เคียงเธอ
หวันยิหวาแอบรักจิระ เพื่อนชายข้างบ้านที่รู้จักกันตั้งแต่เกิด โดยที่ไม่รู้ว่าเขาและเธอมีใจตรงกัน วันหนึ่งหวาไม่สบาย จิระจึงช่วยดูแล...แล้วเขาก็เผลอใจจูบเธอเข้าโดยที่เธอไม่รู้ตัว
เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
เป็นตัวละครคู่พี่ของเรื่องเหตุเกิดที่...หัวใจ แต่เพื่อความกระชับและความต่อเนื่อง จึงขอแยกออกมาเป็นอีกเรื่องนึงค่ะ
Tags: จิระ หวันยิหวา แอบรัก เพื่อนสนิท
ตอน: ตอนที่ 12 : แผนร้าย
จิระเอ่ยคำขอแต่งงานพร้อมกับมองใบหน้าของหญิงสาวเพื่อรอคำตอบอย่างกลั้นใจ หน้านวลพยักหน้าน้อยๆ เป็นคำตอบ
เท่านั้นเองทั้งห้องก็เฮกันลั่นเพราะเจ้านายของเขาเป็นฝั่งเป็นฝาเสียที แล้วก็ดีใจเป็นสองเท่าที่คนๆ นั้นเป็นหวันยิหวาไม่ใช่ขวัญฤดีอย่างที่ใครหลายคนนึกกลัว แล้วก็มีหนึ่งตะโกนออกมาว่า
“หอมแก้ม!” เมื่อมีผู้นำผู้ตามที่ดีก็ช่วยสนับสนุนอย่างเต็มที่
“หอมแก้มๆๆๆ” จิระหันไปมองหน้าลูกน้อง ก่อนสบตาคู่สวย หวันยิหวาสั่นหน้าน้อยๆ เป็นเชิงปฏิเสธพร้อมๆ กับใบหน้านวลที่เรื่อขึ้น แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะเห็นด้วยกับข้อเสนอนั้น เพราะรอยยิ้มบางที่ผุดขึ้นตรงมุมปากของเขาดูเจ้าเล่ห์ชอบกล มือหนากุมมือของเจ้าหล่อนไว้มั่น ส่วนอีกมือเลื่อนไปจับที่ต้นแขนกลมกลึง ร่างสูงโน้มลงก่อนกดจมูกลงบนแก้มเนียนนุ่ม พร้อมสูดกลิ่นหอมจากแป้งเด็กที่เกลี่ยไว้บางๆ บนหน้านวล เขาถอนใบหน้าออกอย่างช้าๆ หน้าของหวันยิหวาที่แดงเรื่ออยู่เมื่อครู่ตอนนี้กลับลามเรื่อยไปถึงที่ลำคอเรียวระหงด้วยความเขินอาย
“เราออกไปเดินเล่นข้างนอกดีไหม” จิระเอ่ยถามคนข้างตัว ซึ่งเห็นยิหวาก็พยักหน้าเร็วๆ อย่างเห็นด้วยอย่างยิ่ง ชายหนุ่มเอ่ยบอกกับทุกคนว่าเขาจะออกไปเดินเล่นข้างนอกก็เรียกเสียงวี้ดวิ้วตามหลังมาได้เป็นอย่างดี
ทั้งสองเดินออกมาโดยที่มือของชายหนุ่มยังเกาะกุมมือของหวันยิหวาอยู่แล้วดูท่าทีว่าชายหนุ่มจะไม่ปล่อยง่ายๆ เสียด้วย จิระพาหญิงสาวเดินมาที่สระว่ายน้ำของรีสอร์ท
“จีพาหวามาที่นี่ทำไมเหรอ”
“ก็แค่อยากฟังคำตอบชัดๆ ว่าหวาจะแต่งงานกับจีไหม” จิระยิ้มกว้าง
“เมื่อกี้หวาก็ตอบไปแล้วไง” หวันยิหวาหน้าแดงระเรื่อไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม
“ไม่เห็นได้ยินเลย แค่พยักหน้าเอง” คนเจ้าเล่ห์บอก
“นะ...จีอยากได้ยินให้ชื่นใจ”
“ไม่ต้องมาพูดดีเลย เพิ่งบอกรักหวาเที่ยงเมื่อวาน เป็นแฟนกันตอนเย็น วันนี้ขอแต่งงานเลยเนี่ยนะ เร็วไปไหมจี” หวันยิหวายังไม่ยอมตอบแต่ถามชายหนุ่มกลับ
“ช้าไปด้วยซ้ำ แอบรักหวามาตั้งนาน ถ้าบอกตั้งแต่เรียนจบป่านนี้แต่งงานมีลูกไปสามคนแล้ว” แล้วหวันยิหวาก็หน้าแดงอีกรอบ
“ดูพูดเข้า”
“ก็มันจริงนี่นา ถ้ากล้าบอกรักหวาแต่แรก พวกเราคงมีความสุขกันมากกว่านี้” จิระโอบคนตัวเล็กเข้ามากอด ซึ่งหวันยิหวาก็ไม่ขัดขืนยอมให้เขากอดแต่โดยดี
“จีนึกเสียดายเวลาที่ผ่านมา แต่ไม่เคยนึกเสียใจที่รักหวา ตอนนี้จีเลยอยากให้เราแต่งงานกันไวๆ เพราะจะได้กอดหวาอย่างที่อยากกอดมานานสักที” ชายหนุ่มกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู
“ตอนนี้ก็กอดอยู่แล้วไง ปล่อยหวาได้แล้ว” หวันยิหวายิ้มเขิน
“ถ้าบอกว่าไม่ปล่อยล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มกว้าง ก่อนรั้งร่างบางมาแนบชิด หวันยิหวาเงยหน้ามองจิระ ตาของทั้งคู่สบกันนิ่งเนิ่นนาน มือข้างหนึ่งของจิระเลื่อนเรื่อยขึ้นมาเชยคางของเจ้าหล่อนอย่าแผ่วเบา ก่อนที่ใบหน้าคมจะโน้มลงไป ริมฝีปากหยักลึกสัมผัสแผ่วเบาประทับครอบครองกลีบปากเรียวสวยนุ่มละมุน หวันยิหวาหลับตาลงปล่อยให้ชายหนุ่มมอบความหวานให้ จากสัมผัสที่จิระมอบให้ทำให้หญิงสาวรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนขึ้นมากะทันหันเหมือนลำไส้ในร่างกายบิดเป็นเกลียว จุมพิตอ่อนหวานลึกล้ำที่เพิ่งได้รับทำให้หญิงสาวเผลอตัวยกมือเรียวไปสวมกอดเขาไว้ ก่อนมอบความอ่อนหวานตอบกลับมาด้วยความเต็มใจ
เนิ่นนานเท่าไรชายหนุ่มเองก็ไม่อาจทราบได้ รู้แต่เพียงว่าตอนที่ต้องตัดใจถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากสีชมพูนุ่มคู่นั้นมันช่างยากเย็นเหลือเกิน จิระถอนจุมพิตอย่างอ่อยอิ่งพร้อมๆ กับที่หวันยิหวาเปิดเปลือกตาขึ้นด้วยความเขินอาย ชายหนุ่มยกมือเกลี่ยผมที่คลอเคลียอยู่ที่แก้มใสที่บัดนี้แดงระเรื่อ ก่อนอดใจไม่ไหวกดจมูกลงที่แก้มเนียนอีกครั้ง
“ขอบคุณหวามากที่รักจี ขอบคุณจริงๆ” จิระกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู หวันยิหวาซบหน้าอยู่กับแผงอกกว้าง
“หวาก็ต้องขอบคุณจีที่มอบความรักนั้นให้กับหวา” พูดไปแล้วก็เหมือนเข้าตัวเพราะทันทีที่หญิงสาวพูดจบชายหนุ่มก็เอ่ยถามขึ้นมาทันที
“แล้วตกลงจะแต่งหรือไม่แต่งล่ะ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์
“ปล่อยให้กอดนานขนาดนี้ก็คิดเอาเองสิ” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็เฉหน้าหันไปทางอื่น
“แต่จีอยากได้ยินจากปากหวานี่นา...” จิระทำเสียงกระเง้ากระงอด จนในที่สุดเธอก็ทนลูกอ้อนของเขาไม่ไหว
“ก็ได้ๆ” หญิงสาวแกล้งทำหน้าดุใส่ชายหนุ่ม มือเล็กทั้งสองข้างจับบ่าแข็งแรงของเขาก่อนเขย่งปลายเท้าแล้วกระซิบที่ข้างหูของเขาว่า
“หวาจะแต่งงานกับจี” สิ้นเสียง หน้าคร้ามก็ก้มต่ำมาประทับจุมพิตบนริมฝีปากบางอีกครั้งโดยที่ไม่ปล่อยให้เจ้าหล่อนพูดอะไรต่อได้อีก เพราะทุกอย่างที่คนตรงหน้าแสดงให้เขาเห็นก็บอกความรู้สึกในจิตใจของเจ้าหล่อนได้จนหมดสิ้นแล้ว...
“ความจริงตอนที่หวาเป็นไข้ ที่จีบอกว่าไม่ได้ทำอะไรหวาเลยก็ไม่ถูกเสียทีเดียว” จิระเอ่ยบอกขณะที่กำลังเดินเคียงกันไปที่ห้องพัก หวันยิหวาได้ยินดังนั้นก็หันควับมามองหน้าเขาทันที ตางี้วาววับ
“ก็ไหนว่าไม่ได้ทำอะไรไง” ว่าเสร็จหญิงสาวก็ตีเผียะไปทีนึงที่ต้นแขน
“จริงๆ ก็ทำไปนิดนึงแบบเมื่อกี้ที่ปาก...สองรอบ แต่ที่ไม่ได้บอกมีอีกสองจุด” จิระยิ้มแหยก่อนเอ่ยต่อ
“...ตรงกกหู กับซอกคอ...” เขาเอ่ยเสียงเบาจนแทบเป็นกระซิบ ส่วนคนฟังถึงกับหน้าแดงแจ๋
“ถามจริงตอนนั้นนายเปลี่ยนเสื้อผ้าฉันยังไงกันแน่บอกความจริงมานะ” หวันยิหวาคาดคั้นจนเขายอมเล่าต่อ
“จีเอาผ้าห่มมาคลุมให้แล้วก็ปลดกระดุมเสื้อให้ใต้ผ้าห่ม แล้วก็ไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำหมาดๆ มาเช็ดตัว อุตส่าห์ใส่เสื้อคลุมให้เพราะกลัวจะเห็นน่ะสิ แต่ก็เห็นจนได้” ได้ยินดังนั้นเธอก็ตีเขาตรงที่เดิมไปอีกหลายที โกรธก็โกรธ อายก็อาย
“บอกมานะ ว่าจีเห็นถึงไหนน่ะ” คราวนี้ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวทำร้ายเขาต่อได้อีก วงแขนแข็งแรงรวบตัวหวันยิหวาไว้ แผ่นหลังของคนตัวเล็กปะทะเข้ากับแผงอกกว้าง จิระจงใจเอาคางสากมาชิดแก้มใสเป็นผลให้หญิงสาวถึงกับขนลุกเกรียวพร้อมกับหน้าเนียนที่ร้อนขึ้นเรื่อยๆ
“ปล่อยนะ จียังไม่ตอบคำถามหวาเลย” หวันยิหวาก้มหน้างุดหลบสัมผัสที่ปลายคางเขา
“ก็หน้าเธอแดงขนาดนี้เห็นแล้วมันหมั่นเขี้ยวนี่นา” ชายหนุ่มโยกตัวหญิงสาวเบาๆ ก่อนเอ่ยต่อ
“ฉันกำลังเช็ดหลังให้เธอจู่ๆ เธอก็เอามือมาโอบคอฉัน แล้วปมผ้ามันก็หลุด... หลังจากนั้นก็นะ...ฉันก็เลยก้มลงไปจูบเธอแล้วก็...” ชายหนุ่มกำลังจะพูดต่อแต่หญิงสาวหยุดเขาไว้เสียก่อน
“ห้ามพูดต่อนะ แค่นี้ฉันก็อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว” ชายหนุ่มหอมแก้มหญิงสาวไปอีกครั้ง
“ไม่ต้องอายหรอกยัยหวา เดี๋ยวพอแต่งงานไปฉันก็เห็นหมดแล้ว” ว่าเสร็จจิระก็หัวเราะออกมาเสียงดัง ยิ่งทำให้หน้าที่แดงเรื่อจนร้อนของหวันยิหวากลายเป็นร้อนฉ่าภายในเสี้ยววินาที
เขาก็ไม่รู้ว่าชีวิตในวันข้างหน้าของเขาและหล่อนจะเป็นอย่างไรแต่เขาขอสัญญาไว้ว่าหวันยิหวาคือคนที่เขาจะรักตราบจนสิ้นลมหายใจ...คนเดียว...
จิระและหวันยิหวาเดินกลับเข้าไปที่ห้องคาราโอเกะอีกครั้ง คราวนี้ทุกคนก็เลยถามว่าจะแต่งงานกันเมื่อไร ชายหนุ่มยิ้มๆ ก่อนตอบว่ารอฤกษ์ก่อนแต่รับรองว่าภายในปีนี้แน่นอน
แต่คนที่หงุดหงิดในทริปนี้ที่สุดคงหนีไม่พ้นขวัญฤดี จะไม่ให้หล่อนหงุดหงิดได้ไงในเมื่อทุกอย่างเป็นใจให้ยัยหน้าจืด วันที่จิระสารภาพรักที่ห้องคาราโอเกะหล่อนแทบจะกรี๊ดออกมา หล่อนทั้งสวยกว่าดีกว่าทุกอย่างแต่ทำไมชายหนุ่มตาต่ำไปคว้ายัยคนนี้มาเป็นแฟนได้ และอยากจะปรี่ไปตบยัยหวาหน้าจืดเสียจริงๆ ตอนที่จิระหอมแก้มแม่นี่น่ะ เอียงอายเสียจนน่าหมั่นไส้ แล้วไหนจะลูกน้องสาวทั้งสามคนของเขาที่คอยกีดกันหล่อนทุกอย่างเพื่อไม่ให้หล่อนเข้าไปใกล้คนทั้งคู่ขณะที่เขาอยู่ด้วยกัน เห็นแล้วมันขัดใจจริงๆ นายศักดิ์ก็ทำงานไม่ได้เรื่องสักอย่าง...ปล่อยมันมาลอยหน้าลอยตาให้หล่อนยิ่งแค้นเข้าไปใหญ่
หวันยิหวาลุกมาเข้าห้องน้ำ ตอนแรกจะชวนคนไปด้วยแต่สามสาวก็ร้องเพลงติดพลันเป็นเพลงที่สี่ จิระก็คุยกับคุณผู้จัดการ หวันยิหวาเห็นว่าห้องน้ำอยู่หลังก็คงไม่เป็นไรจึงเดินออกมาเข้าห้องน้ำเอง ขวัญฤดีเห็นโอกาสเหมาะจึงโทรบอกนายศักดิ์ทันที
“ศักดิ์ มันเดินออกไปคนเดียว จัดการได้เลย” พูดเสร็จหญิงสาวก็ลุกออกจากห้องคาราโอเกะ ไปนั่งรอฟังผลที่ห้องก่อนดีกว่า
หวันยิหวาจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อย ก็เปิดประตูออกมา นายศักดิ์ที่รอโอกาสอยู่ก่อนแล้วจึงเข้าประชิดตัวทันทีพร้อมอาวุธปืนในมือที่จี้อยู่ด้านหลัง
“อย่าส่งเสียง ไม่งั้นฉันยิงแน่” หวันยิหวาตกใจมากแต่ก็มีสติพอที่จะเอื้อมมือเรียวไปกดโทรศัพท์เครื่องเล็กในกระเป๋ากางเกง กดปุ่มโทรด่วนหาจิระทันที...ขอให้จีมาช่วยหวาให้ทันด้วยนะ
จิระได้ยินเสียงโทรศัพท์จึงเอื้อมมือไปหยิบ พอเห็นชื่อบนหน้าจอก็นึกสงสัยรีบรับสายทันที
“หวา มีอะไรเหรอ” แต่เสียงที่ได้ยินมีแต่ความเงียบ แล้วก็มีเสียงผู้ชายลอดออกมา
“เดินเร็วๆ สิวะ ชักช้าอืดอาดอยู่ได้ เดี๋ยวพ่อยิงไส้แตก” นายศักดิ์โอบไหล่บางไว้แสร้งทำตัวเหมือนแฟนกัน แต่ปืนยังจี้อยู่ที่เดิม หวันยิหวาพยายามถ่วงเวลา
“นายจะพาฉันเดินไปไหนน่ะ” หวันยิหวาย้ำคำว่าเดินเป็นพิเศษ
“เดี๋ยวก็รู้”
“นายต้องการอะไร” หญิงสาวพยายามถามให้ได้ข้อมูลมากที่สุด เผื่อจิระได้ยินจะเป็นประโยชน์แล้วตามมาช่วยหล่อนได้
“ต้องการตัวเธอไงล่ะ” นายศักดิ์พูดพร้อมใช้สายตาโลมเลียน่าเกลียด จิระได้ยินดังนั้นก็รีบสั่งให้ลูกน้องไปแจ้งทางโรงแรมว่าหวันยิหวาถูกจับตัวไป พร้อมกับโทรแจ้งตำรวจและให้บอกด้วยว่าคนร้ายมีอาวุธปืนด้วย
หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็ตกใจหันซ้ายหันขวาเพื่อหาคนช่วย
“อย่าคิดว่าจะร้องให้คนช่วยไม่มีประโยชน์คุณหวันยิหวา ไม่มีใครสนใจคุณหรอกเพราะพวกเขากำลังสนุกกับงานเลี้ยงข้างนอกนั่น” ชายผู้นั้นยิ้มเหยียดเย็นก่อนหัวเราะออกมาเบาๆ
“แก...แกรู้จักชื่อฉันได้ยังไง” หวันยิหวาเอ่ยถามหล่อนไม่เคยรู้จักกับชายคนนี้มาก่อนแน่ๆ แต่ทำไมเขาถึงคิดทำร้ายหล่อน
“อย่าบอกนะว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นแผนของ...ขวัญฤดี...” ริมฝีปากบางเม้มแน่นจะกลายเป็นสีขาว
“ขวัญฤดีจ้างแกมาใช่ไหม” หวันยิหวาเน้นเสียงชื่อตัวการเสียงดัง ตาสวยจ้องหน้าชายคนนั้นเขม็ง นายศักดิ์เองก็ไม่ทันสงสัยเพราะนึกว่าหญิงสาวพูดเพราะอารมณ์โกรธแค้น
“เห็นหน้าซื่อๆ ก็ฉลาดดีนี่”นายศักดิ์พาหวันยิหวามาหยุดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง
“ถึงแล้ว...ตอนนี้เราสองคนจะได้มาสนุกกันเสียที ว่าไงจ๊ะ...ที่รัก” เขาเรียกหล่อนเสียงหวาน พร้อมดันตัวหล่อนไป
“หาโอกาสมาตั้งหลายวัน วันนี้จะได้เชยชมสักที” นายศักดิ์กระซิบข้างๆ หู
“อย่าบอกว่านายซุ่มดูฉันอยู่ที่บ้านริมฝั่งตั้งแต่แรกเลยน่ะสิ” หวันยิหวาบอกข้อมูลสำคัญให้คนปลายสายทราบ หญิงสาวได้จังหวะค่อยๆ ขยับตัวไปอยู่ข้างหน้าต่าง แล้วเคลื่อนมือเรียวไปปลดกลอนหน้าต่าง แต่หญิงสาวยังไม่รีบร้อนหนีไปรอโอกาสเหมาะๆ เสียก่อนขืนหนีไปตอนนี้อาจไม่มีโอกาสอีกต่อไป แล้วตาคู่สวยก็สบเข้ากับกระบอกไฟฉายทำด้วยโลหะที่ทางรีสอร์ทเตรียมไว้ให้ในห้องพักทุกห้องและขนาดกำลังพอดีมือ ความคิดหนึ่งก็ผุดเข้ามาให้หัวสมอง หวันยิหวาเอามือไขว้หลังค่อยๆ แอบหยิบไฟฉายที่วางอยู่ข้างหน้าต่างอย่างเบามือ
จิระได้ฟังข้อมูลทั้งหมดพร้อมชื่อคนบงการก็รีบมองหาขวัญฤดีทันที แต่เจ้าหล่อนไม่อยู่แล้ว...เอาไว้ค่อยไปจัดการ ตอนนี้ช่วยหวันยิหวาสำคัญที่สุด จิระถือไมค์ไว้พร้อมกับประกาศเรื่องนี้ให้ทุกคนรู้
“ผมรบกวนทุกคนช่วยกันตามหาหวันยิหวาด้วยครับ ตอนนี้หวาโดนจับไปที่บ้านริมฝั่งสักหลังที่รีสอร์ทนี้” จีระบอก ทุกคนที่ได้ยินถึงกับตกใจ
“และถ้าเป็นไปได้จับตัวขวัญฤดีเอาไว้ เพราะหล่อนคือตัวการของเรื่องทั้งหมด” สิ้นคำของชายหนุ่มทุกคนก็รียลุกขึ้นตามหาหวันยิหวาทันที
“คุณจีคะ พวกเรารู้ค่ะว่าบ้านหลังนั้นอยู่ที่ไหน” สามสาวเข้าไปบอกจิระ แล้วทั้งหมดก็มุ่งหน้าไปที่บ้านหลังนั้นทันที
หวันยิหวาพยายามถ่วงเวลาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“แหม...มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ คือฉันยังไม่เคย...” หวันยิหวาแสร้งทำหน้าเอียงอายเพื่อให้การเอามือไขว้ไว้ข้างหลังไม่เป็นที่ผิดสังเกต ชายผู้นั้นเขยิบตัวเข้ามาใกล้
“ยังไม่เคยเหรอ เดี๋ยวพี่สอนให้เอง เรื่องอย่างนี้แป๊บเดียวเดี๋ยวก็เป็น มามะมานี่เดี๋ยวพี่สอนให้...” หวันยิหวาเดินเข้ามาใกล้อย่างว่าง่าย พร้อมกับเงยหน้าขึ้นเสมือนเชื้อเชิญให้จุมพิต นายศักดิ์ที่ตอนนี้อยากจะปลดปล่อยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นมาเต็มที่ก็รีบโน้มตัวเพื่อจุมพิตกับสาวเจ้าทันที หวันยิหวาได้โอกาสจึงฟาดไฟฉายเข้าที่หัวของชายคนนั้นเต็มแรงพร้อมยกเท้าถีบจนคนร้ายกระเด็นไปที่ปลายเตียง มือเรียวรีบผลักหน้าต่างให้เปิดออก ร่างบางปีนหน้าต่างและกำลังจะกระโดดหนี แต่แล้วเจ้าหล่อนก็เสียหลักเพราะถูกกระชากผมจนหน้าหงาย เขากระชากจนตัวหล่อนหล่นลงมาอยู่ที่พื้นห้อง แว่นตากระเด็นไปอีกทางตอนนี้สายตาที่หล่อนมองเห็นพร่ามัวเหลือเกิน
มืออีกข้างของมันยกขึ้นแตะหัวตรงที่ถูกเจ้าหล่อนฟาด แล้วก็รู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่นๆ ที่กำลังซึมออกมา นายศักดิ์แสยะยิ้มเมื่อเห็นว่าของเหลวที่ว่านั้นคือเลือดของเขาเอง
“ร้ายนักนะอีนี่” ชายคนนั้นสบถออกมาเสียงดังก่อนเงื้อมือตบหน้าหวันยิหวา แก้มใสจึงแดงเถือกเป็นรอยฝ่ามือ
“ชอบแบบโหดๆ ก็ไม่บอก ไม่ต้องห่วงพี่จัดให้แบบถึงอกถึงใจแน่ๆ” แล้วนายศักดิ์ก็ขึ้นคร่อมร่างของหวันยิหวาที่ถูกมัดปากมัดมือเอาไว้ ร่างบางทั้งดิ้นหนีอยากจะเตะหมอนี่นักถ้ามันไม่นั่งทับต้นขาหล่อนเอาไว้ หญิงสาวพยายามจะตะโกนแต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างที่เจ้าหล่อนทำจะเหนื่อยเปล่า เสียงที่เล็ดลอดออกไปนั้นดังอู้อี้เบาเสียจนฟังไม่ได้ความ ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อของตัวเองก่อนสลัดมันออกอย่างรวดเร็ว มือหยาบข้างหนึ่งรวบข้อมือที่ถูกมัดไว้แล้วทั้งสองข้างกดไว้เหนือหัวของหญิงสาว ส่วนสายตาก็โลมเลียทั่วร่างของหญิงสาวอย่างหื่นกระหาย
“เห็นตัวแค่นี้แต่ก็ซ่อนรูปนะ” ชายผู้นั้นว่าก่อนใช้มือเชยคางหล่อน หวันยิหวาเบี่ยงหลบจนหน้าเสี้ยวหนึ่งฝังอยู่บนหมอน นายศักดิ์ไม่สนใจกับท่าทางนั้นนิ้วหยาบกร้านไล่เรื่อยไปตามลำคอระหงจนถึงกระดุมเม็ดแรก เขาค่อยๆ ปลดมันออกทีละเม็ด ผิวขาวผ่องของหวันยิหวาเริ่มปรากฏแก่สายตา แล้วใบหน้าของผู้รุกรานก็โน้มลงหมายจะซุกไซ้ซอกคอขาว หญิงสาวหลับตาแน่นน้ำใสๆ เอ่อล้นออกมาจากหางตา
------------------------------------------------------
ตอนหน้าอย่าลืมมาลุ้นกันนนะคะ
ใกล้จบแล้วค่ะอีก 4 ตอนเอง ขอบคุณทุกโพสต์ที่ให้กำลังใจค่ะ
ใครที่ซุ่มอยู่โปรดแสดงตัวด้วยนะคะ ^^
จะขอบคุณสำหรับการติดตามและกำลังที่มอบให้ค่ะ
คุณ anOO
เดี๋ยวมืดๆ จะมาแว่บๆ ดูค่ะ ถ้าไม่หลับไปซะก่อน
จริงๆ บอกรักกันเมื่องาน ขอแต่งงานวันนี้
แต่ก็แอบรักกันอยู่ตั้งหลายปีนะค่ะ ไม่เร็วไปหรอก
>> คิดเหมือนนายจีเลยค่ะ
คุณ silverraindrop
จะเกิดเหตุการณ์ร้าย ๆ... ขึ้นไหมนี่ หรือว่าจะมีคนไปช่วยทัน
รอลุ้นอยู่น๊า.....
>> ต้องติดตามต่อวันพรุ่งนี้ค่ะ
คุณ violette
ต้องเป็นแผนร้ายกลายรักนะคะนะคะ (คนอ่านก็ช่างยุ)
แบบว่าผิดแผนอะไรแบบนี้ อิอิ
นายจีหวานมั่กกก
ไม่แปลกหรอกที่ขอแต่งงานทั้งๆที่เพิ่งเริ่มคบกัน แหม ก็รู้จักกันมาเรียกว่าตั้งแต่เกิดก็ได้เนอะ
>> ไม่เป็นแผนร้ายกลายรักน่ะสิคะ แผนร้ายยัยขวัญเลยค่ะ
ปาลิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ส.ค. 2554, 21:44:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ส.ค. 2554, 21:44:57 น.
จำนวนการเข้าชม : 2118
| << ตอนที่ 11 : แต่งงานกันนะ | ตอนที่ 13 : สู่ขอ >> |
anOO 24 ส.ค. 2554, 23:01:49 น.
มาตามสัญญาจริงๆ
แหม หวานี่ฉลาดจริงๆ เลย เดี๋ยวนายศักดิ์จะได้เจอดีแน่
พร้อมยัยขวัญอีกคน
มาตามสัญญาจริงๆ
แหม หวานี่ฉลาดจริงๆ เลย เดี๋ยวนายศักดิ์จะได้เจอดีแน่
พร้อมยัยขวัญอีกคน
violette 25 ส.ค. 2554, 00:51:10 น.
แง้ววว แต่จีมาทันแหงมๆใช่มั้ยค้าาา
สามสาวช่างสังเกตุสุดยอด แหมหวาเกือบจะหนีเองได้แล้วซิ (แต่ไม่งั้นจีคงอดทำหล่อช่วยสาวเลย โฮะๆ )
รออ่านต่อโลดค่ะ
แง้ววว แต่จีมาทันแหงมๆใช่มั้ยค้าาา
สามสาวช่างสังเกตุสุดยอด แหมหวาเกือบจะหนีเองได้แล้วซิ (แต่ไม่งั้นจีคงอดทำหล่อช่วยสาวเลย โฮะๆ )
รออ่านต่อโลดค่ะ
ปาลิตา 25 ส.ค. 2554, 01:09:57 น.
เจอกันตอนมืดพรุ่งนี้นะคะ
เจอกันตอนมืดพรุ่งนี้นะคะ
silverraindrop 25 ส.ค. 2554, 16:03:27 น.
นายจีจะไปช่วยทัยไหม....ลุ้น..ลุ้น...
นายจีจะไปช่วยทัยไหม....ลุ้น..ลุ้น...