ทัณฑ์ทวงรัก: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เรื่องย่อ
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซ ตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง ดุจจันทร์ดั้นเมฆ พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า พ่อแง่แม่งอน อบอุ่น ละมุนในหัวใจแน่นอน ใครที่เคยฟิน ตรีเมฆ และจันทน์กะพ้อ ใน "ดุจจันทร์ดั้นเมฆ" มาแล้ว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้าน booksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช ร้านBestbookSmile และร้าน Julee July
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ผ่าน www.plaipakkabooks.com หรือ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 476 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 355฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซ ตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง ดุจจันทร์ดั้นเมฆ พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า พ่อแง่แม่งอน อบอุ่น ละมุนในหัวใจแน่นอน ใครที่เคยฟิน ตรีเมฆ และจันทน์กะพ้อ ใน "ดุจจันทร์ดั้นเมฆ" มาแล้ว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้าน booksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช ร้านBestbookSmile และร้าน Julee July
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ผ่าน www.plaipakkabooks.com หรือ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 476 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 355฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 1 -35%
“ไอ้คนสารเลว”
เสียงแหลมสูงกรีดร้องพร้อมๆ กับที่มือเรียวเขวี้ยงดินสอเขียนคิ้วใส่กระจกในห้องน้ำสาธารณะแห่งนั้นอย่างแรงจนผู้หญิงอีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำสะดุ้งเฮือก หดคอ รีบหลบออกไปอย่างรวดเร็ว
“จะบังคับขู่เข็ญกันไปถึงไหน กะอีแค่เงินสามแสน ไอ้งก ไอ้คนชั้นต่ำเอ๊ย!” เสียงบริภาษนั้นสวนทางกับใบหน้าหวานหยดที่แต่งไว้เนียนกริบ ผมยาวสลวยหยักศกรวบสูง เผยลำคอขาวระหงและลาดไหล่เนียนในชุดคอปาดกว้าง เนินเนื้อทรวงอกอิ่มเต็มชวนมองซ้ำ หล่อนซุกโทรศัพท์มือถือเข้าไปในกระเป๋าถือใบเล็กโดยไม่กดตัดสายทิ้ง
ช่างสิ! อยากได้ยินก็ได้ยินไป หล่อนจงใจจะด่าเขาอยู่แล้วนี่
ไอ้เจ้าหนี้หน้าเลือดไร้ความเป็นสุภาพบุรุษแบบนั้นจะต้องเกรงใจไปทำไมกัน!
ความจริงหลายเดือนมานี้ตวงทองแทบไม่เหลือความเกรงใจอะไรไว้ให้ใครแล้ว จะมีไว้ทำไมกันในเมื่อเจ้าหนี้ทุกคนทำตัวราวกับเป็นฝูงหมาป่าที่เห็นหล่อนเป็นเศษเนื้อข้างทางและกรูกันเข้ามาขย้ำฉีกทึ้งกิน
“ไปคลีโอภัตรา” เสียงห้วนร้องบอกคนขับรถแท็กซี่ที่โฉบเข้ามาหา
“โอย...ทางนั้นรถติดน้อง”
“จะเลือกผู้โดยสารแล้วจะเปิดไฟว่างวิ่งทำไม” ตวงทองว่า ดวงตาหวานวาววับเอาเรื่อง คนขับแท็กซี่เป็นชายร่างท้วมวัยกลางคนยิ้มแห้งๆ
“ไปก็ได้น้อง แต่ไม่กดมิเตอร์นะ เหมาไปสามร้อย”
แววตารู้ทันที่ตวัดมองพร้อมรอยยิ้มกริ่มมุมปากน่าสะอิดสะเอียนนั้นทำเอาตวงทองอยากสะบัดประตูปิดใส่หน้านัก แต่นี่ก็ใกล้เวลานัดสำคัญแล้ว หล่อนจะมามัวเสียเวลากับคนหาเช้ากินค่ำพวกนี้ไม่ได้หรอก ในเมื่อการนัดหมายครั้งนี้มันเท่ากับความเป็นความตายของหล่อน ตวงทองเปิดประตูขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังรถ
มันคือทางรอดเดียวที่หล่อนเหลืออยู่ อย่างน้อยก็เป็นทางเดียวที่หล่อนมองเห็นในตอนนี้
‘ตวงเป็นคนสวย สวยมากรู้ตัวไหมลูก ใช้ความสวย ความฉลาดของเราให้เป็นประโยชน์ ผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็ปรารถนาสิ่งเดียวกันจากผู้หญิงสวยๆ ทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราจะทำให้ตัวเรามี ‘ค่า’ เพียงใด ผู้หญิงร่านๆ บางคนเที่ยวเอาตัวไปถวายให้ใครต่อใครไปทั่ว หาค่าอะไรไม่ได้เลย แต่ตวงของแม่มีค่า จำไว้นะลูก’
เหอะ! หล่อนเบะปากมองเงาตัวเองในกระจกสกปรกจนเขรอะของรถแท็กซี่ยามหัวค่ำท่ามกลางการจราจรที่วุ่นวาย
ค่าของหล่อนในคืนนี้ก็แค่แสนเดียว ไม่แพงไปกว่ากระเป๋าที่ใครบางคนที่อาจจะนั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถสักคันในถนนเส้นเดียวกันนี้ถือ ค่ามันอาจจะเท่ารองเท้าของใครสักคู่หนึ่งเท่านั้นเอง
เห็นทีแม่จะต้องผิดหวังเสียแล้วละ ‘ค่า’ ของตวงไม่ได้มากขนาดนั้น แต่แม่จะไปรู้อะไรคะ ในเมื่อแม่ทิ้งตวงไปแล้ว ตัดช่องน้อยแต่พอตัวทิ้งหนี้สินหลายล้านบาทไว้ให้ลูกสาวคนนี้ชดใช้
บ้าน รถ กระเป๋า รองเท้า นาฬิกา หรือแม้แต่เสื้อผ้าตวงทองก็ขนออกมาขายใช้หนี้ไปหมดแล้ว เวลาครึ่งปีที่ผ่านมา หล่อนหมดไปกับการใช้หนี้และหนีหนี้ที่ยังหามาใช้ไม่ทัน จนตอนนี้แม้เหลือหนี้อยู่เพียงล้านกว่า แต่หญิงสาวก็ไม่มีปัญญาหามาใช้ได้อีกแล้ว จะเอาอะไรไปขายอีกล่ะ...เหลือก็แต่ตัวเท่านั้น
โชคยังดีกระมังที่หล่อนมีเพื่อนดี ที่แม้จะไม่ยอมให้ยืมเงินมาใช้หนี้เจ้าหนี้หน้าเลือดทั้งหลายก็ยังอุตส่าห์ชี้ทางสว่าง พร้อมจัดแจงให้เสร็จสรรพ
หนึ่งแสนบาทสำหรับการใช้เวลาหนึ่งคืนกับลุงของเพื่อนสนิทเกย์หนุ่มที่เคยคล้องคอกันบินปร๋อไปชอปปิงต่างแดนเป็นว่าเล่น ใครมันจะไปนึกว่าไอ้ลุงแก่ๆ ที่หล่อนเคยเคารพกราบไหว้ จะคอยมองหล่อนตาเป็นมันตั้งแต่แตกเนื้อสาว จนสบโอกาสของมันในค่ำคืนนี้
ในที่สุดสมันสาวผู้หยิ่งยโสอย่างหล่อนก็หนีนายพรานตะกรุมตะกรามไปไม่รอดสินะ
‘เลือกเอานะตวงว่าหล่อนจะเอาชีวิตรอดด้วยการนอนกับลุงภาส หรือจะออกไปเสี่ยงกับพวกเจ้าหนี้หน้าเลือดพวกนั้น โดยเฉพาะพวกที่บ่อน แม่ของหล่อนไม่เคยบอกหรือว่าพวกมันทำยังไงกับลูกหนี้ที่เบี้ยวบ้าง’
เพื่อนที่กลายเป็นเพียงอดีตคนรู้จักสำหรับหล่อนไปแล้วได้ตอกย้ำการตัดสินใจครั้งนี้
‘หล่อนจะหวงตัวไปทำไม ก็แค่คืนเดียวกับคนแก่ จะเสียหายอะไรนักหนาเล่า อีกอย่างถ้าคุณลุงติดใจหล่อนขึ้นมา ขี้คร้านจะสบาย จริตหญิงมีก็ใช้ไปสิยะ จะต้องให้สอนด้วยรึ’
‘ไม่ ไม่ต้อง ไปบอกลุงของเธอว่าฉันตกลง แสนนึงโอนเข้ามาก่อน’
‘เหอะ คิดว่าลุงภาสโง่เรอะ นี่เงินสดสามหมื่นบาท ส่วนที่เหลือพรุ่งนี้เช้าเธอค่อยรับจากมือลุงหลังจากเสร็จภารกิจแล้ว ไม่แน่น้า...เธออาจจะได้ทิปถ้าทำถูกใจลุงเข้า’ อีกฝ่ายหรี่ตามองมาวาววับ น่าคลื่นไส้เสียจนตวงทองต้องคว้าเงินสดนั่นยัดใส่กระเป๋าถือไร้ราคาของหล่อนแล้วรีบสาวเท้าออกจากคอนโดฯ หรูนั้นไปอย่างไม่คิดหวนกลับ
“เงินดีไหมหนู” เสียงแหบห้าวดังมาจากคนขับแท็กซี่ที่เหลือบตามองหล่อนผ่านกระจกมองหลังบ่อยครั้งจนน่าอึดอัด คงเพราะการแต่งกายด้วยชุดเดรสรัดทรวดทรงนั่น หรือสถานที่ที่หล่อนเรียกรถไปกระมัง
“ถามจริงๆ นะ ลูกสาวลุงเพิ่งเลิกกับผัว แถมมีลูกติด มันร้อนเงิน ลุงกำลังมองหาช่องทางให้มัน”
“สิ้นคิด” หล่อนตวัดตามองอย่างหมิ่นๆ ลืมไปว่าตนเองก็กำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางสิ้นคิดนั่นเหมือนกัน
คนขับรถเบะปาก ชินเสียแล้วกับผู้โดยสารหญิงแบบนี้ “ทำไมล่ะ มันก็เคยมีผัวมาแล้ว เสียไปฟรีๆ ก็มี มาทำแบบหนูนี่ได้เงินดีใช่ไหม บอกหน่อยเถอะน่า ถือว่าชี้ช่องทางทำมาหากินกัน”
“ไม่!” ตวงทองกรีดเสียงตอบ
“เออๆ ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก ถามแค่นี้ต้องโกรธด้วย อะไรวะ”
คนขับรถแท็กซี่หัวเสียรีบๆ หักพวงมาลัยเข้าไปในสถานเริงรมย์ชื่อดังนั่น ตวงทองยื่นธนบัตรสีม่วงให้และยืนจ้องหน้ารอเงินทอน แต่คนขับเฮงซวยกลับขับพุ่งออกไปเลย ไม่ได้ทอนเงินให้แม้แต่บาทเดียว ตวงทองกำหมัดแน่น เสียดายเงินสองร้อยบาทที่หมายถึงอาหารสามมื้อของตนยิ่งนัก หญิงสาวสงบสติอารมณ์อย่างยากเย็นก่อนจะก้าวเข้าไปในสถานที่โอ่อ่ามลังเมลืองด้วยแสงสีละลานตา
สถานที่ที่หล่อนเคยเพียงขับรถผ่านกับมารดาและมองลงมาจากทางด่วน พร้อมคำสอนติดหูเจนใจ
‘สถานเริงรมย์ต่ำๆ แบบนั้นเป็นที่ที่หญิงโฉดชายชั่วไปมั่วสุมกัน ตวงอย่าเข้าไปเด็ดขาดเลยนะลูก ตวงทองของแม่มีค่ามากกว่านั้นมากนัก’
น้ำตาอุ่นจนร้อนราวน้ำกรดหยดแหมะลงที่หลังมือ หล่อนแหงนหน้าบังคับข่มกลืนมันลงไปจนหมดสิ้น ประดับรอยยิ้มกระดากกระด้างลงไปแทนแล้วเดินบนรองเท้าส้นสูงที่ส่งให้น่องเรียวชวนมองยิ่งขึ้น หญิงสาวก้าวฉับๆ เข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว
“มาพบท่านโอภาสค่ะ” ตวงทองบอกตามที่นัดแนะกันไว้ บริกรชายที่แต่งกายเรียบหรูเข้ากับบรรยากาศมีท่าทีนอบน้อม ผายมือพลางเดินนำหล่อนเข้าไปด้านใน
ทว่าเขาชะลอฝีเท้าลงเมื่อเห็นหล่อนเดินช้าจนแทบไม่เคลื่อนไหว หางตาเหลียวมองปราดเดียวก็รู้ว่าหล่อนคงทั้งใหม่ทั้งสด เขายกยิ้มมุมปากราวพี่ชายใจดีพลางว่า
“มาเถอะครับ ข้างในสวยสบายกว่านี้ ท่านใจดีครับ สาวๆ หลงทุกคน”
หลงรึ แน่ล่ะสิ หลงทางเข้ามาให้เชือดเหมือนหล่อนตอนนี้อย่างไรล่ะ!
ตวงทองร้องประท้วงในใจ แต่สองเท้ายังก้าวตามเขาเข้าไปในที่สุด นิสัยของหล่อนอย่างหนึ่งคือการเดินหน้า ไม่ว่าจะดีจะร้ายอย่างไร หล่อนก็ถอยไม่ได้เสียแล้ว หล่อนไม่เห็นว่าจะมีทุกข์ใดหนักไปกว่าทุกข์ของการเป็นหนี้แล้วถูกทวงโดยสารพัดวิธี ถูกเรียกราวกับหมูกับหมา ไร้สิ้นศักดิ์ศรีความเป็นคน ความไม่เคยขาดทำให้ตวงทองทนความอัปยศต่อไปไม่ไหว
จะว่าหน้าบางก็คงไม่ผิดนัก แต่หล่อนยอมทนให้เจ้าหนี้โขกสับตามรังควานไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
“ท่านจะมาราวๆ สามทุ่มนะครับ ข้าวของทุกอย่างเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ เอ่อ ท่านชอบความสะอาดเอี่ยม...เชิญคุณอาบน้ำแต่งตัวรอได้เลย แล้วก็...”
“ค่ะ ฉันทราบ” หล่อนตัดบทราวกับว่าถ้าหนุ่มบริกรผู้นี้พูดเรื่องความรักสะอาดของโคแก่นั่นต่ออีกแค่คำเดียว หล่อนจะอาเจียนออกมายังไงยังงั้น! ตวงทองก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่น ต่อด้วยห้องนอนกว้างตกแต่งหรูหราด้วยสีม่วงขลิบทอง
“รสนิยมเห่ยชะมัด” หล่อนเบะปาก ห้องอาบน้ำโทนขาวงาช้างนั่นพอทน หล่อนเห็นชุดนอนลูกไม้บางเบาพับไว้ปลายเตียง คลี่ดูจึงได้เห็นป้ายห้อยอยู่ คิดว่าดีหน่อยที่ไม่ต้องใช้ของซ้ำกับใคร แต่พอมองเตียงกว้างนั่นแล้วหล่อนก็สะท้านไปทั้งกาย รู้สึกหนาวจับขั้วหัวใจ มือกระชับสายสะพายกระเป๋าแน่น กวาดตามองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง รู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาฉับพลัน ใจกระหวัดถึงมารดาผู้ล่วงลับไปได้ไม่ถึงปี ความโกรธตีตื้นขึ้นมารบกับความหวาดกลัว
เพราะแม่คนเดียว แม่สร้างหนี้สินน่าละอายพวกนี้ไว้แล้วก็มาฆ่าตัวตายหนีหนี้ มันพ้นที่ไหนกันเล่า ตวงสิที่ต้องมาขายตัวใช้หนี้ ตวงเกลียดแม่ เกลียด!
เวลาผ่านไปราวสิบนาทีเห็นจะได้ ตวงทองเช็ดคราบน้ำตาเสียสิ้น คำพูดของคนขับแท็กซี่แก่กับเพื่อนชายใจหญิงแว่วเข้ามาในสมอง
จริงสินะ ก็แค่นอนกับผู้ชายแก่ๆ คนนึง แค่ครั้งเดียว...ไม่สิ คืนเดียว คืนเดียวแลกกับหนี้สินที่ลดไปไม่น้อย บางที...บางทีถ้าหล่อนพอไหว หรือเขาพอใจ หล่อนอาจจะปลดหนี้ได้ทั้งหมดในเวลาไม่กี่คืน
แค่นอนกับผู้ชายที่แก่กว่าพ่อแค่คืนเดียว อย่าปอดแหกไปหน่อยเลยน่าตวงทอง
ตวงทองปลุกปลอบหัวใจตนเองซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น ความเป็นคนรักสบายไม่ได้ช่วยอะไรมากนักในยามนี้ ทำไมนะหล่อนถึงคิดว่างานหนักในไซต์ก่อสร้างของเจ้าหนี้รายใหญ่ของหล่อนที่นัดหมายให้ไปพบเมื่อสองสามวันก่อนเพื่อเร่งรัดหนี้ กลับยังน่าทำมากกว่าการมาอาบน้ำแต่งตัววาบหวิวรอขึ้นเขียงอยู่ในห้องหรูหราแบบนี้
...แต่อาบเหงื่อต่างน้ำ จะสบายไปกว่านอนแช่น้ำอุ่นในห้องแอร์เย็นฉ่ำได้อย่างไรกัน
เหลวไหลน่าตวงทอง หลับหูหลับตาทำๆ ไปเถอะ เรื่องธรรมชาติแท้ๆ รู้อย่างนี้เที่ยวให้พรุนเหมือนพวกเพื่อนๆ สมัยเรียนก็ดีหรอก จะได้ไม่มาทำตัวเป็นไก่อ่อนใจฝ่ออยู่แบบนี้
แอ๊ด...
“หนูตวง”
“คะ...คุณลุงโอภาส!”
ความคิดเมื่อครู่หายวับฉับพลัน ขาเรียวถอยกรูดไปด้านหลังจนชนเข้ากับขาเตียง
ร่างท้วมของโอภาสค่อยๆ เปิดประตูเข้ามา ดวงตาหยีจนแทบปิดเมื่อแสยะยิ้ม น้ำเสียงที่ใช้ยังเย็นๆ ราบเรียบอย่างลุงผู้แสนดีเช่นทุกครั้งที่เจอกันยามอยู่กับหลานชายของเขา ยังดีที่เขาไม่ผลีผลามเข้ามาหา แต่กลับเหลือบมองเสื้อผ้าที่พับไว้ปลายเตียงแล้วก็บอกให้หล่อนอาบน้ำแต่งตัวใหม่เสียให้สบายใจเสียก่อน ระหว่างที่เขาออกไปพบปะกับเจ้าของสถานเริงรมย์แห่งนี้ในฐานะเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่คบหากันมานาน
นี่เขาจะขู่หล่อนกลายๆ สินะว่า อย่างไรเสียก็หนีไปไหนไม่พ้น
ใช่สิ หล่อนก้าวเข้ามาในห้องนี้เองนี่นา ตวงทองหยิบชุดนอนเบาหวิวขึ้นมาถือไว้ อย่างไรเสียชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป หล่อนคงไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกหรอกน่ะที่ขายตัวเพื่อความอยู่รอด
‘นี่มันหนึ่งในอาชีพที่เก่าแก่ที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้นะหล่อน อย่าดูถูกไปนา...ถ้าไม่ดีจริง เขาไม่ขายกันมาหลายชั่วอายุคนขนาดนี้หรอก หล่อนเป็นคนสวยนะตวง อย่าให้เสียของ’
เพื่อนคนนั้นยังอุตส่าห์เข็นหล่อนให้ใจสู้ แต่ไม่ว่าใครก็ไม่อาจทำให้หล่อนฮึดขึ้นมาได้เท่าความหิวหรอก ความจนมันน่ากลัว ความขาดแคลนที่หล่อนต้องเผชิญเพียงลำพังในชั่วเวลาไม่ถึงปีมันช่างทรมานนัก
อดีตหล่อนเป็นถึงคุณหนูผู้สูงส่ง การศึกษาสูงระดับปริญญาโทจากเมืองนอก เป็นถึงครูบาอาจารย์ในวิทยาลัยชื่อดังที่มีมารดาเป็นผู้อำนวยการกางปีกปกป้อง บัดนี้หล่อนไม่เหลืออะไรเลย ตวงทองเจ็บช้ำนัก หล่อนไม่อยากจน ไม่อยากลำบากเดินหางานให้คนเหยียดหยันอีกต่อไปแล้ว
นี่คือทางเดินชีวิตที่หล่อนเลือก จะดีจะร้ายอย่างไรก็ช่างมันเถอะ!
ตวงทองคิดอย่างนั้น โดยที่หล่อนไม่รู้ตัวเลยว่า ฝันร้ายที่สุดในชีวิตกำลังคืบคลานเข้ามาหาอย่างช้าๆ บทเรียนชีวิตครั้งสำคัญอีกครั้งที่จะสอนหล่อนว่าไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ โดยที่หล่อนไม่ต้องเสียอะไรตอบแทน
****************
เรื่องใหม่ของหอมดึกมาแล้วค่าาาา ถ้ายังจำตัวละครกันได้ “ตวงทอง” กับ “ศมา” จากเรื่อง “ดุจจันทร์ดั้นเมฆ” นั่นเองค่ะ^^ ฝากด้วยน้าาาา
เรื่องย่อ:
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
เสียงแหลมสูงกรีดร้องพร้อมๆ กับที่มือเรียวเขวี้ยงดินสอเขียนคิ้วใส่กระจกในห้องน้ำสาธารณะแห่งนั้นอย่างแรงจนผู้หญิงอีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำสะดุ้งเฮือก หดคอ รีบหลบออกไปอย่างรวดเร็ว
“จะบังคับขู่เข็ญกันไปถึงไหน กะอีแค่เงินสามแสน ไอ้งก ไอ้คนชั้นต่ำเอ๊ย!” เสียงบริภาษนั้นสวนทางกับใบหน้าหวานหยดที่แต่งไว้เนียนกริบ ผมยาวสลวยหยักศกรวบสูง เผยลำคอขาวระหงและลาดไหล่เนียนในชุดคอปาดกว้าง เนินเนื้อทรวงอกอิ่มเต็มชวนมองซ้ำ หล่อนซุกโทรศัพท์มือถือเข้าไปในกระเป๋าถือใบเล็กโดยไม่กดตัดสายทิ้ง
ช่างสิ! อยากได้ยินก็ได้ยินไป หล่อนจงใจจะด่าเขาอยู่แล้วนี่
ไอ้เจ้าหนี้หน้าเลือดไร้ความเป็นสุภาพบุรุษแบบนั้นจะต้องเกรงใจไปทำไมกัน!
ความจริงหลายเดือนมานี้ตวงทองแทบไม่เหลือความเกรงใจอะไรไว้ให้ใครแล้ว จะมีไว้ทำไมกันในเมื่อเจ้าหนี้ทุกคนทำตัวราวกับเป็นฝูงหมาป่าที่เห็นหล่อนเป็นเศษเนื้อข้างทางและกรูกันเข้ามาขย้ำฉีกทึ้งกิน
“ไปคลีโอภัตรา” เสียงห้วนร้องบอกคนขับรถแท็กซี่ที่โฉบเข้ามาหา
“โอย...ทางนั้นรถติดน้อง”
“จะเลือกผู้โดยสารแล้วจะเปิดไฟว่างวิ่งทำไม” ตวงทองว่า ดวงตาหวานวาววับเอาเรื่อง คนขับแท็กซี่เป็นชายร่างท้วมวัยกลางคนยิ้มแห้งๆ
“ไปก็ได้น้อง แต่ไม่กดมิเตอร์นะ เหมาไปสามร้อย”
แววตารู้ทันที่ตวัดมองพร้อมรอยยิ้มกริ่มมุมปากน่าสะอิดสะเอียนนั้นทำเอาตวงทองอยากสะบัดประตูปิดใส่หน้านัก แต่นี่ก็ใกล้เวลานัดสำคัญแล้ว หล่อนจะมามัวเสียเวลากับคนหาเช้ากินค่ำพวกนี้ไม่ได้หรอก ในเมื่อการนัดหมายครั้งนี้มันเท่ากับความเป็นความตายของหล่อน ตวงทองเปิดประตูขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังรถ
มันคือทางรอดเดียวที่หล่อนเหลืออยู่ อย่างน้อยก็เป็นทางเดียวที่หล่อนมองเห็นในตอนนี้
‘ตวงเป็นคนสวย สวยมากรู้ตัวไหมลูก ใช้ความสวย ความฉลาดของเราให้เป็นประโยชน์ ผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็ปรารถนาสิ่งเดียวกันจากผู้หญิงสวยๆ ทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราจะทำให้ตัวเรามี ‘ค่า’ เพียงใด ผู้หญิงร่านๆ บางคนเที่ยวเอาตัวไปถวายให้ใครต่อใครไปทั่ว หาค่าอะไรไม่ได้เลย แต่ตวงของแม่มีค่า จำไว้นะลูก’
เหอะ! หล่อนเบะปากมองเงาตัวเองในกระจกสกปรกจนเขรอะของรถแท็กซี่ยามหัวค่ำท่ามกลางการจราจรที่วุ่นวาย
ค่าของหล่อนในคืนนี้ก็แค่แสนเดียว ไม่แพงไปกว่ากระเป๋าที่ใครบางคนที่อาจจะนั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถสักคันในถนนเส้นเดียวกันนี้ถือ ค่ามันอาจจะเท่ารองเท้าของใครสักคู่หนึ่งเท่านั้นเอง
เห็นทีแม่จะต้องผิดหวังเสียแล้วละ ‘ค่า’ ของตวงไม่ได้มากขนาดนั้น แต่แม่จะไปรู้อะไรคะ ในเมื่อแม่ทิ้งตวงไปแล้ว ตัดช่องน้อยแต่พอตัวทิ้งหนี้สินหลายล้านบาทไว้ให้ลูกสาวคนนี้ชดใช้
บ้าน รถ กระเป๋า รองเท้า นาฬิกา หรือแม้แต่เสื้อผ้าตวงทองก็ขนออกมาขายใช้หนี้ไปหมดแล้ว เวลาครึ่งปีที่ผ่านมา หล่อนหมดไปกับการใช้หนี้และหนีหนี้ที่ยังหามาใช้ไม่ทัน จนตอนนี้แม้เหลือหนี้อยู่เพียงล้านกว่า แต่หญิงสาวก็ไม่มีปัญญาหามาใช้ได้อีกแล้ว จะเอาอะไรไปขายอีกล่ะ...เหลือก็แต่ตัวเท่านั้น
โชคยังดีกระมังที่หล่อนมีเพื่อนดี ที่แม้จะไม่ยอมให้ยืมเงินมาใช้หนี้เจ้าหนี้หน้าเลือดทั้งหลายก็ยังอุตส่าห์ชี้ทางสว่าง พร้อมจัดแจงให้เสร็จสรรพ
หนึ่งแสนบาทสำหรับการใช้เวลาหนึ่งคืนกับลุงของเพื่อนสนิทเกย์หนุ่มที่เคยคล้องคอกันบินปร๋อไปชอปปิงต่างแดนเป็นว่าเล่น ใครมันจะไปนึกว่าไอ้ลุงแก่ๆ ที่หล่อนเคยเคารพกราบไหว้ จะคอยมองหล่อนตาเป็นมันตั้งแต่แตกเนื้อสาว จนสบโอกาสของมันในค่ำคืนนี้
ในที่สุดสมันสาวผู้หยิ่งยโสอย่างหล่อนก็หนีนายพรานตะกรุมตะกรามไปไม่รอดสินะ
‘เลือกเอานะตวงว่าหล่อนจะเอาชีวิตรอดด้วยการนอนกับลุงภาส หรือจะออกไปเสี่ยงกับพวกเจ้าหนี้หน้าเลือดพวกนั้น โดยเฉพาะพวกที่บ่อน แม่ของหล่อนไม่เคยบอกหรือว่าพวกมันทำยังไงกับลูกหนี้ที่เบี้ยวบ้าง’
เพื่อนที่กลายเป็นเพียงอดีตคนรู้จักสำหรับหล่อนไปแล้วได้ตอกย้ำการตัดสินใจครั้งนี้
‘หล่อนจะหวงตัวไปทำไม ก็แค่คืนเดียวกับคนแก่ จะเสียหายอะไรนักหนาเล่า อีกอย่างถ้าคุณลุงติดใจหล่อนขึ้นมา ขี้คร้านจะสบาย จริตหญิงมีก็ใช้ไปสิยะ จะต้องให้สอนด้วยรึ’
‘ไม่ ไม่ต้อง ไปบอกลุงของเธอว่าฉันตกลง แสนนึงโอนเข้ามาก่อน’
‘เหอะ คิดว่าลุงภาสโง่เรอะ นี่เงินสดสามหมื่นบาท ส่วนที่เหลือพรุ่งนี้เช้าเธอค่อยรับจากมือลุงหลังจากเสร็จภารกิจแล้ว ไม่แน่น้า...เธออาจจะได้ทิปถ้าทำถูกใจลุงเข้า’ อีกฝ่ายหรี่ตามองมาวาววับ น่าคลื่นไส้เสียจนตวงทองต้องคว้าเงินสดนั่นยัดใส่กระเป๋าถือไร้ราคาของหล่อนแล้วรีบสาวเท้าออกจากคอนโดฯ หรูนั้นไปอย่างไม่คิดหวนกลับ
“เงินดีไหมหนู” เสียงแหบห้าวดังมาจากคนขับแท็กซี่ที่เหลือบตามองหล่อนผ่านกระจกมองหลังบ่อยครั้งจนน่าอึดอัด คงเพราะการแต่งกายด้วยชุดเดรสรัดทรวดทรงนั่น หรือสถานที่ที่หล่อนเรียกรถไปกระมัง
“ถามจริงๆ นะ ลูกสาวลุงเพิ่งเลิกกับผัว แถมมีลูกติด มันร้อนเงิน ลุงกำลังมองหาช่องทางให้มัน”
“สิ้นคิด” หล่อนตวัดตามองอย่างหมิ่นๆ ลืมไปว่าตนเองก็กำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางสิ้นคิดนั่นเหมือนกัน
คนขับรถเบะปาก ชินเสียแล้วกับผู้โดยสารหญิงแบบนี้ “ทำไมล่ะ มันก็เคยมีผัวมาแล้ว เสียไปฟรีๆ ก็มี มาทำแบบหนูนี่ได้เงินดีใช่ไหม บอกหน่อยเถอะน่า ถือว่าชี้ช่องทางทำมาหากินกัน”
“ไม่!” ตวงทองกรีดเสียงตอบ
“เออๆ ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก ถามแค่นี้ต้องโกรธด้วย อะไรวะ”
คนขับรถแท็กซี่หัวเสียรีบๆ หักพวงมาลัยเข้าไปในสถานเริงรมย์ชื่อดังนั่น ตวงทองยื่นธนบัตรสีม่วงให้และยืนจ้องหน้ารอเงินทอน แต่คนขับเฮงซวยกลับขับพุ่งออกไปเลย ไม่ได้ทอนเงินให้แม้แต่บาทเดียว ตวงทองกำหมัดแน่น เสียดายเงินสองร้อยบาทที่หมายถึงอาหารสามมื้อของตนยิ่งนัก หญิงสาวสงบสติอารมณ์อย่างยากเย็นก่อนจะก้าวเข้าไปในสถานที่โอ่อ่ามลังเมลืองด้วยแสงสีละลานตา
สถานที่ที่หล่อนเคยเพียงขับรถผ่านกับมารดาและมองลงมาจากทางด่วน พร้อมคำสอนติดหูเจนใจ
‘สถานเริงรมย์ต่ำๆ แบบนั้นเป็นที่ที่หญิงโฉดชายชั่วไปมั่วสุมกัน ตวงอย่าเข้าไปเด็ดขาดเลยนะลูก ตวงทองของแม่มีค่ามากกว่านั้นมากนัก’
น้ำตาอุ่นจนร้อนราวน้ำกรดหยดแหมะลงที่หลังมือ หล่อนแหงนหน้าบังคับข่มกลืนมันลงไปจนหมดสิ้น ประดับรอยยิ้มกระดากกระด้างลงไปแทนแล้วเดินบนรองเท้าส้นสูงที่ส่งให้น่องเรียวชวนมองยิ่งขึ้น หญิงสาวก้าวฉับๆ เข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว
“มาพบท่านโอภาสค่ะ” ตวงทองบอกตามที่นัดแนะกันไว้ บริกรชายที่แต่งกายเรียบหรูเข้ากับบรรยากาศมีท่าทีนอบน้อม ผายมือพลางเดินนำหล่อนเข้าไปด้านใน
ทว่าเขาชะลอฝีเท้าลงเมื่อเห็นหล่อนเดินช้าจนแทบไม่เคลื่อนไหว หางตาเหลียวมองปราดเดียวก็รู้ว่าหล่อนคงทั้งใหม่ทั้งสด เขายกยิ้มมุมปากราวพี่ชายใจดีพลางว่า
“มาเถอะครับ ข้างในสวยสบายกว่านี้ ท่านใจดีครับ สาวๆ หลงทุกคน”
หลงรึ แน่ล่ะสิ หลงทางเข้ามาให้เชือดเหมือนหล่อนตอนนี้อย่างไรล่ะ!
ตวงทองร้องประท้วงในใจ แต่สองเท้ายังก้าวตามเขาเข้าไปในที่สุด นิสัยของหล่อนอย่างหนึ่งคือการเดินหน้า ไม่ว่าจะดีจะร้ายอย่างไร หล่อนก็ถอยไม่ได้เสียแล้ว หล่อนไม่เห็นว่าจะมีทุกข์ใดหนักไปกว่าทุกข์ของการเป็นหนี้แล้วถูกทวงโดยสารพัดวิธี ถูกเรียกราวกับหมูกับหมา ไร้สิ้นศักดิ์ศรีความเป็นคน ความไม่เคยขาดทำให้ตวงทองทนความอัปยศต่อไปไม่ไหว
จะว่าหน้าบางก็คงไม่ผิดนัก แต่หล่อนยอมทนให้เจ้าหนี้โขกสับตามรังควานไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
“ท่านจะมาราวๆ สามทุ่มนะครับ ข้าวของทุกอย่างเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ เอ่อ ท่านชอบความสะอาดเอี่ยม...เชิญคุณอาบน้ำแต่งตัวรอได้เลย แล้วก็...”
“ค่ะ ฉันทราบ” หล่อนตัดบทราวกับว่าถ้าหนุ่มบริกรผู้นี้พูดเรื่องความรักสะอาดของโคแก่นั่นต่ออีกแค่คำเดียว หล่อนจะอาเจียนออกมายังไงยังงั้น! ตวงทองก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่น ต่อด้วยห้องนอนกว้างตกแต่งหรูหราด้วยสีม่วงขลิบทอง
“รสนิยมเห่ยชะมัด” หล่อนเบะปาก ห้องอาบน้ำโทนขาวงาช้างนั่นพอทน หล่อนเห็นชุดนอนลูกไม้บางเบาพับไว้ปลายเตียง คลี่ดูจึงได้เห็นป้ายห้อยอยู่ คิดว่าดีหน่อยที่ไม่ต้องใช้ของซ้ำกับใคร แต่พอมองเตียงกว้างนั่นแล้วหล่อนก็สะท้านไปทั้งกาย รู้สึกหนาวจับขั้วหัวใจ มือกระชับสายสะพายกระเป๋าแน่น กวาดตามองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง รู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาฉับพลัน ใจกระหวัดถึงมารดาผู้ล่วงลับไปได้ไม่ถึงปี ความโกรธตีตื้นขึ้นมารบกับความหวาดกลัว
เพราะแม่คนเดียว แม่สร้างหนี้สินน่าละอายพวกนี้ไว้แล้วก็มาฆ่าตัวตายหนีหนี้ มันพ้นที่ไหนกันเล่า ตวงสิที่ต้องมาขายตัวใช้หนี้ ตวงเกลียดแม่ เกลียด!
เวลาผ่านไปราวสิบนาทีเห็นจะได้ ตวงทองเช็ดคราบน้ำตาเสียสิ้น คำพูดของคนขับแท็กซี่แก่กับเพื่อนชายใจหญิงแว่วเข้ามาในสมอง
จริงสินะ ก็แค่นอนกับผู้ชายแก่ๆ คนนึง แค่ครั้งเดียว...ไม่สิ คืนเดียว คืนเดียวแลกกับหนี้สินที่ลดไปไม่น้อย บางที...บางทีถ้าหล่อนพอไหว หรือเขาพอใจ หล่อนอาจจะปลดหนี้ได้ทั้งหมดในเวลาไม่กี่คืน
แค่นอนกับผู้ชายที่แก่กว่าพ่อแค่คืนเดียว อย่าปอดแหกไปหน่อยเลยน่าตวงทอง
ตวงทองปลุกปลอบหัวใจตนเองซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น ความเป็นคนรักสบายไม่ได้ช่วยอะไรมากนักในยามนี้ ทำไมนะหล่อนถึงคิดว่างานหนักในไซต์ก่อสร้างของเจ้าหนี้รายใหญ่ของหล่อนที่นัดหมายให้ไปพบเมื่อสองสามวันก่อนเพื่อเร่งรัดหนี้ กลับยังน่าทำมากกว่าการมาอาบน้ำแต่งตัววาบหวิวรอขึ้นเขียงอยู่ในห้องหรูหราแบบนี้
...แต่อาบเหงื่อต่างน้ำ จะสบายไปกว่านอนแช่น้ำอุ่นในห้องแอร์เย็นฉ่ำได้อย่างไรกัน
เหลวไหลน่าตวงทอง หลับหูหลับตาทำๆ ไปเถอะ เรื่องธรรมชาติแท้ๆ รู้อย่างนี้เที่ยวให้พรุนเหมือนพวกเพื่อนๆ สมัยเรียนก็ดีหรอก จะได้ไม่มาทำตัวเป็นไก่อ่อนใจฝ่ออยู่แบบนี้
แอ๊ด...
“หนูตวง”
“คะ...คุณลุงโอภาส!”
ความคิดเมื่อครู่หายวับฉับพลัน ขาเรียวถอยกรูดไปด้านหลังจนชนเข้ากับขาเตียง
ร่างท้วมของโอภาสค่อยๆ เปิดประตูเข้ามา ดวงตาหยีจนแทบปิดเมื่อแสยะยิ้ม น้ำเสียงที่ใช้ยังเย็นๆ ราบเรียบอย่างลุงผู้แสนดีเช่นทุกครั้งที่เจอกันยามอยู่กับหลานชายของเขา ยังดีที่เขาไม่ผลีผลามเข้ามาหา แต่กลับเหลือบมองเสื้อผ้าที่พับไว้ปลายเตียงแล้วก็บอกให้หล่อนอาบน้ำแต่งตัวใหม่เสียให้สบายใจเสียก่อน ระหว่างที่เขาออกไปพบปะกับเจ้าของสถานเริงรมย์แห่งนี้ในฐานะเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่คบหากันมานาน
นี่เขาจะขู่หล่อนกลายๆ สินะว่า อย่างไรเสียก็หนีไปไหนไม่พ้น
ใช่สิ หล่อนก้าวเข้ามาในห้องนี้เองนี่นา ตวงทองหยิบชุดนอนเบาหวิวขึ้นมาถือไว้ อย่างไรเสียชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป หล่อนคงไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกหรอกน่ะที่ขายตัวเพื่อความอยู่รอด
‘นี่มันหนึ่งในอาชีพที่เก่าแก่ที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้นะหล่อน อย่าดูถูกไปนา...ถ้าไม่ดีจริง เขาไม่ขายกันมาหลายชั่วอายุคนขนาดนี้หรอก หล่อนเป็นคนสวยนะตวง อย่าให้เสียของ’
เพื่อนคนนั้นยังอุตส่าห์เข็นหล่อนให้ใจสู้ แต่ไม่ว่าใครก็ไม่อาจทำให้หล่อนฮึดขึ้นมาได้เท่าความหิวหรอก ความจนมันน่ากลัว ความขาดแคลนที่หล่อนต้องเผชิญเพียงลำพังในชั่วเวลาไม่ถึงปีมันช่างทรมานนัก
อดีตหล่อนเป็นถึงคุณหนูผู้สูงส่ง การศึกษาสูงระดับปริญญาโทจากเมืองนอก เป็นถึงครูบาอาจารย์ในวิทยาลัยชื่อดังที่มีมารดาเป็นผู้อำนวยการกางปีกปกป้อง บัดนี้หล่อนไม่เหลืออะไรเลย ตวงทองเจ็บช้ำนัก หล่อนไม่อยากจน ไม่อยากลำบากเดินหางานให้คนเหยียดหยันอีกต่อไปแล้ว
นี่คือทางเดินชีวิตที่หล่อนเลือก จะดีจะร้ายอย่างไรก็ช่างมันเถอะ!
ตวงทองคิดอย่างนั้น โดยที่หล่อนไม่รู้ตัวเลยว่า ฝันร้ายที่สุดในชีวิตกำลังคืบคลานเข้ามาหาอย่างช้าๆ บทเรียนชีวิตครั้งสำคัญอีกครั้งที่จะสอนหล่อนว่าไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ โดยที่หล่อนไม่ต้องเสียอะไรตอบแทน
****************
เรื่องใหม่ของหอมดึกมาแล้วค่าาาา ถ้ายังจำตัวละครกันได้ “ตวงทอง” กับ “ศมา” จากเรื่อง “ดุจจันทร์ดั้นเมฆ” นั่นเองค่ะ^^ ฝากด้วยน้าาาา
เรื่องย่อ:
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 พ.ค. 2564, 18:59:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 พ.ค. 2564, 19:03:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 304
| บทที่ 1 -70% >> |