ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ
เมื่อความรักที่ได้มันไม่ได้มาจากหัวใจ นับประสาอะไรกับความมั่นคงที่จะตามมา ถ้าความรักและความปรารถนามันมาจากเงินตรา สิ่งที่ตามมามันก็คงคือเกมส์ เกมส์ของชีวิต รักแท้อยู่ที่ใด คำตอบอยู่ที่ไหน หามันให้เจอ
Tags: นรากร, โชติรส, ชาติชาย, เพลินพิศ, เมฆิน, ราชาวดี, ภมร, นันทิยา
ตอน: ตอนที่ 3 .. “ ภาษาใจ ”
ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ
เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา
เหตุผลที่ทนเหงา - ฝ้าย Am Fine
https://www.youtube.com/watch?v=O5yg1DinW8M
ขอขอบคุณ คุณ ฝ้าย Am Fine จาก ค่ายอาร์เอส โปรโมชั่น ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย
Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก
ตอนที่ 3 .. “ ภาษาใจ ”
“ไอ้กุ้ง” มอญจำสไตล์การพูดของเพื่อนได้ จึงหันกลับไป
ภาพที่มอญเห็นก็คือ เพื่อนทั้งสามคน กำลังเดินขึ้นบันไดมา แล้วถือถาดพิชซ่ามา 3 ถาด พร้อมเบียร์อีก 1 โหลและเสบียงอีกเพียบ
“พวกมึงมาได้ยังไงเนี่ย นี่กูตาไม่ฝาดนะ” มอญวิ่งเข้ามากอดเพื่อนๆอีกครั้งหลังจากที่พึ่งกอดลากันที่ปากช่อง
“พอดีกูมีธุระด่วนที่กทม. ก็เลยขึ้นเครื่องมาเลย และไอ้โกร๋นมันโทรมาบอกว่า มึงกำลังจัดบ้านอยู่แต่ไม่มีคนช่วย กูก็เลยขอแรงพวกเรามาช่วย มันก็เท่านั้น ไม่มีอะไรมาก”
“ขอบใจพวกมึงมากเลยจริงๆ” มอญซาบซึ้งมากที่เลือกเพื่อนได้ไม่ผิด
“ก็เราเพื่อนกัน จริงไหม เพื่อนเดือดร้อน ก็ต้องมาช่วยกัน อย่าคิดมาก” โกร๋นเอามือตบไหล่เพื่อนเบาๆ
“งานนี้ต้องยกความดีให้กับไอ้โกร๋นมัน ไอ้นี่สมแล้วที่เป็นกาวใจสำหรับเพื่อนในกลุ่มจริงๆ ถ้ามันไม่บอก พวกเราก็คงไม่ได้มารวมตัวกันแบบนี้อีกแน่” เมฆกล่าวเสริม
“ขอบใจมากเพื่อน บอกตามตรง กูก็ยังคิดอยู่เลยว่า ของเยอะมากมายขนาดนี้ กูจะจัดยังไงไหววะคนเดียว คืนนี้คงไม่ได้นอนแน่”
“เอาน่า ไหนๆพวกเราก็มากันแล้ว ลุย อย่าได้รอช้า เวลาไม่เคยรอใคร เอ้าว่าไป จะให้พวกกูช่วยตรงไหนบ้าง”
“ขอบใจโว๊ย ตามสะดวกเลย ลังนั้นเครื่องครัว ลังนั้นเสื้อผ้า ส่วนลังนั้นเครื่องเรือน เครื่องใช้ ห้องครัวอยู่ทางโน้น ห้องนอนอยู่ทางนี้ ห้องรับแขกตรงโน้น ใครอยากลื้อลังไหนเอาเลย” มอญชี้แจงจนเพื่อนๆเข้าใจ
จากนั้นทุกคนก็เริ่มรื้อของออกมาแล้วช่วยกันจัด ไม่ถึง 4 ชั่วโมงบ้านของมอญก็พร้อมอยู่พร้อมใช้แล้วในคืนนี้ จากบ่าย 4 โมงเย็นจนถึง 1 ทุ่มโดยประมาณนิดๆ หลังจากที่เสร็จงานหินทุกคนก็มานั่งชนเบียร์และหาของทานกัน พิชซ่า ทั้ง 3 ถาด ไม่เหลือแม้แต่นิดเดียว รวมถึงของขบเคี้ยวที่หอบกันมา จากนั้นมอญก็มารำลึกถึงความหลังเมื่อตอนออกค่าย สมัยนั้นทั้ง 4 คนสนุกและมีความสุขมาก
“กูยังนึกถึงวันนั้นเลยนะ วันที่เราไปออกค่ายที่เมืองกาญจน์และที่อื่นๆอีก”
“ใช่ใช่ สนุกมาก 4 ปี ไปออกค่าย 3 ครั้ง และก็เกือบตายแทบทุกครั้ง” โกร๋นเริ่มเมา เมฆยกส้นตีนให้
“ไอ้เหี้ย ตายเตยอะไร เขาเรียกประสบการณ์ชีวิต แค่ตกเขา ตกน้ำบ้าง มันก็ต้องมีบ้างหละว๊า”
พูดไปพูดมา โกร๋นก็เผลอพูดถึงเรื่องดาวขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ จนทำให้งานกร่อย
“โดยเฉพาะสาวน้อยหน้าใสคนนั้น ปีสุดท้ายก่อนที่พวกเราจะจบนะ แม่งเอ๊ย โคตรเด็ดสุด เสียดายถ้ากูหล่อได้เสี้ยวนึงของไอ้กุ้งนะ ปาดนี้กูสอยได้แล้ว คนเหี้ยอะไร หุ่นนี้ โคตรบ๊ะจ่างเลยหวะ เอวเป็นเอว นมเป็นนม ตรงนั้นสงสัยแม่งคงจะ.. สะบึมน่าดู”
มอญหน้าจ๋อยไปเลย หันไปเห็นกุ้งนั่งนิ่งเงียบ ไม่พูดเล่นหัวกับเพื่อนๆอีกเลย จากใบหน้าที่มีรอยยิ้ม กลายเป็นเคร่งขรึมทันที ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เอ่ยชื่อออกมา เพื่อนทุกคนก็รู้ว่าคือใคร เพราะวันนั้นสาวน้อยคนที่กุ้งหอบหิ้วไปนอนไปคั่วด้วย ก็คือดาวนั่นเอง
เมฆถีบโกร๋นโครมเข้าให้ เพราะนั่งอยู่ใกล้สุด “มึงพูดเหี้ยอะไรวะไอ้โกร๋น โน้น” เมฆสะบัดหน้าให้โกร๋นไปดูกุ้งที่นั่งอยู่ข้างๆมัน
“มึงจะพูดอะไร มึงหัดดูเพื่อนด้วย สัสเอ๊ย กร่อยหมด” โกร๋นเมาไม่รับรู้อะไรแล้ว เลยนอนนิ่งเงียบอยู่ตรงนั้นทันที
“ไอ้กุ้งกูขอโทษแทนไอ้เหี้ยโกร๋นมันด้วย อย่าไปโกรธอะไรมันเลยนะกูขอ” มอญออกรับแทนเพื่อน กุ้งลุกขึ้นยืน พร้อมกับปัดตัวเอง
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร กูเข้าใจว่ามันไม่ได้ตั้งใจ พอดีนึกได้ว่ามีธุระ กูขอตัวก่อนนะ ส่วนไอ้นี่กูฝากให้มันนอนบ้านมึงด้วยแล้วกันคืนนี้ เมฆกูไปหละ แล้วเจอกัน” กุ้งยกมือขึ้นลาเพื่อนๆ แล้วก็เดินลงบันไดไปทันที
เมฆหันมามองหน้ามอญ “เอ้า งั้นช่วยกันหน่อย ยกมันขึ้นไปไว้บนโซฟานั่นก็แล้วกัน” หลังจากที่เอาโกร๋นขึ้นมานอนไว้ที่โซฟาได้เสร็จ เมฆก็ช่วยมอญเก็บอาหารการกินที่ทานกันเมื่อกี้ จนสะอาดเรียบร้อย ไม่นานเมฆก็ขอตัวกลับ คงเหลือโกร๋นที่นอนเมาอยู่ที่นี่เพียงคนเดียว “ไอ้กุ้ง กูจะบอกมึงยังไงดีวะ ว่าตอนนี้ดาวอยู่กับกู กูขอโทษมึงด้วย กูไม่ได้ตั้งใจ แต่กูก็ยังไม่พร้อมที่จะบอกมึงจริงๆ”
***** >>>>>> ***** >>> ***** >>>>> **********
เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา
เหตุผลที่ทนเหงา - ฝ้าย Am Fine
https://www.youtube.com/watch?v=O5yg1DinW8M
ขอขอบคุณ คุณ ฝ้าย Am Fine จาก ค่ายอาร์เอส โปรโมชั่น ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย
Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก
ตอนที่ 3 .. “ ภาษาใจ ”
“ไอ้กุ้ง” มอญจำสไตล์การพูดของเพื่อนได้ จึงหันกลับไป
ภาพที่มอญเห็นก็คือ เพื่อนทั้งสามคน กำลังเดินขึ้นบันไดมา แล้วถือถาดพิชซ่ามา 3 ถาด พร้อมเบียร์อีก 1 โหลและเสบียงอีกเพียบ
“พวกมึงมาได้ยังไงเนี่ย นี่กูตาไม่ฝาดนะ” มอญวิ่งเข้ามากอดเพื่อนๆอีกครั้งหลังจากที่พึ่งกอดลากันที่ปากช่อง
“พอดีกูมีธุระด่วนที่กทม. ก็เลยขึ้นเครื่องมาเลย และไอ้โกร๋นมันโทรมาบอกว่า มึงกำลังจัดบ้านอยู่แต่ไม่มีคนช่วย กูก็เลยขอแรงพวกเรามาช่วย มันก็เท่านั้น ไม่มีอะไรมาก”
“ขอบใจพวกมึงมากเลยจริงๆ” มอญซาบซึ้งมากที่เลือกเพื่อนได้ไม่ผิด
“ก็เราเพื่อนกัน จริงไหม เพื่อนเดือดร้อน ก็ต้องมาช่วยกัน อย่าคิดมาก” โกร๋นเอามือตบไหล่เพื่อนเบาๆ
“งานนี้ต้องยกความดีให้กับไอ้โกร๋นมัน ไอ้นี่สมแล้วที่เป็นกาวใจสำหรับเพื่อนในกลุ่มจริงๆ ถ้ามันไม่บอก พวกเราก็คงไม่ได้มารวมตัวกันแบบนี้อีกแน่” เมฆกล่าวเสริม
“ขอบใจมากเพื่อน บอกตามตรง กูก็ยังคิดอยู่เลยว่า ของเยอะมากมายขนาดนี้ กูจะจัดยังไงไหววะคนเดียว คืนนี้คงไม่ได้นอนแน่”
“เอาน่า ไหนๆพวกเราก็มากันแล้ว ลุย อย่าได้รอช้า เวลาไม่เคยรอใคร เอ้าว่าไป จะให้พวกกูช่วยตรงไหนบ้าง”
“ขอบใจโว๊ย ตามสะดวกเลย ลังนั้นเครื่องครัว ลังนั้นเสื้อผ้า ส่วนลังนั้นเครื่องเรือน เครื่องใช้ ห้องครัวอยู่ทางโน้น ห้องนอนอยู่ทางนี้ ห้องรับแขกตรงโน้น ใครอยากลื้อลังไหนเอาเลย” มอญชี้แจงจนเพื่อนๆเข้าใจ
จากนั้นทุกคนก็เริ่มรื้อของออกมาแล้วช่วยกันจัด ไม่ถึง 4 ชั่วโมงบ้านของมอญก็พร้อมอยู่พร้อมใช้แล้วในคืนนี้ จากบ่าย 4 โมงเย็นจนถึง 1 ทุ่มโดยประมาณนิดๆ หลังจากที่เสร็จงานหินทุกคนก็มานั่งชนเบียร์และหาของทานกัน พิชซ่า ทั้ง 3 ถาด ไม่เหลือแม้แต่นิดเดียว รวมถึงของขบเคี้ยวที่หอบกันมา จากนั้นมอญก็มารำลึกถึงความหลังเมื่อตอนออกค่าย สมัยนั้นทั้ง 4 คนสนุกและมีความสุขมาก
“กูยังนึกถึงวันนั้นเลยนะ วันที่เราไปออกค่ายที่เมืองกาญจน์และที่อื่นๆอีก”
“ใช่ใช่ สนุกมาก 4 ปี ไปออกค่าย 3 ครั้ง และก็เกือบตายแทบทุกครั้ง” โกร๋นเริ่มเมา เมฆยกส้นตีนให้
“ไอ้เหี้ย ตายเตยอะไร เขาเรียกประสบการณ์ชีวิต แค่ตกเขา ตกน้ำบ้าง มันก็ต้องมีบ้างหละว๊า”
พูดไปพูดมา โกร๋นก็เผลอพูดถึงเรื่องดาวขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ จนทำให้งานกร่อย
“โดยเฉพาะสาวน้อยหน้าใสคนนั้น ปีสุดท้ายก่อนที่พวกเราจะจบนะ แม่งเอ๊ย โคตรเด็ดสุด เสียดายถ้ากูหล่อได้เสี้ยวนึงของไอ้กุ้งนะ ปาดนี้กูสอยได้แล้ว คนเหี้ยอะไร หุ่นนี้ โคตรบ๊ะจ่างเลยหวะ เอวเป็นเอว นมเป็นนม ตรงนั้นสงสัยแม่งคงจะ.. สะบึมน่าดู”
มอญหน้าจ๋อยไปเลย หันไปเห็นกุ้งนั่งนิ่งเงียบ ไม่พูดเล่นหัวกับเพื่อนๆอีกเลย จากใบหน้าที่มีรอยยิ้ม กลายเป็นเคร่งขรึมทันที ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เอ่ยชื่อออกมา เพื่อนทุกคนก็รู้ว่าคือใคร เพราะวันนั้นสาวน้อยคนที่กุ้งหอบหิ้วไปนอนไปคั่วด้วย ก็คือดาวนั่นเอง
เมฆถีบโกร๋นโครมเข้าให้ เพราะนั่งอยู่ใกล้สุด “มึงพูดเหี้ยอะไรวะไอ้โกร๋น โน้น” เมฆสะบัดหน้าให้โกร๋นไปดูกุ้งที่นั่งอยู่ข้างๆมัน
“มึงจะพูดอะไร มึงหัดดูเพื่อนด้วย สัสเอ๊ย กร่อยหมด” โกร๋นเมาไม่รับรู้อะไรแล้ว เลยนอนนิ่งเงียบอยู่ตรงนั้นทันที
“ไอ้กุ้งกูขอโทษแทนไอ้เหี้ยโกร๋นมันด้วย อย่าไปโกรธอะไรมันเลยนะกูขอ” มอญออกรับแทนเพื่อน กุ้งลุกขึ้นยืน พร้อมกับปัดตัวเอง
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร กูเข้าใจว่ามันไม่ได้ตั้งใจ พอดีนึกได้ว่ามีธุระ กูขอตัวก่อนนะ ส่วนไอ้นี่กูฝากให้มันนอนบ้านมึงด้วยแล้วกันคืนนี้ เมฆกูไปหละ แล้วเจอกัน” กุ้งยกมือขึ้นลาเพื่อนๆ แล้วก็เดินลงบันไดไปทันที
เมฆหันมามองหน้ามอญ “เอ้า งั้นช่วยกันหน่อย ยกมันขึ้นไปไว้บนโซฟานั่นก็แล้วกัน” หลังจากที่เอาโกร๋นขึ้นมานอนไว้ที่โซฟาได้เสร็จ เมฆก็ช่วยมอญเก็บอาหารการกินที่ทานกันเมื่อกี้ จนสะอาดเรียบร้อย ไม่นานเมฆก็ขอตัวกลับ คงเหลือโกร๋นที่นอนเมาอยู่ที่นี่เพียงคนเดียว “ไอ้กุ้ง กูจะบอกมึงยังไงดีวะ ว่าตอนนี้ดาวอยู่กับกู กูขอโทษมึงด้วย กูไม่ได้ตั้งใจ แต่กูก็ยังไม่พร้อมที่จะบอกมึงจริงๆ”
***** >>>>>> ***** >>> ***** >>>>> **********
มัชฌิมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ค. 2564, 21:53:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ค. 2564, 21:53:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 155
| << ตอนที่ 2 .. “ เวลาไม่เคยเดินถอยหลัง ” | ตอนที่ 4 .. “ ความรักที่งอกงาม ” >> |