แฟนเด็กพี่ภาคิน
เรื่องราวความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นเพราะผมเมาแล้วไปนั่งตักพี่เขา จากคนที่แอบชอบเงียบ ๆ จวนจะยอมแพ้แล้วเลิกชอบพี่เขาแล้วแต่พอได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ผมกลับรู้สึกดีมากขึ้น เอาละ ผมจะชอบพี่ต่อไปก็ได้พี่เบียร์
Tags: แฟนเด็กพี่ภาคิน นิยายวาย oncloud69
ตอน: เรียกรักว่าน้องหนู
EPISODE : 01 เรียกรักว่าน้องหนู
ได้เข้ามาในห้องกว้าง คนเมาก็ถูกพาเข้าห้องน้ำเมื่อน้องอยากอ้วก ผมลูบหลังให้น้อง เพราะน้องเมาแล้วเอาแต่บอกว่าอยากกลับกับผม ผมจึงได้อุ้มน้องออกจากร้านเฮียโซดา แล้วพากลับมายังห้องตัวเอง
มือหนาช่วยเหลือคนเมาอย่างไม่มีทางเลือก พอได้ล้างหน้าล้างปากน้องก็เริ่มลุกขึ้น
ผมอาสาจะพาเจ้าตัวไปนั่งแต่น้องกลับไม่ยอม ปากบอกว่าเดินเองได้ ใบหน้าแดงยิ้มกว้างให้แต่แค่จะยืนให้ตัวตรงน้องยังทำไม่ได้ ผมเป็นห่วงกลัวน้องล้ม มือจะเอื้อมจับมือน้องตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่กล้า
"พี่เบียร์ของน้อง" ผมยืนชิดขอบประตูห้องน้ำเมื่อร่างเล็กเซตัวมาโอบกอดคอ มือใหญ่รวบเอวน้องเพราะกลัวน้องจะล้มเอา
"น้องชอบพี่เบียร์นะครับ" ความในใจของเจ้ารักพรั้งพรูออกมาโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกตัว ผมมองตัวเล็กที่ยังคงจ้องมองผมราวกับมีเรื่องจะพูดอีกมากมาย
"พี่เบียร์น่ะเป็นของน้อง" คนเมาแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของในตัวของผม แต่ผมก็ไม่ได้ขัดค้านอะไร
ก็น้องมันเมานี่น่า
"เป็นของน้องคนเดียว เข้าใจไหมครับ" สีหน้าคาดหวังคำตอบของน้องดูน่าหยิกแก้มเหลือเกิน หากผมจะหยิกแก้มน้องจะถูกตีมือไหม
"ทำไมไม่ตอบ น้องถามอยู่นะ ไหนคำตอบ" ทนรอไม่ไหวคนเมาก็คาดคั้นขอคำตอบอีก มือผมโอบเอวบางของน้องไว้หลวม ๆ
แมวน้อยตอนเมาช่างดุแต่ไม่ได้รู้สึกน่ากลัว
"ครับ พี่เป็นของน้องเจ้ารักครับ" ร่างเล็กซบอกผมอยู่อย่างนั้นแต่สายตาเมามายมองผมไม่วางตา รอยยิ้มหวานฉีกยิ้มกว้างแต่ยังไม่รู้สึกพอใจกับคำเรียกตัวเอง
"ไม่เอาเจ้ารัก ไม่เรียกชื่อเล่น" ผมก้มมองคนเมา สองมือกลายเป็นกอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมกอดแล้ว ไม่เข้าใจว่าน้องจะให้เรียกอะไรในเมื่อเจ้าตัวก็ชื่อเจ้ารักตามที่ผมได้ยินมา
"แล้วจะให้พี่เรียกอะไรครับ" เอ่ยเสียงนุ่มถาม คนเมาฉีกยิ้มจนตาหยี ยามเมาน้องดูน่ารักสิบเท่า "เรียกน้องรักเหรอครับ" หรือจะให้เรียกด้วยชื่อเล่น น้องเจ้ารัก น้องรัก เขาเรียกได้ทั้งนั้น
"น้องหนู" มือนุ่มนิ่มเลื่อนมาจับใบหน้าผมแล้วเขย่งเท้าพร้อมกระซิบบอกเบา ๆ ให้ได้รู้ ผมรู้สึกแปลกกับคำเรียก น้องไปได้ยินคำนี้จากไหน มันช่างเข้ากับตัวน้องมาก
"น้องหนูเหรอครับ" ผมถามน้องด้วยความอยากแน่ใจ
"ใช่ คุณป๋าเรียกน้องหนูเหมือนกัน" น้องวางคางบนอกหนาของผมเมื่อเริ่มทรงตัวไม่อยู่
"แต่จุ๊ ๆ อย่าบอกคุณป๋านะ คุณป๋าบอกอยากเรียกน้องหนูคนเดียว แต่น้องอยากให้พี่เบียร์เรียกด้วย" น้ำเสียงคนเมาดูขี้เล่น น้องเริ่มปิดตาลงคงจจะง่วงนอน
"น้องหนู"
"อือ จั๊กจี๊ อิอิ แต่น้องชอบฟัง" น้องค่อย ๆ หัวเราะคิกคักออกมาทั้งที่ตายังคงหลับ คนเมาอยากได้ยินพี่เบียร์เรียกเขาว่าน้องหนูอย่างที่คุณป๋าเรียก แต่พอได้ฟังแล้วกลับรู้สึกว่ามันจั๊กจี๊กว่าที่คิด
"ถ้าชอบ พี่ก็จะเรียกครับ" ผมบอกคนเมา น้องอยากให้เรียกและชอบที่ได้ฟังผมก็เต็มใจเรียกเพื่อเจ้าตัว แต่แก้มนวลก็ช่างเรียกสายตาให้ก้มมองจนละสายตาไปไม่ได้ น้องมีแก้มนุ่มราวกับผิวเด็ก อยากจิ้ม อยากบีบแก้มแดง แต่กลัวน้องจะดุเอา
"ชอบ ชอบพี่เบียร์ที่สุด" ผมถอนหายใจ ผมแพ้แล้ว ความรู้สึกของน้องผมรับรู้แล้ว หัวใจผมเต้นดังราวกับกลองชุดใหญ่ ผมพาคนเมามานั่งบนเตียง มือเรียวถอดเสื้อผ้าตัวเหม็นออกแล้วปาทิ้งอย่างไม่ใยดี ทำตัวราวกับอยู่ห้องตัวเอง ผมช่วยเก็บเสื้อผ้าบนพื้นไปใส่ในตะกร้าเตรียมซักร่วมกับชุดของผม พอหันมาอีกทีเด็กขี้เมาก็กำลังเคลิ้มหลับบนเตียง ผมเดินมาพร้อมยื่นชุดนอนที่คิดว่าน้องน่าจะใส่ได้
"นี่เสื้อพี่ครับ ถ้าไม่รังเกียจน้องหนูใส่ไปก่อนก็ได้" ผมเอาชุดนอนมาให้น้องได้ใส่ จะใจร้ายปล่อยให้น้องนอนหนาวก็ทำไม่ลง อีกทั้งผมกลัวใจตัวเองเพราะรู้สึกใจกระตุกเวลาเห็นหุ่นของน้อง
น้องค่อนข้างจะหุ่นดี เอวคอด มีสะโพก ผิวสวยและหน้าหวานยิ่งกว่าเพื่อนของผมที่ชอบดูแลตัวเองบางคนซะอีก
"พี่เบียร์" เสียงค่อยยังคงละเมอเรียกชื่อของผม ถูกเรียกบ่อย ๆ แล้วผมก็แอบเขิน น้องไม่ได้หยิบชุดนอนมาใส่ คงง่วงนนอนเกินกว่าจะลุกขึ้นแล้ว
"หลับซะแล้ว" ผมนั่งมองน้องนอนหลับและหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ
"ปกติก็เห็นเป็นคนหวงตัว แต่พอเมาแล้วอ่อยเก่ง พูดเก่งจังเลยนะน้อง" ผมส่ายหน้าและยกยิ้มอ่อนโยน ถึงจะไม่เคยได้พูดคุยกันมาก่อนแต่ผมก็เจอกับน้องเจ้ารักบ่อยที่ร้านน้ำเมา เห็นแล้วสะดุดตาอยู่หลายครั้งจนจำหน้าได้
"พี่เบียร์" ปากเรียวยังคงเรียกชื่อผม เรียกบ่อยจนผมใจเหลว ชื่อผมมันน่าเรียกหาขนาดนั้นงั้นเหรอ มือหนาลูบกลุ่มผมสีนิลนุ่มเพื่อกล่อมคนเมาให้นอนหลับ
"ครับ ฝันดีนะน้องหนู" บอกแล้วร่างสูงก็เดินไปอาบน้ำสักพัก ผมเดินออกมาด้วยท่าทีสดชื่น ใส่บ็อกเซอร์เสร็จก็ล้มตัวนอนข้าง ๆ มันดึกมากแล้ว ผมเฝ้ามองรุ่นน้องที่นอนหลับบนเตียงอย่างไม่รู้เรื่องราว
มาพร่ำบอกว่าชอบผมทั้งที่ยังไม่รู้จักผมดี แบบนี้มันใช่ความรักงั้นเหรอ
"น้องหนูขี้เมา" ผมระบายยิ้มขณะนอนมองเด็กน้อยที่นอนหลับสนิทบนเตียง แก้มของน้องขยับเบียดกับแขนล่ำที่ยอมให้คนเมาได้หลับแทนหมอน มืออีกข้างของผมเลื่อนหน้าม้าของคนหลับอย่างแผ่วเบาก่อนจะขยับเข้าใกล้และบรรจงจูบหน้าผากมน
"ฝันดีครับน้องหนู"
คนเมาลืมตาตื่นเพราะสัมผัสแสนอบอุ่นในที่สุดก็ได้ขยับมาอีกก้าวแล้ว
"ชอบพี่เบียร์ รักชอบพี่เบียร์นะครับ" เสียงละเมอแผ่วเบานั้นดังก้องหู หน้าน้องแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล ร่างเล็กขยับเบียด จมูกก็ขยับฟุดฟิดเมื่อรู้สึกถึงกลิ่นหอมของสบู่และไอเย็นจากตัวคนที่กำลังกอด
"ได้ยินแล้วครับ" ผมกระชับกอดคนเมาที่เอาแต่เพ้อบอกว่าชอบ พลันรอยยิ้มมุมปากยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเผลออยากรู้ว่ารุ่นน้องคนนี้ชอบผมมากแค่ไหน ถ้าจะให้คุยกันตอนนี้ก็คงคุยกันไม่รู้เรื่อง ผมคงต้องรอให้น้องตื่นและมีสติกว่านี้เพื่อจะได้ทำความรู้จักกัน
สำหรับคืนนี้ผมจะยอมให้กอดฟรีหนึ่งคืนก็แล้วกัน
ได้เข้ามาในห้องกว้าง คนเมาก็ถูกพาเข้าห้องน้ำเมื่อน้องอยากอ้วก ผมลูบหลังให้น้อง เพราะน้องเมาแล้วเอาแต่บอกว่าอยากกลับกับผม ผมจึงได้อุ้มน้องออกจากร้านเฮียโซดา แล้วพากลับมายังห้องตัวเอง
มือหนาช่วยเหลือคนเมาอย่างไม่มีทางเลือก พอได้ล้างหน้าล้างปากน้องก็เริ่มลุกขึ้น
ผมอาสาจะพาเจ้าตัวไปนั่งแต่น้องกลับไม่ยอม ปากบอกว่าเดินเองได้ ใบหน้าแดงยิ้มกว้างให้แต่แค่จะยืนให้ตัวตรงน้องยังทำไม่ได้ ผมเป็นห่วงกลัวน้องล้ม มือจะเอื้อมจับมือน้องตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่กล้า
"พี่เบียร์ของน้อง" ผมยืนชิดขอบประตูห้องน้ำเมื่อร่างเล็กเซตัวมาโอบกอดคอ มือใหญ่รวบเอวน้องเพราะกลัวน้องจะล้มเอา
"น้องชอบพี่เบียร์นะครับ" ความในใจของเจ้ารักพรั้งพรูออกมาโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกตัว ผมมองตัวเล็กที่ยังคงจ้องมองผมราวกับมีเรื่องจะพูดอีกมากมาย
"พี่เบียร์น่ะเป็นของน้อง" คนเมาแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของในตัวของผม แต่ผมก็ไม่ได้ขัดค้านอะไร
ก็น้องมันเมานี่น่า
"เป็นของน้องคนเดียว เข้าใจไหมครับ" สีหน้าคาดหวังคำตอบของน้องดูน่าหยิกแก้มเหลือเกิน หากผมจะหยิกแก้มน้องจะถูกตีมือไหม
"ทำไมไม่ตอบ น้องถามอยู่นะ ไหนคำตอบ" ทนรอไม่ไหวคนเมาก็คาดคั้นขอคำตอบอีก มือผมโอบเอวบางของน้องไว้หลวม ๆ
แมวน้อยตอนเมาช่างดุแต่ไม่ได้รู้สึกน่ากลัว
"ครับ พี่เป็นของน้องเจ้ารักครับ" ร่างเล็กซบอกผมอยู่อย่างนั้นแต่สายตาเมามายมองผมไม่วางตา รอยยิ้มหวานฉีกยิ้มกว้างแต่ยังไม่รู้สึกพอใจกับคำเรียกตัวเอง
"ไม่เอาเจ้ารัก ไม่เรียกชื่อเล่น" ผมก้มมองคนเมา สองมือกลายเป็นกอดคนตัวเล็กไว้ในอ้อมกอดแล้ว ไม่เข้าใจว่าน้องจะให้เรียกอะไรในเมื่อเจ้าตัวก็ชื่อเจ้ารักตามที่ผมได้ยินมา
"แล้วจะให้พี่เรียกอะไรครับ" เอ่ยเสียงนุ่มถาม คนเมาฉีกยิ้มจนตาหยี ยามเมาน้องดูน่ารักสิบเท่า "เรียกน้องรักเหรอครับ" หรือจะให้เรียกด้วยชื่อเล่น น้องเจ้ารัก น้องรัก เขาเรียกได้ทั้งนั้น
"น้องหนู" มือนุ่มนิ่มเลื่อนมาจับใบหน้าผมแล้วเขย่งเท้าพร้อมกระซิบบอกเบา ๆ ให้ได้รู้ ผมรู้สึกแปลกกับคำเรียก น้องไปได้ยินคำนี้จากไหน มันช่างเข้ากับตัวน้องมาก
"น้องหนูเหรอครับ" ผมถามน้องด้วยความอยากแน่ใจ
"ใช่ คุณป๋าเรียกน้องหนูเหมือนกัน" น้องวางคางบนอกหนาของผมเมื่อเริ่มทรงตัวไม่อยู่
"แต่จุ๊ ๆ อย่าบอกคุณป๋านะ คุณป๋าบอกอยากเรียกน้องหนูคนเดียว แต่น้องอยากให้พี่เบียร์เรียกด้วย" น้ำเสียงคนเมาดูขี้เล่น น้องเริ่มปิดตาลงคงจจะง่วงนอน
"น้องหนู"
"อือ จั๊กจี๊ อิอิ แต่น้องชอบฟัง" น้องค่อย ๆ หัวเราะคิกคักออกมาทั้งที่ตายังคงหลับ คนเมาอยากได้ยินพี่เบียร์เรียกเขาว่าน้องหนูอย่างที่คุณป๋าเรียก แต่พอได้ฟังแล้วกลับรู้สึกว่ามันจั๊กจี๊กว่าที่คิด
"ถ้าชอบ พี่ก็จะเรียกครับ" ผมบอกคนเมา น้องอยากให้เรียกและชอบที่ได้ฟังผมก็เต็มใจเรียกเพื่อเจ้าตัว แต่แก้มนวลก็ช่างเรียกสายตาให้ก้มมองจนละสายตาไปไม่ได้ น้องมีแก้มนุ่มราวกับผิวเด็ก อยากจิ้ม อยากบีบแก้มแดง แต่กลัวน้องจะดุเอา
"ชอบ ชอบพี่เบียร์ที่สุด" ผมถอนหายใจ ผมแพ้แล้ว ความรู้สึกของน้องผมรับรู้แล้ว หัวใจผมเต้นดังราวกับกลองชุดใหญ่ ผมพาคนเมามานั่งบนเตียง มือเรียวถอดเสื้อผ้าตัวเหม็นออกแล้วปาทิ้งอย่างไม่ใยดี ทำตัวราวกับอยู่ห้องตัวเอง ผมช่วยเก็บเสื้อผ้าบนพื้นไปใส่ในตะกร้าเตรียมซักร่วมกับชุดของผม พอหันมาอีกทีเด็กขี้เมาก็กำลังเคลิ้มหลับบนเตียง ผมเดินมาพร้อมยื่นชุดนอนที่คิดว่าน้องน่าจะใส่ได้
"นี่เสื้อพี่ครับ ถ้าไม่รังเกียจน้องหนูใส่ไปก่อนก็ได้" ผมเอาชุดนอนมาให้น้องได้ใส่ จะใจร้ายปล่อยให้น้องนอนหนาวก็ทำไม่ลง อีกทั้งผมกลัวใจตัวเองเพราะรู้สึกใจกระตุกเวลาเห็นหุ่นของน้อง
น้องค่อนข้างจะหุ่นดี เอวคอด มีสะโพก ผิวสวยและหน้าหวานยิ่งกว่าเพื่อนของผมที่ชอบดูแลตัวเองบางคนซะอีก
"พี่เบียร์" เสียงค่อยยังคงละเมอเรียกชื่อของผม ถูกเรียกบ่อย ๆ แล้วผมก็แอบเขิน น้องไม่ได้หยิบชุดนอนมาใส่ คงง่วงนนอนเกินกว่าจะลุกขึ้นแล้ว
"หลับซะแล้ว" ผมนั่งมองน้องนอนหลับและหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ
"ปกติก็เห็นเป็นคนหวงตัว แต่พอเมาแล้วอ่อยเก่ง พูดเก่งจังเลยนะน้อง" ผมส่ายหน้าและยกยิ้มอ่อนโยน ถึงจะไม่เคยได้พูดคุยกันมาก่อนแต่ผมก็เจอกับน้องเจ้ารักบ่อยที่ร้านน้ำเมา เห็นแล้วสะดุดตาอยู่หลายครั้งจนจำหน้าได้
"พี่เบียร์" ปากเรียวยังคงเรียกชื่อผม เรียกบ่อยจนผมใจเหลว ชื่อผมมันน่าเรียกหาขนาดนั้นงั้นเหรอ มือหนาลูบกลุ่มผมสีนิลนุ่มเพื่อกล่อมคนเมาให้นอนหลับ
"ครับ ฝันดีนะน้องหนู" บอกแล้วร่างสูงก็เดินไปอาบน้ำสักพัก ผมเดินออกมาด้วยท่าทีสดชื่น ใส่บ็อกเซอร์เสร็จก็ล้มตัวนอนข้าง ๆ มันดึกมากแล้ว ผมเฝ้ามองรุ่นน้องที่นอนหลับบนเตียงอย่างไม่รู้เรื่องราว
มาพร่ำบอกว่าชอบผมทั้งที่ยังไม่รู้จักผมดี แบบนี้มันใช่ความรักงั้นเหรอ
"น้องหนูขี้เมา" ผมระบายยิ้มขณะนอนมองเด็กน้อยที่นอนหลับสนิทบนเตียง แก้มของน้องขยับเบียดกับแขนล่ำที่ยอมให้คนเมาได้หลับแทนหมอน มืออีกข้างของผมเลื่อนหน้าม้าของคนหลับอย่างแผ่วเบาก่อนจะขยับเข้าใกล้และบรรจงจูบหน้าผากมน
"ฝันดีครับน้องหนู"
คนเมาลืมตาตื่นเพราะสัมผัสแสนอบอุ่นในที่สุดก็ได้ขยับมาอีกก้าวแล้ว
"ชอบพี่เบียร์ รักชอบพี่เบียร์นะครับ" เสียงละเมอแผ่วเบานั้นดังก้องหู หน้าน้องแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล ร่างเล็กขยับเบียด จมูกก็ขยับฟุดฟิดเมื่อรู้สึกถึงกลิ่นหอมของสบู่และไอเย็นจากตัวคนที่กำลังกอด
"ได้ยินแล้วครับ" ผมกระชับกอดคนเมาที่เอาแต่เพ้อบอกว่าชอบ พลันรอยยิ้มมุมปากยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเผลออยากรู้ว่ารุ่นน้องคนนี้ชอบผมมากแค่ไหน ถ้าจะให้คุยกันตอนนี้ก็คงคุยกันไม่รู้เรื่อง ผมคงต้องรอให้น้องตื่นและมีสติกว่านี้เพื่อจะได้ทำความรู้จักกัน
สำหรับคืนนี้ผมจะยอมให้กอดฟรีหนึ่งคืนก็แล้วกัน
Oncloud69 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ก.ย. 2564, 18:43:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ก.ย. 2564, 18:43:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 316
| << ได้จูบกับพี่เบียร์แล้ว | นี่มันห้องพี่เบียร์ >> |