แฟนเด็กพี่ภาคิน
เรื่องราวความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นเพราะผมเมาแล้วไปนั่งตักพี่เขา จากคนที่แอบชอบเงียบ ๆ จวนจะยอมแพ้แล้วเลิกชอบพี่เขาแล้วแต่พอได้ใกล้ชิดกันแบบนี้ผมกลับรู้สึกดีมากขึ้น เอาละ ผมจะชอบพี่ต่อไปก็ได้พี่เบียร์
Tags: แฟนเด็กพี่ภาคิน นิยายวาย oncloud69
ตอน: ผมมันคนเสียอาการ
EPISODE : 15 ผมมันคนเสียอาการ
'เย็นนี้ว่างไปกินข้าวด้วยกันมั้ยครับน้องหนู'
ผมมองข้อความที่ถูกส่งโดยคนตัวดีที่สร้างเรื่องไว้จนผมต้องลำบากเพราะถูกเพื่อนรักทั้งสองลากมาจากห้องเรียนหลังจากเรียนหมดคาบ เพ้นส์ก็ใจดีอาสาเก็บกระเป๋าผมแล้วตามมาด้วย ทำงานกันเป็นทีมมาก
ผมนั่งตัวหลีบไม่กล้าจะตอบข้อความส่งกลับไป เพื่อนรักทั้งสองมองหน้าผมราวกับจะเอาเรื่อง เพ้นส์ขอตัวไปซื้อขนมมาให้กินผมอยากยื้อเพื่อนให้มานั่งด้วยแต่ก็ไม่ทัน
"สรุปเรื่องมึงกับไอ้พี่เบียร์มันยังไงห๊ะไอ้รัก" นายโนทุบโต๊ะถามด้วยความอยากรู้ ผมนั่งคอตกเพราะไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไง
"ว่าไงรัก สรุปคบกับพี่เบียร์แล้วเหรอ" ลูกแพร์ถามอีกคน ผมกัดปากตัวเอง เรื่องนี้มันเป็นความผิดของพี่เบียร์ชัด ๆ ทำไมผมต้องโดนเพื่อนสอบสวนคนเดียวด้วย
"ไม่รู้" ผมบอกเพื่อนเสียงค่อยจนแทบไม่ได้ยินเสียง ก็มันไม่รู้จริง ๆ ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยแต่ก็ไม่เข้าใจว่าพี่เบียร์จะโพสต์แบบนั้นไปทำไม มันกลายเป็นเรื่องใหญ่จนเขาโดนเพื่อนสงสัยแล้ว
"ไม่รู้ หมายความว่าอะไร"
"ก็..."
"หรือว่าเมื่อคืนมึงมีอะไรกับพี่เขาแล้ว" ผมตกใจที่ได้ยินนายโนถามขึ้นอย่างนั้น
"จะบ้าเหรอ รักไม่ได้ง่ายขนาดนั้นไหม ก็เมื่อคืนรักเมาไงพี่เบียร์เลยพากลับ เพราะใครบางคนไม่ยอมมารับรักกลับสักที" ผมว่าเพื่อนที่ไม่ยอมมารับ เมื่อคืนผมรอเพื่อนตั้งนานแต่นายโนก็ไม่มา นายโนก็เพิ่งจะนึกได้ว่าตัวเองลืมมารับผม
"จริงด้วย กูลืมไปรับมึงเลย"
"นี่โนลืมไปรับรักจริงเหรอ" ผมพยักหน้าทันที นายโนโดนแน่ กล้าที่จะลืมไปรับผม ลูกแพร์ไม่ชอบเวลาใครไม่รักษาสัญญา ขนาดผิดเวลานัดกันนิดเดียว ผมเคยไปสายไปห้านาทียังโดนบ่น
"เออกูง่วงนอนเลยเผลอหลับ แต่มึงก็ผิด" เพื่อนโบ๊ยเรื่องมาหาผมอีก "มึงเมาหรือตั้งใจเมาเพื่อให้พี่เบียร์พากลับกันแน่" ผมปฏิเสธทันควัน ผมไม่ได้คิดเรื่องนั้นมาก่อนด้วยซ้ำ ตอนอยู่กับกลุ่มพี่เบียร์สมองผมโล่งแทบไม่ได้ยินแต่เสียงเพลงในร้านด้วยซ้ำว่าเปิดเพลงอะไรทั้งคืน
ลูกแพร์หันไปดุนายโนที่ไม่ได้ไปรับผมตามสัญญา พอเพื่อนหันมาจะพูด คงจะบ่นนั่นแหละผมรีบแทรกทันที
"รักเมาจริง ๆ นะ" ผมส่งสายตาอ้อนให้เพื่อน "แล้วเรื่องที่เกิดในวิดีโอนั่นคือรักกับพี่เบียร์แข่งกันทำข้าวเช้า รักชนะด้วยแหละได้ตั๋วพิเศษจากพี่เบียร์ด้วย" เพื่อนทั้งสองมองผมด้วยสายตาสงสัย
"แต่มีเรื่องนึงที่พี่เบียร์พูดแล้วรักยังสงสัยอยู่"
"เรื่องอะไรของมึง" นายโนถามขึ้น
"พี่เบียร์บอกว่าตอนนี้กำลังสนใจรักอยู่" พูดเองผมก็ยังตื่นเต้นไม่หาย ตั้งแต่รู้ว่าพี่เบียร์สนใจผมก็ทำตัวไม่ถูก ตื่นเต้นกับปฏิกิริยาของเพื่อนด้วยอยากรู้ว่าเพื่อนจะคิดยังไง แต่พอเห็นหน้านิ่ง ๆ ของเพื่อนทั้งสองผมก็ขมวดคิ้วไม่เข้าใจ
"มึงมโนคนเดียวไปอีกหรือเปล่า" นายโนดีดหน้าผากผม มันเกินไปแล้วที่มาหาว่าผมมโน ผมไม่ได้มโนอะไรทั้งนั้นมันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า
"อ้าว รักพูดเรื่องจริงนะ" ผมยังยืนยันกับเพื่อน จังหวะนั้นเพ้นส์เดินมาพร้อมกับขนมในมือและนั่งลงข้างกายผม
"กูไม่เชื่ออะ" นายโนยังคงไม่เชื่ออีก แล้วผมต้องทำยังไงเพื่อนถึงจะเชื่อ เพ้นส์มองพวกเรา คงกำลังสงสัยนั่นแหละว่าพวกเรากำลังคุยกันเรื่องอะไรทำไมถึงได้เครียดกัน
"จริง ๆ นะ รักพูดเรื่องจริง!" ผมมองเพื่อนทั้งสองด้วยแววตาเสียใจ ทำไมไม่เชื่อที่ผมพูด
"รัก เราว่ารักต้องยอมรับความจริงนะ รักบอกเองว่าจะเลิกรักพี่เบียร์อยู่แล้วอย่าโกหกตัวเองแบบนี้เลยนะ ถึงพี่เบียร์ไม่รักพวกเราก็รักรักอยู่นะ" ผมถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ ขนาดเพื่อนที่ดีที่สุดอย่างลูกแพร์ก็ไม่เชื่อ ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้ ผมหันมองเพ้นส์ก็เห็นเพ้นส์ทำหน้าตาสงสัยไม่เลิกแต่ผมไม่มีเวลาอธิบาย
"รักพูดเรื่องจริงนะ พี่เบียร์บอกกำลังสนใจรักอยู่จริง ๆ รักไม่ได้หูฝาดแล้วก็ไม่ได้มโนเหมือนที่ผ่านมา" ผมยืนยันคำพูดของตัวเอง เพ้นส์ตาลุกวาวตกใจที่เห็นใครบางคนมายืนอยู่ข้างหลังเพื่อนทั้งสองของผม
พะพี่เบียร์!!!
"สวัสดีครับ น้องหนูเรียนเสร็จแล้วใช่ไหมครับ อยากกินอะไรไหมครับเดี๋ยวพี่พาไป" ผมตกใจไม่ต่างจากเพ้นส์ ลูกแพร์กับนายโนเอียงคอไปมอง พี่เบียร์มาพร้อมกับเพื่อนสองคน คือพี่ธีร์และพี่กันต์
"ครับ รักเรียนเสร็จแล้ว พี่เบียร์ครับนี่เพื่อนรัก ลูกแพร์ ยูโนแล้วก็เพ้นส์ครับ" ผมรีบแนะนำเพื่อนให้พี่เบียร์รู้ พี่ธีร์คนร่าเริงแนะนำตัวเองและพี่กันต์ให้เพื่อนผมได้รู้จักอย่างเป็นทางการด้วย พี่เบียร์ยิ้มเป็นมิตร ผมเขินสายยตาที่มองมาหาผม
"อะไรวะเนี่ย นี่พี่จะจีบเพื่อนผมจริงเหรอ" ผมลุกขึ้นตีแขนนายโน ใจจริงก็อยากปิดปากเพื่อนแต่เอื้อมไม่ถึง ไปถามพี่เบียร์อย่างนั้นผมอายหนะซิ คนตัวโตพยักหน้าทันทีทำเอาผมยืนสตั้น
"ตอนแรกก็ยังไม่คิดจะจีบหรอกครับเพราะพี่แค่สนใจเพื่อนเราเฉย ๆ แต่ตอนนี้กำลังคิดแล้วว่าถ้าจะจีบเพื่อนเราจะอนุญาตหรือเปล่า"
"อนุญาตครับ รักโสดมาก ๆ พี่เบียร์จีบได้ครับ" ผมดีใจจนเผลอโพล่งปากบอกออกไปอย่างนั้น
"จีบไม่ได้!" ทั้งนายโนและลูกแพร์พูดขัดมาพร้อมกัน ผมมองเพื่อนที่พูดอย่างนั้น "ถ้าพี่เห็นรักมันเป็นแค่ของเล่นที่สนใจชั่วคราวพวกเราไม่อนุญาตครับ"
"ใช่พี่ ถ้าเห็นมันเป็นแค่เรื่องสนุก ผมไม่ยอมเด็ดขาด มันเป็นเพื่อนผมและผมไม่ยอมให้พี่มาเล่น ๆ กับมัน!!"
"มีเพื่อนดีนี่น่าน้อง" พี่กันต์เอ่ยชม ผมก็ได้แต่หน้างอ อีกใจอยากให้พี่เบียร์จีบ อยากเป็นแฟนพี่เบียร์แต่อีกใจก็ไม่อยากเป็นแค่ของเล่นของพี่เบียร์อย่างที่เพื่อนบอก มันก็จริงที่พี่เบียร์บอกสนใจผมอยู่แต่พี่เขาอาจจะแค่เล่นสนุกกับผมแค่ชั่วคราว พอหมดสนุกก็ทิ้งไปแบบนั้นผมยิ่งเสียใจหนักกว่าเดิม
ผมเข้าใจว่าเพื่อนทั้งสองรักผมมาก ผมไม่โกรธเพื่อนจริง ๆ แถมยังรักโนกับแพร์มากขึ้นอีก
ร่างสูงมองผมตลอดพร้อมเดินมาจับมือผมไว้แน่นเล่นเอาผมใจเต้น เพราะเป็นครั้งแรกที่พี่เบียร์จับมือผมต่อหน้าเพื่อน
"ถ้าอย่างนั้นพี่ขอเวลาสามเดือนเพื่อเป็นการพิสูจน์ได้ไหม ถ้าสามเดือนนี้พี่ยังไม่มีใคร ยังไม่ได้รักใครพี่ขอจีบน้องหนูได้ไหมครับ พี่เองก็อยากรู้เหมือนกันว่าภายในเวลาสามเดือนพี่จะเลิกสนใจน้องหนูหรือเปล่า" ผมพยักหน้าเออออไปหมดไม่ว่าพี่เบียร์จะพูดอะไร ถึงต่อให้พี่เบียร์จะเป็นคนแบบไหนผมก็ไม่เกี่ยง
พอหันไปมองเพื่อนรักทั้งสอง เพื่อนก็พูดขึ้นทันทีหลังจากปรึกษากัน
"สามเดือนก็ได้ครับเราสองคนจะได้แน่ใจว่าพี่จริงจังกับเพื่อนของเรา" ลูกแพร์ยอมรับคำเจรจาของพี่เบียร์ ผมอยากกอดเพื่อนที่สุด ที่เหลือก็แค่รอเวลาให้พี่เบียร์พิสูจน์ใจตัวเองก่อน อย่างน้อยภายในสามเดือนผมก็จะได้ตัดสินใจได้ว่าควรจะรักพี่เบียร์ต่อหรือจะยอมแพ้เลิกรักพี่เบียร์แบบจริงจังสักที
"แต่ว่าในระหว่างนี้พี่จะแตะต้องเพื่อนผมไม่ได้นะ ห้ามจูบ ห้ามมีเซ็กส์ ผมอนุญาตให้กอดกับจับมือเท่านั้น" นายโนเสนอ ผมถลึงตามองเพื่อน มาตั้งข้อห้ามแบบนั้นได้ไง ผมจะทรมานเอานะ เพ้นส์หัวเราะแต่ก็เห็นด้วยกับนายโน พี่เบียร์ครุ่นคิดครู่เดียว
"แต่ออรัลได้ใช่ไหม พี่ว่าถ้าอยู่กับน้องหนูทุกวันพี่คงจะทำตามข้อห้ามนั้นไม่ได้นะครับ" ผมหันไปมองพี่เบียร์แล้วอยากเอามือออกจากการถูกมือใหญ่กุมมือทันที พี่ธีร์กับพี่กันต์มองหน้าผมเหมือนจะบอกนัย ๆ ว่าให้ผมระวังพี่เบียร์ให้มาก ๆ ผมกัดปากตัวเอง ในใจก็เต้นตุบตับ ทำไมผมรู้สึกร้อน
ฮึบไว้นะรัก อย่าเสียอาการออกไปให้คนอื่นรู้เดี๋ยวจะโดนล้อไปทั้งปี
"ออรัลเหรอพี่ ถ้าไอ้รักมันยอมผมจะไปห้ามอะไรได้" นายโนยังไม่เลิกอีกนะผมเขินอายจะแย่แล้ว ใบหน้าผมร้อนผ่าวขึ้นจนพี่เบียร์เช็ดเหงื่อที่แก้มอย่างเบามือ
อาการร้อนแหละ สงสัยวันนี้อากาศจะร้อนมากกว่าทุกวัน
'เย็นนี้ว่างไปกินข้าวด้วยกันมั้ยครับน้องหนู'
ผมมองข้อความที่ถูกส่งโดยคนตัวดีที่สร้างเรื่องไว้จนผมต้องลำบากเพราะถูกเพื่อนรักทั้งสองลากมาจากห้องเรียนหลังจากเรียนหมดคาบ เพ้นส์ก็ใจดีอาสาเก็บกระเป๋าผมแล้วตามมาด้วย ทำงานกันเป็นทีมมาก
ผมนั่งตัวหลีบไม่กล้าจะตอบข้อความส่งกลับไป เพื่อนรักทั้งสองมองหน้าผมราวกับจะเอาเรื่อง เพ้นส์ขอตัวไปซื้อขนมมาให้กินผมอยากยื้อเพื่อนให้มานั่งด้วยแต่ก็ไม่ทัน
"สรุปเรื่องมึงกับไอ้พี่เบียร์มันยังไงห๊ะไอ้รัก" นายโนทุบโต๊ะถามด้วยความอยากรู้ ผมนั่งคอตกเพราะไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไง
"ว่าไงรัก สรุปคบกับพี่เบียร์แล้วเหรอ" ลูกแพร์ถามอีกคน ผมกัดปากตัวเอง เรื่องนี้มันเป็นความผิดของพี่เบียร์ชัด ๆ ทำไมผมต้องโดนเพื่อนสอบสวนคนเดียวด้วย
"ไม่รู้" ผมบอกเพื่อนเสียงค่อยจนแทบไม่ได้ยินเสียง ก็มันไม่รู้จริง ๆ ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยแต่ก็ไม่เข้าใจว่าพี่เบียร์จะโพสต์แบบนั้นไปทำไม มันกลายเป็นเรื่องใหญ่จนเขาโดนเพื่อนสงสัยแล้ว
"ไม่รู้ หมายความว่าอะไร"
"ก็..."
"หรือว่าเมื่อคืนมึงมีอะไรกับพี่เขาแล้ว" ผมตกใจที่ได้ยินนายโนถามขึ้นอย่างนั้น
"จะบ้าเหรอ รักไม่ได้ง่ายขนาดนั้นไหม ก็เมื่อคืนรักเมาไงพี่เบียร์เลยพากลับ เพราะใครบางคนไม่ยอมมารับรักกลับสักที" ผมว่าเพื่อนที่ไม่ยอมมารับ เมื่อคืนผมรอเพื่อนตั้งนานแต่นายโนก็ไม่มา นายโนก็เพิ่งจะนึกได้ว่าตัวเองลืมมารับผม
"จริงด้วย กูลืมไปรับมึงเลย"
"นี่โนลืมไปรับรักจริงเหรอ" ผมพยักหน้าทันที นายโนโดนแน่ กล้าที่จะลืมไปรับผม ลูกแพร์ไม่ชอบเวลาใครไม่รักษาสัญญา ขนาดผิดเวลานัดกันนิดเดียว ผมเคยไปสายไปห้านาทียังโดนบ่น
"เออกูง่วงนอนเลยเผลอหลับ แต่มึงก็ผิด" เพื่อนโบ๊ยเรื่องมาหาผมอีก "มึงเมาหรือตั้งใจเมาเพื่อให้พี่เบียร์พากลับกันแน่" ผมปฏิเสธทันควัน ผมไม่ได้คิดเรื่องนั้นมาก่อนด้วยซ้ำ ตอนอยู่กับกลุ่มพี่เบียร์สมองผมโล่งแทบไม่ได้ยินแต่เสียงเพลงในร้านด้วยซ้ำว่าเปิดเพลงอะไรทั้งคืน
ลูกแพร์หันไปดุนายโนที่ไม่ได้ไปรับผมตามสัญญา พอเพื่อนหันมาจะพูด คงจะบ่นนั่นแหละผมรีบแทรกทันที
"รักเมาจริง ๆ นะ" ผมส่งสายตาอ้อนให้เพื่อน "แล้วเรื่องที่เกิดในวิดีโอนั่นคือรักกับพี่เบียร์แข่งกันทำข้าวเช้า รักชนะด้วยแหละได้ตั๋วพิเศษจากพี่เบียร์ด้วย" เพื่อนทั้งสองมองผมด้วยสายตาสงสัย
"แต่มีเรื่องนึงที่พี่เบียร์พูดแล้วรักยังสงสัยอยู่"
"เรื่องอะไรของมึง" นายโนถามขึ้น
"พี่เบียร์บอกว่าตอนนี้กำลังสนใจรักอยู่" พูดเองผมก็ยังตื่นเต้นไม่หาย ตั้งแต่รู้ว่าพี่เบียร์สนใจผมก็ทำตัวไม่ถูก ตื่นเต้นกับปฏิกิริยาของเพื่อนด้วยอยากรู้ว่าเพื่อนจะคิดยังไง แต่พอเห็นหน้านิ่ง ๆ ของเพื่อนทั้งสองผมก็ขมวดคิ้วไม่เข้าใจ
"มึงมโนคนเดียวไปอีกหรือเปล่า" นายโนดีดหน้าผากผม มันเกินไปแล้วที่มาหาว่าผมมโน ผมไม่ได้มโนอะไรทั้งนั้นมันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า
"อ้าว รักพูดเรื่องจริงนะ" ผมยังยืนยันกับเพื่อน จังหวะนั้นเพ้นส์เดินมาพร้อมกับขนมในมือและนั่งลงข้างกายผม
"กูไม่เชื่ออะ" นายโนยังคงไม่เชื่ออีก แล้วผมต้องทำยังไงเพื่อนถึงจะเชื่อ เพ้นส์มองพวกเรา คงกำลังสงสัยนั่นแหละว่าพวกเรากำลังคุยกันเรื่องอะไรทำไมถึงได้เครียดกัน
"จริง ๆ นะ รักพูดเรื่องจริง!" ผมมองเพื่อนทั้งสองด้วยแววตาเสียใจ ทำไมไม่เชื่อที่ผมพูด
"รัก เราว่ารักต้องยอมรับความจริงนะ รักบอกเองว่าจะเลิกรักพี่เบียร์อยู่แล้วอย่าโกหกตัวเองแบบนี้เลยนะ ถึงพี่เบียร์ไม่รักพวกเราก็รักรักอยู่นะ" ผมถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ ขนาดเพื่อนที่ดีที่สุดอย่างลูกแพร์ก็ไม่เชื่อ ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้ ผมหันมองเพ้นส์ก็เห็นเพ้นส์ทำหน้าตาสงสัยไม่เลิกแต่ผมไม่มีเวลาอธิบาย
"รักพูดเรื่องจริงนะ พี่เบียร์บอกกำลังสนใจรักอยู่จริง ๆ รักไม่ได้หูฝาดแล้วก็ไม่ได้มโนเหมือนที่ผ่านมา" ผมยืนยันคำพูดของตัวเอง เพ้นส์ตาลุกวาวตกใจที่เห็นใครบางคนมายืนอยู่ข้างหลังเพื่อนทั้งสองของผม
พะพี่เบียร์!!!
"สวัสดีครับ น้องหนูเรียนเสร็จแล้วใช่ไหมครับ อยากกินอะไรไหมครับเดี๋ยวพี่พาไป" ผมตกใจไม่ต่างจากเพ้นส์ ลูกแพร์กับนายโนเอียงคอไปมอง พี่เบียร์มาพร้อมกับเพื่อนสองคน คือพี่ธีร์และพี่กันต์
"ครับ รักเรียนเสร็จแล้ว พี่เบียร์ครับนี่เพื่อนรัก ลูกแพร์ ยูโนแล้วก็เพ้นส์ครับ" ผมรีบแนะนำเพื่อนให้พี่เบียร์รู้ พี่ธีร์คนร่าเริงแนะนำตัวเองและพี่กันต์ให้เพื่อนผมได้รู้จักอย่างเป็นทางการด้วย พี่เบียร์ยิ้มเป็นมิตร ผมเขินสายยตาที่มองมาหาผม
"อะไรวะเนี่ย นี่พี่จะจีบเพื่อนผมจริงเหรอ" ผมลุกขึ้นตีแขนนายโน ใจจริงก็อยากปิดปากเพื่อนแต่เอื้อมไม่ถึง ไปถามพี่เบียร์อย่างนั้นผมอายหนะซิ คนตัวโตพยักหน้าทันทีทำเอาผมยืนสตั้น
"ตอนแรกก็ยังไม่คิดจะจีบหรอกครับเพราะพี่แค่สนใจเพื่อนเราเฉย ๆ แต่ตอนนี้กำลังคิดแล้วว่าถ้าจะจีบเพื่อนเราจะอนุญาตหรือเปล่า"
"อนุญาตครับ รักโสดมาก ๆ พี่เบียร์จีบได้ครับ" ผมดีใจจนเผลอโพล่งปากบอกออกไปอย่างนั้น
"จีบไม่ได้!" ทั้งนายโนและลูกแพร์พูดขัดมาพร้อมกัน ผมมองเพื่อนที่พูดอย่างนั้น "ถ้าพี่เห็นรักมันเป็นแค่ของเล่นที่สนใจชั่วคราวพวกเราไม่อนุญาตครับ"
"ใช่พี่ ถ้าเห็นมันเป็นแค่เรื่องสนุก ผมไม่ยอมเด็ดขาด มันเป็นเพื่อนผมและผมไม่ยอมให้พี่มาเล่น ๆ กับมัน!!"
"มีเพื่อนดีนี่น่าน้อง" พี่กันต์เอ่ยชม ผมก็ได้แต่หน้างอ อีกใจอยากให้พี่เบียร์จีบ อยากเป็นแฟนพี่เบียร์แต่อีกใจก็ไม่อยากเป็นแค่ของเล่นของพี่เบียร์อย่างที่เพื่อนบอก มันก็จริงที่พี่เบียร์บอกสนใจผมอยู่แต่พี่เขาอาจจะแค่เล่นสนุกกับผมแค่ชั่วคราว พอหมดสนุกก็ทิ้งไปแบบนั้นผมยิ่งเสียใจหนักกว่าเดิม
ผมเข้าใจว่าเพื่อนทั้งสองรักผมมาก ผมไม่โกรธเพื่อนจริง ๆ แถมยังรักโนกับแพร์มากขึ้นอีก
ร่างสูงมองผมตลอดพร้อมเดินมาจับมือผมไว้แน่นเล่นเอาผมใจเต้น เพราะเป็นครั้งแรกที่พี่เบียร์จับมือผมต่อหน้าเพื่อน
"ถ้าอย่างนั้นพี่ขอเวลาสามเดือนเพื่อเป็นการพิสูจน์ได้ไหม ถ้าสามเดือนนี้พี่ยังไม่มีใคร ยังไม่ได้รักใครพี่ขอจีบน้องหนูได้ไหมครับ พี่เองก็อยากรู้เหมือนกันว่าภายในเวลาสามเดือนพี่จะเลิกสนใจน้องหนูหรือเปล่า" ผมพยักหน้าเออออไปหมดไม่ว่าพี่เบียร์จะพูดอะไร ถึงต่อให้พี่เบียร์จะเป็นคนแบบไหนผมก็ไม่เกี่ยง
พอหันไปมองเพื่อนรักทั้งสอง เพื่อนก็พูดขึ้นทันทีหลังจากปรึกษากัน
"สามเดือนก็ได้ครับเราสองคนจะได้แน่ใจว่าพี่จริงจังกับเพื่อนของเรา" ลูกแพร์ยอมรับคำเจรจาของพี่เบียร์ ผมอยากกอดเพื่อนที่สุด ที่เหลือก็แค่รอเวลาให้พี่เบียร์พิสูจน์ใจตัวเองก่อน อย่างน้อยภายในสามเดือนผมก็จะได้ตัดสินใจได้ว่าควรจะรักพี่เบียร์ต่อหรือจะยอมแพ้เลิกรักพี่เบียร์แบบจริงจังสักที
"แต่ว่าในระหว่างนี้พี่จะแตะต้องเพื่อนผมไม่ได้นะ ห้ามจูบ ห้ามมีเซ็กส์ ผมอนุญาตให้กอดกับจับมือเท่านั้น" นายโนเสนอ ผมถลึงตามองเพื่อน มาตั้งข้อห้ามแบบนั้นได้ไง ผมจะทรมานเอานะ เพ้นส์หัวเราะแต่ก็เห็นด้วยกับนายโน พี่เบียร์ครุ่นคิดครู่เดียว
"แต่ออรัลได้ใช่ไหม พี่ว่าถ้าอยู่กับน้องหนูทุกวันพี่คงจะทำตามข้อห้ามนั้นไม่ได้นะครับ" ผมหันไปมองพี่เบียร์แล้วอยากเอามือออกจากการถูกมือใหญ่กุมมือทันที พี่ธีร์กับพี่กันต์มองหน้าผมเหมือนจะบอกนัย ๆ ว่าให้ผมระวังพี่เบียร์ให้มาก ๆ ผมกัดปากตัวเอง ในใจก็เต้นตุบตับ ทำไมผมรู้สึกร้อน
ฮึบไว้นะรัก อย่าเสียอาการออกไปให้คนอื่นรู้เดี๋ยวจะโดนล้อไปทั้งปี
"ออรัลเหรอพี่ ถ้าไอ้รักมันยอมผมจะไปห้ามอะไรได้" นายโนยังไม่เลิกอีกนะผมเขินอายจะแย่แล้ว ใบหน้าผมร้อนผ่าวขึ้นจนพี่เบียร์เช็ดเหงื่อที่แก้มอย่างเบามือ
อาการร้อนแหละ สงสัยวันนี้อากาศจะร้อนมากกว่าทุกวัน
Oncloud69 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ก.ย. 2564, 17:59:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ก.ย. 2564, 17:59:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 236
| << ข่าวลือเรื่องของเรา | น้องกนูน่าเอ็นดู >> |