หนามร้ายในใจรัก (Yuri)

Tags: นิยายยูริ, รัก, เพื่อนสนิท, แอบรัก

ตอน: ความลับไม่มีในโลกนี้

"ไหนๆ เก็บของเสร็จหรือยัง" สกาวใจหันไปถามเพื่อน

"เรียบร้อย" ใบเฟิร์นยืนโชว์ผลงาน 

ข้าวของทั้งหมดในห้องเป็นของสกาวใจ ส่วนใบเฟิร์นนั้นเพียงแค่มาช่วยจัดเท่านั้น

"นี่แตง ไม่เห็นต้องเกรงใจเราเลยนะ มาอยู่ด้วยกันก็ได้ จะแยกมาเช่าห้องอยู่คนเดียวทำไม"

"เกรงใจคุณน้านะสิ อีกอย่าง แตงอยู่แบบนี้สบายใจกว่าเยอะ ขอบใจนะ" สกาวใจยิ้มเป็นการขอบคุณ

"อื้มๆ มีอะไรขาดเหลือก็บอกเราได้ บ้านเราก็อยู่แค่นี้เอง ไปกินข้าวที่บ้านยังได้เลย"

"จ้าๆ ว่าแต่พวกเราจัดห้องเสร็จแล้ว ไปเดินเล่นแถวโรงพยาบาลกันม่ะ จะได้สำรวจสถานที่ไปด้วย"

"ต้องหาแหล่งของกิน" ทั้งสองพูดพร้อมจนต้องหัวเราะออกมา เป็นช่วงเวลาพักผ่อนก่อนที่จะเจอศึกหนัก 

เมื่อเดินตามทางไปโรงพยาบาลอย่างช้าๆ เพื่อซึมซับบรรยากาศและสำรวจเส้นทางรอบตัวไปด้วย จู่ๆ ใบเฟิร์นก็ยิ้มร่าเหมือนกับเจอของถูกใจ

"แตง เดี๋ยวมานะ" 

"จะไปไหน" สกาวใจตะโกนเมื่อเห็นเพื่อนสาวรีบเดินออกนอกเส้นทางหายไปกับผู้คนที่กำลังเดินพลุกพล่าน

"อะไรของเขา" สกาวใจส่ายหัวเบาๆ อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงโรงพยาบาลแล้ว แต่เพื่อนตัวดีกลับเดินหายไปเสียได้

"แตง" จู่ๆ เสียงคุ้นเคยก็ดังขึ้น ทำเอาสกาวใจตกใจจนสะดุ้ง เมื่อเสียงนั้นมาพร้อมกับการแตะหัวไหล่จากทางด้านหลัง

"นะ...นัด นัดมาได้ยังไง" ตกใจเสียงมากกว่า เพราะคนที่คิดถึงและเพิ่งคุยกันไม่นานกลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า

"ฮ่าๆ เวลาตกใจก็น่ารักดีนะ" นัทนันท์อดขำไม่ได้กับใบหน้าเหวอของคนตัวเตี้ยกว่า 

"ทำไมมาไม่บอกกันก่อน" สกาวใจโวย จู่ๆ โผล่มาให้ตกใจเล่นอีก 

"เก่งม่ะ เก่งใช่ม่ะ ชมพี่สิ" 

ท่าทางกวนและอยากได้คำชมต้องหยุดไปเมื่อใบเฟิร์นเดินมาพร้อมกับถุงใส่ขนมไทยหลายอย่างในมือ

"เอ๊ะ นั่นเพื่อนของแตงนี่น่า มายังไงคะ"

"อ๋อ มารถทัวร์น่ะ"

"มาหาแตงเหรอ ทำไมไม่บอกกันก่อน" เพื่อนตัวดีหันมาถามด้วยใบหน้ามึนงง

"คือ ไม่รู้ว่าจะมาเหมือนกัน" สกาวใจได้แต่ตอบ เพราะเธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงโผล่มาได้ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้บอกสถานที่เลยด้วยซ้ำ

"ไหนๆ ก็มากันแล้ว ไปบ้านเฟิร์นกันเลยไหม ป่านนี้แม่คงทำอาหารรอแล้ว" ใบเฟิร์นรีบชวนเพราะเธอเริ่มหิว เรื่องอื่นค่อยว่ากันอีกที

"ก็...ก็ดีนะ" สกาวใจคล้อยตามและหันมาหานัทนันท์และคิดในใจว่าไหนๆ ก็มาแล้ว จะไปที่ไหนก็ต้องพาคนนี้ไปด้วย

เมื่อสามสาวตัดสินใจไปทานอาหารที่บ้านของใบเฟิร์น คุณแม่นิดได้ให้การต้อนรับอย่างดี

"ไม่รู้ว่าจะพาเพื่อนมาเพิ่ม แม่เลยไม่ได้เตรียมอาหารไว้" หญิงวัยกลางคนยิ้ม เธอรู้สึกดีใจที่ลูกสาวพาเพื่อนเข้าบ้าน

"ไม่เป็นไรค่ะคุณน้า แค่นี้ก็พอแล้ว เพื่อนหนูกินไม่เยอะหรอกค่ะ" สกาวใจรีบออกหน้ารับ จะให้ทำยังไงในเมื่อแฟนสาวตัวดีไม่ยอมบอกกันล่วงหน้า แล้วยังจะมายืนยิ้มหน้าบานจนน่าหมั่นไส้อีก

"งั้น ตามสบายเลยนะเด็กๆ แม่ไปทำขนมหวานก่อน" 

พอคุณแม่นิดเดินกลับไปที่ห้องครัว สามสาวก็หันมาคุยกัน

"คืนนี้ค้างที่บ้านสิแตง นัดด้วยนะ" ใบเฟิร์นชวน

"อย่าเลย เกรงใจ" สกาวใจส่ายหน้าปฏิเสธ 

"พรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยวกันได้ไง นอนกันสามคนสนุกดีออก" 

"อืม ก็ได้" สกาวใจยิ้ม 

นัทนันท์มองทั้งสองคนและก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้าโดยไม่สนใจว่าทั้งสองจะพูดอะไร ถึงยังไงเธอจะไม่มีทางไปไหน จะเกาะติดสกาวใจจนกว่าจะเปิดเทอมใหม่

เมื่อเวลาค่ำมาถึงและต้องอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอน สกาวใจไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนจึงอดไม่ได้ที่จะต้องกลับห้อง

"แตงกลับไปอาบน้ำที่ห้องดีกว่า" 

"จะไปทำไม ใส่เสื้อผ้าเฟิร์นก็ได้นะ มีหลายตัว" เจ้าของห้องรีบบอก เธอไม่ค่อยถือเรื่องของใช้หรือเสื้อผ้า ยิ่งเป็นเพื่อนรักด้วยแล้วมีแต่จะให้

"ไม่เป็นไร แตงใส่ของนัดได้" จู่ๆ นัทนันท์ก็แย้งทันทีที่ใบเฟิร์นจะเดินกลับไปค้นเสื้อผ้าในตู้ จนสกาวใจต้องสะกิด

"คิดอะไรอยู่"

"คิดอะไร นัดมีเสื้อเตรียมมาเยอะ ยังไงก็ต้องใส่ของนัด" เจ้าตัวทำเสียงแข็ง ถึงยังไงไม่มีทางยอมให้คนของตัวเองต้องใช้เสื้อผ้าร่วมกับใครนอกเสียจากตัวของเธอเท่านั้น

"อืมๆ แตงใช้ของนัดน่าจะดีกว่านะ งั้นเฟิร์นลงไปหาแม่ก่อน" ใบเฟิร์นรีบตัดบท แม้จะแปลกใจกับท่าทางของทั้งสองคน แต่เธอเพียงแค่คิดว่าเป็นเรื่องปกติของเพื่อนที่สนิทกัน

พอใบเฟิร์นเดินออกจากห้องไป นัทนันท์รีบดึงสกาวใจเข้ามากอด 

"คิดถึงสุดๆ ไปเลย"

"อืม เหมือนกัน" สกาวใจสวมกอดกลับและซุกตัวอยู่ในอก

ไม่ว่าจะยังไง บรรยากาศภายในห้องนอนมักชวนให้เคลิ้มเสมอ 

"เงยหน้าขึ้นมาหน่อย" นัทนันท์บอก และมองคนตัวเตี้ยกว่าเธอค่อยๆ ทำตามคำสั่งอย่างช้าๆ

"จะทำอะไร" สกาวใจสบตาคนใจร้อน ที่จู่ๆ ก็เอาหน้าเข้ามาใกล้จนแทบจะสัมผัสถึงลมหายใจอุ่น

"ขอเวลาก่อนไปอาบน้ำนะ" 

สัมผัสบนริมฝีปากค่อยๆ ดูดดื่มมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับว่าจะชดเชยช่วงเวลาที่ห่างกัน ถึงแม้ว่าทั้งสองจะระวังไม่ให้เกิดความผิดปกติจนคนข้างนอกจะได้ยินก็ตาม แต่ไม่อาจปิดบังใบเฟิร์นที่วกกลับมาเอาของได้ 

"ปะ...เป็นไปได้ไง" เธอพยายามไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกจากอุ้งมือที่ปิดปากของเธอไว้ 

ลำตัวแนบกับประตูแต่หัวใจเต้นแรงแทบจะออกมาจากอก ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยเห็นใครจูบกันมาก่อนโดยเฉพาะผู้หญิงด้วยกัน ที่สำคัญทำไมถึงเป็นเพื่อนที่เธอรัก



HM06
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ต.ค. 2564, 21:22:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ต.ค. 2564, 21:22:53 น.

จำนวนการเข้าชม : 310





<< จะไปไหน   พี่สวย >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account