หนามร้ายในใจรัก (Yuri)
Tags: นิยายยูริ, รัก, เพื่อนสนิท, แอบรัก
ตอน: พี่สวย
เสื้อตัวใหญ่กับการนอนแนบชิดใกล้ คนสามคนนอนบนเตียงเดียวกันโดยมีนัทนันท์อยู่ตรงกลาง กว่าจะตกลงได้นั้น เล่นกินเวลานอนไปหลายชั่วโมงทีเดียว
"เอาไงดี นอนด้วยกันทั้งหมดได้ใช่ไหม" ใบเฟิร์นบอกทั้งสองแบบไม่สบตา
"อืม ยังไงก็ได้ นอนตรงกลางนะ" สกาวใจบอกและลงไปนอนโชว์
"ไม่ได้แตง ไปนอนริม นัดนอนกลางเอง"
"อะไรกัน นัดตัวยาว จะมานอนตรงกลางแล้วถ้าดิ้นขึ้นมาจะทำไง"
"ไม่เป็นไร นัดนอนตรงกลางไปเถอะ เรานอนได้" ใบเฟิร์นบอกและลงไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อเก็บอุปกรณ์ต่างๆ เข้ากล่อง
"อืม ตามแบบที่เฟิร์นบอกเลย แตงนอนแล้วนะ" สกาวใจรู้สึกถึงการเปลี่ยนไปของใบเฟิร์น ทำไมเพื่อนของเธอทำตัวแปลก
"เสื้อตัวใหญ่จัง บอกให้กินเยอะๆ ผอมไปแล้ว" นัทนันท์ไม่ได้สนใจว่าใครจะคิดหรือทำอะไร เธอสนแต่คนตรงหน้าเท่านั้น
"ไม่ซะหน่อย ว่าแต่นัดเถอะ มาได้ยังไง แล้วที่บ้านไม่ว่าหรือไง" สกาวใจพลิกตัวกลับมาถาม ตั้งแต่นัทนันท์มาที่นี่ ยังไม่เห็นว่าติดต่อใครเลยหรือว่าทางบ้านจะรับรู้ว่ามาหาเธอ
"ไม่สำคัญหรอก นอนซะ"
นัทนันท์ล้มตัวนอนข้างๆ เหลือแต่ใบเฟิร์นที่มองทั้งสองและขมวดคิ้วน้อยๆ พรุ่งนี้จะต้องพาพวกเขาไปเดินตลาดน้ำ แต่ว่าเธอกลับรู้สึกไม่อยากไป
"อึดอัดชะมัด" บ่นงึมงำเบาๆ และเดินไปปิดไฟ
แม้คืนนี้จะเป็นคืนที่ทั้งสามคนได้นอนบนที่นอนเดียวกันก็ตาม แต่ภาพของสกาวใจกับนัทนันท์ยังคงติดตา
ใบเฟิร์นถอนหายใจและค่อยๆ เอาหมอนข้างมากั้นตัวเธอกับนัทนันท์ มองภายนอกเหมือนสองคนนั้นเป็นแค่เพียงเพื่อนสนิทกัน ตอนแรกเธอก็คิดเช่นนั้น ถ้าไม่ได้เห็นกับตาตัวเองก็คงไม่เชื่อ เมื่อนอนไม่หลับเลยต้องหาเวลาไปนั่งรับลมข้างนอก จึงค่อยๆ เดินออกจากห้องไม่ให้เสียงฝีเท้าดังจนรบกวนคนที่นอนสบายอยู่บนเตียง เมื่อเดินลงมาข้างล่าง เธอถึงกับตกใจที่เห็นพี่สาวกำลังนั่งทานขนมอย่างสบายใจ
"พะ...พี่กลับมาทำไม่บอก"
"ฮื้อ...เดี๋ยวนี้เจอหน้าพี่ตัวเองแล้วตกใจอย่างกับเห็นฉันเป็นผีอย่างนั้นแหละ มันเสียมารยาทรู้ไหม มานั่ง" เสียงดุๆ กับท่าทางกวนในสายตาของใบเฟิร์น ยิ่งต้องรีบทำตาม
"พี่สวย ทำไมมาดึกนักล่ะ"
"อืม แม่นอนแล้วเหรอ" ไม่สนใจคำตอบ สมกับเป็นพี่สาวไม่สนโลกจริงๆ
"นอนแล้ว เข้านอนแต่หัวค่ำเลย พรุ่งนี้แม่ต้องตื่นแต่เช้าไปงานบุญ"
"แล้วแกไม่ไปด้วยหรือไง"
"แล้วพี่ล่ะ ไม่ไปเหรอ" ใบเฟิร์นถามกลับ พรุ่งนี้เธอมีนัด จะต้องออกไปเที่ยวให้ได้
"แหม เดี๋ยวนี้ชักกวนพี่แล้วสินะ"
"ได้เชื้อมาจากพี่นั่นแหละ"
สวยมองหน้าก่อนที่จะตักขนมเข้าปากต่อ
"พรุ่งนี้เฟิร์นไปกับเพื่อนนะ ไปเที่ยวตลาด"
"เพื่อนที่ไหน" สวยถาม และคาดหวังว่าจะไม่ใช่ผู้ชาย
"แตงไง พี่จำแตงได้ไหม" ใบเฟิร์นรีบบอก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พามาบ้านบ่อยแต่พี่สาวของเธอก็เคยมามหาวิทยาลัยอยู่หลายครั้ง
"อ๋อ จำได้ ก็แกมีเพื่อนคนเดียว ทำไมฉันจะจำไม่ได้ล่ะ"
"ปากหรือนั่น เฟิร์นเป็นเพื่อนกับทุกคนต่างหาก แต่แตงอยู่กลุ่มเดียวกับเฟิร์นเวลาทำงานกลุ่มบ่อย และแตงก็นิสัยดีไว้ใจได้"
"ทำไมต้องอธิบายยืดยาว บอกว่าสนิทกันก็จบแล้ว จะพูดอะไรเยอะแยะ"
"ก็กลัวพี่เข้าใจผิดนี่"
"เข้าใจผิดเรื่องอะไร"
"มะ...ไม่มีอะไร" ใบเฟิร์นไม่กล้าพูด พี่สาวของเธอไม่ชอบทั้งเลสเบี้ยนและทอม จะมาแบบไหนก็ไม่ชอบทั้งนั้น
"ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว แกก็รู้ ว่าฉันเกลียดคนประเภทไหน"
สวยมองหน้าน้องสาวนิ่งๆ ถึงแม้ว่าเธอจะเข้าใจถึงโลกที่หมุนไปไกลจนปรับตัวไม่ทัน แต่ถึงยังไง สิ่งที่ถูกสร้างมาให้หญิงชายคู่กันจะต้องเป็นอย่างนั้นตลอดไป
ใบเฟิร์นนิ่งไปสักครู่ และเริ่มกังวลใจถึงคนที่หลับไม่รู้เรื่องบนเตียง ถ้าพี่สาวของเธอได้เห็นเข้าจะรู้เลยไหม
"ตลาดน่ะ จะรีบไปทำไม ไปเย็นก็ได้" สวยเห็นความเครียดของใบเฟิร์นที่มันปรากฏเด่นชัดบนใบหน้า เธอจึงต้องคุยเรื่องอื่น
มันก็จริงอย่างที่พี่สาวพูด แต่จุดหมายของพวกเธอเป็นโรงหนัง มีหนังเข้าฉายใหม่และเธอกับสกาวใจก็ตกลงกันแล้วว่าจะต้องดูให้ได้
"เฟิร์นขึ้นไปนอนก่อนนะ" ใบเฟิร์นรีบพูดก่อนที่พี่สาวตัวดีจะให้ล้างชาม
"เดี๋ยวนี้รู้ทัน เอาตัวรอดได้ดีนี่น่า"
สวยอมยิ้มกับคนที่วิ่งกลับห้อง เธอไม่สนใจเรื่องของใคร ขอเพียงน้องสาวไม่ทำตัวแปลกไปหรือทำในสิ่งที่เธอไม่ชอบ เพื่อนที่ชื่อแตง ทำไมเธอจะมองไม่ออกว่าไม่ได้ชอบผู้ชาย เพราะเรดาร์จับสิ่งผิดปกติมักทำงานทุกครั้งที่เธอเห็น
"เอาเถอะ น้องเราคงคิดแค่เพื่อน"
เธอส่ายหน้าเบาๆ แล้วลุกขึ้นเก็บถ้วยชามนำไปล้างในครัว พรุ่งนี้คงต้องให้พวกตัวแสบยืมรถไปใช้ ไม่อย่างนั้นจะหาว่าเป็นพี่สาวที่ใจร้าย
ทางด้านใบเฟิร์น กำลังยืนมองแขกสองคนนอนกอดกันอย่างไม่เกรงใจเพื่อนร่วมห้อง ใจหนึ่งก็รู้สึกอยากออกจากห้องแม้เป็นของตัวเองก็ตาม อีกใจรู้สึกหมั่นไส้และน้อยใจในเวลาเดียวกัน
"รีบนอนดีกว่า" ถ้ายังยืนมองอยู่แบบนี้ พรุ่งนี้คงเป็นเธอที่นอนตื่นสาย
เวลาผ่านไปจนได้เวลาออกเที่ยว และคนที่ใจดีที่สุดคงเป็นพี่สาวของใบเฟิร์น
"เย้ พี่สวยไปด้วย" ใบเฟิร์นยิ้มแฉ่ง มองพี่สาวสุดที่รักขับรถไปดูหนังด้วยกันกับพวกเธอ
"มันแน่อยู่แล้ว พี่ไม่ปล่อยให้เราไปกันเองหรอก"
สวยยิ้มและมองทางตรงหน้า แต่ในใจ เธอไม่อยากให้น้องสาวอยู่คนเดียว จากตอนแรกตั้งใจแค่เพียงให้ยืมรถ แต่พอเห็นนัทนันท์กับสกาวใจ เธอก็เปลี่ยนใจทันที แม้จะไม่ชอบออร่าของคนทั้งสองยังไง น้องสาวก็ต้องมาก่อนเสมอ
"เอาไงดี นอนด้วยกันทั้งหมดได้ใช่ไหม" ใบเฟิร์นบอกทั้งสองแบบไม่สบตา
"อืม ยังไงก็ได้ นอนตรงกลางนะ" สกาวใจบอกและลงไปนอนโชว์
"ไม่ได้แตง ไปนอนริม นัดนอนกลางเอง"
"อะไรกัน นัดตัวยาว จะมานอนตรงกลางแล้วถ้าดิ้นขึ้นมาจะทำไง"
"ไม่เป็นไร นัดนอนตรงกลางไปเถอะ เรานอนได้" ใบเฟิร์นบอกและลงไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อเก็บอุปกรณ์ต่างๆ เข้ากล่อง
"อืม ตามแบบที่เฟิร์นบอกเลย แตงนอนแล้วนะ" สกาวใจรู้สึกถึงการเปลี่ยนไปของใบเฟิร์น ทำไมเพื่อนของเธอทำตัวแปลก
"เสื้อตัวใหญ่จัง บอกให้กินเยอะๆ ผอมไปแล้ว" นัทนันท์ไม่ได้สนใจว่าใครจะคิดหรือทำอะไร เธอสนแต่คนตรงหน้าเท่านั้น
"ไม่ซะหน่อย ว่าแต่นัดเถอะ มาได้ยังไง แล้วที่บ้านไม่ว่าหรือไง" สกาวใจพลิกตัวกลับมาถาม ตั้งแต่นัทนันท์มาที่นี่ ยังไม่เห็นว่าติดต่อใครเลยหรือว่าทางบ้านจะรับรู้ว่ามาหาเธอ
"ไม่สำคัญหรอก นอนซะ"
นัทนันท์ล้มตัวนอนข้างๆ เหลือแต่ใบเฟิร์นที่มองทั้งสองและขมวดคิ้วน้อยๆ พรุ่งนี้จะต้องพาพวกเขาไปเดินตลาดน้ำ แต่ว่าเธอกลับรู้สึกไม่อยากไป
"อึดอัดชะมัด" บ่นงึมงำเบาๆ และเดินไปปิดไฟ
แม้คืนนี้จะเป็นคืนที่ทั้งสามคนได้นอนบนที่นอนเดียวกันก็ตาม แต่ภาพของสกาวใจกับนัทนันท์ยังคงติดตา
ใบเฟิร์นถอนหายใจและค่อยๆ เอาหมอนข้างมากั้นตัวเธอกับนัทนันท์ มองภายนอกเหมือนสองคนนั้นเป็นแค่เพียงเพื่อนสนิทกัน ตอนแรกเธอก็คิดเช่นนั้น ถ้าไม่ได้เห็นกับตาตัวเองก็คงไม่เชื่อ เมื่อนอนไม่หลับเลยต้องหาเวลาไปนั่งรับลมข้างนอก จึงค่อยๆ เดินออกจากห้องไม่ให้เสียงฝีเท้าดังจนรบกวนคนที่นอนสบายอยู่บนเตียง เมื่อเดินลงมาข้างล่าง เธอถึงกับตกใจที่เห็นพี่สาวกำลังนั่งทานขนมอย่างสบายใจ
"พะ...พี่กลับมาทำไม่บอก"
"ฮื้อ...เดี๋ยวนี้เจอหน้าพี่ตัวเองแล้วตกใจอย่างกับเห็นฉันเป็นผีอย่างนั้นแหละ มันเสียมารยาทรู้ไหม มานั่ง" เสียงดุๆ กับท่าทางกวนในสายตาของใบเฟิร์น ยิ่งต้องรีบทำตาม
"พี่สวย ทำไมมาดึกนักล่ะ"
"อืม แม่นอนแล้วเหรอ" ไม่สนใจคำตอบ สมกับเป็นพี่สาวไม่สนโลกจริงๆ
"นอนแล้ว เข้านอนแต่หัวค่ำเลย พรุ่งนี้แม่ต้องตื่นแต่เช้าไปงานบุญ"
"แล้วแกไม่ไปด้วยหรือไง"
"แล้วพี่ล่ะ ไม่ไปเหรอ" ใบเฟิร์นถามกลับ พรุ่งนี้เธอมีนัด จะต้องออกไปเที่ยวให้ได้
"แหม เดี๋ยวนี้ชักกวนพี่แล้วสินะ"
"ได้เชื้อมาจากพี่นั่นแหละ"
สวยมองหน้าก่อนที่จะตักขนมเข้าปากต่อ
"พรุ่งนี้เฟิร์นไปกับเพื่อนนะ ไปเที่ยวตลาด"
"เพื่อนที่ไหน" สวยถาม และคาดหวังว่าจะไม่ใช่ผู้ชาย
"แตงไง พี่จำแตงได้ไหม" ใบเฟิร์นรีบบอก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พามาบ้านบ่อยแต่พี่สาวของเธอก็เคยมามหาวิทยาลัยอยู่หลายครั้ง
"อ๋อ จำได้ ก็แกมีเพื่อนคนเดียว ทำไมฉันจะจำไม่ได้ล่ะ"
"ปากหรือนั่น เฟิร์นเป็นเพื่อนกับทุกคนต่างหาก แต่แตงอยู่กลุ่มเดียวกับเฟิร์นเวลาทำงานกลุ่มบ่อย และแตงก็นิสัยดีไว้ใจได้"
"ทำไมต้องอธิบายยืดยาว บอกว่าสนิทกันก็จบแล้ว จะพูดอะไรเยอะแยะ"
"ก็กลัวพี่เข้าใจผิดนี่"
"เข้าใจผิดเรื่องอะไร"
"มะ...ไม่มีอะไร" ใบเฟิร์นไม่กล้าพูด พี่สาวของเธอไม่ชอบทั้งเลสเบี้ยนและทอม จะมาแบบไหนก็ไม่ชอบทั้งนั้น
"ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว แกก็รู้ ว่าฉันเกลียดคนประเภทไหน"
สวยมองหน้าน้องสาวนิ่งๆ ถึงแม้ว่าเธอจะเข้าใจถึงโลกที่หมุนไปไกลจนปรับตัวไม่ทัน แต่ถึงยังไง สิ่งที่ถูกสร้างมาให้หญิงชายคู่กันจะต้องเป็นอย่างนั้นตลอดไป
ใบเฟิร์นนิ่งไปสักครู่ และเริ่มกังวลใจถึงคนที่หลับไม่รู้เรื่องบนเตียง ถ้าพี่สาวของเธอได้เห็นเข้าจะรู้เลยไหม
"ตลาดน่ะ จะรีบไปทำไม ไปเย็นก็ได้" สวยเห็นความเครียดของใบเฟิร์นที่มันปรากฏเด่นชัดบนใบหน้า เธอจึงต้องคุยเรื่องอื่น
มันก็จริงอย่างที่พี่สาวพูด แต่จุดหมายของพวกเธอเป็นโรงหนัง มีหนังเข้าฉายใหม่และเธอกับสกาวใจก็ตกลงกันแล้วว่าจะต้องดูให้ได้
"เฟิร์นขึ้นไปนอนก่อนนะ" ใบเฟิร์นรีบพูดก่อนที่พี่สาวตัวดีจะให้ล้างชาม
"เดี๋ยวนี้รู้ทัน เอาตัวรอดได้ดีนี่น่า"
สวยอมยิ้มกับคนที่วิ่งกลับห้อง เธอไม่สนใจเรื่องของใคร ขอเพียงน้องสาวไม่ทำตัวแปลกไปหรือทำในสิ่งที่เธอไม่ชอบ เพื่อนที่ชื่อแตง ทำไมเธอจะมองไม่ออกว่าไม่ได้ชอบผู้ชาย เพราะเรดาร์จับสิ่งผิดปกติมักทำงานทุกครั้งที่เธอเห็น
"เอาเถอะ น้องเราคงคิดแค่เพื่อน"
เธอส่ายหน้าเบาๆ แล้วลุกขึ้นเก็บถ้วยชามนำไปล้างในครัว พรุ่งนี้คงต้องให้พวกตัวแสบยืมรถไปใช้ ไม่อย่างนั้นจะหาว่าเป็นพี่สาวที่ใจร้าย
ทางด้านใบเฟิร์น กำลังยืนมองแขกสองคนนอนกอดกันอย่างไม่เกรงใจเพื่อนร่วมห้อง ใจหนึ่งก็รู้สึกอยากออกจากห้องแม้เป็นของตัวเองก็ตาม อีกใจรู้สึกหมั่นไส้และน้อยใจในเวลาเดียวกัน
"รีบนอนดีกว่า" ถ้ายังยืนมองอยู่แบบนี้ พรุ่งนี้คงเป็นเธอที่นอนตื่นสาย
เวลาผ่านไปจนได้เวลาออกเที่ยว และคนที่ใจดีที่สุดคงเป็นพี่สาวของใบเฟิร์น
"เย้ พี่สวยไปด้วย" ใบเฟิร์นยิ้มแฉ่ง มองพี่สาวสุดที่รักขับรถไปดูหนังด้วยกันกับพวกเธอ
"มันแน่อยู่แล้ว พี่ไม่ปล่อยให้เราไปกันเองหรอก"
สวยยิ้มและมองทางตรงหน้า แต่ในใจ เธอไม่อยากให้น้องสาวอยู่คนเดียว จากตอนแรกตั้งใจแค่เพียงให้ยืมรถ แต่พอเห็นนัทนันท์กับสกาวใจ เธอก็เปลี่ยนใจทันที แม้จะไม่ชอบออร่าของคนทั้งสองยังไง น้องสาวก็ต้องมาก่อนเสมอ
HM06 เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ต.ค. 2564, 09:48:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ต.ค. 2564, 09:48:59 น.
จำนวนการเข้าชม : 280
| << ความลับไม่มีในโลกนี้ | น่ารัก >> |