ซุลนูรอยน์...The man with two lights
ซุลนูรอยน์ (Zul Nurain) คือ ผู้ครอบครองรัศมีทั้งสอง
หรือ ผู้มีสองรัศมี
คือ เรื่องราวความรักความผูกพันธ์ในครอบครัว...
และการสร้างครอบครัวภายใต้เงื่อนไขที่ถูกใครบางคนวางขึ้นมาเพื่อให้ตัวละครในเรื่องขับเคลื่อนชีวิตเดี่ยวไปสู่ชีวิตคู่...
จากชีวิตคู่...ไปสู่ครอบครัว
โดยมี 'บ้าน' เป็นรางวัลให้กับผู้ชนะที่ทำตามเงื่อนไข
ทั้งหมดได้...จนจบเกม
เมื่ออึกหนึ่งเหมือน 'ไฟเย็น'
ส่วนอีกหนึ่งเหมือน 'น้ำร้อน'
และ...
เมื่อร้อนกระหาย...ดับได้ด้วยน้ำเย็น
แล้วถ้าร้อนรนด้วยกิเลสของความอยาก...จะดับด้วยกับอะไร
และ
บ้านจะอบอุ่นได้...จะต้องใช้อะไรอบถึงจะอุ่น...
และ
ซุลนูรอยน์...จะเป็นฉายาของใคร ???
Tags: ดราม่า คาเวห์ มัสรานี มัสลัน นิมัสรา โซรัน ซูไฮล่า ซุลนูรอยน์ ผู้ครอบครองรัศมีทั้งสอง ความสัมพันธ์ในครอบครัว บ้าน
ตอน: ภาคพิเศษ: Part 21: เจ้าชายดอกไม้ (100%)
ภาพเบื้องหน้าที่ซัลซาบีล่าเห็นทำเอาหญิงสาวถึงกับยืนตะลึง ขาถูกตรึงจนแทบขยับไม่ได้ไปชั่วขณะ
เธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าตรงหน้านั้นคือ สวนดอกไม้ที่มีคนปลูกเป็นคนหน้ายักษ์ ยิ้มไม่เป็น
พูดไม่เพราะ ไม่อ่อนโยน ไม่สุภาพ และขาดวาทศิลป์ขั้นรุนแรง
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า มันจะเป็นสวนดอกไม้ที่เขาบอกว่า เขาปลูกมันให้เธอ
เป็นบุญตาเหลือเกินที่ได้มาเห็นสวนดอกไม้ที่มีแต่ดอกไม้ที่เธอชอบมากๆทั้งนั้น
เขารู้ได้ไงว่าเธอชอบดอกไม้อะไรบ้าง เขารู้ได้ยังไงว่าเธอชอบดอกอะไรมากที่สุด
เขาไปรู้ข้อมูลส่วนตัวนี้มาจากไหน และไปจำไปเก็บข้อมูลนี้มาได้ยังไง
และทำไมถึงทำให้กันได้ขนาดนี้ ทำไมเขาถึงเป็นคนที่น่ารักได้ขนาดนี้นะ
เธอไม่รู้จะเอาคำพูดใดมาบรรยายความรู้สึกในหัวอกของเธอตอนนี้ได้เลย
ซัลซาบีล่ายิ้มทั้งปากทั้งตา จนคนปลูกดอกไม้ในสวนแห่งนั้นที่ตอนนี้กำลังนอนบนเปลใต้ร่มไม้อยู่
ถึงกับมองเพลิน แม้ว่าการมองเธอจะยังเป็นที่ต้องห้าม แต่ก็สุดจะหักห้ามใจตนเหลือเกินที่จะไม่ให้มอง
เพราะว่า ดอกไม้ที่ว่าสวยนักหนาก็ยังเทียบไม่ได้สักเสี้ยวเดียวของหญิงสาวผู้นี้
โดยเฉพาะแววตาคู่นั้นของเธอที่มันทอแสงเป็นประกายออกมานั่น
มันเปิดเผย ซื่อตรงและสดใส สว่างไสวจนเหมือนโลกนี้ไม่มีอะไรน่าตำหนิเลยสักอย่าง
“แม่คะ เค้าปลูกดอกไม้ทั้งหมดนี้คนเดียวเลยหรอคะ”
“ใช่จ่ะ แม่ก็อยากช่วยเค้าปลูกนะ แต่แม่ไม่ถนัดเลยจริงๆ ปลูกดอกไม้นั้นยากกว่าปลูกผัก
แม่ดูแลไม่ค่อยเป็นเหมือนเคนเค้า เคนเค้ารู้จักมันและรู้ว่าต้องดูแลมันยังไง
แม่ก็เพิ่งเห็นกับตาว่าเคนเค้ามีพรสวรรค์ด้านนี้จนน่าเหลือเชื่อมากๆ”
“ใช่ค่ะ มันน่าเหลือเชื่อมาก บีล่าคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าเค้าจะทำอะไรแบบนี้ออกมาได้งดงามวิจิตรขนาดนี้
บีล่าชอบมันมากๆเลยค่ะแม่ ชอบจนไม่อยากจะไปไหนอีกแล้ว อยากอยู่ตรงนี้ไปตลอดเลยค่ะแม่”
คนเป็นแม่ยิ้มบาง แล้วหันไปยังกระท่อมไม้ไผ่ที่มุงด้วยใบจาก ที่ดูแสนจะธรรมดา
แต่นฤเคนก็ตกแต่งกระท่อมแห่งนั้นด้วยไม้ดอกและไม้ประดับจนน่าอยู่ น่ามองมากๆ
ร่มรื่น สบายตาจนลามไปถึงหัวใจ แถมยังเลือกทำเลที่ตั้งได้เหมาะมากๆ เพราะด้านหลังกระท่อมติด
กับลำธารใส แล้วยังสร้างระเบียงยื่นออกไปตรงลำธาร มีต้นดอกกล้วยไม้ป่าหอมแขวนตามระเบียงนั้น
ห้อยระย้าลงมาอย่างงดงามลงตัว กระท่อมที่อยู่ตรงเนินสูงนั่นจึงโดดเด่น
“บีล่าอยากไปที่กระท่อมนั่นจังเลยค่ะแม่”
“แล้วไม่ได้อยากเข้าไปชมดอกไม้ในสวนตรงหน้าก่อนหรอลูก”
“เอาไว้ค่อยทีหลังค่ะ ตอนนี้อยากไปที่กระท่อมนั่นที่สุดเลยค่ะแม่ อยากจะเดินชมไปทั่วเลยค่ะ”
“เดี๋ยวนะลูกรักของแม่ เคนจะอนุญาตให้ใครเข้าไปบุกรุกที่อยู่ที่หลับที่นอนเขามั้ยนี่สิ”
คนฟังถึงกับหุบยิ้มฉับทันที ก่อนจะมองหาเจ้าของกระท่อมหลังนั้น
กวาดสายตาไปจนปะทะเข้ากับลูกกะตาคู่นั้นที่เหมือนจะจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้วเข้าอย่างจัง
ทำเอาใบหน้าร้อนผะผ่าวขึ้นมาอีกแล้วสิน่า
“นั่นไงคะ เจ้าของกระท่อมนอนสุขสบายอยู่บนเปลนั่น”
เสียงนั่นพยายามให้ดังมากพอให้คนที่นอนบนเปลได้ยินชัดๆ
เผื่อจะได้ลุกขึ้นมาทำหน้าที่ต้อนรับแขกผู้มาเยือนบ้าง แต่ก็ เปล่าเลย
เขายังคงนอนอย่างสบายใจกับใบหน้านิ่งๆแต่เหมือนจะยิ้มๆอยู่ในทีชอบกลอยู่
“เคนจะให้น้องเข้าเยี่ยมชมหอคอยดอกไม้ของเคนได้มั้ย น้องดูจะอยากไปเดินชมอยู่ไม่น้อย”
“ทุกตารางนิ้วของที่นี่ผมยกให้เธอครับ เธอจะเดินชมจะอะไรยังไงได้หมด”
ซัลซาบีล่าถึงกับอึ้ง หัวใจเต้นแรงจนแทบจะดันกระดูกซี่โครงออกมาเต้นระบำข้างนอกด้วยซ้ำ
ยิ่งกว่าแผ่นดินไหวก็ชายผู้นี้แล เขาทำให้แผ่นดินไหวในใจเธอ
ทำไมเขาถึงเป็นอีกคนที่เธอไม่เคยเจอไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลยล่ะ เขาเป็นอะไรไปแล้วนะ
“ว่าไงเจ้าหญิง ตอนนี้เจ้าชายดอกไม้ของแม่เค้ายินยอมให้ผ่านเข้าไปได้แบบไร้ด่านใดๆปิดกั้นเลยนะ
จะเอายังไงต่อดี”
“ก็เข้าไปเลยสิคะแม่ บีล่ารอจะเข้าไปสำรวจทุกซอกทุกมุมมานานแล้วค่ะแม่ ฮ่า”
หญิงสาวหัวเราะน้อยๆทิ้งท้ายได้อย่างน่ารักน่าหยิกจนคนที่นอนอยู่บนเปลถึงกับลุกพรวด
ขึ้นมายืนเต็มความสูงทันทีพร้อมกับถามซัลซาบีล่าด้วยน้ำเสียงที่ปกปิดความตื่นเต้นเอาไว้ไม่มิดว่า
“เธอว่ายังไงนะเมื่อกี้”
ซัลซาบีล่ายิ้มกว้างสุดกว้าง แววตาทอประกายเจิดจรัสพร้อมกับเปล่างเสียงออกมา
ด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดก้องกังวานใสแจ๋วเป็นทำนองว่า
“ก็…Dengarkanlah (โปรดฟังเถิด)
Di sepanjang malam aku berdoa (ฉันได้อธิษฐานขอพร (ดุอาอ์) ทั้งคืน)
Bersujud dan lalu aku meminta (ฉันได้ก้มกราบและขอต่อพระองค์เสมอมา)
Semoga kita Bersama (เพื่อให้เราอยู่ด้วยกัน)
Dengarkanlah (โปรดฟังเถิด)
Di sepanjang malam aku berdoa (ฉันได้ก้มกราบและขอต่อพระองค์เสมอมา)
Cintaku untukmu selalu terjaga dan aku pasti setia
(ความรักของฉันมีไว้เพื่อคุณ จะรักษา และฉันจะซื่อสัตย์ตลอดไป)
Ku setia (ฉันจะซื่อสัตย์)”
นฤเคนทร์ถึงกับยิ้มกว้าง เพราะนั่นคือ อีกหนึ่งภาษาที่เขาเข้าใจความหมายของมันดี
และคนที่เอ่ยประโยคเหล่านั้นออกมาก็รู้ว่าเขาเข้าใจภาษานี้ดีแค่ไหน
ช่างน่ารักเช่นนี้สินะ ฉันถึงกับลืมมัสรานีรักแรกของฉันได้สักที
ชายหนุ่มจึงร้องเพลงต่อขานกลับหญิงสาวกลับไปเมื่อจำได้ว่านั่นคือเพลงอะไร
“Duhai engkau tambatan hatiku (โอ้ คุณคือ หัวใจของฉัน)
Labuhkanlah cintamu di haidupku (ฉันได้ใส่ความรักของคุณไว้ในชีวิตของฉัน)
Kuingin kau tahu betapa merindu (ฉันอยากให้รู้ว่าคิดถึงคุณมากแค่ไหน)
Hiduplah engkau denganku (อยู่กับฉันเถิดนะ)
ซัลซาบีล่ายิ้มกว้างด้วยประกายแห่งความสุขสมดั่งปรารถนา
สุขจนแทบล้นออกมานอกอก สุขจนลืมมารดาที่ยืนงงเพราะไม่เข้าใจภาษาที่ทั้งสองสื่อสารกันเลยนั่นเอง
“ว่าไง สรุปว่า ตกลงมั้ย” นฤเคนทร์ถามย้ำ เพื่อขอคำยืนยันจากหญิงสาว
ทว่า ซัลซาบีล่ายังไม่ทันได้เอ่ยวาจาใดออกไปก็มีเสียงนึงขัดขึ้น
“มาร้องเพลงจีบน้องสาวคนอื่นต่อหน้าต่อตากันแบบนี้ ไม่คิดจะเกรงใจกันบ้างเลยรึไง”
นฤเคนทร์หันไปก็เจอใบหน้าเรียบสนิทของคาร์ออสที่ดูจะไม่ยอมเปิดทางให้เขาเลย
จะว่าหวงน้องสาวก็ไม่เชิง เพราะทีกับหมอทหารคนนั้นกลับแทบใส่พานยกให้ถึงมือด้วยซ้ำ
ทำไมกับเขาซึ่งเป็นพี่ชายแท้ๆกลับขัดขวางขนาดนี้
“พี่เป็นพี่ชายผม จะลงเอยกับน้องสาวผมไม่ได้ ผมไม่ยอม” นั่นคือ คำตอบที่เคนกำลังหาคำตอบพอดี
“ยังไงผมก็ไม่สามารถยอมรับได้หรอก ไม่มีทางรับได้” คาร์ออสยื่นคำขาด
“แต่ฉันกับน้องสาวนายไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลยนะ ไม่ว่าจะทางสายเลือดหรือทางใดๆก็ตาม”
“ทำไมจะไม่เกี่ยวข้อง ก็บีล่าคือน้องสาวของน้องชายพี่ไง ทำไมจะไม่เกี่ยว บอกหน่อยทำไมถึงจะไม่เกี่ยว”
“นายมันบ้าไปแล้ว” นฤเคนทร์เริ่มหัวเสีย แต่พยายามยับยั้งชั่งใจ
ก่อนจะหันไปทางซัลซาบีล่าและมารดาของเธอราวกับขอความช่วยเหลือจากทั้งสอง
“แต่แม่รับได้นะคิว เพราะเคนกับบีล่าไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันเลย
และแม่ก็ปลื้มเคนมากๆ แม่อยากได้เคนเป็นลูกเขย”
นั่นไง ผู้ช่วยของเขากำลังทำหน้าที่ได้ประทับใจเขามากๆ
ซัลซาบีล่าเหมือนแม่ก็ตรงนี้นี่เอง รู้สึกยังไงก็สื่อสารออกมาอย่างนั้น ชัดเจน ตรงไปตรงมา ไม่ซับซ้อน
“แต่สำหรับผม ผมไม่สามารถรับได้นี่ครับแม่ และผมจะไม่ยอมแน่ๆ”
“ตอนนี้มีคิวคนเดียวแล้วนะลูกที่ไม่สามารถยอมรับได้
หรือเพราะจริงๆแล้วคิวมีอะไรในใจที่ยังคั่งค้างอยู่กับเคนเค้ารึเปล่า”
เท่านั้นแหละ คาร์ออสถึงกับจุก พูดอะไรไม่ออกขึ้นมา
ก่อนจะก้าวอาดๆออกไปจากตรงนั้นด้วยใบหน้าเรียบสนิท
“คิวคงต้องการเคลียร์กับเคน” ซัลวาหันไปพูดกับนฤเคนทร์
ชายหนุ่มจึงหันมาทางซัลซาบีล่าแล้วยิ้มบางตรงมุมปาก ทำเอาคนที่ยืนเงียบๆถึงกับหัวใจกระตุก
กับรอยยิ้มตรงมุมปากนั้นของเขา ก็เขาไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้เธอมาก่อนเลยนี่
“พี่ขอไปเคลียร์กับคิวก่อนนะซัลซ่า แล้วพี่จะกลับมาเอาคำตอบนั้นจากเธอ”
ซัลซาบีล่าถึงกับอึ้งไปอีกรอบเมื่อคนพูดแทนตัวเองด้วยคำว่า ‘พี่’ กับเธอ
ซึ่งเป็นคำพูดที่ฟังดูกระชับพื้นที่เข้ามาใกล้ชิดอีกระดับนึง จนเธอแทบตั้งตัวตั้งใจไม่ทันเลย
เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้ของเธอกันแน่ ที่เธอเจอนั้น ใช่ เอย์จิ เคน จริงๆน่ะหรือ ใช่เขาจริงๆใช่มั้ย
เธอไม่ได้หลับฝันไปใช่มั้ย
.......โปรดติดตามตอนต่อไป....................
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องนี้ หลายปีมากๆที่หายไปจากการเขียนนวนิยาย
และก็หลายปีเช่นกันที่หายไปจากเรื่องนี้ ที่เดินทางมาถึงตอนท้ายๆแล้ว
กลับมารอบนี้ เต่าโยตั้งใจจะกลับมาปิดเรื่องนี้ให้จบ ขอกำลังใจด้วยนะคะ
เพราะปิดยากมากๆ โยพยายามกลับมารื้อเรื่องราวทั้งหมดรวดเดียวเพื่อจะไปต่อให้ได้
ต้องขออภัยมากๆนะคะที่หายไปนานหลายปี ไม่รู้ยังมีใครยังจำกันได้อยู่บ้างมั้ย
หากยังจำกันได้ และยังติดตามเรื่องนี้อยู่ แวะมาส่งกำลังใจให้เต่าโยด้วยนะคะ
รอบนี้เปิดเรื่องอีกครั้งด้วยเคนกับบีล่านะคะ เอาความมุ้งมิ้งเล็กๆน้อยมาเสริฟ
หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ
....รักษาสุขภาพนะคะ....
"เต่าโย"
เธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าตรงหน้านั้นคือ สวนดอกไม้ที่มีคนปลูกเป็นคนหน้ายักษ์ ยิ้มไม่เป็น
พูดไม่เพราะ ไม่อ่อนโยน ไม่สุภาพ และขาดวาทศิลป์ขั้นรุนแรง
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า มันจะเป็นสวนดอกไม้ที่เขาบอกว่า เขาปลูกมันให้เธอ
เป็นบุญตาเหลือเกินที่ได้มาเห็นสวนดอกไม้ที่มีแต่ดอกไม้ที่เธอชอบมากๆทั้งนั้น
เขารู้ได้ไงว่าเธอชอบดอกไม้อะไรบ้าง เขารู้ได้ยังไงว่าเธอชอบดอกอะไรมากที่สุด
เขาไปรู้ข้อมูลส่วนตัวนี้มาจากไหน และไปจำไปเก็บข้อมูลนี้มาได้ยังไง
และทำไมถึงทำให้กันได้ขนาดนี้ ทำไมเขาถึงเป็นคนที่น่ารักได้ขนาดนี้นะ
เธอไม่รู้จะเอาคำพูดใดมาบรรยายความรู้สึกในหัวอกของเธอตอนนี้ได้เลย
ซัลซาบีล่ายิ้มทั้งปากทั้งตา จนคนปลูกดอกไม้ในสวนแห่งนั้นที่ตอนนี้กำลังนอนบนเปลใต้ร่มไม้อยู่
ถึงกับมองเพลิน แม้ว่าการมองเธอจะยังเป็นที่ต้องห้าม แต่ก็สุดจะหักห้ามใจตนเหลือเกินที่จะไม่ให้มอง
เพราะว่า ดอกไม้ที่ว่าสวยนักหนาก็ยังเทียบไม่ได้สักเสี้ยวเดียวของหญิงสาวผู้นี้
โดยเฉพาะแววตาคู่นั้นของเธอที่มันทอแสงเป็นประกายออกมานั่น
มันเปิดเผย ซื่อตรงและสดใส สว่างไสวจนเหมือนโลกนี้ไม่มีอะไรน่าตำหนิเลยสักอย่าง
“แม่คะ เค้าปลูกดอกไม้ทั้งหมดนี้คนเดียวเลยหรอคะ”
“ใช่จ่ะ แม่ก็อยากช่วยเค้าปลูกนะ แต่แม่ไม่ถนัดเลยจริงๆ ปลูกดอกไม้นั้นยากกว่าปลูกผัก
แม่ดูแลไม่ค่อยเป็นเหมือนเคนเค้า เคนเค้ารู้จักมันและรู้ว่าต้องดูแลมันยังไง
แม่ก็เพิ่งเห็นกับตาว่าเคนเค้ามีพรสวรรค์ด้านนี้จนน่าเหลือเชื่อมากๆ”
“ใช่ค่ะ มันน่าเหลือเชื่อมาก บีล่าคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าเค้าจะทำอะไรแบบนี้ออกมาได้งดงามวิจิตรขนาดนี้
บีล่าชอบมันมากๆเลยค่ะแม่ ชอบจนไม่อยากจะไปไหนอีกแล้ว อยากอยู่ตรงนี้ไปตลอดเลยค่ะแม่”
คนเป็นแม่ยิ้มบาง แล้วหันไปยังกระท่อมไม้ไผ่ที่มุงด้วยใบจาก ที่ดูแสนจะธรรมดา
แต่นฤเคนก็ตกแต่งกระท่อมแห่งนั้นด้วยไม้ดอกและไม้ประดับจนน่าอยู่ น่ามองมากๆ
ร่มรื่น สบายตาจนลามไปถึงหัวใจ แถมยังเลือกทำเลที่ตั้งได้เหมาะมากๆ เพราะด้านหลังกระท่อมติด
กับลำธารใส แล้วยังสร้างระเบียงยื่นออกไปตรงลำธาร มีต้นดอกกล้วยไม้ป่าหอมแขวนตามระเบียงนั้น
ห้อยระย้าลงมาอย่างงดงามลงตัว กระท่อมที่อยู่ตรงเนินสูงนั่นจึงโดดเด่น
“บีล่าอยากไปที่กระท่อมนั่นจังเลยค่ะแม่”
“แล้วไม่ได้อยากเข้าไปชมดอกไม้ในสวนตรงหน้าก่อนหรอลูก”
“เอาไว้ค่อยทีหลังค่ะ ตอนนี้อยากไปที่กระท่อมนั่นที่สุดเลยค่ะแม่ อยากจะเดินชมไปทั่วเลยค่ะ”
“เดี๋ยวนะลูกรักของแม่ เคนจะอนุญาตให้ใครเข้าไปบุกรุกที่อยู่ที่หลับที่นอนเขามั้ยนี่สิ”
คนฟังถึงกับหุบยิ้มฉับทันที ก่อนจะมองหาเจ้าของกระท่อมหลังนั้น
กวาดสายตาไปจนปะทะเข้ากับลูกกะตาคู่นั้นที่เหมือนจะจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้วเข้าอย่างจัง
ทำเอาใบหน้าร้อนผะผ่าวขึ้นมาอีกแล้วสิน่า
“นั่นไงคะ เจ้าของกระท่อมนอนสุขสบายอยู่บนเปลนั่น”
เสียงนั่นพยายามให้ดังมากพอให้คนที่นอนบนเปลได้ยินชัดๆ
เผื่อจะได้ลุกขึ้นมาทำหน้าที่ต้อนรับแขกผู้มาเยือนบ้าง แต่ก็ เปล่าเลย
เขายังคงนอนอย่างสบายใจกับใบหน้านิ่งๆแต่เหมือนจะยิ้มๆอยู่ในทีชอบกลอยู่
“เคนจะให้น้องเข้าเยี่ยมชมหอคอยดอกไม้ของเคนได้มั้ย น้องดูจะอยากไปเดินชมอยู่ไม่น้อย”
“ทุกตารางนิ้วของที่นี่ผมยกให้เธอครับ เธอจะเดินชมจะอะไรยังไงได้หมด”
ซัลซาบีล่าถึงกับอึ้ง หัวใจเต้นแรงจนแทบจะดันกระดูกซี่โครงออกมาเต้นระบำข้างนอกด้วยซ้ำ
ยิ่งกว่าแผ่นดินไหวก็ชายผู้นี้แล เขาทำให้แผ่นดินไหวในใจเธอ
ทำไมเขาถึงเป็นอีกคนที่เธอไม่เคยเจอไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลยล่ะ เขาเป็นอะไรไปแล้วนะ
“ว่าไงเจ้าหญิง ตอนนี้เจ้าชายดอกไม้ของแม่เค้ายินยอมให้ผ่านเข้าไปได้แบบไร้ด่านใดๆปิดกั้นเลยนะ
จะเอายังไงต่อดี”
“ก็เข้าไปเลยสิคะแม่ บีล่ารอจะเข้าไปสำรวจทุกซอกทุกมุมมานานแล้วค่ะแม่ ฮ่า”
หญิงสาวหัวเราะน้อยๆทิ้งท้ายได้อย่างน่ารักน่าหยิกจนคนที่นอนอยู่บนเปลถึงกับลุกพรวด
ขึ้นมายืนเต็มความสูงทันทีพร้อมกับถามซัลซาบีล่าด้วยน้ำเสียงที่ปกปิดความตื่นเต้นเอาไว้ไม่มิดว่า
“เธอว่ายังไงนะเมื่อกี้”
ซัลซาบีล่ายิ้มกว้างสุดกว้าง แววตาทอประกายเจิดจรัสพร้อมกับเปล่างเสียงออกมา
ด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดก้องกังวานใสแจ๋วเป็นทำนองว่า
“ก็…Dengarkanlah (โปรดฟังเถิด)
Di sepanjang malam aku berdoa (ฉันได้อธิษฐานขอพร (ดุอาอ์) ทั้งคืน)
Bersujud dan lalu aku meminta (ฉันได้ก้มกราบและขอต่อพระองค์เสมอมา)
Semoga kita Bersama (เพื่อให้เราอยู่ด้วยกัน)
Dengarkanlah (โปรดฟังเถิด)
Di sepanjang malam aku berdoa (ฉันได้ก้มกราบและขอต่อพระองค์เสมอมา)
Cintaku untukmu selalu terjaga dan aku pasti setia
(ความรักของฉันมีไว้เพื่อคุณ จะรักษา และฉันจะซื่อสัตย์ตลอดไป)
Ku setia (ฉันจะซื่อสัตย์)”
นฤเคนทร์ถึงกับยิ้มกว้าง เพราะนั่นคือ อีกหนึ่งภาษาที่เขาเข้าใจความหมายของมันดี
และคนที่เอ่ยประโยคเหล่านั้นออกมาก็รู้ว่าเขาเข้าใจภาษานี้ดีแค่ไหน
ช่างน่ารักเช่นนี้สินะ ฉันถึงกับลืมมัสรานีรักแรกของฉันได้สักที
ชายหนุ่มจึงร้องเพลงต่อขานกลับหญิงสาวกลับไปเมื่อจำได้ว่านั่นคือเพลงอะไร
“Duhai engkau tambatan hatiku (โอ้ คุณคือ หัวใจของฉัน)
Labuhkanlah cintamu di haidupku (ฉันได้ใส่ความรักของคุณไว้ในชีวิตของฉัน)
Kuingin kau tahu betapa merindu (ฉันอยากให้รู้ว่าคิดถึงคุณมากแค่ไหน)
Hiduplah engkau denganku (อยู่กับฉันเถิดนะ)
ซัลซาบีล่ายิ้มกว้างด้วยประกายแห่งความสุขสมดั่งปรารถนา
สุขจนแทบล้นออกมานอกอก สุขจนลืมมารดาที่ยืนงงเพราะไม่เข้าใจภาษาที่ทั้งสองสื่อสารกันเลยนั่นเอง
“ว่าไง สรุปว่า ตกลงมั้ย” นฤเคนทร์ถามย้ำ เพื่อขอคำยืนยันจากหญิงสาว
ทว่า ซัลซาบีล่ายังไม่ทันได้เอ่ยวาจาใดออกไปก็มีเสียงนึงขัดขึ้น
“มาร้องเพลงจีบน้องสาวคนอื่นต่อหน้าต่อตากันแบบนี้ ไม่คิดจะเกรงใจกันบ้างเลยรึไง”
นฤเคนทร์หันไปก็เจอใบหน้าเรียบสนิทของคาร์ออสที่ดูจะไม่ยอมเปิดทางให้เขาเลย
จะว่าหวงน้องสาวก็ไม่เชิง เพราะทีกับหมอทหารคนนั้นกลับแทบใส่พานยกให้ถึงมือด้วยซ้ำ
ทำไมกับเขาซึ่งเป็นพี่ชายแท้ๆกลับขัดขวางขนาดนี้
“พี่เป็นพี่ชายผม จะลงเอยกับน้องสาวผมไม่ได้ ผมไม่ยอม” นั่นคือ คำตอบที่เคนกำลังหาคำตอบพอดี
“ยังไงผมก็ไม่สามารถยอมรับได้หรอก ไม่มีทางรับได้” คาร์ออสยื่นคำขาด
“แต่ฉันกับน้องสาวนายไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลยนะ ไม่ว่าจะทางสายเลือดหรือทางใดๆก็ตาม”
“ทำไมจะไม่เกี่ยวข้อง ก็บีล่าคือน้องสาวของน้องชายพี่ไง ทำไมจะไม่เกี่ยว บอกหน่อยทำไมถึงจะไม่เกี่ยว”
“นายมันบ้าไปแล้ว” นฤเคนทร์เริ่มหัวเสีย แต่พยายามยับยั้งชั่งใจ
ก่อนจะหันไปทางซัลซาบีล่าและมารดาของเธอราวกับขอความช่วยเหลือจากทั้งสอง
“แต่แม่รับได้นะคิว เพราะเคนกับบีล่าไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันเลย
และแม่ก็ปลื้มเคนมากๆ แม่อยากได้เคนเป็นลูกเขย”
นั่นไง ผู้ช่วยของเขากำลังทำหน้าที่ได้ประทับใจเขามากๆ
ซัลซาบีล่าเหมือนแม่ก็ตรงนี้นี่เอง รู้สึกยังไงก็สื่อสารออกมาอย่างนั้น ชัดเจน ตรงไปตรงมา ไม่ซับซ้อน
“แต่สำหรับผม ผมไม่สามารถรับได้นี่ครับแม่ และผมจะไม่ยอมแน่ๆ”
“ตอนนี้มีคิวคนเดียวแล้วนะลูกที่ไม่สามารถยอมรับได้
หรือเพราะจริงๆแล้วคิวมีอะไรในใจที่ยังคั่งค้างอยู่กับเคนเค้ารึเปล่า”
เท่านั้นแหละ คาร์ออสถึงกับจุก พูดอะไรไม่ออกขึ้นมา
ก่อนจะก้าวอาดๆออกไปจากตรงนั้นด้วยใบหน้าเรียบสนิท
“คิวคงต้องการเคลียร์กับเคน” ซัลวาหันไปพูดกับนฤเคนทร์
ชายหนุ่มจึงหันมาทางซัลซาบีล่าแล้วยิ้มบางตรงมุมปาก ทำเอาคนที่ยืนเงียบๆถึงกับหัวใจกระตุก
กับรอยยิ้มตรงมุมปากนั้นของเขา ก็เขาไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้เธอมาก่อนเลยนี่
“พี่ขอไปเคลียร์กับคิวก่อนนะซัลซ่า แล้วพี่จะกลับมาเอาคำตอบนั้นจากเธอ”
ซัลซาบีล่าถึงกับอึ้งไปอีกรอบเมื่อคนพูดแทนตัวเองด้วยคำว่า ‘พี่’ กับเธอ
ซึ่งเป็นคำพูดที่ฟังดูกระชับพื้นที่เข้ามาใกล้ชิดอีกระดับนึง จนเธอแทบตั้งตัวตั้งใจไม่ทันเลย
เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้ของเธอกันแน่ ที่เธอเจอนั้น ใช่ เอย์จิ เคน จริงๆน่ะหรือ ใช่เขาจริงๆใช่มั้ย
เธอไม่ได้หลับฝันไปใช่มั้ย
.......โปรดติดตามตอนต่อไป....................
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องนี้ หลายปีมากๆที่หายไปจากการเขียนนวนิยาย
และก็หลายปีเช่นกันที่หายไปจากเรื่องนี้ ที่เดินทางมาถึงตอนท้ายๆแล้ว
กลับมารอบนี้ เต่าโยตั้งใจจะกลับมาปิดเรื่องนี้ให้จบ ขอกำลังใจด้วยนะคะ
เพราะปิดยากมากๆ โยพยายามกลับมารื้อเรื่องราวทั้งหมดรวดเดียวเพื่อจะไปต่อให้ได้
ต้องขออภัยมากๆนะคะที่หายไปนานหลายปี ไม่รู้ยังมีใครยังจำกันได้อยู่บ้างมั้ย
หากยังจำกันได้ และยังติดตามเรื่องนี้อยู่ แวะมาส่งกำลังใจให้เต่าโยด้วยนะคะ
รอบนี้เปิดเรื่องอีกครั้งด้วยเคนกับบีล่านะคะ เอาความมุ้งมิ้งเล็กๆน้อยมาเสริฟ
หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ
....รักษาสุขภาพนะคะ....
"เต่าโย"
yoraya เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 ม.ค. 2566, 00:12:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ม.ค. 2566, 00:13:43 น.
จำนวนการเข้าชม : 307
| << ภาคพิเศษ : Part 21 : เจ้าชายดอกไม้ (50%) |
Koma 17 เม.ย. 2566, 13:57:22 น.
อยากย้อนอ่านเรื่องเก่าๆจังเลยค่ะ อยู่ดีๆก็คิดถึงเรื่องที่เราเคยอ่าน รังรัก หัวใจไร้ที่อยู่ โดยเฉพาะคานน้อยคอยรัก อยากให้คุณโยเปิดให้สามารถอ่านเหมือนเดิมจังเลยค่ะ
อยากย้อนอ่านเรื่องเก่าๆจังเลยค่ะ อยู่ดีๆก็คิดถึงเรื่องที่เราเคยอ่าน รังรัก หัวใจไร้ที่อยู่ โดยเฉพาะคานน้อยคอยรัก อยากให้คุณโยเปิดให้สามารถอ่านเหมือนเดิมจังเลยค่ะ
yoraya 18 เม.ย. 2566, 09:20:41 น.
คุณ Koma ขอบคุณที่คิดถึงกันนะคะ โยกำลังรีไรท์ทุกเรื่องที่เคยเขียนค่ะ และจะค่อยๆทะยอยเอามาลงให้นักอ่านได้อ่านกันในเวอร์ชั่นใหม่ที่มีการปรับปรุงแก้ไขในบางส่วนที่บกพร่องไปค่ะ รอติดตามได้หลังจากนี้นะคะ
และยังสามารถเข้าไปติดตามได้ที่เพจ yo.yoraya ตามพิกัดนี้ค่ะ
https://www.facebook.com/profile.php?id=100063937339990
และอีกช่องทางคือ ที่นี่ค่ะ ตอนนี้อัพลงไป 3 เรื่องแล้วค่ะ
https://www.readawrite.com/?action=user_page
ขอบคุณกำลังใจและการติดตามมากๆค่ะ จุ๊บๆ
รักษาสุขภาพนะคะ
"เต่าโย"
คุณ Koma ขอบคุณที่คิดถึงกันนะคะ โยกำลังรีไรท์ทุกเรื่องที่เคยเขียนค่ะ และจะค่อยๆทะยอยเอามาลงให้นักอ่านได้อ่านกันในเวอร์ชั่นใหม่ที่มีการปรับปรุงแก้ไขในบางส่วนที่บกพร่องไปค่ะ รอติดตามได้หลังจากนี้นะคะ
และยังสามารถเข้าไปติดตามได้ที่เพจ yo.yoraya ตามพิกัดนี้ค่ะ
https://www.facebook.com/profile.php?id=100063937339990
และอีกช่องทางคือ ที่นี่ค่ะ ตอนนี้อัพลงไป 3 เรื่องแล้วค่ะ
https://www.readawrite.com/?action=user_page
ขอบคุณกำลังใจและการติดตามมากๆค่ะ จุ๊บๆ
รักษาสุขภาพนะคะ
"เต่าโย"