ดวงดาวเคียงตะวัน
“ชายผู้นั้นปล่อยลูกนกไปใช่ว่าเขาจะหมดรักในตัวมันแล้ว ตรงกันข้าม...ความรักที่เขามีให้มันกลับมากมายท่วมท้นจนยินยอมให้มันได้มีอิสระต่างหาก”
“คนในครอบครัวอย่างพวกเราคงมีหน้าที่แค่เพียงสร้างรังอุ่นไว้เป็นที่พักพิงให้ลูกนกกลับมาหายามอ่อนล้าและต้องการกำลังใจ มีหน้าที่ปลอบประโลมและสร้างความมั่นใจให้นกน้อยมีแรงออกบินสู่โลกกว้างได้อีกครั้ง จริงมั้ย?"

Tags: รักหวาน อาจารย์ นักศึกษา

ตอน: ตอนที่ ๑๙ :เข้าใจผิด...คิดไปเอง(ลบ)

ลบแล้วค่ะ
จบตอนที่ ๑๙ ค่ะ

เรื่องของเรื่องคือคิดชื่อตอนไม่ออกก็เลยเว้นว่างไว้อย่างนั้น
มีใครช่วยตั้งชื่อตอนได้บ้างมั้ยคะเนี่ย?
ชื่อไหนถูกใจจะได้รับรางวัลเป็นจุ๊บจากผู้เขียนนะคะ...แฮ่ๆ (อี๋!ใครจะอยากได้)


***ตอบcomment***

คุณ anOO
:ค่อยยังชั่วนะคะที่ผู้กองก้องยังคิดได้
ก็ถือว่ายังไม่เลวร้ายจนเกินไปนัก :)


คุณ violette
:ถึงน้องพริ้มจะน่าสงสาร แต่ก็ยังมีกำลังใจจากพี่พีนะคะ
เหมือนกับคนเขียนที่ได้กำลังใจจากคนอ่านนี่แหละค่ะ //ประจบ...ประจบ :)



ขอขอบคุณทุกๆท่านที่แวะมาอ่านนะคะ :)



กาแฟเย็น
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ส.ค. 2554, 09:23:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 มิ.ย. 2556, 23:50:49 น.

จำนวนการเข้าชม : 1827





<< ตอนที่ ๑๘ :หยุด(ลบ)   ตอนที่ ๒๐ :ปัญหาระหว่างพี่น้อง(ลบ) >>
anOO 30 ส.ค. 2554, 12:58:48 น.
เข้าใจผิด คิดไปเอง ชื่อตอนส่งเข้าประกวดค่ะ
ไอ้เราก็นึกว่าผู้กองก้องแผลงฤทธิ์ใส่อีกซะแล้ว


silverraindrop 30 ส.ค. 2554, 17:27:00 น.
โถ....เข้าใจผิดไปซะไกลเลย


violette 30 ส.ค. 2554, 23:05:00 น.
ต้องยกความดีความชอบแก่คนเขียนนะคะที่เขียนพี่พีมาได้อบอุ่น สุภาพ ใจเย็นมากๆๆๆๆๆๆๆ
เพราะน้องพริ้มเองก็ยังเด็กคงยังคิดอะไรเด็กๆ พี่พีสุดยอดจริงๆค่ะ ปลื้มมม


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account