เสือซ่อนรัก
เมื่อเสือตกหลุมรัก...แม่สาวบ้านนอกผู้ประเปรียวเหมือนหมูป่าโทน เสือจำต้องซ่อนเล็บให้เหยื่อตายใจ จนกว่าแม่สาวตาคมจะเผลอ...



Tags: เสืออิฐ

ตอน: บทที่ 10


“นั่นอิฐไม่ใช่เหรอ”

เสียงหนึ่งดังขึ้นเบื้องหลังท่ามกลางเสียงจอแจของผู้คนหน้าโรงหนัง จารุมาศหันมอง แล้วก็พบกับแววตาแสดงความสงสัยของหญิงสาววัยไล่เลี่ยกับหล่อน แต่แต่งกายทันสมัยสองคน

อิฐกำลังคุยโทรศัพท์กับเพื่อน เขานั่งเคียงข้างจารุมาศ รอให้ถึงเวลาหนังฉาย ในมือชายหนุ่มมีตั๋วสองใบ ส่วนจารุมาศอาสาถือข้าวโพดคั่วกับน้ำดื่ม ชายหนุ่มไม่ได้ยินประโยคคำถามนั้นเหมือนจารุมาศ จึงเป็นหล่อนคนเดียวที่หันไปเผชิญกับสายตาแปลก ๆ ของผู้หญิงแปลกหน้าสองคนนั่น

จะไม่แปลกได้อย่างไรกัน จากแววตาสงสัยในทีแรก บัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นงุนงงกึ่งดูถูกชอบกล สองคนนี้คงรู้จักอิฐ และอาจคิดว่าจารุมาศคือ ‘แฟนใหม่’ ของเขาอย่างนั้นหรือเปล่า ถึงได้แสดงสีหน้าสีตาแบบนั้น

ทำไมล่ะ...หล่อนดูไม่คู่ควรที่จะเป็นแฟนใหม่...หรืออย่างน้อยก็เพื่อนของอิฐหรือไง จารุมาศไม่ได้เป็นคนสวยสะดุดตา ชุดเดรสสีอ่อนที่สวมมาก็เป็นชุดที่ดีที่สุดที่หล่อนมี แค่นี้คงยังไม่พอที่จะเดินเฉิดฉายกับคนอย่างอิฐสินะ

ถ้าคนข้าง ๆ หล่อนยามนี้ไม่ใช่อิฐ จารุมาศคงไม่รู้สึกกังวลหวาดระแวงเช่นนี้

ชายหนุ่มล่ำลาเพื่อนก่อนวางสาย เขาหันมองจารุมาศ และเลยไปยังสองสาว

“อิฐจริง ๆ ด้วย” หนึ่งในนั้นอุทานดีใจ “ไม่เจอกันนานเลยนะ”

สองสาวปรี่เข้ามาใกล้จนจารุมาศได้กลิ่นน้ำหอมฉุนจมูก สาวผมยาวคนที่ร้องทักก่อนเหลือบมองจารุมาศแวบหนึ่ง ก่อนเอ่ย

“ตั้งแต่เลิกกับฟ้าก็ไม่ค่อยได้ข่าวอิฐเลยนะ”

“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะเตย” สาวผมสั้นที่มาด้วยกันทำหน้าตกใจ “จะพูดถึงเรื่องเก่า ๆ ทำไมก็ไม่รู้”

“เอ่อ...แหม...ขอโทษนะอิฐ” สาวผมยาวชื่อเตยหัวเราะกลบเกลื่อนเมื่อเห็นสีหน้าเย็นชาของอิฐ “แต่อิฐคงลืมยายฟ้าไปแล้วล่ะ เพราะมีคนข้างกายคนใหม่แล้วนี่”

หล่อนทอดหางเสียง และปรายหางตามาทางจารุมาศ สาวผมสั้นเองก็จ้องมองมาเต็มตา แถมเอ่ยถามตรง ๆ

“นี่แฟนใหม่เหรออิฐ”

ชายหนุ่มซึ่งนิ่งเงียบตั้งแต่เจอหน้าสองสาว ด้วยไม่คาดคิดว่าจะมาเจอเพื่อนในกลุ่มของชลัลดาที่นี่ เพราะหลังเลิกรา เขาเองก็หายหน้าไปจาก ‘สังคม’ ของหล่อนเช่นกัน

“ยังไม่ถึงกับเป็นแฟนหรอก...” เขาตอบแบ่งรับแบ่งสู้ จารุมาศมองหน้าขาวเยือกเย็นของชายหนุ่มอย่างเข้าอกเข้าใจ

“อ๋อ...เป็นเพื่อนสนิทที่สุด อะไรทำนองนั้นใช่ไหม” เตยว่า หล่อนมองจารุมาศด้วยแววตาเยาะปิดไม่มิด และอีกฝ่ายก็รู้สึกได้

แน่ละ...แววตาของสาวผมยาว บอกเป็นนัย ๆ ว่า...นี่เหรอ...คู่ควงคนใหม่ของอิฐ...ก็งั้น ๆ แหละ...ประมาณนั้น!

ยิ่งคิด...จารุมาศก็ยิ่งอยากเห็นหน้า ‘แฟนเก่า’ ของอิฐเหลือเกิน ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร และไม่จำเป็น แต่วิสัยผู้หญิง...ก็อยากรู้อยากเห็นเรื่องราวของคนที่ตนชอบทุกเรื่อง...โดยเฉพาะเรื่องราวความรักครั้งเก่า

“ว่าง ๆ ก็ไปดริ๊งค์กันบ้างสิอิฐ” สาวผมสั้นซึ่งท่าทางเป็นมิตรเอ่ยชวน อิฐยิ้ม เลือกที่จะไม่ปฏิเสธหรือรับปากใด ๆ

“เออ...ว่าแต่อิฐรู้เรื่องยายฟ้าหรือยัง”

เตยโพล่งขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจใคร แม้สาวผมสั้นจะส่งสายตาปราม ๆ มา หล่อนเป็นเพื่อนที่สนิทคนหนึ่งของชลัลดา จึงรู้สึกไม่พอใจที่เห็น ‘ผู้หญิงคนใหม่’ ของอดีตแฟนเพื่อน ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเพื่อนตัวเองต่างหาก ที่เป็นฝ่ายสลัดอิฐทิ้ง

“ฟ้าจะหย่ากับภัทรแล้วนะ”

อิฐเลิกคิ้ว ข่าวล่าสุดที่ได้ยินมาคือสาวสวยไประรานกองถ่ายนางเอกละคร ที่ปฏิภัทรไปติดพัน...แค่นั้น หรือข่าวจะเก่านานนมไปแล้ว

“เห็นว่าจะฟ้องหย่าด้วยนะ เพราะนายภัทรน่ะ ไปหลงยายนางเอกละครจนหน้ามืดตามัว บ้านช่องไม่กลับแถมถอยรถใหม่ให้ด้วย ฟ้ามันโกรธแทบกระอักแน่ะ บอกจะเล่นงานให้สาสมทั้งภัทร ทั้งยายนมปลอมนั่น”

คนพูดจงใจเสียงดัง ปรายตามาทางจารุมาศ “พวกผู้หญิงหน้าด้าน แย่งของของคนอื่นก็ต้องเจอคนอย่างยายฟ้านี่แหละ อิฐว่ามั้ย”

“แต่จะโทษฝ่ายหญิงคนเดียวก็ไม่ถูกนะเตย” สาวผมสั้นว่า ชำเลืองมองจารุมาศอย่างเกรงใจ “ภัทรน่ะเจ้าชู้มาแต่ไหนแต่ไรนี่นา ทั้งที่รู้ฟ้าก็ยังเลือกจะแต่งงานด้วย” หล่อนเกาะแขนเพื่อน “ไปเถอะ หิวแล้ว ไปหาอะไรกินกัน”

เตยทำหน้าไม่พอใจ แต่ก็ทนเพื่อนรบเร้าไม่ได้ “ไปก็ได้...” หากหล่อนมิวายหันมาเอ่ยต่อ “อิฐล่ะว่ายังไง ถ้ายายฟ้ากลับมาโสดอีกครั้ง อยากจะดามใจยายฟ้าหรือเปล่าล่ะ ฟ้าบอกเตยว่าอิฐยังรักและเป็นห่วงฟ้าอยู่ ไม่งั้นคงแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ไปแล้ว”

คำว่าผู้หญิงคนไหนก็ได้...อิฐมั่นใจว่าชลัลดาพูดแบบนั้นจริง ๆ นิสัยถือดี ทระนงว่าตัวเป็นหนึ่งเหนือใครของหล่อนไม่เคยเปลี่ยน...ผู้หญิงคนไหนก็ได้...ที่ไม่เทียบเทียมเสมอหล่อนไงล่ะ ชลัลดามั่นใจเหลือเกินว่าอิฐจงรักภักดีต่อหล่อนคนเดียว ใครก็ตามที่เคยรักชลัลดา ต้องรักอยู่อย่างนั้นตลอดไป เพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนสู้หล่อนได้

ชลัลดา...ถ้าเธอเลิศเลอจริงดังว่า เหตุใดสามีของเธอถึงไม่มีใจรักมั่นคงหนึ่งเดียวกับเธอ อิฐคิดในใจ

“ผม...ก็ยังห่วงฟ้าเขาอยู่นะ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ “แต่...ไม่ได้รักเหมือนเดิมแล้วล่ะ”

ประโยคนั้นเนิบนาบ แต่ชัดก้องในสองหูของ ‘สามสาว’ ที่ยืนฟังอยู่ โดยเฉพาะสาวเตย ซึ่งเบิกตาโตทันที

“ไม่นะอิฐ” หล่อนเสียงดัง “นายภัทรน่ะทรยศความไว้ใจของฟ้าไปคนหนึ่งแล้ว นี่ยังจะอิฐ...ฟ้าเขาหวังนะว่าอิฐยังเหมือนเดิม อิฐยังรอเขาอยู่”

“เตย!” สาวผมสั้นร้องเบา ๆ “จะพูดอะไรเกรงใจ...คนของอิฐเขาบ้างสิ” หล่อนมองจารุมาศ หากสาวเตยเชิดหน้ามองหยิ่ง ๆ

“จะเกรงใจทำไม ก็อิฐบอกเองว่าไม่ใช่แฟน!”

ความจอแจพลุกพล่านรอบกาย ราวสงัดเงียบลงกะทันหันเมื่อสิ้นประโยคนั้น

อิฐนิ่งงัน เขารู้สึกเจ็บปวดกับคำพูดของเตย

ชลัลดายังหวังว่าเขาจะเหมือนเดิม...หล่อนคิดว่าเขายังรอหล่อนอยู่อย่างนั้นหรือ...

จารุมาศมองหน้าขาวของชายหนุ่ม ก่อนเดินเลี่ยงไปนั่งอีกมุม หล่อนไม่อยากทำให้อิฐลำบากใจ เรื่องราวที่สาวคนชื่อเตยพูด ก็พอทำให้เข้าใจอะไรได้ชัดเจนขึ้น...

แฟนเก่าของอิฐ...คงยังมีเยื่อใยต่อเขาอยู่ ส่วนตัวอิฐเอง จารุมาศไม่แน่ใจ...แต่ยังไง ๆ หญิงสาวก็เคารพการตัดสินใจของเขา เพราะหล่อนเองก็ไม่แน่ใจว่าจะได้คบหากับเขาหรือเปล่าเช่นกัน

ในที่สุด...หล่อนมันก็ขี้ขลาด...แค่มีเรื่อง ‘แฟนเก่า’ ของเขาเข้ามาสะกิดใจ หล่อนก็ถอยเสียแล้ว หากทั้งคำพูดของปพล และจากสาวเตยคนนี้ ก็ยิ่งทำให้จารุมาศไหวหวั่นมากขึ้น

แม้ไม่ได้รู้จักอิฐมากมายนัก แต่หล่อนก็รู้แน่แล้วว่าเขาเคยรักแฟนเก่ามาก...ส่วนตอนนี้จะยังรักอยู่หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับหัวใจของเขาคนเดียว จารุมาศไม่มีทางล่วงรู้

อิฐเหลือบมองจารุมาศ เขาเข้าใจหล่อนดีว่าคิดอย่างไร พลางนึกตำหนิเพื่อนของชลัลดาในใจที่เสียมารยาท เพื่อนแฟนเก่าของเขา ก็นิสัยคล้าย ๆ แฟนเก่าเขานั่นแหละ ไม่อย่างนั้นคงเป็นเพื่อนกันไม่ได้

ชายหนุ่มรู้สึกว่าต้องจบการสนทนาบ้า ๆ นี้เสียที จึงเอ่ยเรียบ ๆ แต่หนักแน่นว่า

“ผมไม่รู้ว่าฟ้าเขาพูดกับเตยยังไงบ้าง แต่ผมขอยืนยันอีกครั้งนะ ว่าผมไม่ได้รักฟ้าแล้ว และก็ไม่ได้รอเขาด้วย ฟ้าคงไม่ลืมว่าสิ่งที่ภัทรทำกับเขา ก็เหมือนกับที่ฟ้าเคยทำไว้กับผมเช่นกัน!”

เตยสะอึก สาวผมสั้นก็เช่นกัน เสียงประกาศเรียกให้ผู้ซื้อตั๋วเตรียมเข้าชมภาพยนตร์รอบต่อไปดังขึ้น แต่สองสาวยังอ้าปากค้าง

“เรื่องที่ผมเลิกกับฟ้า ทุกคนที่รู้จักเราดี คงรู้ว่าความจริงทั้งหมดมันเป็นยังไง ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นกับฟ้าในตอนนี้ ก็คิดเสียว่าเป็นเวรกรรม ที่เขาเคยทำกับผมละกัน”

ร่างสูงเดินมาคว้ามือจารุมาศ ลากให้ลุกเดิน แต่เตยยังไม่ยอมแพ้ หล่อนร้องโวยวายไล่หลังมา “ทำไมอิฐถึงไม่ลืม ๆ มันไปเสียที นนท์เองก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว อิฐน่าจะเห็นใจฟ้าบ้าง”

“เตยจะให้ผมเห็นใจ...”

อิฐโต้กลับได้แค่นั้นก็ชะงักงัน แววตาชายหนุ่มรวดร้าว จารุมาศมองเขาสลับกับสาวผมยาวอย่างตะลึงปนงุนงง

“พอแล้วเตย ไปกันเถอะ...” สาวผมสั้นทั้งฉุด ทั้งกระชากเพื่อนให้ออกเดิน

“ก็เตยสงสารยายฟ้านี่...อิฐใจร้ายมากนะ ที่ปล่อยให้ฟ้าต้องเผชิญกับเรื่องเลวร้ายตามลำพังน่ะ!”

ชายหนุ่มไม่ฟัง เขาจูงจารุมาศพาเดินเข้าโรงหนัง โดยไม่สนใจสายตาหลายสิบคู่ของคนแถวนั้น หากหญิงสาวอดเหลียวมองสองสาวไม่ได้ ทันเห็นแวบ ๆ ว่าสาวชื่อเตยน้ำตาคลอราวคับแค้นใจมากมาย ก่อนถูกสาวผมสั้นลากตัวไปอีกทาง

ในโรงมีคนบางตา เมื่อนั่งที่เรียบร้อยแล้ว อิฐก็เงียบงันไป เสี้ยวหน้าด้านข้างดูขาวซีดเย็นชา มีแต่แววตาเท่านั้นที่ไหวระริก

“คุณอิฐ...จะดูหนังไหวมั้ยคะ...”

จารุมาศเอ่ยถามขลาด ๆ หล่อนรู้ดีว่าไม่ควรเอ่ยถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ทั้งที่อยากรู้ใจจะขาด แต่ตอนนี้คงไม่เหมาะที่จะถาม...ไม่เหมาะเป็นอย่างยิ่ง!

“ไหวครับ...ไม่ไหวก็หลับ...” เขาหันมาตอบยิ้ม ๆ แต่ดูก็รู้ว่าฝืนยิ้ม

แสงสว่างจากจอ สาดจับผิวแก้มเนียนใสของจารุมาศ ดวงตากลม จมูกโด่งเล็กกับปากบางนั้นทำให้หล่อนดูเหมือนเด็กแรกสาว...ครั้งแรกที่อิฐเห็นหล่อน ถ้าปพลไม่บอกว่าเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยม เขาคงคิดว่าหล่อนอายุไม่ถึงยี่สิบ เป็นรุ่นน้องหรือญาติผู้น้องของปพลด้วยซ้ำ

เรือนผมยาว ล้อมกรอบใบหน้าเรียว วันนี้จารุมาศสวมเดรสที่หล่อนออกปากเมื่อเช้าว่าเป็นชุดเที่ยวที่ดีที่สุดที่หล่อนมี มันเป็นเดรสสั้นผ้าเนื้อเบาบางที่ดูก็รู้ว่าราคาไม่แพงนัก แต่อิฐชอบ...เขาชอบผู้หญิงสวมกระโปรงมากกว่ากางเกง มันทำให้ดูอ่อนหวานน่าทะนุถนอม...ชวนให้ปกป้อง

หากเวลานี้ หัวใจของเขาต่างหาก ที่กำลังอ่อนแอต้องการการปกป้อง

ทำไมเพื่อนของชลัลดา ต้อง ‘ขุดคุ้ย’ เอาสิ่งที่อิฐไม่อยากได้ยิน ไม่อยากรับรู้ขึ้นมาอีก

หัวใจที่เคยนิ่งสงบมานานหลังบอบช้ำแรมปี บาดแผลยังไม่หายสนิทก็ถูกกรีดให้เจ็บปวดเหวอะหวะยิ่งกว่าเดิม

ชลัลดาทำอย่างไรนะ เพื่อน ๆ ของหล่อนถึงมองว่า ‘เรื่องนั้น’ อิฐเป็นฝ่ายผิด!

เรื่องนั้น...สาเหตุที่เลิกรากัน...ถึงกับทำให้เพื่อนของอิฐ และเพื่อนของชลัลดา แตกหักกันไปเลย และ ‘ตัวปัญหา’ ก็ลอยนวลไปอย่างสบาย ทิ้งบาดแผลฉกรรจ์ไว้ในหัวใจของอิฐ

หนังเริ่มฉาย แต่อิฐดูไม่รู้เรื่อง เขาไม่รู้ว่าจารุมาศเองก็เช่นกัน

นนท์...ที่สาวเตยออกชื่อมาคือใครกันหนอ...เกี่ยวอะไรกับการที่อิฐเลิกกับแฟนเก่า

เขาคือใคร...ถึงกับทำให้อิฐทนฟังต่อไม่ได้ ต้องเดินหนีมาพร้อมแววตาเจ็บร้าว

หญิงสาวนั่งตัวเกร็งมองภาพในจอ ในสมองอื้ออึงไปด้วยคำถาม ทั้งที่ ‘คนตอบ’ อยู่ใกล้ตัว แต่หล่อนรู้สึกว่ามันช่างเต็มไปด้วยความลับความสะเทือนใจจนไม่กล้าเอ่ยถึง

เรื่องมันเป็นยังไงกันนะ

เหนือความอยากรู้คือความรู้สึกเป็นห่วง หญิงสาวจึงอดชำเลืองมองอิฐไม่ได้ ร่างใหญ่กอดอกนิ่งไม่ขยับ แต่เปลือกตาปิดสนิท จารุมาศนึกแปลกใจ เพิ่งเกิด ‘เรื่อง’ มาเมื่อครู่ แต่ทำไมเขายังหลับตาได้ลงหนอ

“หนังจบแล้วปลุกผมด้วยนะ”

จารุมาศสะดุ้งเมื่อชายหนุ่มพึมพำทั้งหลับตา ราวกับรู้ว่าหล่อนมองเขาอยู่อย่างนั้นแหละ

“ถ้าจะหลับแล้วซื้อตั๋วเข้ามาดูทำไมคะ” หญิงสาวถามซื่อ ๆ

อิฐยิ้ม ลืมตาขึ้นมองหล่อนเต็มตา

“คุณนี่ถามเหมือนไอ้พลเลย ความจริงผมไม่ชอบดูหนังในโรงแบบนี้หรอก”

“อ้าว” หญิงสาวตาโต “แต่คุณเป็นชวนฉันมานะคะ”

“คนเป็นแฟนกัน ก็ต้องดูหนัง กินข้าวด้วยกันไม่ใช่เหรอครับ”

“แหม...” จารุมาศยิ้มขำ ความเคร่งเครียดเมื่อครู่ค่อยบรรเทาลง “มันก็ไม่ใช่แค่นั้นหรอกค่ะ”

“หือ...” ชายหนุ่มขยับเข้าชิด “ไม่ใช่แค่นั้น แล้วแค่ไหนหรือครับ...ต้องทำอะไรอีก...”

คนถูกย้อนชักหน้าร้อนวาบ ๆ เพราะนัยน์ตาอิฐระยิบระยับในแสงสลัว หล่อนอยาก ‘หยิก’ เขาจัง แต่คิดไปคิดมาผู้ชายอย่างเขาคงไม่ชอบถูกหยิก...

ศีรษะได้รูปเอียงมาซบบ่าบางของจารุมาศ พร้อมหลับตาลงราวกับต้องการที่พักพิง “นะครับ...หนังจบแล้วปลุก...เดี๋ยวผมจะพาคุณไปกินไอศกรีม...คนเป็นแฟนกัน ดูหนังแล้วต้องต่อด้วยไอศกรีม...”

“แต่ฉันไม่อยากกินไอศกรีมบนห้าง ฉันอยากกินแบบที่เป็นรถเข็นน่ะค่ะ” จารุมาศว่า “ไม่รู้คุณอิฐเคยกินหรือเปล่า ที่เป็นโคน กับขนมปัง คนขายเขาจะตักไอศกรีมยัดเข้าไปในขนมปังที่อ้าไว้ มีข้าวเหนียวอยู่ตรงกลาง เสร็จแล้วโรยด้วยถั่วคั่วกับนมจืดอีกที...พูดแล้วอยากกินจัง”

หล่อนเงียบลงเมื่ออีกฝ่ายนิ่ง พอเอี้ยวคอมองก็เห็นแพขนตายาวตรงบนแก้มขาว จมูกโด่งสวยเหลือเชื่อ

เขาหล่อ...สะอาดสะอ้านน่ามองไม่ว่ายามหลับยามตื่น...แล้วคนอย่างหล่อนจะไปคู่ควรกับเขาได้อย่างไร

ไหนจะ ‘อดีต’ ของเขาอีก มันคอยรบกวนจิตใจเสียจนจารุมาศอยากถอยหนี ทั้งที่ชอบเขา...

หล่อนดูหนังต่อไปอย่างไร้สมาธิ ไม่ทันสังเกตเห็นรอยยิ้มที่มุมปากบาง ๆ ของอิฐ

‘ตักไอศกรีมยัดเข้าไปในขนมปังที่อ้าไว้...’ หล่อนพูดจาชวนขันชะมัด

....................................................................................................................................


แม้มีคำพูดปริศนาชวนให้กังวลของสาวเตยคอยกวนใจ แต่จารุมาศก็ฝืนร่าเริง หล่อนเห็นอิฐเคร่งเครียดจากเหตุการณ์เมื่อเช้าแล้วอดเห็นใจไม่ได้ ยังไง ๆ เขาก็คงผ่านเรื่องเลวร้ายมาก่อน ถึงไม่รู้ว่าเรื่องเลวร้ายที่ว่าคืออะไร แต่หล่อนสังหรณ์ใจว่าอิฐอาจเป็นฝ่ายถูกกระทำ...

หล่อนเชื่อปพล...หล่อนเชื่อในสิ่งที่เพื่อนพูด และมั่นใจว่าปพล ‘เล่า’ เรื่องอดีตรักของอิฐไม่หมด มันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น

ถึงอย่างไร จารุมาศก็ทำได้เพียงยิ้มแย้ม ฉุดมือขาวพาเดินเลาะไปบนฟุตบาท อากาศร้อนจนเหงื่อซึมขมับขาว ๆ ของอิฐ ขณะเดินตามหารถขายไอศกรีม ซึ่งหลังจากเดินจนเหนื่อยก็ได้ทานเพียงไอศกรีม ‘แบรนด์เนม’ เป็นถ้วย จารุมาศบ่นเสียดายที่หาไอศกรีมแบบที่หล่อนอยากทานไม่ได้

“ถ้าเป็นที่บ้านเกิดของฉัน มีอยู่เจ้าหนึ่งอร่อยมาก หวานมัน เหนียวหนึบหนับ ขนมปังก็นุ่ม คนขายไม่หวงถั่วด้วย แต่เดี๋ยวนี้มีพวกท้อปปิ้งเพิ่ม แบบที่เขาใช้โรยแต่งหน้าเค้กน่ะค่ะ เอาไว้ล่อเด็ก ๆ”

หญิงสาวเล่าเจื้อยแจ้วในร้านข้าวมันไก่ใกล้ห้างฯ อิฐปาดเหงื่อฟังหล่อนพูด เด็กในร้านขยับพัดลมให้คลายร้อน ก่อนนำน้ำบ๊วยเย็นเจี๊ยบมาเสิร์ฟ มันอร่อยจนอิฐต้องสั่งเพิ่มอีกแก้ว

“คุณเคยมากินร้านนี้เหรอ ถึงรู้ว่าน้ำบ๊วยอร่อย” ชายหนุ่มสงสัย ห้างนี้อยู่ไม่ไกลคอนโดฯ นัก ไม่แปลกที่จารุมาศจะเคยมา

“ไม่ใช่แค่บ๊วยนะคะ น้ำกระเจี๊ยบของเขาก็ไร้เทียมทานจริง ๆ”

อิฐฟังแล้วยิ้ม เพราะไม่บ่อยที่จะได้พูดคุยกับผู้หญิงเรื่อง ‘อาหารการกิน’

“ถ้าคุณอิฐอยากกินที่อร่อยแบบนี้ แล้วก็ฟรี ลองไปที่บ้านฉันสิคะ เพื่อนสนิทของฉันเปิดร้านขายน้ำ มันทำอร่อยไม่แพ้ร้านนี้เลยค่ะ มีน้ำแปลก ๆ อย่างน้ำพุทรา น้ำกระท้อนด้วย”

“แล้วที่บ้านคุณทำอาชีพอะไรหรือครับ” อิฐถาม เป็นคำถามที่เขาอยากรู้มานานแล้ว

“พ่อแม่ฉันทำนาค่ะ” จารุมาศตอบ “แต่หลัง ๆ ไม่ไหวเพราะแก่แล้ว ก็ให้เขาเช่าทำ นาน ๆ ถึงจะได้ทำเอง”

“ท่าจะรวยนะครับ มีนาให้เขาเช่าทำเนี่ย”

“ก็พออยู่ได้ค่ะ มีฉันเป็นลูกคนเดียวเลยไม่ลำบากอะไรนัก”

“ผมก็เป็นลูกคนเดียวเหมือนกัน แต่พ่อแม่ผมยังทำงานอยู่”

หญิงสาวนิ่งไปเมื่อได้ฟัง บ้านของอิฐคงฐานะดีถึงดีมาก ดูจากที่เห็น คอนโดฯ ที่เขาอยู่ รถที่เขาขับ กับชีวิตค่อนข้างหรูหราแตกต่างจากชีวิตของหล่อน

ฐานะทางบ้านของหล่อนเอง ถ้าเทียบกับเพื่อนบ้านก็ไม่ถือว่าขี้เหร่...อิฐพูดถูก พ่อแม่ของหล่อนเรียกว่าร่ำรวยถ้ามองจากสายตาแบบชาวบ้านด้วยกัน...แต่หากเทียบกับอิฐ...รวยแบบบ้านนอก มีนาให้เช่า มันไม่เหมือนกับรวยจากทำธุรกิจร้อยล้านพันล้านอย่างในเมืองหลวง

ยังไง ๆ มันก็มีช่องว่าง คอยแบ่งกั้นเขาจากหล่อนอยู่ดี

“งานเป็นยังไงบ้างครับ” อิฐเอ่ยเมื่อเห็นหล่อนเงียบไป เด็กยกอาหารมาเสิร์ฟพอดี จารุมาศตอบเนือย ๆ ว่า

“ก็เรื่อย ๆ ค่ะ” หล่อนนึกถึงภาณีกับสาวิตรีแล้วเครียดขึ้นมานิดหน่อย

ไหนจะอาทิตย์...

“แล้วหมอนั่นล่ะ”

จารุมาศเลิกคิ้ว อิฐถามราวกับรู้ว่าหล่อนคิดอะไรอยู่อย่างนั้นแหละ

“คุณแก็ปน่ะหรือคะ เขาไม่มายุ่งกับฉันแล้วค่ะ ฉันทำไม่ดีกับเขาไว้เยอะ” หญิงสาวตอบแล้วหัวเราะแหะ ๆ เตรียมตักข้าวใส่ปาก

“ผมว่าเขาต่างหากที่ไม่ดี”

“ทำไมคุณอิฐถึงคิดว่าเขาไม่ดีล่ะคะ” หล่อนสงสัย

“ก็...ตอแยผู้หญิง โดยที่รู้ว่าผู้หญิงไม่ได้มีใจให้...” ชายหนุ่มพยายามอธิบาย

คุณเองก็เข้ามายุ่มย่ามกับฉันก่อนนี่คะ...จารุมาศคิดพลางหลุบตาลงต่ำ ยิ้มมุมปาก

“คุณกำลังคิดว่าผมเองก็ทำแบบหมอนั่น...ใช่ไหม” อิฐถาม คราวนี้จารุมาศเงยหน้าขึ้นยิ้มกว้าง

“วันนี้คุณมีพลังพิเศษอ่านใจคนได้หรือเปล่าคะเนี่ย รู้หมดเลยว่าฉันคิดอะไรอยู่บ้าง”

“ก็มันเดาไม่ยากนี่ครับ” เขายิ้มนัยน์ตาพราว ชนิดที่ว่าทำให้หญิงสาวแทบลืมหายใจ

เขายิ้มยาก...แต่พอยิ้มก็ทำให้คนเห็นใจแทบละลายเลยทีเดียว

ถ้าไม่มีคำว่า ‘แตกต่าง’ กีดกั้น จารุมาศจะไม่ปล่อยให้ผู้ชายคนนี้หลุดมือไปแน่นอน น่าเสียดาย...น่าเสียดายเหลือเกิน...

มือขาวถือช้อนส้อม สาละวนจัดการกับข้าวมันไก่ตรงหน้าเหมือนไม่เคยคุ้น หากพอตักเข้าปากก็ทำท่าอร่อย ท่วงท่าของอิฐดูน่ารัก จนหล่อนอยากจะซับเหงื่อบนหน้าผากให้ แต่เกรงสายตาคนในร้าน

หลังอาหารมื้ออร่อยแต่ร้อนอบอ้าว จารุมาศชวนชายหนุ่มเดินตลาดนัดแถวนั้น

“ฉันอยากดู ๆ เสื้อทำงานสวย ๆ ไว้น่ะค่ะ อีกไม่กี่วันเงินเดือนออก เดี๋ยวมาซื้อ”

“จะใส่ไปให้ใครดูเหรอครับ” อิฐถามเรียบ ๆ แต่เหมือนสะกิดให้เจ็บ จารุมาศอด ‘ค้อน’ ชายหนุ่มไม่ได้

“ไม่ได้ใส่ไปให้คุณแก็ปดูหรอกค่ะ แต่ถ้าเขาจะดูก็ช่วยไม่ได้” หล่อนแกล้งยักไหล่

อิฐอมยิ้ม

แม้อากาศจะร้อน หากสองมือก็ประสานเกาะกุมกันแนบแน่น

............................................................................................................................................

ทุกครั้งที่นั่งอยู่บนรถเมล์ ในวันที่อากาศร้อนจัด หรือไม่ก็ฝนตกเฉอะแฉะ แถมรถติดอย่างเวลานี้ จารุมาศมักอดมองเข้าไปในรถยนต์หรูรอบกายไม่ได้ นึกริษยาผู้หญิงที่นั่งคอเชิดอยู่ในรถ พวกหล่อนจะมีความสุขแค่ไหนนะ ที่ได้นั่งไขว่ห้างสบายในรถกว้างสะอาด แอร์เย็นฉ่ำ มีสารถีผู้เคารพเชื่อฟังนั่งประจำที่คนขับ

การมีแฟนมันเป็นแบบนั้นใช่ไหม ถึงหล่อนมีแฟน ก็คงไม่ได้นั่งในรถหรู ๆ จารุมาศเคยนึกวาดภาพ...แฟนของหล่อนคงเป็นคนบ้านเดียวกัน ขี่รถมอเตอร์ไซค์ตากแดดลมพาหล่อนไปไหนต่อไหน ชีวิตที่วนเวียนอยู่กับนาข้าว ตลาด และบ้านหลังใหญ่กลางทุ่งนา...

ไม่ใช่ตอนนี้...ที่มีคนขับหน้าขาวตัวขาว นั่งหน้าขรึมอยู่ข้าง ๆ ในรถหรูหราราคาแพงลิบ แอร์เย็นจนหนาว มีเสียงเพลงฝรั่งคลอเบา ๆ แทบไม่ได้ยินเสียงการจราจรที่พลุกพล่านจอแจข้างนอก

ถ้ามันเป็นความฝันในช่วงสั้น ๆ จารุมาศก็ขอให้ความฝันนี้อย่าจบลงเร็วนัก

หล่อนถอนใจมีความสุข มองไปนอกรถ ก่อนชะงักเบิกตาโพลง

ที่เห็นเดินอยู่บนฟุตบาทนั่น...

ยายมิ้นต์!

“คุณอิฐคะ นั่นเพื่อนคนที่ขโมยเงินฉันไป!” จารุมาศลืมตัวตะโกนลั่นรถ

อิฐตกใจ ก่อนตกใจหนักเมื่อร่างเล็กกว่าเปิดประตูถลาออกไป

“คุณจาว” เขาร้องเรียกแต่ช้าไปแล้ว จารุมาศวิ่งไปคว้าแขนผู้หญิงร่างผอม สวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาสั้นซึ่งเดินอยู่ข้างทาง

“มิ้นต์”

“จาว” อีกฝ่ายทำท่าตกอกตกใจ ก่อนสะบัดแขนออกจากมือจารุมาศ และออกวิ่ง แต่ถูกดักหน้าไว้

“อย่าหนีนะ เอาเงินเราคืนมา!”

คนแถวนั้นหยุดดูเหตุการณ์อย่างสนใจ แววตาของมิ้นต์ตระหนก หน้าก็ซีดเผือด แต่ฝืนทำใจดีสู้

“เงินอะไรกันจาว”

“อย่ามาทำไก๋ ถ้าไม่ได้เอาไป เจอเราแล้วจะวิ่งหนีทำไม” จารุมาศตะคอก

“ตัวเองทำหายเองแล้วจะมาโทษเรางั้นเหรอ” มิ้นต์โต้ข้าง ๆ คู ๆ “อุตส่าห์หางานให้ ยังจะมาโทษกันอีก”

จารุมาศย่นคิ้ว เพื่อนที่คบหากันมาแต่น้อยเป็นไปได้ถึงเพียงนี้...

“เธอต่างหากที่หลอกเราเรื่องงาน แถมยังขโมยเอาเงินไป ยังจะมาพูดอย่างนี้อีกหรือมิ้นต์ เรื่องงานเราไม่ติดใจ แต่คืนเงินเรามาได้ไหม นั่นเป็นเงินเก็บของเรานะมิ้นต์”

“ก็บอกว่าไม่ได้เอาไปไงล่ะ” มิ้นต์ตวาด ขยับวิ่งหนี แต่จารุมาศรั้งไว้

“อย่ามาปากแข็ง เอาเงินของเราคืนมานะ”

สองสาวยื้อยุดฉุดกระชากกันพัลวัน อิฐซึ่งจอดรถชิดฟุตบาทเสร็จ รีบวิ่งเข้ามาห้าม ยิ่งกลายเป็นจุดสนใจให้ทั้งคนบนทางเท้าและบนถนนจ้องมองเข้าไปใหญ่

“สงสัยตบกันแย่งผู้ชาย” วินมอเตอร์ไซค์ลุกฮือขึ้นยืนดู

“เธอเป็นเพื่อนเรานะ ทำไมทำกับเราแบบนี้” จารุมาศแทบร้องไห้เมื่อเห็นแววตากร้าวของเพื่อนซึ่งต่อสู้สุดชีวิต ไม่สนใจแม้เล็บยาวจะข่วนผิวของหล่อนเป็นแผลเลือดซิบ

อิฐเข้ามาช่วยแยกสองสาวออกจากกัน พอมิ้นต์เป็นอิสระก็วิ่งหนี จารุมาศกรีดร้องจะวิ่งตามแต่อิฐดึงไว้ทัน

“มิ้นต์ ทำไมเธอทำกับเราแบบนี้ เอาเงินเราคืนมานะ เอาเงินเราคืนมา!” หญิงสาวตะโกนดิ้นรนอยู่ในอ้อมกอดของอิฐ

“พอเถอะคุณจาว ผมว่าเขาไม่มีเงินคืนให้คุณหรอก” ชายหนุ่มพูดห้วน

ประโยคนั้นทำให้จารุมาศหยุดดิ้น อิฐจึงคลายอ้อมแขน มองหล่อนยืนน้ำตาไหลด้วยความคับแค้นใจ

“เงินนั่นฉันสะสมมาตั้งแต่เรียนประถมฯ มันก็รู้...” หล่อนปาดน้ำตา “เพื่อนทรยศ!”

คำพูดนั้นทำให้แววตาของอิฐไหววูบ ราวกับหัวใจสั่นสะเทือนไปด้วย





**ตอนนี้สั้นหน่อย รู้สึกปวดชาที่ข้อมือถึงข้อศอก ตอนหน้าจะยาวกว่านี้จ้ะ







Robinhood
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 เม.ย. 2554, 00:59:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 เม.ย. 2554, 01:00:54 น.

จำนวนการเข้าชม : 7793





<< บทที่ 9   บทที่ 11 >>
SonickA 10 เม.ย. 2554, 01:00:48 น.
กรี๊ดดดดดดด....เข้ามาคนแรก ขอกรี๊ดก่อนใครค่ะ ^__^


SonickA 10 เม.ย. 2554, 01:27:24 น.
ขอตอนหน้า เร็วกว่าตอนนี้นะคะ รอนานๆไม่ไหว ใจจะขาด 555+


kraten 10 เม.ย. 2554, 01:33:03 น.
ถึงจะ00:59ของวันอาทิตย์ก็O.K.นะ ดีกว่าไม่ได้อ่าน เกือบถอดใจแล้ว...


คิมหันตุ์ 10 เม.ย. 2554, 01:50:17 น.
อ๊าาาาาาาาามาตามที่บอกไว้ด้วยแหะรอบนี้
ดีใจมากๆ ค่ะ


chat 10 เม.ย. 2554, 02:04:49 น.
แล้วตอนหน้า มันจะเมื่อไหรล่ะคะ


mottanoy 10 เม.ย. 2554, 02:16:03 น.
ไปให้หมอดูรึยังคะ ทิ้งไว้นานไม่ดีนะคะ


Kookkea 10 เม.ย. 2554, 02:45:10 น.
สนุกอีกแล้วค่ะ ไรเตอร์รักษาสุขภาพด้วยนะคะ


หมูอ้วน 10 เม.ย. 2554, 05:35:12 น.
รออ่านตอนต่อไปค่ะ สู้ ๆ


namwannaja 10 เม.ย. 2554, 05:48:30 น.
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับนิยายที่น่ารัก นานแค่ไหนก็จะรอค่ะ รักษาสุขภาพนะค่ะ


85valse 10 เม.ย. 2554, 06:47:35 น.
ให้ตายสิโรบิ้น >< ขอบคุณนะคะ รอมานาน ได้อ่านแล้วแทบจะลงไปกลิ้งกะพื้น ๕๕๕ (เวอร์ไปมั้ย)


bow 10 เม.ย. 2554, 06:50:08 น.
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ :)
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ


queen 10 เม.ย. 2554, 07:00:10 น.
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ


รัชต์ 10 เม.ย. 2554, 07:35:04 น.
จำตอนก่อนหน้านี้ไม่ได้อะ..


Pat 10 เม.ย. 2554, 07:48:19 น.
นึกว่าไม่มาซะแล้ว ยังไงก็ช่วยรักษาสุขภาพด้วยนะคะ เห็นใจผู้อ่านหน่อยเถอะ(อิอิ กลัวไม่เอาคุณอิฐกะจาวมาส่ง)


ตามหาฝัน 10 เม.ย. 2554, 07:52:58 น.
รอมาได้ ได้อ่านแค่นิดหน่อยก็ยังดี อิอิ


DearJazz 10 เม.ย. 2554, 08:06:25 น.
ต่างคนต่างมีปมในใจ..


prettybua 10 เม.ย. 2554, 08:17:18 น.
คิดถึงมากมายได้อ่านแล้ว ดีใจมากค่ะ เย้ๆๆ ^^"


dedy 10 เม.ย. 2554, 08:59:55 น.
ได้อ่านตอนใหม่แล้ว ดีใจจัง
รู้สึกว่าทั้งฟ้านี่เห็นแก่ตัวจัง มองแต่มุมของตัวเอง ไม่มองความผิดของตัวเองเลย เตยนี้ก้อเข้าข้างเพื่อนเกินไป แย่จัง


symphony 10 เม.ย. 2554, 09:10:20 น.
แหม...มาแบบไม่แน่ใจว่าวันเสาร์รึป่าว....อิอิ แซวเล่นเฉยๆ น้า
ตอนใหม่หยวนๆ ให้มาสั้นๆ ก็ได้แต่ขอมาแบบติดสปีดได้ไหมค่ะ...วันนี้เลย
555+


Pamy 10 เม.ย. 2554, 09:13:10 น.
มาเร็วๆละกัน ชวนให้ติดตามจดจ่อรอตลอดเลยเนอะว่าจะมาเมื่อไร


ศศิริษา 10 เม.ย. 2554, 09:25:56 น.
แค่ได้อ่านก็ดีใจแล้วค่า ^^


นัฐชา 10 เม.ย. 2554, 09:40:16 น.
เงินเก็บๆๆใครๆก็ต้องเสียดาย ฮื่อๆๆๆๆ


Zephyr 10 เม.ย. 2554, 10:30:55 น.
อืม ปมอิฐท่าจะแกะยากนะเนี่ยแถมกำแพงอีกหลายชั้นรึป่าว จาวจะปีนไหวมั้ยน้า แต่คนชื่อเตยนี่ แบบว่า เธอแรงได้อีก แต่ฟ้าทำไรไว้ ไมดูอิฐร้ายขนาดนั้น นนท์นี่ใครอ่ะ


ก้อนอิฐ 10 เม.ย. 2554, 10:45:26 น.
ตอนหน้าอย่าให้รอนานนักนะคะคุณโรบิ้นคิดถึงคุณอิฐจะแย่ อิอิ


น้ำค้าง 10 เม.ย. 2554, 11:33:58 น.
ในที่สุดก็ได้อ่านซักที รอนานาๆๆๆๆ


มะดัน 10 เม.ย. 2554, 11:46:42 น.
มาแว้ว ดีใจสุดๆ เปิดมารอดูทุกวันเรยค่ะ


mais 10 เม.ย. 2554, 12:50:59 น.
เอาตอนต่อไปมาเสริฟให้ไวเรยค่ะ ให้สมกับที่หายไปนาน ฮิฮิฮิ


จิรารัตน์ 10 เม.ย. 2554, 13:07:20 น.
เพื่อนทรยศจริงๆด้วยค่ะ


ออโรร่า 10 เม.ย. 2554, 13:36:34 น.
เดาว่า นนท์ ที่เตยพูดถึงคงทำอะไรสักอย่างที่ทำให้อิฐรู้สึกกับคำว่า เพื่อนทรยศ ล่ะมั้ง ..อีกอย่างเงินเก็บตั้งแต่เด็กเป็นใครก็คงรู้สึกเสียดายและเสียใจที่เพือ่นทรยศ


incanto 10 เม.ย. 2554, 14:00:18 น.
เย้ กลับมาแล้วววว


เดิมเดิม 10 เม.ย. 2554, 15:38:26 น.
ขอบคุณค่ะ ได้อ่านตอนใหม่แล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ


roseolar 10 เม.ย. 2554, 15:46:30 น.
น้ำตาไหลพรากพรากด้วยความดีใจ
อย่าให้หนูรอเก้ออีกนะคะ


anOO 10 เม.ย. 2554, 16:00:01 น.
ท่าทางอิญจะมีปม กับคำว่า "เพื่อนทรยศ" นะเนี้ย


SaiParn 10 เม.ย. 2554, 16:52:41 น.
like มากมายค่ะ ทานยาและทายาข้อมือด้วยนะคะ หายไวไวคร่า ^^


ปอกะเจา 10 เม.ย. 2554, 17:09:36 น.
มาต่ิอไวๆนะคะ ขอให้หายปวดแขนเร็วๆค่า


หมี่เย็น 10 เม.ย. 2554, 17:21:34 น.
พระเอกของเราช่างเป็นสุภาพบุรุษมากมาย รอตอนต่อไปคร้าบบบ
รักษาสุขภาพด้วยคร้าบไรเตอร์


นายหญิง 10 เม.ย. 2554, 19:09:21 น.
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ชอบ ๆ ๆ เรื่องนี้คุณโรบิ้นบอกได้ไหมคะว่ากี่ตอนจบ อยากให้มีอ่านนาน ๆ ๆ


นมเย็นน้ำเขียว 10 เม.ย. 2554, 19:30:47 น.
ได้อ่านวันละนิดแค่นี้ก็ดีใจเเย่เเล้วค่ะ :))


grazioso 10 เม.ย. 2554, 19:41:48 น.
วู้วๆ คุณโรบินมาแล้ว :) อืม..ท่าทางว่าปมของหนุ่มอิฐจะยังมีอีกหลายขมวดนะคะเนี่ย โดยเฉพาะนายนนท์กับวลี"เพื่อนทรยศ" น่าจะมีอะไรๆ เกี่ยวกันอยู่ .. เป็นกำลังใจให้สาวจาวแล้วกันค่ะ คุณโรบินก็สู้ๆ นะคะ หุหุหุ :)


chinnn 10 เม.ย. 2554, 20:02:49 น.
ดีใจจังค่ะ ได้อ่านเสือซ่อนรักแล้ว~~><


Thananya 10 เม.ย. 2554, 20:20:14 น.
เย้ ดีใจที่อ่านค่ะ สนุก ลุ้น และรออ่านตอนต่อไปเหมือนเดิม คุณโรบินฮูดรักษาสุขภาพด้วยนะคะ


สะเรนี 10 เม.ย. 2554, 20:22:01 น.
ตอนหน้าจะมาเมื่อไรค๊าาาาา อยากอ่านแล้วววว


boonja 10 เม.ย. 2554, 22:51:17 น.
อ่านทีละน้อย ก็ยังดีกว่าไม่ได้อ่าน>_<......ชอบๆๆๆๆ สนุกดีค่ะ


omelate 10 เม.ย. 2554, 22:51:41 น.
โถ่ๆๆ น่าเห็นใจทั้งหนูจาว ทั้งหนูอิฐเลย..
ปล.อาการชา ถ้ากินพวก vitamin B หรือข้าวซ้อมมือ พอจะช่วยได้บ้างนะค่ะ


smallman 10 เม.ย. 2554, 22:52:10 น.
อยากกรี๊ดดดดดดดดังๆๆๆในที่สุดคุณโรบิ้นกลับมาแล้ววววว^o^
หายปวดแขนเร็วๆๆแล้วมาต่อไวๆๆน่ะคร้าาา
=^_____^=


bsirirata 10 เม.ย. 2554, 22:59:49 น.
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ตอนนี้มีทั้งเครียดๆทั้งน่ารัก ^^ อยากรู้เหมือนกันว่านนท์คือใครกันหนอ???


ของขวัญ 10 เม.ย. 2554, 23:11:05 น.
อืมม เพื่อนทรยศ สะกิดใจคุณอิฐได้ แปลว่าเกี่ยวอะไรกับคนชื่อนนท์แน่ๆ


coonX3 10 เม.ย. 2554, 23:17:56 น.
จะรอตอนต่อไปนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วย


katay 10 เม.ย. 2554, 23:51:43 น.
ลองทายา นวดๆ ดูก่อนนะ ถ้าไม่ดีขึ้น รีบไปหาหมอดีกว่านะจ๊ะ
ยังไงก็รอจ้า.. ^^


timeyu 11 เม.ย. 2554, 07:42:07 น.
ทายา หาหมอ เเล้วรีบกลับมาน่ะค่ะ อยากกรี๊ดดดด ดังๆเมื่อเจอเสือซ่อนรัก


ananpan 11 เม.ย. 2554, 09:20:37 น.
อยากบอกว่าดีใจเหมือนแฟนอ่านคนอื่น ๆ เลยค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ รออ่าน และรอซื้อกันต่อไป


pigasus 11 เม.ย. 2554, 10:15:28 น.
เย่ๆๆดีใจมากที่อัพแว้วววว ><
รอตอนต่อไปด้วยค่า


Sir0737 11 เม.ย. 2554, 10:27:02 น.
เนี่ยแหล่ะ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ เอาใจช่วยอิฐกับจาวนะ สู้ๆๆ


pandepam 11 เม.ย. 2554, 12:06:52 น.
กรี๊ดกร๊าด รอๆๆนะคะ ^^


Aojung 11 เม.ย. 2554, 12:56:54 น.
ได้อ่านแล้ว รอตอนต่อไปนะค่ะ


goldensun 11 เม.ย. 2554, 18:38:36 น.
อดีตมากระทบปัจจุบันทั้งนั้น เจ็บเรื่องไหน ควรเล่าออกมานะอิฐ จาวจะได้ไม่ระแวง แถมยังได้ระบายความรู้สึกออกมา เหมือนบ่งหนอง


Orathai 11 เม.ย. 2554, 22:15:35 น.
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยค่ัะ ทั้งคุณอิฐแล้วก็หนูจาว


doll 11 เม.ย. 2554, 22:53:40 น.
สงสารหนูจาวกับหนุ่มอิฐจัง ตอนนี้เลยไม่รู้ใครน่าสงสารกว่ากัน


ทราย 11 เม.ย. 2554, 23:16:12 น.
อ่า... รอตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณโรบิ้น และนู๋จาวค่ะ


yellowblob 12 เม.ย. 2554, 00:58:02 น.
>__< Miss K.Robin makkkkkkkk ka :)
I even had to register to comment na nia :)
Hope all is well na ka

(Eye)


ree 12 เม.ย. 2554, 07:09:36 น.
อิฐจะคิดยังไงกับผู้หญิงที่ถลาลงจากรถไปทวงเงินกันนะ


เกลียวคลื่น 12 เม.ย. 2554, 12:51:54 น.
ไปเล่นสงกรานต์ที่ไหนรึเปล่าคุณเอ็กซ์ ปิดเทอมก็พักผ่อนบ้างเน้อ
ส่วนข้อมือ ไปหาหมอมารึยัง


sarapan 12 เม.ย. 2554, 13:51:23 น.
กระซิก กระซิก ดีใจอย่างแรง

ระหว่างเรื่องกระทบจิตใจ คุณอิฐก็ยังทำตาพราวใส่หนูจาวอีกนะ ฮึ่ย มีอิจฉา


stardust 12 เม.ย. 2554, 22:11:47 น.
:))).


Chatchanya 13 เม.ย. 2554, 03:35:27 น.
คิดถึงไรท์เตอร์สุดหัวใจเลยค่ะ


Chatchanya 13 เม.ย. 2554, 03:36:29 น.
คิดถึงไรท์เตอร์สุดหัวใจเลยค่ะ


jajamai 13 เม.ย. 2554, 21:16:41 น.
ทำไมาหายไปนานจังเลย คิดถึงไรท์เตอร์มากเลยจ้า


symphony 13 เม.ย. 2554, 21:53:10 น.
สวัสดีปีใหม่ไทยค้า...
ขอให้เล่นสงกรานต์ให้สนุกๆ นะค่ะ เผื่อคนไม่ได้เล่นด้วย (แอบอิจฉา)
ช่วงนี้ว่างจัดจึงเข้ามาเช็คทุกวัน แล้วก็ผิดหวังทุกวัน...555+
คิดถึงคุณโรบิ้นม้ากมาก(หรือว่าคุณอิฐ..?)
แอบหยอดเผื่อคุณโรบิ้นจะเห็นใจ (=^o^=)/


AHA 15 เม.ย. 2554, 18:28:15 น.
ค้างไว้ได้เยี่ยมเลยคุณโรบิ้น!!!!!


sam 16 เม.ย. 2554, 16:52:24 น.
เมื่อไหร่จะได้อ่านอีกค่ะเนี่ย


ผักหวาน 17 เม.ย. 2554, 12:09:13 น.
จะรอจนกว่า คุณโรบิ้นจะหายจากอาการมือไม้ชานะคะ


แพม 18 เม.ย. 2554, 15:06:27 น.
ถอยห่างไปนิด อีกนิดนั่นแหละ ห่างอีกสักนิด สักนิด นั่นแหละ
แต่ละคน...เฮ้อ =333


nooyen 21 เม.ย. 2554, 07:59:11 น.
ถึงสั้นหน่อยก็ยังดีน่ะ ที่ไดอ่านอีก
ดีใจจังที่คุณโรบิ้นกลับมาแล้ว
การรอคอยที่แสนยาวนาน ก็จบลงซะที


omelet 17 พ.ค. 2554, 13:08:47 น.
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่า พระเอกนางเอกประมาณ เต้าหมิงซื่อกับซานไช่เลย หน้าต้าเอสลอยมาเลย 555


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account