ร่มไม้...สายน้ำ...ความรัก (หัวใจ...หวงรัก)
เมื่อหนุ่มนักรักโคจรมาเจอสาวบ้านิยายที่แอบซ่อนความสวย เปรียว และเปรี้ยวไว้ภายใต้หน้ากากของสาวสุดเชย อะไรจะเกิดขึ้น
หัวใจ...หวงรัก คือความรู้สึกที่อยากเป็นเจ้าของ ทั้งๆ ที่เคยบอกเสมอว่าเธอเชยไปและเขาไม่มีวันที่จะมองเธอ แต่ใครจะรู้ว่า...เธอคนนี้คือผู้หญิงที่เขาเฝ้าตามหามาตลอด
หัวใจ...หวงรัก คือความรู้สึกที่อยากเป็นเจ้าของ ทั้งๆ ที่เคยบอกเสมอว่าเธอเชยไปและเขาไม่มีวันที่จะมองเธอ แต่ใครจะรู้ว่า...เธอคนนี้คือผู้หญิงที่เขาเฝ้าตามหามาตลอด
Tags: คุณแม่สุดฮากับคุณหมาสุดแสบ
ตอน: ตอนที่ ๖
ตอนที่ ๖
“แซนวิซไหมคะ”
พัชรพรรณหันไปถามร่างในชุดสูทที่เข้ามายืนข้างๆ ก่อนจะทำหน้าตาแปลกๆเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
“สูตรของคุณพัชรหรือเปล่าครับ”
มหิศรถามยิ้มๆ
“ไม่ต้องห่วงผมไม่เอาความลับของคุณไปบอกพี่เมฆหรอก”
ชายหนุ่มเลิกคิ้วน้อยๆ ยามเมื่อหยิบแซนวิซชิ้นเล็กๆ ใส่ปาก
“แต่ผมก็ยังสงสัยนะว่ามันจะอร่อยแค่ไหน เห็นพี่เมฆบอกว่าคุณเปรมจิตชมไม่หยุดว่าหอมอร่อย”
“คงอร่อยจริงๆ เพราะเธอทานหมดทั้งสองชิ้นเลยค่ะ”
เลขาสาวดันแว่นขึ้นก้มหน้าซ่อนรอยยิ้มเอาไว้
“แต่ถึงยังไงก็อย่าทำอีกนะครับ เผื่อคุณเปรมจิตเกิดเป็นอะไรขึ้นมา ได้ลำบากกันหมด”
มหิศรแกล้งทำเสียงเข้มแล้วก้มลงกระซิบเบาๆ ก่อนจะเดินห่างออกไปว่า...
“แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นอย่าลืมจ้างผมเป็นทนายแก้ต่างให้แล้วกัน”
พัชรพรรณมองตามแผ่นหลังกว้างไป นี่อาจจะเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของผู้ชายตระกูลนี้ก็ได้ เมฆาเองแม้เธอจะไม่ชอบท่าทางเจ้าชู้ แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าชายหนุ่มเป็นคนรับผิดชอบงานเต็มทีเรียกได้ว่าสามารถแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ดีเกินคาดก็ได้
หญิงสาวมองห้องประชุมประจำบริษัทที่ถูกเปลี่ยนสภาพเป็นห้องเลี้ยงแขกแบบง่ายๆ แล้วรู้สึกประทับใจในความคิดของนายพลบัญญัติ ไม่อวดรวย ไม่ฟุ้งเฟ้อ สอนให้ลูกหลานคิดทำอะไรเองโดยไม่คิดแต่จะใช้ลูกน้องทำ
อย่างเช่นการเลี้ยงอาหารเพื่อนของเจ้าของโรงแรมตัวจริง แทนที่จะมีพนักงานมาคอยดูแลจนเต็มห้อง กลับมีเพียงพนักงานที่ประจำจุดแค่จุดละคน ส่วนการบริการกลับเป็นหน้าที่ของลูกหลานที่จะต้องดูแลเพื่อนของปู่
แม้จะบอกว่าไม่สนใจ แต่บ่อยครั้งที่หญิงสาวแอบมองเจ้านายหนุ่มกับแม่สาวต่างชาติหุ่นอวบอัดน่าฟัด หลายครั้งที่เธอต้องหันไปทางอื่นเมื่อเห็นคนทั้งคู่โอบกอดกันแล้วพากันหัวเราะ ถามตัวเองว่าทำไมถึงต้องรู้สึกหน่วงหัวใจเวลาที่เห็นแบบนั้น
พัชรพรรณอยากจะหัวเราะไปพร้อมๆ กับร้องไห้ เมื่อคู่สนทนาของเธอตอนนี้คือพี่หมาสองตัว แถมพี่บอมยังทำหน้าเหมือนจะบอกว่า เธอ...หลงรักเจ้านายตัวเองแล้วล่ะสิ
หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นมองเพดานแล้วทิ้งตัวลงนอนกลิ้งกับพื้น อารมณ์อ่านนิยายหายวับไปกับตาเมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
“เมื่อไหร่คุณพงศ์จะเซ็นใบลาออกให้นะจะได้จบๆ เสียที”
หญิงสาวบ่นแล้วคว้ารีโมทมาเปิดดูข่าว แล้วก็ต้องรีบลุกขึ้นนั่งเมื่อเห็นว่าสิตากำลังนั่งอยู่ท่านกลางนักข่าวที่กำลังป้อนคำถามมากมาย ซึ่งล้วนแต่เกี่ยวข้องกับการยกเลิกการหมั้นระหว่างตัวนางแบบสาวกับนายเมฆา อัครมนตรี หนุ่มนักธุรกิจด้านตลาดหุ้นและยังเป็นรองประธานบริหารโรงแรมระดับห้าดาว
“หวานเสียใจมากค่ะ เราพยายามปรับตัวเข้าหากันแล้วซึ่งไม่ว่าใครก็อยากอยู่กับคนรัก แต่เวลาของเราสวนทางกันตลอด...”
สิตารับกระดาษทิชชู่จากผู้จัดการมาซับน้ำตา พยายามทำเป็นกลั้นน้ำตาขณะให้สัมภาษณ์ แล้วตอบคำถามให้ดูน่าสงสารที่สุด
“แหวะ...หมั่นไส้”
พัชรพรรณแลบลิ้นออกมาทำหน้าทำตาจนพี่หมาทั้งสองหันมามองเหมือนนึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
“พี่บอมรู้ไหมว่ายายนี่นะโกหก”
พี่บอมเอียงหัวมองหน้าหญิงสาวเหมือนกำลังถามว่า...แล้วจะมาบอกพี่ทำไม...ก่อนนะนอนหมอบลงให้ขาหน้าทั้งสองปิดหน้าเมื่อคนพูดยังพูดไม่หยุด
“อ้าวพี่บอม แค่นี้ทำเป็นทนฟังน้องไม่ได้”
“แล้วคนดีๆ ที่ไหนมานั่งบ่นให้หมาฟังยะ”
แหม่มส่งเสียงมาจากหน้าประตูห้อง พลางหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางการนอนแบบหมดอารมณ์ของพี่หมาทั้งสองตัว
“มาทำไมยะ”
เจ้าของห้องส่งค้อนตากลับ
“เอานี่มาให้ เงินส่วนแบ่งเดือนนี้อาจจะไม่มากนักนะพัชรเพราะเราเพิ่งสั่งของเข้าร้าน ภาษีเหล้ามันขึ้นต้นทุนเลยแพงขึ้น”
แหม่มพูดพลางดูข่าวที่เพื่อนกำลังเปิดอยู่แล้วทำตาโตเมื่อเห็นรูปของเมฆาปรากฏที่จอ ส่วนพัชรพรรณพอนับเงินเสร็จก็แบ่งออกมาส่วนหนึ่งเพื่อให้คุณจันทราเป็นค่าใช้จ่ายในบ้าน
ที่จริงคุณจันทราไม่ได้อยากได้เงินของหลานสาวเลยเพราะตัวเองมีเงินเกษียณไว้ใช้อยู่แล้ว อีกทั้งจีรายุเองก็ให้เงินแม่ทุกเดือน แต่เธอก็ยังยืนยันว่ายังไงก็ต้องรับ ไม่เช่นนั้นจะย้ายออกไปหาห้องเช่าอยู่เองหรือไม่ก็จะไปซื้อคอนโดอยู่
“นี่มันกิ๊กฉันนี่ยายพัชร”
แหม่มจีบปากจีบคอพูดแล้วหัวเราะออกมาอยากอารมณ์ดีเมื่อเพื่อนสาวหันมาค้อนตากลับ
“กิ๊กแกกี่คนยะ”
“แหมยายพัชร ขำๆ น่ะ”
แหม่มหยิบรีโมทขึ้นมากดเพิ่มเสียง ด้วยความอยากรู้แล้วทำหน้าแปลกๆ เมื่อได้ยินว่านางแบบสาวรู้สึกเสียใจที่จำเป็นต้องเลิกกับคนรัก
“แกเชื่อยายนางแบบนี่หรือเปล่า”
“ไม่อ่ะ ทำไมเหรอแหม่ม”
“ก็เมื่อวันก่อนยายนี่ยังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเจเคอยู่เลย นายแบบลูกครึ่งไง ที่เขาเม้าท์กันว่าที่จริงแล้วเป็นพวกสองเพศน่ะ นี่เห็นเด็กๆ ที่ร้านนะบอกว่าบางวันก็มากับพวกผู้ชายด้วยกัน บ้างวันก็มากับผู้หญิงแก่คราวแม่เลยนะ”
“อีกหน่อยก็เป็นโรค”
“คงงั้น ฉันไปล่ะเดี๋ยวคนเข้าร้านแล้วเด็กๆ จะไม่กล้าเปิดตู้”
พัชรพรรณมองตามหลังเพื่อนสนิทไป ก่อนจะเปลี่ยนมาสนใจข่าวที่หน้าจอต่อการแถลงข่าวคราวนี้คนที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นเจ้านายของเธอ เพราะไม่มีโอกาสแก้ตัวอะไรเลย
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดเวลาช่วงสำคัญที่มีนักข่าวคนหนึ่งถามขึ้นมาว่า...เพราะคุณเมฆามีคนใหม่ใช่ไหม ทำให้ร่างบนเตียงต้องรีบกดรีโมทปิดเสียงด้วยอาการไม่ชอบใจ
เธอกระโดดลงมาคว้าโทรศัพท์อย่างเสียดาย หากแต่เมื่อเห็นว่าใครโทรมาหาความหงุดหงิดก็พลันหายไปแทบจะทันที
“คุณพัชร...พรุ่งนี้จะมีนักข่าวมาขอสัมภาษณ์ คุณหาวิธีไหนก็ได้จัดการไม่ให้เขาถึงตัวผม”
“เจ้านายจะให้เอาลวดหนามไปพันไว้รอบตัวไหมล่ะคะ พรุ่งนี้พัชรจะได้ซื้อไปให้”
เมฆาถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำถามของแม่เลขาจอมแสบ ที่จริงเขาเองก็เริ่มจะชินแล้วกับวาจาแสบๆ คันๆ ที่มักจะได้ยินเสมอในช่วงหลัง แต่จะว่าไปน้ำเสียงแบบนี้ก็ฟังสบายหูดีเหมือนกัน
“ผมไม่ต้องการให้สัมภาษณ์พวกเขา แล้วพรุ่งนี้ผมก็ต้องเข้าประชุมแล้วคุณคิดว่าจะให้ผมเข้าไปในโรงแรมได้ยังไง”
“ซื้อเฮลิคอปเตอร์สิคะ”
พัชรพรรณประชด แล้วก็ถอนหายใจออกมา
“เจ้านายคะ ที่จริงไม่น่าหนีนะ ไหนๆ คุณสิตาก็ให้ข่าวถึงขนาดนั้นเจ้านายก็ยิ้มรับแล้วบอกไปสิคะว่าสาเหตุที่ต้องเลิกก็เป็นไปตามที่คุณสิตาพูด”
“ผมไม่อยากตอบคำถาม มันน่ารำคาญ”
“ขี้ขลาด...”
เลขาสาวเผลอว่าออกมาทำให้เมฆาถึงกับสะอึก
“คุณว่าอะไรนะ”
“ขอโทษค่ะ แต่ดิฉันคิดว่าเจ้านายเป็นผู้ชาย ยังไงก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่คะ แค่ยิ้มแล้วก็บอกว่าเป็นไปตามที่คุณสิตาพูด”
“ตกลงคุณจะให้ผมให้สัมภาษณ์”
“ดิฉันเป็นแค่เลขา เรื่องนี้แล้วแต่เจ้านายเถอะค่ะ แต่ถ้าไม่อยากให้ข่าวจริงๆ พรุ่งนี้ประชุมนอกสถานที่ก็ได้ แต่อย่าลืมนะคะว่าถึงยังไงก็หนีไปได้ไม่ตลอดหรอก ยิ่งเขาอยากได้ข่าว เขาก็จะยิ่งตามจนทำอะไรไม่ได้”
เสียงเมฆาถอนหายใจดังกลับมา ก่อนที่เขาจะตอบรับให้หญิงสาวจัดสถานที่สำหรับให้นักข่าวสัมภาษณ์ แล้ววางสายไปทั้งๆ ที่ตาของพัชรพรรณยังคงจับจ้องใบหน้าชุ่มน้ำตาของคนในโทรทัศน์
“ถ้าอย่างนั้นพัชรพรรณจัดให้”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้น เธอจะจัดให้นางแบบสาวเจ้าปัญหาได้ร้องไห้เต็มที่
“พัชร เธอจะทำแบบนี้จริงๆ เหรอ”
ปวีณากระซิบเสียงสั่นเมื่อมองเห็นกองทัพนักข่าวมาออกันเต็มห้องจัดเลี้ยงขนาดเล็กของโรงแรมเพียงฟ้า บานประตูใหญ่เปิดกว้างราวกับเชื้อเชิญให้ทุกคนก้าวเข้าไปด้านใน เพื่อให้ได้รู้ในสิ่งที่ต้องการ
“เชื่อเราสิน้องนา จัดน้ำกับขนมเลี้ยงนักข่าวไปก่อนนะเดี๋ยวสักพักจอมแฉมาแน่”
คนพูดยกนาฬิกาขึ้นมาดู รอยยิ้มหวานหยดปรากฏเมื่อหันไปเห็นผู้จัดการของเจเคนายแบบหนุ่มรูปหล่อเดินเข้ามา ที่จริงจะเรียกว่าอดีตผู้จัดการก็ได้เพราะเจเคเพิ่งย้ายเข้าสังกัดเดียวกับสิตาและได้ผู้จัดการของสิตาเป็นคนดูแลเรื่องงานทั้งหมดแทน
ร่างบางจับแขนของปวีณาดึงให้หลบมาอีกทาง ปล่อยให้ผู้จัดการจอมแฉก้าวเข้าไปในห้อง แล้วค่อยโทรบอกให้เมฆาเข้ามาที่โรงแรมหลังจากนี้อีก 20 นาที
“พัชรไปได้เบอร์โทรเขามาได้ยังไง แล้ว...”
“อย่าถามมากเลยน้องนา รู้แค่ว่าเราโทรไปบอกเขาว่าถ้าอยากแก้แค้นเรื่องสิตา วันนี้จะมีการแถลงข่าวเรื่องที่สิตาให้ข่าวเมื่อวานที่เพียงฟ้า แล้วเธอคิดว่าเขาจะมาไหมล่ะ”
“อย่างกับนิยาย เราไปทำงานแล้วนะพัชร เดี๋ยวคุณดิเรกมาได้หัวขาดแน่ เธอน่ะชอบทำอะไรไม่รู้เมื่อวานก็เอาอาหารแมวให้คุณเปรมจิตกิน เกิดตายขึ้นมาไม่ซวยเหรอ”
“โธ่น้องนา ยัยคุณเปรมจี๊ดน่ะ หนังท้องหนาจะตายกินน้ำยาล้างห้องน้ำไปยังไม่สะเทือนเลย”
“ดูพูดเข้า เมื่อคืนเราเก็บไปฝันว่าพัชรเอาแซนวิซให้เรากิน โอ้ย...ยังสยองไม่หาย” ปวีณาทำคอย่น
“น้องนาไปก่อนนะ เดี๋ยวจะแอบติดรถพี่สนุกไปจตุจักร รายชื่อนิยายที่ฝากซื้อกันยาวเป็นหางว่าวเลย”
“ไม่รอดูต่อไปเหรอ”
“ไม่เอาเดี๋ยวเจอท่านรอง”
หญิงสาวส่ายหน้าเมื่อพัชรพรรณชวนเข้าไปด้านในแล้วรีบกลับไปทำงานที่แผนกของตน ปล่อยให้เพื่อนสาวยืนรอเจ้านายเพียงคนเดียว
เสียงที่ดังอยู่ภายในห้องจัดเลี้ยงทำให้ร่างสูงที่ก้าวเข้ามาด้านในชะงัก เขามองหาเลขาของตนและพบว่าเธอกำลังยืนรออยู่อีกมุมหนึ่งของทางเดิน
“เสียงใคร”
คิ้วเข้มขมวด เขาถามทั้งๆ ที่ไม่ได้มองหน้าอีกฝ่าย สายตามองผ่านช่องประตูเข้าไปด้านใน
“จอมแฉค่ะ”
พัชรพรรณตอบเท่านั้น เธอส่งกระดาษที่นั่งเขียนเกือบค่อนคืนให้เจ้านายแล้วเดินไปหยุดหน้าประตูห้อง
“เจ้านายมีเวลาห้านาทีท่องสิ่งที่อยู่ในกระดาษ ก่อนจะเข้าไปด้านใน”
เมฆาขมวดคิ้ว เขาอ่านสิ่งที่อยู่ในกระดาษอย่างไม่เข้าใจนัก แต่พออ่านๆ ไปก็รู้ว่าหญิงสาวต้องการให้เขาพูดแค่ต่างคนต่างไม่มีเวลาให้กัน และยกตัวอย่างถึงวันที่ต้องเลิกนัดเมื่อคนรักของเขามีงานด่วนเข้ามา
“แต่นี่มันที่สิตายกเลิกนัดผมเพราะไปเดินแบบที่ฮ่องกง”
“นั่นล่ะค่ะเจ้านาย รับรองค่ะว่าคุณไม่ต้องตอบอะไรมากเพราะคนที่จะตอบแทนให้รออยู่ในนั้นแล้ว”
พัชรพรรณพูด มือบางเปิดประตูให้แล้วผายมือให้ เมฆาจึงยัดกระดาษคืนใส่มือหญิงสาวก่อนจะดึงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วก้าวเข้าไปด้านใน
“คุณเมฆาคะรู้สึกอย่างไรกับการแถลงข่าวของคุณหวานคะ”
คำถามแรกดังขึ้นพร้อมกับไมค์ที่ยื่นเข้ามาเกือบกระแทกปาก ร่างสูงผงะถอยหลังไปหนึ่งก้าวแล้วยกมือขึ้นกันเอาไว้ไม่ให้มีอะไรเข้ามากระแทกหน้าของตน
“ขอผมนั่งก่อนนะครับแล้วจะถามอะไรก็ได้”
ชายหนุ่มตอบพร้อมรอยยิ้ม เขาก้าวเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวยาวยกมือขึ้นรับไหว้เมื่อมีผู้ชายท่าทางบอกให้รู้ว่าไม่ใช้ผู้ชายแท้ๆ คนหนึ่งเดินเข้ามายกมือไหว้แล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ
“ไม่ทราบว่าใครเป็นคนขอเลิกก่อนครับ”
“รู้สึกยังไงคะที่ถูกบอกเลิก”
“ไม่ทราบว่าใครนอกใจก่อนคะ”
ยังไม่ทันจะทำอะไรคำถามก็พากันพุ่งเข้ามาชนิดที่ไม่รู้จะตอบใครก่อน คนข้างๆ เลยยกมือขึ้นเหมือนบอกกับทุกคนว่าให้เงียบ
“อย่าเพิ่งรุมถาม ใครอยากรู้อะไรเดี๋ยวเดี้ยนจัดให้ จดกันให้ดีๆ แล้วกันรับรองว่าได้ข่าวเด็ดแน่”
กระเทยหนุ่มท่าทางตุ้งติ้งบอกแล้วหันมาแนะนำตัวกับเมฆาว่าเป็นชื่อมิกเป็นอดีตผู้จัดการของนาบแบบคนหนึ่ง
“คุณเมฆาเลิกกับคุณสิตาเพราะอะไรกันแน่”
เพียงคำถามแรกก็เล่นเอาจี้ใจดำเชียว...พัชรพรรณยกมือขึ้นกอดอก ริมฝีปากอิ่มบิดเป็นรอยยิ้มเมื่อเจ้านายเธอตอบตามที่เขียนว่าเพราะไม่มีเวลาให้กัน
“โกหก คุณจับได้ว่าถูกนอกใจมากกว่า”
เสียงแหลมดังสวนกลับมาชนิดที่ทุกคนในห้องต่างอึ้งแล้วหันเหสายตาไปทางมิกทันที
“เมื่อกลางเดือนที่แล้วคุณรู้ไหมฮะ...ว่าแฟนคุณไปไหน”
“ไปเดินแบบที่ฮ่องกง”
เมฆาขมวดคิ้วเสียงตอบเริ่มเข้มขึ้นเมื่อรู้ว่าเลขาของเขากำลังจะเปลี่ยนเกมส์ให้เขาเป็นคนถูกนอกใจ ไม่ใช่เพราะ...
“คุณถูกหลอกแล้ว นังชะนีนั่นน่ะเอาเจเคไปกกรู้ไหมว่ามันหลอกเดี้ยนว่ามีงานแล้วมันก็ขลุกอยู่แต่ในห้องทั้งอาทิตย์ เดี้ยนมีหลักฐานใครอยากได้เดี๋ยวเดี้ยนจะแจกให้”
คำพูดของมิกทำให้นักข่าวหันไปสนใจข่าวคาวมากกว่า ในที่สุดก็พากันหันไปสัมภาษณ์อีกคนทำให้เมฆาตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินออกมา
“คุณนี่นะ...”
ใบหน้าเข้มมองตรงไปข้างหน้า แต่น้ำเสียงที่พูดกับเลขากลับทั้งดุและหนักจนน่ากลัว
“ท่านไม่ดีใจเหรอคะ ตอบคำถามแค่ไม่กี่ประโยค ใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาที ที่เหลือมีคนจัดการให้หมด”
“มันไม่น่าดีใจหรอก อย่างน้อยเขาก็ขึ้นชื่อว่าเคยคบกับผมแล้วอีกอย่างมันทำให้เจ้านายของคุณเป็นผู้ชายหน้าโง่คนหนึ่งที่ถูกผู้หญิงหลอก”
เมฆาพูดเสียงกร้าว
“เจ้านายคิดแบบพระเอกนิยายเลยนะคะ กลัวว่าจะถูกนินทาว่าโง่ทั้งๆ ที่จริงแล้วก็โง่จริงๆ ล่ะ...”
พัชรพรรณยักไหล่ หญิงสาวเชิดหน้าอย่างไม่นึกกลัวเพราะพร้อมที่จะถูกไล่ออกอยู่แล้ว
“แต่ถ้ามองในทางกลับกัน มันทำให้คุณได้คะแนนสงสารมากกว่า”
“แต่ผมไม่ต้องการ”
คราวนี้เมฆาหันมาสบตาหญิงสาวตรงๆ เป็นครั้งแรก เสียงตวาดบอกอารมณ์โกรธ และนั้นถือว่าเป็นโชคดี เพราะเขาโกรธจนไม่ทันสังเกตเห็นความคุ้นตาบนใบหน้านั้น
“ผมไม่ต้องการความสงสาร ไม่ต้องการความเห็นใจ คุณเป็นแค่เลขาไม่มีสิทธิมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว มันเสียมารยาท”
ร่างสูงประกาศเสียงดังลั่น แล้วหันหลังเดินจ้ำเท้ายาวๆ ไปที่ลิฟต์สำหรับผู้บริหาร นึกเจ็บใจที่ไม่สามารถไล่หญิงสาวออกได้ แต่เรื่องนี้เขาจะคุยกับอาพงศ์ทันทีที่พบ
“สาธุ ขอให้ล้มปากแตกสักทีเถอะ”
พัชรพรรณยกมือขึ้นไหว้เหนือศีรษะด้วยความหมั่นไส้แล้วกลับไปยืนสังเกตการณ์อยู่หน้าห้องต่อไปจนกระทั่งเห็นว่าครบกำหนดเวลา จึงเข้าไปขอให้ยุติการให้ข่าว ชั่วขณะหนึ่งเธอแน่ใจว่าเห็นรอยยิ้มสะใจของใครหลายคน อาจเป็นเพราะว่าสิตาชอบใส่อารมณ์กับนักข่างเสมอจึงไม่มีใครชอบนัก
แม้จะคิดแค่เพียงแก้แค้นเพื่อความสะใจ แต่ข่าวก็คือข่าวมีทั้งจริงและเท็จรวมๆกันไป แล้วแต่ว่าจะถูกใส่สีตีไข่มากแค่ไหนเท่านั้น ข่าวของสิตากับเมฆาเองก็เช่นกัน
เมฆามองหนังสือพิมพ์บนโต๊ะกับแก้วน้ำใบบัวบกเย็นเจี๊ยบ คิ้วเข้มขมวดจนแทบจะผูกกันแล้วเลื่อนสายตาไปหยุดที่โต๊ะเลขาซึ่งไร้วี่แววของผู้เป็นเจ้าของ
...นักธุรกิจหนุ่มรักษาความเป็นสุภาพบุรุษ ปิดปากเงียบแม้จะรู้ว่าถูกนอกใจ...
เขาอ่านข้อความที่อยู่ในกรอบใต้รูปของเขาและภาพที่ถูกทำให้เบลอของชายหญิงคู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยอาการหนักใจ สุดท้ายมันก็ออกมาในรูปนี้จนได้ คราวนี้ได้สนุกแน่เพราะคนอย่างสิตาถนัดในการแก้ข่าว และเป็นผูหญิงที่มีความสามารถในการหาเหยื่อมาตายแทน
“ตกลงมันดีหรือแย่กันแน่”
แม้เมฆาจะมีความสามารถในการเล่นหุ้นอ่านเกมส์ของความผันผวนทางการเงินของโลก และมีความสามารถในการบริหารงานในส่วนที่ต้องรับผิดชอบได้ดี แต่สำหรับความคิดของผู้หญิง เขายอมรับว่ามันคือสิ่งที่อ่านได้ยากที่สุดในโลก
ชายหนุ่มคว้าหนังสือพิมพ์มานอนอ่านที่โซฟา หลายครั้งที่ยกมือขึ้นปิดปากด้วยความง่วงสุดท้ายเลยใช้หนังสือพิมพ์ปิดหน้าแล้วหลับไปเสียเลย
เป็นเวลาเกือบชั่วโมงที่พัชรพรรณเสียเวลากับการรอเอาหนังสือนิยายที่ปวีณาไปหอบหิ้วมาจากสวนจตุจักร สาวๆ พากันกรี้ดกร้าดเมื่อน้องนาเดินยิ้มมาตามหลังด้วยสนุกซึ่งหอบถุงใส่หนังสือมาเป็นตั้งใหญ่ พอหนังสือถูกนำมาวางบนโต๊ะปวีณาก็ล้วงใบรายการซื้อหนังสือออกมาจัดการแยกทันที
“นี่ถ้าผมไม่ไปรับของให้พี่แอน พวกคุณก็ไม่ได้นิยายพวกนี้หรอก จะขอบใจสักคำก็ไม่มี”
สนุกบ่นอุบพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อ
“พี่หนุก อย่าบ่นนะ”
ปวีณาหันไปทำเสียงดุแฟนของตนแล้วหันกลับมาจัดการนิยายในถุงต่อ หญิงสาวคำนวณราคาหนังสือแล้วยิ้มร่าเมื่อรู้ว่าตนได้หนังสือฟรี 2เล่มแถมยังเหลือเงินอีกเป็นร้อย
พัชรพรรณเองพอได้หนังสือที่ฝากซื้อก็รีบกลับห้องทำงาน ตามองนาฬิกาที่ข้อมือด้วยความกังวลเพราะเลยเวลาพักเที่ยงไปเกือบครึ่งชั่วโมง แต่พอมาถึงห้องทำงานความกังวลทั้งหมดก็หายไปทันที
หญิงสาววางหนังสือนิยายบนโต๊ะทำงานแล้วเดินไปหยุดมองร่างบนโซฟาตัวยาว เผลอมองพิศเจ้าของกลุ่มผมสีดำที่ตกลงมาปรกหน้าผาก ขนตางอนยาวอย่างน่าอิจฉาและริมฝีปากรูปกระจับ ใบหน้าคมสันต์ที่แลดูกระด้างเมื่อเช้าดูสมบูรณ์แบบอย่างไม่น่าเชื่อ
“ทำไมถึงเอาน้ำใบบัวบกมาให้ผม”
อยู่ๆ เจ้าของใบหน้าคมสันต์ก็ลืมตาขึ้น หัวใจของพัชรพรรณร่วงลงมากองอยู่กับพื้นเพราะตกใจ ขยับถอยหลังออกมารีบเดินกลับไปที่โต๊ะของตน แกล้งทำเป็นหยิบเอกสารจัดเรียงใส่แฟ้ม รอจนคุมสติอยู่ถึงตอบคำถามเมื่อครู่
“เจ้านายจะได้มีภูมิคุ้มกันไงคะ เพราะหลังจากนี้คงได้เจ็บกันอีกเยอะ”
“แซนวิซไหมคะ”
พัชรพรรณหันไปถามร่างในชุดสูทที่เข้ามายืนข้างๆ ก่อนจะทำหน้าตาแปลกๆเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
“สูตรของคุณพัชรหรือเปล่าครับ”
มหิศรถามยิ้มๆ
“ไม่ต้องห่วงผมไม่เอาความลับของคุณไปบอกพี่เมฆหรอก”
ชายหนุ่มเลิกคิ้วน้อยๆ ยามเมื่อหยิบแซนวิซชิ้นเล็กๆ ใส่ปาก
“แต่ผมก็ยังสงสัยนะว่ามันจะอร่อยแค่ไหน เห็นพี่เมฆบอกว่าคุณเปรมจิตชมไม่หยุดว่าหอมอร่อย”
“คงอร่อยจริงๆ เพราะเธอทานหมดทั้งสองชิ้นเลยค่ะ”
เลขาสาวดันแว่นขึ้นก้มหน้าซ่อนรอยยิ้มเอาไว้
“แต่ถึงยังไงก็อย่าทำอีกนะครับ เผื่อคุณเปรมจิตเกิดเป็นอะไรขึ้นมา ได้ลำบากกันหมด”
มหิศรแกล้งทำเสียงเข้มแล้วก้มลงกระซิบเบาๆ ก่อนจะเดินห่างออกไปว่า...
“แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นอย่าลืมจ้างผมเป็นทนายแก้ต่างให้แล้วกัน”
พัชรพรรณมองตามแผ่นหลังกว้างไป นี่อาจจะเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของผู้ชายตระกูลนี้ก็ได้ เมฆาเองแม้เธอจะไม่ชอบท่าทางเจ้าชู้ แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าชายหนุ่มเป็นคนรับผิดชอบงานเต็มทีเรียกได้ว่าสามารถแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ดีเกินคาดก็ได้
หญิงสาวมองห้องประชุมประจำบริษัทที่ถูกเปลี่ยนสภาพเป็นห้องเลี้ยงแขกแบบง่ายๆ แล้วรู้สึกประทับใจในความคิดของนายพลบัญญัติ ไม่อวดรวย ไม่ฟุ้งเฟ้อ สอนให้ลูกหลานคิดทำอะไรเองโดยไม่คิดแต่จะใช้ลูกน้องทำ
อย่างเช่นการเลี้ยงอาหารเพื่อนของเจ้าของโรงแรมตัวจริง แทนที่จะมีพนักงานมาคอยดูแลจนเต็มห้อง กลับมีเพียงพนักงานที่ประจำจุดแค่จุดละคน ส่วนการบริการกลับเป็นหน้าที่ของลูกหลานที่จะต้องดูแลเพื่อนของปู่
แม้จะบอกว่าไม่สนใจ แต่บ่อยครั้งที่หญิงสาวแอบมองเจ้านายหนุ่มกับแม่สาวต่างชาติหุ่นอวบอัดน่าฟัด หลายครั้งที่เธอต้องหันไปทางอื่นเมื่อเห็นคนทั้งคู่โอบกอดกันแล้วพากันหัวเราะ ถามตัวเองว่าทำไมถึงต้องรู้สึกหน่วงหัวใจเวลาที่เห็นแบบนั้น
พัชรพรรณอยากจะหัวเราะไปพร้อมๆ กับร้องไห้ เมื่อคู่สนทนาของเธอตอนนี้คือพี่หมาสองตัว แถมพี่บอมยังทำหน้าเหมือนจะบอกว่า เธอ...หลงรักเจ้านายตัวเองแล้วล่ะสิ
หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นมองเพดานแล้วทิ้งตัวลงนอนกลิ้งกับพื้น อารมณ์อ่านนิยายหายวับไปกับตาเมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
“เมื่อไหร่คุณพงศ์จะเซ็นใบลาออกให้นะจะได้จบๆ เสียที”
หญิงสาวบ่นแล้วคว้ารีโมทมาเปิดดูข่าว แล้วก็ต้องรีบลุกขึ้นนั่งเมื่อเห็นว่าสิตากำลังนั่งอยู่ท่านกลางนักข่าวที่กำลังป้อนคำถามมากมาย ซึ่งล้วนแต่เกี่ยวข้องกับการยกเลิกการหมั้นระหว่างตัวนางแบบสาวกับนายเมฆา อัครมนตรี หนุ่มนักธุรกิจด้านตลาดหุ้นและยังเป็นรองประธานบริหารโรงแรมระดับห้าดาว
“หวานเสียใจมากค่ะ เราพยายามปรับตัวเข้าหากันแล้วซึ่งไม่ว่าใครก็อยากอยู่กับคนรัก แต่เวลาของเราสวนทางกันตลอด...”
สิตารับกระดาษทิชชู่จากผู้จัดการมาซับน้ำตา พยายามทำเป็นกลั้นน้ำตาขณะให้สัมภาษณ์ แล้วตอบคำถามให้ดูน่าสงสารที่สุด
“แหวะ...หมั่นไส้”
พัชรพรรณแลบลิ้นออกมาทำหน้าทำตาจนพี่หมาทั้งสองหันมามองเหมือนนึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
“พี่บอมรู้ไหมว่ายายนี่นะโกหก”
พี่บอมเอียงหัวมองหน้าหญิงสาวเหมือนกำลังถามว่า...แล้วจะมาบอกพี่ทำไม...ก่อนนะนอนหมอบลงให้ขาหน้าทั้งสองปิดหน้าเมื่อคนพูดยังพูดไม่หยุด
“อ้าวพี่บอม แค่นี้ทำเป็นทนฟังน้องไม่ได้”
“แล้วคนดีๆ ที่ไหนมานั่งบ่นให้หมาฟังยะ”
แหม่มส่งเสียงมาจากหน้าประตูห้อง พลางหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางการนอนแบบหมดอารมณ์ของพี่หมาทั้งสองตัว
“มาทำไมยะ”
เจ้าของห้องส่งค้อนตากลับ
“เอานี่มาให้ เงินส่วนแบ่งเดือนนี้อาจจะไม่มากนักนะพัชรเพราะเราเพิ่งสั่งของเข้าร้าน ภาษีเหล้ามันขึ้นต้นทุนเลยแพงขึ้น”
แหม่มพูดพลางดูข่าวที่เพื่อนกำลังเปิดอยู่แล้วทำตาโตเมื่อเห็นรูปของเมฆาปรากฏที่จอ ส่วนพัชรพรรณพอนับเงินเสร็จก็แบ่งออกมาส่วนหนึ่งเพื่อให้คุณจันทราเป็นค่าใช้จ่ายในบ้าน
ที่จริงคุณจันทราไม่ได้อยากได้เงินของหลานสาวเลยเพราะตัวเองมีเงินเกษียณไว้ใช้อยู่แล้ว อีกทั้งจีรายุเองก็ให้เงินแม่ทุกเดือน แต่เธอก็ยังยืนยันว่ายังไงก็ต้องรับ ไม่เช่นนั้นจะย้ายออกไปหาห้องเช่าอยู่เองหรือไม่ก็จะไปซื้อคอนโดอยู่
“นี่มันกิ๊กฉันนี่ยายพัชร”
แหม่มจีบปากจีบคอพูดแล้วหัวเราะออกมาอยากอารมณ์ดีเมื่อเพื่อนสาวหันมาค้อนตากลับ
“กิ๊กแกกี่คนยะ”
“แหมยายพัชร ขำๆ น่ะ”
แหม่มหยิบรีโมทขึ้นมากดเพิ่มเสียง ด้วยความอยากรู้แล้วทำหน้าแปลกๆ เมื่อได้ยินว่านางแบบสาวรู้สึกเสียใจที่จำเป็นต้องเลิกกับคนรัก
“แกเชื่อยายนางแบบนี่หรือเปล่า”
“ไม่อ่ะ ทำไมเหรอแหม่ม”
“ก็เมื่อวันก่อนยายนี่ยังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเจเคอยู่เลย นายแบบลูกครึ่งไง ที่เขาเม้าท์กันว่าที่จริงแล้วเป็นพวกสองเพศน่ะ นี่เห็นเด็กๆ ที่ร้านนะบอกว่าบางวันก็มากับพวกผู้ชายด้วยกัน บ้างวันก็มากับผู้หญิงแก่คราวแม่เลยนะ”
“อีกหน่อยก็เป็นโรค”
“คงงั้น ฉันไปล่ะเดี๋ยวคนเข้าร้านแล้วเด็กๆ จะไม่กล้าเปิดตู้”
พัชรพรรณมองตามหลังเพื่อนสนิทไป ก่อนจะเปลี่ยนมาสนใจข่าวที่หน้าจอต่อการแถลงข่าวคราวนี้คนที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นเจ้านายของเธอ เพราะไม่มีโอกาสแก้ตัวอะไรเลย
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดเวลาช่วงสำคัญที่มีนักข่าวคนหนึ่งถามขึ้นมาว่า...เพราะคุณเมฆามีคนใหม่ใช่ไหม ทำให้ร่างบนเตียงต้องรีบกดรีโมทปิดเสียงด้วยอาการไม่ชอบใจ
เธอกระโดดลงมาคว้าโทรศัพท์อย่างเสียดาย หากแต่เมื่อเห็นว่าใครโทรมาหาความหงุดหงิดก็พลันหายไปแทบจะทันที
“คุณพัชร...พรุ่งนี้จะมีนักข่าวมาขอสัมภาษณ์ คุณหาวิธีไหนก็ได้จัดการไม่ให้เขาถึงตัวผม”
“เจ้านายจะให้เอาลวดหนามไปพันไว้รอบตัวไหมล่ะคะ พรุ่งนี้พัชรจะได้ซื้อไปให้”
เมฆาถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำถามของแม่เลขาจอมแสบ ที่จริงเขาเองก็เริ่มจะชินแล้วกับวาจาแสบๆ คันๆ ที่มักจะได้ยินเสมอในช่วงหลัง แต่จะว่าไปน้ำเสียงแบบนี้ก็ฟังสบายหูดีเหมือนกัน
“ผมไม่ต้องการให้สัมภาษณ์พวกเขา แล้วพรุ่งนี้ผมก็ต้องเข้าประชุมแล้วคุณคิดว่าจะให้ผมเข้าไปในโรงแรมได้ยังไง”
“ซื้อเฮลิคอปเตอร์สิคะ”
พัชรพรรณประชด แล้วก็ถอนหายใจออกมา
“เจ้านายคะ ที่จริงไม่น่าหนีนะ ไหนๆ คุณสิตาก็ให้ข่าวถึงขนาดนั้นเจ้านายก็ยิ้มรับแล้วบอกไปสิคะว่าสาเหตุที่ต้องเลิกก็เป็นไปตามที่คุณสิตาพูด”
“ผมไม่อยากตอบคำถาม มันน่ารำคาญ”
“ขี้ขลาด...”
เลขาสาวเผลอว่าออกมาทำให้เมฆาถึงกับสะอึก
“คุณว่าอะไรนะ”
“ขอโทษค่ะ แต่ดิฉันคิดว่าเจ้านายเป็นผู้ชาย ยังไงก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่คะ แค่ยิ้มแล้วก็บอกว่าเป็นไปตามที่คุณสิตาพูด”
“ตกลงคุณจะให้ผมให้สัมภาษณ์”
“ดิฉันเป็นแค่เลขา เรื่องนี้แล้วแต่เจ้านายเถอะค่ะ แต่ถ้าไม่อยากให้ข่าวจริงๆ พรุ่งนี้ประชุมนอกสถานที่ก็ได้ แต่อย่าลืมนะคะว่าถึงยังไงก็หนีไปได้ไม่ตลอดหรอก ยิ่งเขาอยากได้ข่าว เขาก็จะยิ่งตามจนทำอะไรไม่ได้”
เสียงเมฆาถอนหายใจดังกลับมา ก่อนที่เขาจะตอบรับให้หญิงสาวจัดสถานที่สำหรับให้นักข่าวสัมภาษณ์ แล้ววางสายไปทั้งๆ ที่ตาของพัชรพรรณยังคงจับจ้องใบหน้าชุ่มน้ำตาของคนในโทรทัศน์
“ถ้าอย่างนั้นพัชรพรรณจัดให้”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้น เธอจะจัดให้นางแบบสาวเจ้าปัญหาได้ร้องไห้เต็มที่
“พัชร เธอจะทำแบบนี้จริงๆ เหรอ”
ปวีณากระซิบเสียงสั่นเมื่อมองเห็นกองทัพนักข่าวมาออกันเต็มห้องจัดเลี้ยงขนาดเล็กของโรงแรมเพียงฟ้า บานประตูใหญ่เปิดกว้างราวกับเชื้อเชิญให้ทุกคนก้าวเข้าไปด้านใน เพื่อให้ได้รู้ในสิ่งที่ต้องการ
“เชื่อเราสิน้องนา จัดน้ำกับขนมเลี้ยงนักข่าวไปก่อนนะเดี๋ยวสักพักจอมแฉมาแน่”
คนพูดยกนาฬิกาขึ้นมาดู รอยยิ้มหวานหยดปรากฏเมื่อหันไปเห็นผู้จัดการของเจเคนายแบบหนุ่มรูปหล่อเดินเข้ามา ที่จริงจะเรียกว่าอดีตผู้จัดการก็ได้เพราะเจเคเพิ่งย้ายเข้าสังกัดเดียวกับสิตาและได้ผู้จัดการของสิตาเป็นคนดูแลเรื่องงานทั้งหมดแทน
ร่างบางจับแขนของปวีณาดึงให้หลบมาอีกทาง ปล่อยให้ผู้จัดการจอมแฉก้าวเข้าไปในห้อง แล้วค่อยโทรบอกให้เมฆาเข้ามาที่โรงแรมหลังจากนี้อีก 20 นาที
“พัชรไปได้เบอร์โทรเขามาได้ยังไง แล้ว...”
“อย่าถามมากเลยน้องนา รู้แค่ว่าเราโทรไปบอกเขาว่าถ้าอยากแก้แค้นเรื่องสิตา วันนี้จะมีการแถลงข่าวเรื่องที่สิตาให้ข่าวเมื่อวานที่เพียงฟ้า แล้วเธอคิดว่าเขาจะมาไหมล่ะ”
“อย่างกับนิยาย เราไปทำงานแล้วนะพัชร เดี๋ยวคุณดิเรกมาได้หัวขาดแน่ เธอน่ะชอบทำอะไรไม่รู้เมื่อวานก็เอาอาหารแมวให้คุณเปรมจิตกิน เกิดตายขึ้นมาไม่ซวยเหรอ”
“โธ่น้องนา ยัยคุณเปรมจี๊ดน่ะ หนังท้องหนาจะตายกินน้ำยาล้างห้องน้ำไปยังไม่สะเทือนเลย”
“ดูพูดเข้า เมื่อคืนเราเก็บไปฝันว่าพัชรเอาแซนวิซให้เรากิน โอ้ย...ยังสยองไม่หาย” ปวีณาทำคอย่น
“น้องนาไปก่อนนะ เดี๋ยวจะแอบติดรถพี่สนุกไปจตุจักร รายชื่อนิยายที่ฝากซื้อกันยาวเป็นหางว่าวเลย”
“ไม่รอดูต่อไปเหรอ”
“ไม่เอาเดี๋ยวเจอท่านรอง”
หญิงสาวส่ายหน้าเมื่อพัชรพรรณชวนเข้าไปด้านในแล้วรีบกลับไปทำงานที่แผนกของตน ปล่อยให้เพื่อนสาวยืนรอเจ้านายเพียงคนเดียว
เสียงที่ดังอยู่ภายในห้องจัดเลี้ยงทำให้ร่างสูงที่ก้าวเข้ามาด้านในชะงัก เขามองหาเลขาของตนและพบว่าเธอกำลังยืนรออยู่อีกมุมหนึ่งของทางเดิน
“เสียงใคร”
คิ้วเข้มขมวด เขาถามทั้งๆ ที่ไม่ได้มองหน้าอีกฝ่าย สายตามองผ่านช่องประตูเข้าไปด้านใน
“จอมแฉค่ะ”
พัชรพรรณตอบเท่านั้น เธอส่งกระดาษที่นั่งเขียนเกือบค่อนคืนให้เจ้านายแล้วเดินไปหยุดหน้าประตูห้อง
“เจ้านายมีเวลาห้านาทีท่องสิ่งที่อยู่ในกระดาษ ก่อนจะเข้าไปด้านใน”
เมฆาขมวดคิ้ว เขาอ่านสิ่งที่อยู่ในกระดาษอย่างไม่เข้าใจนัก แต่พออ่านๆ ไปก็รู้ว่าหญิงสาวต้องการให้เขาพูดแค่ต่างคนต่างไม่มีเวลาให้กัน และยกตัวอย่างถึงวันที่ต้องเลิกนัดเมื่อคนรักของเขามีงานด่วนเข้ามา
“แต่นี่มันที่สิตายกเลิกนัดผมเพราะไปเดินแบบที่ฮ่องกง”
“นั่นล่ะค่ะเจ้านาย รับรองค่ะว่าคุณไม่ต้องตอบอะไรมากเพราะคนที่จะตอบแทนให้รออยู่ในนั้นแล้ว”
พัชรพรรณพูด มือบางเปิดประตูให้แล้วผายมือให้ เมฆาจึงยัดกระดาษคืนใส่มือหญิงสาวก่อนจะดึงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วก้าวเข้าไปด้านใน
“คุณเมฆาคะรู้สึกอย่างไรกับการแถลงข่าวของคุณหวานคะ”
คำถามแรกดังขึ้นพร้อมกับไมค์ที่ยื่นเข้ามาเกือบกระแทกปาก ร่างสูงผงะถอยหลังไปหนึ่งก้าวแล้วยกมือขึ้นกันเอาไว้ไม่ให้มีอะไรเข้ามากระแทกหน้าของตน
“ขอผมนั่งก่อนนะครับแล้วจะถามอะไรก็ได้”
ชายหนุ่มตอบพร้อมรอยยิ้ม เขาก้าวเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวยาวยกมือขึ้นรับไหว้เมื่อมีผู้ชายท่าทางบอกให้รู้ว่าไม่ใช้ผู้ชายแท้ๆ คนหนึ่งเดินเข้ามายกมือไหว้แล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ
“ไม่ทราบว่าใครเป็นคนขอเลิกก่อนครับ”
“รู้สึกยังไงคะที่ถูกบอกเลิก”
“ไม่ทราบว่าใครนอกใจก่อนคะ”
ยังไม่ทันจะทำอะไรคำถามก็พากันพุ่งเข้ามาชนิดที่ไม่รู้จะตอบใครก่อน คนข้างๆ เลยยกมือขึ้นเหมือนบอกกับทุกคนว่าให้เงียบ
“อย่าเพิ่งรุมถาม ใครอยากรู้อะไรเดี๋ยวเดี้ยนจัดให้ จดกันให้ดีๆ แล้วกันรับรองว่าได้ข่าวเด็ดแน่”
กระเทยหนุ่มท่าทางตุ้งติ้งบอกแล้วหันมาแนะนำตัวกับเมฆาว่าเป็นชื่อมิกเป็นอดีตผู้จัดการของนาบแบบคนหนึ่ง
“คุณเมฆาเลิกกับคุณสิตาเพราะอะไรกันแน่”
เพียงคำถามแรกก็เล่นเอาจี้ใจดำเชียว...พัชรพรรณยกมือขึ้นกอดอก ริมฝีปากอิ่มบิดเป็นรอยยิ้มเมื่อเจ้านายเธอตอบตามที่เขียนว่าเพราะไม่มีเวลาให้กัน
“โกหก คุณจับได้ว่าถูกนอกใจมากกว่า”
เสียงแหลมดังสวนกลับมาชนิดที่ทุกคนในห้องต่างอึ้งแล้วหันเหสายตาไปทางมิกทันที
“เมื่อกลางเดือนที่แล้วคุณรู้ไหมฮะ...ว่าแฟนคุณไปไหน”
“ไปเดินแบบที่ฮ่องกง”
เมฆาขมวดคิ้วเสียงตอบเริ่มเข้มขึ้นเมื่อรู้ว่าเลขาของเขากำลังจะเปลี่ยนเกมส์ให้เขาเป็นคนถูกนอกใจ ไม่ใช่เพราะ...
“คุณถูกหลอกแล้ว นังชะนีนั่นน่ะเอาเจเคไปกกรู้ไหมว่ามันหลอกเดี้ยนว่ามีงานแล้วมันก็ขลุกอยู่แต่ในห้องทั้งอาทิตย์ เดี้ยนมีหลักฐานใครอยากได้เดี๋ยวเดี้ยนจะแจกให้”
คำพูดของมิกทำให้นักข่าวหันไปสนใจข่าวคาวมากกว่า ในที่สุดก็พากันหันไปสัมภาษณ์อีกคนทำให้เมฆาตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินออกมา
“คุณนี่นะ...”
ใบหน้าเข้มมองตรงไปข้างหน้า แต่น้ำเสียงที่พูดกับเลขากลับทั้งดุและหนักจนน่ากลัว
“ท่านไม่ดีใจเหรอคะ ตอบคำถามแค่ไม่กี่ประโยค ใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาที ที่เหลือมีคนจัดการให้หมด”
“มันไม่น่าดีใจหรอก อย่างน้อยเขาก็ขึ้นชื่อว่าเคยคบกับผมแล้วอีกอย่างมันทำให้เจ้านายของคุณเป็นผู้ชายหน้าโง่คนหนึ่งที่ถูกผู้หญิงหลอก”
เมฆาพูดเสียงกร้าว
“เจ้านายคิดแบบพระเอกนิยายเลยนะคะ กลัวว่าจะถูกนินทาว่าโง่ทั้งๆ ที่จริงแล้วก็โง่จริงๆ ล่ะ...”
พัชรพรรณยักไหล่ หญิงสาวเชิดหน้าอย่างไม่นึกกลัวเพราะพร้อมที่จะถูกไล่ออกอยู่แล้ว
“แต่ถ้ามองในทางกลับกัน มันทำให้คุณได้คะแนนสงสารมากกว่า”
“แต่ผมไม่ต้องการ”
คราวนี้เมฆาหันมาสบตาหญิงสาวตรงๆ เป็นครั้งแรก เสียงตวาดบอกอารมณ์โกรธ และนั้นถือว่าเป็นโชคดี เพราะเขาโกรธจนไม่ทันสังเกตเห็นความคุ้นตาบนใบหน้านั้น
“ผมไม่ต้องการความสงสาร ไม่ต้องการความเห็นใจ คุณเป็นแค่เลขาไม่มีสิทธิมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว มันเสียมารยาท”
ร่างสูงประกาศเสียงดังลั่น แล้วหันหลังเดินจ้ำเท้ายาวๆ ไปที่ลิฟต์สำหรับผู้บริหาร นึกเจ็บใจที่ไม่สามารถไล่หญิงสาวออกได้ แต่เรื่องนี้เขาจะคุยกับอาพงศ์ทันทีที่พบ
“สาธุ ขอให้ล้มปากแตกสักทีเถอะ”
พัชรพรรณยกมือขึ้นไหว้เหนือศีรษะด้วยความหมั่นไส้แล้วกลับไปยืนสังเกตการณ์อยู่หน้าห้องต่อไปจนกระทั่งเห็นว่าครบกำหนดเวลา จึงเข้าไปขอให้ยุติการให้ข่าว ชั่วขณะหนึ่งเธอแน่ใจว่าเห็นรอยยิ้มสะใจของใครหลายคน อาจเป็นเพราะว่าสิตาชอบใส่อารมณ์กับนักข่างเสมอจึงไม่มีใครชอบนัก
แม้จะคิดแค่เพียงแก้แค้นเพื่อความสะใจ แต่ข่าวก็คือข่าวมีทั้งจริงและเท็จรวมๆกันไป แล้วแต่ว่าจะถูกใส่สีตีไข่มากแค่ไหนเท่านั้น ข่าวของสิตากับเมฆาเองก็เช่นกัน
เมฆามองหนังสือพิมพ์บนโต๊ะกับแก้วน้ำใบบัวบกเย็นเจี๊ยบ คิ้วเข้มขมวดจนแทบจะผูกกันแล้วเลื่อนสายตาไปหยุดที่โต๊ะเลขาซึ่งไร้วี่แววของผู้เป็นเจ้าของ
...นักธุรกิจหนุ่มรักษาความเป็นสุภาพบุรุษ ปิดปากเงียบแม้จะรู้ว่าถูกนอกใจ...
เขาอ่านข้อความที่อยู่ในกรอบใต้รูปของเขาและภาพที่ถูกทำให้เบลอของชายหญิงคู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยอาการหนักใจ สุดท้ายมันก็ออกมาในรูปนี้จนได้ คราวนี้ได้สนุกแน่เพราะคนอย่างสิตาถนัดในการแก้ข่าว และเป็นผูหญิงที่มีความสามารถในการหาเหยื่อมาตายแทน
“ตกลงมันดีหรือแย่กันแน่”
แม้เมฆาจะมีความสามารถในการเล่นหุ้นอ่านเกมส์ของความผันผวนทางการเงินของโลก และมีความสามารถในการบริหารงานในส่วนที่ต้องรับผิดชอบได้ดี แต่สำหรับความคิดของผู้หญิง เขายอมรับว่ามันคือสิ่งที่อ่านได้ยากที่สุดในโลก
ชายหนุ่มคว้าหนังสือพิมพ์มานอนอ่านที่โซฟา หลายครั้งที่ยกมือขึ้นปิดปากด้วยความง่วงสุดท้ายเลยใช้หนังสือพิมพ์ปิดหน้าแล้วหลับไปเสียเลย
เป็นเวลาเกือบชั่วโมงที่พัชรพรรณเสียเวลากับการรอเอาหนังสือนิยายที่ปวีณาไปหอบหิ้วมาจากสวนจตุจักร สาวๆ พากันกรี้ดกร้าดเมื่อน้องนาเดินยิ้มมาตามหลังด้วยสนุกซึ่งหอบถุงใส่หนังสือมาเป็นตั้งใหญ่ พอหนังสือถูกนำมาวางบนโต๊ะปวีณาก็ล้วงใบรายการซื้อหนังสือออกมาจัดการแยกทันที
“นี่ถ้าผมไม่ไปรับของให้พี่แอน พวกคุณก็ไม่ได้นิยายพวกนี้หรอก จะขอบใจสักคำก็ไม่มี”
สนุกบ่นอุบพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อ
“พี่หนุก อย่าบ่นนะ”
ปวีณาหันไปทำเสียงดุแฟนของตนแล้วหันกลับมาจัดการนิยายในถุงต่อ หญิงสาวคำนวณราคาหนังสือแล้วยิ้มร่าเมื่อรู้ว่าตนได้หนังสือฟรี 2เล่มแถมยังเหลือเงินอีกเป็นร้อย
พัชรพรรณเองพอได้หนังสือที่ฝากซื้อก็รีบกลับห้องทำงาน ตามองนาฬิกาที่ข้อมือด้วยความกังวลเพราะเลยเวลาพักเที่ยงไปเกือบครึ่งชั่วโมง แต่พอมาถึงห้องทำงานความกังวลทั้งหมดก็หายไปทันที
หญิงสาววางหนังสือนิยายบนโต๊ะทำงานแล้วเดินไปหยุดมองร่างบนโซฟาตัวยาว เผลอมองพิศเจ้าของกลุ่มผมสีดำที่ตกลงมาปรกหน้าผาก ขนตางอนยาวอย่างน่าอิจฉาและริมฝีปากรูปกระจับ ใบหน้าคมสันต์ที่แลดูกระด้างเมื่อเช้าดูสมบูรณ์แบบอย่างไม่น่าเชื่อ
“ทำไมถึงเอาน้ำใบบัวบกมาให้ผม”
อยู่ๆ เจ้าของใบหน้าคมสันต์ก็ลืมตาขึ้น หัวใจของพัชรพรรณร่วงลงมากองอยู่กับพื้นเพราะตกใจ ขยับถอยหลังออกมารีบเดินกลับไปที่โต๊ะของตน แกล้งทำเป็นหยิบเอกสารจัดเรียงใส่แฟ้ม รอจนคุมสติอยู่ถึงตอบคำถามเมื่อครู่
“เจ้านายจะได้มีภูมิคุ้มกันไงคะ เพราะหลังจากนี้คงได้เจ็บกันอีกเยอะ”
tonpalm เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ก.ย. 2554, 17:42:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ก.ย. 2554, 17:42:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 5681
| << ตอนที่ ๕ |
ปูจ้า 17 ก.ย. 2554, 18:12:35 น.
เลขาสุดแสบอิอิ
เลขาสุดแสบอิอิ
nutcha 17 ก.ย. 2554, 18:46:27 น.
พัชรนี่แสบไม่แพ้คุณอาเลย
พัชรนี่แสบไม่แพ้คุณอาเลย
nutcha 17 ก.ย. 2554, 18:46:40 น.
พัชรนี่แสบไม่แพ้คุณอาเลย
พัชรนี่แสบไม่แพ้คุณอาเลย
nutcha 17 ก.ย. 2554, 18:46:53 น.
พัชรนี่แสบไม่แพ้คุณอาเลย
พัชรนี่แสบไม่แพ้คุณอาเลย
nutcha 17 ก.ย. 2554, 18:47:35 น.
พัชรนี่แสบไม่แพ้คุณอาเลย
พัชรนี่แสบไม่แพ้คุณอาเลย
ใบบัวน่ารัก 17 ก.ย. 2554, 18:48:25 น.
พระเอกหนังไทยของแท้เลย
โง่ ของจริง
ตอนหน้า เอาให้ตายไปเลยนะ ยัยสิตา
พี่บอม เค้าไม่ มีหมาน้อยบ้างหรอลูกหมานะ
พระเอกหนังไทยของแท้เลย
โง่ ของจริง
ตอนหน้า เอาให้ตายไปเลยนะ ยัยสิตา
พี่บอม เค้าไม่ มีหมาน้อยบ้างหรอลูกหมานะ
rath 17 ก.ย. 2554, 19:54:53 น.
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
pookza 17 ก.ย. 2554, 20:38:18 น.
^^
^^
ปอกะเจา 17 ก.ย. 2554, 21:02:39 น.
แสบมากๆๆ
แสบมากๆๆ
จิรารัตน์ 17 ก.ย. 2554, 21:33:45 น.
โง่แล้วยังไม่ยอมรับความจริงอีกนะ
โง่แล้วยังไม่ยอมรับความจริงอีกนะ
pattisa 17 ก.ย. 2554, 21:37:19 น.
เห็นอย่างนี้แล้วอยากให้มหิสรมีคู่จัง คู่แหม่มเป็นไงคะ? :D
เห็นอย่างนี้แล้วอยากให้มหิสรมีคู่จัง คู่แหม่มเป็นไงคะ? :D
Setia 17 ก.ย. 2554, 21:45:54 น.
พอกันทั้งเจ้านายทั้งเลขา เดี๋ยวก็รุ็ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
พอกันทั้งเจ้านายทั้งเลขา เดี๋ยวก็รุ็ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ann 17 ก.ย. 2554, 21:53:01 น.
ยังยืนยันให้เปลี่ยนพระเอกด่วน 555+
ยังยืนยันให้เปลี่ยนพระเอกด่วน 555+
อ้น 17 ก.ย. 2554, 22:12:55 น.
สนุกมาก
สนุกมาก
แว่นใส 17 ก.ย. 2554, 22:14:08 น.
วางแผนเก่งนะ
วางแผนเก่งนะ
เพลา 17 ก.ย. 2554, 22:19:51 น.
แสบๆทั้งนั้น
แสบๆทั้งนั้น
wane 17 ก.ย. 2554, 22:25:03 น.
ยัยพัชรแสบสุดๆ ...ชอบๆ
ยัยพัชรแสบสุดๆ ...ชอบๆ
violette 18 ก.ย. 2554, 00:53:49 น.
พระเอกนี่ต่างจากอาโคดๆๆ
ชอบแหม่มๆๆๆ หาคู่ให้ด่วนๆเลยค่า
(เอหรือจะคู่กับใครหว่าที่แหม่มเจอในงานแต่งน้าแอนดี ที่หาว่าเค้าเป็นเกย์น่ะค่ะ)
พระเอกนี่ต่างจากอาโคดๆๆ
ชอบแหม่มๆๆๆ หาคู่ให้ด่วนๆเลยค่า
(เอหรือจะคู่กับใครหว่าที่แหม่มเจอในงานแต่งน้าแอนดี ที่หาว่าเค้าเป็นเกย์น่ะค่ะ)
หมูอ้วน 18 ก.ย. 2554, 05:40:38 น.
หนูพัชรเก่งมาก
หนูพัชรเก่งมาก
panon 18 ก.ย. 2554, 09:40:32 น.
แสบได้ใจมั่กๆๆค่ะอิอิอิ
แสบได้ใจมั่กๆๆค่ะอิอิอิ
anOO 18 ก.ย. 2554, 15:12:36 น.
เชื้อคุณน้าแรงจริงๆ ไม่อยากคิดเลยว่า
ถ้าตกลงใจคบกันแล้ว นายเมฆจะเป็นไงมั่ง
เชื้อคุณน้าแรงจริงๆ ไม่อยากคิดเลยว่า
ถ้าตกลงใจคบกันแล้ว นายเมฆจะเป็นไงมั่ง
Thananya 18 ก.ย. 2554, 16:34:08 น.
ชอบนางเอกค่ะ นิยายกำลังสนุกเลย รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ
ชอบนางเอกค่ะ นิยายกำลังสนุกเลย รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ
รัชต์ 18 ก.ย. 2554, 20:20:47 น.
ได้เลขาอย่างนี้สิดี เกราะป้องกันภัย
ได้เลขาอย่างนี้สิดี เกราะป้องกันภัย
Zephyr 18 ก.ย. 2554, 20:22:10 น.
นางเอกนี่หาเรื่องให้โดนไล่ออกตลอดเลย แต่นะ ไม่สำเร็จซะที เมฆก็มองหน้าพัชรบ้างสิคะ จะได้รู้ซะทีว่าคนที่ตามหาน่ะอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
นางเอกนี่หาเรื่องให้โดนไล่ออกตลอดเลย แต่นะ ไม่สำเร็จซะที เมฆก็มองหน้าพัชรบ้างสิคะ จะได้รู้ซะทีว่าคนที่ตามหาน่ะอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
dino 19 ก.ย. 2554, 10:46:39 น.
คู่นี้น่ารักไม่แพ้คู่แิอนกับปู่เลย
คู่นี้น่ารักไม่แพ้คู่แิอนกับปู่เลย
sa 19 ก.ย. 2554, 11:18:19 น.
ถึงขนาดช้ำในกันเลยทีเดียว
ถึงขนาดช้ำในกันเลยทีเดียว
padeedee 19 ก.ย. 2554, 11:32:31 น.
คุณหลานแสบเหมือนคุณน้า คุณป้า และพี่บอมพี่บันเลย กร๊าก.....
คุณหลานแสบเหมือนคุณน้า คุณป้า และพี่บอมพี่บันเลย กร๊าก.....
XaWarZd 19 ก.ย. 2554, 13:28:40 น.
แสบตลอดการ
แสบตลอดการ
แพม 19 ก.ย. 2554, 15:07:31 น.
เอาน้ำใบบัวบกมาให้ตอนไหน?
เอาน้ำใบบัวบกมาให้ตอนไหน?
หนอนฮับ 20 ก.ย. 2554, 23:18:37 น.
น่าร๊ากกก อิอิ
น่าร๊ากกก อิอิ
littlerabbit 28 ก.ย. 2554, 10:09:58 น.
นางเอกแสบ นะเนี่ยยยย รออ่านตอนต่อไป นะคะ
นางเอกแสบ นะเนี่ยยยย รออ่านตอนต่อไป นะคะ
nunoi 30 ก.ย. 2554, 19:21:51 น.
เพิ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียวเลย สนุกมากรอตอนต่อไปค่ะ
เพิ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียวเลย สนุกมากรอตอนต่อไปค่ะ
อ้น 7 พ.ย. 2554, 11:00:38 น.
สนุกมากคิดถึง
สนุกมากคิดถึง
icewinter 29 พ.ย. 2554, 23:13:27 น.
ผักหวาน 5 ต.ค. 2555, 13:02:47 น.
มีเจ้านายหล่อก็ลำบากหน่อยล่ะหนูพัชร
มีเจ้านายหล่อก็ลำบากหน่อยล่ะหนูพัชร