ลิขิตรัก ข้ามกาลเวลา

Tags: ย้อนยุค รภิสา ท่านชายชนะชนม์รณฤทธิ์

ตอน: ตอนที่1 ผีหรือคน

สวัสดีคะ คุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อัปสรา ใช้นามปากกาแยกเป็นนภิสา เพราะต้องการแยกนามปากกานี้ใช้กับนิยายย้อนยุค เรื่องนี้แต่งไปลงไปนะคะ มีเกมมาให้เล่นด้วยคะถ้าใครชอบแนวนี้ก็มาอ่าน มาเม้นต์ มาติ ชม กันได้นะคะ

ลิขิตรัก ข้ามกาลเวลา

ตอนที่ 1

รถมินิคูเปอร์คันเล็กแต่ราคาไม่เล็กขับไปช้าๆตามทางลูกรังที่สองข้างทางรกชัฏเต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ทั้งสองข้างทางแม้จะดูร่มรื่นแต่ก็ดูวังเวงเพราะความเงียบสงัดแม้จะเป็นเวลากลางวันก็ตาม


“เข้าใจหาโลเกชั่นเหลือเกินแหะกองถ่ายนี้” หญิงสาวยิ้มน้อยๆ ก่อนจะควานหากล้องถ่ายรูปคู่ใจเพราะใกล้เขตพระราชวังโบราณซึ่งเป็นสถานที่ถ่ายทำละครย้อนยุคของผู้จัดคนดัง

รภิสา วงษ์เทวา นักข่าวสาวสวยสายบันเทิงที่มีผู้จัดหลายคนส่งเทียบมาเชิญให้ไปร่วมเล่นละครด้วย แต่ทว่าหญิงสาวกับปฏิเสธโอกาสที่จะแจ้งเกิดในวงการบันเทิง เพราะเธอรักอาชีพนักข่าวมากกว่า เธอชอบงานเบื้องหลังมากกว่าการเป็นนางเอกดังเพราะนั่นหมายความว่าเธอจะต้องแลกความเป็นส่วนตัวกับความมีชื่อเสียง

นักข่าวบันเทิงแทบทุกสำนักพิมพ์มากันแน่นขนัด ทีมดารานักแสดงแต่งกายในชุดไทยโบราณอย่างสมจริงยิ่งอยู่ภายในวังเก่าแห่งนี้แล้ว รภิสาคิดว่าเหมือนกับเธอได้หลุดไปในยุคอดีตก็ไม่ปาน

“พี่เก๋คะ มานานแล้วเหรอ” หญิงสาวทักนักข่าวกระเทยสาวรุ่นพี่ต่างสำนักพิมพ์แต่คุ้นเคยกันดี เพราะมักจะเจอกันตามงานแถลงข่าวซึ่งรภิสาเป็นเด็กสาวที่น่ารักอัธยาศัยดีเยี่ยมจึงมักจะมีมิตรมากกว่าศัตรู

“มานานแล้วสิยะ แล้วนี่คุณน้องไปไหนมาถึงได้มาเอาป่านนี้”


“ขับรถหลงทางน่ะคะ กว่าจะหาวังโบราณแห่งนี้เจอก็เล่นเอาเหนื่อย”


“อย่าว่าแต่คุณน้องเลยค่ะ คุณพี่ก็หลงไปไม่รู้กี่รอบกว่าจะหาเจอ วังอะไรก็ไม่รู้ดูลึกลับซับซ้อนน่ากลัวพิกล”กระเทยสาวทำท่าทางขนลุก

หลังจากเสร็จพิธีบรวงสรวง ผู้จัดและพระนางในเรื่องก็ถูกกองทัพนักข่าวขอสัมภาษณ์ไม่ว่าจะเป็นเรื่องละคร จนไปถึงเรื่องส่วนตัวโดยเฉพาะนางเอกสาวดาวรุ่งในเรื่องที่กำลังมีข่าวกับพระเอกหนุ่มไฮโซ กว่าจะสัมภาษณ์จนกระทั่งเก็บภาพพระนางเสร็จก็กินเวลานับชั่วโมง จากนั้นผู้จัดก็เชิญนักข่าวที่มาร่วมรับประทานอาหาร


“น้ำส้มไหมครับคุณนางฟ้า” เสียงคุ้นๆทำให้รภิสาที่กำลังชื่นชมกับภาพในกล้องที่ตนเองถ่ายเอาไว้ในวันนี้ต้องหันไปมอง
“คุณรุต” อีตานี่อีกแล้วพระเอกนิสัยดีแห่งปี แต่สำหรับเธอแล้วอยากจะตั้งฉายาให้เขาเป็นพระเอกขี้หลีแห่งปีมากกว่า


“เจอกันอีกแล้วนะครับ ผมดีใจจังที่ได้พบคุณนางฟ้าที่นี่”


“บอกแล้วไงคะว่าดิฉันชื่อรภิสาไม่ใช่นางฟ้า”

“ก็รภิสาแปลว่านางฟ้าไม่ใช่เหรอครับ ตั้งแต่ผมรู้ชื่อคุณผมก็เปิดพจนานุกรมดูเลย”


เจ้าของหน้าหวานถอนหายใจยาวๆ “มันก็ใช่ค่ะ แต่เรียกว่ารภิสาจะดีกว่านะคะ”


“แต่นางฟ้าจำง่ายกว่านี่ครับ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจคุณรุต” เจอกันที่ไรต้องเข้ามาหาเราทุกที ดาราสาวสวยๆในวงการก็มีตั้งเยอะทำไมไม่รู้จักไปจีบ รภิสารีบซอยเท้าเดินหนีแต่ทว่าพระเอกหนุ่มกลับเดินตามมาดื้อๆ


รุตพระเอกหนุ่มหล่อคนดังค่าตัวสูงลิ่วติดท็อปเท็นของเมืองไทย เขาไม่เคยจีบหรือเป็นข่าวกับนางเอกคนไหนเลยสักคนเดียว ทั้งที่เขาทั้งหล่อทั้งรวยขั้นเทพ การศึกษาสูง นิสัยดีครบสูตร จนบางครั้งพวกนักข่าวสายบันเทิงเขียนข่าวว่าเขาเป็นเกย์อยู่บ่อยๆ นั่นเป็นเพราะเขาถูกใจนักข่าวสาวที่ชื่อรภิสา อยู่นานแล้วแต่ทว่าเขาไม่มีโอกาสเข้าถึงตัวเธอสักทีเพราะเจ้าหล่อนนอกจากทำงานตามหน้าที่นักข่าวเธอก็ดูไม่ได้ปลื้มเขาในความเป็นพระเอกอย่างผู้หญิงคนอื่นเลยสักนิด แต่นั่นแหละยิ่งทำให้เขาชอบและอยากเอาชนะใจเจ้าหล่อนให้ได้

“คุณนางฟ้า รอผมก่อนสิครับ” โชคดีที่ตรงนี้ไม่มีกองทัพนักข่าวรุตรีบเดินตามหญิงสาว เขาไม่ได้กลัวปาปารัสซี หรือนักข่าวจะรู้ ว่าเขาชอบและคิดจะแจกขนมจีบรภิสานักข่าวสาวสวย ของหนังสือพิมพ์หัวสีชื่อดังแต่ทว่าเขากลัวมีข่าวออกไปแล้วและจะถูกเธอปฏิเสธต่างหาก

“จะตามมาทำไมก็ไม่รู้ ไม่กลัวนักข่าวคนอื่นเห็นหรือยังไง”

ร่างระหงรีบเดินหนีแล้วแทรกกายเข้าไปในพระราชวังโบราณอันเป็นสถานที่ถ่ายทำละครหวังจะหามุมห้องหลบพระเอกคนดัง
“โล่งอกไปที หายไปแล้ว”

อากาศภายในพระราชวังโบราณค่อนข้างเย็นๆ อับๆจนรู้สึกวังเวง วังนี้เป็นวังโบราณที่มีประวัติศาสตร์เก่าแก่และเรื่องเล่ามหัศจรรย์น้อยคนนักจะย่างกรายเข้ามานอกจากผู้ดูและพระราชวังที่กรมศิลปากรส่งเข้ามาดูแลความเรียบร้อย

“หนาวจังแหะ”
รภิสากอดอกรู้สึกถึงลมเย็นผ่านเข้ามาทางช่องหน้าต่าง แต่ความเงียบสงบเนื่องจากนักข่าวส่วนใหญ่ยังคงอยู่ด้านนอกจึงทำให้เธอคิดอยากที่จะเดินสำรวจภายในวังนี้สักหน่อย วังโบราณแห่งนี้ในอดีตคงงามมากเป็นวังสองชั้น มีห้องต่างๆมากมายทั้งห้องบรรทม ห้องสรง ห้องเครื่องซึ่งเธอไม่รู้ว่าผู้ใดกันที่เป็นเจ้าของ บานประตูถูกสลักเสลาด้วยรวดลายอ่อนช้อยงดงามตามแบบศิลปะในยุคนั้น บานหน้าต่างกว้างถูกเปิดรับลม เครื่องเรือนโบราณส่วนมากทำมาจากไม้สักทอง บางชิ้นลงรักปิดทองงดงามตระการตรา เมื่อแหงนมองเพดานสูงโคมไฟระย้าแบบโบราณที่ดูเหมือนจะถูกนำเข้ามาจากต่างประเทศทำให้วังนี้ในอดีตคงจะหรูหราไม่เบา ได้ข่าวมาว่าวังนี้ไม่ได้เปิดให้ใครเข้ามาชมได้ง่ายๆ เพราะเสียงเล่าลือเรื่องอาถรรพ์ แต่ทว่าผู้จัดคนดังคงมีเส้นสายไม่น้อยถึงได้มีโอกาสมาถ่ายละครที่วังนี้ได้

บันไดกว้างยาวทอดไปถึงชั้นสองมีพรหมสีแดงเนื้อดีปูลาดไปตามขั้นบันไดเหมือนจะเชื้อเชิญให้หญิงสาวเดินขึ้นไป รภิสารู้ตัวอีกทีเมื่อเธอมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องหนึ่ง ประตูไม้สักที่สลักเสลารวดลายวิจิตรเหมือนรอคอยการมาเยือนมีบางอย่างมากระตุ้นอยากให้หญิงสาวผลักมันเข้าไป นิ้วเรียวยาวแตะที่ประตูเพียงเบาๆ รู้สึกถึงแรงมหาศาลบางอย่างกำลังผลักดันเธอให้เข้าไปในนั้นจากนั้นรภิสาก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงความผิดปรกติ


“เราเจอเจ้าแล้ว จะหนีข้าไปไหนอีกรึนางผู้เป็นที่รักของข้า”


ชายหนุ่มในชุดไทยโบราณอย่างเจ้านายผู้สูงศักดิ์จับที่ต้นแขนของเธอเพียงเบาๆสร้างความหนาวเย็นจับขั้วหัวใจหญิงสาว

“นี่คุณรุต”ใบหน้าสวยขมวดคิ้วเข้ม “เล่นอะไรนแบบนี้คะใจหายหมดเลย”

“หายมาอยู่ที่ผมหรือเปล่าครับ”

รภิสาลืมไปว่าเขามาถ่ายหนังย้อนยุคก็ต้องแต่งตัวให้เข้ากับในหนังที่เล่นซึ่งในเรื่องรุตเล่นเป็นท่านชายผู้สูงศักดิ์ แต่พอเขาย่องมาเงียบๆและบรรยากาศในวังเก่าแบบนี้มันทำให้สาวน้อยหัวใจเกือบหยุดเต้นไปเหมือนกัน


“นึกว่าหนีพ้นแล้วเชียว”

“หนีไม่พ้นหรอกครับ คราวที่แล้วคุณบอกเองถ้าเราเจอกันอีกคุณจะให้ผมทำความรู้จักกับคุณมากขึ้น”


“ก็ได้ค่ะฉันชื่อ รภิสา วงษ์เทวา พอใจหรือยัง”

“เห็นไหมครับนามสกุลคุณยังเกี่ยวกับสวรรค์เลย ผมจะเรียกคุณว่านางฟ้ามันก็คงไม่แปลก อีกอย่างคุณก็สวยยังกับนางฟ้า นางสวรรค์ ”

รภิสาส่ายหน้าอย่างระอาใจ“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณจะมาตามตอแยฉันมาทำไม ฉันไม่ใช่พวกตื่นดารานะคะ พระเอกดังแค่ไหนฉันก็เคยเห็นมาหมดแล้ว เคยสัมภาษณ์มาเกือบทุกคน”

“เรื่องนั้นผมทราบดีครับ แต่ผมชอบคุณจริงๆนะครับ คุณจะไม่ให้โอกาสผมได้พิสูจน์ตัวเองหน่อยเหรอครับ” พระเอกคนดังเดินมาประชิดหญิงสาวอย่างช้าๆ

รุตบอกกับตัวเองว่าเขาถ่ายละครกับนางเอกดังมาก็มากแต่ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่สวยและดึงดูดใจเท่ากับคนตรงหน้ามันเหเมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกผูกพันกับเธอ อยากรู้จัก อยากใกล้ชิดเธอ


ใบหน้าหล่อคมเข้มของพระเอกดังโน้มลงเข้ามาใกล้รภิสาหญิงสาวยืนตัวแข็งทื่อแต่เมื่อได้สติเธอก็รีบหลบเขา รภิสาผลักประตูไม้บานใหญ่เข้าไปในห้องและรีบปิดประตูจากนั้นขัดด้วยไม้ที่ใช้แทนกลอนในยุคนั้น


ร่างบางหอบเบาๆ “โล่งอกไปที รอดจากพระเอกบ้ากามมาได้” เธอได้ยินเสียงเขาทุบประตูและเรียกชื่อเธอว่านางฟ้า ติดๆกันก่อนจะค่อยๆหายเงียบไป

กลิ่นดอกไม้โบราณหอมขึ้นอย่างประหลาดทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวว่าเธอก้าวล้ำเข้ามาในห้องที่มีป้ายติดภายนอกว่าห้ามเข้า หญิงสาวหันหลังไปและต้องตื่นตะลึงเมื่อพบว่าห้องนี้สวยเหลือเกินอย่างกับว่าเป็นห้องบรรทมของเจ้านายชั้นสูงไม่ว่าจะเป็นการจัดแต่งห้องอย่างวิจิตร บรรจถรณ์หรือเตียงนอนไม้สักทองขนาดใหญ่ที่มีมุ้งสายโรยลงมา และเครื่องตกแต่งโบราณภายในห้อง
“สงสัยเป็นที่ถ่ายทำแน่เลย จัดได้สวยงามสมจริงเหลือเกิน” รภิสาคิดว่ากองถ่ายคงขออนุญาติเข้ามาใช้พื้นที่ถ่ายทำในห้องนี้และเข้ามาตกแต่งภายในเสียใหม่ราวกับชุบชีวิตให้ห้องนี้ก็ไม่ปาน


“ละครเรื่องนี้ ลงทุนสูงจริงๆ ” ด้วยความเป็นนักข่าวรภิสารีบหยิบกล้องขึ้นมาเตรียมจะถ่ายรูปไปลงในคอลัมภ์ของเธอ แต่ทว่า
“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง” กล้องถ่ายรูปตัวโปรดเกิดเสียขึ้นมาอย่างกระทันหัน


“เกเรแบบนี้ได้ยังไงกันนะ จะเก็บภาพสวยสักหน่อย ไม่ได้การแล้ว”

รภิสาลืมเรื่องพระเอกคนดังไปสนิท หญิงสาวก้าวท้าวเตรียมเปิดประตูออกจากห้องเพราะจำได้ว่ากล้องสำรองอยู่ในรถเธอจะต้องไปเอามันมาเพื่อถ่ายภาพในห้องนี้ หญิงสาวรีบร้อนเปิดประตู


โอ้ย!
ร่างบางล้มลงก้นกระแทกพื้น “เจ็บจังเลย อะไรกันเนี่ย” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพื่อมองว่าชนกับอะไร ตากลมโตแน่นิ่ง ก่อนจะโตขึ้นมากกว่าเดิมเป็นสองเท่า

“ดาราหน้าใหม่เหรอเนี่ย หล่อจัง” ตั้งแต่เกิดมารภิสาจำได้เธอไม่เคยชมใครว่าหล่อมาก่อนในชีวิต


ร่างสูงโปร่งผิวเนียนดำแดง ใบหน้าคมเข้ม แต่งกายในชุดโบราณอย่างท่านชายผู้มีฐานันดรสูงศักดิ์ ในมือถือดาบโบราณรวดลายวิจิตร”

“เจ้าเป็นใครรึ ถึงบังอาจเข้ามาถึงในห้องบรรทมของเราได้” น้ำเสียงดุเข้มจ้องมาที่หญิงสาว แม้ภายในใจจะรู้สึกตะลึงกับความงามของหญิงสาวแต่พระพักต์กับนิ่งเฉยไม่แสดงความรู้สึกออกมา


“คอสตูมเยี่ยม นักแสดงยอด!” รภิสามองด้วยอาการทึ่ง


สายตาคมยังทรงทอดมองมาที่หญิงงามตรงหน้าด้วยความแปลกใจ ท่านชายไม่เคยเห็นหญิงใดแต่งกายประหลาดแบบนี้มาก่อน”
“เจ้าจักตอบเราได้รึยังว่าเจ้ามีชื่อเรียง เสียงไร หรือว่าเจ้ามิใช่คนเยี่ยงเรา” ท่านชายจ้องเขม็งไปที่ร่างอรชร


รภิสาหัวเราะเสียงดัง “เชื่อแล้วค่ะว่าการแสดงของคุณเยี่ยมยอด ว่าแต่คุณรับบทอะไรในละครเรื่องนี้หรือคะเดี๋ยวฉันจะไปเขียนข่าวเชียร์ให้”

“เจ้าพูดอะไรรึแม่หญิงวิปลาศ เสื้อผ้าอาภรณ์ของเจ้าก็ประหลาดนัก” ท่านชายส่ายพระพักต์


“วิปลาส! มันแปลว่าบ้าไม่ใช่เหรอ นี่คุณเอากการแสดงมาหลอกด่าฉันหรือเปล่า


“ว่าแต่คุณชื่ออะไร” ตากลมโตจ้องเขม็งไปที่ชายหนุ่มรูปงามอย่างรอคำตอบ


“เจ้าบังอาจนัก รู้รึไม่ว่าข้าเป็นใคร เจ้าพูดจาเยี่ยงนี้หัวอาจหลุดจากบ่าได้” สายตานั้นมองมาที่หญิงสาวเป็นเชิงตำหนิ และรู้สึกแปลกใจที่หล่อนไม่รู้จักพระนามของท่านจริงหรือว่าแกล้งกันแน่ แต่จะมีใครในแผ่นดินนี้ที่กล้ามาล้อเล่นกับท่าน


“กลัวตายเลยล่ะ สั่งโบยสิเจ้าคะ หรือจะสั่งประหารเอาดิฉันไปบั่นคอก็เชิญ” รภิสายื่นหน้าเข้าไปไกล้อย่างท้าทาย โดยไม่รู้ตัวว่านั่นไม่ใช่การแสดงแม้แต่น้อย

“นี่เจ้าบังอาจนัก” พระองค์ชายสีหน้าแดงจัดไม่เคยมีใครกล้าท้าทายท่านแบบแม่หญิงผู้นี้มาก่อน ถ้าท่านจะเรียกบ่าวไพร่มาจับแม่หญิงผู้นี้ไปโบยแล้วสอบข้อเท็จจริงท่านก็ทำได้ แต่ท่านชายกลับไม่ทำ


“นี่คุณบอกฉันหน่อยสิว่าคุณรุตพระเอกของเรื่องออกไปจากหน้าห้องหรือยังล่ะ ฉันจะได้ออกไปสักที”


“พระเอกอะไรของเจ้า เจ้ามิใช่ชาวสยามรึ ถึงได้พูดจาประหลาดนัก บอกความจริงกับเรามาบัดเดี๋ยวนี้”



“นี่คุณฉันเหนื่อยแล้ว เลิกโชว์การแสดงได้แล้ว ถอยไป” รภิสาผลักท่านชายออกจนท่านเซไปเล็กน้อย



“บังอาจนักเจ้า” ท่านชายเอ็ดเสียงดัง และดึงแขนของรภิสาเอาไว้แต่หญิงสาวสะบัดแขนอย่างแรงก่อนจะผลักประตูออกไป
“อะไรกันเนี่ย ที่นี่ที่ไหนกัน”
รภิสาตกตะลึงเธอจะจำได้แม่นยำวังเก่าที่เธอเข้ามาไม่ได้มีลักษณะแบบนี้มันเก่าและดูทรุดโทรมแม้จะมีเค้าลางแห่งความสวยก็ตาม แต่เบื้องหน้าของเธอราวกับวังได้ถูกชุบชีวิตขึ้นมาใหม่อีกครั้ง มันสวยงามโอ่อ่า เครื่องเรือนโบราณทุกชิ้นดูใหม่ ที่สำคัญหญิงชายที่หมอบกราบอยู่หน้าห้องแต่งกายด้วยผ้าแทบพันรอบอก กับผ้าโจงกระเบนสีพื้นพวกนี้ล่ะเป็นใคร ราวกับนางข้าทาสในละครย้อนยุคไม่มีผิด

“เป็นไปไม่ได้”สัญชาติญาณบอกกับหญิงสาวว่าไม่มีใครเนรมิตรพระราชวังเก่าให้กลับมามีชีวิตได้ในพริบตา


“ผีหลอกแน่แล้ว พ่อแก้ว แม่แก้ว ช่วยลูกด้วย”

แต่นางทาสที่นั่งหน้าสลอนคอยรับใช้อยู่หน้าประตูห้องบรรทมของพระองค์ชาย กับกอดกันกลมเมื่อเห็นหญิงสาวแต่งตัวประหลาดผิดกับมนุษย์ที่นี่ออกมาจากห้องบรรทมของท่านชายก็ถึงกับคนลุกชันกระโดดกอดกันกลม


“ผีๆ นังแม้น ผีออกมาจากห้องท่านชาย นังผิว กับนังแดงก็เอาแต่ปิดหน้าปิดตา”


“ลูกช้างกลัวแล้วเจ้าค่ะ อย่ามาหลอกลูกช้างเลย” นางทาสทั้งสามตัวสั่นงันงกยกมือพนมท่วมหัว


“ผีบอกว่าเราเป็นผี เอาไงดีผีข้างนอกสามตัว ข้างในตัวเดียว” รภิสาตัดสินใจวิ่งกลับเข้าไปในห้องก็พบท่านชายที่ยืนด้วยท่าทีสงบแต่แอบหวั่นในพระทัยเพราะท่านก็คิดว่าถูกผีหลอกเหมือนกัน



“ตกลงเจ้ากับเราใครกันแน่ที่ถูกผีหลอก” ท่านชายได้ยินทั้งหมดตอนรภิสาออกไปที่หน้าประตู


รภิสาก้มลงกราบท่านชาย “ท่านเจ้าของวังเจ้าขารภิสาแค่มาทำข่าวเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรนะเจ้าคะ หากดิฉันทำให้ท่านไม่พอใจต้องขอโทษด้วยเจ้าค่ะ ดิฉันจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้นะเจ้าคะ”


ท่านชายยิ้มน้อยๆก่อนจะทรงพระสรวล

“เรามิใช่ผีมีเลือดอุ่นๆเหมือนกับคนทั่วไปเจ้าลองจับดูสิเราอนุญาติ” ท่านชายแย้มพระโอษน้อยๆ


“ไม่จริง ไม่ใช่ผีแล้วท่านเป็นใครล่ะ” รภิสาตัวสั่นขนลุกไปทั้งตัว แล้วนึกขึ้นมาได้ถึงคำเล่าลือเรื่องความอาถรรพ์ของวังโบราณ
“เราคือท่านชายชนะชนม์ไชยชาญ ผู้เป็นเจ้าของวังแห่งนี้”


“ก็ผีจริงๆล่ะสิ”รภิสารู้สึกขาแขนอ่อนแรงในทันทีก็วังแห่งนี้มันมีอายุนับร้อยๆปีแล้วจะไม่ใช่ผีได้ยังไง


“ผีหลอกจริงๆด้วย ผีหลอกว่าไม่ได้เป็นผี” หญิงสาวเป็นลมในทันที



“แม่หญิงๆ เจ้าเป็นอันใดไปรึ ที่จริงข้าควรจักกลัวเจ้ามากกว่า”


พระหัตถ์อุ่นร้อนลูบไล้ที่แก้มนวลบางอย่างแผ่วเบาความรู้สึกประหลาดแล่นเข้าสู่พระราชหฤทัย

“ใครอยู่ข้างนอกเข้ามาช่วยเราหน่อยสิ” เสียงกังวาลเรียกข้าบ่าวเข้าไปในห้องบรรทม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



นภิสา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 พ.ย. 2554, 18:54:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 พ.ย. 2554, 19:29:16 น.

จำนวนการเข้าชม : 11846





ป้าพร 23 พ.ย. 2554, 19:06:18 น.
น่าติดตามมากค่ะขอบอก ชอบเรื่องนี้เข้าแล้ว


นภิสา 23 พ.ย. 2554, 19:27:29 น.
ขอบคุณค่ะป้าพร


นภิสา 23 พ.ย. 2554, 19:28:04 น.
เดี๋ยวตอนหน้ามีรางวัลมาแจกนะคะ


ลิขิตรา 23 พ.ย. 2554, 19:45:25 น.
ผีหลอกว่าไม่ได้เป็นผี...ฮาค่ะ


นภิสา 23 พ.ย. 2554, 19:47:26 น.
ถ้าฮาอย่าลืมมาตามต่อนะคะ


Pat 24 พ.ย. 2554, 16:47:01 น.
น่าติดตามค่า


ameerahTaec 25 พ.ย. 2554, 16:41:11 น.
ชอบแนวนี้มากเลยคะ นางเอกเป็นลมไปซะแล้ว


ADAR 26 ส.ค. 2556, 19:44:20 น.
ไม่มีตอนต่อไปหรือคะ? อยากอ่านต่อง่า


Pakkadnc 28 เม.ย. 2557, 16:36:24 น.
ชอบอะ เมื่อไรจะมาอัพต่อคะ เปื่อยแล้วนะะะะ T^T


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account