ในชุดภารกิจรัก เรื่องราชนาวีที่รัก
Tags: ทหารเรือ นักเขียน
ตอน: 22.1 เมื่อไหร่จะไ้ด้ 100 like น้อ..งุงิ ๆ
22.
หลังจากช่วยกันเก็บอุปกรณ์ทำกาแฟล้างเสร็จเรียบร้อย ศุภโชคก็ช่วยหิรัญญาปิดบ้านท่ามกลางเสียงแซวของเพื่อนบ้าน แต่ว่าหิรัญญานั้นหาได้สนใจ ส่วนศุภโชคก็ได้แต่ยิ้มอาย ๆ และเมื่อแต่งตัวเสร็จพร้อมกับเก็บกระเป๋าสำหรับเดินทางออกจากบ้านมาหนึ่งใบ หิรัญญาก็เอ่ยปากฝากบ้านและบอกคร่าว ๆ ว่า จะไปไหน กลับเมื่อไหร่ แต่ว่าครั้งนี้หิรัญญา จำต้องโกหกว่าจะไปบ้านนพชนกที่กรุงเทพฯ
“ทำไมต้องโกหกเขาด้วยละครับ”
“ปากหอยปากปูกันจะตายไป”
“ เสียหายเท่าไหร่ผมรับผิดชอบหมด”
“รับผิดชอบไหวเหรอ..”
“น่าจะไหวนะ..”
หิรัญญาเดินนำศุภโชคที่บนหลังมีเป้ใบใหญ่ของเขา มือซ้ายถือกระเป๋าของเธอ มือขวาถือถุงขนม โดยที่เขาไม่ยอมให้หิรัญญาช่วย และพอเดินไปถึงรถของหิรัญญาที่จอดฝากไว้ ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่ฝากรถมอเตอร์ไซด์ของเขาไว้.. เขาก็เอ่ยปากว่า
“ให้ผมขับให้ดีกว่า คุณญาจะได้นั่งพักไปด้วย”
และเมื่อรถออกจากลานจอด หิรัญญาซึ่งขับรถไปไหนมาไหนเองเป็นประจำก็มีโอกาสได้มองสองข้างทางอย่างถนัดตา..และพออยู่กันตามลำพังในรถคันเล็กบนถนนที่ทอดยาวไปยังอำเภอศรีมโหสถ..หิรัญญาก็ได้เรียนรู้ว่า แท้ที่จริงแล้วการแต่งงานมันเป็นเรื่องของคนสองคน...
คนสองคนที่อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข เหมือนที่เธอรู้สึกในเวลานี้ และพอเหลือบตาไปมองหน้าเขาหิรัญญาก็เห็นว่าเขาหันมาสบตาอมยิ้มตาเป็นประกายแล้วก็มองถนนเบื้องหน้า..
“เมื่อไหร่จะซื้อรถยนต์ใช้”
“ใกล้แล้วครับ..อยากซื้อเงินสด..”
“แสดงว่ามีเงินเก็บอยู่เยอะละซี่”
“ยังไม่ได้เรียนต่อโท ก็พอมีติดบัญชีอยู่บ้าง แต่ถ้าเรียนก็คงต้องสะสมกันใหม่ แต่ว่าถ้าจะเรียนโทมีรถสักคันก็ดี..ไปไหนมาไหนสะดวก ปลอดภัย..ผมจะซื้อรถมือสองครับ ติดแก๊สก็พอประหยัดได้ มอเตอร์ไซค์ก็เอาไว้ใช้ขี่เล่นแถว ๆ สัตหีบ”
“เป็นกำลังใจให้ค่ะ”
“คุณญาเก่งนะครับ ทำงานเก็บเงินซื้อรถมือหนึ่งได้..”
“ก่อนหน้านั้นก็รถเก่าค่ะ..ไม่ได้รวยอะไรหรอก แค่พอมีพอใช้ ทำงานไป อะไรไป ไม่มีครอบครัวก็ไม่มีภาระอะไร”
“แล้วอยากมีบ้างไหมละครับ”
“แล้วคิดว่าฉันอยากมีไหมละคะ” ถามเขาไปแล้วหิรัญญาก็รู้สึกเขินอยู่ไม่น้อย เพราะคำถามนั้นเป็นคำถามที่ดูก๋ากั่นไม่ใช่เล่น
“คนเราถ้าไม่เคยอกหักผิดหวังหรือเจ็บปวดกับรักครั้งแรก ไม่ใครอยากอยู่เป็นโสดหรอก”
“จากหนังสือนิยายที่ฉันเขียน”
“ผมชอบครับ..ก็แสดงว่า คนเขียนก็มีความหวัง”
“ถ้ามีมา ก็รถด่วนขบวนสุดท้ายแล้วมั้ง”
บอกเขาไปแล้วหิรัญญาก็หันหน้าออกไปมองข้างทาง ส่วนศุภโชคเหลือบตามามองหน้าที่เห็นเพียงครึ่งของหิรัญญาก็แอบอมยิ้ม..เพราะก่อนที่เขาจะมาที่นี่ ผู้การจิรวัติถามเขาแล้วว่า ช่วงที่ออกเรือไปสามวันแล้วไม่ได้คุยกับหิรัญญา รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง พอเขาตอบไปว่า ใจแทบขาด คิดถึงมาก ผู้การก็เลยยุให้เขามาที่นี่ แล้วก็บอกความในใจไปเสียให้หมดสิ้น..แต่เอาเข้าจริง ๆ พอมาเห็นบ้านช่องกิจการเงินรายได้ของหิรัญญา เขากลับรู้สึกว่าตัวเองนั้นด้อยกว่าหญิงสาวเป็นอย่างมาก..เงินเดือนก็ไม่มาก รถ บ้าน ก็ยังไม่มี
เขาถอนหายใจเบา ๆ หิรัญญาหันมามองหน้าเขา..และพอสบตากับหิรัญญา นึกถึงตอนที่หญิงสาวร้องไห้เมื่อเห็นเขามาหา กับตอนนี้ เธอยอมไปบ้านของเขา มันก็ควรพูดเปิดใจกันไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“คุณญายังไม่ได้ตอบผมเลยนะครับ”
“เรื่องอะไรคะ”
“ที่ผมถามว่า คุณญา มองว่าผมเป็นคนอย่างไร..”
“เอาตรง ๆ นะคะ” หิรัญญาปั้นสีหน้าให้ดูจริงจังขึ้น คนรอฟังสีหน้าเริ่มเจื่อนลง
“ครับ..”
“น่ารักค่ะ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข” บอกสั้น ๆ แค่นั้นแล้วหิรัญญาก็หันไปมองนอกรถ..
“สั้นจัง”
“ใครได้เป็นแฟน หรือได้ไปเป็นสามีคงจะโชคดี”
“ขนาดนั้น” ศุภโชคหัวเราะเขิน ๆ หิรัญญาเองก็เขินเหมือนกัน และเมื่อถึงขั้นนี้แล้ว หิรัญญาจึงตัดสินใจไม่อ้อมค้อม..“คิดอะไรกับฉันอยู่หรือคะ”
“คิดเยอะเลยครับ แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนดี”
“เพราะอะไร”
ศุภโชคกระแอมเรียกความมั่นใจ ก่อนจะพูดเสียงดังพอประมาณว่า “มองกลับมาที่ตัวเอง แล้วรู้สึกว่า ผมยังไม่พร้อมจะพูดเรื่องในอนาคต”
“ก็ทำงานแล้ว ติดยศเรือโทแล้ว ก็น่าจะพูดได้แล้วนะ”
“รถก็ยังไม่มี บ้านก็ยังไม่มี ปริญญาโทก็ยังไม่ได้เรียน เงินเก็บก็มีไม่มาก ผมรู้สึกว่า ผมยังขาดอีกเยอะ”
“สำคัญมากเลยเหรอ”
“ตอนนี้ผมเป็นเบอร์สองในเรือ ต่อไปผมก็จะได้เป็นผู้การเรือ เป็นเบอร์หนึ่ง เป็นผู้นำ มีลูกน้องในสายงานอีกไม่รู้จักกี่คน อยู่ที่บ้าน ผมก็อยากเป็นผู้นำ เป็นช้างเท้าหน้า ดูแลภรรยาและลูก ๆ ให้สุขสบายได้”
“ดีใจที่ผู้ชายสมัยนี้ยังคิดแบบนี้”
“ทำไมเหรอครับ”
“ก็ส่วนใหญ่ก็เห็นว่าต้องช่วย ๆ กัน”
“เขาอาจจะรักกัน แล้วก็เข้าใจกัน ก็ช่วยกันสร้างเนื้อสร้างตัว กรณีของผมคือผมคิดฝันตามประสาคนโสดนะครับ”
แต่ความคิดของเขาก็ทำให้หิรัญญารู้สึกดีกับเขาขึ้นมาอีกสองสามเท่าตัว
“งั้นขอฉันถามบ้าง..ต้นเรือรู้สึกอย่างไรกับฉัน”
ศุภโชคหันมามองหน้าหญิงสาวเจ้าของรถที่มองเขาเพียงครึ่งลูกตา
“คุณญาทำให้ผมรู้ว่า คนที่มีแฟนเป็นอย่างไร..คุณญาทำให้ผมรู้สึกว่า การมีใครสักคนที่เข้าใจและพร้อมจะคุยกับเราได้ทุกเรื่อง ยอมรับในความเป็นเราได้ มันเป็นเรื่องประเสริฐมาก เบื้องต้นผมชอบอัธยาศัยคุณญา คุณญาเข้าใจอะไรง่าย มีน้ำใจ น่าคุยด้วย น่าคบหาเป็นเพื่อนเอาไว้ปรับทุกข์ปรับสุข”
ศุภโชคเงียบไป หิรัญญาที่หันไปมองข้างทางเพราะรู้สึกเขิน ๆ จึงต้องหันมาส่งสายตาบอกให้เขา ‘พูดต่อสิคะ’
ส่วนศุภโชคที่หน้าแดงระเรื่อก็พูดต่อโดยระหว่างที่พูดก็เหลือบตามาสบตาที่บอกความในใจของหิรัญญาไปด้วย
“แต่พอไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียงสามวันสี่วัน ผมกลับคิดถึงเป็นอย่างมาก..ถ้าจะบอกว่ารัก ผมก็ไม่รู้ว่าจะบอกไปได้หรือยัง แต่ว่าตอนนี้ผมอยากอยู่กับคุณญาทุกวัน อยากคุยด้วย ..เป็นห่วง ไม่อยากให้เหงาอยู่เพียงคนเดียว..”
“แต่ฉันแก่กว่าคุณตั้ง 7 ปี” เรื่องที่เขาจนกว่า ยังไม่พร้อม หิรัญญาไม่ได้สนใจ เพราะเธอดูแลตัวเองได้ แต่เรื่องที่เธอแก่กว่าเขา มันเป็นเรื่องใหญ่มาก ซึ่งเขาจะต้องเคลียร์ความคับข้องใจของเธอตรงนี้ให้ได้
“อายุมันเป็นเรื่องสมมุติไม่ใช่หรือครับ”
“ใช่ส่วนหนึ่ง”
“ถ้าไม่รังเกียจว่าผมเด็ก มีประสบการณ์ชีวิตน้อยกว่า ถ้าไม่รังเกียจว่าผมจนกว่า ผมก็ไม่ถือสาเรื่องนั้นอายุที่มากกว่านั่นหรอกครับ”
“แต่ปากของคนอื่น..”
“ผมก็ไม่ได้หล่อเหลาอะไร..แล้วเรื่องนี้ ก่อนหน้านั้นพี่ต้นถามผมแล้ว แกบอกว่า ผู้ชายมีเมียแก่กว่าจะต้องถูกล้อไปตลอดชีวิต..ซึ่งผมก็ชั่งน้ำหนักดูว่าผมรับได้ไหม..และสุดท้ายผมก็ตอบตัวเองว่า ผมรับได้ เพราะอายุมันเป็นเรื่องสมมุติ และอีกอย่าง ปัจจุบันนี้ ผู้หญิงแก่ช้ากว่าเมื่อก่อนเพราะไม่ได้ทำงานหนัก..แล้วผู้หญิงอารมณ์ดีอย่างคุณญา มีใครจะรู้ไหมว่า 35 แล้ว”
“สรุป..”
“ผมไม่อยากสรุปตอนที่ขับรถแบบนี้เลยครับ คุณญาก็น่าจะรู้ว่าทำไม”
หลังจากช่วยกันเก็บอุปกรณ์ทำกาแฟล้างเสร็จเรียบร้อย ศุภโชคก็ช่วยหิรัญญาปิดบ้านท่ามกลางเสียงแซวของเพื่อนบ้าน แต่ว่าหิรัญญานั้นหาได้สนใจ ส่วนศุภโชคก็ได้แต่ยิ้มอาย ๆ และเมื่อแต่งตัวเสร็จพร้อมกับเก็บกระเป๋าสำหรับเดินทางออกจากบ้านมาหนึ่งใบ หิรัญญาก็เอ่ยปากฝากบ้านและบอกคร่าว ๆ ว่า จะไปไหน กลับเมื่อไหร่ แต่ว่าครั้งนี้หิรัญญา จำต้องโกหกว่าจะไปบ้านนพชนกที่กรุงเทพฯ
“ทำไมต้องโกหกเขาด้วยละครับ”
“ปากหอยปากปูกันจะตายไป”
“ เสียหายเท่าไหร่ผมรับผิดชอบหมด”
“รับผิดชอบไหวเหรอ..”
“น่าจะไหวนะ..”
หิรัญญาเดินนำศุภโชคที่บนหลังมีเป้ใบใหญ่ของเขา มือซ้ายถือกระเป๋าของเธอ มือขวาถือถุงขนม โดยที่เขาไม่ยอมให้หิรัญญาช่วย และพอเดินไปถึงรถของหิรัญญาที่จอดฝากไว้ ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่ฝากรถมอเตอร์ไซด์ของเขาไว้.. เขาก็เอ่ยปากว่า
“ให้ผมขับให้ดีกว่า คุณญาจะได้นั่งพักไปด้วย”
และเมื่อรถออกจากลานจอด หิรัญญาซึ่งขับรถไปไหนมาไหนเองเป็นประจำก็มีโอกาสได้มองสองข้างทางอย่างถนัดตา..และพออยู่กันตามลำพังในรถคันเล็กบนถนนที่ทอดยาวไปยังอำเภอศรีมโหสถ..หิรัญญาก็ได้เรียนรู้ว่า แท้ที่จริงแล้วการแต่งงานมันเป็นเรื่องของคนสองคน...
คนสองคนที่อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข เหมือนที่เธอรู้สึกในเวลานี้ และพอเหลือบตาไปมองหน้าเขาหิรัญญาก็เห็นว่าเขาหันมาสบตาอมยิ้มตาเป็นประกายแล้วก็มองถนนเบื้องหน้า..
“เมื่อไหร่จะซื้อรถยนต์ใช้”
“ใกล้แล้วครับ..อยากซื้อเงินสด..”
“แสดงว่ามีเงินเก็บอยู่เยอะละซี่”
“ยังไม่ได้เรียนต่อโท ก็พอมีติดบัญชีอยู่บ้าง แต่ถ้าเรียนก็คงต้องสะสมกันใหม่ แต่ว่าถ้าจะเรียนโทมีรถสักคันก็ดี..ไปไหนมาไหนสะดวก ปลอดภัย..ผมจะซื้อรถมือสองครับ ติดแก๊สก็พอประหยัดได้ มอเตอร์ไซค์ก็เอาไว้ใช้ขี่เล่นแถว ๆ สัตหีบ”
“เป็นกำลังใจให้ค่ะ”
“คุณญาเก่งนะครับ ทำงานเก็บเงินซื้อรถมือหนึ่งได้..”
“ก่อนหน้านั้นก็รถเก่าค่ะ..ไม่ได้รวยอะไรหรอก แค่พอมีพอใช้ ทำงานไป อะไรไป ไม่มีครอบครัวก็ไม่มีภาระอะไร”
“แล้วอยากมีบ้างไหมละครับ”
“แล้วคิดว่าฉันอยากมีไหมละคะ” ถามเขาไปแล้วหิรัญญาก็รู้สึกเขินอยู่ไม่น้อย เพราะคำถามนั้นเป็นคำถามที่ดูก๋ากั่นไม่ใช่เล่น
“คนเราถ้าไม่เคยอกหักผิดหวังหรือเจ็บปวดกับรักครั้งแรก ไม่ใครอยากอยู่เป็นโสดหรอก”
“จากหนังสือนิยายที่ฉันเขียน”
“ผมชอบครับ..ก็แสดงว่า คนเขียนก็มีความหวัง”
“ถ้ามีมา ก็รถด่วนขบวนสุดท้ายแล้วมั้ง”
บอกเขาไปแล้วหิรัญญาก็หันหน้าออกไปมองข้างทาง ส่วนศุภโชคเหลือบตามามองหน้าที่เห็นเพียงครึ่งของหิรัญญาก็แอบอมยิ้ม..เพราะก่อนที่เขาจะมาที่นี่ ผู้การจิรวัติถามเขาแล้วว่า ช่วงที่ออกเรือไปสามวันแล้วไม่ได้คุยกับหิรัญญา รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง พอเขาตอบไปว่า ใจแทบขาด คิดถึงมาก ผู้การก็เลยยุให้เขามาที่นี่ แล้วก็บอกความในใจไปเสียให้หมดสิ้น..แต่เอาเข้าจริง ๆ พอมาเห็นบ้านช่องกิจการเงินรายได้ของหิรัญญา เขากลับรู้สึกว่าตัวเองนั้นด้อยกว่าหญิงสาวเป็นอย่างมาก..เงินเดือนก็ไม่มาก รถ บ้าน ก็ยังไม่มี
เขาถอนหายใจเบา ๆ หิรัญญาหันมามองหน้าเขา..และพอสบตากับหิรัญญา นึกถึงตอนที่หญิงสาวร้องไห้เมื่อเห็นเขามาหา กับตอนนี้ เธอยอมไปบ้านของเขา มันก็ควรพูดเปิดใจกันไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“คุณญายังไม่ได้ตอบผมเลยนะครับ”
“เรื่องอะไรคะ”
“ที่ผมถามว่า คุณญา มองว่าผมเป็นคนอย่างไร..”
“เอาตรง ๆ นะคะ” หิรัญญาปั้นสีหน้าให้ดูจริงจังขึ้น คนรอฟังสีหน้าเริ่มเจื่อนลง
“ครับ..”
“น่ารักค่ะ อยู่ด้วยแล้วมีความสุข” บอกสั้น ๆ แค่นั้นแล้วหิรัญญาก็หันไปมองนอกรถ..
“สั้นจัง”
“ใครได้เป็นแฟน หรือได้ไปเป็นสามีคงจะโชคดี”
“ขนาดนั้น” ศุภโชคหัวเราะเขิน ๆ หิรัญญาเองก็เขินเหมือนกัน และเมื่อถึงขั้นนี้แล้ว หิรัญญาจึงตัดสินใจไม่อ้อมค้อม..“คิดอะไรกับฉันอยู่หรือคะ”
“คิดเยอะเลยครับ แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนดี”
“เพราะอะไร”
ศุภโชคกระแอมเรียกความมั่นใจ ก่อนจะพูดเสียงดังพอประมาณว่า “มองกลับมาที่ตัวเอง แล้วรู้สึกว่า ผมยังไม่พร้อมจะพูดเรื่องในอนาคต”
“ก็ทำงานแล้ว ติดยศเรือโทแล้ว ก็น่าจะพูดได้แล้วนะ”
“รถก็ยังไม่มี บ้านก็ยังไม่มี ปริญญาโทก็ยังไม่ได้เรียน เงินเก็บก็มีไม่มาก ผมรู้สึกว่า ผมยังขาดอีกเยอะ”
“สำคัญมากเลยเหรอ”
“ตอนนี้ผมเป็นเบอร์สองในเรือ ต่อไปผมก็จะได้เป็นผู้การเรือ เป็นเบอร์หนึ่ง เป็นผู้นำ มีลูกน้องในสายงานอีกไม่รู้จักกี่คน อยู่ที่บ้าน ผมก็อยากเป็นผู้นำ เป็นช้างเท้าหน้า ดูแลภรรยาและลูก ๆ ให้สุขสบายได้”
“ดีใจที่ผู้ชายสมัยนี้ยังคิดแบบนี้”
“ทำไมเหรอครับ”
“ก็ส่วนใหญ่ก็เห็นว่าต้องช่วย ๆ กัน”
“เขาอาจจะรักกัน แล้วก็เข้าใจกัน ก็ช่วยกันสร้างเนื้อสร้างตัว กรณีของผมคือผมคิดฝันตามประสาคนโสดนะครับ”
แต่ความคิดของเขาก็ทำให้หิรัญญารู้สึกดีกับเขาขึ้นมาอีกสองสามเท่าตัว
“งั้นขอฉันถามบ้าง..ต้นเรือรู้สึกอย่างไรกับฉัน”
ศุภโชคหันมามองหน้าหญิงสาวเจ้าของรถที่มองเขาเพียงครึ่งลูกตา
“คุณญาทำให้ผมรู้ว่า คนที่มีแฟนเป็นอย่างไร..คุณญาทำให้ผมรู้สึกว่า การมีใครสักคนที่เข้าใจและพร้อมจะคุยกับเราได้ทุกเรื่อง ยอมรับในความเป็นเราได้ มันเป็นเรื่องประเสริฐมาก เบื้องต้นผมชอบอัธยาศัยคุณญา คุณญาเข้าใจอะไรง่าย มีน้ำใจ น่าคุยด้วย น่าคบหาเป็นเพื่อนเอาไว้ปรับทุกข์ปรับสุข”
ศุภโชคเงียบไป หิรัญญาที่หันไปมองข้างทางเพราะรู้สึกเขิน ๆ จึงต้องหันมาส่งสายตาบอกให้เขา ‘พูดต่อสิคะ’
ส่วนศุภโชคที่หน้าแดงระเรื่อก็พูดต่อโดยระหว่างที่พูดก็เหลือบตามาสบตาที่บอกความในใจของหิรัญญาไปด้วย
“แต่พอไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียงสามวันสี่วัน ผมกลับคิดถึงเป็นอย่างมาก..ถ้าจะบอกว่ารัก ผมก็ไม่รู้ว่าจะบอกไปได้หรือยัง แต่ว่าตอนนี้ผมอยากอยู่กับคุณญาทุกวัน อยากคุยด้วย ..เป็นห่วง ไม่อยากให้เหงาอยู่เพียงคนเดียว..”
“แต่ฉันแก่กว่าคุณตั้ง 7 ปี” เรื่องที่เขาจนกว่า ยังไม่พร้อม หิรัญญาไม่ได้สนใจ เพราะเธอดูแลตัวเองได้ แต่เรื่องที่เธอแก่กว่าเขา มันเป็นเรื่องใหญ่มาก ซึ่งเขาจะต้องเคลียร์ความคับข้องใจของเธอตรงนี้ให้ได้
“อายุมันเป็นเรื่องสมมุติไม่ใช่หรือครับ”
“ใช่ส่วนหนึ่ง”
“ถ้าไม่รังเกียจว่าผมเด็ก มีประสบการณ์ชีวิตน้อยกว่า ถ้าไม่รังเกียจว่าผมจนกว่า ผมก็ไม่ถือสาเรื่องนั้นอายุที่มากกว่านั่นหรอกครับ”
“แต่ปากของคนอื่น..”
“ผมก็ไม่ได้หล่อเหลาอะไร..แล้วเรื่องนี้ ก่อนหน้านั้นพี่ต้นถามผมแล้ว แกบอกว่า ผู้ชายมีเมียแก่กว่าจะต้องถูกล้อไปตลอดชีวิต..ซึ่งผมก็ชั่งน้ำหนักดูว่าผมรับได้ไหม..และสุดท้ายผมก็ตอบตัวเองว่า ผมรับได้ เพราะอายุมันเป็นเรื่องสมมุติ และอีกอย่าง ปัจจุบันนี้ ผู้หญิงแก่ช้ากว่าเมื่อก่อนเพราะไม่ได้ทำงานหนัก..แล้วผู้หญิงอารมณ์ดีอย่างคุณญา มีใครจะรู้ไหมว่า 35 แล้ว”
“สรุป..”
“ผมไม่อยากสรุปตอนที่ขับรถแบบนี้เลยครับ คุณญาก็น่าจะรู้ว่าทำไม”
จุฬามณีเฟื่องนคร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ธ.ค. 2554, 09:37:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ธ.ค. 2554, 09:37:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 3639
<< 21.2 “ผมไม่ได้ล้อเล่น ผมพูดจริง ๆ" | 22.2 "ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ...ผมรักคุณ.." >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 7 ธ.ค. 2554, 09:38:17 น.
วันนี้แพรวมีฟามสุข แพรวก็เลย...อยากแบ่งปัน.. 5555555
วันนี้แพรวมีฟามสุข แพรวก็เลย...อยากแบ่งปัน.. 5555555
จุฬามณีเฟื่องนคร 7 ธ.ค. 2554, 09:39:30 น.
คุณ nucha โคราชแถวไหน..เดี๋ยวจะกลับไปอีก นัดเจอกันได้ครับ..(เลี้ยงข้าวด้วยนะ) คริคริ /// ปรึกษาหน่อย ว่าจะจัดทัวร์ย้อนรอย ผู้การกับต้นเรือ จะมีใครสนใจไปไหมเนี่ย..ไปเช้าเย็นกลับ จากกทม.
คุณ nucha โคราชแถวไหน..เดี๋ยวจะกลับไปอีก นัดเจอกันได้ครับ..(เลี้ยงข้าวด้วยนะ) คริคริ /// ปรึกษาหน่อย ว่าจะจัดทัวร์ย้อนรอย ผู้การกับต้นเรือ จะมีใครสนใจไปไหมเนี่ย..ไปเช้าเย็นกลับ จากกทม.
แว่นใส 7 ธ.ค. 2554, 10:01:25 น.
แหม ทำเป็นท่ามากนะ
แหม ทำเป็นท่ามากนะ
mottanoy 7 ธ.ค. 2554, 10:21:01 น.
ถ้ากดคนเดียวได้ร้อยครั้งจะกดให้เลยค่ะ วันนี้แถมทั้งไลค์ทั้งเมนท์เลยค่ะ เพราะชอบคู่นี้
ถ้ากดคนเดียวได้ร้อยครั้งจะกดให้เลยค่ะ วันนี้แถมทั้งไลค์ทั้งเมนท์เลยค่ะ เพราะชอบคู่นี้
morisa 7 ธ.ค. 2554, 10:33:01 น.
อ๊ายยยยย เขินแทนหิรัญญา
อ่านตอนนี้แล้วทำให้สาววัยสามสิบอัพมีความหวังขึ้นเยอะ
แล้วก็นึกอยากจะเจอผู็ชายอย่างต้นเรือศุภโชคลอยตามมาน้ำสักคน
เค้ากดไลค์ก่อนอ่าน เพราะรู้ว่าชอบตั้งแต่ยังไม่ได้อ่าน
อ๊ายยยยย เขินแทนหิรัญญา
อ่านตอนนี้แล้วทำให้สาววัยสามสิบอัพมีความหวังขึ้นเยอะ
แล้วก็นึกอยากจะเจอผู็ชายอย่างต้นเรือศุภโชคลอยตามมาน้ำสักคน
เค้ากดไลค์ก่อนอ่าน เพราะรู้ว่าชอบตั้งแต่ยังไม่ได้อ่าน
Siang 7 ธ.ค. 2554, 10:39:37 น.
มาเห็นด้วยกับคุณลี อ่านตอนนี้แล้ว สาวสามสิบอัพมีความหวังขึ้นเยอะ ติดอยู่ตรงที่ว่ายังหาผู้ชายอย่างต้นเรือศุภโชคไม่ได้น่ะสิคะ
มาเห็นด้วยกับคุณลี อ่านตอนนี้แล้ว สาวสามสิบอัพมีความหวังขึ้นเยอะ ติดอยู่ตรงที่ว่ายังหาผู้ชายอย่างต้นเรือศุภโชคไม่ได้น่ะสิคะ
คิมหันตุ์ 7 ธ.ค. 2554, 10:47:55 น.
ตอนนี้เขินแทนมั่กๆ ห้าห้า
ตอนนี้เขินแทนมั่กๆ ห้าห้า
jeejar816 7 ธ.ค. 2554, 10:57:40 น.
ก็จอดข้างทางสิ แล้วหันมาสบตา...ฮิ้ววววว
จะหวานมากไปปะเฟื่องระวังแถวนี้เป็นเบาหวานละ
ก็จอดข้างทางสิ แล้วหันมาสบตา...ฮิ้ววววว
จะหวานมากไปปะเฟื่องระวังแถวนี้เป็นเบาหวานละ
XaWarZd 7 ธ.ค. 2554, 11:07:21 น.
ชอบคู่นี้อ่ะ กดให้ตลอด อยากจะกดให้ครบร้อยเลย
ชอบคู่นี้อ่ะ กดให้ตลอด อยากจะกดให้ครบร้อยเลย
anOO 7 ธ.ค. 2554, 11:54:07 น.
"ผมไม่อยากสรุปตอนขับรถแบบนี้เลย คุณญาน่าจะรู้ว่าทำไม"
พี่ญานะอาจจะรู้ แต่คนอ่านไม่รู้อ่ะ รีบมาเฉลยเลยนะค่ะ
"ผมไม่อยากสรุปตอนขับรถแบบนี้เลย คุณญาน่าจะรู้ว่าทำไม"
พี่ญานะอาจจะรู้ แต่คนอ่านไม่รู้อ่ะ รีบมาเฉลยเลยนะค่ะ
nunoi 7 ธ.ค. 2554, 11:56:55 น.
ตรงไป ตรงมา แบบเขินๆ อ่ะ
ตรงไป ตรงมา แบบเขินๆ อ่ะ
silverraindrop 7 ธ.ค. 2554, 12:00:44 น.
5555 เขินแทนเลย
5555 เขินแทนเลย
จุฬามณีเฟื่องนคร 7 ธ.ค. 2554, 12:06:49 น.
ผมเขียนเองก็ยังเขินเล้ย...ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้..ซื่อซะจน 55555
ผมเขียนเองก็ยังเขินเล้ย...ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้..ซื่อซะจน 55555
jink 7 ธ.ค. 2554, 12:07:33 น.
อ๊ายๆๆๆ เขิลแทนคุณญา อิอิ บทนี้พี่ต้นกล้า ออกแต่ชื่ออ้ะ ไม่มีเสียงมาเลย อิอิ
อ๊ายๆๆๆ เขิลแทนคุณญา อิอิ บทนี้พี่ต้นกล้า ออกแต่ชื่ออ้ะ ไม่มีเสียงมาเลย อิอิ
Zephyr 7 ธ.ค. 2554, 12:43:54 น.
อ่านแล้วอยากกินเด็กบ้างจัง
อ่านแล้วอยากกินเด็กบ้างจัง
แวนด้าน้อย 7 ธ.ค. 2554, 12:51:15 น.
ชอบๆ อ่านไปเขินไป อิอิ
ชอบๆ อ่านไปเขินไป อิอิ
nutcha 7 ธ.ค. 2554, 14:00:05 น.
อ่านไปยิ้มไป ต้นเรือน่ารักมาก ๆ ....อยู่ อ.สูงเนินค่ะแต่จะเข้าไปที่เดอะมอล์ลทุกวันเสาร์
อ่านไปยิ้มไป ต้นเรือน่ารักมาก ๆ ....อยู่ อ.สูงเนินค่ะแต่จะเข้าไปที่เดอะมอล์ลทุกวันเสาร์
spring 7 ธ.ค. 2554, 14:01:27 น.
ตรง เปิดอกคุยกัน ชอบคู่นี้จังอย่างน้อยก็ไม่น่าปวดหัวเท่าอีกคู่ ปัญหาเยอะชะมัด ฮ่าๆๆ
ตรง เปิดอกคุยกัน ชอบคู่นี้จังอย่างน้อยก็ไม่น่าปวดหัวเท่าอีกคู่ ปัญหาเยอะชะมัด ฮ่าๆๆ
roseolar 7 ธ.ค. 2554, 14:01:52 น.
รักต้นเรือ ชอบต้นเรือ กรี๊ดต้นเรือ เลยแอบมากดไลค์ให้คนเขียน ^ ^
รักต้นเรือ ชอบต้นเรือ กรี๊ดต้นเรือ เลยแอบมากดไลค์ให้คนเขียน ^ ^
เด็กหญิงม่อน 7 ธ.ค. 2554, 17:04:39 น.
ต้นเรือช่างแตกต่างจาากพี่ต้นกล้าจริงๆ พี่ต้นกล้าแพรวพราวกว่ากันเยอะ ^^
ต้นเรือช่างแตกต่างจาากพี่ต้นกล้าจริงๆ พี่ต้นกล้าแพรวพราวกว่ากันเยอะ ^^
saralun 7 ธ.ค. 2554, 17:12:29 น.
เขินแทน...ฮ๋าาาาา
เขินแทน...ฮ๋าาาาา
minafiba 7 ธ.ค. 2554, 19:20:33 น.
^_^
^_^
pseudolife 8 ธ.ค. 2554, 08:59:22 น.
คู่นี้น่ารักจริงๆ
คู่นี้น่ารักจริงๆ
ณัฐวีร์ 27 ธ.ค. 2554, 00:55:25 น.
น่ารักอ่ะ
น่ารักอ่ะ