พื้นที่ชุ่มรัก
เมื่อได้รับคำขาดจากเหล่าคุณปู่คุณตาว่าต้องการเห็นหน้าหลานเขยหลานสะใภ้ก่อนวันเริ่มศักราชใหม่ซึ่งเหลือเวลาอีกครึ่งปี บรรดาหลานๆจึงปวดหัวหนักเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มตามหาหลานเขยหลานสะใภ้ที่จุดไหนของประเทศ และที่สำคัญกว่านั้น...ถ้าหลานคนใดคนหนึ่งทำตามความต้องการของท่านไม่ได้ ทุกคนจะต้องชดใช้ที่ทำให้คุณปู่คุณตาผิดหวังด้วยเงินและทรัพย์สินมูลค่ามหาศาลที่พอจะทำให้หลานๆสุดที่รักของพวกท่านล้มละลายกันได้ทีเดียว!!

แล้วจะให้บรรดาหลานสุดที่รักทั้ง 5 คนยอมขัดใจคุณปู่คุณตาได้อย่างไร นอกจากต้องก้มหน้ารับคำสั่งอาญาสิทธิ์แต่โดยดี และคงต้องเริ่มปฏิบัติภารกิจอย่างจริงจัง เวลาที่เหลืออยู่คงต้องงัดทุกกลยุทธทุกอย่างขึ้นมาใช้เพราะหลานๆได้ลงมติอย่าง (เกือบ) เป็นเอกฉันท์กันมาแล้วว่างานนี้...แพ้ไม่ได้!
Tags: แผนการ คุณปู่ คุณตา หลาน ความรัก พื้นที่ชุ่มรัก ผลิดอกออกรัก

ตอน: เขตพื้นที่ที่ 1 : ผลิดอก...ออกรัก : ตอนที่ 12

เข็นพี่อาร์มหอบหนูมุกรวมถึงนายอาร์ทกับคุณอาจารย์มาส่งแล้วค่าาาาาา

ชอบไม่ชอบยังไงติชมได้เสมอนะคะ ไม่รู้จะเมนท์อะไรถ้าชอบกันก็กดไลค์เสริมสร้างกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะค้าาาา (ขออีกแล้วววววว ฮาาาาา ><)

ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ทิ้งคอมเมนท์และกดไลค์ให้นะคะ

ทักทายทิ้งคอมเมนท์ไว้ให้เห็นให้ดีใจกันได้นะคะ ^^

ขอให้สนุกและมีความสุขค่ะ ^______^

-----------------------------------------------------------------------------------------------






ตอนที่ 12 : ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีโลกใบนี้?






อาหารเย็นมื้อพิเศษถูกสั่งมาเต็มโต๊ะซึ่งส่วนประกอบพื้นฐานส่วนใหญ่คือบรรดาสัตว์น้ำที่อาศัยอยู่ในทะเลจำพวก กุ้ง กั้ง หมึก ปู ล้วนแล้วแต่ถูกปรุงแต่งให้หน้าตาสวยงามแถมยังมีรสชาติที่แสนจะถูกปากจนมุกตาภาแทบลืมไปเสียสนิทว่ากำลังโกรธกับบุคคลที่นั่งฝั่งตรงข้ามของเธออยู่ หญิงสาวเงยหน้าจากอาหารมาสนใจผู้ร่วมโต๊ะนิดหนึ่งเมื่อชิษวัศยกมือขึ้นเรียกบริกรก่อนจะสั่งเครื่องดื่มที่เธอไม่ค่อยจะคุ้นชื่อเสียเท่าไหร่ แม้เธอจะเคยไปร้านอาหารประเภทกึ่งๆผับมาบ้างแต่ก็ไม่เคยแตะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลยสักครั้งเดียว
เครื่องดื่มสองแก้วถูกนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะ แก้วหนึ่งถ้ามุกตาภาเดาไม่ผิดน่าจะเป็นไวน์ขาวส่วนอีกแก้วหนึ่งที่บริกรเสิร์ฟไว้ด้านขวามือเธอคือเครื่องดื่มที่มีสีชมพูอ่อนหวานน่าลิ้มลองแต่เพื่อความปลอดภัยถามไว้ก่อนว่ามันคืออะไรก็ไม่น่าเสียหาย

“พี่อาร์มสั่งอะไรมา”

“เครื่องดื่มไงครับ”

“แล้วทำไมสั่งไม่เหมือนกัน”

ชิษวัศมองเด็กน้อยช่างสงสัยที่เอาแต่ตั้งคำถามสลับกับเครื่องดื่มสองแก้วที่ถูกตั้งไว้คนละฝั่งของโต๊ะอาหาร

“หนูมุกไม่เคยดื่ม ขืนสั่งชาดอนเน่ (Chardonnay) มาเดี๋ยวก็เมาพับกันพอดี” ชิษวัศเรียกชื่อของไวน์ขาวที่ตนเองสั่งมาพร้อมกับบอกเหตุผลเสริมให้มุกตาภาได้รู้ในสิ่งที่เธอสงสัย

“พี่อาร์มรู้ได้ยังไงว่ามุกไม่เคยดื่ม” มุกตาภาถามด้วยความสงสัย เท่าที่จำได้เธอไม่เคยบอกเขาด้วยซ้ำว่าเธอไม่เคยดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

“หนูมุกคิดว่าตัวเองมีสายเอาไว้สืบข้อมูลของพี่ฝ่ายเดียวหรือไง”

“คนเจ้าเล่ห์”

“เรียกว่ารู้ทันคนจะดีกว่านะครับ”

มุกตาภาตวัดค้อนใส่เป็นวงที่เท่าไหร่เจ้าตัวก็ไม่ได้นับเพราะมันเยอะเหลือเกิน

“แล้วของมุกคืออะไร” ก่อนจะกลับมาเป็นเด็กน้อยช่างสงสัยถามต่อ สายตาตวัดมองเครื่องดื่มสีชมพูหวานที่ชิษวัศสั่งมาให้

“คอสโมโพลิแทน (Cosmopolitan)”

“คอสโมโพลิแทน” หญิงสาวทวนชื่อของเครื่องดื่มอีกครั้งก่อน มือเรียวสวยยกแก้วขึ้นมาก่อนจะก้มปลายจมูกเชิดรั้นไปดมฟุดฟิดๆ “ผสมเหล้าไหม”

ชิษวัศพยักหน้ารับ “แค่นิดหน่อย...” พร้อมกับใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งทำมือประกอบให้เธอเห็นว่า ‘แค่นิดหน่อย’ จริงๆก่อนจะพูดต่อ “วอดก้ากับเหล้าหวานน่ะ”

“ไม่เมาแน่นะ”

“แค่แก้วเดียวไม่เมาหรอก แต่ถ้าหนูมุกติดใจแล้วสั่งอีกแก้วพี่ก็ไม่รับปากนะ” ชิษวัศบอกยิ้มๆมั่นใจว่าแค่แก้วเดียวมุกตาภาคงไม่เมาแต่ถ้าเธอติดอกติดใจจนสั่งมาดื่มหลายแก้วก็ไม่แน่เหมือนกัน และถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่ความผิดของเขาสักนิดเดียว

“มุกไม่มีทางติดใจแน่!” มุกตาภาบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เธอไม่ใช่เด็กที่ใครต่อใครเอาขนมมาล่อแล้วจะติดกับหรือติดอกติดใจจนต้องขอเพิ่ม เจ้าเครื่องดื่มแก้วนี้ก็เหมือนกัน ไม่มีทางเสียหรอกที่เธอจะขอสั่งเพิ่ม!











โต๊ะหนึ่งในร้านเดียวกันทว่าจัดอยู่ในมุมที่ค่อนข้างส่วนตัวเพราะคนเลือกโต๊ะต้องการจะ ‘ซุ่ม’ ดูพฤติกรรมน่าสงสัยของชิษวัศจนไม่สนใจว่าผู้ร่วมโต๊ะอีกคนจะสั่งอาหารอะไรไปบ้าง นิชิตาจับตามองทั้งชิษวัศและมุกตาภาไม่วางตา เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มคนนั้นสั่งค็อกเทลให้เพื่อนเธอแล้วก็ยิ่งเป็นห่วงเพราะรู้ดีว่ามุกตาภานั้นไม่เคยดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์มาก่อนเลย

“คุณอาจารย์จะดื่มอะไร” อารัทธ์ซึ่งเป็นคนสั่งอาหารทั้งหมดหันมาถามคนที่ตั้งแต่ทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ก็ไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย

“อะไรก็ได้น่ะ” น้ำเสียงที่ตอบกลับมาบ่งบอกถึงความรำคาญได้อย่างชัดเจนดวงตาเรียวยังคงจับจ้องไปยังโต๊ะของเป้าหมาย

เมื่อเห็นว่าอาจารย์สาวยังทำท่าไม่สนใจอารัทธ์จึงหาวิธีเรียกร้องความสนใจจากเธอ ชายหนุ่มหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบริกรที่ยืนรออยู่ด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าปกติ

“ซูวียองบลอง (Sauvignon Blanc) สองที่ครับน้อง” อารัทธ์สั่งแบบยิ้มๆมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่านิชิตาต้องแย้งแน่

“เดี๋ยวค่ะ” นิชิตาส่งเสียงรั้งบริกรหนุ่มจึงไม่ทันได้สังเกตว่ามีอีกคนหนึ่งกำลังยิ้มกว้าง “ขอเปลี่ยนเป็นน้ำมะนาวปั่นสองที่ค่ะ” หญิงสาวจัดการเปลี่ยนไวน์ขาวเป็นน้ำผลไม้เสร็จสรรพโดยไม่คิดจะขอความเห็นจากอารัทธ์เลยแม้แต่น้อย

“แต่ผมอยากดื่มไวน์นะ” อารัทธ์แกล้งโอดครวญและก็ได้รับสายตาโหดๆเป็นของรางวัลกลับมาดังคาด

“ฝันไปเถอะคุณอารัทธ์” นิชิตาชี้ขาด “ฉันไม่มีทางปล่อยให้คุณได้ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แน่”

“เป็นห่วงกันหรือครับ”

“ฉันห่วงตัวเองมากกว่า” หญิงสาวตอบกลับอย่างรู้ทัน แค่อารัทธ์แบบปกติเธอก็รับมือยากพออยู่แล้ว ขืนปล่อยให้เป็นอารัทธ์ในสภาพมีแอลกอฮอล์อยู่ในกระแสเลือดเธอไม่ยิ่งจะรับมือยากกว่าเดิมหรอกหรือ

“พูดแบบนี้ผมน้อยใจนะ” อารัทธ์แกล้งตีหน้าเศร้าได้อย่างสมบทบาทจนนิชิตาอดไม่ได้ที่จะเบ้ปากอย่างหมั่นไส้

“เก็บหน้าแบบนี้ไปอ้อนสาวๆของคุณดีกว่าค่ะ ใช้กับฉันไม่ได้ผลหรอก”

“ผมไม่มีสาวๆแล้วนะ ทำไมถึงไม่ยอมเชื่อกันบ้างครับ” คราวนี้อารัทธ์ใช้น้ำเสียงและสายตาด้วยท่าทีที่จริงจังและหนักแน่นจนนิชิตาก็อดแปลกใจไม่ได้ แววตาที่มักจะแฝงไปด้วยความเจ้าสำราญกลับแปรเปลี่ยนเป็นแน่วแน่และจริงจังและถ้าเธอไม่เห็นผู้หญิงสวยเซ็กซี่คนหนึ่งกำลังเดินมาทางอารัทธ์เธอคงหลงเชื่อไปแล้วว่าน้ำคำที่เขาพูดคือความจริง

“ฉันเชื่อในสิ่งที่สายตาฉันเห็นค่ะคุณอารัทธ์” นิชิตาบอกพร้อมกับส่งสายตาผ่านด้านหลังของอารัทธ์ไปจนชายหนุ่มต้องหันหลังไปมองตาม ดวงตาชั้นเดียวของหนุ่มตี๋เบิกกว้างขึ้นเมื่อพบว่าใครคือคนที่กำลังเดินเข้ามาในระยะใกล้ก่อนจะก้มลงประทับรอยลิปสติกลงบนแก้มของตัวเอง!

“ไม่คิดว่าจะได้เจออาร์ทที่นี่นะคะ” สาวผู้มาใหม่แย้มยิ้มหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งเดือนห้าเอื้อนเอ่ยโดยไม่สนใจผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ด้วยเลยแม้แต่น้อย

“เชอรี่...มาได้ยังไง” อารัทธ์ถามด้วยน้ำเสียงราวกับปลาสำลักน้ำ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาเจอนางแบบสาวที่นี่และยิ่งไม่คิดเข้าไปใหญ่ว่าจะต้องมาเจอกันในสถานการณ์อย่างนี้

“ก็มาถ่ายแบบน่ะสิคะ แต่แหม...ถ้าอาร์ทจะมาหัวหินทำไมไม่บอกเชอรี่หน่อยล่ะคะเชอรี่จะได้ไปหา”

นิชิตาปรายตามองแม่นางแบบสาวคนนั้นที่แทบจะนั่งเกยอยู่บนตักของอารัทธ์นิดหนึ่งก่อนจะเลยมาถึงผู้ชายที่ทำหน้าตากลืนไม่เข้าคายไม่ออกก่อนจะละสายตาออกไปเพื่อแสดงออกว่าต่อให้เขาทำอะไรมากไปกว่านี้เธอก็ไม่ได้สนใจสักนิด

“ตอนนี้ผมไม่สะดวกนะเชอรี่ คุณกลับไปก่อนดีกว่า” อารัทธ์ดันร่างที่สมส่วนทั้งเว้าทั้งโค้งของนางแบบสาวให้พ้นจากตัว อยากจะจัดการกับสถานการณ์ตรงนี้ให้มันจบๆไปโดยเร็วที่สุด

“อาร์ทก็...” นางแบบสาวนามว่าเชอรี่ทอดเสียงอ่อนเสียงหวาน “เชอรี่อยากคุยกับอาร์ทต่อนี่คะหรืออาร์ทกลัว ‘คู่ควง’ คนใหม่จะว่า”

นิชิตาที่นั่งเงียบมานานหันมามองนางแบบสาวตาขวางเมื่อโดนพาดพิงว่าเป็น ‘คู่ควง’ คนใหม่ของอารัทธ์

“จะนั่งก็เชิญค่ะ แต่ขอให้รับรู้ไว้ใหม่ว่าฉันไม่ใช่คู่ควง...อย่างคุณ” คำสบประมาทของนิชิตาทำเอานางแบบสาวแทบดิ้นเร่าด้วยความโกรธแต่ก็ต้องอดทนไว้เพราะไม่อยากจะเสียหน้ากลางภัตตาคารชื่อดัง

“ผมบอกให้คุณกลับไปก่อนไงเชอรี่ ตอนนี้ผมต้องการเวลาส่วนตัว อย่าให้ต้องพูดซ้ำสอง” อารัทธ์สั่งเสียงเฉียบ สายตาที่มองไปยังอดีตคู่ควงนั้นหนาวเหน็บยิ่งกว่าน้ำแข็งขั้วโลกใต้และดูเหมือนสาวเจ้าก็รู้ดีว่าถ้าอารัทธ์แสดงอาการอย่างนี้นั่นหมายความว่าเธอสมควรจะกลับตามที่เขาบอก

อารัทธ์ถอนหายใจออกมายาวเหยียดเมื่อตัวปัญหาเดินห่างออกไปไกล มาหัวหินครั้งนี้กะว่าจะสร้างความทรงจำดีๆเรียกคะแนนจากนิชิตาเสียหน่อยแต่ดันผิดคาดเมื่อมาเจอคู่ควงเก่า ไม่ต้องให้ใครมาบอกชายหนุ่มก็รู้ดีว่าตอนนี้คะแนนของตัวเองในสายตาของนิชิตาคงติดลบจนไม่รู้จะลบอย่างไรแล้ว ยิ่งพอมองดวงตาคู่เรียวคู่นั้นที่ไม่แสดงอาการหึงหวงออกมาสักน้อยที่มีผู้หญิงคนอื่นมาวอแวกับเขาก็ยิ่งน่าน้อยใจ แต่ไม่มีทางเสียหรอกที่คนอย่างอารัทธ์จะถอนตัว...ถอนใจ เพราะผู้หญิงที่ชายหนุ่ม ‘ปักใจ’ ลงไปแล้วว่ารักต่อให้ต้องทำอย่างไรก็ต้องทำให้เธอยอมมอบหัวใจตอบกลับมาให้ได้

...ผมไม่มีวันปล่อยมือจากคุณแน่...คุณอาจารย์ที่รัก...











คอสโมโพลิแทนแก้วที่สี่ถูกดื่มเข้าไปรวดเดียวจนหมด รสชาตินุ่มหอมที่หวานหนักไปทางเปรี้ยวทำให้มุกตาภาติดใจได้ไม่ยากจนต้องเอ่ยปากสั่งเพิ่มด้วยตัวเองและทำท่าว่าจะสั่งแก้วที่สี่ตามมาติดๆถ้าชิษวัศไม่เอ่ยห้ามพร้อมกับเรียกให้พนักงานมาเก็บเงินเสียก่อน แน่นอนว่าชายหนุ่มต้องถูกมุกตาภาบ่นที่ขัดใจเธอ แต่ชิษวัศก็ให้หญิงสาวดื่มมากไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วเมื่อเห็นดวงหน้าหวานแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดวงตากลมสวยที่มองสบกลับมานั้นฉ่ำเยิ้มขืนปล่อยให้เธอ ‘เมา’ มากกว่านี้ต้องไม่ดีแน่ๆเพราะมันอันตรายทั้งตัวเธอและอันตรายทั้งตัวเขาเอง

ชิษวัศช่วยประคองร่างบางที่เดินโย้ไปเย้มาให้ตรงทาง ใจจริงอยากจะพาเธอกลับไปพักที่ห้องเลยด้วยซ้ำแต่มุกตาภากลับร้องขอที่จะเดินเล่นริมทะเลยามค่ำคืนก่อนเข้านอน แม้ชายหนุ่มจะห้ามเพราะดูจากอาการของเธอที่แค่เดินธรรมดายังจะเดินไม่ตรงแต่กลับอยากไปเดินริมทะเลแต่เมื่อมุกตาภายังยืนยันคำเดิมพร้อมกับบอกว่าเธอยังมีสติเพียงแค่อยากจะไปสูดกลิ่นทะเลเพื่อให้รู้สึกสดชื่นขึ้นเท่านั้นชิษวัศจึงยอมตกลงกับข้อเรียกร้องของเธอแต่โดยดี

ร่างสองร่างที่ความสูงค่อนข้างแตกต่างเดินเคียงคู่กันบนหาดทรายริมท้องทะเลยามค่ำคืน เสียงคลื่นซาดซัดเข้ากับผืนทรายเป็นเพียงเสียงเดียวที่เกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสองจนร่างของคนที่ตัวเล็กกว่าหยุดฝีเท้าลงชิษวัศจึงหยุดตาม

“พี่อาร์มเดินต่อไป” แต่มุกตาภากลับบอกให้ชายหนุ่มเดินต่อไป

“แล้วทำไมไม่เดินไปด้วยกัน” ชิษวัศยังคงยืนอยู่ ณ ตำแหน่งเดิมไม่ยอมขยับไปไหน

“เพราะพี่อาร์มยังไม่พร้อมที่จะให้มุกเดินไปด้วยกัน” มุกตาภาตอบเสียงเบา ชิษวัศเข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวต้องการจะสื่อสารแต่ที่ไม่เข้าใจก็คือทำไมจู่ๆเธอถึงพูดสิ่งเหล่านี้ออกมา หรือจะเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไป

“หนูมุก”

“พี่อาร์มเดินไปก่อนสิคะ เดี๋ยวมุกจะเดินตาม” บอกพร้อมรอยยิ้ม ยอมรับว่าเครื่องดื่มที่ชิษวัศสั่งให้ในตอนแรกสร้างความกล้าให้ตัวเองไม่เบา

ชิษวัศมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มของหญิงสาว เมื่อพบว่าแววตานั้นยังคงหนักแน่นตามคำพูดชายหนุ่มจึงยอมทำตามคำพูดของเธอ ร่างสูงเริ่มที่จะก้าวเดินต่อไปแต่ก็ยังไม่วายที่จะหันกลับมามองคนที่เดินตามเป็นพักๆ

“มุกไม่เดินหัวทิ่มหรอกค่ะพี่อาร์ม ไม่ต้องพะวงขนาดนั้นก็ได้” เธอบอกขำๆเมื่อเห็นว่าชิษวัศเดินไปสามก้าวก็ต้องหันมามองเธอทีหนึ่ง

“หนูมุกเดินไม่ตรง” เขาบอกเหตุผลที่ทำให้เธอหัวเราะกิ๊ก

“มุกแค่มึนๆ ไม่ได้เมา”

“แล้วจะเดินอย่างนี้อีกนานไหม”

“ก็ไม่รู้สิคะ แต่มุกชอบเดินตามหลังพี่อาร์ม”

“ทำไม” ชิษวัศถาม ขาทั้งสองข้างยังคงก้าวเดินต่อไปทว่าก้าวในจังหวะที่ช้าลง

“มุกชอบมองแผ่นหลังพี่อาร์ม”

“แล้วถ้าพี่เดินจนหมูมุกตามไม่ทันล่ะ”

“มุกก็จะเดินตามจนทันค่ะ เพราะพี่อาร์มคือจุดหมายปลายทางของมุก” มุกตาภาบอกพร้อมรอยยิ้มก่อนจะชะงักเท้าที่เดินอยู่เมื่อเห็นว่าชิษวัศหยุดที่จะก้าวเดินต่อไปและหมุนตัวกลับมามองหน้าเธอ

“หนูมุก”

“คะ?”

“พี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”

มุกตาภายิ้มหวานก่อนจะพยักหน้าเบาๆ ดวงตากลมโตพราวระยับไม่รู้ว่าเพราะความรู้สึกที่มันท่วมท้นหรือเพราะแอลกอฮอล์ที่ปะปนอยู่ในกระแสเลือดแต่บางทีอาจจะทั้งสองอย่าง

“ถ้าเราอยู่ห่างกันอย่างนี้...” ชิษวัศชะงักไปนิดราวกับว่าไม่มั่นใจกับคำถามที่จะถามออกไป

“แล้วยังไงต่อคะ พี่อาร์มยังถามไม่จบนี่นา” หญิงสาวเอ่ยปากเร่งด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีโลกใบนี้อยู่แล้ว...หนูมุกจะทำยังไง”

คำถามของชิษวัศทำให้คนถูกถามเงียบไปชั่วอึดใจก่อนที่รอยยิ้มสวยจะระบายแต่งแต้มบนใบหน้ามน

“มุกก็จะ...เดินเข้าไปหาพี่อาร์มอย่างนี้” เธอบอกพร้อมกับก้าวเข้าหาชิษวัศทีละก้าว

“หนึ่งก้าว...สองก้าว...สามก้าว” เสียงหวานใสนับจำนวนก้าวตามที่ขาของตัวเองได้ก้าวเดินจนระยะห่างระหว่างเธอและชิษวัศเหลือเพียงแค่เอื้อมมือเดียว

“แล้วก็...” ร่างบางกางแขนโอบรอบเอวของคนตัวโตไว้หลวมๆ “กอดพี่อาร์มไว้อย่างนี้ ต่อให้โลกนี้หายไปจริงๆ มุกก็จะไม่ยอมปล่อยมือ”

“เมาแล้วใช่ไหมนี่” ชิษวัศถามเสียงเบา ไม่ได้ดันร่างบางออกจากตัวแต่ก็ไม่ได้โอบกอดหญิงสาวกลับ ชายหนุ่มเพียงแค่ยืนนิ่งให้เธอสวมกอดเท่านั้น

มุกตาภาหัวเราะในลำคอ ส่ายหน้าดุ๊กดิ๊กในอ้อมอกกว้าง

“ไม่ได้เมาค่ะ ยังมีสติดี”

“แล้วทำไมถึงตอบอย่างนี้”

มุกตาภาคลายอ้อมแขนที่โอบกอดชิษวัศไว้หลวมๆชักเท้าถอยห่างจากร่างสูงไปหนึ่งก้าวก่อนจะแย้มยิ้มหวานให้

“เพราะมันเป็นคำตอบที่มาจากหัวใจ”

“หนูมุก”

หญิงสาวไม่สนใจทีท่าฉงนสนเท่ของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอปิดบังซ่อนเร้นมานานกว่าสิบปีได้เวลาอันสมควรแล้วที่เธอจะต้องพูดต้องบอกมันออกไปให้ชิษวัศได้รับรู้...ความในใจของเธอ

“พี่อาร์มเป็นคนเดียวที่มุกจะรัก...ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อน ตอนนี้...หรือ...ตลอด...” ประโยคที่ยังไม่ถูกเติมเต็มสะดุดลงเมื่อร่างบางโงนเงนและล้มลง แต่ดีที่ชิษวัศยังไวพอที่จะรับร่างของหญิงสาวไว้ได้ทันด้วยสองอ้อมแขน หากคนที่จู่ๆก็ฟุบหลับยังไม่วายที่จะบ่นงึมงำในลำคอ

“ตลอดไป...มุกรัก...พี่อาร์มตลอดไป”

ชิษวัศมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนตัวเองด้วยความรู้สึกที่มากมาย ทั้งตกใจ แปลกใจ สับสน ที่สำคัญ...ไม่มั่นใจ ชายหนุ่มไม่มั่นใจเลยว่าตัวเองจะปฏิเสธความจริงนี้ได้อีกนานแค่ไหน เขาถูกใจเธอมากตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ยิ่งรู้จัก พูดคุย ค่อยๆจดจำพร้อมกับรื้อฟื้นเรื่องราวเมื่อครั้งอดีตไปพร้อมๆกันกับเธอเขายิ่งเริ่มห้ามความรู้สึกตัวเองไม่อยู่ แต่จะให้ทำอย่างไรเมื่อตัวเองยังไม่มั่นใจและไม่กล้าพอที่จะหักล้างคำมั่นของตนเอง

“ขอโทษนะครับหนูมุก ตอนนี้พี่ยังรักหนูมุกไม่ได้ในอนาคตข้างหน้าพี่ก็อาจจะให้คำตอบอะไรไม่ได้ แล้วพี่ก็จะไม่บอกให้หมูมุกรอ ถ้าหนูมุกเปลี่ยนใจไปจากพี่ พี่ก็จะไม่ว่าอะไรเลย” เสียงทุ้มนุ่มเอื้อนเอ่ยอย่างแผ่วเบาราวกับสายลมที่พัดไหวโอบล้อมคนทั้งคู่ ชิษวัศไม่อยากให้ความหวังลมๆแล้งๆกับมุกตาภาและสำคัญที่สุด...เขาไม่ใช่คนที่เห็นแก่ตัวที่จะปิดโอกาสในการเจอผู้ชายคนอื่นที่อาจจะดีกว่า...ตัวเขาเอง


-----------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอนนี้...ปอแก้วว่าหนูมุกตอบคำถามพี่อาร์มได้น่ารักเหมือกันนะคะ แต่จะมีหลายคนหงุดหงิดพี่อาร์มไหมน้าาา? แหะๆ ^^" พี่อาร์มเป็นผู้ชายที่เด็ดขาดในทุกเรื่องยกเว้นเรื่องหัวใจ ยังกล้าๆกลัวๆไม่ยอมก้าวไปเสียทีทั้งที่หนูมุกก็เปิดเผยเสียขนาดนั้น ถ้าวันไหนที่หนูมุกเดินหันหลังไปจากชีวิตแล้วล่ะก็...พี่อาร์มจะรู้สึกว่าไหมคะ หึ หึ หึ (อย่าเบื่อพี่อาร์มกันก่อนน้าาาาาาา)

ตอนหน้ากับตอนถัดไปมาดูคู่พี่อาร์ทกับหมูหวานค่ะ ปอแก้วจัดให้คู่นี้สองตอนเต็มๆเลยค่ะ แล้วค่อยมาลุ้นๆกับความรักและวิธีของหนูมุกที่จะทำให้พี่อาร์มยอมแหกข้อห้ามของตัวเองต่อนะคะ :)

พบกันตอนหน้า "ความรู้สึกแปลกๆ" ค่ะ :D




ตอบเมนท์จ้า....


pattisa : อิอิ ค่าาาาา คาดว่าคงจะเป็นเช่นนั้น พี่อาร์มเองก็คงขึ้นมาจากหลุมที่ตัวเองขุดไว้ไม่พ้นเช่นกัน ><

violette : เรื่องพี่พีนเดี๋ยวก็จะได้รู้กันนะคะ ปอแก้วก็อยากเห็นตอนที่พี่อาร์ทเจอกับมิ้นท์เหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้สงสารพี่อาร์ทเลยยังไม่ให้เจอ แหะๆ (แต่ได้เจอกันแน่ๆค่ะ ) ส่วนพี่อาร์มกับหนูมุก...พี่อาร์มแพ้ทางเต็มๆค่ะ แต่จะเก็บอาการและความรู้สึกได้ดีแค่ไหนนั้น ต้องติดตามต่อไปนะค้า ^__^

WallyValent : ได้เห็นแน่ๆ เพราะตอนหลังพี่แกไม่ได้ฟิวส์ขาดแต่ก็นึกอยากเอาคืนขึ้นมาเฉยๆซะงั้น ฮ่าๆ

anOO : หมูหวานยังไม่ยอมใจอ่อนน่ะสิคะ แค่หวั่นไหวบ้างแต่ไม่ยอมใจอ่อนซะที ส่วนหนูมุกต้องสู้ต่อไปค่ะ พี่อาร์มใกล้จะยอมแหกข้อห้ามเต็มทนแล้วค่ะ ^^

Amata : เป็นใจแบบสุดๆไปเลยล่ะค่ะ อิอิ :)

nunoi : บทจะเจ้าเล่ห์พี่อาร์มเจ้าเล่ห์ได้มากกว่านี้อีกนะคะ แบบนี้หนูมุกเสียเปรียบเห็นๆเนอะ :)

teesaparn : ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์มากๆเลยนะคะ ปอแก้วก็ติดตามนิยายของคุณ teesaparn ค่ะ แต่เพิ่งจะแสดงตัว ฮ่าๆ ขอบคุณที่ชอบชื่อนะคะ ปอแก้วไม่เคยอ่านเรื่องดั่งดาวเดือนเลยค่ะ แต่ถ้ามีโออาสจะไปหามาอ่านนะคะ :) ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

roseolar : แน่นอนว่าพีรัชสามารถทำให้พี่อาร์ทหึงได้เลยค่ะ แต่จะหึงมากหึงน้อยแล้วหึงเมื่อไหร่นั้นเราต้องดูต่อไปค่ะ >< ส่วนพี่อาร์มกับหนูมุก...ยังมีหวานกว่านี้อีกนะคะ อิอิอิ ><




ปอแก้ว
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ม.ค. 2555, 10:39:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ม.ค. 2555, 17:41:42 น.

จำนวนการเข้าชม : 1915





<< เขตพื้นที่ที่ 1 : ผลิดอก...ออกรัก : ตอนที่ 11   เขตพื้นที่ที่ 1 : ผลิดอก...ออกรัก : ตอนที่ 13 >>
Auuuu 22 ม.ค. 2555, 11:19:54 น.
กล้าๆหน่อยคุณชายอาร์ม อิอิ


nunoi 22 ม.ค. 2555, 15:23:10 น.
หนูมุกบอกความในใจขนาดนี้แล้ว คุณอาร์มยังไม่กล้าอีกเหรอ


roseolar 22 ม.ค. 2555, 15:26:19 น.
โหยพี่อาร์ม หนูมุกอุตส่าห์กรุยทางโรแมนติกไว้ซะพร้อม ไหงมาขัดจังหวะตัวเองซะงั้น เฮ้อ!คนอ่านเซ็ง หัดดูพี่อาร์ทเป็นตัวอย่างซะบ้างสิ ถึงสาวไม่เล่นด้วย พ่อคุณก็ทั้งล่อทั้งลวงมาติดกับจนได้ ยังงี้ คนอ่านปลื้มมม


ลิขิตรา 22 ม.ค. 2555, 18:14:48 น.
โกรธพี่อาร์ม ผู้ชายใจร้าย ผู้หญิงน่ะไม่ได้รักขนาดกล้าเผยใจอย่างนี้ เฝ้ารออย่างนี้ได้ง่ายๆหรอกนะ จะรักก็รักสิคะคุณพี่


pattisa 23 ม.ค. 2555, 01:12:17 น.
จะคอยดูพี่อาร์มหึง เเละทนไม่ได้ตอนหนูมุกตัดใจจากพี่อาร์มและ กิ๊กกับคนอื่นแทน อิอิ


mookisme 23 ม.ค. 2555, 08:04:21 น.
จะตัดใจให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย หึหึ !! (:D)


teesaparn 23 ม.ค. 2555, 13:02:06 น.
มาตวยหื้อกำลังใจ๋เจ้า เริ่มรำคาญอ้ายอาร์มแล้ว แมนๆ หน้อยกะ กำเดียวจะโดนล่ะ^^'


anOO 23 ม.ค. 2555, 14:49:03 น.
หนูมุกบอกหมดไม่มีกั๊กแบบนี้ พี่อาร์มยังไม่กล้าเสี่ยงอีกหรอ
ใจร้ายจังเลยนะ จะให้หนูมุกเดินตามไปตลอดเลยใช่ไหม


Amata 23 ม.ค. 2555, 16:46:51 น.
จะเอายังไงอีก ผู้หญิงที่รักเดียวใจเดียวแบบนี้ เฝ้ารอเฝ้ารักมาเนิ่นนาน หาที่ไหนได้อีกล่ะ


violette 24 ม.ค. 2555, 01:00:35 น.
หนูมุกน่ารักแบบนี้ ยังห้ามใจไหวเร้อ อิอิ
รออ่านคู่หมูหวานกับนายอาร์ทค่ะ ยังไม่สงสารนายอาร์ท อิอิ


WallyValent 24 ม.ค. 2555, 10:18:24 น.
นานแค่ไหนหนูก็จะรอพี่อาร์ม >.<'' 555+
หนูมุกไปหาผู้ชายคนอื่นเถอะนะ พี่อาร์มถือว่าเราขอแล้วกัน ฮ่าๆ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account