วิวาห์อารมณ์
เมื่อรักนั้นไม่ได้มาด้วยหัวใจ การครองเรือนจึงเต็มไปด้วยความร้าวรานใจ
Tags: อย่า ยอม แพ้
ตอน: ไม่ติดค้าง
ทนไม่ไหวแล้ว !เปรมคลั่งหนัก
ชายหนุ่มก้มลงบดขยี้ริมฝีปากลงบนรกลีบปากนุ่มสีแดงด้วยเลือดฝาดอย่างรุนแรง ถึงแม้เจ็บหากหญิงสาวพอใจกับสิ่งที่ได้รับ มือเรียวยาวของชายหนุ่มตะโบมโลมไล้แล้วเคล้นคลึงรุนแรงตามอารมณ์คลั่ง จนร่างของเด็กสาวแทบแหลกคามือ เธอร้องครางด้วยความเจ็บ เปรมได้คิด เขาไม่ใช่คนที่จะสร้างความเจ็บ หรือชื่นชอบความเจ็บปวดของคู่รัก ความแค้นแปรเปลี่ยนเป็นตัวเองมากขึ้น บทรักที่นุ่มนวลได้ตามมาเป็นระรอก ชายหนุ่มบอกตัวเองไม่ถูกว่าไยไม่ปล่อยให้ดารกาเดียวดาย เขาเองที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว เรือนร่างขาวโพลนสร้างอารมณ์สุนทรีอย่างยากที่จะดับลงได้ ชายหนุ่มประคองสองเต้ากลมเข้ามาดูดดุนลิ่มรสไปมา ก่อนปล่อยไปคลึงเค้นด้วยความพึงพอใจ แรงกระตุ้นอารมณ์ทำให้เด็กสาวแอ่นอกผวาท้าทายจมูกโด่ง และริมฝีปากได้รูปสวยของอีกฝ่าย ชายหนุ่มแตะแต้มเรียวลิ้นลงลิ้มรสบนปลายยอดแดงของเต้ากลมอีกครั้ง มือเรียวดั่งลำเทียนของดารกาเลื่อนลงสู่กลางลำตัวส่วนหน้ารวดเร็ว เพียงสัมผัสความแข็งแรงของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวถึงกับขาอ่อนด้วยความหวาดผวา เธอรักเปรมอย่างไร้ข้อกังขา แต่การได้สัมผัสร่างกายเปล่าเปลือยนั้นหญิงสาวไม่คาดคิดมาก่อนว่า สิ่งนั้นคือส่วนหนึ่งที่จะเติมเต็มการแต่งงานให้สมบูรณ์ เธอจะเป็นของเปรม เมื่อได้หล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียวกับเขา
ชายรูปงามเลื่อนไล้ตัวเองลงไปตามสัดส่วนพอดิบพอดีของเจ้าสาว ต้นขาขาวเนียนละเอียด ดุนดันให้เนินเนื้ออวบอูมอย่างที่ชายหนุ่มละลานตา ความงดงามของกลีบกายที่เปรมอดที่จะเหลือบแลสอดส่องให้เห็นอย่างผู้ชายทุกคนที่ต้องการเห็นสรีระของภรรยา ปลายนิ้วคลี่ขยายกลีบดอกไม้ขาวให้แยกออกาเพียงเล็กน้อย เจ้าของอับอายจนต้องเลื่อนมือลงมาปกปิดหากเปรมคือชายที่แสนดื้อไปเสียแล้วเขาจูบลงบนหลังมือของหญิงสาว และค่อยเลื่อนมือเธอออกก่อนซุกซบลงไปลูบไล้ด้วยปลายลิ้นซุกซน ความกินแหนงแคลงใจ ความโกรธขึงไม่เหลือติดในใจของสองหนุ่มสาวผู้เป็นคู่วิวาห์อีกแล้ว เวลานี้ ทั้งสองพึงพอใจที่จะเกาะเกี่ยว จับจูงกันขึ้นสู่ปลายทางพิศวาสด้วยความอ่อนหวาน เสียงครวญครางราวกับใจจะขาดรอนของดารกา ดุจดั่งเพลงปลุกใจให้ชายหนุ่มฮึกเหิมลำพอง ความพลุ่งพล่านขจองเลือดในกายฉีดซ่านไปรวมกันเป็นศูนย์รวมที่กึ่งกลางกายของชายหนุ่มจนเขารวดร้าว
“น้องแดง”เสียงสั่นพร่ากระซิบแผ่วที่ริมหู
“ขา”หญิงสาวพริ้มตาขานรับเลื่อนลอยด้วยความสุขอย่างแปลกประหลาด
“ให้พี่นะ”เขาบอก ดันขาทั้งสองของหญิงสาวออกห่างด้วย ขาทั้งสองของเขาเอง ดารกาปรือตามองชายหนุ่ม ซึ่งกำลังนั่งคุกเขาอยู่หว่างกลางหญิงสาวรีบหลบตาหนีทันทีที่เปรมเหลือบแลสายตามองไปที่เธอ สายตาพร่ามัยด้วยพิศวาสจับใจ อำนาจของกามกิเลศทำให้ลืมสิ้นทุกสิ้นอย่าง เปรมไม่ใช่เด็กหนุ่มที่ไม่เคยกับเรื่องสตรีเพศ หากว่า หญิงที่ผ่านมาให้ชีวิตหนุ่มนั้น เป็นเพียงทางผ่านสำหรับผู้ชายวัยคะนอง แต่หญิงนี้ไม่ใช่หญิงในตรอก แม้นศรี หรือหญิงข้างซอยมหาดไทย หรือโรงน้ำชาที่พวกเพื่อนๆไปเที่ยวผ่านแล้วมาแนะนำ เปรมผ่านไปครั้งเดียวเท่านั้นแล้วไม่รู้สึกว่าอยากไปอีกเลย
ชายหนุ่มค่อยคลีกลับดอกไม้ในเรือนกายของเจ้าสาว ความงามเป็นมันวาวระยับอย่างที่บอกว่าเธอพร้อมแล้วที่จะให้เขาเป็นเจ้าของ ความบริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างที่เปรมภาคภูมิใจ ล้างคำกล่าวว่าร้ายต่อหญิงสาวตรงหน้า เธอวางแผนทั้งหมดเพราะมีรักให้กับพี่ชายคนนี้ เขาเองเคยคลางแคลงใจ บัดนี้ไม่มีความคิดอย่างนั้นหลงเหลืออีกแล้ว เขาอภัยให้กับเธอและยังต้องกล่าวคำที่ไม่เคยคิดจะกล่าวกับดารกา
“แดงเจ็บจังเลยค่ะพี่เปรม” หญิงสาวโอดครวญ แม้ว่าจะทนแล้วแต่สุดทน
“พี่ขอโทษนะน้องแดง”เปรมบอกประหม่า ก้มไปกระซิบปลอบ จูบลงบนริมฝีปากปลอบประโลม ขยับกายแทรกผ่านอีกนิด เชื่อช้าเพื่อไม่ให้เป็นการทำร้ายหญิงสาว แต่ต้องการให้เธอมีความสุขร่วมไปกับเขา เจ้าบ่าวคนเก่งบีบบนสองเต้าประทุม เพื่อผ่อนคลายให้หญิงสาวรับอารมณ์ได้เต็มที่
“ดูดได้มั้ยคะพี่เปรมขา” ดารการ้องขอแล้วกัดปากตัวเองด้วยความอาย แต่เธอต้องการอย่างนั้น ปลายยอดขยายจนคิดว่ามันต้องปริแตกเหมือนเม็ดต้อยติ่งโดยน้ำแล้วระเบิดออก เปรมไม่รีรอที่จะทำตาม เขาครอบงำด้วยริมฝีปาก ราวทารกหิวโหย หากว่าไม่เหมือนอย่างที่กล่าวสักนิดเพราะไม่มีเด็กคนไหนที่ใช้ลิ้นรัวแผ่วบนตุ่มติ่งจนความเสียวซ่านแผ่ไปทั้งกาย ไม่เว้นแม้เศษเสี้ยวของอณุเนื้อ ดารกาขยับกายขึ้นขานรับราวต้องมนต์สะกด ความคับแน่นทำให้เปรมเจ็บ หากลึกล้ำดิ่งลึกเข้าสู่เหวสวาท เคลื่อนกายขึ้นลงอย่างระมัดระวัง แต่ดารกาเสียอีกที่ช่างกล้าหาญยิ่งนัก เธอโน้มคอชายผู้เป็นที่รัก กระซิบแผ่วฟังไม่ได้สรรพ หากกระตุ้นให้เปรมไม่ยั้งแรงกายอีก เสียงการกระทบกระทั่งกันของหญิงและชาย มิได้สร้างความแตกแยก หากเป้นการรวมอารมณ์ให้พากันขึ้นสู่ทิพย์วิมานด้วยความสุขสมใจ
“น้องแดง มีความสุขหรือเปล่า เจ็บมากมั้ย พี่ทำแรงไปมั้ย” ถ้อยคำเปล่งออกมาด้วยความห่วงใย หากดารกาโอบรอบคอสามีด้วยสองมือ ก่อนเปลี่ยนเป็นลูบไล้แก้มสากส่งยิ้มให้เล็กน้อย
“แดงมีความสุขเหลือเกินคะพี่เปรม แดงไม่เคยรู้สึกอย่างนี้เลย”
“หรือจ๊ะ”
หญิงสาวตามติดแรงกระชั้นกายของเจ้าบ่าว แรงเสียดทานที่กดทับลงยังจุดรวมของหญิงสาวทำให้ดารกาถูกฉุดดึงขึ้นที่สูง
“พี่ขา แดง แดง”เธอกล่าวได้เพียงนั้น เกร็งกายเหยียดปลายเท้าตึงทั้งสองข้างรัดรึงชายหนุ่มโดยธรรมชาติสั่งการ เปรมกระตุกกายหลายครั้งกดร่างลงฝังแน่นราวกับฝากวิญญาณไว้ในอุ้งมือของหญิงสาวชั่วขณะ
เขากอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน ดารกาสอดแขนโอบรอบเอวเพรียว ชายหนุ่มกดจมูกหอมแก้มและหน้าผากจอมซนของเขาหลายครั้ง ดารกานึกอะไรได้บางอย่างจึงได้ถามเบาๆ
“นี่หรือคะเขาเรียกว่าวิมานฉิมพลี”
เปรมหัวเราะเบาๆมีความสุขอย่างคาดไม่ถึงกับคนในอ้อมแขนนี้
“หัวเราะทำไมคะพี่เปรม”
“ฉิมพลีที่เขาพูดกันนั้น จะมีสักกี่คนกันนะที่รู้ว่า มันคือวิมานที่เต็มไปด้วยต้นงิ้ว”
“อุ๊ยตายจริง อย่างนั้นไม่ใช่ค่ะ แดงไม่ผิดนะคะ แดงไม่มีใคร”
ชายหนุ่มกอดกระชับคนในอ้อมแขนแน่นเข้า รู้ยิ่งกว่ารู้แล้วว่าเธอไม่มีใคร และคงมีแต่คนที่กำลังกอดเธอผู้นี้มาตั้งแต่เยาว์วัย ยามไร้เดียงสา เขาเคยเอ็นดูดารกา รักเธอเช่นน้องสาวในสายเลือด ความฉลาดของเธอทำให้เขาประทับใจ และชิงชังเมื่อเธอใช้เพื่อเอาชนะทุกสิ่งที่เธอต้องการ หากว่า เขาอภัยให้แล้ว ให้กับความบริสุทธิ์ของเธอ
เปรมจุมพิตลงบนกลับปากหญิงสาว คราวนี้เขาได้นักเรียนรู้ที่เรียนไวและทำท่าจะเก่งเท่าครู ชายหนุ่มครางในลำคอเมื่อหญิงสาวเกี่ยวกระวัดรัดพันและดุดดุนปลายลิ้นของเขาแน่น...พอใจ ชายหนุ่มบอกตัวเอง มือเลื่อนไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาซับคราบไคลที่ฝากไว้ครั้งแรกเพื่อเริ่มบทเรียนครั้งใหม่อีกครา
ชายหนุ่มก้มลงบดขยี้ริมฝีปากลงบนรกลีบปากนุ่มสีแดงด้วยเลือดฝาดอย่างรุนแรง ถึงแม้เจ็บหากหญิงสาวพอใจกับสิ่งที่ได้รับ มือเรียวยาวของชายหนุ่มตะโบมโลมไล้แล้วเคล้นคลึงรุนแรงตามอารมณ์คลั่ง จนร่างของเด็กสาวแทบแหลกคามือ เธอร้องครางด้วยความเจ็บ เปรมได้คิด เขาไม่ใช่คนที่จะสร้างความเจ็บ หรือชื่นชอบความเจ็บปวดของคู่รัก ความแค้นแปรเปลี่ยนเป็นตัวเองมากขึ้น บทรักที่นุ่มนวลได้ตามมาเป็นระรอก ชายหนุ่มบอกตัวเองไม่ถูกว่าไยไม่ปล่อยให้ดารกาเดียวดาย เขาเองที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว เรือนร่างขาวโพลนสร้างอารมณ์สุนทรีอย่างยากที่จะดับลงได้ ชายหนุ่มประคองสองเต้ากลมเข้ามาดูดดุนลิ่มรสไปมา ก่อนปล่อยไปคลึงเค้นด้วยความพึงพอใจ แรงกระตุ้นอารมณ์ทำให้เด็กสาวแอ่นอกผวาท้าทายจมูกโด่ง และริมฝีปากได้รูปสวยของอีกฝ่าย ชายหนุ่มแตะแต้มเรียวลิ้นลงลิ้มรสบนปลายยอดแดงของเต้ากลมอีกครั้ง มือเรียวดั่งลำเทียนของดารกาเลื่อนลงสู่กลางลำตัวส่วนหน้ารวดเร็ว เพียงสัมผัสความแข็งแรงของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวถึงกับขาอ่อนด้วยความหวาดผวา เธอรักเปรมอย่างไร้ข้อกังขา แต่การได้สัมผัสร่างกายเปล่าเปลือยนั้นหญิงสาวไม่คาดคิดมาก่อนว่า สิ่งนั้นคือส่วนหนึ่งที่จะเติมเต็มการแต่งงานให้สมบูรณ์ เธอจะเป็นของเปรม เมื่อได้หล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียวกับเขา
ชายรูปงามเลื่อนไล้ตัวเองลงไปตามสัดส่วนพอดิบพอดีของเจ้าสาว ต้นขาขาวเนียนละเอียด ดุนดันให้เนินเนื้ออวบอูมอย่างที่ชายหนุ่มละลานตา ความงดงามของกลีบกายที่เปรมอดที่จะเหลือบแลสอดส่องให้เห็นอย่างผู้ชายทุกคนที่ต้องการเห็นสรีระของภรรยา ปลายนิ้วคลี่ขยายกลีบดอกไม้ขาวให้แยกออกาเพียงเล็กน้อย เจ้าของอับอายจนต้องเลื่อนมือลงมาปกปิดหากเปรมคือชายที่แสนดื้อไปเสียแล้วเขาจูบลงบนหลังมือของหญิงสาว และค่อยเลื่อนมือเธอออกก่อนซุกซบลงไปลูบไล้ด้วยปลายลิ้นซุกซน ความกินแหนงแคลงใจ ความโกรธขึงไม่เหลือติดในใจของสองหนุ่มสาวผู้เป็นคู่วิวาห์อีกแล้ว เวลานี้ ทั้งสองพึงพอใจที่จะเกาะเกี่ยว จับจูงกันขึ้นสู่ปลายทางพิศวาสด้วยความอ่อนหวาน เสียงครวญครางราวกับใจจะขาดรอนของดารกา ดุจดั่งเพลงปลุกใจให้ชายหนุ่มฮึกเหิมลำพอง ความพลุ่งพล่านขจองเลือดในกายฉีดซ่านไปรวมกันเป็นศูนย์รวมที่กึ่งกลางกายของชายหนุ่มจนเขารวดร้าว
“น้องแดง”เสียงสั่นพร่ากระซิบแผ่วที่ริมหู
“ขา”หญิงสาวพริ้มตาขานรับเลื่อนลอยด้วยความสุขอย่างแปลกประหลาด
“ให้พี่นะ”เขาบอก ดันขาทั้งสองของหญิงสาวออกห่างด้วย ขาทั้งสองของเขาเอง ดารกาปรือตามองชายหนุ่ม ซึ่งกำลังนั่งคุกเขาอยู่หว่างกลางหญิงสาวรีบหลบตาหนีทันทีที่เปรมเหลือบแลสายตามองไปที่เธอ สายตาพร่ามัยด้วยพิศวาสจับใจ อำนาจของกามกิเลศทำให้ลืมสิ้นทุกสิ้นอย่าง เปรมไม่ใช่เด็กหนุ่มที่ไม่เคยกับเรื่องสตรีเพศ หากว่า หญิงที่ผ่านมาให้ชีวิตหนุ่มนั้น เป็นเพียงทางผ่านสำหรับผู้ชายวัยคะนอง แต่หญิงนี้ไม่ใช่หญิงในตรอก แม้นศรี หรือหญิงข้างซอยมหาดไทย หรือโรงน้ำชาที่พวกเพื่อนๆไปเที่ยวผ่านแล้วมาแนะนำ เปรมผ่านไปครั้งเดียวเท่านั้นแล้วไม่รู้สึกว่าอยากไปอีกเลย
ชายหนุ่มค่อยคลีกลับดอกไม้ในเรือนกายของเจ้าสาว ความงามเป็นมันวาวระยับอย่างที่บอกว่าเธอพร้อมแล้วที่จะให้เขาเป็นเจ้าของ ความบริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างที่เปรมภาคภูมิใจ ล้างคำกล่าวว่าร้ายต่อหญิงสาวตรงหน้า เธอวางแผนทั้งหมดเพราะมีรักให้กับพี่ชายคนนี้ เขาเองเคยคลางแคลงใจ บัดนี้ไม่มีความคิดอย่างนั้นหลงเหลืออีกแล้ว เขาอภัยให้กับเธอและยังต้องกล่าวคำที่ไม่เคยคิดจะกล่าวกับดารกา
“แดงเจ็บจังเลยค่ะพี่เปรม” หญิงสาวโอดครวญ แม้ว่าจะทนแล้วแต่สุดทน
“พี่ขอโทษนะน้องแดง”เปรมบอกประหม่า ก้มไปกระซิบปลอบ จูบลงบนริมฝีปากปลอบประโลม ขยับกายแทรกผ่านอีกนิด เชื่อช้าเพื่อไม่ให้เป็นการทำร้ายหญิงสาว แต่ต้องการให้เธอมีความสุขร่วมไปกับเขา เจ้าบ่าวคนเก่งบีบบนสองเต้าประทุม เพื่อผ่อนคลายให้หญิงสาวรับอารมณ์ได้เต็มที่
“ดูดได้มั้ยคะพี่เปรมขา” ดารการ้องขอแล้วกัดปากตัวเองด้วยความอาย แต่เธอต้องการอย่างนั้น ปลายยอดขยายจนคิดว่ามันต้องปริแตกเหมือนเม็ดต้อยติ่งโดยน้ำแล้วระเบิดออก เปรมไม่รีรอที่จะทำตาม เขาครอบงำด้วยริมฝีปาก ราวทารกหิวโหย หากว่าไม่เหมือนอย่างที่กล่าวสักนิดเพราะไม่มีเด็กคนไหนที่ใช้ลิ้นรัวแผ่วบนตุ่มติ่งจนความเสียวซ่านแผ่ไปทั้งกาย ไม่เว้นแม้เศษเสี้ยวของอณุเนื้อ ดารกาขยับกายขึ้นขานรับราวต้องมนต์สะกด ความคับแน่นทำให้เปรมเจ็บ หากลึกล้ำดิ่งลึกเข้าสู่เหวสวาท เคลื่อนกายขึ้นลงอย่างระมัดระวัง แต่ดารกาเสียอีกที่ช่างกล้าหาญยิ่งนัก เธอโน้มคอชายผู้เป็นที่รัก กระซิบแผ่วฟังไม่ได้สรรพ หากกระตุ้นให้เปรมไม่ยั้งแรงกายอีก เสียงการกระทบกระทั่งกันของหญิงและชาย มิได้สร้างความแตกแยก หากเป้นการรวมอารมณ์ให้พากันขึ้นสู่ทิพย์วิมานด้วยความสุขสมใจ
“น้องแดง มีความสุขหรือเปล่า เจ็บมากมั้ย พี่ทำแรงไปมั้ย” ถ้อยคำเปล่งออกมาด้วยความห่วงใย หากดารกาโอบรอบคอสามีด้วยสองมือ ก่อนเปลี่ยนเป็นลูบไล้แก้มสากส่งยิ้มให้เล็กน้อย
“แดงมีความสุขเหลือเกินคะพี่เปรม แดงไม่เคยรู้สึกอย่างนี้เลย”
“หรือจ๊ะ”
หญิงสาวตามติดแรงกระชั้นกายของเจ้าบ่าว แรงเสียดทานที่กดทับลงยังจุดรวมของหญิงสาวทำให้ดารกาถูกฉุดดึงขึ้นที่สูง
“พี่ขา แดง แดง”เธอกล่าวได้เพียงนั้น เกร็งกายเหยียดปลายเท้าตึงทั้งสองข้างรัดรึงชายหนุ่มโดยธรรมชาติสั่งการ เปรมกระตุกกายหลายครั้งกดร่างลงฝังแน่นราวกับฝากวิญญาณไว้ในอุ้งมือของหญิงสาวชั่วขณะ
เขากอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน ดารกาสอดแขนโอบรอบเอวเพรียว ชายหนุ่มกดจมูกหอมแก้มและหน้าผากจอมซนของเขาหลายครั้ง ดารกานึกอะไรได้บางอย่างจึงได้ถามเบาๆ
“นี่หรือคะเขาเรียกว่าวิมานฉิมพลี”
เปรมหัวเราะเบาๆมีความสุขอย่างคาดไม่ถึงกับคนในอ้อมแขนนี้
“หัวเราะทำไมคะพี่เปรม”
“ฉิมพลีที่เขาพูดกันนั้น จะมีสักกี่คนกันนะที่รู้ว่า มันคือวิมานที่เต็มไปด้วยต้นงิ้ว”
“อุ๊ยตายจริง อย่างนั้นไม่ใช่ค่ะ แดงไม่ผิดนะคะ แดงไม่มีใคร”
ชายหนุ่มกอดกระชับคนในอ้อมแขนแน่นเข้า รู้ยิ่งกว่ารู้แล้วว่าเธอไม่มีใคร และคงมีแต่คนที่กำลังกอดเธอผู้นี้มาตั้งแต่เยาว์วัย ยามไร้เดียงสา เขาเคยเอ็นดูดารกา รักเธอเช่นน้องสาวในสายเลือด ความฉลาดของเธอทำให้เขาประทับใจ และชิงชังเมื่อเธอใช้เพื่อเอาชนะทุกสิ่งที่เธอต้องการ หากว่า เขาอภัยให้แล้ว ให้กับความบริสุทธิ์ของเธอ
เปรมจุมพิตลงบนกลับปากหญิงสาว คราวนี้เขาได้นักเรียนรู้ที่เรียนไวและทำท่าจะเก่งเท่าครู ชายหนุ่มครางในลำคอเมื่อหญิงสาวเกี่ยวกระวัดรัดพันและดุดดุนปลายลิ้นของเขาแน่น...พอใจ ชายหนุ่มบอกตัวเอง มือเลื่อนไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาซับคราบไคลที่ฝากไว้ครั้งแรกเพื่อเริ่มบทเรียนครั้งใหม่อีกครา
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ธ.ค. 2554, 09:08:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ธ.ค. 2554, 09:08:26 น.
จำนวนการเข้าชม : 5574
| << แต่งงานตามอารมณ์ | ข้าวใหม่ปลามัน >> |
Asian 19 ธ.ค. 2554, 11:20:36 น.
ตอนนี้ทำเอาเลือดกำเดากระฉูดเลยค่ะ 55
ตอนนี้ทำเอาเลือดกำเดากระฉูดเลยค่ะ 55
Zephyr 19 ธ.ค. 2554, 12:18:40 น.
อ๊ากก ทิชชู่อ่ะ พี่เปรม แหม พอน้องแดงบริสุทธิ์ล่ะก็ ออกนอกหน้าเชียวนะ ทีก่อนหน้านี้ทำเค้าเสียใจอ่ะ ไม่ไหวจะเคลียร์กะผู้ชายคนนี้จริงๆ
อ๊ากก ทิชชู่อ่ะ พี่เปรม แหม พอน้องแดงบริสุทธิ์ล่ะก็ ออกนอกหน้าเชียวนะ ทีก่อนหน้านี้ทำเค้าเสียใจอ่ะ ไม่ไหวจะเคลียร์กะผู้ชายคนนี้จริงๆ
nutcha 19 ธ.ค. 2554, 14:34:11 น.
เริ่มจะหลงหนูแดงแล้วใช่ไหมล่ะพี่เปรม แหมพอรู้ว่าหนูแดงไม่มีใครมาก่อนล่ะทำหวงทีเมื่อก่อนล่ะทำให้หนูแดงต้องร้องไห้ตลอด ชิหมั่นไส้
เริ่มจะหลงหนูแดงแล้วใช่ไหมล่ะพี่เปรม แหมพอรู้ว่าหนูแดงไม่มีใครมาก่อนล่ะทำหวงทีเมื่อก่อนล่ะทำให้หนูแดงต้องร้องไห้ตลอด ชิหมั่นไส้
คิมหันตุ์ 19 ธ.ค. 2554, 14:40:36 น.
บร๊ะ!!!เคลียร์กันบนเตียงนี่จบไวเข้าใจง่าย. คิคิ
บร๊ะ!!!เคลียร์กันบนเตียงนี่จบไวเข้าใจง่าย. คิคิ
แพม 19 ธ.ค. 2554, 17:42:21 น.
เอ๊ะ! แก้บทเลิฟซีนป่ะเนี่ย นึกว่าตอนที่แล้วจบไปแล้วซะอีก
เอ๊ะ! แก้บทเลิฟซีนป่ะเนี่ย นึกว่าตอนที่แล้วจบไปแล้วซะอีก
violette 19 ธ.ค. 2554, 18:53:49 น.
ชริ งอนตาเปรม พอเค้าบริสุทธิ์มารัก ที่แท้ก็หึงเค้าไม่รู้ตัวมาตลอด นิสัย!
ชริ งอนตาเปรม พอเค้าบริสุทธิ์มารัก ที่แท้ก็หึงเค้าไม่รู้ตัวมาตลอด นิสัย!
windy2000 19 ธ.ค. 2554, 19:49:33 น.
อิอิ น้องเราจิ้นใช่ปะ
อิอิ น้องเราจิ้นใช่ปะ
minafiba 19 ธ.ค. 2554, 21:00:20 น.
^_^
^_^
นางแก้ว 20 ธ.ค. 2554, 04:30:38 น.
ตั้งใจกั๊กเลิฟซ๊น แต่ทำใฟ้ค้างๆหัวใจนักอ่านเลยต้องลงรายละเอียดอีกเล็กน้อยค่ะ
ตั้งใจกั๊กเลิฟซ๊น แต่ทำใฟ้ค้างๆหัวใจนักอ่านเลยต้องลงรายละเอียดอีกเล็กน้อยค่ะ
nlist 21 ธ.ค. 2554, 21:37:10 น.
น้องแดงหัวไวจัง ถุกใจพี่เปรมคะ
น้องแดงหัวไวจัง ถุกใจพี่เปรมคะ