เจ็บใจนัก รักซะดีมั๊ย
คนสองคนที่ตอนแรกไม่ถูกกันเลย แต่ด้วยเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ได้ใกล้ชิดและเริ่มเรียนรู้ตัวตนของอีกฝ่าย และการจากกันด้วยการ(เกือบ)จะเข้าใจผิด สุดท้ายจะลงเอยอย่างไรร่วมลุ้นได้เลยค่ะ
Tags: รักหวานแหวว
ตอน: ความเข้าใจผิดของซากุระ Part 1
วันนี้ผมกลับบ้านเย็นเป็นพิเศษ เนื่องจากเป็นวันเข้ากิจกรรมชมรม ชมรมฟุตบอลที่ผมอยู่นั้นช่วงนี้ต้องซ้อมหนักเป็นพิเศษ เพราะใกล้แข่งขันชิงถ้วยรางวัลชนะเลิศระหว่างโรงเรียนมัธยมปลายเซโจกับโรงเรียนมัธยมปลายโตโฮ ซึ่งทั้งโรงเรียนทั้งสองแห่งเป็นคู่แข่งกันมาตลอด พวกผมจึงตั้งใจกันเป็นพิเศษเพื่อรักษาแชมป์และถ้วยรางวัลไว้ ขณะเดินกลับบ้านกับคุโดเพื่อนสนิทของผมซึ่งเป็นกัปตันชมรมฟุตบอลตามปกติ คุโดก็ได้เอ่ยปากถามในสิ่งที่ค้างคาใจอยู่ ซึ่งผมก็ไม่ปฏิเสธที่จะตอบเนื่องจากผมกับคุโดสนิทกันมาก จึงไม่มีเรื่องปิดบังกันอยู่แล้ว
“นี้ไอ้ไคซ์แกเอาจริงหรอที่คบกับซากุระ”
“เออดิถามไหม แกก็รู้ว่าฉันชอบซากุระมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว”
“ป่าว ฉันแค่ไม่เข้าใจ ซากุระท่าทางเกียจแกอย่างกับอะไร หาเรื่องแกได้ตลอด แกยังชอบอยู่อีกหรอ”
“ฉันก็ไม่รู้นะว่าฉันเคยไปทำอะไรให้ซากุระหนักหนา ถึงได้เกียจฉันนัก”
ไคซ์จำไม่ได้สักนิดว่าได้เคยพูดประโยคที่ทำให้ซากุระผูกพยาบาทกับเขามาจนถึงตอนนี้
“เออๆ เอาเหอะ ยังไงก็ขอให้แกโชคดีแล้วกัน”
“ว่าแต่แกจะค้างบ้านฉันไหม วันนี้ยัยเรย์กะตัวป่วนไม่อยู่ไม่ใช่หรอ”
“ยัยเรย์กะไปติวหนังสือที่บ้านเพื่อน แต่ฉันไม่ค้างบ้านแกดีกว่า เกรงใจพ่อกับแม่แก”
“ตามใจแก งั้นฉันไปก่อนนะจะแวะไปธุระนิดหน่อย”
“อืมโชคดีนะ”
และแล้ววันแข่งขันฟุตบอลชิงถ้วยรางวัลชนะเลิศระหว่างโรงเรียนมัธยมปลายเซโจกับโรเรียนมัธยมปลายโตโฮก็ได้เริ่มขึ้น ในปีนี้โรงเรียนมัธยมปลายเซโจของผมเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน สนามที่ใช้จัดการแข่งขันสามารถจุคนได้ 5,000 คน หากแต่ยังไม่ถึงเวลาแข่ง สนามกีฬาแห่งนี้กลับคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่มาชมเกมส์การแข่งขันนัดนี้ ไม่ว่าจะเป็นนักเรียนโรงเรียนมัธยมปลายเซโจ นักเรียนโรงเรียนมัธยมปลายโตโฮ หรือแม้แต่ประชาชนธรรมดา หลังเกมส์การแข่งขันเริ่มขึ้น กองเชียร์ของทั้งสองทีมก็ส่งเสียงเชียร์กระหึ่มสนามกีฬา การแข่งขันดำเนินไปอย่างเข้มข้นท่ามกลางเสียงเชียร์ ทั้งสองทีมผลัดกันรุกผลัดกันรับอย่างต่อเนื่อง
เกมส์การแข่งขันจบลงโดยทีมของผมสามารถคว้าชัยไปได้ 1 ประตู ต่อ 0 ซึ่งประตูดังกล่าวได้มาจากการประสานงานกันของผมกับคุโด และการรักษาประตูอย่างเหนียวแน่นของวากาบายาชิ ทั้งทีมต่างแสดงความดีใจกันยกใหญ่ และก็พากันขึ้นไปรับถ้วยรางวัล หลังจากเสร็จพิธีรับถ้วยรางวัลและเหรียญรางวัลแล้ว ผมจึงกอดคอหัวเราะกับคุโดออกจากสนามไปหาที่นั่งพัก โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีคน 2 คนเดินตามผมกับคุโดมาเงียบๆ
หลังเกมส์การแข่งขันจบลงฉันตั้งใจจะเดินเข้าไปแสดงความยินดีกับนายไคซ์และคุโด แต่สังเกตเห็นเด็กสาวรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้ารูปไข่ รอมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู ผิวขาวนวลรับกับนัยน์ตาสีเขียวมรกตอย่างคนที่มีเชื้อสายรัสเซีย ผมยาวประบ่าสีเงิน กำลังหอมแก้มนายไคซ์เข้าพอดี
“ทำอะไรกันไม่อายฟ้าไม่อายดินบ้างเลย”
หญิงสาวคิดในใจ ภายนอกแม้จะทำเหมือนไม่ใส่ใจแต่ในใจก็อดสงสัยไม่ได้กับความสัมพันธ์ของนายไคซ์กับเด็กสาวแสนสวยคนนั้น เมื่อทนดูต่อไปไม่ได้ ฉันจึงสะบัดหน้าเดินจากไปทันทีจึงไม่ทันได้ยินคำพูดประโยคทัดมาที่ออกมาจากปากของไคซ์
“นี้ไอ้ไคซ์แกเอาจริงหรอที่คบกับซากุระ”
“เออดิถามไหม แกก็รู้ว่าฉันชอบซากุระมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว”
“ป่าว ฉันแค่ไม่เข้าใจ ซากุระท่าทางเกียจแกอย่างกับอะไร หาเรื่องแกได้ตลอด แกยังชอบอยู่อีกหรอ”
“ฉันก็ไม่รู้นะว่าฉันเคยไปทำอะไรให้ซากุระหนักหนา ถึงได้เกียจฉันนัก”
ไคซ์จำไม่ได้สักนิดว่าได้เคยพูดประโยคที่ทำให้ซากุระผูกพยาบาทกับเขามาจนถึงตอนนี้
“เออๆ เอาเหอะ ยังไงก็ขอให้แกโชคดีแล้วกัน”
“ว่าแต่แกจะค้างบ้านฉันไหม วันนี้ยัยเรย์กะตัวป่วนไม่อยู่ไม่ใช่หรอ”
“ยัยเรย์กะไปติวหนังสือที่บ้านเพื่อน แต่ฉันไม่ค้างบ้านแกดีกว่า เกรงใจพ่อกับแม่แก”
“ตามใจแก งั้นฉันไปก่อนนะจะแวะไปธุระนิดหน่อย”
“อืมโชคดีนะ”
และแล้ววันแข่งขันฟุตบอลชิงถ้วยรางวัลชนะเลิศระหว่างโรงเรียนมัธยมปลายเซโจกับโรเรียนมัธยมปลายโตโฮก็ได้เริ่มขึ้น ในปีนี้โรงเรียนมัธยมปลายเซโจของผมเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน สนามที่ใช้จัดการแข่งขันสามารถจุคนได้ 5,000 คน หากแต่ยังไม่ถึงเวลาแข่ง สนามกีฬาแห่งนี้กลับคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่มาชมเกมส์การแข่งขันนัดนี้ ไม่ว่าจะเป็นนักเรียนโรงเรียนมัธยมปลายเซโจ นักเรียนโรงเรียนมัธยมปลายโตโฮ หรือแม้แต่ประชาชนธรรมดา หลังเกมส์การแข่งขันเริ่มขึ้น กองเชียร์ของทั้งสองทีมก็ส่งเสียงเชียร์กระหึ่มสนามกีฬา การแข่งขันดำเนินไปอย่างเข้มข้นท่ามกลางเสียงเชียร์ ทั้งสองทีมผลัดกันรุกผลัดกันรับอย่างต่อเนื่อง
เกมส์การแข่งขันจบลงโดยทีมของผมสามารถคว้าชัยไปได้ 1 ประตู ต่อ 0 ซึ่งประตูดังกล่าวได้มาจากการประสานงานกันของผมกับคุโด และการรักษาประตูอย่างเหนียวแน่นของวากาบายาชิ ทั้งทีมต่างแสดงความดีใจกันยกใหญ่ และก็พากันขึ้นไปรับถ้วยรางวัล หลังจากเสร็จพิธีรับถ้วยรางวัลและเหรียญรางวัลแล้ว ผมจึงกอดคอหัวเราะกับคุโดออกจากสนามไปหาที่นั่งพัก โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีคน 2 คนเดินตามผมกับคุโดมาเงียบๆ
หลังเกมส์การแข่งขันจบลงฉันตั้งใจจะเดินเข้าไปแสดงความยินดีกับนายไคซ์และคุโด แต่สังเกตเห็นเด็กสาวรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้ารูปไข่ รอมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู ผิวขาวนวลรับกับนัยน์ตาสีเขียวมรกตอย่างคนที่มีเชื้อสายรัสเซีย ผมยาวประบ่าสีเงิน กำลังหอมแก้มนายไคซ์เข้าพอดี
“ทำอะไรกันไม่อายฟ้าไม่อายดินบ้างเลย”
หญิงสาวคิดในใจ ภายนอกแม้จะทำเหมือนไม่ใส่ใจแต่ในใจก็อดสงสัยไม่ได้กับความสัมพันธ์ของนายไคซ์กับเด็กสาวแสนสวยคนนั้น เมื่อทนดูต่อไปไม่ได้ ฉันจึงสะบัดหน้าเดินจากไปทันทีจึงไม่ทันได้ยินคำพูดประโยคทัดมาที่ออกมาจากปากของไคซ์
จินามิ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ม.ค. 2555, 13:10:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ม.ค. 2555, 13:10:26 น.
จำนวนการเข้าชม : 1209
| << เริ่มต้นแผนการของไคซ์ | ความเข้าใจผิดของซากุระ Part 2 >> |