สุดที่รัก
บทนำเรื่อง
เคยคิดไว้นานแล้วว่าอยากจะมีนิยายเป็น ของตัวเองสักเรื่องหนึ่ง แต่ไม่เคยสำเร็จ ลงมือเขียนทีไร ได้อย่างมาก แค่ครึ่งบรรทัดก็ล้มเลิกแล้ว...แต่มีเพื่อนๆ ช่วยกันยุ และคอยเป็นกำลังใจ บอกว่าถ้าไม่ลงมือทำเมื่อไหร่จะสำเร็จ ทำให้เราเกิดแรงฮึดขึ้นมา เรื่องราวต่อไปนี้ มีจินตนาการจากผู้ชายคนหนึ่ง ถ้าอ่านแล้วสนุก มีความสุข ขอยกความดีความชอบให้กับ ผู้ชายคนนั้น แต่ถ้าอ่านแล้ว ไม่ได้เรื่อง เราต้องขอโทษทุกๆ คนด้วยที่ทำให้ผิดหวัง
เคยคิดไว้นานแล้วว่าอยากจะมีนิยายเป็น ของตัวเองสักเรื่องหนึ่ง แต่ไม่เคยสำเร็จ ลงมือเขียนทีไร ได้อย่างมาก แค่ครึ่งบรรทัดก็ล้มเลิกแล้ว...แต่มีเพื่อนๆ ช่วยกันยุ และคอยเป็นกำลังใจ บอกว่าถ้าไม่ลงมือทำเมื่อไหร่จะสำเร็จ ทำให้เราเกิดแรงฮึดขึ้นมา เรื่องราวต่อไปนี้ มีจินตนาการจากผู้ชายคนหนึ่ง ถ้าอ่านแล้วสนุก มีความสุข ขอยกความดีความชอบให้กับ ผู้ชายคนนั้น แต่ถ้าอ่านแล้ว ไม่ได้เรื่อง เราต้องขอโทษทุกๆ คนด้วยที่ทำให้ผิดหวัง
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ฉันกับพี่
สุดที่รัก ตอนที่ 1
“พี่ลัน พี่อย่าเอาทรายมาปาใส่เค้าซิ..มันเข้าตาเค้านะ” ฉันตะโกนห้าม แต่พี่ลันหัวเราะแถมยังวิ่งมาอุ้มฉันโยนลงทะเล ฉันเลยโวยวายใหญ่
“พี่ลัน ..เค้าเปียกหมดแล้ว เค้าโกรธพี่ลันแล้วนะ” ฉันทำหน้างอนๆ พี่ลันเข้ามากอดแล้วยังบอกอีกว่า
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ..ยัยหนูนาเรามาเที่ยวทะเลกัน จะไม่ให้เปียกได้ไง..ถ้าไม่เปียกก็เรียกว่ายังไม่ถึงทะเลน่ะซิ” แล้วพี่ลันก็ขโมยหอมแก้มฉัน “ ฟอดดดดด” เรา 2 คน เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน พี่ลันดึงฉันออกไปไกลจากฝั่ง ฉันกอดคอพี่ลันแน่นเพราะกลัว เวลาออกไปไกลจากฝั่งแล้วทะเลดูน่ากลัว
“พี่ลันอย่าปล่อยเค้านะ เค้ากลัว”
“อยู่ กับพี่แล้วยังจะกลัวอีกหรือฮึหนูนา พี่รับรองไม่ปล่อยเราแน่..ถ้าหนูนาไม่ขัดใจพี่” เค้ามองฉัน ด้วยสายตาหวานลมหายใจอุ่นๆ คลอเคลียอยู่แถมใบหน้า ริมฝีปากก็อยู่ไม่ห่างกัน ทำให้ฉันหัวใจเต้นแรง พี่ลันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แถมทำตาวาวๆ อีก
“น่ารักจังหนูนาของพี่ มานี่ซะดีๆ มาให้พี่จูบที..นะ น๊าาา” พูดจบก็ไม่รอให้ฉันอนุญาต พี่ลันโน้มหน้าเข้ามาใกล้แล้วแนบปากสวยได้รูปของเขากับริมฝีปากของชั้นทันที ตอนแรกก็จูบเพียงแผ่วเบาราวสัมผัสจากขนนก แล้วเริ่มบดเคล้าริมฝีปากหนักขึ้น พี่ลันสอดลิ้นเข้าไปหาลิ้นของฉัน ทำให้ฉันสั่นสะท้าน แต่ฉันก็ไม่ได้ห้ามปามเขา เราทั้งสองจูบกันเนินนานไม่รู้จักเบื่อ จนพี่ลันเริ่มจะระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้ละจากปากมาที่ซอกคอของฉัน เสื้อผ้าที่เปียกปอนทำให้เนื้อแนบเนื้อกันมาก ยิ่งขึ้น ทำให้อารมณ์ของพี่ลัน เริ่มควบคุมไม่อยู่ เค้าเอามือมาลูบไล้อกอวบอิ่มของฉัน ฉันสะดุ้งเฮือก ครางเสียงแผ่วเบา
“พี่คะ… พี่ลันจะทำอะไรเค้า”
แต่ฉันก็ไม่ได้ห้ามแถมกอดรัดร่างของพี่ลันไว้แน่น
“หนูนาจ๋า หนูนาของพี่..น่ารักที่สุดเลย”
พี่ลันต้องหักห้ามใจตัวเอง เขาจูบปากฉันแรงๆ ทีหนึงแล้วผละอ้อมกอดออกมาเพราะถ้าพี่ลันไม่ทำอย่างนั้นเขาต้องหักห้ามใจไม่อยู่แน่ๆ
“พี่ขอโทษ ก็เราอยากน่ารักทำไมล่ะ”
“เค้าไม่ได้ว่าอะไรพี่ลันซะหน่อยที่จริงเค้าก็ชอบนะ มันรู้สึกแปลกๆ หวิวๆ แถมใจเต้นตึกตักอีกตะหาก”
อลัน อดหัวเราะขำออกมาไม่ได้
“เด็กบ้า แก่แดดใหญ่แล้วเราน่ะ..พี่ไม่อยากเสียผู้ใหญ่ พ่อแม่ของเราไว้ใจพวกเรา แล้วถ้าพี่อดใจไม่ได้ พวกท่านจะผิดหวัง”
“ รู้แล้วล่ะน่ะ..หึ” ฉันทำปากยื่นใส่พี่ลัน แล้วเอามือตีน้ำใส่พี่ลัน จนเขาต้องหลบเป็นพลันวัน น้ำเข้าหูเข้าตาพี่ลันหัวหูลู่ผมเผ้าเปียกปอนไปหมด
“พี่ ลัน เค้าหิวข้าวแล้ว ไปหาอะไรกินกันเหอะ..ถ้าพี่ปล่อยให้เค้าหิวมากๆ เดี๋ยวเค้ากินพี่นะ..” ฉันพูดแหย่พี่ลัน พูดไปก็อายตัวเองอ่ะ..ดันพูดสองแง่ สองง่ามซะอย่างงั้น พี่ลันหัวเราะร่า
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีเลยยัยหนูนา พี่จะให้เรากินพี่ทั้งตัวเลย..มามะมากินพี่ซะดีๆ “ พี่ลันพูดพลางก็วิ่งมาไล่จับฉัน ฉันวิ่งหนีไปรอบๆ ตัวพี่ลัน แล้วก็สะดุดขาตัวเองล้มลง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า คนเก่งเป็นไงบ้างเจ็บหรือเปล่า” พี่ลันจับตัวฉัน แล้วดึงเข้าไปกอด
“หนู นาหิวข้าวแล้ว ถ้าพี่ลันไม่พาไปกิน หนูนาต้องเป็นลมตายแน่ๆ เลย นี่ก็เดินไม่ไหวแล้ว ต้องขี่หลังพี่ลันให้พาหนูนาไปกินข้าวแน่เลย” ฉันทำหน้าเจ้าเล่ห์อ้อนพี่ลัน พี่ลันทำหน้ารู้ทัน แต่ก็ยอมให้ฉันขี่หลังแต่โดยดี
“ผู้หญิงอะไรตัวหนักจัง..แล้วก็อย่ากอด คอพี่แน่นมาก พี่หายใจไม่ออก เดี๋ยวได้ตายก่อนจะไปกินข้าวกันพอดี” พี่ลันบ่นแต่ก็เอาแขนมารัดหลังฉันแน่น ฉันก็แกล้งกอดคอพี่ลันแน่นแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มพี่ลัน พี่ลันยิ้มแต้ไปเลย
เรา 2 คนกินข้าวกันอิ่ม ก็มาเล่นน้ำกันต่อ อยู่ เล่นน้ำทะเลกัน วิ่งไล่จับกันจนเย็นจึงชวนกันกลับบ้าน ระหว่างทางที่ขับรถเดินทางกลับเราพูดจาหยอกล้อกัน คุยกันถึงอนาคต ที่อีกไม่นานเราก็จะได้อยู่ด้วยกันพี่ลันจับมือฉันไปกุมไว้ และส่งยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
**~~~~~~~~~~~~*****~~~~~~~~~~~~~~~**
ติชมด้วยนะคะผลงานชิ้นแรก
“พี่ลัน พี่อย่าเอาทรายมาปาใส่เค้าซิ..มันเข้าตาเค้านะ” ฉันตะโกนห้าม แต่พี่ลันหัวเราะแถมยังวิ่งมาอุ้มฉันโยนลงทะเล ฉันเลยโวยวายใหญ่
“พี่ลัน ..เค้าเปียกหมดแล้ว เค้าโกรธพี่ลันแล้วนะ” ฉันทำหน้างอนๆ พี่ลันเข้ามากอดแล้วยังบอกอีกว่า
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ..ยัยหนูนาเรามาเที่ยวทะเลกัน จะไม่ให้เปียกได้ไง..ถ้าไม่เปียกก็เรียกว่ายังไม่ถึงทะเลน่ะซิ” แล้วพี่ลันก็ขโมยหอมแก้มฉัน “ ฟอดดดดด” เรา 2 คน เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน พี่ลันดึงฉันออกไปไกลจากฝั่ง ฉันกอดคอพี่ลันแน่นเพราะกลัว เวลาออกไปไกลจากฝั่งแล้วทะเลดูน่ากลัว
“พี่ลันอย่าปล่อยเค้านะ เค้ากลัว”
“อยู่ กับพี่แล้วยังจะกลัวอีกหรือฮึหนูนา พี่รับรองไม่ปล่อยเราแน่..ถ้าหนูนาไม่ขัดใจพี่” เค้ามองฉัน ด้วยสายตาหวานลมหายใจอุ่นๆ คลอเคลียอยู่แถมใบหน้า ริมฝีปากก็อยู่ไม่ห่างกัน ทำให้ฉันหัวใจเต้นแรง พี่ลันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แถมทำตาวาวๆ อีก
“น่ารักจังหนูนาของพี่ มานี่ซะดีๆ มาให้พี่จูบที..นะ น๊าาา” พูดจบก็ไม่รอให้ฉันอนุญาต พี่ลันโน้มหน้าเข้ามาใกล้แล้วแนบปากสวยได้รูปของเขากับริมฝีปากของชั้นทันที ตอนแรกก็จูบเพียงแผ่วเบาราวสัมผัสจากขนนก แล้วเริ่มบดเคล้าริมฝีปากหนักขึ้น พี่ลันสอดลิ้นเข้าไปหาลิ้นของฉัน ทำให้ฉันสั่นสะท้าน แต่ฉันก็ไม่ได้ห้ามปามเขา เราทั้งสองจูบกันเนินนานไม่รู้จักเบื่อ จนพี่ลันเริ่มจะระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้ละจากปากมาที่ซอกคอของฉัน เสื้อผ้าที่เปียกปอนทำให้เนื้อแนบเนื้อกันมาก ยิ่งขึ้น ทำให้อารมณ์ของพี่ลัน เริ่มควบคุมไม่อยู่ เค้าเอามือมาลูบไล้อกอวบอิ่มของฉัน ฉันสะดุ้งเฮือก ครางเสียงแผ่วเบา
“พี่คะ… พี่ลันจะทำอะไรเค้า”
แต่ฉันก็ไม่ได้ห้ามแถมกอดรัดร่างของพี่ลันไว้แน่น
“หนูนาจ๋า หนูนาของพี่..น่ารักที่สุดเลย”
พี่ลันต้องหักห้ามใจตัวเอง เขาจูบปากฉันแรงๆ ทีหนึงแล้วผละอ้อมกอดออกมาเพราะถ้าพี่ลันไม่ทำอย่างนั้นเขาต้องหักห้ามใจไม่อยู่แน่ๆ
“พี่ขอโทษ ก็เราอยากน่ารักทำไมล่ะ”
“เค้าไม่ได้ว่าอะไรพี่ลันซะหน่อยที่จริงเค้าก็ชอบนะ มันรู้สึกแปลกๆ หวิวๆ แถมใจเต้นตึกตักอีกตะหาก”
อลัน อดหัวเราะขำออกมาไม่ได้
“เด็กบ้า แก่แดดใหญ่แล้วเราน่ะ..พี่ไม่อยากเสียผู้ใหญ่ พ่อแม่ของเราไว้ใจพวกเรา แล้วถ้าพี่อดใจไม่ได้ พวกท่านจะผิดหวัง”
“ รู้แล้วล่ะน่ะ..หึ” ฉันทำปากยื่นใส่พี่ลัน แล้วเอามือตีน้ำใส่พี่ลัน จนเขาต้องหลบเป็นพลันวัน น้ำเข้าหูเข้าตาพี่ลันหัวหูลู่ผมเผ้าเปียกปอนไปหมด
“พี่ ลัน เค้าหิวข้าวแล้ว ไปหาอะไรกินกันเหอะ..ถ้าพี่ปล่อยให้เค้าหิวมากๆ เดี๋ยวเค้ากินพี่นะ..” ฉันพูดแหย่พี่ลัน พูดไปก็อายตัวเองอ่ะ..ดันพูดสองแง่ สองง่ามซะอย่างงั้น พี่ลันหัวเราะร่า
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีเลยยัยหนูนา พี่จะให้เรากินพี่ทั้งตัวเลย..มามะมากินพี่ซะดีๆ “ พี่ลันพูดพลางก็วิ่งมาไล่จับฉัน ฉันวิ่งหนีไปรอบๆ ตัวพี่ลัน แล้วก็สะดุดขาตัวเองล้มลง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า คนเก่งเป็นไงบ้างเจ็บหรือเปล่า” พี่ลันจับตัวฉัน แล้วดึงเข้าไปกอด
“หนู นาหิวข้าวแล้ว ถ้าพี่ลันไม่พาไปกิน หนูนาต้องเป็นลมตายแน่ๆ เลย นี่ก็เดินไม่ไหวแล้ว ต้องขี่หลังพี่ลันให้พาหนูนาไปกินข้าวแน่เลย” ฉันทำหน้าเจ้าเล่ห์อ้อนพี่ลัน พี่ลันทำหน้ารู้ทัน แต่ก็ยอมให้ฉันขี่หลังแต่โดยดี
“ผู้หญิงอะไรตัวหนักจัง..แล้วก็อย่ากอด คอพี่แน่นมาก พี่หายใจไม่ออก เดี๋ยวได้ตายก่อนจะไปกินข้าวกันพอดี” พี่ลันบ่นแต่ก็เอาแขนมารัดหลังฉันแน่น ฉันก็แกล้งกอดคอพี่ลันแน่นแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มพี่ลัน พี่ลันยิ้มแต้ไปเลย
เรา 2 คนกินข้าวกันอิ่ม ก็มาเล่นน้ำกันต่อ อยู่ เล่นน้ำทะเลกัน วิ่งไล่จับกันจนเย็นจึงชวนกันกลับบ้าน ระหว่างทางที่ขับรถเดินทางกลับเราพูดจาหยอกล้อกัน คุยกันถึงอนาคต ที่อีกไม่นานเราก็จะได้อยู่ด้วยกันพี่ลันจับมือฉันไปกุมไว้ และส่งยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
**~~~~~~~~~~~~*****~~~~~~~~~~~~~~~**
ติชมด้วยนะคะผลงานชิ้นแรก
ปูนิ่ม เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ม.ค. 2555, 11:58:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ม.ค. 2555, 11:58:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 1282
| >> |
