อาทิตย์พรางดาว
เมื่อความเคียดแค้นชิงชังที่มีมาระหว่างพี่น้องต่างมารดา ทำให้เกิดเรื่องราวต่างที่นำมาซึ่งความสุข เศร้า และโศกนาฏกรรม! ดาวเหนือจะทำอย่างไรเมื่อตะวันฉายผู้เป็นเกลียดเธอจนไม่อยากจะอยู่ร่วมโลก และตฤณจะทำอย่างไรเพื่อปกป้องคนรักไม่ให้โดนทำร้าย ต้องติดตามใน 'อาทิตย์พรางดาว'
Tags: ดราม่า
ตอน: ตอนที่ 27
ตอนที่ 27
“แก พี่ตฤณจะมาถึงกี่โมงเหรอ”ตรีทิพย์ถามเพื่อนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ ส่วนตัวเธอก็นอนเล่นบนเก้าอี้ตัวยาวบริเวณริมสระน้ำของโรงแรมที่พัก ในขณะที่ชายหนุ่มหนึ่งเดียวในคณะลงไปดำผุดดำว่ายอยู่ในสระ อวดรูปร่างกำยำสมชายให้สาวแท้สาวเทียมหลากเชื้อชาติได้มองเป็นบุญตา ตรีทิพย์เบ้ปากทั้งหงุดหงิดแกมหมั่นไส้คนที่กำลังว่ายน้ำอย่างสบายอารมณ์และแม่สาวๆทั้งหลายที่ระริกระรี้อยากจะเข้าไปทำความรู้จักกับเขา
ดาวเหนือที่กำลังจะตอบก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นยิ้มมุมปากเมื่อเห็นอาการของเพื่อนสนิท ‘หึๆ ยายตาล ไหนบอกว่าไม่สนใจ แต่ดูสายตาที่มองสาวๆที่ว่ายเข้าไปใกล้คุณวีอย่างกับจะกินเลือดแบบนี้ สงสัยอีกไม่นานเราต้องได้เพื่อนเขยเป็นแน่’
“น่าจะบ่ายๆ เมื่อเช้าตอนที่โทรไปเห็นบอกว่ากำลังจะออกเดินทาง”หญิงสาวรีบตอบเมื่อเห็นว่าตรีทิพย์หันกลับมามองอย่างแปลกใจ
“งั้นเหรอ”รับคำก่อนจะหันไปมองทางสระน้ำที่ตอนนี้สาวๆหลายคนพากันเข้าไปคุยกับหนุ่มหล่อหนึ่งเดียวในสระ ดาวเหนือมองเพื่อนอย่างขำก่อนแกล้งถาม
“แล้วนี่แกมองอะไร ตาล”
“มองจิ้งเหลนว่ายน้ำ แกเห็นไหม ไม่รู้แม่พวกนั้นเอาอะไรมองถึงเห็นจิ้งเหลนกลายเป็นเทพบุตร เชอะ!”
“คุณวีเขาก็หล่อดีนะ คนละแบบกับพี่ตฤณ ใครได้เป็นแฟนคงน่าอิจฉา”
“แหวะ หล่อตายล่ะ”หญิงสาวเบ้ปาก หากแต่สายตายังไม่ละจากกลุ่มคนตรงหน้า และความหมั่นไส้ยิ่งทวีคูณเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายช่างมีอัธยาศัยดีกับหญิงสาวมากหน้าหลายตา วีกิจเอียงหน้าเข้าไปใกล้ยิ่งสาวนางหนึ่งเพื่อฟังอีกฝ่ายพูดอย่างบางก่อนจะหัวเราะคิกคักกัน
ตรีทิพย์ไม่รู้ตัวเลยสายตาของตนเองยามมองแม่สาวคนนั้นมีจิตสังหารลอยวนอยู่รอบๆจนดาวเหนือต้องกระเถิบออกไปนั่งเก้าอี้ตัวให้พ้นจากเพื่อนสาว
วีกิจเหลือบมองไปทางคนที่นั่งเล่นอยู่บนฝั่ง พอเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังมองตนเขม็ง แถมทำสีหน้าอยากจะฆ่าคน (แน่นอนว่าคงเป็นเขา) ชายหนุ่มก็ลอบยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ก่อนจะหันไปสนใจหญิงสาวคนหนึ่งที่เรียกเขา
“คุณวีขา เดี๋ยวหาอะไรทานกลางวันกันไหมคะ”
“ขอบคุณมากครับที่ชวน แต่คงจะไม่ได้”
“ทำไมล่ะคะ แค่ทานข้าวเอง”หญิงสาวทำตาละห้อย ช้อนตามองเขา ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขากับหล่อนคงจบลงบนเตียงเป็นแน่ แต่ตอนนี้เขามีใครคนหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกอยากจะอยู่ใกล้ทุกวันมากกว่า
“พอดีแฟนผมเขาขี้หึงน่ะครับ ตอนนี้ก็นั่งมองอยู่บนฝั่ง”เขาชี้มือไปที่ตรีทิพย์ที่ผงะไปเมื่อโดนชี้ หญิงสาวทั้งหลายมองตามก่อนจะเบ้ปากแล้ววิจารณ์
“ไม่เห็นสวยเลย อึ๋มก็ไม่อึ๋ม ดีหน่อยที่น่ารัก”หญิงสาวคนหนึ่งบอกก่อนจะหน้าเจื่อน เพรากลัวชายหนุ่มจะว่า แต่เขาทำเพียงแค่ยิ้มและบอกว่า
“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกครับ เอาแค่ผมรักเขาและเขารักผมก็พอ”
“อ๊าย! ทำไมน่ารักอย่างนี้คะคุณวี เอาเถอะ! เห็นว่ารักกันจริงหรอกนะ เลยยอมปล่อย แต่...”คนที่ยืนข้างๆเขาบอกเสียงหวาน “...เลิกกันเมื่อไหร่บอกนะคะ รอเสียบอยู่ จุ๊บๆ”
วีกิจหัวเราะกับท่าทางขี้เล่นของสาวสวยคนพูด ส่วนตรีทิพย์ก็ทนมองภาพนั้นต่อไปไม่ได้ หญิงสาวกระแทกหลังพิงที่นั่งอย่างแรงพร้อมบ่น
“ฮึ้ย! ทุเรศจริงๆ มาส่งจูบให้กันในที่สาธารณะ ไม่อายฟ้า อายดิน คนสมัยนี้นี่หน้าด้านจริงๆ นี่ไอ้ดาว ฉันว่าพี่ตะวันแกหน้าด้านแล้วนะ แม่พวกนี้หน้าด้านกว่า”
“ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ พวกเขาแค่คุยกันเฉยๆ แกน่ะหึงไปเอง”ดาวเหนือพูดโดยไม่มองหน้า หญิงสาวกำลังสนใจเนื้อหาของนิยายในมือที่กำลังถึงตอนสนุก
“ใครหึงหมอนั่นกัน”ตรีทิพย์ตาโตเมื่อโดนกระแทกใจ รีบกระโดดไปนั่งเคียงข้างแล้วเขย่าเพื่อนอย่างเอาเป็นเอาตาย ใบหน้านวลแดงก่ำที่ดูยังไงก็ไม่ใช่เพราะแดด ดาวเหนือปิดหนังสือในมือลงเพราะอ่านไม่ได้แล้ว เธอดึงแขนตัวเองออกมาก่อนจะบอก
“ก็แกไง ที่แกกำลังทำอยู่นี่แหละที่เขาเรียกว่าหึง ทั้งมองสาวที่เข้าไปใกล้เขา มองเขาหัวเราะกับคนอื่น แล้วหงุดหงิดเนี่ย มันเป็นเพราแกชอบเขาเลยไม่อยากให้เขามองใครหรือหัวเราะกับใคร นอกจากแก”
“นี่ฉันชอบหมอนั่นเหรอเนี่ย”ตรีทิพย์รำพึงอย่างไม่อยากจะเชื่อ ดาวเหนือส่ายหน้า ทีกับเรื่องของคนอื่นล่ะดูออก แต่กับตัวเองดันไม่รู้สึกตัว
“เรื่องนี้ฉันก็ตอบแทนแกไม่ได้หรอกนะ ที่ตอบได้ก็มีแค่หัวใจของแกเท่านั้น”หญิงสาวทิ้งท้ายไว้ให้เพื่อนคิด ก่อนจะเดินจากไป
“ใจฉันงั้นเหรอ เฮ้อ! มันก็มีคำตอบอยู่แล้วอ่ะนะ แต่ใครจะบอกให้ได้ใจไปเล่า”ตรีทิพย์พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะสะดุ้งโหยงเพราะเสียงทุ้มที่กระซิบข้างหู
“คำตอบอะไรเหรอ ลูกตาล”
“ไอ้..ไอ้บ้า โผล่มาไม่ให้สุ้มเสียง ถ้าฉันหัวใจวายตายไปจะทำไงห๊ะ!”
“อ้าว! ถ้าหัวใจคุณวายก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเอาหัวใจผมใส่ให้เอง เราสองคนจะได้มีหัวใจดวงเดียวกันไงจ๊ะ”วีกิจส่งสายตากรุ้มกริ่มไปให้หญิงสาวที่บัดนี้ตัวแข็ง หน้าแดงไปแล้ว ตรีทิพย์อยากจะหายตัวได้เหลือเกิน คนบ้า! พูดออกมาได้ เสี่ยวที่สุด!
“แล้วใครให้นายเรียกฉันว่าลูกตาลยะ ลูกตาลน่ะแม่เรียกได้คนเดียว อย่ามามั่ว!”
“ครับ ครับ ว่าแต่คุณยังไม่ได้บอกผมเลยยะว่าไอ้คำตอบอะไรนั่นน่ะ มันคืออะไร”ชายหนุ่มยังคงกัดไม่ปล่อย ตรีทิพย์ทำท่าจะพูดออกมาแต่พอนึกได้ว่ามันเกี่ยวกับคนตรงหน้าเต็มๆก็ไม่กล้าพูด ยิ่งเห็นดวงตาคมเข้มชวนให้ใจสะท้านนี่ยิ่งพูดไม่ออก สุดท้ายร่างบางเลยผลักอกอีกฝ่ายให้ห่างแล้ววิ่งหายไป วีกิจมองตามหญิงสาวไปยิ้มๆ แล้วพูดกับตัวเอง
“ไม่ต้องห่วงนะตาลจ๋า เดี๋ยวผมจะทำให้คุณพูดว่ารักออกมาเอง เชื่อมือนายวีคนนี้เถอะ”
“พี่ตฤณถึงไหนแล้วคะ”พอแยกจากเพื่อนมาแล้ว หญิงสาวก็กดโทรศัพท์หาคนรักทันที
“ถึงเพชรบุรีครับน้องดาว”
“เพชรบุรีเองเหรอ แล้วจะมาทันไหม”
“ทันสิครับน้องดาวไม่ต้องห่วงนะ โอ๊ะ! แค่นี้ก่อนนะครับ พี่แวะเข้าห้องน้ำก่อน”ว่าแล้วเขาก็ตัดสายไป ดาวเหนือถอนหายใจวันนี้ดูอีกฝ่ายแปลกๆ ต้องมีอะไรปิดบังเธอแน่ แต่เธอไม่อยากจะคิดอะไรแบบนั้น เธออยากจะไว้ใจคนที่เธอรักให้ถึงที่สุด หญิงสาวเก็บโทรศัพท์ก่อนจะหมุนตัวเพื่อกลับไปยังห้องของตนเอง
ตฤณเก็บโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปยังโรงแรมที่คนรักพักอยู่ ชายหนุ่มนั่งเครื่องบินเที่ยงแรกของวันตรงมายังกระบี่เลย ก่อนจะนั่งรถโดยสารประจำทางมายังโรงแรมแห่งนี้ โดยบอกให้วีกิจรู้เพียงคนเดียวเพราะจะขออาศัยพักด้วย ที่เลือกเครื่องบินแทนการขับรถเพราะว่าอยากเจอหน้าหญิงสาวให้เร็วที่สุด ห่างกันอาทิตย์กว่ายังใจจะขาด ขืนไม่เจอกันเป็นเดือนเขาคงตายไปเลยแน่ๆ
เขาระบายยิ้มน้อยๆเมื่อนึกภาพของคนรักที่คงจะทั้งตะลึง อึ้งและดีใจที่ได้เจอหน้าเขาทั้งที่เพิ่งจะวางสายจากกันไม่เท่าไหร่แน่นอน ชักอยากเห็นแล้วสิ
“ผมมาถึงแล้วนะวี คุณอยู่ไหน ผมขอกุญแจห้องหน่อย”
ดาวเหนือวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะหัวเตียงแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงมองดูทะเลด้านนอกอย่างเหงาๆ อยากเจอคนรักที่เธอยอมรับมาได้พักใหญ่แล้วว่าหากขาดเขาไปคงอยู่ไม่ได้ ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลยตอนที่คบกับพัดยศ อาจจะเป็นเพราะว่าเธอไม่ได้รู้สึกรักอีกฝ่ายอย่างคนรัก แต่เป็นความรักแบบพี่น้องซึ่งมันก็ทำให้ทั้งเธอและพัดยศเสียเวลากันอยู่นาน หากรู้เร็วกว่านี้คงมีความสุขกันไปนานแล้ว
ดูอย่างตอนนี้สิ อดีตคนรักที่กลายมาเป็นว่าที่พี่เขยตามติดพรายจันทร์ราวกับเงาตามตัว แถมยังตามใจพี่สาวเธอมาก...มากกว่าตอนที่ยังคบกับเธอ พรายจันทร์เองก็มีความสุข แม้จะไม่ได้เห็นหน้ากันมาอาทิตย์กว่าแต่เธอสัมผัสความสุขของพี่สาวคนรองได้จากน้ำเสียงที่อีกฝ่ายโทรศัพท์มาคุยกับเธอบ่อยครั้งและนั่นก็ทำให้รู้สึกว่าคิดถูกที่ตัดสินใจไปแบบนั้น
ร่างโปร่งลุกขึ้นเดินไปยังประตูระเบียง มือเรียวเลื่อนเปิดออก หญิงสาวปิดตาลง สูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดก่อนจะชะงักเมื่อรู้สึกว่าถูกมอง ดาวเหนือหันขวับไปยังห้องติดกันซึ่งเป็นห้องของวีกิจแต่อีกฝ่ายยังว่ายน้ำอยู่ด้านล่างเพราะฉะนั้นคนที่เข้าไปในนั้นก็ต้องเป็นขโมย แต่แล้วดวงตากลมโตก็เบิกกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนมองเธออยู่นั้นคือใคร
“เซอร์ไพร์ส”
“พี่ตฤณ”
ตฤณมองคนรักที่เรียกชื่อเขาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะตกใจเมื่ออยู่ๆอีกฝ่ายก็หันหลังวิ่งกลับเข้าห้องไป ชายหนุ่มหน้าเสียนึกกลัวว่าเธอจะโกรธ ชายหนุ่มรีบวิ่งไปที่ประตูเหมือนกัน แต่พอเปิดประตูออกก็ต้องผงะรับร่างโปร่งที่โผเข้าห
า
ตฤณผ่อนลมหายใจอันหนักอึ้งด้วยความเครียดเมื่อครู่ออกมา ใบหน้าคมคายระบายรอยยิ้ม มือหนาลูบกลุ่มผมหยักเป็นลอนคลื่นของคนรักที่ซุกหน้ากับอกเขาอย่างอ่อนโยน
“พี่ขอโทษครับคนเก่ง แค่อยากจะมาทำให้ประหลาดใจ ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ดาวโกรธ”
“ดาวไม่ได้โกรธ แค่...”ร่างโปร่งเงียบไปนิด ก่อนต่อจนจบ “...ดีใจ”
ตฤณกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีก เขากระซิบข้างหูเธอเบาๆ
“พี่ก็เหมือนกัน”
ดาวเหนือหลับตาพริ้ม ริมฝีปากอิ่มเผยอเล็กน้อยรอรับสัมผัสจากคนรักหนุ่มที่ก้มหน้าลงมาช้าๆ ริมฝีปากของทั้งคู่ใกล้กันจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกัน อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้นเขาก็จะได้ลิ้มรสความหวานล้ำที่ไม่ได้พบเจอมานานเกือบอาทิตย์อยู่แล้ว แต่...
“พี่ตฤณ เก็บของเสร็จยังครับ ง่า...” เสียงของวีกิจที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำเงียบหายไปเมื่อพบว่าตนเองกำลังเข้าไปขัดจังหวะบางอย่าง สังเกตได้จากสีหน้าแดงก่ำของคนที่รีบร้อนผละออกจากกัน ดาวเหนือเสมองไปนอกหน้าต่าง ส่วนตฤณหันมามองว่าที่น้องเขย? ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่แฝงด้วยรังสีอำมหิตแบบที่วีกิจต้องกลืนน้ำลายเอื้อกละล่ำละลักบอก
“ผม เอ่อ ผมลงไปรอข้างล่างก็แล้วกันนะครับ แหะๆ”แล้วก็ชิ่งออกจากห้องไปด้วยความเร็วแสง...
ชายหนุ่มส่ายหัวเบาๆ ไม่ได้โกรธอะไรอีกฝ่ายนักหรอก แค่เคืองๆที่ออกมาไม่ดูเวลาก็เท่านั้น มือหนารั้งร่างโปร่งของคนรักให้เข้ามาสู่อ้อมกอดอีกครั้ง ก่อนจะหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ ริมฝีปากไล้ลงจากแก้มไปจนชิดมุมปากแผ่วเบาแล้วรุกไล่ต่อไป...ก่อนจะรู้สึกจุกเพราะโดนผลักล้มลงไปกองกับพื้น ตฤณมองตามดาวเหนือที่วิ่งออกไปจากห้องอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะหันขวับไปด้านหลังเมื่อเสียงของคนที่หายลับไปเมื่อครู่ดังขึ้นด้านหลังเสา
“เอ่อ ผมจะมาบอกว่าเมื่อกี้นี้ผมไม่เห็นอะไรเลยนะ ไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบดู”
“วีกิจ!” สิ้นเสียงเจ้าของชื่อก็โกยอ้าว โดยมีเขาวิ่งตามไปจัดการกับก้างขวางคอชิ้นใหญ่ ที่บังอาจมาขวางเขาถึงสองครั้งด้วยกัน ส่วนคนรักสาวนั้นคงจะนั่งหน้าแดงเป็นกุ้งต้มอยู่ในห้องของตัวเอง ไว้ค่อยไปเคลียร์ แต่ตอนนี้ขอจัดการคนที่ทำให้เพลียจิตก่อน ฮึ่ม!
หลังชายหนุ่มออกจากสนามบินไปได้เกือบชั่วโมง จนเกิดเหตุการณ์หลายอย่างขึ้นนั้น ร่างเพรียวของหญิงสาวสองคนก็เดินฉับๆออกมาจากทางออกผู้โดยสารของสนามบินประจำจังหวัด อาริตามองซ้ายขวาหาคนของบิดาที่บอกว่าจะมารับ ในขณะที่ตะวันฉายยืนรอนิ่ง ไม่นานจากนั้นชายวัยกลางคนร่างสันทัดก็เดินตรงมายังเธอทั้งคู่ เอ่ยปากถามอย่างนอบน้อม
“คุณหนูอาริตาใช่ไหมครับ”
“ใช่ คุณประดิษฐ์ใช่มะ”
“ครับ ต้องขออภัยที่ให้รอ เชิญทางนี้เลยครับ”นายประดิษฐ์ ผู้จัดการบริษัทของบิดาเธอประจำสาขากระบี่บอก พร้อมหันไปสั่งลูกน้องอีกสองคนให้มาช่วยขนสัมภาระ ส่วนตัวของเขาก็เดินนำอาริตาและตะวันฉายไปยังรถยนต์คันใหญ่ที่จอดรออยู่ด้านหน้า มือหนาเปิดประตูหลังให้ลูกสาวและเพื่อนลูกสาวนายจ้างเข้าไปนั่ง ผู้จัดการวัยกลางคนสั่งให้ลูกน้องดูแลกระเป๋าให้ดีๆก่อนจะขึ้นรถและขับออกไป
“คุณหนูกับเพื่อนจะเข้าที่พักเลยรึเปล่าครับ”
“เอาไงดีตะวัน”อาริตาหันไปถามเพื่อน ตะวันฉายยักไหล่เป็นเชิงบอกว่ายังไงก็ได้ ดังนั้นอาริตาเลยตอบผู้จัดการของพ่อไป
“งั้นก็เข้าที่พักเลย ว่าแต่งานเลี้ยงนั่นมันเริ่มกี่โมงล่ะคุณประดิษฐ์”
“ประมาณหกโมงเย็นครับ คุณหนู”
“แล้วหนึ่งทุ่มค่อยมารับพวกฉันเข้าใจไหม โรงแรมนั้นไม่ไกลจากที่พักฉันใช่ไหมล่ะ”
“ครับ เลยโรงแรมที่คุณหนูพักไปแค่ครึ่งชั่วโมงเองครับ”
“ดี ขับรถต่อไปได้แล้ว ฉันจะพักสายตาเสียหน่อย”
“ครับ คุณหนู”
“อะไรเนี่ยพี่ตฤณ ตาลไม่ใช่น้องใช่ป่ะ ถึงได้ไม่บอกว่าจะมา บอกแต่กับนายนี่”ตรีทิพย์ต้ดพ้อพี่ชาย ก่อนจะหันไปชี้นิ้วใช่ชายหนุ่มข้างตัวที่ยืนหน้าระรื่น ตฤณโคลงหัวก่อนจะแก้ต่างให้ตัวเอง
“เราก็เป็นน้องพี่ แต่ที่ไม่บอกก็เพราะว่ากลัวเราจะเก็บความลับไว้ไม่ได้ แผนพี่ก็พังหมด...” ชายหนุ่มเดินเข้าไปโอบไหล่น้องสาวคนเดียวที่นั่งเชิดหน้าไปอีกทาง
“...และที่บอกกับวีก็เพราะว่าพี่ต้องมาพักกับเขา ไม่งั้นก็ต้องเปิดห้องใหม่เปลืองเงิน”
“แหม ตาลก็รูดซิปปากเป็นนะ ไม่งั้นจะเก็บเรื่องที่พี่ตฤณแอบรักยายดาวมานานได้เหรอโธ่! ไม่เชื่อใจกันบ้างเลย”แม่ตัวดียังคงงอนไม่เลิก
เขาถอนหายใจก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มอีกคนที่เขามาสะกิดส่งซิกแนลว่าเดี๋ยวจัดการให้ ตฤณเลิกคิ้วสงสัยว่าหนุ่มรุ่นน้องจะทำอะไแต่ก็ยอมลุกขึ้นไปนั่งข้างคนรักสาวแทน
วีกิจถูมืออย่างหมายมาดนัยน์ตาฉายแววเจ้าเล่ห์ ก่อนจะทรุดตัวนั่งเคียงข้างตรีทิพย์ ใบหน้าคมคายจ่ออยู่ข้างแก้มนวลที่ยังไม่หันกลับมาตั้งแต่เมื่อกี้ ตฤณตาโตรู้แล้วว่าอีกฝ่ายหาเรื่องแต๊ะอั๋งน้องสาวเขา ร่างสูงเตรียมขยับจะเข้าไปเขกหัวแต่โดนมือบางรั้งเอาไว้
ดาวเหนือส่งยิ้มหวานบาดใจอย่างที่น้อยครั้งจะได้เห็นเป็นการปราม สุดท้ายชายหนุ่มจึงทำได้แต่อาฆาตวีกิจในใจ
“แล้วนี่พี่ตฤณจะกลับวันไหน พร้อมพวกเรา...อ๊าย!”เสียงร้องของตรีทิพย์ดังขึ้นพร้อมกับที่จมูกโด่งของวีกิจชนกับแก้มของเธอพอดี หญิงสาวกระโดดดึ๋งออกห่างพร้อมกับกุมแก้มข้างที่โดนขโมยหอมเต้นเร่าๆ ชี้หน้าเขา ดวงตาคู่โตเขียวปั้ด
“ไอ้บ้าวีกิจ ไอ้โรคจิต ทำบ้าอะไรเนี่ย!”
“ลงโทษคุณไง”
“ลงโทษ!? ฉันไปทำอะไรนายไว้ไม่ทราบ แล้วลงโทษบ้านไหนกันเขาทำแบบนี้ อย่างนี้แถวบ้านฉันเขาเรียกลวนลาม!”
“แล้วกัน! จริงเหรอเนี่ย ผมเข้าใจผิดคิดว่ามันเป็นการลงโทษมาตลอดเลยนะ”ชายหนุ่มอุทาน บอกด้วยหน้าตาบ๊องแบ๊วที่คนเห็นอยากจะเอาไม้หน้าสามฟาดให้หายหล่อเสีย
“...แต่ช่างเถอะ ผมลงโทษที่คุณงอนพี่ตฤณไง เห็นไม่หายงอนจนพี่ตฤณเหนื่อยใจแล้วเลยช่วยเสียหน่อย แต่ก็ได้ผลเนอะ”ท้ายประโยคหันไปพยักเพยิดกับพี่ชายของคนที่ยังยืนทำหน้าเป็นนางผีเสื้อสมุทร ตฤณฝืนยิ้มส่งไปให้แม้ในใจกำลังสรรหาวีธีเล่นงานกับหนุ่มรุ่นน้อง
“ใช่!ฉันหายงอนพี่ฉัน แต่ฉันจะมาฆ่านายแทน ตายซะเถอะ!ไอ้บ้าวีกิจ”ว่าแล้วตรีทิพย์ก็เข้าไปบีบคอหนุ่มหล่อแล้วเขย่าอย่างแรง จนอีกฝ่ายได้แต่ร้องโอดโอย แต่ไม่ได้ปัดป้องอันที่จริงดาวเหนือเห็นว่าเขาค่อนข้างจะพอใจที่เพื่อนของเธอ ‘ถึงเนื้อถึงตัว’ ตนเองเสียด้วยซ้ำ
เมื่อเล่นงานชายหนุ่มจนพอใจแล้ว ตรีทิพย์จึงเดินสะบัดหายไปยังห้องอาหารของโรงแรมทันทีเพราะเสียพลังงานไปไม่น้อยจากการทำร้ายเขา ดาวเหนือเดินตามเพื่อนรักไปโดยไม่ลืมฉุดแขนคนรักให้ตามไปด้วยแต่ตฤณรั้งตัวเองเอาไว้ก่อนจะบอกให้เธอเดินไปก่อน ส่วนเขาก็เดินเข้าไปใกล้วีกิจที่นวดคอตัวเองอยู่
ตฤณส่งยิ้มไปให้...ยิ้มที่วีกิจเห็นแล้วต้องบอกตัวเองในใจว่า ‘ซวยแล้วกู’
“วีกิจ คราวหน้าช่วยลงโทษวิธีอื่นนะครับ เผอิญพี่เป็นพวก ‘หวง’ น้องเหมือนกัน”
“ครับ คุณพี่” ชายหนุ่มพยักหน้าพอใจกับคำตอบรับนั้น ก่อนจะเดินตามสองสาวเข้าไป วีกิจลอบปาดเหงื่อ แล้วเดินตามไปติดๆ คนอะไรดูเฉยๆแต่ดุชะมัด! คราวหน้าไม่เล่นแบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวตายก่อนมีเมีย
“แกว่าฉันสวยยังตะวัน”
อาริตาถามพร้อมกับหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องพัก หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสแม๊กซี่เกาะอกลายดอกสีแดงยาวกรอมเท้า ผมยาวสลวยถูกปล่อยเคลียไหล่ ใบหน้าตบแต่งด้วยเครื่องสำอางดูโฉบเฉี่ยวตามสไตล์สาวสังคมอย่างเธอ
ตะวันฉายมองสำรวจการแต่งกายของเพื่อนก่อนเอ่ยชม
“สวยแล้วย่ะ กะจะไปแย่งซีนเจ้าของงานเขารึไง”
“แหม แกก็...ขอฉันบ้างอะไรบ้าง หมู่ไม่มีหนุ่มๆตกถึงท้องเลย”
“อย่ามายุ่งกับหนุ่มของฉันก็แล้วกัน...ว่าแต่ฉันสวยไหม” ตะวันฉายถามบ้าง ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจกเพื่อมองตัวเองในชุดเดรสผ้าพลิ้วคล้องคอลายดอกสีดำยาวเช่นเดียวกัน ขับให้ผิวของเธฮขาวเนียนขึ้นไปอีก
ใบหน้าสวยตกแต่งอย่างดีเหมือนกับเพื่อนสาว ผมยาวของเธอวันนี้ถูกรวบสูงแต่ไม่แน่นมากพอให้ลูกผมลุ่ยลงมาบ้างเล็กน้อย อาริตาแอบอิจฉากับความงามแบบไม่มีที่ติของตะวันฉาย
“เริ่ดกว่าฉันอีกนะแก มีหวังงานนี้ไม่มีผู้ชายตกถึงฉันอีกตามเคย”
“ไม่ต้องห่วงริตา งานวันนี้คนที่ฉันสนใจมี ‘เขา’ คนเดียวเท่านั้น ฉันไม่แย่งแกแน่”
“ย่ะ รู้สึกเหมือนติดหนี้บุญคุณแกจริงๆ...”หญิงสาวค้อนก่อนจะรีบเร่งให้อีกฝ่ายรีบลงไปด้านล่าง
“ไปได้แล้วแก ใกล้เวลาที่คุณประดิษฐ์จะส่งรถมารับแล้ว” ตะวันฉายเดินไปหยิบกระเป๋าถือสานใบใหญ่มาคล้องไหล่ไว้ก่อนจะเดินตามเพื่อนลงไปด้านล่างของโรงแรม หญิงสาวยิ้มมุมปากอย่างพอใจขณะกำลังคิดว่าแม่น้องสาวนอกคอกกับตฤณจะทำหน้าอย่างไรหากเห็นเธอไปปรากฎตัวในงานนี้...
ดาวเหนือส่งยิ้มให้แขกคนที่พีชญาพาไปแนะนำเป็นคนที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบได้ ตั้งแต่งานเลี้ยงเริ่มขึ้นเธอก็ต้องเดินไปทางโน้นที ทางนี้ทีตามที่เจ้าของโรงแรมคนสวยจะดึงไป
พีชญาแนะนำหญิงสาวให้แขกผู้ใหญ่ในงานรู้จักว่าเป็นมัณฑนากรที่ตกแต่งโรงแรมให้ออกมาสวยงามเป็นธรรมชาติ และทำให้ โรงแรมแห่งนี้ซึ่งเป็นธุรกิจแรกของเธอเป็นที่ชื่นชมของผู้ที่มาร่วมงานเปิดตัวในวันนี้ หลายคนก็ขอเบอร์ติดต่อเพื่อที่จะจ้างให้หญิงสาวไปทำงานให้ ทำเอานามบัตรของเธอและตรีทิพย์ที่ปกติไม่ค่อยได้ใช้หมดเกลี้ยงลงทันควัน
ตฤณทอดสายตามองคนรักที่หัวหมุนแต่ดูมีความสุขอย่างชื่นชม วันนี้ดาวเหนืออยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสั้นแค่เข่าสีชมพูอ่อน ชายกระโปรงบานเล็กน้อยแต่พองามทิ้งตัวไหวตามแรงเดินของเจ้าตัว รองเท้าส้นเตี้ยสไตล์โบฮีเมียนแบบที่เจ้าตัวชอบถูกสวมใส่อย่างมั่นคง วงหน้าสวยได้รูปตกแต่งด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆดูเป็นธรรมชาติมาตอนนี้เริ่มมีเหงื่อผุดพรายจนเขาต้องยิ้มออกมา
ชายหนุ่มเดินตรงไปหาเธอทันทีที่เห็นว่าแขกผู้ใหญ่ที่เธอคุยด้วยเมื่อครู่เดินจากไปแล้ว มือหนาล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมาก่อนจะซับเหงื่อบนใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน มืออีกข้างก็โอบเอวบางเอาไว้ ดาวเหนือเงยหน้ามองแล้วส่งยิ้มขอบคุณไปให้ เขาถามอย่างห่วงใย
“เหนื่อยไหม”
“นิดหน่อย แต่ภูมิใจมากกว่า”
“พี่เองก็ภูมิใจ แฟนพี่เก่งเนอะ”
“แน่อยู่แล้ว”หญิงสาวเชิดหน้าพูด ก่อนจะหน้าแดงก่ำเมื่อตฤณจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากนวลเป็นรางวัลอย่างไม่แคร์สายตาใคร
“ต๊าย! นั่นน้องดาวเหนือที่น่ารักของเรานี่นาตะวัน”
ความสุข มันช่างผ่านไปไวนัก...
เสียงแหลมที่ได้ยินทำให้ตฤณนึกถึงคำพูดประโยคนี้ของใครหลายคนขึ้นมา แต่ก็ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอกับตัว ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับสองสาว(มหาภัย)
“อ้าว! คุณตฤณมาทำอะไรที่นี่คะ เมื่อสามวันก่อนตอนที่ไปถามทานข้าวด้วยกันไม่เห็นบอกเลยว่าจะมา ไม่งั้นพวกเราจะขอติดรถมาด้วยเชียว จริงไหมตะวัน”อาริตาเริ่มเปิดฉากตัดกำลังคู่ต่อสู้ทันที โดยมีตะวันฉายที่ยืนยิ้มหวานหากแต่ดวงตากรุ่นไปด้วยเพลิงแค้น
ภาพที่ชายในฝันของเธอจูบหน้าผากนังลูกเมียน้อยยังติดตา ในคราแรกเธออยากจะเข้าไปกระชากนังตัวดีมาตบให้หายแค้นติดที่อาริตาซึ่งมองอาการเธอออกห้ามเอาไว้ก่อนจะเป็นฝ่ายเข้าไปทำลายความหวานของคนทั้งคู่ทันที
“นั่นสิคะ วันนั้นเราก็อยู่ด้วยกันตั้งนาน ไม่เห็นคุณจะพูดถึงเรื่องงานวันนี้เลย”ตะวันฉายรับลูกเพื่อนสาวก่อนจะเยื้องย่างเข้าไปเกาะแขนของเขาเอาไว้ช้อนสายตามองสบตาคมที่ดูเย็นชา แต่ดูท้าทายดีในสายตาเธอ
ตฤณแกะมือเหนียวหนึบของอีกฝ่ายแล้ววางลงข้างลำตัวของเธอในลักษณะที่เกือบจะเป็นสะบัด แล้วแก้คำพูดที่ตั้งใจจะทำให้ร่างโปร่งข้างกายกับเขาผิดใจกัน
“ผมเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของผมนะครับ ไม่มีความจำเป็นต้องบอกใคร...”ชายหนุ่มกระชับเอวบางขอดาวเหนือแน่นขึ้นอีก ก่อนจะเคลียร์ตัวเองให้จบไปเลย
“...พี่ไปทานข้าวกับคุณอาริตาและคุณตะวันฉายจริงครับดาว แต่คุณพัดยศก็ไปด้วย วันที่ดาวโทรไปหาพี่เรื่องงานวันนี้ไง โทรถามคุณพัดไปนะ”พลางส่งโทรศัพท์มือให้ ดาวเหนือมองโทรศัพท์ในมือเขา ก่อนจะเบือนสายตาไปที่พี่สาวต่างมารดากับเพื่อนที่ทำท่าไม่พอใจในคำพูดนั้น เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับเธอแล้ว หญิงสาวดันมือถือคืนแล้วยิ้ม
“ไม่เป็นไร ดาวเชื่อพี่ตฤณ”
“ครับ...เราไปทางโน้นกันดีกว่า เมื่อกี้พี่เห็นมีไก่ทอดของโปรดน้องดาวด้วยนะ”
“อืม”ร่างสองร่างเดินเคียงกันไป ทิ้งให้ตะวันฉายเต้นเร่าๆ
“แกดูสิ เขาไม่สนใจฉันเลย!”
“ใจเย็นสิแก...อ้าว!แล้วยืนนิ่งอยู่ทำไม ตามไปสิยะ”
“ตามไปทำบ้าอะไร ไม่เห็นรึไงว่าเขาทำอย่างกับโลกนี้มีแค่เราสองคนน่ะ”ตะวันฉายแฟ่ดใส่เพื่อน สายตายังคงมองตาไปยังทั้งคู่ที่ตอนนี้มีป้อนอาหารให้กันอย่างริษยา อาริตากลอกตาอย่างเบื่อหน่าย ดูท่าหากตะวันฉายยังใจร้อนอยู่อย่างนี้คงแพ้หมดรูปแน่
“แกก็อย่าให้เขาอยู่ด้วยกันสองคนสิ ไปทำตัวเป็นมือที่สามซะ เกาะเอาไว้ตลอดทั้งคืนนั่นแหละ ต่อให้ไล่ก็อย่าไป เข้าใจไหม? ด้านได้อายอดน่ะ”
“เข้าใจ! แผนแกก็ดีเหมือนกัน วันนี้ทำอย่างอื่นไม่ได้ แต่อย่างน้อยทำให้นังดาวมันไม่มีความสุขได้ฉันก็พอใจแล้ว”
ตะวันฉายเห็นด้วยกับแผนของเพื่อน ร่างเพรียวสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะสาวเท้าตรงไปยังเป้าหมายแล้วจัดการแทรกลางระหว่างคนทั้งคู่ทันที คอยดูสิ! คืนนี้จะไม่ให้มีความสุขกันเลย! ฉันจะคอยขัดความสุขแกนังดาวเหนือ!
---------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วค่ะ ออกจากเตาร้อนระอุเลยทีเดียว วันนี้อารมณ์นางมารเข้าสิงข้าพเจ้า เลยสามารถเข็นเอาตอนนี้มาฝากผู้อ่านได้ หลังจากแวบหายไปแต่งเรื่องใหม่อยู่นาน
กลับมาคราวนี้เลยส่งบทให้ครบทุกคนจริงๆ จัดเต็มกันไป เอาหวานไปเล็กน้อยแต่พองาม แต่ตอนหน้าได้โปรดเตรียมผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ งานนี้ก็จัดเต็ม! มารอดูกันว่าใครคือผู้โชคร้ายที่จะโดนข้าพเจ้ายำ
และขอฝากผลงานเรื่องใหม่ไว้ด้วยนะคะ แนวโรแมนติกแอบฮา เรื่อง 'จับใจไว้ด้วยรัก' ลงแล้วสามตอน ณ เว็บนี้เหมือนกัน ตามไปอ่านและให้กำลังใจกันได้นะคะ
สุดท้าย เจอกันตอนหน้า ติ-ชมได้ค่ะ
“แก พี่ตฤณจะมาถึงกี่โมงเหรอ”ตรีทิพย์ถามเพื่อนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ ส่วนตัวเธอก็นอนเล่นบนเก้าอี้ตัวยาวบริเวณริมสระน้ำของโรงแรมที่พัก ในขณะที่ชายหนุ่มหนึ่งเดียวในคณะลงไปดำผุดดำว่ายอยู่ในสระ อวดรูปร่างกำยำสมชายให้สาวแท้สาวเทียมหลากเชื้อชาติได้มองเป็นบุญตา ตรีทิพย์เบ้ปากทั้งหงุดหงิดแกมหมั่นไส้คนที่กำลังว่ายน้ำอย่างสบายอารมณ์และแม่สาวๆทั้งหลายที่ระริกระรี้อยากจะเข้าไปทำความรู้จักกับเขา
ดาวเหนือที่กำลังจะตอบก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นยิ้มมุมปากเมื่อเห็นอาการของเพื่อนสนิท ‘หึๆ ยายตาล ไหนบอกว่าไม่สนใจ แต่ดูสายตาที่มองสาวๆที่ว่ายเข้าไปใกล้คุณวีอย่างกับจะกินเลือดแบบนี้ สงสัยอีกไม่นานเราต้องได้เพื่อนเขยเป็นแน่’
“น่าจะบ่ายๆ เมื่อเช้าตอนที่โทรไปเห็นบอกว่ากำลังจะออกเดินทาง”หญิงสาวรีบตอบเมื่อเห็นว่าตรีทิพย์หันกลับมามองอย่างแปลกใจ
“งั้นเหรอ”รับคำก่อนจะหันไปมองทางสระน้ำที่ตอนนี้สาวๆหลายคนพากันเข้าไปคุยกับหนุ่มหล่อหนึ่งเดียวในสระ ดาวเหนือมองเพื่อนอย่างขำก่อนแกล้งถาม
“แล้วนี่แกมองอะไร ตาล”
“มองจิ้งเหลนว่ายน้ำ แกเห็นไหม ไม่รู้แม่พวกนั้นเอาอะไรมองถึงเห็นจิ้งเหลนกลายเป็นเทพบุตร เชอะ!”
“คุณวีเขาก็หล่อดีนะ คนละแบบกับพี่ตฤณ ใครได้เป็นแฟนคงน่าอิจฉา”
“แหวะ หล่อตายล่ะ”หญิงสาวเบ้ปาก หากแต่สายตายังไม่ละจากกลุ่มคนตรงหน้า และความหมั่นไส้ยิ่งทวีคูณเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายช่างมีอัธยาศัยดีกับหญิงสาวมากหน้าหลายตา วีกิจเอียงหน้าเข้าไปใกล้ยิ่งสาวนางหนึ่งเพื่อฟังอีกฝ่ายพูดอย่างบางก่อนจะหัวเราะคิกคักกัน
ตรีทิพย์ไม่รู้ตัวเลยสายตาของตนเองยามมองแม่สาวคนนั้นมีจิตสังหารลอยวนอยู่รอบๆจนดาวเหนือต้องกระเถิบออกไปนั่งเก้าอี้ตัวให้พ้นจากเพื่อนสาว
วีกิจเหลือบมองไปทางคนที่นั่งเล่นอยู่บนฝั่ง พอเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังมองตนเขม็ง แถมทำสีหน้าอยากจะฆ่าคน (แน่นอนว่าคงเป็นเขา) ชายหนุ่มก็ลอบยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ก่อนจะหันไปสนใจหญิงสาวคนหนึ่งที่เรียกเขา
“คุณวีขา เดี๋ยวหาอะไรทานกลางวันกันไหมคะ”
“ขอบคุณมากครับที่ชวน แต่คงจะไม่ได้”
“ทำไมล่ะคะ แค่ทานข้าวเอง”หญิงสาวทำตาละห้อย ช้อนตามองเขา ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขากับหล่อนคงจบลงบนเตียงเป็นแน่ แต่ตอนนี้เขามีใครคนหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกอยากจะอยู่ใกล้ทุกวันมากกว่า
“พอดีแฟนผมเขาขี้หึงน่ะครับ ตอนนี้ก็นั่งมองอยู่บนฝั่ง”เขาชี้มือไปที่ตรีทิพย์ที่ผงะไปเมื่อโดนชี้ หญิงสาวทั้งหลายมองตามก่อนจะเบ้ปากแล้ววิจารณ์
“ไม่เห็นสวยเลย อึ๋มก็ไม่อึ๋ม ดีหน่อยที่น่ารัก”หญิงสาวคนหนึ่งบอกก่อนจะหน้าเจื่อน เพรากลัวชายหนุ่มจะว่า แต่เขาทำเพียงแค่ยิ้มและบอกว่า
“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกครับ เอาแค่ผมรักเขาและเขารักผมก็พอ”
“อ๊าย! ทำไมน่ารักอย่างนี้คะคุณวี เอาเถอะ! เห็นว่ารักกันจริงหรอกนะ เลยยอมปล่อย แต่...”คนที่ยืนข้างๆเขาบอกเสียงหวาน “...เลิกกันเมื่อไหร่บอกนะคะ รอเสียบอยู่ จุ๊บๆ”
วีกิจหัวเราะกับท่าทางขี้เล่นของสาวสวยคนพูด ส่วนตรีทิพย์ก็ทนมองภาพนั้นต่อไปไม่ได้ หญิงสาวกระแทกหลังพิงที่นั่งอย่างแรงพร้อมบ่น
“ฮึ้ย! ทุเรศจริงๆ มาส่งจูบให้กันในที่สาธารณะ ไม่อายฟ้า อายดิน คนสมัยนี้นี่หน้าด้านจริงๆ นี่ไอ้ดาว ฉันว่าพี่ตะวันแกหน้าด้านแล้วนะ แม่พวกนี้หน้าด้านกว่า”
“ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ พวกเขาแค่คุยกันเฉยๆ แกน่ะหึงไปเอง”ดาวเหนือพูดโดยไม่มองหน้า หญิงสาวกำลังสนใจเนื้อหาของนิยายในมือที่กำลังถึงตอนสนุก
“ใครหึงหมอนั่นกัน”ตรีทิพย์ตาโตเมื่อโดนกระแทกใจ รีบกระโดดไปนั่งเคียงข้างแล้วเขย่าเพื่อนอย่างเอาเป็นเอาตาย ใบหน้านวลแดงก่ำที่ดูยังไงก็ไม่ใช่เพราะแดด ดาวเหนือปิดหนังสือในมือลงเพราะอ่านไม่ได้แล้ว เธอดึงแขนตัวเองออกมาก่อนจะบอก
“ก็แกไง ที่แกกำลังทำอยู่นี่แหละที่เขาเรียกว่าหึง ทั้งมองสาวที่เข้าไปใกล้เขา มองเขาหัวเราะกับคนอื่น แล้วหงุดหงิดเนี่ย มันเป็นเพราแกชอบเขาเลยไม่อยากให้เขามองใครหรือหัวเราะกับใคร นอกจากแก”
“นี่ฉันชอบหมอนั่นเหรอเนี่ย”ตรีทิพย์รำพึงอย่างไม่อยากจะเชื่อ ดาวเหนือส่ายหน้า ทีกับเรื่องของคนอื่นล่ะดูออก แต่กับตัวเองดันไม่รู้สึกตัว
“เรื่องนี้ฉันก็ตอบแทนแกไม่ได้หรอกนะ ที่ตอบได้ก็มีแค่หัวใจของแกเท่านั้น”หญิงสาวทิ้งท้ายไว้ให้เพื่อนคิด ก่อนจะเดินจากไป
“ใจฉันงั้นเหรอ เฮ้อ! มันก็มีคำตอบอยู่แล้วอ่ะนะ แต่ใครจะบอกให้ได้ใจไปเล่า”ตรีทิพย์พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะสะดุ้งโหยงเพราะเสียงทุ้มที่กระซิบข้างหู
“คำตอบอะไรเหรอ ลูกตาล”
“ไอ้..ไอ้บ้า โผล่มาไม่ให้สุ้มเสียง ถ้าฉันหัวใจวายตายไปจะทำไงห๊ะ!”
“อ้าว! ถ้าหัวใจคุณวายก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเอาหัวใจผมใส่ให้เอง เราสองคนจะได้มีหัวใจดวงเดียวกันไงจ๊ะ”วีกิจส่งสายตากรุ้มกริ่มไปให้หญิงสาวที่บัดนี้ตัวแข็ง หน้าแดงไปแล้ว ตรีทิพย์อยากจะหายตัวได้เหลือเกิน คนบ้า! พูดออกมาได้ เสี่ยวที่สุด!
“แล้วใครให้นายเรียกฉันว่าลูกตาลยะ ลูกตาลน่ะแม่เรียกได้คนเดียว อย่ามามั่ว!”
“ครับ ครับ ว่าแต่คุณยังไม่ได้บอกผมเลยยะว่าไอ้คำตอบอะไรนั่นน่ะ มันคืออะไร”ชายหนุ่มยังคงกัดไม่ปล่อย ตรีทิพย์ทำท่าจะพูดออกมาแต่พอนึกได้ว่ามันเกี่ยวกับคนตรงหน้าเต็มๆก็ไม่กล้าพูด ยิ่งเห็นดวงตาคมเข้มชวนให้ใจสะท้านนี่ยิ่งพูดไม่ออก สุดท้ายร่างบางเลยผลักอกอีกฝ่ายให้ห่างแล้ววิ่งหายไป วีกิจมองตามหญิงสาวไปยิ้มๆ แล้วพูดกับตัวเอง
“ไม่ต้องห่วงนะตาลจ๋า เดี๋ยวผมจะทำให้คุณพูดว่ารักออกมาเอง เชื่อมือนายวีคนนี้เถอะ”
“พี่ตฤณถึงไหนแล้วคะ”พอแยกจากเพื่อนมาแล้ว หญิงสาวก็กดโทรศัพท์หาคนรักทันที
“ถึงเพชรบุรีครับน้องดาว”
“เพชรบุรีเองเหรอ แล้วจะมาทันไหม”
“ทันสิครับน้องดาวไม่ต้องห่วงนะ โอ๊ะ! แค่นี้ก่อนนะครับ พี่แวะเข้าห้องน้ำก่อน”ว่าแล้วเขาก็ตัดสายไป ดาวเหนือถอนหายใจวันนี้ดูอีกฝ่ายแปลกๆ ต้องมีอะไรปิดบังเธอแน่ แต่เธอไม่อยากจะคิดอะไรแบบนั้น เธออยากจะไว้ใจคนที่เธอรักให้ถึงที่สุด หญิงสาวเก็บโทรศัพท์ก่อนจะหมุนตัวเพื่อกลับไปยังห้องของตนเอง
ตฤณเก็บโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปยังโรงแรมที่คนรักพักอยู่ ชายหนุ่มนั่งเครื่องบินเที่ยงแรกของวันตรงมายังกระบี่เลย ก่อนจะนั่งรถโดยสารประจำทางมายังโรงแรมแห่งนี้ โดยบอกให้วีกิจรู้เพียงคนเดียวเพราะจะขออาศัยพักด้วย ที่เลือกเครื่องบินแทนการขับรถเพราะว่าอยากเจอหน้าหญิงสาวให้เร็วที่สุด ห่างกันอาทิตย์กว่ายังใจจะขาด ขืนไม่เจอกันเป็นเดือนเขาคงตายไปเลยแน่ๆ
เขาระบายยิ้มน้อยๆเมื่อนึกภาพของคนรักที่คงจะทั้งตะลึง อึ้งและดีใจที่ได้เจอหน้าเขาทั้งที่เพิ่งจะวางสายจากกันไม่เท่าไหร่แน่นอน ชักอยากเห็นแล้วสิ
“ผมมาถึงแล้วนะวี คุณอยู่ไหน ผมขอกุญแจห้องหน่อย”
ดาวเหนือวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะหัวเตียงแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงมองดูทะเลด้านนอกอย่างเหงาๆ อยากเจอคนรักที่เธอยอมรับมาได้พักใหญ่แล้วว่าหากขาดเขาไปคงอยู่ไม่ได้ ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลยตอนที่คบกับพัดยศ อาจจะเป็นเพราะว่าเธอไม่ได้รู้สึกรักอีกฝ่ายอย่างคนรัก แต่เป็นความรักแบบพี่น้องซึ่งมันก็ทำให้ทั้งเธอและพัดยศเสียเวลากันอยู่นาน หากรู้เร็วกว่านี้คงมีความสุขกันไปนานแล้ว
ดูอย่างตอนนี้สิ อดีตคนรักที่กลายมาเป็นว่าที่พี่เขยตามติดพรายจันทร์ราวกับเงาตามตัว แถมยังตามใจพี่สาวเธอมาก...มากกว่าตอนที่ยังคบกับเธอ พรายจันทร์เองก็มีความสุข แม้จะไม่ได้เห็นหน้ากันมาอาทิตย์กว่าแต่เธอสัมผัสความสุขของพี่สาวคนรองได้จากน้ำเสียงที่อีกฝ่ายโทรศัพท์มาคุยกับเธอบ่อยครั้งและนั่นก็ทำให้รู้สึกว่าคิดถูกที่ตัดสินใจไปแบบนั้น
ร่างโปร่งลุกขึ้นเดินไปยังประตูระเบียง มือเรียวเลื่อนเปิดออก หญิงสาวปิดตาลง สูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดก่อนจะชะงักเมื่อรู้สึกว่าถูกมอง ดาวเหนือหันขวับไปยังห้องติดกันซึ่งเป็นห้องของวีกิจแต่อีกฝ่ายยังว่ายน้ำอยู่ด้านล่างเพราะฉะนั้นคนที่เข้าไปในนั้นก็ต้องเป็นขโมย แต่แล้วดวงตากลมโตก็เบิกกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนมองเธออยู่นั้นคือใคร
“เซอร์ไพร์ส”
“พี่ตฤณ”
ตฤณมองคนรักที่เรียกชื่อเขาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะตกใจเมื่ออยู่ๆอีกฝ่ายก็หันหลังวิ่งกลับเข้าห้องไป ชายหนุ่มหน้าเสียนึกกลัวว่าเธอจะโกรธ ชายหนุ่มรีบวิ่งไปที่ประตูเหมือนกัน แต่พอเปิดประตูออกก็ต้องผงะรับร่างโปร่งที่โผเข้าห
า
ตฤณผ่อนลมหายใจอันหนักอึ้งด้วยความเครียดเมื่อครู่ออกมา ใบหน้าคมคายระบายรอยยิ้ม มือหนาลูบกลุ่มผมหยักเป็นลอนคลื่นของคนรักที่ซุกหน้ากับอกเขาอย่างอ่อนโยน
“พี่ขอโทษครับคนเก่ง แค่อยากจะมาทำให้ประหลาดใจ ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ดาวโกรธ”
“ดาวไม่ได้โกรธ แค่...”ร่างโปร่งเงียบไปนิด ก่อนต่อจนจบ “...ดีใจ”
ตฤณกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีก เขากระซิบข้างหูเธอเบาๆ
“พี่ก็เหมือนกัน”
ดาวเหนือหลับตาพริ้ม ริมฝีปากอิ่มเผยอเล็กน้อยรอรับสัมผัสจากคนรักหนุ่มที่ก้มหน้าลงมาช้าๆ ริมฝีปากของทั้งคู่ใกล้กันจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกัน อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้นเขาก็จะได้ลิ้มรสความหวานล้ำที่ไม่ได้พบเจอมานานเกือบอาทิตย์อยู่แล้ว แต่...
“พี่ตฤณ เก็บของเสร็จยังครับ ง่า...” เสียงของวีกิจที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำเงียบหายไปเมื่อพบว่าตนเองกำลังเข้าไปขัดจังหวะบางอย่าง สังเกตได้จากสีหน้าแดงก่ำของคนที่รีบร้อนผละออกจากกัน ดาวเหนือเสมองไปนอกหน้าต่าง ส่วนตฤณหันมามองว่าที่น้องเขย? ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่แฝงด้วยรังสีอำมหิตแบบที่วีกิจต้องกลืนน้ำลายเอื้อกละล่ำละลักบอก
“ผม เอ่อ ผมลงไปรอข้างล่างก็แล้วกันนะครับ แหะๆ”แล้วก็ชิ่งออกจากห้องไปด้วยความเร็วแสง...
ชายหนุ่มส่ายหัวเบาๆ ไม่ได้โกรธอะไรอีกฝ่ายนักหรอก แค่เคืองๆที่ออกมาไม่ดูเวลาก็เท่านั้น มือหนารั้งร่างโปร่งของคนรักให้เข้ามาสู่อ้อมกอดอีกครั้ง ก่อนจะหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ ริมฝีปากไล้ลงจากแก้มไปจนชิดมุมปากแผ่วเบาแล้วรุกไล่ต่อไป...ก่อนจะรู้สึกจุกเพราะโดนผลักล้มลงไปกองกับพื้น ตฤณมองตามดาวเหนือที่วิ่งออกไปจากห้องอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะหันขวับไปด้านหลังเมื่อเสียงของคนที่หายลับไปเมื่อครู่ดังขึ้นด้านหลังเสา
“เอ่อ ผมจะมาบอกว่าเมื่อกี้นี้ผมไม่เห็นอะไรเลยนะ ไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบดู”
“วีกิจ!” สิ้นเสียงเจ้าของชื่อก็โกยอ้าว โดยมีเขาวิ่งตามไปจัดการกับก้างขวางคอชิ้นใหญ่ ที่บังอาจมาขวางเขาถึงสองครั้งด้วยกัน ส่วนคนรักสาวนั้นคงจะนั่งหน้าแดงเป็นกุ้งต้มอยู่ในห้องของตัวเอง ไว้ค่อยไปเคลียร์ แต่ตอนนี้ขอจัดการคนที่ทำให้เพลียจิตก่อน ฮึ่ม!
หลังชายหนุ่มออกจากสนามบินไปได้เกือบชั่วโมง จนเกิดเหตุการณ์หลายอย่างขึ้นนั้น ร่างเพรียวของหญิงสาวสองคนก็เดินฉับๆออกมาจากทางออกผู้โดยสารของสนามบินประจำจังหวัด อาริตามองซ้ายขวาหาคนของบิดาที่บอกว่าจะมารับ ในขณะที่ตะวันฉายยืนรอนิ่ง ไม่นานจากนั้นชายวัยกลางคนร่างสันทัดก็เดินตรงมายังเธอทั้งคู่ เอ่ยปากถามอย่างนอบน้อม
“คุณหนูอาริตาใช่ไหมครับ”
“ใช่ คุณประดิษฐ์ใช่มะ”
“ครับ ต้องขออภัยที่ให้รอ เชิญทางนี้เลยครับ”นายประดิษฐ์ ผู้จัดการบริษัทของบิดาเธอประจำสาขากระบี่บอก พร้อมหันไปสั่งลูกน้องอีกสองคนให้มาช่วยขนสัมภาระ ส่วนตัวของเขาก็เดินนำอาริตาและตะวันฉายไปยังรถยนต์คันใหญ่ที่จอดรออยู่ด้านหน้า มือหนาเปิดประตูหลังให้ลูกสาวและเพื่อนลูกสาวนายจ้างเข้าไปนั่ง ผู้จัดการวัยกลางคนสั่งให้ลูกน้องดูแลกระเป๋าให้ดีๆก่อนจะขึ้นรถและขับออกไป
“คุณหนูกับเพื่อนจะเข้าที่พักเลยรึเปล่าครับ”
“เอาไงดีตะวัน”อาริตาหันไปถามเพื่อน ตะวันฉายยักไหล่เป็นเชิงบอกว่ายังไงก็ได้ ดังนั้นอาริตาเลยตอบผู้จัดการของพ่อไป
“งั้นก็เข้าที่พักเลย ว่าแต่งานเลี้ยงนั่นมันเริ่มกี่โมงล่ะคุณประดิษฐ์”
“ประมาณหกโมงเย็นครับ คุณหนู”
“แล้วหนึ่งทุ่มค่อยมารับพวกฉันเข้าใจไหม โรงแรมนั้นไม่ไกลจากที่พักฉันใช่ไหมล่ะ”
“ครับ เลยโรงแรมที่คุณหนูพักไปแค่ครึ่งชั่วโมงเองครับ”
“ดี ขับรถต่อไปได้แล้ว ฉันจะพักสายตาเสียหน่อย”
“ครับ คุณหนู”
“อะไรเนี่ยพี่ตฤณ ตาลไม่ใช่น้องใช่ป่ะ ถึงได้ไม่บอกว่าจะมา บอกแต่กับนายนี่”ตรีทิพย์ต้ดพ้อพี่ชาย ก่อนจะหันไปชี้นิ้วใช่ชายหนุ่มข้างตัวที่ยืนหน้าระรื่น ตฤณโคลงหัวก่อนจะแก้ต่างให้ตัวเอง
“เราก็เป็นน้องพี่ แต่ที่ไม่บอกก็เพราะว่ากลัวเราจะเก็บความลับไว้ไม่ได้ แผนพี่ก็พังหมด...” ชายหนุ่มเดินเข้าไปโอบไหล่น้องสาวคนเดียวที่นั่งเชิดหน้าไปอีกทาง
“...และที่บอกกับวีก็เพราะว่าพี่ต้องมาพักกับเขา ไม่งั้นก็ต้องเปิดห้องใหม่เปลืองเงิน”
“แหม ตาลก็รูดซิปปากเป็นนะ ไม่งั้นจะเก็บเรื่องที่พี่ตฤณแอบรักยายดาวมานานได้เหรอโธ่! ไม่เชื่อใจกันบ้างเลย”แม่ตัวดียังคงงอนไม่เลิก
เขาถอนหายใจก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มอีกคนที่เขามาสะกิดส่งซิกแนลว่าเดี๋ยวจัดการให้ ตฤณเลิกคิ้วสงสัยว่าหนุ่มรุ่นน้องจะทำอะไแต่ก็ยอมลุกขึ้นไปนั่งข้างคนรักสาวแทน
วีกิจถูมืออย่างหมายมาดนัยน์ตาฉายแววเจ้าเล่ห์ ก่อนจะทรุดตัวนั่งเคียงข้างตรีทิพย์ ใบหน้าคมคายจ่ออยู่ข้างแก้มนวลที่ยังไม่หันกลับมาตั้งแต่เมื่อกี้ ตฤณตาโตรู้แล้วว่าอีกฝ่ายหาเรื่องแต๊ะอั๋งน้องสาวเขา ร่างสูงเตรียมขยับจะเข้าไปเขกหัวแต่โดนมือบางรั้งเอาไว้
ดาวเหนือส่งยิ้มหวานบาดใจอย่างที่น้อยครั้งจะได้เห็นเป็นการปราม สุดท้ายชายหนุ่มจึงทำได้แต่อาฆาตวีกิจในใจ
“แล้วนี่พี่ตฤณจะกลับวันไหน พร้อมพวกเรา...อ๊าย!”เสียงร้องของตรีทิพย์ดังขึ้นพร้อมกับที่จมูกโด่งของวีกิจชนกับแก้มของเธอพอดี หญิงสาวกระโดดดึ๋งออกห่างพร้อมกับกุมแก้มข้างที่โดนขโมยหอมเต้นเร่าๆ ชี้หน้าเขา ดวงตาคู่โตเขียวปั้ด
“ไอ้บ้าวีกิจ ไอ้โรคจิต ทำบ้าอะไรเนี่ย!”
“ลงโทษคุณไง”
“ลงโทษ!? ฉันไปทำอะไรนายไว้ไม่ทราบ แล้วลงโทษบ้านไหนกันเขาทำแบบนี้ อย่างนี้แถวบ้านฉันเขาเรียกลวนลาม!”
“แล้วกัน! จริงเหรอเนี่ย ผมเข้าใจผิดคิดว่ามันเป็นการลงโทษมาตลอดเลยนะ”ชายหนุ่มอุทาน บอกด้วยหน้าตาบ๊องแบ๊วที่คนเห็นอยากจะเอาไม้หน้าสามฟาดให้หายหล่อเสีย
“...แต่ช่างเถอะ ผมลงโทษที่คุณงอนพี่ตฤณไง เห็นไม่หายงอนจนพี่ตฤณเหนื่อยใจแล้วเลยช่วยเสียหน่อย แต่ก็ได้ผลเนอะ”ท้ายประโยคหันไปพยักเพยิดกับพี่ชายของคนที่ยังยืนทำหน้าเป็นนางผีเสื้อสมุทร ตฤณฝืนยิ้มส่งไปให้แม้ในใจกำลังสรรหาวีธีเล่นงานกับหนุ่มรุ่นน้อง
“ใช่!ฉันหายงอนพี่ฉัน แต่ฉันจะมาฆ่านายแทน ตายซะเถอะ!ไอ้บ้าวีกิจ”ว่าแล้วตรีทิพย์ก็เข้าไปบีบคอหนุ่มหล่อแล้วเขย่าอย่างแรง จนอีกฝ่ายได้แต่ร้องโอดโอย แต่ไม่ได้ปัดป้องอันที่จริงดาวเหนือเห็นว่าเขาค่อนข้างจะพอใจที่เพื่อนของเธอ ‘ถึงเนื้อถึงตัว’ ตนเองเสียด้วยซ้ำ
เมื่อเล่นงานชายหนุ่มจนพอใจแล้ว ตรีทิพย์จึงเดินสะบัดหายไปยังห้องอาหารของโรงแรมทันทีเพราะเสียพลังงานไปไม่น้อยจากการทำร้ายเขา ดาวเหนือเดินตามเพื่อนรักไปโดยไม่ลืมฉุดแขนคนรักให้ตามไปด้วยแต่ตฤณรั้งตัวเองเอาไว้ก่อนจะบอกให้เธอเดินไปก่อน ส่วนเขาก็เดินเข้าไปใกล้วีกิจที่นวดคอตัวเองอยู่
ตฤณส่งยิ้มไปให้...ยิ้มที่วีกิจเห็นแล้วต้องบอกตัวเองในใจว่า ‘ซวยแล้วกู’
“วีกิจ คราวหน้าช่วยลงโทษวิธีอื่นนะครับ เผอิญพี่เป็นพวก ‘หวง’ น้องเหมือนกัน”
“ครับ คุณพี่” ชายหนุ่มพยักหน้าพอใจกับคำตอบรับนั้น ก่อนจะเดินตามสองสาวเข้าไป วีกิจลอบปาดเหงื่อ แล้วเดินตามไปติดๆ คนอะไรดูเฉยๆแต่ดุชะมัด! คราวหน้าไม่เล่นแบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวตายก่อนมีเมีย
“แกว่าฉันสวยยังตะวัน”
อาริตาถามพร้อมกับหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องพัก หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสแม๊กซี่เกาะอกลายดอกสีแดงยาวกรอมเท้า ผมยาวสลวยถูกปล่อยเคลียไหล่ ใบหน้าตบแต่งด้วยเครื่องสำอางดูโฉบเฉี่ยวตามสไตล์สาวสังคมอย่างเธอ
ตะวันฉายมองสำรวจการแต่งกายของเพื่อนก่อนเอ่ยชม
“สวยแล้วย่ะ กะจะไปแย่งซีนเจ้าของงานเขารึไง”
“แหม แกก็...ขอฉันบ้างอะไรบ้าง หมู่ไม่มีหนุ่มๆตกถึงท้องเลย”
“อย่ามายุ่งกับหนุ่มของฉันก็แล้วกัน...ว่าแต่ฉันสวยไหม” ตะวันฉายถามบ้าง ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจกเพื่อมองตัวเองในชุดเดรสผ้าพลิ้วคล้องคอลายดอกสีดำยาวเช่นเดียวกัน ขับให้ผิวของเธฮขาวเนียนขึ้นไปอีก
ใบหน้าสวยตกแต่งอย่างดีเหมือนกับเพื่อนสาว ผมยาวของเธอวันนี้ถูกรวบสูงแต่ไม่แน่นมากพอให้ลูกผมลุ่ยลงมาบ้างเล็กน้อย อาริตาแอบอิจฉากับความงามแบบไม่มีที่ติของตะวันฉาย
“เริ่ดกว่าฉันอีกนะแก มีหวังงานนี้ไม่มีผู้ชายตกถึงฉันอีกตามเคย”
“ไม่ต้องห่วงริตา งานวันนี้คนที่ฉันสนใจมี ‘เขา’ คนเดียวเท่านั้น ฉันไม่แย่งแกแน่”
“ย่ะ รู้สึกเหมือนติดหนี้บุญคุณแกจริงๆ...”หญิงสาวค้อนก่อนจะรีบเร่งให้อีกฝ่ายรีบลงไปด้านล่าง
“ไปได้แล้วแก ใกล้เวลาที่คุณประดิษฐ์จะส่งรถมารับแล้ว” ตะวันฉายเดินไปหยิบกระเป๋าถือสานใบใหญ่มาคล้องไหล่ไว้ก่อนจะเดินตามเพื่อนลงไปด้านล่างของโรงแรม หญิงสาวยิ้มมุมปากอย่างพอใจขณะกำลังคิดว่าแม่น้องสาวนอกคอกกับตฤณจะทำหน้าอย่างไรหากเห็นเธอไปปรากฎตัวในงานนี้...
ดาวเหนือส่งยิ้มให้แขกคนที่พีชญาพาไปแนะนำเป็นคนที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบได้ ตั้งแต่งานเลี้ยงเริ่มขึ้นเธอก็ต้องเดินไปทางโน้นที ทางนี้ทีตามที่เจ้าของโรงแรมคนสวยจะดึงไป
พีชญาแนะนำหญิงสาวให้แขกผู้ใหญ่ในงานรู้จักว่าเป็นมัณฑนากรที่ตกแต่งโรงแรมให้ออกมาสวยงามเป็นธรรมชาติ และทำให้ โรงแรมแห่งนี้ซึ่งเป็นธุรกิจแรกของเธอเป็นที่ชื่นชมของผู้ที่มาร่วมงานเปิดตัวในวันนี้ หลายคนก็ขอเบอร์ติดต่อเพื่อที่จะจ้างให้หญิงสาวไปทำงานให้ ทำเอานามบัตรของเธอและตรีทิพย์ที่ปกติไม่ค่อยได้ใช้หมดเกลี้ยงลงทันควัน
ตฤณทอดสายตามองคนรักที่หัวหมุนแต่ดูมีความสุขอย่างชื่นชม วันนี้ดาวเหนืออยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสั้นแค่เข่าสีชมพูอ่อน ชายกระโปรงบานเล็กน้อยแต่พองามทิ้งตัวไหวตามแรงเดินของเจ้าตัว รองเท้าส้นเตี้ยสไตล์โบฮีเมียนแบบที่เจ้าตัวชอบถูกสวมใส่อย่างมั่นคง วงหน้าสวยได้รูปตกแต่งด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆดูเป็นธรรมชาติมาตอนนี้เริ่มมีเหงื่อผุดพรายจนเขาต้องยิ้มออกมา
ชายหนุ่มเดินตรงไปหาเธอทันทีที่เห็นว่าแขกผู้ใหญ่ที่เธอคุยด้วยเมื่อครู่เดินจากไปแล้ว มือหนาล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมาก่อนจะซับเหงื่อบนใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน มืออีกข้างก็โอบเอวบางเอาไว้ ดาวเหนือเงยหน้ามองแล้วส่งยิ้มขอบคุณไปให้ เขาถามอย่างห่วงใย
“เหนื่อยไหม”
“นิดหน่อย แต่ภูมิใจมากกว่า”
“พี่เองก็ภูมิใจ แฟนพี่เก่งเนอะ”
“แน่อยู่แล้ว”หญิงสาวเชิดหน้าพูด ก่อนจะหน้าแดงก่ำเมื่อตฤณจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากนวลเป็นรางวัลอย่างไม่แคร์สายตาใคร
“ต๊าย! นั่นน้องดาวเหนือที่น่ารักของเรานี่นาตะวัน”
ความสุข มันช่างผ่านไปไวนัก...
เสียงแหลมที่ได้ยินทำให้ตฤณนึกถึงคำพูดประโยคนี้ของใครหลายคนขึ้นมา แต่ก็ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอกับตัว ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับสองสาว(มหาภัย)
“อ้าว! คุณตฤณมาทำอะไรที่นี่คะ เมื่อสามวันก่อนตอนที่ไปถามทานข้าวด้วยกันไม่เห็นบอกเลยว่าจะมา ไม่งั้นพวกเราจะขอติดรถมาด้วยเชียว จริงไหมตะวัน”อาริตาเริ่มเปิดฉากตัดกำลังคู่ต่อสู้ทันที โดยมีตะวันฉายที่ยืนยิ้มหวานหากแต่ดวงตากรุ่นไปด้วยเพลิงแค้น
ภาพที่ชายในฝันของเธอจูบหน้าผากนังลูกเมียน้อยยังติดตา ในคราแรกเธออยากจะเข้าไปกระชากนังตัวดีมาตบให้หายแค้นติดที่อาริตาซึ่งมองอาการเธอออกห้ามเอาไว้ก่อนจะเป็นฝ่ายเข้าไปทำลายความหวานของคนทั้งคู่ทันที
“นั่นสิคะ วันนั้นเราก็อยู่ด้วยกันตั้งนาน ไม่เห็นคุณจะพูดถึงเรื่องงานวันนี้เลย”ตะวันฉายรับลูกเพื่อนสาวก่อนจะเยื้องย่างเข้าไปเกาะแขนของเขาเอาไว้ช้อนสายตามองสบตาคมที่ดูเย็นชา แต่ดูท้าทายดีในสายตาเธอ
ตฤณแกะมือเหนียวหนึบของอีกฝ่ายแล้ววางลงข้างลำตัวของเธอในลักษณะที่เกือบจะเป็นสะบัด แล้วแก้คำพูดที่ตั้งใจจะทำให้ร่างโปร่งข้างกายกับเขาผิดใจกัน
“ผมเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของผมนะครับ ไม่มีความจำเป็นต้องบอกใคร...”ชายหนุ่มกระชับเอวบางขอดาวเหนือแน่นขึ้นอีก ก่อนจะเคลียร์ตัวเองให้จบไปเลย
“...พี่ไปทานข้าวกับคุณอาริตาและคุณตะวันฉายจริงครับดาว แต่คุณพัดยศก็ไปด้วย วันที่ดาวโทรไปหาพี่เรื่องงานวันนี้ไง โทรถามคุณพัดไปนะ”พลางส่งโทรศัพท์มือให้ ดาวเหนือมองโทรศัพท์ในมือเขา ก่อนจะเบือนสายตาไปที่พี่สาวต่างมารดากับเพื่อนที่ทำท่าไม่พอใจในคำพูดนั้น เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับเธอแล้ว หญิงสาวดันมือถือคืนแล้วยิ้ม
“ไม่เป็นไร ดาวเชื่อพี่ตฤณ”
“ครับ...เราไปทางโน้นกันดีกว่า เมื่อกี้พี่เห็นมีไก่ทอดของโปรดน้องดาวด้วยนะ”
“อืม”ร่างสองร่างเดินเคียงกันไป ทิ้งให้ตะวันฉายเต้นเร่าๆ
“แกดูสิ เขาไม่สนใจฉันเลย!”
“ใจเย็นสิแก...อ้าว!แล้วยืนนิ่งอยู่ทำไม ตามไปสิยะ”
“ตามไปทำบ้าอะไร ไม่เห็นรึไงว่าเขาทำอย่างกับโลกนี้มีแค่เราสองคนน่ะ”ตะวันฉายแฟ่ดใส่เพื่อน สายตายังคงมองตาไปยังทั้งคู่ที่ตอนนี้มีป้อนอาหารให้กันอย่างริษยา อาริตากลอกตาอย่างเบื่อหน่าย ดูท่าหากตะวันฉายยังใจร้อนอยู่อย่างนี้คงแพ้หมดรูปแน่
“แกก็อย่าให้เขาอยู่ด้วยกันสองคนสิ ไปทำตัวเป็นมือที่สามซะ เกาะเอาไว้ตลอดทั้งคืนนั่นแหละ ต่อให้ไล่ก็อย่าไป เข้าใจไหม? ด้านได้อายอดน่ะ”
“เข้าใจ! แผนแกก็ดีเหมือนกัน วันนี้ทำอย่างอื่นไม่ได้ แต่อย่างน้อยทำให้นังดาวมันไม่มีความสุขได้ฉันก็พอใจแล้ว”
ตะวันฉายเห็นด้วยกับแผนของเพื่อน ร่างเพรียวสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะสาวเท้าตรงไปยังเป้าหมายแล้วจัดการแทรกลางระหว่างคนทั้งคู่ทันที คอยดูสิ! คืนนี้จะไม่ให้มีความสุขกันเลย! ฉันจะคอยขัดความสุขแกนังดาวเหนือ!
---------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วค่ะ ออกจากเตาร้อนระอุเลยทีเดียว วันนี้อารมณ์นางมารเข้าสิงข้าพเจ้า เลยสามารถเข็นเอาตอนนี้มาฝากผู้อ่านได้ หลังจากแวบหายไปแต่งเรื่องใหม่อยู่นาน
กลับมาคราวนี้เลยส่งบทให้ครบทุกคนจริงๆ จัดเต็มกันไป เอาหวานไปเล็กน้อยแต่พองาม แต่ตอนหน้าได้โปรดเตรียมผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ งานนี้ก็จัดเต็ม! มารอดูกันว่าใครคือผู้โชคร้ายที่จะโดนข้าพเจ้ายำ
และขอฝากผลงานเรื่องใหม่ไว้ด้วยนะคะ แนวโรแมนติกแอบฮา เรื่อง 'จับใจไว้ด้วยรัก' ลงแล้วสามตอน ณ เว็บนี้เหมือนกัน ตามไปอ่านและให้กำลังใจกันได้นะคะ
สุดท้าย เจอกันตอนหน้า ติ-ชมได้ค่ะ
ไอจันทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ก.พ. 2555, 18:17:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ก.พ. 2555, 18:20:09 น.
จำนวนการเข้าชม : 1963
| << ตอนที่ 26 | ตอนที่ 28 >> |
anOO 14 ก.พ. 2555, 19:25:59 น.
แล้วงานนี้ใครจะมาช่วยแยกยัยตะวันล่้ะเนี้ย นายพัดยศก็ไม่อยู่
แต่ไม่แน่ยัยตะวันอาจมีโจทก์อยู่แถวนี้ก็ได้
แล้วงานนี้ใครจะมาช่วยแยกยัยตะวันล่้ะเนี้ย นายพัดยศก็ไม่อยู่
แต่ไม่แน่ยัยตะวันอาจมีโจทก์อยู่แถวนี้ก็ได้
กาซะลองพลัดถิ่น 14 ก.พ. 2555, 19:37:37 น.
อร๋ายยย ไรเตอร์ใจร้ายอ่ะ ปล่อยของหวานมานิดเีดียวแถมบอกตอนหน้าให้เตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ ก็ขอให้มาเช็ดน้ำหมากกับเลือดกำเดาแทนแล้วกันเนอะ อย่าให้มาเช็ดน้ำตาเลย...
อร๋ายยย ไรเตอร์ใจร้ายอ่ะ ปล่อยของหวานมานิดเีดียวแถมบอกตอนหน้าให้เตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ ก็ขอให้มาเช็ดน้ำหมากกับเลือดกำเดาแทนแล้วกันเนอะ อย่าให้มาเช็ดน้ำตาเลย...
ใบบัวน่ารัก 14 ก.พ. 2555, 21:48:05 น.
เกิดเหตุแย่งชิงน้ำเน่าอีก
อย่าให้เน่า และโง่มากนะค้า
ตบให้กระจายนะหนูดาว
เกิดเหตุแย่งชิงน้ำเน่าอีก
อย่าให้เน่า และโง่มากนะค้า
ตบให้กระจายนะหนูดาว
Auuuu 15 ก.พ. 2555, 02:57:12 น.
อ่านรวดเดียวววยาววววว
มีความรู้สึกว่ายัยตะวันโรคจิต - -"
แต่ตอนสุดท้ายน่ารักมากเลยยยยยย
ขออย่าให้มีอะไรร้ายๆเกิดขึ้นเลย
อ่านรวดเดียวววยาววววว
มีความรู้สึกว่ายัยตะวันโรคจิต - -"
แต่ตอนสุดท้ายน่ารักมากเลยยยยยย
ขออย่าให้มีอะไรร้ายๆเกิดขึ้นเลย
aom 15 ก.พ. 2555, 09:09:39 น.
นางมารร้ายยยยยยยย
นางมารร้ายยยยยยยย
Pat 16 ก.พ. 2555, 17:42:40 น.
สาธุ ยำตะวันฉายแทนเถอะค่ะ จะเป็นพระคุณอย่างสูง อิอิ
สาธุ ยำตะวันฉายแทนเถอะค่ะ จะเป็นพระคุณอย่างสูง อิอิ