เพลิงรัก มนต์สวาท
เดี๋ยวมาลงจ้ะ
Tags: มนต์ดำ เสน่ห์ยาแฝด เพียงดาว อัศนัย เพลงพิณ
ตอน: ตอนที่ 27 (อวสาน)
ตอนที่ 27
วันรุ่งขึ้นหนังสือพิมพ์แทบทุกสำนักพิมพ์พาดหน้าหนึ่งถึงโรงแรมม่านรูดชื่อดังกลางใจเมืองที่เกิดโศกนาฏกรรมมีผู้เสียชีวิตหลายราย ทั้งถูกไฟคอกตายเพราะหนีไม่ทัน และบางส่วนก็ได้รับควันจนทำให้หายใจไม่ออกหมดสติจากนั้นไฟที่ลุกลามอย่างรวดเร็วก็ทำให้โครงสร้างที่ไม่ได้มาตรฐานของโรงแรมถล่มลงมา
ผู้ที่อ่านข่าวบางคนก็วิจารณ์กันไปต่างๆ นานา บ้างก็ว่าเกิดจากกรรมเพราะลูกค้าของโรงแรมม่านรูดแห่งนี้ที่ถูกไฟคอกตาย บางคนก็หนีภรรยาแอบมาจ้ำจี้ในเวลากลางวัน บางห้องเมื่อเจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานเข้าไปก็ต้องประหลาดใจเพราะห้องๆ เดียวมีคนตายเกือบเจ็ดคนเป็นหญิงสองชายห้าคงไม่ต้องบรรยายว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง บางห้องผู้เสียชีวิตผู้ชายอายุเกือบหกสิบแต่ผู้หญิงที่เสียชีวิตภายในห้องเดียวกันมีอายุแค่สิบหก
ภายในวัดอันร่มรื่นเงียบสงบ อัศนัยและเพียงดาว จูงสาวน้อยตะวันมาทำบุญต่อจากนั้นก็พาสาวน้อยเดินลัดเลาะไปข้างวัดซึ่งสถานที่นี้ตะวันไม่ชอบเลยเพราะมันเงียบวังเวงชอบกลที่สำคัญมันถูกเรียกว่าป่าช้า
“คุณพ่อขา คุณแม่ขา ทำไมไม่พาไปห้างสรรพสินค้า พาหนูมาป่าช้าทำไมเนี่ย”
“เอาพวงมาลัยวางไว้ตรงนั้นสิลูกและก็ไหว้ท่านทั้งสองงามๆ” เพียงดาวบอกหนูน้อยพร้อมส่งพวงมาลัยให้
“ไม่เอาหนูกลัวผี ครูเคยบอกว่าผีคือคนที่ตายไปแล้ว” ตะวันวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังอัศนัย แต่ก็ลอบมองผู้หญิงกับผู้ชายที่มีรูปติดอยู่กับบางสิ่งที่คนตัวเล็กคิดว่ามันคือเจดีย์ขนาดย่อ เธอไม่รู้ว่าเอาไว้เก็บอะไร
อัศนัยก้มลงมาให้ความสูงเท่ากับคนตัวเล็ก
“ตะวันลูกพ่อ คนเราทุกคนเกิดมาก็ต้องลาจากโลกนี้ไปกลายเป็นผีทุกคนไม่เว้นแม้แต่พ่อเพราะฉะนั้นตอนมีชีวิตเราควรจะทำแต่ความดีรู้ไหม สองคนนี้ที่พ่อพาลูกมาไหว้เขาเป็นเพื่อนของพ่อ และเป็นผู้ที่มีพระคุณสูงสุดของลูก”
“มีพระคุณอะไรอ่ะ หนูไม่เข้าใจ” สาวน้อยเถียงพร้อมส่ายหน้า เมื่อมองรูปของชายหญิงคู่นั้นก็คุ้นๆ หน้าเหมือนกับว่าจะเคยเห็นผู้ชายคนนี้เคยมาที่ไร่ ส่วนผู้หญิงสวยๆ ในรูปตะวันเคยเห็นแค่ครั้งเดียวที่ร้านตัดชุดวิวาห์
“เอาไว้วันหนึ่งลูกโตพอแล้วพ่อกับแม่จะเล่าให้ฟังนะจ๊ะตกลงไหม” แต่อัศนัยคิดเอาไว้แล้วว่าเขาจะเล่าอย่างไร เขาจะเลือกเล่าแต่ในสิ่งดีๆ สิ่งที่ไม่ดีสิ่งที่จะทำให้เด็กหญิงเจ็บช้ำมันจะตายไปพร้อมกับเขา
“ก็ได้ค่ะ” ตะวันรับพวงมาลัยไปวางเอาไว้และยกมือขึ้นไหว้อย่างกล้าๆ กลัวๆ จากนั้นก็รีบวิ่งไปหลบหลังพ่อด้วยข้ออ้างว่าหนูกลัวผี
คริสเมื่อภายหลังรู้ว่าน้องสาวมีลูกแต่เอามาทิ้งไว้และอัศนัยรับเด็กไว้ในอุปการะเขาเองก็อยากจะขอรับหลานไปเลี้ยงดู แต่เมื่อเห็นว่าหลานสาวติดอัศนัยขนาดไหน คริสจึงจำเป็นต้องล้มเลิกความคิดนั้นซะเพราะดูแล้วเด็กหญิงตะวันจะมีความสุขกับครอบครัวของเธอที่มีอัศนัยเป็นพ่อและมีเพียงดาวเป็นแม่ ได้แต่ขออนุญาตอัศนัยมาเยี่ยมเด็กหญิงบ้างเป็นครั้งคราว
++++++++++++++++++++
เนื่องจากมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายงานแต่งงานของอัศนัยกับเพียงดาวจึงถูกเลื่อนออกมาหลังจากนั้นอีกเกือบหนึงเดือนแต่แล้วการรอคอยก็เดินทางมาถึงวันสิ้นสุด.....
วันที่ดอกทานตะวันแทบจะทุกดอกในไร่นรบดีบานพร้อมกันรับแสงตะวันสีทองที่สาดส่องลงมาในยามเช้า สายลมที่พัดมาเบาๆ เย็นสบายราวกับเครื่องปรับอากาศชั้นดี เมฆน้อยลอยอ้อยอิ่งอย่างเป็นใจ ฟ้าสีครามและดูสดใสกว่าทุกวัน ธีมของงานวันนี้ดูสวยงามและน่ารักลงตัวเป็นงานแต่งงานกลางไร่องุ่นที่ทางเข้ามีกำแพงเป็นดอกทานตะวันสวยแปลกตา เพียงดาวใช้ความรู้ความสามารถด้านการออกแบบที่เธอเรียนมาเสกสรรให้ไร่
นรบดีกลายเป็นสวนสวรรค์ของอดัมและอีฟ จนมีคนมาติดต่อขอให้เธอเป็นออแกไนเซอร์จัดงานแต่งงานให้
เพียงดาวเล็งเห็นช่องทางหารายได้เข้าไร่นรบดีส่วนหนึ่งจึงคิดจะใช้เปิดให้ไร่นรบดีเป็นสถานที่รับจัดงานวิวาห์เสียเลยเธอเชื่อว่าแม้มีมรดกเป็นร้อยล้านก็อาจจะหมดลงได้หากเอาแต่ใช้ไม่รู้จักทำให้เงินงอกเงย
ตะวันแอนด์เดอะแก็งค์ของเธอ แต่งตัวเหมือนกัน เป็นชุดสีชมพูฟูฟ่องมีปีนางฟ้าเป็นแบบที่เพียงดาวเลือกให้ทำให้เด็กๆ ดูน่ารักราวกับเทพธิดาตัวน้อยๆ ตะวันกับผองเพื่อนจึงหน้าบานยิ้มแป้นไม่หุบเพราะได้รับคำชมว่าน่ารัก โดยเฉพาะตัวตะวันเองที่ดูจะมีความสุขเหลือเกินเพราะพ่ออั๊ดของเธอจะได้แต่งงานกับแม่ดาวคนสวยสักที เธอเดินออกมาเช็กเรทติ้งไปรอบๆ งานและยิ่งมั่นใจเมื่อใครๆ ในงานพากันชมว่าเธอน่ารักเป็นรองแค่เจ้าสาว
เพลงพิณกับหมอแสนได้รับเกียรติเชิญมางานแต่งงานครั้งนี้ด้วย เพลงพิณชวนเขาแล้วแต่เขาบอกว่าไม่ค่อยสบายเลยขอตัวไม่มาร่วมงานแต่ฝากของขวัญมาร่วมแสดงความยินดีกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว จากที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขามาสักพักทำให้เพลงพิณรู้ว่าหมอแสนไม่ได้มีอาชีพหมอทำเสน่ห์อย่างที่เธอเข้าใจตั้งแต่ทีแรก เขาทำไปเพราะมีคนมาขอร้องให้ช่วยมากกว่า เขาจบปริญญาตรีด้านรัฐประศาสนศาตร์ จากมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพฯ เคยทำงานในอำเภอที่บ้านเกิดแต่เกิดเรื่องขัดขาขัดแข้งกับผู้มีอิทธิพลในจังหวัดจึงถูกตามฆ่าจนทำให้ดวงตามีรอยแผลเป็น แต่เขาไม่อยากจะมีเวรกรรมต่อคู่อริเพราะรู้ว่าขืนอยู่ที่นั่นต่อเขาอาจจะคิดล้างแค้นและฆ่าคู่อริตายด้วยวิชาที่มีก็ได้ เลยตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่สระบุรีเพื่อให้หมดเรื่องหมดราว เขามีเพื่อนทำงานอยู่ในสำนักพิมพ์แห่งหนึ่งตีพิมพ์เกี่ยวกับเรื่องเร้นลับ หมอแสนจึงได้รับการทาบทามจากเพื่อนให้ช่วยเขียนคอลัมน์เกี่ยวกับเรื่องพิศวง เร้นลับ คำสาป มนต์ดำ และเรื่องราวเหนือธรรมชาติ ให้เพราะมีความรู้ทางด้านนี้เป็นอย่างดี จนภายหลังมีนิตยสารหลายแห่งมาติดต่อให้เขาเขียนเรื่องแนวนี้ให้เช่นกันทำให้เขามีรายได้เป็นกอบเป็นกำ แต่น้อยคนนักที่จะรู้
เพลงพิณมองไปรอบงาน มองบรรดาแขกที่แต่งตัวสวยงามใบหน้าเปื้อนยิ้มและจินตนาการว่าถ้าเธอโชคดีมีโอกาสแต่งงานแบบนี้เธอจะมีความสุขขนาดไหน แต่ผู้หญิงมีอดีตเลวร้ายอย่างเธอใครเขาจะจริงจัง “ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วว่าไม่มีความรักใดในโลกนี้จีรังยั่งยืนมากไปกว่าความรักจากหัวใจอันบริสุทธิ์ ฉันไม่น่าทำแบบที่ผ่านมาเลย”
เพลงพิณเห็นบ่าวสาวที่เหมาะสมกันราวกับเจ้าหญิงกับเจ้าชายกำลังยืนต้อนรับแขก วันนี้เธอไม่รู้สึกอิจฉาเจ้าสาวแสนสวยที่ยืนเคียงข้างเจ้าบ่าวรูปงามที่เธอเคยหลงรักเลย เขาทั้งสองคงเกิดมาเป็นเนื้อคู่กระดูกคู่ สมกันราวกิ่งทองใบหยก
เพลงพิณเดินเข้าไปหาบ่าวสาวช้าๆ ในมือถือกล่องของขวัญสีทองที่หมอแสนฝากมา
“คุณอั๊ด คุณดาว มีความสุขมากๆ นะคะ พิณยินดีกับคุณทั้งสองด้วยค่ะ” รอยยิ้มจริงใจ
เพียงดาวรีบรับของขวัญมาถือเอาไว้
“ขอบคุณนะคะ ดาวดีใจมากที่คุณมาร่วมงาน”
“วันนี้คุณดาวสวยมากเลยนะคะ สวยจริงๆ พิณขอชมจากใจค่ะ” เพลงพิณมองใบหน้าหวานแต่ทันสมัยชุดวิวาห์แบบเรียบหรูดูมีรสนิยม ช่างเหมาะเจาะกับร่างระหงของเพียงดาวด้วยสายตาชื่นชม
“คุณพิณก็สวยเหมือนกันค่ะ” เพลงพิณสวมชุดแสคสั้นลายดอกไม้เล็กๆ สีเหลืองสดใส ดูน่ารัก
จากนั้นเพลงพิณมองทั้งสองสลับกัน และน้ำตาก็รื่นขึ้นแต่ก็รีบกลั้นเอาไว้ เพราะกลัวว่าจะไม่เป็นมงคล“
ขอโทษนะคะที่พิณเคยทำไม่ดี ทำเรื่องชั่วๆ กับคุณเอาไว้” เธอมองไปที่เจ้าบ่าวรูปงาม
“เพลงพิณครับ ผมให้อภัยคุณทุกเรื่องทำใจให้สบายเถิดครับเรื่องมันผ่านไปแล้ว ผมเชื่อเหลือเกินว่าต่อไปนี้คุณจะมีแต่ความสุขอย่างแน่นอน”
“ความสุขเหรอคะ” หญิงสาวหยุดนิ่ง
“ขอความสุขแค่ครึ่งหนึ่งของพวกคุณพิณก็พอใจแล้วค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณคงจะได้รับมันเดี๋ยวนี้”เพียงดาวพูดราวกับว่าเป็นนางฟ้าที่ประทานพรได้
“ขอให้เป็นแบบที่คุณดาวพูดเถอะค่ะสาธุ” เพลงพิณยกมือไหว้ทำหน้าขี้เล่น
“คุณพิณคะวันนี้มีนักร้องคนหนึ่งเขามาขอร้องเพลงในงานแต่งงานของเราด้วยแหละคะ งานนี้ดาวไม่ได้จ้างนะคะเขาบอกว่าอยากจะมาเซอร์ไพรส์แฟนค่ะ” เจ้าสาวคนสวยพูดเสียเพลงพิณอยากรู้ จากนั้นหันไปยิ้มกับเจ้าบ่าวแบบรู้กันสองคน
“มีอย่างนี้ด้วยเหรอคะคุณดาว มาขอเซอร์ไพรส์แฟนในงานแต่งงานคนอื่น” เพลงพิณหัวเราะเบาๆ นึกแปลกใจ
“สวัสดีครับ ท่านแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน” เสียงบนเวทีทำให้ทุกคนหันไปมองรวมถึงเพลงพิณ เมื่อเธอมองชัดๆ ก็แปลกใจ
“เฮ้ย! ไปทำอะไรบนนั้น” หมอแสนวันนี้แต่งตัวเสียหล่อ โก้หรูหรากว่าที่เคย เพลงพิณตาค้าง
“อย่ามองผมกันแบบนั้นสิครับท่านแขกผู้มีเกียรติ ผมรู้ครับว่าวันนี้ผมหล่อกว่าทุกวัน” แขกทุกคนในงาน คู่บ่าวสาว โห่แซวนักร้องจำเป็นอย่างสนุกนาน
“คือวันนี้ผมมาขอแอบแย่งซีนเจ้าบ่าว เจ้าสาวสักห้านาทีนะครับ คือว่าผมอยากจะมาขอแฟนแต่งงานครับผม ที่จริงผมเคยขอเธอตั้งหลายครั้งเธอก็ยังไม่ตอบรับสักที เหมือนว่าจะคิดมาก” เขาหยิบกีตาร์โปร่งขึ้นมา คงไม่มีใครเคยคิดว่าเมื่อก่อนหมอแสนเคยเป็นมือกีตาร์ให้กับวงดนตรีของมหาวิทยาลัยตอนสมัยเรียน
เพลงพิณยืนอายม้วนรู้ดีว่าผู้หญิงที่เขาพูดคือใคร
“ผมมีบทเพลงหนึ่งจะมอบให้เธอครับ” หมอแสนเริ่มดีดกีตาร์ด้วยฝีมือขั้นเทพ และร้องเพลง
วันที่เธอเสียใจ วันที่ดอกไม้ได้เป็นรอย
ให้เธอพลอยต้องร้องไห้ คนหนึ่งซึ่งรักเธอ
มองว่ารอยช้ำบนดอกไม้ มันไม่สำคัญ
อาจจะมีใครใคร เด็ดทิ้งเอาไว้ รู้ไหมดอกไม้ก็ยังงดงาม
เพราะรักสำหรับฉัน คือความเข้าใจ อย่างไรก็รักเธอ
ฉันรออยู่ ฉันรออยู่ รับรู้เรื่องราวผ่านมาได้ทั้งนั้น
รักเธอต่างหากที่สำคัญ และฉันจะรักเธอด้วยชีวิต
วันที่ดอกไม้บาน วันที่ความฝันกลายเป็นจริง เป็นวันที่ยิ่งใหญ่
คนหนึ่งซึ่งรักเธอ จะฝากชีวิตอันสดใส ไปให้เธอ
อาจจะมีใครใคร เด็ดทิ้งเอาไว้ รู้ไหมดอกไม้ก็ยังงดงาม
เพราะรักสำหรับฉัน คือความเข้าใจ อย่างไรก็รักเธอ
ฉันรออยู่ ฉันรออยู่ รับรู้เรื่องราวผ่านมาได้ทั้งนั้น
รักเธอต่างหากที่สำคัญ เท่านั้นที่เข้าใจ
และฉันยอมเจ็บ ฉันยอมปวด แค่ขอให้เธอแบ่งปันมาให้ฉัน
แม้ใครรังเกียจเธอก็ตาม แต่ฉันจะรักเธอด้วยชีวิต
อยากบอกให้เธอรู้ ว่ายังมีใคร ที่พร้อมจะเคียงข้างเธอ
ที่พร้อมจะเข้าใจ และพร้อมจะมีเธอ
อาจจะมีใครใคร เด็ดทิ้งเอาไว้ รู้ไหมดอกไม้ก็ยังงดงาม
เพราะรักสำหรับฉัน คือความเข้าใจ อย่างไรก็รักเธอ
ฉันรออยู่ ฉันรออยู่ รับรู้เรื่องราวผ่านมาได้ทั้งนั้น
รักเธอต่างหากที่สำคัญ และฉัน จะรักเธอด้วยชีวิต
(อ้างอิง เพลง ดอกไม้ยังงดงาม ศิลปิน ปาล์ม Instinct)
++++++++++++++++++++++++++
เขาเดินลงมาจากเวทีพร้อมกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ที่เพียงดาวอาสาจัดให้เป็นพิเศษ เพราะหมอแสนมาปรึกษาเธอล่วงหน้าขอให้เพียงดาวเป็นออแกไนเซอร์จัดงานให้หากเพลงพิณตอบตกลงเพราะชื่นชอบในฝีมือการออกแบบ
ชายหนุ่มคุกเข่าลงตรงหน้าเพลงพิณ และยื่นกุหลาบช่อโตมาให้เธอ
“แต่งงานกับผมนะครับเพลงพิณ”
เพลงพิณหันไปมองเพียงดาวและยิ้มเขินๆ
“ตอบเขาไปสิคะคุณพิณ” เพียงดาวให้กำลังใจ
“ใช่ครับ เดี๋ยวแย่งซีนคู่เรานานเกินไปนะ” อัศนัยแซว
“โธ่! คุณอั๊ดก็” เพลงพิณอายหน้าแดง
เพลงพิณรับดอกไม้มาถือเอาไว้
“แต่งสิคะ ถ้าไม่แต่งกับคุณแล้วฉันจะแต่งกับใครได้อีกล่ะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่รักฉัน ให้โอกาสฉัน ฉันเชื่อแล้วค่ะว่าการกลับตัวเป็นคนดีมันไม่มีคำว่าสาย”
ทั้งสองกอดกันกลมท่ามกลางเสียงปรบมือของแขกเหรื่อในงาน ++++++++++++++++++++
งานแต่งงานดำเนินต่อไปอย่างเรียบง่ายเป็นกันเอง มีแต่รอยยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของทุกคนในงาน จะมีอยู่คนเดียวที่ไม่ค่อยยิ้มแต่ก็มีน้ำใจนักกีฬาพอที่จะมาร่วมงานนั่นก็คือปกป้อง ที่ดูเหมือนงานนี้เขาจะจองพื้นที่หน้าบาร์เครื่องดื่ม ปกป้องเสียใจที่เพียงดาวแต่งงานแต่เมื่อมันคือความสุขของเธอ อีกอย่างเขาก็รู้ดีว่าคงแย่ง
เพียงดาวออกมาจากอกนายอัศนัยไม่ได้ก็เขาทั้งรักทั้งหวงเธอแถมชอบทำตัวราวกับจงอางหวงไข่
“ชาตินึ้เราคงไม่มีวาสนาได้เป็นคู่กันแล้ว คุณดาว” ปกป้องมองเจ้าสาวคนสวยที่ยืนอยู่บนเวทีผ่านพิธีการสำคัญจนเสร็จสิ้น นั่นแปลว่าเธอกลายเป็นคนที่มีเจ้าของอย่างสมบูรณ์แบบ
“อยากจะดื่มให้ลืมเธอ” ปกป้องมองแก้ววิสกี้จากนั้นกระดกรวดเดียวลงลำคอ
จนถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย เจ้าสาวคนสวยกำลังจะโยนดอกไม้ ซึ่งสาวๆ ในงานไม่ว่าจะเป็นสาวน้อยสาวใหญ่ต่างจ้องดอกไม้ช่องามในมือของเจ้าสาวกันตาเป็นมัน
“เอาละนะดาวจะโยนแล้วนะคะ” เจ้าสาวคนสวยยืนหันหลัง
“เอาละนะ หนึ่ง สอง สาม” ก่อนจะโยนดอกไม้ ดอกคาลล่า ลิลลี ช่อโตที่ถูกแซมด้วยกุหลาบขาว กับดอกไม้ฝรั่งอีกหลายชนิดแซมรวมกันอย่างมีศิลปะถูกโยนลอยขึ้นไปบนอากาศและหล่นไปโดนหัวของคนที่ยืนมึนๆ เมาๆ ไม่ได้สนใจจะรับดอกไม้
“เฮ้ย! อะไรวะ” ช่อดอกไม้ตกมาอยู่ในมือของปกป้องอย่างที่เขาเองก็งง จนทำหน้าเหรอหรา
ผู้ร่วมงานต่างมองมาที่เขาด้วยสายตาอิจฉา บางตำราก็ว่าผู้หญิงคนไหนได้รับดอกไม้ของเจ้าสาวจะได้แต่งงานเป็นรายต่อไป ถ้าผู้ชายคนไหนได้รับดอกไม้ของเจ้าสาวก็จะได้เจอเนื้อคู่
“สวรรค์จะโหดร้ายกับเราเกินไปไหม ไม่ได้เป็นเจ้าบ่าวแล้วยังได้ดอกไม้ของเจ้าสาวให้เจ็บใจเล่นอีก สวรรค์จะตอกย้ำกันไปถึงไหน” ปกป้องไม่อยากสนใจดอกไม้ในมืออีกต่อไป เขากระดกบรั่นดีราคาแพงลงคอ ก่อนจะโยนดอกไม้ไปทางด้านหลัง
“ว้าย! อะไรเนี่ย” เสียงร้องโวยวาย จากกลุ่มหญิงสาวโสดที่อยู่ด้านหลังกำลังเกาะกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน
หญิงสาวในชุดสีชมพูเกาะอกหน้าตาเหมือนตุ๊กตาหันมามองว่าใครกันนะที่เอาช่อดอกไม้แสนสวยมาปาหัวเธอ
“เฮ้ย! ซวยล่ะ” ปกป้องเห็นคนสวยหันมาค้อน
หญิงสาวสวยรายนั้นเก็บช่อดอกไม้ที่พื้นขึ้นมา และเดินตรงข้ามาหาปกป้อง
“ความซวยมาเยือนแล้ว” ปกป้องทำหน้าแหยๆ
“ดอกไม้ของคุณใช่ไหม” สาวสวยชุดสีชมพูมองช่อดอกไม้
“สวยดีออกไม่ชอบเหรอถึงเอามาปาทิ้ง”
“ผมขอโทษครับ ผมไม่คิดว่าจะปาไปโดนคุณเข้า” เขาเกาหัวแกรกๆ แก้เก้อ
“คุณมีปัญหาอะไรกับดอกไม้สวยๆ ช่อนี้หรือเปล่าคะ เอ๊ะ! นี่มันดอกไม้ของเจ้าสาวนี่” เธอถามและมองหน้าปกป้องเธอแอบลอบมองมาหลายครั้งว่าชายหน้าตาดีคนนี้เป็นอะไรถึงมายืนกระดกเหล้าราวกับตายอดตายอยาก
“ไม่มีๆ อ่ะครับ ผมแค่เอ่อ...” ปกป้องพยายามหาทางออก
“คือว่าผมแค่เสี่ยงทายดูเท่านั้นว่าเนื้อคู่ผมอยู่ตรงไหนก็ขอให้ดอกไม้ไปตกที่เธอ” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาพูดไปเช่นนั้นแต่สาวสวยหน้าตุ๊กตาคนนี้น่ารักน่าหยิกดีจริงๆ
“ช่วยบอกชมพู่หน่อยได้ไหมคะว่านี่คือมุข” สาวสวยจิกตาดุใส่
“ถ้ามันเป็นมุขฝืดๆ ของคนที่จีบสาวไม่ค่อยเป็นคุยไม่ค่อยเก่งคุณจะว่ายังไงครับ” เขาวางแก้วเหล้าลงและไม่ได้หันกลับไปสนใจมันอีก
ไม่มีใครรู้ว่าสองคนนี้คุยอะไรกันบ้างแต่ตอนเลิกงานปกป้องที่มาคนเดียวแต่ตอนกลับมีสาวน้อยน่ารักนามว่าน้องชมพู่กลับออกไปด้วย
++++++++++++++++++++++++
งานแต่งงานที่แสนอบอุ่นนั้นจบลงอย่างสวยงามท่ามกลางเสียงชมจากแขกเหรื่อว่าจัดงานได้น่ารักดี แต่สำหรับบ่าวสาวแล้วมันเป็นช่วงที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือคืนเข้าหอแต่ดูเหมือนคนที่ตื่นเต้นที่สุดจะกลายเป็นเจ้าบ่าวสุดหล่อผู้ชำนาญเกมรัก เขารอคืนนี้เวลานี้มานานเหลือเกินต้องเลื่อนงานวิวาห์ออกมาอีกหนึ่งเดือน แต่สำหรับ อัศนัยแล้วมันนานเหมือนหนึ่งปีกว่าเขาจะได้กอดเนื้อนิ่มๆ กลิ่นกายหอมๆ ของเธออีกครั้งเช่นในค่ำคืนนี้
ภายในห้องหอที่จัดเอาไว้อย่างหรูหราลงตัวจะมองไปทางมุมไหนก็รู้สึกถึงความอบอุ่นทุกอย่างถูกจัดวางเป็นคู่ๆ ดูแล้วน่ารัก คืนส่งตัวคืนนี้คุณศรุตเป็นญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียว ท่านปลาบปลื้มที่เห็นบุตรสาวอันเป็นที่รักได้ลงหลักปักฐานหลังแต่งงานเพียงดาวจะอยู่ที่นี่ครอบครองผืนดินอันเป็นที่รักและมรดกมากมายของ
คุณอนิรุตน์ แต่ไม่มีใครภายในห้องมองเห็นชายสูงวัยอีกคนนั่นก็คือคุณอนิรุตน์ยืนยิ้มอย่างพอใจที่เห็นน้องชายบุญธรรมและบุตรสาวเพียงคนเดียวได้แต่งงานกันในที่สุด ต่อไปนี้ทั้งคู่คงจะครองรักกันอย่างมีความสุข เขาเองก็ได้ให้ศีลให้พรคนทั้งคู่แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงนั้น ก่อนที่คุณอนิรุตน์จะพาร่างโปร่งแสงเดินทะลุผนังออกไปเพราะเขาหมดเวลาและหมดห่วง
หลังจากทุกคนออกไปจากห้องเหลือเพียงคู่บ่าวสาว เจ้าบ่าวสุดหล่อใจร้อนรีบถอดมาลัยคล้องคอ และสายสิญจน์มงคลที่ใช้ครอบศีรษะ ชายหนุ่มส่งสายตาเป็นประกายมองไปที่เจ้าสาวคนสวย อย่างว่าคืนนี้เขาคงเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดคนหนึ่งในโลกเลยทีเดียว สังเกตได้จากสายตาหนุ่มในงานมองเจ้าสาวของเขาด้วยความเสียดาย เล่นทำเอาเขาแอบหึงอยู่ในใจนี่ถ้าเป็นสิ่งของคงจะต้องติดป้ายห้ามมองกันบ้างล่ะ ก็อย่างว่าของรักของหวงจะไม่ให้ห่วงให้หึงกันบ้างได้อย่างไร
อัศนัยถอดชุดสูทผ้านอกสุดเนี๊ยบของเขาออกและแขวนเอาไว้จนทำให้เจ้าสาวของเขาออกอาการเขินจนหน้าแดงเป็นลูกพีช
“ทำไมหน้าแดงอย่างนั้นล่ะครับ” อัศนัยเชยคางเจ้าสาวคนสวยและกดจุมพิตลงไปที่ริมฝีปาก สองมือช่วยเธอปลดชุดเจ้าสาวออกโดยที่เธอยังไม่ทันได้ขอร้อง
“ใจเย็นๆ สิคะ” ร่างบางมือเย็นเฉียบ พอเข้าห้องหอก็ถูกจู่โจมชนิดไม่ให้ตั้งตัว
“ขอนะครับคืนนี้ผมขอเสียงดังๆ ดังที่สุดผมอยากได้ยินมัน” ตาแวววาวเจ้าเสน่ห์สบตาเธอนิ่ง
เพียงดาวขัดเขินจัดหน้าแดงคิดถึงเรื่องนั้นขึ้นมาทันที หญิงสาวไม่ตอบแต่หลบสายตาเขาทันที
“ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะคะ ทำไมจะต้องให้ส่งเสียงดังด้วย” เจ้าสาวมือใหม่เขินอาย
เธอกับเขาคิดกันไปคนละเรื่อง
“ผมอยากจะฟังมันดังๆ จากปากของคุณ ดังเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ผมอยากให้คุณร้องบอกผมให้เต็มสองหู ผมอยากได้ยินเสียงของคุณ ผมอยากจดจำมันในคืนที่พิเศษสุดคืนนี้ ดังๆ เลยนะครับ” เขาย้ำ
เพียงดาวคิดการณ์ไกลขึ้นเรื่อยๆ หน้าหวานแดงขึ้นอีกเป็นสองเท่า โดยไม่ทันถามว่าเขาพูดถึงอะไร
“ไม่ล่ะคะ ดาวอายคนข้างนอก เราควรจะใช้เสียงให้เบาที่สุด”
อัศนัยเชยคางว่าที่เจ้าสาวสุดสวย
“คุณกำลังคิดลึกกับผมอยู่ใช่ไหมเพียงดาว” เขาถามแบบรู้ทัน
“อ้าวก็คุณ.......”
“ผมแค่อยากให้คุณบอกรักผมดังๆ เท่านั้นเอง” เขารวบร่างบางเอามากอดไว้แน่น และฟังจมูกลงไปซุกไซ้ซอกคอขาว
“คนบ้า แล้วไม่ยอมบอกให้ชัดเจนทำให้ฉันคิดเตลิดไปไกล” เธอทุบอกเขาเบาๆ ด้วยความหมั่นไส้
“สำหรับเรื่องนั้นผมก็อยากให้คุณร้องดังๆ เหมือนกัน” เขาหยอกเอิน
“คุณนี่ พูดอะไรน่าเกลียดจริง” หญิงสาวเขินรีบหันหน้าหนี แต่เขารั้งร่างบางที่ตอนนี้ชุดเจ้าสาวหล่นจากร่างลงไปกองอยู่ข้างเตียง
“ผมรักคุณนะเพียงดาว คุณคือชีวิตของผมจากนี้เป็นต้นไป ชีวิตของผมจะมีภรรยาสุดที่รักเพียงคนเดียวคือคุณผมให้สัญญา”
“ฉันจะเชื่อได้อย่างไรล่ะคะ ก็ฉายาของคุณมันคือเสือร้ายกระหายเซ็กส์ไม่ใช่เหรอ” เธอหยอกเขา
“วันข้างหน้าคุณอาจจะเบื่อฉันก็ได้”
“คุณไม่ต้องเชื่อที่ผมพูดก็ได้แต่ผมอยากให้คุณดูการกระทำของผม จากนี้ไปจนชั่วนิรันดร์หัวใจและร่างกายของผมจะเป็นของคุณคนเดียว” น้ำเสียงและสายตาของเขาบอกถึงความรู้สึกมั่นคง
“คราวนี้ถึงทีคุณแล้ว จะบอกผมบ้างได้หรือยังว่าคุณรักผม”
“รักหรือเปล่าฉันไม่รู้ แต่ดูเหมือนจะขาดคุณไม่ได้” ร่างบางทำใจกล้ากอดเขาเอาไว้แน่นจูบท้าทายเขาเสียอย่างนั้นก่อนจะเป่าลมเบาๆ ที่หน้าผากของเขา
“คุณทำอะไรเหรอ” เขาอมยิ้มสงสัยว่าเธอเล่นอะไร
“ฉันเป่ามนต์ใส่คุณ”
“มนต์อะไรเหรอครับ”
“มนต์สวาทค่ะ ฤทธิ์ของมันจะทำให้คุณหลงรักฉันคนเดียว จะไม่มีทางคิดนอกใจ”
“ร้ายจริงที่รัก” เขาหัวเราะและรั้งร่างเปลือยมากอดกลิ่นหอมอ่อนละมุนจากตัวเธอ กับอกอิ่มที่บดเบียดอยู่กับอกแกร่งของเขามันทำให้เจ้าบ่าวผู้โชคดีเลือดในกายสูบฉีดอย่างรุนแรง
“ถ้าอย่างนั้นคุณคงได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้ เพราะมนต์เสน่ห์ที่คุณเป่าใส่ผมเนี่ย คงไม่มีอาจารย์คนไหนจะถอนได้ และผมก็ไม่คิดจะถอนขอเป็นทาสรักของคุณไปตลอดชาติ”
“รักจริงๆ นะ” ร่างบางฉีกยิ้มหวาน สบตาเขา
“จริงสิ”
“ถ้าไม่เชื่อล่ะ” เธอส่งสายตาเซ็กซี่สำรวจเนื้อตัวเปล่าของเขาอย่างหาคำตอบ
“ถ้าอย่างนั้นร่างกายของผมมันคงจะบอกได้ว่ารักคุณจนแทบทนไม่ไหวแล้ว” สายตาคู่คมในคืนนี้ฉ่ำหวานเป็นพิเศษเขาจูบผิวงามของเธอที่ไหล่เปลือยอย่างทะนุถนอมจากนั้นจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ จนไม่รู้ว่าไปหยุดอยู่ตรงไหนภายใต้ผ้าห่ม
“บอกรักผมบ้างสิ ผมอยากฟัง” เขาพร่ำพรอดเรียกร้องให้เธอบอกรักเขา ขณะที่ลิ้นร้อนซุกไซ้ไล่ชิมน้ำผึ้งเดือนห้าของเธออย่างติดใจ
หญิงสาวครางไม่ได้ศัพท์ สลับกับการบอกรักเขา
“ฉัน...รัก...คุณค่ะ” จากนั้นร่างบางก็ครางไม่ได้ศัพท์ เมื่อเขากดลิ้นร้อนชื้นแทรกซึมเข้าไปในใจกลางดอกไม้
“บอกผมอีกทีสิที่รัก ผมอยากฟังดังๆ” เขาอ้อนวอนให้เธอบอกเขาอีก เพราะเขาอยากฟังมันเป็นคำบอกรักที่เซ็กซี่ที่สุดน้ำเสียงหวานที่สั่นพร่าแบบนี้ขอบชอบจังและอยากฟังทุกคืน
“ฉันรักคุณค่ะ อืม.....” ริมฝีปากสวยสดเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อลิ้นร้อนส่ายวนคว้านลึกเข้าไปถึงยอดเกสรใจกลางดอกไม้
ค่ำคืนนั้นแม้ภายนอกฝนตกเย็นฉ่ำ แต่ภายในห้องหอร้อนระอุด้วยไฟรัก อัศนัยทำให้เจ้าสาวของเขาพร่ำบอกรักเขาได้ตลอดเวลาทั้งคืน เขาเรียกร้องตักตวงความหวานฉ่ำจากเธอ และก็มอบความวาบหวาม และความรักที่มีอยู่เต็มหัวใจให้กับเธอแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นจากหัวใจเขาและคนทั้งคู่เชื่อเหลือเกินว่าความรักอันเกิดจากรักแท้จะยั่งยืนต่อไปจนชั่วนิจนิรันดร์
จบบริบูรณ์
วันรุ่งขึ้นหนังสือพิมพ์แทบทุกสำนักพิมพ์พาดหน้าหนึ่งถึงโรงแรมม่านรูดชื่อดังกลางใจเมืองที่เกิดโศกนาฏกรรมมีผู้เสียชีวิตหลายราย ทั้งถูกไฟคอกตายเพราะหนีไม่ทัน และบางส่วนก็ได้รับควันจนทำให้หายใจไม่ออกหมดสติจากนั้นไฟที่ลุกลามอย่างรวดเร็วก็ทำให้โครงสร้างที่ไม่ได้มาตรฐานของโรงแรมถล่มลงมา
ผู้ที่อ่านข่าวบางคนก็วิจารณ์กันไปต่างๆ นานา บ้างก็ว่าเกิดจากกรรมเพราะลูกค้าของโรงแรมม่านรูดแห่งนี้ที่ถูกไฟคอกตาย บางคนก็หนีภรรยาแอบมาจ้ำจี้ในเวลากลางวัน บางห้องเมื่อเจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานเข้าไปก็ต้องประหลาดใจเพราะห้องๆ เดียวมีคนตายเกือบเจ็ดคนเป็นหญิงสองชายห้าคงไม่ต้องบรรยายว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง บางห้องผู้เสียชีวิตผู้ชายอายุเกือบหกสิบแต่ผู้หญิงที่เสียชีวิตภายในห้องเดียวกันมีอายุแค่สิบหก
ภายในวัดอันร่มรื่นเงียบสงบ อัศนัยและเพียงดาว จูงสาวน้อยตะวันมาทำบุญต่อจากนั้นก็พาสาวน้อยเดินลัดเลาะไปข้างวัดซึ่งสถานที่นี้ตะวันไม่ชอบเลยเพราะมันเงียบวังเวงชอบกลที่สำคัญมันถูกเรียกว่าป่าช้า
“คุณพ่อขา คุณแม่ขา ทำไมไม่พาไปห้างสรรพสินค้า พาหนูมาป่าช้าทำไมเนี่ย”
“เอาพวงมาลัยวางไว้ตรงนั้นสิลูกและก็ไหว้ท่านทั้งสองงามๆ” เพียงดาวบอกหนูน้อยพร้อมส่งพวงมาลัยให้
“ไม่เอาหนูกลัวผี ครูเคยบอกว่าผีคือคนที่ตายไปแล้ว” ตะวันวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังอัศนัย แต่ก็ลอบมองผู้หญิงกับผู้ชายที่มีรูปติดอยู่กับบางสิ่งที่คนตัวเล็กคิดว่ามันคือเจดีย์ขนาดย่อ เธอไม่รู้ว่าเอาไว้เก็บอะไร
อัศนัยก้มลงมาให้ความสูงเท่ากับคนตัวเล็ก
“ตะวันลูกพ่อ คนเราทุกคนเกิดมาก็ต้องลาจากโลกนี้ไปกลายเป็นผีทุกคนไม่เว้นแม้แต่พ่อเพราะฉะนั้นตอนมีชีวิตเราควรจะทำแต่ความดีรู้ไหม สองคนนี้ที่พ่อพาลูกมาไหว้เขาเป็นเพื่อนของพ่อ และเป็นผู้ที่มีพระคุณสูงสุดของลูก”
“มีพระคุณอะไรอ่ะ หนูไม่เข้าใจ” สาวน้อยเถียงพร้อมส่ายหน้า เมื่อมองรูปของชายหญิงคู่นั้นก็คุ้นๆ หน้าเหมือนกับว่าจะเคยเห็นผู้ชายคนนี้เคยมาที่ไร่ ส่วนผู้หญิงสวยๆ ในรูปตะวันเคยเห็นแค่ครั้งเดียวที่ร้านตัดชุดวิวาห์
“เอาไว้วันหนึ่งลูกโตพอแล้วพ่อกับแม่จะเล่าให้ฟังนะจ๊ะตกลงไหม” แต่อัศนัยคิดเอาไว้แล้วว่าเขาจะเล่าอย่างไร เขาจะเลือกเล่าแต่ในสิ่งดีๆ สิ่งที่ไม่ดีสิ่งที่จะทำให้เด็กหญิงเจ็บช้ำมันจะตายไปพร้อมกับเขา
“ก็ได้ค่ะ” ตะวันรับพวงมาลัยไปวางเอาไว้และยกมือขึ้นไหว้อย่างกล้าๆ กลัวๆ จากนั้นก็รีบวิ่งไปหลบหลังพ่อด้วยข้ออ้างว่าหนูกลัวผี
คริสเมื่อภายหลังรู้ว่าน้องสาวมีลูกแต่เอามาทิ้งไว้และอัศนัยรับเด็กไว้ในอุปการะเขาเองก็อยากจะขอรับหลานไปเลี้ยงดู แต่เมื่อเห็นว่าหลานสาวติดอัศนัยขนาดไหน คริสจึงจำเป็นต้องล้มเลิกความคิดนั้นซะเพราะดูแล้วเด็กหญิงตะวันจะมีความสุขกับครอบครัวของเธอที่มีอัศนัยเป็นพ่อและมีเพียงดาวเป็นแม่ ได้แต่ขออนุญาตอัศนัยมาเยี่ยมเด็กหญิงบ้างเป็นครั้งคราว
++++++++++++++++++++
เนื่องจากมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายงานแต่งงานของอัศนัยกับเพียงดาวจึงถูกเลื่อนออกมาหลังจากนั้นอีกเกือบหนึงเดือนแต่แล้วการรอคอยก็เดินทางมาถึงวันสิ้นสุด.....
วันที่ดอกทานตะวันแทบจะทุกดอกในไร่นรบดีบานพร้อมกันรับแสงตะวันสีทองที่สาดส่องลงมาในยามเช้า สายลมที่พัดมาเบาๆ เย็นสบายราวกับเครื่องปรับอากาศชั้นดี เมฆน้อยลอยอ้อยอิ่งอย่างเป็นใจ ฟ้าสีครามและดูสดใสกว่าทุกวัน ธีมของงานวันนี้ดูสวยงามและน่ารักลงตัวเป็นงานแต่งงานกลางไร่องุ่นที่ทางเข้ามีกำแพงเป็นดอกทานตะวันสวยแปลกตา เพียงดาวใช้ความรู้ความสามารถด้านการออกแบบที่เธอเรียนมาเสกสรรให้ไร่
นรบดีกลายเป็นสวนสวรรค์ของอดัมและอีฟ จนมีคนมาติดต่อขอให้เธอเป็นออแกไนเซอร์จัดงานแต่งงานให้
เพียงดาวเล็งเห็นช่องทางหารายได้เข้าไร่นรบดีส่วนหนึ่งจึงคิดจะใช้เปิดให้ไร่นรบดีเป็นสถานที่รับจัดงานวิวาห์เสียเลยเธอเชื่อว่าแม้มีมรดกเป็นร้อยล้านก็อาจจะหมดลงได้หากเอาแต่ใช้ไม่รู้จักทำให้เงินงอกเงย
ตะวันแอนด์เดอะแก็งค์ของเธอ แต่งตัวเหมือนกัน เป็นชุดสีชมพูฟูฟ่องมีปีนางฟ้าเป็นแบบที่เพียงดาวเลือกให้ทำให้เด็กๆ ดูน่ารักราวกับเทพธิดาตัวน้อยๆ ตะวันกับผองเพื่อนจึงหน้าบานยิ้มแป้นไม่หุบเพราะได้รับคำชมว่าน่ารัก โดยเฉพาะตัวตะวันเองที่ดูจะมีความสุขเหลือเกินเพราะพ่ออั๊ดของเธอจะได้แต่งงานกับแม่ดาวคนสวยสักที เธอเดินออกมาเช็กเรทติ้งไปรอบๆ งานและยิ่งมั่นใจเมื่อใครๆ ในงานพากันชมว่าเธอน่ารักเป็นรองแค่เจ้าสาว
เพลงพิณกับหมอแสนได้รับเกียรติเชิญมางานแต่งงานครั้งนี้ด้วย เพลงพิณชวนเขาแล้วแต่เขาบอกว่าไม่ค่อยสบายเลยขอตัวไม่มาร่วมงานแต่ฝากของขวัญมาร่วมแสดงความยินดีกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว จากที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขามาสักพักทำให้เพลงพิณรู้ว่าหมอแสนไม่ได้มีอาชีพหมอทำเสน่ห์อย่างที่เธอเข้าใจตั้งแต่ทีแรก เขาทำไปเพราะมีคนมาขอร้องให้ช่วยมากกว่า เขาจบปริญญาตรีด้านรัฐประศาสนศาตร์ จากมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพฯ เคยทำงานในอำเภอที่บ้านเกิดแต่เกิดเรื่องขัดขาขัดแข้งกับผู้มีอิทธิพลในจังหวัดจึงถูกตามฆ่าจนทำให้ดวงตามีรอยแผลเป็น แต่เขาไม่อยากจะมีเวรกรรมต่อคู่อริเพราะรู้ว่าขืนอยู่ที่นั่นต่อเขาอาจจะคิดล้างแค้นและฆ่าคู่อริตายด้วยวิชาที่มีก็ได้ เลยตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่สระบุรีเพื่อให้หมดเรื่องหมดราว เขามีเพื่อนทำงานอยู่ในสำนักพิมพ์แห่งหนึ่งตีพิมพ์เกี่ยวกับเรื่องเร้นลับ หมอแสนจึงได้รับการทาบทามจากเพื่อนให้ช่วยเขียนคอลัมน์เกี่ยวกับเรื่องพิศวง เร้นลับ คำสาป มนต์ดำ และเรื่องราวเหนือธรรมชาติ ให้เพราะมีความรู้ทางด้านนี้เป็นอย่างดี จนภายหลังมีนิตยสารหลายแห่งมาติดต่อให้เขาเขียนเรื่องแนวนี้ให้เช่นกันทำให้เขามีรายได้เป็นกอบเป็นกำ แต่น้อยคนนักที่จะรู้
เพลงพิณมองไปรอบงาน มองบรรดาแขกที่แต่งตัวสวยงามใบหน้าเปื้อนยิ้มและจินตนาการว่าถ้าเธอโชคดีมีโอกาสแต่งงานแบบนี้เธอจะมีความสุขขนาดไหน แต่ผู้หญิงมีอดีตเลวร้ายอย่างเธอใครเขาจะจริงจัง “ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วว่าไม่มีความรักใดในโลกนี้จีรังยั่งยืนมากไปกว่าความรักจากหัวใจอันบริสุทธิ์ ฉันไม่น่าทำแบบที่ผ่านมาเลย”
เพลงพิณเห็นบ่าวสาวที่เหมาะสมกันราวกับเจ้าหญิงกับเจ้าชายกำลังยืนต้อนรับแขก วันนี้เธอไม่รู้สึกอิจฉาเจ้าสาวแสนสวยที่ยืนเคียงข้างเจ้าบ่าวรูปงามที่เธอเคยหลงรักเลย เขาทั้งสองคงเกิดมาเป็นเนื้อคู่กระดูกคู่ สมกันราวกิ่งทองใบหยก
เพลงพิณเดินเข้าไปหาบ่าวสาวช้าๆ ในมือถือกล่องของขวัญสีทองที่หมอแสนฝากมา
“คุณอั๊ด คุณดาว มีความสุขมากๆ นะคะ พิณยินดีกับคุณทั้งสองด้วยค่ะ” รอยยิ้มจริงใจ
เพียงดาวรีบรับของขวัญมาถือเอาไว้
“ขอบคุณนะคะ ดาวดีใจมากที่คุณมาร่วมงาน”
“วันนี้คุณดาวสวยมากเลยนะคะ สวยจริงๆ พิณขอชมจากใจค่ะ” เพลงพิณมองใบหน้าหวานแต่ทันสมัยชุดวิวาห์แบบเรียบหรูดูมีรสนิยม ช่างเหมาะเจาะกับร่างระหงของเพียงดาวด้วยสายตาชื่นชม
“คุณพิณก็สวยเหมือนกันค่ะ” เพลงพิณสวมชุดแสคสั้นลายดอกไม้เล็กๆ สีเหลืองสดใส ดูน่ารัก
จากนั้นเพลงพิณมองทั้งสองสลับกัน และน้ำตาก็รื่นขึ้นแต่ก็รีบกลั้นเอาไว้ เพราะกลัวว่าจะไม่เป็นมงคล“
ขอโทษนะคะที่พิณเคยทำไม่ดี ทำเรื่องชั่วๆ กับคุณเอาไว้” เธอมองไปที่เจ้าบ่าวรูปงาม
“เพลงพิณครับ ผมให้อภัยคุณทุกเรื่องทำใจให้สบายเถิดครับเรื่องมันผ่านไปแล้ว ผมเชื่อเหลือเกินว่าต่อไปนี้คุณจะมีแต่ความสุขอย่างแน่นอน”
“ความสุขเหรอคะ” หญิงสาวหยุดนิ่ง
“ขอความสุขแค่ครึ่งหนึ่งของพวกคุณพิณก็พอใจแล้วค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณคงจะได้รับมันเดี๋ยวนี้”เพียงดาวพูดราวกับว่าเป็นนางฟ้าที่ประทานพรได้
“ขอให้เป็นแบบที่คุณดาวพูดเถอะค่ะสาธุ” เพลงพิณยกมือไหว้ทำหน้าขี้เล่น
“คุณพิณคะวันนี้มีนักร้องคนหนึ่งเขามาขอร้องเพลงในงานแต่งงานของเราด้วยแหละคะ งานนี้ดาวไม่ได้จ้างนะคะเขาบอกว่าอยากจะมาเซอร์ไพรส์แฟนค่ะ” เจ้าสาวคนสวยพูดเสียเพลงพิณอยากรู้ จากนั้นหันไปยิ้มกับเจ้าบ่าวแบบรู้กันสองคน
“มีอย่างนี้ด้วยเหรอคะคุณดาว มาขอเซอร์ไพรส์แฟนในงานแต่งงานคนอื่น” เพลงพิณหัวเราะเบาๆ นึกแปลกใจ
“สวัสดีครับ ท่านแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน” เสียงบนเวทีทำให้ทุกคนหันไปมองรวมถึงเพลงพิณ เมื่อเธอมองชัดๆ ก็แปลกใจ
“เฮ้ย! ไปทำอะไรบนนั้น” หมอแสนวันนี้แต่งตัวเสียหล่อ โก้หรูหรากว่าที่เคย เพลงพิณตาค้าง
“อย่ามองผมกันแบบนั้นสิครับท่านแขกผู้มีเกียรติ ผมรู้ครับว่าวันนี้ผมหล่อกว่าทุกวัน” แขกทุกคนในงาน คู่บ่าวสาว โห่แซวนักร้องจำเป็นอย่างสนุกนาน
“คือวันนี้ผมมาขอแอบแย่งซีนเจ้าบ่าว เจ้าสาวสักห้านาทีนะครับ คือว่าผมอยากจะมาขอแฟนแต่งงานครับผม ที่จริงผมเคยขอเธอตั้งหลายครั้งเธอก็ยังไม่ตอบรับสักที เหมือนว่าจะคิดมาก” เขาหยิบกีตาร์โปร่งขึ้นมา คงไม่มีใครเคยคิดว่าเมื่อก่อนหมอแสนเคยเป็นมือกีตาร์ให้กับวงดนตรีของมหาวิทยาลัยตอนสมัยเรียน
เพลงพิณยืนอายม้วนรู้ดีว่าผู้หญิงที่เขาพูดคือใคร
“ผมมีบทเพลงหนึ่งจะมอบให้เธอครับ” หมอแสนเริ่มดีดกีตาร์ด้วยฝีมือขั้นเทพ และร้องเพลง
วันที่เธอเสียใจ วันที่ดอกไม้ได้เป็นรอย
ให้เธอพลอยต้องร้องไห้ คนหนึ่งซึ่งรักเธอ
มองว่ารอยช้ำบนดอกไม้ มันไม่สำคัญ
อาจจะมีใครใคร เด็ดทิ้งเอาไว้ รู้ไหมดอกไม้ก็ยังงดงาม
เพราะรักสำหรับฉัน คือความเข้าใจ อย่างไรก็รักเธอ
ฉันรออยู่ ฉันรออยู่ รับรู้เรื่องราวผ่านมาได้ทั้งนั้น
รักเธอต่างหากที่สำคัญ และฉันจะรักเธอด้วยชีวิต
วันที่ดอกไม้บาน วันที่ความฝันกลายเป็นจริง เป็นวันที่ยิ่งใหญ่
คนหนึ่งซึ่งรักเธอ จะฝากชีวิตอันสดใส ไปให้เธอ
อาจจะมีใครใคร เด็ดทิ้งเอาไว้ รู้ไหมดอกไม้ก็ยังงดงาม
เพราะรักสำหรับฉัน คือความเข้าใจ อย่างไรก็รักเธอ
ฉันรออยู่ ฉันรออยู่ รับรู้เรื่องราวผ่านมาได้ทั้งนั้น
รักเธอต่างหากที่สำคัญ เท่านั้นที่เข้าใจ
และฉันยอมเจ็บ ฉันยอมปวด แค่ขอให้เธอแบ่งปันมาให้ฉัน
แม้ใครรังเกียจเธอก็ตาม แต่ฉันจะรักเธอด้วยชีวิต
อยากบอกให้เธอรู้ ว่ายังมีใคร ที่พร้อมจะเคียงข้างเธอ
ที่พร้อมจะเข้าใจ และพร้อมจะมีเธอ
อาจจะมีใครใคร เด็ดทิ้งเอาไว้ รู้ไหมดอกไม้ก็ยังงดงาม
เพราะรักสำหรับฉัน คือความเข้าใจ อย่างไรก็รักเธอ
ฉันรออยู่ ฉันรออยู่ รับรู้เรื่องราวผ่านมาได้ทั้งนั้น
รักเธอต่างหากที่สำคัญ และฉัน จะรักเธอด้วยชีวิต
(อ้างอิง เพลง ดอกไม้ยังงดงาม ศิลปิน ปาล์ม Instinct)
++++++++++++++++++++++++++
เขาเดินลงมาจากเวทีพร้อมกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ที่เพียงดาวอาสาจัดให้เป็นพิเศษ เพราะหมอแสนมาปรึกษาเธอล่วงหน้าขอให้เพียงดาวเป็นออแกไนเซอร์จัดงานให้หากเพลงพิณตอบตกลงเพราะชื่นชอบในฝีมือการออกแบบ
ชายหนุ่มคุกเข่าลงตรงหน้าเพลงพิณ และยื่นกุหลาบช่อโตมาให้เธอ
“แต่งงานกับผมนะครับเพลงพิณ”
เพลงพิณหันไปมองเพียงดาวและยิ้มเขินๆ
“ตอบเขาไปสิคะคุณพิณ” เพียงดาวให้กำลังใจ
“ใช่ครับ เดี๋ยวแย่งซีนคู่เรานานเกินไปนะ” อัศนัยแซว
“โธ่! คุณอั๊ดก็” เพลงพิณอายหน้าแดง
เพลงพิณรับดอกไม้มาถือเอาไว้
“แต่งสิคะ ถ้าไม่แต่งกับคุณแล้วฉันจะแต่งกับใครได้อีกล่ะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่รักฉัน ให้โอกาสฉัน ฉันเชื่อแล้วค่ะว่าการกลับตัวเป็นคนดีมันไม่มีคำว่าสาย”
ทั้งสองกอดกันกลมท่ามกลางเสียงปรบมือของแขกเหรื่อในงาน ++++++++++++++++++++
งานแต่งงานดำเนินต่อไปอย่างเรียบง่ายเป็นกันเอง มีแต่รอยยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของทุกคนในงาน จะมีอยู่คนเดียวที่ไม่ค่อยยิ้มแต่ก็มีน้ำใจนักกีฬาพอที่จะมาร่วมงานนั่นก็คือปกป้อง ที่ดูเหมือนงานนี้เขาจะจองพื้นที่หน้าบาร์เครื่องดื่ม ปกป้องเสียใจที่เพียงดาวแต่งงานแต่เมื่อมันคือความสุขของเธอ อีกอย่างเขาก็รู้ดีว่าคงแย่ง
เพียงดาวออกมาจากอกนายอัศนัยไม่ได้ก็เขาทั้งรักทั้งหวงเธอแถมชอบทำตัวราวกับจงอางหวงไข่
“ชาตินึ้เราคงไม่มีวาสนาได้เป็นคู่กันแล้ว คุณดาว” ปกป้องมองเจ้าสาวคนสวยที่ยืนอยู่บนเวทีผ่านพิธีการสำคัญจนเสร็จสิ้น นั่นแปลว่าเธอกลายเป็นคนที่มีเจ้าของอย่างสมบูรณ์แบบ
“อยากจะดื่มให้ลืมเธอ” ปกป้องมองแก้ววิสกี้จากนั้นกระดกรวดเดียวลงลำคอ
จนถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย เจ้าสาวคนสวยกำลังจะโยนดอกไม้ ซึ่งสาวๆ ในงานไม่ว่าจะเป็นสาวน้อยสาวใหญ่ต่างจ้องดอกไม้ช่องามในมือของเจ้าสาวกันตาเป็นมัน
“เอาละนะดาวจะโยนแล้วนะคะ” เจ้าสาวคนสวยยืนหันหลัง
“เอาละนะ หนึ่ง สอง สาม” ก่อนจะโยนดอกไม้ ดอกคาลล่า ลิลลี ช่อโตที่ถูกแซมด้วยกุหลาบขาว กับดอกไม้ฝรั่งอีกหลายชนิดแซมรวมกันอย่างมีศิลปะถูกโยนลอยขึ้นไปบนอากาศและหล่นไปโดนหัวของคนที่ยืนมึนๆ เมาๆ ไม่ได้สนใจจะรับดอกไม้
“เฮ้ย! อะไรวะ” ช่อดอกไม้ตกมาอยู่ในมือของปกป้องอย่างที่เขาเองก็งง จนทำหน้าเหรอหรา
ผู้ร่วมงานต่างมองมาที่เขาด้วยสายตาอิจฉา บางตำราก็ว่าผู้หญิงคนไหนได้รับดอกไม้ของเจ้าสาวจะได้แต่งงานเป็นรายต่อไป ถ้าผู้ชายคนไหนได้รับดอกไม้ของเจ้าสาวก็จะได้เจอเนื้อคู่
“สวรรค์จะโหดร้ายกับเราเกินไปไหม ไม่ได้เป็นเจ้าบ่าวแล้วยังได้ดอกไม้ของเจ้าสาวให้เจ็บใจเล่นอีก สวรรค์จะตอกย้ำกันไปถึงไหน” ปกป้องไม่อยากสนใจดอกไม้ในมืออีกต่อไป เขากระดกบรั่นดีราคาแพงลงคอ ก่อนจะโยนดอกไม้ไปทางด้านหลัง
“ว้าย! อะไรเนี่ย” เสียงร้องโวยวาย จากกลุ่มหญิงสาวโสดที่อยู่ด้านหลังกำลังเกาะกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน
หญิงสาวในชุดสีชมพูเกาะอกหน้าตาเหมือนตุ๊กตาหันมามองว่าใครกันนะที่เอาช่อดอกไม้แสนสวยมาปาหัวเธอ
“เฮ้ย! ซวยล่ะ” ปกป้องเห็นคนสวยหันมาค้อน
หญิงสาวสวยรายนั้นเก็บช่อดอกไม้ที่พื้นขึ้นมา และเดินตรงข้ามาหาปกป้อง
“ความซวยมาเยือนแล้ว” ปกป้องทำหน้าแหยๆ
“ดอกไม้ของคุณใช่ไหม” สาวสวยชุดสีชมพูมองช่อดอกไม้
“สวยดีออกไม่ชอบเหรอถึงเอามาปาทิ้ง”
“ผมขอโทษครับ ผมไม่คิดว่าจะปาไปโดนคุณเข้า” เขาเกาหัวแกรกๆ แก้เก้อ
“คุณมีปัญหาอะไรกับดอกไม้สวยๆ ช่อนี้หรือเปล่าคะ เอ๊ะ! นี่มันดอกไม้ของเจ้าสาวนี่” เธอถามและมองหน้าปกป้องเธอแอบลอบมองมาหลายครั้งว่าชายหน้าตาดีคนนี้เป็นอะไรถึงมายืนกระดกเหล้าราวกับตายอดตายอยาก
“ไม่มีๆ อ่ะครับ ผมแค่เอ่อ...” ปกป้องพยายามหาทางออก
“คือว่าผมแค่เสี่ยงทายดูเท่านั้นว่าเนื้อคู่ผมอยู่ตรงไหนก็ขอให้ดอกไม้ไปตกที่เธอ” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาพูดไปเช่นนั้นแต่สาวสวยหน้าตุ๊กตาคนนี้น่ารักน่าหยิกดีจริงๆ
“ช่วยบอกชมพู่หน่อยได้ไหมคะว่านี่คือมุข” สาวสวยจิกตาดุใส่
“ถ้ามันเป็นมุขฝืดๆ ของคนที่จีบสาวไม่ค่อยเป็นคุยไม่ค่อยเก่งคุณจะว่ายังไงครับ” เขาวางแก้วเหล้าลงและไม่ได้หันกลับไปสนใจมันอีก
ไม่มีใครรู้ว่าสองคนนี้คุยอะไรกันบ้างแต่ตอนเลิกงานปกป้องที่มาคนเดียวแต่ตอนกลับมีสาวน้อยน่ารักนามว่าน้องชมพู่กลับออกไปด้วย
++++++++++++++++++++++++
งานแต่งงานที่แสนอบอุ่นนั้นจบลงอย่างสวยงามท่ามกลางเสียงชมจากแขกเหรื่อว่าจัดงานได้น่ารักดี แต่สำหรับบ่าวสาวแล้วมันเป็นช่วงที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือคืนเข้าหอแต่ดูเหมือนคนที่ตื่นเต้นที่สุดจะกลายเป็นเจ้าบ่าวสุดหล่อผู้ชำนาญเกมรัก เขารอคืนนี้เวลานี้มานานเหลือเกินต้องเลื่อนงานวิวาห์ออกมาอีกหนึ่งเดือน แต่สำหรับ อัศนัยแล้วมันนานเหมือนหนึ่งปีกว่าเขาจะได้กอดเนื้อนิ่มๆ กลิ่นกายหอมๆ ของเธออีกครั้งเช่นในค่ำคืนนี้
ภายในห้องหอที่จัดเอาไว้อย่างหรูหราลงตัวจะมองไปทางมุมไหนก็รู้สึกถึงความอบอุ่นทุกอย่างถูกจัดวางเป็นคู่ๆ ดูแล้วน่ารัก คืนส่งตัวคืนนี้คุณศรุตเป็นญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียว ท่านปลาบปลื้มที่เห็นบุตรสาวอันเป็นที่รักได้ลงหลักปักฐานหลังแต่งงานเพียงดาวจะอยู่ที่นี่ครอบครองผืนดินอันเป็นที่รักและมรดกมากมายของ
คุณอนิรุตน์ แต่ไม่มีใครภายในห้องมองเห็นชายสูงวัยอีกคนนั่นก็คือคุณอนิรุตน์ยืนยิ้มอย่างพอใจที่เห็นน้องชายบุญธรรมและบุตรสาวเพียงคนเดียวได้แต่งงานกันในที่สุด ต่อไปนี้ทั้งคู่คงจะครองรักกันอย่างมีความสุข เขาเองก็ได้ให้ศีลให้พรคนทั้งคู่แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงนั้น ก่อนที่คุณอนิรุตน์จะพาร่างโปร่งแสงเดินทะลุผนังออกไปเพราะเขาหมดเวลาและหมดห่วง
หลังจากทุกคนออกไปจากห้องเหลือเพียงคู่บ่าวสาว เจ้าบ่าวสุดหล่อใจร้อนรีบถอดมาลัยคล้องคอ และสายสิญจน์มงคลที่ใช้ครอบศีรษะ ชายหนุ่มส่งสายตาเป็นประกายมองไปที่เจ้าสาวคนสวย อย่างว่าคืนนี้เขาคงเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดคนหนึ่งในโลกเลยทีเดียว สังเกตได้จากสายตาหนุ่มในงานมองเจ้าสาวของเขาด้วยความเสียดาย เล่นทำเอาเขาแอบหึงอยู่ในใจนี่ถ้าเป็นสิ่งของคงจะต้องติดป้ายห้ามมองกันบ้างล่ะ ก็อย่างว่าของรักของหวงจะไม่ให้ห่วงให้หึงกันบ้างได้อย่างไร
อัศนัยถอดชุดสูทผ้านอกสุดเนี๊ยบของเขาออกและแขวนเอาไว้จนทำให้เจ้าสาวของเขาออกอาการเขินจนหน้าแดงเป็นลูกพีช
“ทำไมหน้าแดงอย่างนั้นล่ะครับ” อัศนัยเชยคางเจ้าสาวคนสวยและกดจุมพิตลงไปที่ริมฝีปาก สองมือช่วยเธอปลดชุดเจ้าสาวออกโดยที่เธอยังไม่ทันได้ขอร้อง
“ใจเย็นๆ สิคะ” ร่างบางมือเย็นเฉียบ พอเข้าห้องหอก็ถูกจู่โจมชนิดไม่ให้ตั้งตัว
“ขอนะครับคืนนี้ผมขอเสียงดังๆ ดังที่สุดผมอยากได้ยินมัน” ตาแวววาวเจ้าเสน่ห์สบตาเธอนิ่ง
เพียงดาวขัดเขินจัดหน้าแดงคิดถึงเรื่องนั้นขึ้นมาทันที หญิงสาวไม่ตอบแต่หลบสายตาเขาทันที
“ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะคะ ทำไมจะต้องให้ส่งเสียงดังด้วย” เจ้าสาวมือใหม่เขินอาย
เธอกับเขาคิดกันไปคนละเรื่อง
“ผมอยากจะฟังมันดังๆ จากปากของคุณ ดังเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ผมอยากให้คุณร้องบอกผมให้เต็มสองหู ผมอยากได้ยินเสียงของคุณ ผมอยากจดจำมันในคืนที่พิเศษสุดคืนนี้ ดังๆ เลยนะครับ” เขาย้ำ
เพียงดาวคิดการณ์ไกลขึ้นเรื่อยๆ หน้าหวานแดงขึ้นอีกเป็นสองเท่า โดยไม่ทันถามว่าเขาพูดถึงอะไร
“ไม่ล่ะคะ ดาวอายคนข้างนอก เราควรจะใช้เสียงให้เบาที่สุด”
อัศนัยเชยคางว่าที่เจ้าสาวสุดสวย
“คุณกำลังคิดลึกกับผมอยู่ใช่ไหมเพียงดาว” เขาถามแบบรู้ทัน
“อ้าวก็คุณ.......”
“ผมแค่อยากให้คุณบอกรักผมดังๆ เท่านั้นเอง” เขารวบร่างบางเอามากอดไว้แน่น และฟังจมูกลงไปซุกไซ้ซอกคอขาว
“คนบ้า แล้วไม่ยอมบอกให้ชัดเจนทำให้ฉันคิดเตลิดไปไกล” เธอทุบอกเขาเบาๆ ด้วยความหมั่นไส้
“สำหรับเรื่องนั้นผมก็อยากให้คุณร้องดังๆ เหมือนกัน” เขาหยอกเอิน
“คุณนี่ พูดอะไรน่าเกลียดจริง” หญิงสาวเขินรีบหันหน้าหนี แต่เขารั้งร่างบางที่ตอนนี้ชุดเจ้าสาวหล่นจากร่างลงไปกองอยู่ข้างเตียง
“ผมรักคุณนะเพียงดาว คุณคือชีวิตของผมจากนี้เป็นต้นไป ชีวิตของผมจะมีภรรยาสุดที่รักเพียงคนเดียวคือคุณผมให้สัญญา”
“ฉันจะเชื่อได้อย่างไรล่ะคะ ก็ฉายาของคุณมันคือเสือร้ายกระหายเซ็กส์ไม่ใช่เหรอ” เธอหยอกเขา
“วันข้างหน้าคุณอาจจะเบื่อฉันก็ได้”
“คุณไม่ต้องเชื่อที่ผมพูดก็ได้แต่ผมอยากให้คุณดูการกระทำของผม จากนี้ไปจนชั่วนิรันดร์หัวใจและร่างกายของผมจะเป็นของคุณคนเดียว” น้ำเสียงและสายตาของเขาบอกถึงความรู้สึกมั่นคง
“คราวนี้ถึงทีคุณแล้ว จะบอกผมบ้างได้หรือยังว่าคุณรักผม”
“รักหรือเปล่าฉันไม่รู้ แต่ดูเหมือนจะขาดคุณไม่ได้” ร่างบางทำใจกล้ากอดเขาเอาไว้แน่นจูบท้าทายเขาเสียอย่างนั้นก่อนจะเป่าลมเบาๆ ที่หน้าผากของเขา
“คุณทำอะไรเหรอ” เขาอมยิ้มสงสัยว่าเธอเล่นอะไร
“ฉันเป่ามนต์ใส่คุณ”
“มนต์อะไรเหรอครับ”
“มนต์สวาทค่ะ ฤทธิ์ของมันจะทำให้คุณหลงรักฉันคนเดียว จะไม่มีทางคิดนอกใจ”
“ร้ายจริงที่รัก” เขาหัวเราะและรั้งร่างเปลือยมากอดกลิ่นหอมอ่อนละมุนจากตัวเธอ กับอกอิ่มที่บดเบียดอยู่กับอกแกร่งของเขามันทำให้เจ้าบ่าวผู้โชคดีเลือดในกายสูบฉีดอย่างรุนแรง
“ถ้าอย่างนั้นคุณคงได้สิทธินั้นเดี๋ยวนี้ เพราะมนต์เสน่ห์ที่คุณเป่าใส่ผมเนี่ย คงไม่มีอาจารย์คนไหนจะถอนได้ และผมก็ไม่คิดจะถอนขอเป็นทาสรักของคุณไปตลอดชาติ”
“รักจริงๆ นะ” ร่างบางฉีกยิ้มหวาน สบตาเขา
“จริงสิ”
“ถ้าไม่เชื่อล่ะ” เธอส่งสายตาเซ็กซี่สำรวจเนื้อตัวเปล่าของเขาอย่างหาคำตอบ
“ถ้าอย่างนั้นร่างกายของผมมันคงจะบอกได้ว่ารักคุณจนแทบทนไม่ไหวแล้ว” สายตาคู่คมในคืนนี้ฉ่ำหวานเป็นพิเศษเขาจูบผิวงามของเธอที่ไหล่เปลือยอย่างทะนุถนอมจากนั้นจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ จนไม่รู้ว่าไปหยุดอยู่ตรงไหนภายใต้ผ้าห่ม
“บอกรักผมบ้างสิ ผมอยากฟัง” เขาพร่ำพรอดเรียกร้องให้เธอบอกรักเขา ขณะที่ลิ้นร้อนซุกไซ้ไล่ชิมน้ำผึ้งเดือนห้าของเธออย่างติดใจ
หญิงสาวครางไม่ได้ศัพท์ สลับกับการบอกรักเขา
“ฉัน...รัก...คุณค่ะ” จากนั้นร่างบางก็ครางไม่ได้ศัพท์ เมื่อเขากดลิ้นร้อนชื้นแทรกซึมเข้าไปในใจกลางดอกไม้
“บอกผมอีกทีสิที่รัก ผมอยากฟังดังๆ” เขาอ้อนวอนให้เธอบอกเขาอีก เพราะเขาอยากฟังมันเป็นคำบอกรักที่เซ็กซี่ที่สุดน้ำเสียงหวานที่สั่นพร่าแบบนี้ขอบชอบจังและอยากฟังทุกคืน
“ฉันรักคุณค่ะ อืม.....” ริมฝีปากสวยสดเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อลิ้นร้อนส่ายวนคว้านลึกเข้าไปถึงยอดเกสรใจกลางดอกไม้
ค่ำคืนนั้นแม้ภายนอกฝนตกเย็นฉ่ำ แต่ภายในห้องหอร้อนระอุด้วยไฟรัก อัศนัยทำให้เจ้าสาวของเขาพร่ำบอกรักเขาได้ตลอดเวลาทั้งคืน เขาเรียกร้องตักตวงความหวานฉ่ำจากเธอ และก็มอบความวาบหวาม และความรักที่มีอยู่เต็มหัวใจให้กับเธอแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นจากหัวใจเขาและคนทั้งคู่เชื่อเหลือเกินว่าความรักอันเกิดจากรักแท้จะยั่งยืนต่อไปจนชั่วนิจนิรันดร์
จบบริบูรณ์
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 มี.ค. 2555, 10:02:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ก.ค. 2555, 06:22:07 น.
จำนวนการเข้าชม : 10430
| << ตอนที่ 23 |
อัปสรา 15 มี.ค. 2555, 10:56:47 น.
จบแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ
จบแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ
ธีร์จุฑา 15 มี.ค. 2555, 11:14:17 น.
ขอบคุณที่แต่งนิยายแจ่มๆให้อ่านค่าาา ><
ขอบคุณที่แต่งนิยายแจ่มๆให้อ่านค่าาา ><
อัปสรา 15 มี.ค. 2555, 11:18:22 น.
ไม่เป็นไรค่ะยินดีอย่างยิ่ง
ไม่เป็นไรค่ะยินดีอย่างยิ่ง
อัปสรา 15 มี.ค. 2555, 11:18:35 น.
แค่มีคนอ่านก็ดีใจแล้ว
แค่มีคนอ่านก็ดีใจแล้ว
kaero 15 มี.ค. 2555, 11:27:21 น.
ขอบคุณคุณนกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆที่จัดนิยายหนุกๆๆๆๆดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆมาให้อ่าน THANKSSSSSSSSSSSSSS รออ่านนางฟ้าเปื้อนฝุ่นน๊า
ขอบคุณคุณนกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆที่จัดนิยายหนุกๆๆๆๆดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆมาให้อ่าน THANKSSSSSSSSSSSSSS รออ่านนางฟ้าเปื้อนฝุ่นน๊า
อัปสรา 15 มี.ค. 2555, 11:49:30 น.
รับทราบค่ะ ขอบคุณคุณกบเช่นกันที่ติดตามกันมาตลอด
รับทราบค่ะ ขอบคุณคุณกบเช่นกันที่ติดตามกันมาตลอด
saralun 15 มี.ค. 2555, 11:58:40 น.
สนุกคะ...แล้วจะติดตามเรื่องต่อไปอีกนะคะ... ^^
สนุกคะ...แล้วจะติดตามเรื่องต่อไปอีกนะคะ... ^^
dino 15 มี.ค. 2555, 13:12:10 น.
ขอบคุณค่ะ สนุกมากๆ
ขอบคุณค่ะ สนุกมากๆ
nunoi 15 มี.ค. 2555, 13:40:51 น.
จบแบบมีความสุขกันถ้วนหน้า แอบจัดคู่ให้นายปกป้องไว้ซะด้วย
สนุกมากค่ะ รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ
จบแบบมีความสุขกันถ้วนหน้า แอบจัดคู่ให้นายปกป้องไว้ซะด้วย
สนุกมากค่ะ รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ
อัปสรา 15 มี.ค. 2555, 13:53:41 น.
ได้ค่ะ ถ้ามีคนอยากอ่าน ก็มีแรงและกำลังใจให้เขียอยู่แล้ว 555++
ได้ค่ะ ถ้ามีคนอยากอ่าน ก็มีแรงและกำลังใจให้เขียอยู่แล้ว 555++
pnong 15 มี.ค. 2555, 13:58:14 น.
ชอบจัง รอเรื่องหน้านะค่ะ
ชอบจัง รอเรื่องหน้านะค่ะ
anOO 15 มี.ค. 2555, 14:09:41 น.
หมอแสนก็ทำอะไรโรแมนติคเป็นเหมือนกันนะเนี้ย
หมอแสนก็ทำอะไรโรแมนติคเป็นเหมือนกันนะเนี้ย
violette 15 มี.ค. 2555, 14:40:54 น.
แอบกรี๊ดหมอแสนค่ะ 555 ประทับใจที่แกจริงใจกับเพลงพิณมากๆๆๆ
(แอบขโมยซีนนะเนี่ย
แอบกรี๊ดหมอแสนค่ะ 555 ประทับใจที่แกจริงใจกับเพลงพิณมากๆๆๆ
(แอบขโมยซีนนะเนี่ย
pseudolife 15 มี.ค. 2555, 19:01:49 น.
ขอบคุณที่แบ่งปันนิยายดีๆ นะคะ ตอนหลังๆ นี่ร้อนแรงดีจริง^^
ขอบคุณที่แบ่งปันนิยายดีๆ นะคะ ตอนหลังๆ นี่ร้อนแรงดีจริง^^
Zephyr 15 มี.ค. 2555, 19:04:52 น.
แง่มม หมอแสนกะพิณ ขโมยซีนเจ้าบ่าวเจ้าสาว ฮ่าๆๆๆ
แต่แฮปปี้เอนด์ดิ้ง ดีจัง เฮ้อ โล่ง
ชักอยากเห็นหนูตะวันตอนโต อิอิ มีภาคต่อมั้ยคะ ^^
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
แง่มม หมอแสนกะพิณ ขโมยซีนเจ้าบ่าวเจ้าสาว ฮ่าๆๆๆ
แต่แฮปปี้เอนด์ดิ้ง ดีจัง เฮ้อ โล่ง
ชักอยากเห็นหนูตะวันตอนโต อิอิ มีภาคต่อมั้ยคะ ^^
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
lovemuay 15 มี.ค. 2555, 19:42:55 น.
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ จบได้น่ารักจังเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ จบได้น่ารักจังเลยค่ะ
Auuuu 15 มี.ค. 2555, 20:19:46 น.
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก ^^
ดีใจกับเพลงพิณด้วยน้า สุดท้ายเธอก็เจอรักแท้ ที่ไม่แคร์ว่าเธอจะผ่านอะไรมา
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก ^^
ดีใจกับเพลงพิณด้วยน้า สุดท้ายเธอก็เจอรักแท้ ที่ไม่แคร์ว่าเธอจะผ่านอะไรมา
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
wane 16 มี.ค. 2555, 01:51:42 น.
จบได้น่ารักมากๆค๊า
จบได้น่ารักมากๆค๊า
ยุพากร 16 มี.ค. 2555, 08:28:33 น.
มาช้าไปซะแล้ว...ขออภัยด้วยค่ะ และขอบคุณมากๆ ด้วยนะคะสำหรับกำลังใจที่คุณอัปสราฝากไว้ให้ตลอด ขอให้คุณอัปสราครองใจผู้อ่านไปอีกนานเท่านานเลยนะคะ จุ๊บ จุ๊บ
มาช้าไปซะแล้ว...ขออภัยด้วยค่ะ และขอบคุณมากๆ ด้วยนะคะสำหรับกำลังใจที่คุณอัปสราฝากไว้ให้ตลอด ขอให้คุณอัปสราครองใจผู้อ่านไปอีกนานเท่านานเลยนะคะ จุ๊บ จุ๊บ
อัปสรา 16 มี.ค. 2555, 09:15:53 น.
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ เช่นกันนะคะ คุณยุพากร
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ เช่นกันนะคะ คุณยุพากร
lookAme 16 มี.ค. 2555, 10:57:12 น.
จบน่ารัก>///<
จบน่ารัก>///<
ยี้ก้อยแม้วน้อยกลอยใจ 18 มี.ค. 2555, 02:35:53 น.
แฮปปี้ เอ็นดิ้งงงงงง จบอย่างสวยงามมากค่ะ
แฮปปี้ เอ็นดิ้งงงงงง จบอย่างสวยงามมากค่ะ
rath 20 มี.ค. 2555, 15:40:05 น.
อ่านวันเดียวจบ สนุกมากคะ
อ่านวันเดียวจบ สนุกมากคะ
คิมหันตุ์ 21 มี.ค. 2555, 01:42:16 น.
สนุกกว่าเวอร์ชั่นเดิมด้วยความฮา ของหมอแสนและเพลงพิณ น่ารักๆ
สนุกกว่าเวอร์ชั่นเดิมด้วยความฮา ของหมอแสนและเพลงพิณ น่ารักๆ
XaWarZd 8 ก.ค. 2555, 06:36:39 น.
มาช้ายังดีกว่าไม่มาใช่มั้ยค่ะ มาตามอ่านแล้วค่ะ ช้าไปนิด
มาช้ายังดีกว่าไม่มาใช่มั้ยค่ะ มาตามอ่านแล้วค่ะ ช้าไปนิด