บ่วงร้อยรัก
ชีวิตที่ถูกร้อยรัดไว้ด้วยหนี้บุญคุณและความแค้น หญิงสาวจะทำอย่างไร เมื่อบ่วงรักที่หล่อนเข้าใจ กลับกลายเป็นบ่วงมารที่ฆ่าหล่อนให้ตายทั้งเป็น
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทนำ
บทนำ
แดดยามเย็นไม่ร้อนนัก...
อากาศในช่วงสายของวันผิดฤดูมาตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน ฟุตปาธคนเดินเลยพลุ่กพล่านไปด้วยผู้คนที่เริ่มทยอยกลับบ้าน ชายหนุ่มพยายามทำตัวกลมกลืนไปกับกลุ่มคน หากสายตามองตรงไปยังหญิงสาวซึ่งเดินนำหน้า หล่อนหยุด เขาหยุด หล่อนเดินเขาเดิน ไม่ว่าหญิงสาวจะแวะร้านไหนชายหนุ่มต้องรีบแวะตามเพื่อกว้านซื้อข้าวของที่หล่อนแค่หยิบขึ้นดูอย่างสนใจแต่ไม่ได้ซื้อกลับไปด้วย กว่าจะรู้ตัว...สองแขนของชายหนุ่มก็พะรุงพะรังไปด้วยข้าวของ ผิดกับคนที่เดินนำห่างออกไป หญิงสาวสะพายกระเป๋าถักใบเก่า มือหนึ่งถือโจ๊กข้างทางที่สั่งไว้ล่วงหน้า อีกมือถือถุงหูหิ้วใส่ดอกไม้และพวงมาลัยสำหรับบูชาพระ
พรุ่งนี้วันพระ…เขาน่าจะหาโอกาสทำอะไรร่วมกับหล่อน
ชายหนุ่มรีบจ้ำเท้าตาม น้อยใจเล็กน้อยกับท่าทางมีความสุขของคนเดินนำ หญิงสาวปลดเปลื้องตัวเองออกจากพันธนาการที่เคยร้อยรัดหล่อนไว้ ไม่อนาทรต่อความลำบากใดๆ ดูได้จากชุดที่หล่อนสวมใส่ หนึ่งในเสื้อผ้าไม่กี่ชิ้นที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นของเก่าหาซื้อได้ตามตลาดนัดมือสอง กางเกงยีนส์สีฟ้าซีด เสื้อคอปกสีน้ำเงินเข้มปักตราสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่หล่อนทำงานอยู่ หญิงสาวเดินแทรกตัวผ่านผู้คนตรงไปยังจุดหมาย จากข้อมูลที่ได้รับ ที่ที่หญิงสาวอาศัยอยู่เป็นบ้านไม้หลังเล็กเก่าเจียนพัง สร้างอยู่ในพื้นที่คับแคบของซอยที่มีชื่อเรียกสั้นๆ เจ้าของบ้านเป็นหญิงชราใจดีที่ยอมเปิดบ้านซึ่งปิดตายไปแล้วให้เช่า แน่นอน...ชายหนุ่มไม่ได้รังเกียจสถานที่แบบนั้น เพียงแต่ถ้าหล่อนจะอยู่ที่ไหน ที่นั่นควรจะมีเขาอยู่ด้วย
หากทุกอย่างทำได้เพียงแค่คิด หญิงสาวให้อภัยเขา ให้อภัยทุกคนรอบตัว แต่ไม่อยากผูกพันกับใครอีก หล่อนอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ โดยไม่ต้องมีความแค้นของใครเข้ามาเกี่ยวข้อง ปลดปล่อยตัวเองจาก ‘ บ่วงมาร’ เป็นอิสระต่อทุกสิ่งทุกอย่าง ชีวิตของหญิงสาวเป็นของคนอื่นมามากพอแล้ว หล่อนอยากกำหนดอนาคตวันข้างหน้าด้วยตัวเอง ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคงด้วยตัวเอง และสุดท้าย...
...หล่อนอยากเป็นเจ้าของลมหายใจเฮือกสุดท้ายของตัวเอง
คนถูกตามติดที่ไม่รู้ว่าถูกตาม แวะทักทายแม่ค้าข้างทางอย่างสนิทสนม ชายหนุ่มเพิ่งสังเกตเห็นว่า ผิวของหล่อนละมุนละไมมากกว่าเดิม แถมยังดูมีน้ำมีนวลขึ้นอีกเล็กน้อย ดวงหน้าสะอาดที่นานครั้งจะแต่งแต้มสีสันบางๆ ปรากฏรอยยิ้มสม่ำเสมอ ในช่วงที่เขาตามหาหล่อนแทบเป็นบ้า หญิงสาวเริ่มใช้ชีวิตอยู่ในชุมชนใกล้วัดได้เกือบสามเดือน ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ประทังชีวิต เท่าที่การศึกษาที่ได้รับมาจะเอื้ออำนวย
“ คุณ... ”
ชายหนุ่มหยุดตามเสียงเรียก มองมือข้างที่ถูกแม่ค้าที่จับไว้อย่างงงๆ จากตรงนี้เขามองเห็นหญิงสาวแทรกตัวผ่านผู้คน กำลังหายลับไปจากสายตาอย่างรวดเร็ว
“ หนูคนเมื่อกี้บอกว่าให้คุณหยุดตามเธอได้แล้ว ”
“ คงไม่ได้หรอกครับป้า เพราะผมตั้งใจไว้แล้วว่า…จะตามเธอไปตลอดชีวิต ”
ชายหนุ่มยิ้มให้แม่ค้าที่รับฝากข่าว ผละจากมาก่อนเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อตามหญิงสาวให้ทัน เขาเห็นหลังไวๆ ของหล่อนอยู่ไม่ใกล้ หากวินาทีที่ผ่อนฝีเท้าลง ก่อนได้ยินเสียงหวีดดัง พร้อมๆ กับที่คนซึ่งเห็นอยู่ตรงหน้าพุ่งปราดไปที่ถนน ชายหนุ่มทิ้งของในมือทันที ร่างสูงพุ่งตัวไปข้างหน้าเหมือนคนเสียหลัก แทรกตัวเองผ่านกลุ่มคนที่ทยอยกันเข้าดูเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นรวดเร็วด้วยหัวใจร้อนรน
ภาพที่เห็น...ทำเอาสติคนมองขาดผึง รถยนต์คันหนึ่งจอดเกยอยู่บนริมฟุตปาธ ฝากระโปรงด้านหน้าบุบเข้าไปเพราะชนเข้ากับเสาไฟฟ้าข้างทาง และหญิงสาวที่เขาปรารถนาในตัวหล่อนมากกว่าใครนอนนิ่งดุจไร้ลมหายใจอยู่ตรงนั้น...ตรงที่พื้นถนนนั่น...
ร่างสูงผวาเข้าหา ใครคนหนึ่งดึงเด็กชายตัวน้อยออกจากอ้อมกอดอันชุ่มโชกไปด้วยเลือดของหญิงสาว ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนกำลังถูกฆ่าให้ตายทั้งเป็น ยามประคองร่างอ่อนปวกเปียกไม่ไหวติงไว้ในอ้อมแขน ดวงตาคู่คมพร่าพราย หัวสมองอื้ออึงไม่รับรู้สรรพเสียงใด นอกจากหยาดน้ำตาร้อนๆ ที่ไหลรินอยู่สองข้างแก้ม ชายหนุ่มตะโกนก้องร้องขอความช่วยเหลือจากคนรอบข้าง ก่อนกอดหล่อนไว้แน่น พร่ำเพ้อเรียกชื่อหล่อนซ้ำๆ ก่อนโยนตัวไปมาเพื่อปลุกให้หล่อนตื่น
หากทุกอย่างยังคงสงบเงียบ... เป็นความเงียบที่พาให้หัวใจคนรอเยียบเย็นอย่างประหลาด ชายหนุ่มไม่ได้ยินเสียงใดๆ ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงหัวใจตัวเอง
ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า...
ผู้ทรงมีพระเมตตา
ลูกรู้ตัวว่าทำผิดไว้มาก แต่ได้โปรดให้โอกาสลูกอีกครั้ง...อีกเพียงครั้ง
ขอพระองค์ทรงเมตตา ได้โปรดอย่าพรากลมหายใจของคนที่ลูกรัก
ได้โปรดปกป้องเธอ อย่าทอดทิ้งเธอ
ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า...ด้วยลมหายใจของลูกนี้ที่ยกให้ท่าน
ได้โปรด...
ได้โปรด...
***
แดดยามเย็นไม่ร้อนนัก...
อากาศในช่วงสายของวันผิดฤดูมาตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน ฟุตปาธคนเดินเลยพลุ่กพล่านไปด้วยผู้คนที่เริ่มทยอยกลับบ้าน ชายหนุ่มพยายามทำตัวกลมกลืนไปกับกลุ่มคน หากสายตามองตรงไปยังหญิงสาวซึ่งเดินนำหน้า หล่อนหยุด เขาหยุด หล่อนเดินเขาเดิน ไม่ว่าหญิงสาวจะแวะร้านไหนชายหนุ่มต้องรีบแวะตามเพื่อกว้านซื้อข้าวของที่หล่อนแค่หยิบขึ้นดูอย่างสนใจแต่ไม่ได้ซื้อกลับไปด้วย กว่าจะรู้ตัว...สองแขนของชายหนุ่มก็พะรุงพะรังไปด้วยข้าวของ ผิดกับคนที่เดินนำห่างออกไป หญิงสาวสะพายกระเป๋าถักใบเก่า มือหนึ่งถือโจ๊กข้างทางที่สั่งไว้ล่วงหน้า อีกมือถือถุงหูหิ้วใส่ดอกไม้และพวงมาลัยสำหรับบูชาพระ
พรุ่งนี้วันพระ…เขาน่าจะหาโอกาสทำอะไรร่วมกับหล่อน
ชายหนุ่มรีบจ้ำเท้าตาม น้อยใจเล็กน้อยกับท่าทางมีความสุขของคนเดินนำ หญิงสาวปลดเปลื้องตัวเองออกจากพันธนาการที่เคยร้อยรัดหล่อนไว้ ไม่อนาทรต่อความลำบากใดๆ ดูได้จากชุดที่หล่อนสวมใส่ หนึ่งในเสื้อผ้าไม่กี่ชิ้นที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นของเก่าหาซื้อได้ตามตลาดนัดมือสอง กางเกงยีนส์สีฟ้าซีด เสื้อคอปกสีน้ำเงินเข้มปักตราสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่หล่อนทำงานอยู่ หญิงสาวเดินแทรกตัวผ่านผู้คนตรงไปยังจุดหมาย จากข้อมูลที่ได้รับ ที่ที่หญิงสาวอาศัยอยู่เป็นบ้านไม้หลังเล็กเก่าเจียนพัง สร้างอยู่ในพื้นที่คับแคบของซอยที่มีชื่อเรียกสั้นๆ เจ้าของบ้านเป็นหญิงชราใจดีที่ยอมเปิดบ้านซึ่งปิดตายไปแล้วให้เช่า แน่นอน...ชายหนุ่มไม่ได้รังเกียจสถานที่แบบนั้น เพียงแต่ถ้าหล่อนจะอยู่ที่ไหน ที่นั่นควรจะมีเขาอยู่ด้วย
หากทุกอย่างทำได้เพียงแค่คิด หญิงสาวให้อภัยเขา ให้อภัยทุกคนรอบตัว แต่ไม่อยากผูกพันกับใครอีก หล่อนอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ โดยไม่ต้องมีความแค้นของใครเข้ามาเกี่ยวข้อง ปลดปล่อยตัวเองจาก ‘ บ่วงมาร’ เป็นอิสระต่อทุกสิ่งทุกอย่าง ชีวิตของหญิงสาวเป็นของคนอื่นมามากพอแล้ว หล่อนอยากกำหนดอนาคตวันข้างหน้าด้วยตัวเอง ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคงด้วยตัวเอง และสุดท้าย...
...หล่อนอยากเป็นเจ้าของลมหายใจเฮือกสุดท้ายของตัวเอง
คนถูกตามติดที่ไม่รู้ว่าถูกตาม แวะทักทายแม่ค้าข้างทางอย่างสนิทสนม ชายหนุ่มเพิ่งสังเกตเห็นว่า ผิวของหล่อนละมุนละไมมากกว่าเดิม แถมยังดูมีน้ำมีนวลขึ้นอีกเล็กน้อย ดวงหน้าสะอาดที่นานครั้งจะแต่งแต้มสีสันบางๆ ปรากฏรอยยิ้มสม่ำเสมอ ในช่วงที่เขาตามหาหล่อนแทบเป็นบ้า หญิงสาวเริ่มใช้ชีวิตอยู่ในชุมชนใกล้วัดได้เกือบสามเดือน ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ประทังชีวิต เท่าที่การศึกษาที่ได้รับมาจะเอื้ออำนวย
“ คุณ... ”
ชายหนุ่มหยุดตามเสียงเรียก มองมือข้างที่ถูกแม่ค้าที่จับไว้อย่างงงๆ จากตรงนี้เขามองเห็นหญิงสาวแทรกตัวผ่านผู้คน กำลังหายลับไปจากสายตาอย่างรวดเร็ว
“ หนูคนเมื่อกี้บอกว่าให้คุณหยุดตามเธอได้แล้ว ”
“ คงไม่ได้หรอกครับป้า เพราะผมตั้งใจไว้แล้วว่า…จะตามเธอไปตลอดชีวิต ”
ชายหนุ่มยิ้มให้แม่ค้าที่รับฝากข่าว ผละจากมาก่อนเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อตามหญิงสาวให้ทัน เขาเห็นหลังไวๆ ของหล่อนอยู่ไม่ใกล้ หากวินาทีที่ผ่อนฝีเท้าลง ก่อนได้ยินเสียงหวีดดัง พร้อมๆ กับที่คนซึ่งเห็นอยู่ตรงหน้าพุ่งปราดไปที่ถนน ชายหนุ่มทิ้งของในมือทันที ร่างสูงพุ่งตัวไปข้างหน้าเหมือนคนเสียหลัก แทรกตัวเองผ่านกลุ่มคนที่ทยอยกันเข้าดูเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นรวดเร็วด้วยหัวใจร้อนรน
ภาพที่เห็น...ทำเอาสติคนมองขาดผึง รถยนต์คันหนึ่งจอดเกยอยู่บนริมฟุตปาธ ฝากระโปรงด้านหน้าบุบเข้าไปเพราะชนเข้ากับเสาไฟฟ้าข้างทาง และหญิงสาวที่เขาปรารถนาในตัวหล่อนมากกว่าใครนอนนิ่งดุจไร้ลมหายใจอยู่ตรงนั้น...ตรงที่พื้นถนนนั่น...
ร่างสูงผวาเข้าหา ใครคนหนึ่งดึงเด็กชายตัวน้อยออกจากอ้อมกอดอันชุ่มโชกไปด้วยเลือดของหญิงสาว ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนกำลังถูกฆ่าให้ตายทั้งเป็น ยามประคองร่างอ่อนปวกเปียกไม่ไหวติงไว้ในอ้อมแขน ดวงตาคู่คมพร่าพราย หัวสมองอื้ออึงไม่รับรู้สรรพเสียงใด นอกจากหยาดน้ำตาร้อนๆ ที่ไหลรินอยู่สองข้างแก้ม ชายหนุ่มตะโกนก้องร้องขอความช่วยเหลือจากคนรอบข้าง ก่อนกอดหล่อนไว้แน่น พร่ำเพ้อเรียกชื่อหล่อนซ้ำๆ ก่อนโยนตัวไปมาเพื่อปลุกให้หล่อนตื่น
หากทุกอย่างยังคงสงบเงียบ... เป็นความเงียบที่พาให้หัวใจคนรอเยียบเย็นอย่างประหลาด ชายหนุ่มไม่ได้ยินเสียงใดๆ ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงหัวใจตัวเอง
ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า...
ผู้ทรงมีพระเมตตา
ลูกรู้ตัวว่าทำผิดไว้มาก แต่ได้โปรดให้โอกาสลูกอีกครั้ง...อีกเพียงครั้ง
ขอพระองค์ทรงเมตตา ได้โปรดอย่าพรากลมหายใจของคนที่ลูกรัก
ได้โปรดปกป้องเธอ อย่าทอดทิ้งเธอ
ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า...ด้วยลมหายใจของลูกนี้ที่ยกให้ท่าน
ได้โปรด...
ได้โปรด...
***
บุรีวาด
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 มี.ค. 2555, 13:59:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 มี.ค. 2555, 14:34:59 น.
จำนวนการเข้าชม : 1627
บ่วงมาร ตอนที่ 1 >> |
มุกมาดา 26 มี.ค. 2555, 14:25:27 น.
มาลงชื่อติดตามอ่านค่ะ อ่านบทนำ เนื้อเรื่องท่าทางจะเข้มข้น ถึงพริกถึงขิง เป็นกำลังใจให้ค่ะ
มาลงชื่อติดตามอ่านค่ะ อ่านบทนำ เนื้อเรื่องท่าทางจะเข้มข้น ถึงพริกถึงขิง เป็นกำลังใจให้ค่ะ
หมูอ้วน 26 มี.ค. 2555, 14:55:08 น.
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
ปอแก้ว 26 มี.ค. 2555, 16:48:20 น.
ย้ากกกก....อยากอ่านตอนต่อไปค่ะ รอๆๆๆ
ย้ากกกก....อยากอ่านตอนต่อไปค่ะ รอๆๆๆ
อริสา 29 มี.ค. 2555, 07:14:15 น.
รอด้วยคนค่ะ
รอด้วยคนค่ะ
siita 16 เม.ย. 2555, 11:51:49 น.
เริ่มเรื่อง เลือดเต็มจอเลยค่า ติดตามค่ะๆ
เริ่มเรื่อง เลือดเต็มจอเลยค่า ติดตามค่ะๆ