สามเสือมือปราบ
เมื่อ พันตำรวจโทประสิทธิ์ อิ่มบรรจง หรือ สารวัตรสิทธิ์ อดีตตำรวจดุริยางค์ ตำแหน่ง คลาริเน็ต ได้ขอย้ายตนเองมาอยู่ฝ่ายสืบสวนสอบสวน เขาได้ลงมาอยู่ที่กองปราบปราม จึงได้พบกับเพื่อนร่วมงานใหม่ ๆ ซึ่งนั่นก็คือ สารวัตรแจ๊ค ผู้คงไว้ด้วยความซื่อตรงดุจไม้บรรทัด และสารวัตรตรี หนุ่มจอมทะเล้นและเจ้าชู้ การดำเนินชีวิตภายใต้งานใหม่ที่อยู่สายสอบสวนของกองปราบปรามจึงเริ่มขึ้น พร้อมด้วย อะไรใหม่ ๆ เช่น เพื่อนใหม่ ๆ งานใหม่ ๆ และเรื่องราวใหม่ ๆ ต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต โดยจะถ่ายทอดเรื่องราวเป็นไปในลักษณะเป็นตอน ๆ ซึ่ง ทุกท่านสามารถติดตามชมได้ในตอนต่าง ๆ ครับ
Tags: ตำรวจ ชีวิต
ตอน: ความผิดร้ายแรงของไหม
หมายเหตุ สารวัตรสิทธิ์กับคนที่ชื่อนัดนั้นคือคนคนเดียวกัน
ใครจะรู้เลยว่า ปัญหาทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับการมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้ตั้งใจนั้น มักเกิดจากการคิดนอกกรอบ หรือ แค่ ขาดสติ ซึ่งก่อให้เกิดผลเสียอย่างมหาศาลเหลือที่จะคาดคะเนได้
คำคำหนึ่งผู้เขียนขอหยิบยกมาเป็นบทนำในที่นี้ว่า ปัญหาทางสังคมที่เกี่ยวกับทางเพศที่เรา ๆ ท่าน ๆ ทั้งหลายรู้จักกันดีนั้น อาจจะมองว่า วัยรุ่น ผิด ที่กระทำการเช่นนี้ ซึ่งผู้เขียนไม่เห็นด้วยกับความคิดในลักษณะนั้น ถามว่า ผิดที่ใคร ไม่มีใครตอบได้หรอกครับ ถามว่า มีใครผิด ก็ไม่มีใครผิด คงไม่มีใครที่ไหนที่อยากให้เรื่องในลักษณะนี้เกิดขึ้นมา แต่เกิดมาแล้ว จะแก้อย่างไร
ก็คงต้องว่ากันอีกที แต่จุดเริ่มต้นของเรื่อง คืออะไร
โดยพื้นฐานแล้ว เด็กวัยรุ่นที่ตั้งครรภ์โดยไม่พึงประสงค์นั้นไม่ใช่คนที่ทำผิด การที่พวกเขากระทำการในลักษณะนี้ เป็นแค่การ “หลงผิด” ธรรมดา แค่นั้น ไม่ใช่ทำผิด อย่างที่เข้าใจกัน ทำผิด กับ หลงผิด มันคนละเรื่องกัน
ทำผิด หมายถึง รู้ว่าผิดแล้ว ยังทำ
หลงผิด หมายถึง ไม่ทราบว่าตัวเองได้ทำผิดลงไป
การขาดสติก็เป็นสาเหตุที่สำคัญที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ในลักษณะนี้ได้เหมือนกัน ดังนั้น ผู้เขียนจึงอยากให้นิยายเรื่องนี้ เป็นสิ่งที่เตือนใจสำหรับใครหลายคนที่คิดอยากจะมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน และเป็นการเตือนสติให้พ่อแม่ผู้ปกครองทุก ๆ ท่าน ได้ให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องเพศสัมพันธ์ที่ถูกต้องกับบุตรหลานของตนเอง เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาทางสังคมตามมา.......
........................................................
บ้านสารวัตรสิทธิ์
“พี่นัด อ่านอะไรอยู่เหรอคะ” เจนเดินเข้าบ้านสารวัตรสิทธิ์มา
“ก็ อ่านข่าวทำแท้งอ่ะจ่ะ น่าสงสารคนที่เป็นพ่อเป็นแม่เหลือเกิน”
“แต่เจนว่า น่าสงสารคนที่ทำแท้งมากกว่านะคะ ที่ว่า ไม่มีที่ไปแล้ว ต้องทำแท้งอ่ะค่ะ พี่นัดว่า ใครผิดเหรอคะ เรื่องแบบนี้”
“ไม่มีใครผิดหรอกจ่ะ”
“แต่ว่า พี่นัด บางทีก็ยังมีคนที่กล้าทำอีกนะคะ” เจนแย้งขึ้น
“เขาไม่ได้กล้าทำผิดหรอก เขาแค่หลงผิด”
“พี่นัดพูดงงมากเลยอ่ะ เจนไม่เข้าใจหมดแล้ว หรือว่า พี่นัดเคยมีเซ็กซ์ 5555+”
“จะบ้าเรอะยัยน้องเจน แหม่ ฟังก่อนดิ” เจนหัวเราะขึ้น “เจนสังเกตสิ ทำไมนับวันเด็กวัยรุ่นถึงท้องกันเยอะจนน่าแปลก ผิดสังเกตมั่งมั๊ย”
“ก็น่าแปลกนะคะ แล้วพี่นัดคิดว่า เป็นเพราะอะไรเหรอคะ”
“เค้าไม่มีความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องไง อีกอย่างนึงก็ เกิดความอยากรู้ อยากลอง อีกส่วนหนึ่ง ก็ รู้ว่าผิดแล้วก็ยังทำ”
“แล้วพี่นัดคิดว่า ประเภทไหนมากที่สุดเหรอ”
“ความอยากรู้อยากลอง กับขาดสติ มากที่สุด”
“นั่นเรียกว่า หลงผิดเหรอคะ”
“ใช่ เรียกว่าหลงผิด เท่าที่พี่เคยทำคดีเกี่ยวกับเรื่องนี้มานะ พี่จะไม่อยากที่จะดำเนินคดีเอาความกับทั้งสองฝ่ายหรอก
เพราะว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่เรียกว่าหลงผิดแค่ชั่วครู่อ่ะ แล้วกลายมาเป็นเรื่องใหญ่ พี่อยากจะให้เรื่องมันจบลงโดยความพอใจของทั้งสองฝ่ายอ่ะ แต่ใครจะคิดว่า โดยพื้นฐานของพวกนั้นอ่ะไม่ใช่คนเลว เป็นเจนเจนคิดมั๊ยอ่ะ”
“แสดงว่า เจนเข้าใจผิดมาตลอดเลยสิคะ แบบนี้”
“เข้าใจผิดยังไง”
“เจนคิดว่าพวกนั้นทำผิดไงล่ะคะ แต่ว่า เจนมารู้จากพี่นัดนี่ เจนคงคิดผิดมากเลยอ่ะ”
“เฮ้อ พวกกะนี้” สารวัตรสิทธิ์วางหนังสือพิมลงบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟา “เออนี่ เจน เดือนหน้าพี่อาจจะต้องไปราชการที่ชายแดนนะ ซัก 2 อาทิตย์”
“อย่างนี้เจนก็เหงาแย่ล่ะสิคะ”
“ไม่ต้องเหงาหรอก เอ็มก็มี เฟสก็มี คุยกันดิ หรือไม่ก็โทรมาหาพี่ก็ได้ แต่ไม่รู้ว่า ชายแดนโทรศัพท์จะมีสัญญาณรึป่าวนะ ต้องว่ากันอีกทีนึง”
“แล้วพี่นัดไปทำอะไรที่ชายแดนเหรอคะ”
“ไปปราบพวกค้ายาอ่ะจ่ะ พี่ต้องสนองนโยบายรัฐบาล”
“พี่นัด ตั้งแต่รัฐบาลใหม่มานี่นะคะ เห็นพวกข้าราชการบ่นกันมากเลยอ่ะ ว่าเหนื่อย”
“บ่นก็บ่นไปดิ พี่ไม่บ่นคนนึงอ่ะ พี่ชอบด้วยแหละ แบบนี้”
“พี่นัดแปลกอ่ะ ชอบลำบาก”
“ก็หน้าที่ของพี่อ่ะ พี่ต้องบริการประชาชน พี่เป็นคนของประชาชนนะ ไม่ใช่เจ้านายประชาชน ที่พวกนั้นมันบ่นกันแสดงว่า คิดผิด เข้าใจมั๊ย”
“เข้าใจค่า ที่รัก”
“ไม่ต้องมาเรียกแบบนี้เรย เดี๋ยวน้องมันก็มาเห็นเข้าหรอก”
“อุ๊ย” เจนร้องขึ้นเมื่อเห็นจูนกับไหมเดินมา
“แหม ๆ สวีทกันใหญ่เลยนะคะ พี่ ๆ ทั้งสอง”
“จะสอบแล้ว อ่านหนังสือกันยังเนี่ย”
“เรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ เรื่องนี้พี่นัดไม่ต้องห่วงเลย”
“เหอะ ดีแล้ว”
“ทุก ๆ คน ฟังข่าวดีนะ อาทิตย์หน้า หลังสอบเสร็จ พี่จะพาพวกเราไปเที่ยวพักผ่อนตากอากาศกัน ดีมั๊ย”
“ดีค่ะ”
“เยี่ยม พี่จะไปรับพี่เจก่อน ใครจะไปกับพี่มั่ง”
“พี่นัด พาน้องไปด้วยกันหมดนี่แหละค่ะ วันนี้เจนว่าจะชวนพี่นัดไปช๊อปปิ้งหน่อยอ่ะค่ะ”
“อ่าได้ ไป พวกเรา”
ในรถหน้าที่เรียนพิเศษของเจ
“โห่ พี่ วันนี้มันมากอ่ะ เจอศัพท์ 70 คำ”
“ขยัน ๆ หน่อย จะได้เก่ง ๆ”
“ครับพี่ ว่าแต่ เราจะไปไหนกันอ่ะครับ”
“พี่จะไปช๊อปปิ้งอ่ะจ๊ะ เจอยากได้อะไรบอกนะ”
“ครับ”
“เจน วันนี้รวยเหรอ” สารวัตรสิทธิ์ถาม
“ค่ะ”
“พวกเรา ใครอยากให้พี่เจนเลี้ยงไอติมวันนี้”
“หนูค่ะ – ผมครับ”
“ดีใจด้วยนะเจน”
“ได้สิคะ วันนี้เจนรวย สั่งได้เต็มที่เลย”
“เย้ !!!!”
วันต่อมา ณ หน่วยปฏิบัติการพิเศษ กองบังคับการกองปราบปราม
“ว่าไง พวกเราทุกคน” สารวัตรสิทธิ์กล่าวทักทายตำรวจในห้องทำงาน
“พี่สิทธิ์ ผมว่านะ ไปปราบยาบ้าเที่ยวนี้นี่ดูเหมือนว่าจะได้ของชำร่วยมาเพียบเลยอ่ะ”
“อะไรมั่งอ่ะ”
“แท่นปั๊มไงพี่ หน่วยข่าวกรองรายงานมา ไอ้พวกนี้นี่เก่งนะพี่ มีแท่นปั๊มยาแบบเก็บเสียง”
“คนเรามันก็ต้องพัฒนากันมั่งล่ะ มันเล่นกะเราได้ด้วยวิธีนี้ เราก็ต้องพัฒนาวิธีการพวกเรามั่ง จริงมั๊ย”
“ก็จริงอ่ะ แต่ว่า เราจะทำยังไงกัน”
“เย็นนี้จะเรียกประชุมผู้ร่วมปฏิบัติการทุกคน”
เลิกเรียน ณ สวนสุขภาพ
“พี่ต้น วันนี้ไปไหนกันดีคะ” ไหมถามขึ้น
“มาอยู่นี่แหละจ๊ะ จะไปไหนอีก”
“แหะ ๆ ไม่รู้ง่ะ ว่าแต่ พี่ต้นนัดไหมมาที่นี่ มีอะไรเหรอคะ”
“พี่รักไหมนะ”
“พี่ต้นพูดว่าอะไรนะคะ”
“พี่รักไหม”
“จริง ๆ นะ เขิน ๆ ๆ”
“แต่ไหมต้องให้อะไรบางอย่างกับพี่นะ”
“อะไรเหรอคะ”
“เอาหูมานี่” “ ……………………”
“จะดีเหรอ”
“เหอะน่า ไหมก็บอกว่าไหมอยู่ในช่วงระยะปลอดภัยด้วยไม่ใช่เหรอ”
“ก็ …….ได้ค่ะ”
“ไป ไปกัน”
ระหว่างที่สารวัตรสิทธิ์กำลังง่วงอยู่กับการปราบปรามยาเสพติดตามแนวชายแดนอยู่ ซึ่งได้รับความยากลำบากมาก และต้องสูญเสียลูกทีมไปหลายนายเลยทีเดียว
“ชักไม่ค่อยดีแล้ว เห้ย เรียกกำลังเสริมเว้ย” สารวัตรสิทธิ์ตะโกนบอกลูกทีมท่ามกลางเสียงปืนที่ดังขึ้นอยู่โดยรอบ
“เห้ย นั่นชาวบ้านนี่ สารวัตรสิทธิ์ ๆ”
“ครับพี่”
“ไม่มีใครคุ้มกันชาวบ้านเลยอ่ะ”
“งานเข้าแล้วไง ผมขอวิทยุหน่อย”
“อ่ะนี่”
“สองสอง ยิงคุ้มกันพลเรือนสองคน 12 นาฬิกา”
“สารวัตรสิทธิ์ ระวัง 2 นาฬิกาโว้ย”
“เย้ย”
ตูม !
เสียงระเบิดขว้างดังสนั่นป่า ทำให้ตำรวจเสียชีวิตทันที 5 นาย จากแรงอัดของระเบิด สารวัตรสิทธิ์กับลูกทีมคนหนึ่งกระเด็นไปตกข้าง ๆ ศพของลูกทีม
“โถ่เว้ย อะไรวะ พี่ชาติ ผมว่าเราน่าจะมีกำลังทางอากาศสนับสนุนนะพี่ ไม่งั้นเราตายกันหมดแน่ พี่ชาติว่าไง”
“ก็น่าจะนะ แต่ว่า นายจะทำอะไรก็ทำเถอะ มันมาอีกแล้ว ดูนั่น” สารวัตรสิทธิ์มองตามที่ลูกทีมชี้ไป
“ตายยากจริงนะ ไอ้พวกนี้”
“สิทธิ์โว้ย ทำอะไรซักอย่างสิว่ะ ลูกทีมเหลือน้อยแล้ว” สารวัตรแจ๊คตะโกนบอกท่ามกลางเสียงปืนและเสียงระเบิด
“ขอวิทยุหน่อย” สารวัตรแจ๊คหยิบวิทยุโยนให้สารวัตรสิทธิ์ “เรียกหน่วย 22 ขอกำลังสนับสนุนทางอากาศด่วนที่สุด ย้ำ ขอกำลังสนับสนุนทางอากาศด่วนที่สุด”
“รับทราบ”
ในขณะที่การปะทะดำเนินไปอย่างดุเดือด เฮลิคอปเตอร์ซึ่งบินมาสนับสนุน สองลำ ถูกยิงตก 1 ลำ
“สารวัตรสิทธิ์คร้าบ ฮ.ถูกยิงตกไปลำนึงแล้วครับ”
“อะไรนะ !”
“กำลังสนับสนุนกำลังไป ขอตำแหน่งด้วย”
“พิกัด 162 ตะวันตก จะให้สัญญาณโดยควันสีส้ม”
“รับทราบ”
แล้วในที่สุด การปะทะก็จบลง กำลังตำรวจสามารถยึดของกลางได้เป็นจำนวนมาก แล้วจับผู้กระทำผิดได้อีก 20 คน
กองบังคับการตำรวจตระเวนชายแดน อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก
“พี่สิทธิ์ ผมไม่คิดเลยนะว่า มันจะดุเดือดขนาดนี้อ่ะ” ตำรวจนายหนึ่งพูดกับสารวัตรสิทธิ์
“บอกแล้วไง เราไม่ได้คาดการณ์ในเรื่องของแผนการซุ่มโจมตีของเรา คราวหน้านะเว้ย ต้องเตรียมแผนรับมือพวกมันให้ดีกว่าเนี้ย”
1 สัปดาห์ต่อมา
“พี่นัด ไหมคิดถึงพี่นัดจังเลยอ่ะ เหนื่อยมั๊ย”
“มากมาย ขอน้ำพี่กินหน่อยดิ”
“ค่ะ”
“สอบเสร็จยัง”
“แล้วค่ะ ทำได้เยอะเลยแหละ”
“แน่ะ เก่งนะเนี่ย” สารวัตรสิทธิ์พูดพร้อมกับตบบ่าไหมเบา ๆ
“แน่นอน ไหมเก่งอยู่แล้วแหละ น่ารักด้วย” ไหมพูดพลางทำท่าเก๊กสวย
“แหวะ ไม่หลงตัวเองเลยนะ”
“555”
“ไป เข้าบ้านกัน”
สารวัตรสิทธิ์ยังไม่รู้ว่าไหมได้กระทำบางอย่างที่ผิดร้ายแรงมาก จนเวลาผ่านไป 1 เดือน ไหมก็เริ่มมีอาการแพ้ท้อง
จนพลอย พี่สาวของสารวัตรสิทธิ์นั้นผิดสังเกตเกี่ยวกับตัวไหม เพราะเห็นอาการไหมแปลก ๆ จึงได้เดินเข้าไปถาม
“ไหม เป็นอะไรเหรอ” พลอยถามขึ้นเมื่อเห็นไหมนั่งซึมอยู่บริเวณสวนหย่อมหน้าบ้าน
“แค่ เวียนหัวนิดหน่อยอ่ะค่ะ”
“เป็นไรป่าว ให้พี่พาเข้าไปพักในบ้านมั๊ย”
“ดีเหมือนกันค่ะ โอ๊ย” ไหมร้องขึ้นเมื่อมือของพลอยปัดมาโดนหน้าอกของเธอ
“เป็นอะไรเหรอ ไหม”
“มือพี่พลอยปัดมาโดนหน้าอกไหมอ่ะค่ะ”
“แค่ถูกเบา ๆ เองนะ เจ็บเหรอ”
“ค่ะ ไหมก็ไม่รู้ว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับไหมเหมือนกันอ่ะค่ะ พักนี้ ผิดสังเกต”
“อ่ะจ่ะ เข้าบ้านกัน” พลอยประคองไหมเดินเข้าไปในบ้าน
ห้องนอนสารวัตรสิทธิ์
“นัด ทำไมไม่ดูแลน้องมั่งเลยอ่ะ เอาแต่ทำงานเนี่ย น้องไม่สบายก็ไม่เคยดูเลยนะ เหลวไหลใหญ่แล้วนะเราเนี่ย”
“โธ่ พี่ครับ พี่เห็นใจผมหน่อยนะครับ ผมเพิ่งเสร็จศึกมาจากชายแดนเองนะพี่ เพิ่งหายจากไข้ด้วย”
“ทำไมวันนี้พี่เจอแต่คนไม่สบายเนี่ย”
“แล้วยัยไหมเป็นอะไรอ่ะพี่พลอย”
“ไหมบอกเวียนหัวหน่อย ๆ อ่ะ”
“มานอนบนเตียงก่อนดิ ไหม พักก่อน ผมว่า เวียนหัวเพราะอากาศมากกว่าอ่ะ อากาศร้อนด้วยนะพี่ ว่ามั๊ย วันนี้”
“นั่นดิ ร้อนอบอ้าวจะตายอยู่แล้วเนี่ย อยากจะอาบน้ำซัก 10 รอบเลย วันนี้ ร้อนผิดปกติอ่ะ”
“ตอนที่ผมอยู่ชายแดนนี่ อบอ้าวเป็นร้อยเท่าอ่ะพี่ เพื่อนผมเป็นไข้ป่ากันเพียบเลยอ่ะ”
“ลำบากล่ะสินะ แล้ว ยาเยอะมั๊ยนัด ที่นั่นอ่ะ”
“บานตะไทอ่ะครับ มันทำกันแบบเงียบ ๆ ตำรวจสังเวยชีวิตไปหลายคนเหมือนกันอ่ะ ตอนนั้น ฮ.โดนสอยร่วงไปลำนึง พอเสร็จศึก ได้ยาบ้า เพียบ จับได้ 20 คน ยึดอาวุธได้เพียบ”
“น่ากลัวอ่ะ ที่นี่ก็ มีประปรายนะ ส่วนใหญ่อยู่ตามชานเมือง ในตัวเมืองก็มีนิดหน่อย พี่เป็นห่วงนัดแทบแย่อ่ะ ไม่เคยออกไปแนวชายแดนเลยซักครั้งนึง”
“ครั้งนี้ครั้งแรกเลยครับ ผมเข้าใจแล้วว่า ตำรวจตระเวนชายแดนลำบากขนาดไหน”
“เดี๋ยวพี่จะไปข้างนอกหน่อยนะ นัด ฝากน้องด้วย”
“ครับพี่ ซื้อของมาฝากผมด้วยนะครับ”
“จ้า”
“ไง น้องไหม ไม่สบายเหรอ แหม่ ทำหน้าเหมือนกระต่ายปวดอึงั้นอ่ะ” สารวัตรสิทธิ์พูดพลางนอนลงบนเตียงข้าง ๆ ไหม
“พี่นัดบ้า นี่แน่ะ” ไหมตีแขนสารวัตรสิทธิ์ “ไหมรู้สึกว่าขาดความอบอุ่นตอนที่พี่นัดอยู่ชายแดน”
“พี่ก็คิดถึงไหมเหมือนกัน ไม่มีใครนอนอยู่ข้าง ๆ เหมือนที่บ้าน ที่นั่น ยามนอน ต้องกอดปืนแทนกอดไหมอ่ะ”
“ไหมสงสารพี่นัดจัง พี่นัดใช้ M 16 เหรอคะ เป็นอาวุธตอนสู้กับโจร”
“ใช่จ๊ะ”
“หนักน่าดู ง่วงง่ะ”
“นอนสิจ๊ะ เดี๋ยวพี่เอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าให้นะ”
“ค่ะ” สารวัตรสิทธิ์ห่มผ้าให้ไหมแล้วเดินออกไปหยิบของข้างนอก
2 สัปดาห์ ต่อมา
“ไหม เป็นไรอ่ะ ทำไมอาเจียนแบบนี้ล่ะ” จูนถามขึ้น
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ ช่วยพยุงเราหน่อยดิ”
“บ้านไม่มีใครอยู่ด้วยอ่ะดิ พี่เจก็ไปเรียนพิเศษ พี่นัด พี่พลอย พี่ต๊อบ พ่อ กับ แม่ ก็ไปทำงานกันหมด แย่จังเลยอ่ะ เข้าร่มก่อน ๆ” จูนพาไหมไปนั่งใต้ต้นไม้บริเวณบ้าน “ทำไมไหมขี้โรคจังอ่ะ พักนี้”
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ”
“แต่หน้าตาไหมเหมือนคนแพ้ท้องมากเลยอ่ะ”
“จริงเหรอ”
“จริงดิ ไหม ไหมบอกเราตรง ๆ นะ ว่า ไหมได้ไปมีอะไรกับใครมารึป่าว”
“จูน อย่าบอกใครนะ”
“ได้ ๆ” ไหมกระซิบว่า “เรามีอะไรกับพี่ต้นมาเมื่อเดือนก่อนอ่ะ” เมื่อไหมพูดจบ จูนก็ถึงกับใจหายวาบ
“ไหม ทำไมไหมทำแบบนี้อ่ะ”
“ไหมขอโทษ” ไหมพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา แล้วก็กอดจูน แล้วจูนก็กอดไหมตอบ
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะ จูนว่ายังมีทางออก แต่ว่า เวลานี้ ไหมต้องตั้งสติก่อน”
“จูนอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ”
“ได้ ๆ”
เย็นวันนั้น
“วันนี้เจอเรื่องฮานะพี่ โคตร ๆ อ่ะ ผมก็สงสัยนะ ทำไมเพื่อนผมมันโง่แบบนี้เหมือนกันอ่ะ” สารวัตรสิทธิ์เล่าเรื่องขำ ๆ จากที่ทำงานของเขาให้พี่ ๆ ฟัง ส่วนไหมนั้นกังวลต่ออาการของเธอไม่น้อยเลยทีเดียว ในใจของเธอนั้นอึดอัด อยากจะบอกความจริงให้สารวัตรสิทธิ์รู้ แต่เธอก็ไม่กล้า เพราะเห็นทุก ๆ คนกำลังมีความสุขกัน สักพักหนึ่ง เธอก็เริ่มมีอาการคลื่นไส้ อยากจะอาเจียน จึงได้วิ่งขึ้นไปบนห้องน้ำชั้นบนบ้านของเธอ
“โอ้ก อ้วก” ไหมอาเจียนออกมาและสำลักมากยิ่งขึ้น จูนนั้นกำลังจะเดินมาเข้าห้องน้ำอยู่พอดีเห็นไหมอาเจียน จึงได้เข้าไปช่วยไหม
“ไหม ๆ ใจเย็น ๆ นะ” จูนลูบหลังไหมเพื่อให้ไหมอาการดีขึ้น
“ไหมเวียนหัวอ่ะจูน”
“อ่ะนี่ ยาดม ค่อย ๆ สูดเข้าไปนะ” จูนเอายาดมมาให้ไหมดม “ค่อยยังชั่วมั๊ย” จูนถามไหม
“ก็ดีขึ้นมาบ้างแล้วอ่ะ”
“ไป งั้นเข้าห้องกัน” จูนพูดแล้วก็เอาน้ำมาราดซากที่ไหมได้อาเจียนออกมา
ห้องจูน
“ไหม จูนว่าไหมต้องบอกเรื่องนี้กับพี่นัดนะ เพื่อที่พี่นัดจะได้ช่วยไหมแก้ปัญหา”
“จะดีเหรอ”
“แล้วไหมคิดว่าจูนสามารถช่วยไหมแก้ปัญหาทุกเรื่องมั๊ยอ่ะ จูนไม่ได้เก่งเหมือนพี่นัดนะ”
“เราไม่อยากให้พี่นัดเสียใจอ่ะ” ไหมพูดด้วยอาการเซื่องซึม
“ไหม ไหมคิดดูให้ดีนะ ไหมจะให้พี่นัดรู้ความจริงจากปากของไหมเอง หรือจะให้พี่นัดรู้ความจริงจากปากคนอื่น ไหมคิดดี ๆ นะ”
“มันก็จริงนะ แต่ไหมกะว่าจะบอกพี่นัดพรุ่งนี้อ่ะ”
“ก็ได้ ตอนเนี้ย ไหมท้องได้เดือนนึงแล้วนะ ทะนุถนอมลูกในท้องหน่อยนะ”
“อึ้ม”
“คืนนี้ พอแค่นี้ก่อนเถอะ ไหมพักผ่อนได้แล้ว”
“ก็ดีนะ” จูนห่มผ้าให้ไหม
“จูน”
“ฮะ”
“อย่าเพิ่งบอกพี่นัดเรื่องนี้นะ”
“จ๊ะ ไม่บอกหรอก Good night นะ”
“จ้า” จูนพูดพลางปิดไฟแล้วเดินออกไปข้างนอก
ห้องนั่งเล่น
“เพื่อนนัดนี่ก็มีอะไรแปลก ๆ เยอะเลยนะ” พลอยพูดขึ้น
“แปลกสู้ของพ่อไม่ได้หรอก สมัยตอนที่พ่อบรรจุใหม่ ๆ อ่ะ มีฮากว่านี้อีก”
“พ่อครับ ผมเพิ่งรู้นะฮะ ว่าเพื่อนของพ่อนี่ ซื่อบื้อยิ่งกว่าเพื่อนผมอีกอ่ะ”
“อ่ะ พูดไปนะ จริง ๆ คนซื่ออ่ะ พ่อชอบ แต่ถ้า ซื่อบวกบื้อเนี่ย ไม่ดี เอาไปไกล ๆ เลย”
“แล้วของแม่ล่ะครับ ที่ทำงานของแม่นี่ เป็นยังไงมั่งล่ะครับ” สารวัตรสิทธิ์ถามแม่ของเขา
“ของแม่ไม่ค่อยมีเรื่องฮาน่ะสิ กลัวเล่าไปแล้วลูก ๆ จะไม่ฮากัน”
“แม่ครับ” สารวัตรสิทธิ์เดินลงไปนั่งข้างล่างแม่ พร้อมกับจับแขนของแม่ “เรื่องที่แม่เล่ามาให้ผมฟังตั้งแต่เด็ก ๆ ไม่เคยมีเรื่องไหนไม่ฮานะครับ”
“สิทธิ์ลูกเอ้ย อย่าไปรบเร้าแม่เค้าเลยเหอะน่า ต้องของ เจ เรานี่”
“คุณอาครับ ของผมก็ไม่มีฮาเหมือนกันนะครับ สู้ของพี่สิทธิ์ยังไม่ได้เลย”
“เหอะ ๆ”
“อ้าว แล้ว ไหมล่ะ น้องจูน” สารวัตรสิทธิ์ถามขึ้น
“ไหมง่วงนอนแล้วอ่ะค่ะ ขึ้นไปนอนแล้ว”
“อ๋อ เอ๊ะ ทำไมวันนี้นอนเร็วอ่ะ ทุกทีเห็นต้องเล่นคอมกับจูนอยู่จนดึกไม่ใช่เหรอ” สารวัตรสิทธิ์ถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ก็วันนี้เล่นมาทั้งวันแล้วนี่คะ ก็ต้องเพลียกันมั่งอ่ะ
“แหม เล่นได้เล่นดีกันจริง ๆ เลยนะ พวกนี้”
“แม่ครับ ผมก็ชักง่วงแล้วล่ะครับ งั้น ผมขึ้นไปนอนก่อนนะครับ”
“จ๊ะ”
“Good night นะครับ ทุกคน”
“จ้า”
ต่อมา
“อ้าวนัด ยังไม่นอนอีกเหรอ” พลอยถามขึ้น
“ผมมาเข้าห้องน้ำอ่ะครับพี่”
“อ๋อ”
“พี่พลอย ผมมีอะไรบางอย่างอยากจะคุยกับพี่พลอยหน่อยอ่ะครับ”
“มีไรเหรอ”
“พี่พลอยสังเกตเห็นความผิดปกติของยัยไหมมั๊ยอ่ะพี่ พักนี้”
“ก็ ไม่เห็นหนิ แค่น้องไม่สบายแค่นั้นเอง”
“ผมว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นอ่ะครับ”
“คิดมากไปรึป่าว” พลอยพูดพลางตบบ่าสารวัตรสิทธิ์เบา ๆ
วันต่อมา
“อ้าว พี่พลอยไม่ไปทำงานเหรอคะ” จูนถามขึ้น
“พี่ลาพักร้อนอ่ะจ่ะ แล้วไหมเป็นไงมั่งเหรอ”
“เพิ่งตื่นอ่ะค่ะ ไปแปรงฟันอยู่”
“อ๋อ”
“วันนี้ดูพี่พลอยเหงา ๆ นะคะ สงสัยไม่ได้เจอแฟน”
“บ้าเหรอน้องจูน พี่ยังไม่มีนะ”
“จริงเหรอออออ”
“จริงสิ”
“ม่ายเชื่อหรอก ม่ายเชื่อ อิ อิ”
“เดี๋ยวฆ่าให้ตายเลยดีมั๊ยเนี่ย”
“555”
“มาดูทีวีกันดีกว่า”
“เจ้าหน้าที่พบศพทารกนับร้อยอัดแน่นอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์ ซึ่งพบถูกทิ้งไว้ในป่าทางด้านชานเมือง นับเป็นอีกครั้ง
นะคะสำหรับเรื่องที่น่าอนาถใจเช่นนี้ ล่าสุดรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ได้กำชับทุกหน่วยงานให้เฝ้าระวังคลินิกทำแท้งเถื่อน ถ้าหากประชาชนท่านใดที่พบเห็นนะคะ สามารถแจ้งเจ้าหน้าที่ได้ตลอด 24 ชั่วโมงค่ะ” เสียงผู้ประกาศข่าวในทีวีดังขึ้น
“ไม่น่าเลยนะ วัยรุ่นสมัยนี้นี่ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวกันมาก อย่าเอาอย่างแบบนี้นะจ๊ะ น้องจูน”
“ค่ะ พี่สาวสุดสวย”
“อุ๊ย ชมพี่เหรอ เขินง่ะ”
“คนชมก็น่ารักด้วยแหละ”
“แน่นอนสิ น้องของพี่ก็ต้องน่ารักอยู่เสมอแหละ” ทั้งคู่กอดกัน ฝ่ายไหมนั้นได้ยินเสียงที่พลอยสอนจูนแล้วเห็นข่าวในทีวีก็อดเสียใจไม่ได้ จึงได้ขึ้นไปร้องไห้อยู่บนห้องตามลำพัง
เย็นวันนั้น ไหมมีอาการที่หนักยิ่งกว่าเดิม เธออาเจียนรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุด จูนได้ตัดสินใจไปบอกเรื่องนี้ให้พลอย ผู้ซึ่งเป็นญาติผู้พี่ของตัวเองรู้
“พี่พลอยคะ จูนมีอะไรจะบอก”
“อะไรเหรอ”
“ไหมท้องค่ะ”
“อะไรนะ น้องจูน พี่ได้ยินผิดไปมั๊ยเนี่ย”
“ไม่ผิดหรอกค่ะ ไหมท้อง”
“แล้วพี่นัดรู้เรื่องนี้ยังอ่ะ” พลอยถามด้วยความตกใจ
“ยังค่ะ พี่พลอยไปดูไหมกับจูนหน่อยนะคะ”
“จ๊ะ ๆ” พลอยกับจูนวิ่งขึ้นไปบนห้องน้ำชั้นสอง
“ไหม ๆ จูนมาแล้ว” จูนบอกไหมขณะที่เธอวิ่งเข้าห้องน้ำมาพร้อมกับพลอย
“น้องไหม เป็นไงมั่ง”
“ไหมเวียนหัวอ่ะค่ะ พี่พลอย” ไหมร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นพลอย “ไหมขอโทษนะคะ” ไหมพูดพลางยกมือไหว้ขอโทษพลอย
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะจ๊ะ มานี่ ไหวมั๊ย เข้าห้องกัน” พลอยประคองไหมเข้าไปในห้อง
ห้องจูน
“ไหมท้องตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ” พลอยถามไหม
“เดือนที่แล้วไหมมีเซ็กซ์กับแฟนอ่ะค่ะ ไหมคิดว่าช่วงนั้นไหมอยู่ในช่วงระยะปลอดภัย แต่สุดท้าย ไหมกลับคิดเวลาผิดอ่ะค่ะ” ไหมพูดทั้งร้องไห้
“แฟนไหมชื่ออะไรเหรอ” พลอยถาม
“ชื่อพี่ต้นอ่ะ รุ่นเดียวกับพี่เจ พี่พลอยคะ”
“ว่าไงเหรอ”
“ไหมกลัวว่าพี่นัดจะรับเรื่องนี้ไม่ได้อ่ะค่ะ ไหมเลยไม่กล้าบอกให้พี่นัดรู้”
“พี่นัดเขาต้องรับได้สิ เขาเป็นพี่ของไหมนะ”
“ไหมผิดไปแล้วค่ะ พี่พลอย” ไหมร้องไห้ขึ้นด้วยความเสียใจ
“ไม่เป็นไรจ๊ะ ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้ว เราจะผ่านพ้นไปด้วยกันนะ”
“ค่ะ”
ต่อมา
“พี่ต๊อบ ถ้าซื้อของอันนี้มาให้พี่พลอย พี่ต๊อบแน่ใจเหรอว่าพี่พลอยจะชอบอ่ะ” สารวัตรสิทธิ์ถามแฟนของพลอย
“อ่าว ก็ต้องชอบสิ แหม นายเป็นน้องพี่พลอยนายน่าจะรู้ดีกว่าพี่อีกนะเนี่ย เฮ้อ พวกกะนี้”
“อ่าว พี่พลอยมาพอดีเลยครับ ผมซื้อของมาฝากด้วยนะครับ”
“จ๊ะ นัด พี่มีอะไรบางอย่างจะบอกอ่ะ”
“อะไรเหรอครับพี่”
“ไหมท้อง”
“ฮะ พี่ว่าไงนะ”
“ไหมท้อง” พลอยบอกสารวัตรสิทธิ์เป็นครั้งที่สอง สารวัตรสิทธิ์ก็แสดงอาการตกใจอย่างมาก
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะ” พลอยพูดได้แค่นั้น สารวัตรสิทธิ์โยนกระเป๋าไว้บนโซฟาแล้ววิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที
ไหมอาเจียนออกมารอบสองแล้ว เธออาเจียนอย่างหนักในห้องน้ำ โดยมีจูนดูแลอยู่ข้าง ๆ
“ไหม ค่อย ๆ นะ” จูนพูดขึ้น เมื่อจูนเห็นสารวัตรสิทธิ์
“จูน ออกมาหาพี่หน่อย”
“คะ”
อีกมุมหนึ่งของบ้าน
“มานี่”
“มีอะไรเหรอคะ”
“ไหมเป็นไงมั่ง”
“อาเจียนมาชั่วโมงกว่าแล้วค่ะ พี่นัด พี่นัดใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ” จูนพูดขึ้นพลางจับมือสารวัตรสิทธิ์ให้ใจเย็นลง เธอเห็นน้ำตาทั้งสองข้างออกมาจากหางตาของสารวัตรสิทธิ์ สารวัตรสิทธิ์ยกมือมาปาดน้ำตาที่หน้าของเขาเอง
“ไปดูไหมก่อนไป ถ้าไหมหายอาเจียนแล้ว พาไหมเข้ามาหาพี่ในห้องหน่อย”
“ค่ะ”
ต่อมา
“ไม่เป็นไรนะ” จูนพูดพร้อมกับประคองไหมมาหาสารวัตรสิทธิ์ในห้องซึ่งกำลังนั่งอยู่บนเตียงนอนของเขา
“ไหมขอโทษ” ไหมยกมือไหว้ขอโทษเขา ในความคิดของเขาตอนนั้นมีความโมโหเข้ามาแทรก เขาคิดที่จะตบหน้าไหมอย่างแรง แต่พอได้สติ เขาก็เกิดความสงสารน้องของเขาซึ่งกำลังทุกข์ทรมานอย่างมาก ทำให้เขาเลิกความคิดนั้นเสีย
“ไหมขอโทษนะคะ” ไหมยกมือไหว้พร้อมกับกล่าวขอโทษสารวัตรสิทธิ์อีกครั้งหนึ่ง เขาลงจากเตียงไปกอดไหมทันทีแล้วพูดด้วยเสียงที่สะอื้นออกมา
“ไม่เป็นไรไหม พี่ยังรักไหมอยู่นะ พี่รักไหม” ไหมสะอื้นไห้ออกมาอย่างเหลือที่จะทนได้อีกแล้ว สารวัตรสิทธิ์นั้นพาไหมไปที่ห้องน้ำเพื่ออาเจียนต่อ
ต่อมา ( อีกรอบหนึ่ง )
“จูน ออกไปอยู่กับพี่พลอยข้างนอกก่อน”
“ค่ะ” เมื่อจูนเดินออกไปแล้ว
“พี่นัดโกรธไหมมั๊ยคะ” ไหมถามขึ้นอีกครั้ง
“ปัญหามันเกิดขึ้นมาแล้ว จะทำยังไงได้อ่ะ ก็ต้องแก้ปัญหาลูกเดียวแหละ” สารวัตรสิทธิ์พูดพลางกอดเอวไหม
“มันเป็นความผิดที่ร้ายแรงของไหมเลยนะคะ”
“คนเราทำไปโดยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ได้ ไหมก็คงจะเหมือนกับพี่สมัยที่พี่ยังวัยรุ่นอยู่นั่นแหละ พี่ยังจำได้เลยว่า พี่เป็นประเภทที่อยากรู้อยากลองมากขนาดไหน แต่บางครั้ง ความอยากรู้มันก็นาโทษมาให้กับเรา”
“พี่นัดโชคดีกว่าไหมสิคะ”
“แต่ไหมก็ยังโชคดีนะ ที่ยังมีพี่เคียงข้าง ไม่ไปไหน ทำไมไหมไม่เอามาบอกพี่ล่ะ ว่า ไหมไปมีอะไรกับใครมาตอนนั้น”
“ไหมกลัวพี่นัดจะรับไม่ได้อ่ะค่ะ แล้วพี่นัดจะตบ จะตีไหมน่ะสิคะ”
“ไหมคิดว่าพี่จะทำกับน้องสาวแบบนั้นเหรอ ไหมขาดกำลังใจเหลือที่จะทน ไม่มีที่พึ่งอีกแล้วนะ ถ้าทำแบบนั้นอ่ะ ก็เท่ากับว่าพี่ซ้ำเติมไหมล่ะสิ” ไหมร้องไห้ออกมาอีกรอบหนึ่ง “ไหมใจเย็น ๆ ก่อนนะ มันยังไม่สายเกินแก้ เดี๋ยวเราจะมาช่วยกันแก้ไข โอเคนะ น้องไหม”
“ค่ะพี่นัด”
ห้องนั่งเล่นของบ้าน
“พี่นัดฆ่าไหมตายแล้วมั้งเนี่ย” จูนพูดขึ้น
“พี่ก็กลัวอยู่เหมือนกันอ่ะ พี่นัดพักนี้นี่หน้าตาดูบูด ๆ ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ”
“นั่นไง พี่นัดมาแล้ว”
“นัด ไหมเป็นไงมั่งเหรอ” พลอยถามขึ้น
“ค่อยยังชั่วแล้ว”
“พี่นึกว่านัดฆ่าน้องตายแล้วด้วยนะเนี่ย”
“พี่ครับ พี่อย่าลืมสิครับ ยัยไหมเป็นน้องของผม ถ้าถามว่า เรื่องนี้ ผิดที่ใคร มันก็ผิดที่เราด้วยกันหมดทุกคนนั่นแหละครับ”
“พี่นัดหมายถึงยังไงเหรอคะ” จูนถามขึ้น
“พี่หมายถึงว่าพวกเราทุกคนไม่ได้สอนเรื่องเพศให้ไหมมีความรู้มากพอที่สามารถจะป้องกันตัวเองได้ต่างหาก คงไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดหรอก แต่ว่า ในเมื่อมันเกิดมาแล้ว พวกเราทุกคนจะต้องให้กำลังใจไหม เพื่อให้ไหมได้ลุกขึ้นสู้กับปัญหาของตัวเองต่อ”
“แล้วนัดจะบอกเรื่องนี้พ่อกับแม่รู้ป่าวอ่ะ”
“ก็ต้องบอก เพราะผมคิดว่า ลำพังแค่พวกเรา สองคน คงช่วยอะไรไหมไม่ได้มากเท่าไหร่ ต้องปรึกษาเรื่องนี้กับพ่อแม่เราด้วย จะได้ช่วยพวกเราอีกแรงนึง”
ต่อมา
“พ่อครับ ผมมีเรื่องอะไรบางอย่างจะบอกครับ”
“มีอะไรเหรอ”
“ยัยไหมท้องครับ”
“อะไรนะ ! แล้วท้องกับใคร”
“เพื่อนพี่เจที่ชื่อพี่ต้นอ่ะค่ะ” จูนบอก
“ยัยไหมอยู่ไหน”
“อยู่บนห้องอ่ะค่ะ”
“มานี่ ต้องจัดการซักหน่อย”
“พ่อครับ ผมว่าเวลานี้พ่ออย่าเพิ่งทำอะไรดีกว่านะครับ”
“ทำไม มันท้องหนิ เด็กตัวแค่นี้ท้องแล้วก็แสดงว่าปีกกล้าขาแข็งแล้วนี่ ช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว จะเป็นยังไง มันก็รับผิดชอบชีวิตของมันเองได้แล้วหนิ” พ่อพูดพร้อมกับขึ้นไปบนห้องไหม
“นัด เอาไงต่อดีล่ะ” พลอยถามแล้ว สารวัตรสิทธิ์ก็วิ่งตามพ่อขึ้นไปบนห้อง
“อ้าว รอพี่ด้วยสิ” พลอยวิ่งตามไป
ห้องไหม
“ยัยไหม! ออกจากบ้านไปเดี๋ยวนี้เลยนะ บอกให้ออกไป ออกไป !” พ่อพูดพร้อมกับกระชากแขนไหมลงจากเตียง
“อย่านะคะ พ่อ ไหมขอโทษ”
“ยังมีหน้ามาขอโทษชั้นอีกเหรอ ชั้นไม่มีลูกที่ชิงสุกก่อนห่ามแบบนี้ ไป”
“พ่อ พ่อหยุดเลย หยุด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“ไอ้สิทธิ์ แกอย่ายุ่ง”
“ถ้าผมไม่ยุ่งล่ะก็เละแน่นอนล่ะครับบอกให้”
“ทำไม ทำไม พ่อบอกเลยนะ พ่อไม่มีลูกที่มันชิงสุกก่อนห่ามแบบนี้ เดี๋ยวนี้ชักปีกกล้าขาแข็ง บ้าผู้ชาย เอ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ ลูกกู”
“แทนที่พ่อจะเอาเวลามานั่งแก้ไข ดันไปโทษสิ่งที่อยู่นอกประเด็น แล้วพ่อคิดว่ายัยไหมอยากจะให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาเหรอครับ”
“ทำไมล่ะ แล้วก่อนทำทำไมไม่คิดก่อน จนเป็นเรื่อง แล้วทีแบบนี้จะมาอ้อนวอนขอความเห็นใจ ชั้นไม่หลงกลมันหรอก”
“พ่อครับ ผมสงสัยว่า การที่พ่อบอกว่ายัยไหมไม่ใช่ลูกของพ่อ พ่อพูดจริงหรือว่าพูดเล่นครับ” คำพูดของสารวัตรสิทธิ์นั้นได้ไปแทงใจดำของพ่อ ทำให้พ่อหยุดชะงักทันที “คงไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมา เวลานี้ไม่ใช่จะมานั่งโทษว่าใครผิดใครถูก ถ้าจะถามว่า ใครผิด มันก็ผิดด้วยกันทุกคนนั่นแหละครับ ผมเองก็ผิด ที่ดูแลยัยไหมไม่ดี จนเกิดเรื่องขึ้นมา พวกเราทุกคนก็ผิด ที่ไม่ได้สอนให้ยัยไหมรู้จักเรื่องนี้มากพอที่สามารถจะป้องกันตัวเองได้ แล้วเวลานี้ มันใช่เวลาที่จะมาโทษกันเหรอครับ”
สารวัตรสิทธิ์หยุดพักหนึ่งเพื่อดูอาการของพ่อ “พ่อครับ ไหมเสียใจมากในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปนะครับ แล้วไหมไม่มีที่พึ่งที่ไหนอีกแล้ว นอกจาก พวกเราทุกคน ผมว่านะครับ ไหมอยากได้กำลังใจจากพวกเราทุก ๆ คน เพื่อให้เธอได้ต่อสู้กับสิ่งที่เลวร้ายต่อ
พ่อยกโทษให้ไหมเถอะนะครับ”
“ไหมขอโทษค่ะ พ่อ” ไหมร้องไห้พร้อมกับยกมือไหว้ขอโทษไหม
“พ่อขอโทษลูก” พ่อพูดพร้อมกับกอดไหมแล้วพูดทั้งร้องไห้ “พ่อขอโทษที่ทำกับลูกรุนแรงไป เดี๋ยวเราจะมาตั้งต้นแล้วหาทางแก้ไขไปด้วยกันนะ”
“ค่ะพ่อ” เมื่อเห็นทั้งคู่กอดกัน สารวัตรสิทธิ์ก็อดที่จะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาด้วยความตื้นตันใจไม่ได้เหมือนกัน
“อ่อนไหวเหมือนกันนะเราเนี่ย” พลอยพูดพร้อมกับกอดบ่าของสารวัตรสิทธิ์ ทำให้สารวัตรสิทธิ์หัวเราะเบา ๆ
วันต่อมา
“อ้าว น้องไหม แหม นั่งอยู่พอดีเลย ทำไรอยู่เหรอ” เจนถามขึ้นเมื่อเดินเข้าบ้านสารวัตรสิทธิ์มา
“ป่าวค่ะ”
“ทำไมดูซึม ๆ เหรอ”
“แหะ ๆ ๆ ๆ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
“แน่ใจเหรอ มีอะไรบอกพี่ได้นะ”
“ก้อได้ค่ะ แต่พี่เจนต้องสัญญานะคะ ว่า จะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร”
“จ่ะ”
“ไหมท้องมาเดือนกว่าแล้วล่ะค่ะ”
“เอ๊า ตายแล้ว แล้วท้องกะใครล่ะ”
“ท้องกับเพื่อนพี่เจที่ชื่อพี่ต้นอ่ะค่ะ ไหมเครียดอยู่อ่ะ ไหมเป็นผู้ทำลายชื่อเสียงครอบครัว” ไหมพูดแล้วก็ น้ำตาซึมออกมา
“ไม่หรอกจ๊ะ คนเราเมื่อผิดแล้วอ่ะ สังคมย่อมให้อภัยนะ อย่าคิดมาก เชื่อพี่ ๆ” เจนพูดพร้อมกันกอดไหม
“ค่ะ”
…………………………………………………..
ใครจะรู้เลยว่า ปัญหาทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับการมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้ตั้งใจนั้น มักเกิดจากการคิดนอกกรอบ หรือ แค่ ขาดสติ ซึ่งก่อให้เกิดผลเสียอย่างมหาศาลเหลือที่จะคาดคะเนได้
คำคำหนึ่งผู้เขียนขอหยิบยกมาเป็นบทนำในที่นี้ว่า ปัญหาทางสังคมที่เกี่ยวกับทางเพศที่เรา ๆ ท่าน ๆ ทั้งหลายรู้จักกันดีนั้น อาจจะมองว่า วัยรุ่น ผิด ที่กระทำการเช่นนี้ ซึ่งผู้เขียนไม่เห็นด้วยกับความคิดในลักษณะนั้น ถามว่า ผิดที่ใคร ไม่มีใครตอบได้หรอกครับ ถามว่า มีใครผิด ก็ไม่มีใครผิด คงไม่มีใครที่ไหนที่อยากให้เรื่องในลักษณะนี้เกิดขึ้นมา แต่เกิดมาแล้ว จะแก้อย่างไร
ก็คงต้องว่ากันอีกที แต่จุดเริ่มต้นของเรื่อง คืออะไร
โดยพื้นฐานแล้ว เด็กวัยรุ่นที่ตั้งครรภ์โดยไม่พึงประสงค์นั้นไม่ใช่คนที่ทำผิด การที่พวกเขากระทำการในลักษณะนี้ เป็นแค่การ “หลงผิด” ธรรมดา แค่นั้น ไม่ใช่ทำผิด อย่างที่เข้าใจกัน ทำผิด กับ หลงผิด มันคนละเรื่องกัน
ทำผิด หมายถึง รู้ว่าผิดแล้ว ยังทำ
หลงผิด หมายถึง ไม่ทราบว่าตัวเองได้ทำผิดลงไป
การขาดสติก็เป็นสาเหตุที่สำคัญที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ในลักษณะนี้ได้เหมือนกัน ดังนั้น ผู้เขียนจึงอยากให้นิยายเรื่องนี้ เป็นสิ่งที่เตือนใจสำหรับใครหลายคนที่คิดอยากจะมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน และเป็นการเตือนสติให้พ่อแม่ผู้ปกครองทุก ๆ ท่าน ได้ให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องเพศสัมพันธ์ที่ถูกต้องกับบุตรหลานของตนเอง เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาทางสังคมตามมา.......
........................................................
บ้านสารวัตรสิทธิ์
“พี่นัด อ่านอะไรอยู่เหรอคะ” เจนเดินเข้าบ้านสารวัตรสิทธิ์มา
“ก็ อ่านข่าวทำแท้งอ่ะจ่ะ น่าสงสารคนที่เป็นพ่อเป็นแม่เหลือเกิน”
“แต่เจนว่า น่าสงสารคนที่ทำแท้งมากกว่านะคะ ที่ว่า ไม่มีที่ไปแล้ว ต้องทำแท้งอ่ะค่ะ พี่นัดว่า ใครผิดเหรอคะ เรื่องแบบนี้”
“ไม่มีใครผิดหรอกจ่ะ”
“แต่ว่า พี่นัด บางทีก็ยังมีคนที่กล้าทำอีกนะคะ” เจนแย้งขึ้น
“เขาไม่ได้กล้าทำผิดหรอก เขาแค่หลงผิด”
“พี่นัดพูดงงมากเลยอ่ะ เจนไม่เข้าใจหมดแล้ว หรือว่า พี่นัดเคยมีเซ็กซ์ 5555+”
“จะบ้าเรอะยัยน้องเจน แหม่ ฟังก่อนดิ” เจนหัวเราะขึ้น “เจนสังเกตสิ ทำไมนับวันเด็กวัยรุ่นถึงท้องกันเยอะจนน่าแปลก ผิดสังเกตมั่งมั๊ย”
“ก็น่าแปลกนะคะ แล้วพี่นัดคิดว่า เป็นเพราะอะไรเหรอคะ”
“เค้าไม่มีความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องไง อีกอย่างนึงก็ เกิดความอยากรู้ อยากลอง อีกส่วนหนึ่ง ก็ รู้ว่าผิดแล้วก็ยังทำ”
“แล้วพี่นัดคิดว่า ประเภทไหนมากที่สุดเหรอ”
“ความอยากรู้อยากลอง กับขาดสติ มากที่สุด”
“นั่นเรียกว่า หลงผิดเหรอคะ”
“ใช่ เรียกว่าหลงผิด เท่าที่พี่เคยทำคดีเกี่ยวกับเรื่องนี้มานะ พี่จะไม่อยากที่จะดำเนินคดีเอาความกับทั้งสองฝ่ายหรอก
เพราะว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่เรียกว่าหลงผิดแค่ชั่วครู่อ่ะ แล้วกลายมาเป็นเรื่องใหญ่ พี่อยากจะให้เรื่องมันจบลงโดยความพอใจของทั้งสองฝ่ายอ่ะ แต่ใครจะคิดว่า โดยพื้นฐานของพวกนั้นอ่ะไม่ใช่คนเลว เป็นเจนเจนคิดมั๊ยอ่ะ”
“แสดงว่า เจนเข้าใจผิดมาตลอดเลยสิคะ แบบนี้”
“เข้าใจผิดยังไง”
“เจนคิดว่าพวกนั้นทำผิดไงล่ะคะ แต่ว่า เจนมารู้จากพี่นัดนี่ เจนคงคิดผิดมากเลยอ่ะ”
“เฮ้อ พวกกะนี้” สารวัตรสิทธิ์วางหนังสือพิมลงบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟา “เออนี่ เจน เดือนหน้าพี่อาจจะต้องไปราชการที่ชายแดนนะ ซัก 2 อาทิตย์”
“อย่างนี้เจนก็เหงาแย่ล่ะสิคะ”
“ไม่ต้องเหงาหรอก เอ็มก็มี เฟสก็มี คุยกันดิ หรือไม่ก็โทรมาหาพี่ก็ได้ แต่ไม่รู้ว่า ชายแดนโทรศัพท์จะมีสัญญาณรึป่าวนะ ต้องว่ากันอีกทีนึง”
“แล้วพี่นัดไปทำอะไรที่ชายแดนเหรอคะ”
“ไปปราบพวกค้ายาอ่ะจ่ะ พี่ต้องสนองนโยบายรัฐบาล”
“พี่นัด ตั้งแต่รัฐบาลใหม่มานี่นะคะ เห็นพวกข้าราชการบ่นกันมากเลยอ่ะ ว่าเหนื่อย”
“บ่นก็บ่นไปดิ พี่ไม่บ่นคนนึงอ่ะ พี่ชอบด้วยแหละ แบบนี้”
“พี่นัดแปลกอ่ะ ชอบลำบาก”
“ก็หน้าที่ของพี่อ่ะ พี่ต้องบริการประชาชน พี่เป็นคนของประชาชนนะ ไม่ใช่เจ้านายประชาชน ที่พวกนั้นมันบ่นกันแสดงว่า คิดผิด เข้าใจมั๊ย”
“เข้าใจค่า ที่รัก”
“ไม่ต้องมาเรียกแบบนี้เรย เดี๋ยวน้องมันก็มาเห็นเข้าหรอก”
“อุ๊ย” เจนร้องขึ้นเมื่อเห็นจูนกับไหมเดินมา
“แหม ๆ สวีทกันใหญ่เลยนะคะ พี่ ๆ ทั้งสอง”
“จะสอบแล้ว อ่านหนังสือกันยังเนี่ย”
“เรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ เรื่องนี้พี่นัดไม่ต้องห่วงเลย”
“เหอะ ดีแล้ว”
“ทุก ๆ คน ฟังข่าวดีนะ อาทิตย์หน้า หลังสอบเสร็จ พี่จะพาพวกเราไปเที่ยวพักผ่อนตากอากาศกัน ดีมั๊ย”
“ดีค่ะ”
“เยี่ยม พี่จะไปรับพี่เจก่อน ใครจะไปกับพี่มั่ง”
“พี่นัด พาน้องไปด้วยกันหมดนี่แหละค่ะ วันนี้เจนว่าจะชวนพี่นัดไปช๊อปปิ้งหน่อยอ่ะค่ะ”
“อ่าได้ ไป พวกเรา”
ในรถหน้าที่เรียนพิเศษของเจ
“โห่ พี่ วันนี้มันมากอ่ะ เจอศัพท์ 70 คำ”
“ขยัน ๆ หน่อย จะได้เก่ง ๆ”
“ครับพี่ ว่าแต่ เราจะไปไหนกันอ่ะครับ”
“พี่จะไปช๊อปปิ้งอ่ะจ๊ะ เจอยากได้อะไรบอกนะ”
“ครับ”
“เจน วันนี้รวยเหรอ” สารวัตรสิทธิ์ถาม
“ค่ะ”
“พวกเรา ใครอยากให้พี่เจนเลี้ยงไอติมวันนี้”
“หนูค่ะ – ผมครับ”
“ดีใจด้วยนะเจน”
“ได้สิคะ วันนี้เจนรวย สั่งได้เต็มที่เลย”
“เย้ !!!!”
วันต่อมา ณ หน่วยปฏิบัติการพิเศษ กองบังคับการกองปราบปราม
“ว่าไง พวกเราทุกคน” สารวัตรสิทธิ์กล่าวทักทายตำรวจในห้องทำงาน
“พี่สิทธิ์ ผมว่านะ ไปปราบยาบ้าเที่ยวนี้นี่ดูเหมือนว่าจะได้ของชำร่วยมาเพียบเลยอ่ะ”
“อะไรมั่งอ่ะ”
“แท่นปั๊มไงพี่ หน่วยข่าวกรองรายงานมา ไอ้พวกนี้นี่เก่งนะพี่ มีแท่นปั๊มยาแบบเก็บเสียง”
“คนเรามันก็ต้องพัฒนากันมั่งล่ะ มันเล่นกะเราได้ด้วยวิธีนี้ เราก็ต้องพัฒนาวิธีการพวกเรามั่ง จริงมั๊ย”
“ก็จริงอ่ะ แต่ว่า เราจะทำยังไงกัน”
“เย็นนี้จะเรียกประชุมผู้ร่วมปฏิบัติการทุกคน”
เลิกเรียน ณ สวนสุขภาพ
“พี่ต้น วันนี้ไปไหนกันดีคะ” ไหมถามขึ้น
“มาอยู่นี่แหละจ๊ะ จะไปไหนอีก”
“แหะ ๆ ไม่รู้ง่ะ ว่าแต่ พี่ต้นนัดไหมมาที่นี่ มีอะไรเหรอคะ”
“พี่รักไหมนะ”
“พี่ต้นพูดว่าอะไรนะคะ”
“พี่รักไหม”
“จริง ๆ นะ เขิน ๆ ๆ”
“แต่ไหมต้องให้อะไรบางอย่างกับพี่นะ”
“อะไรเหรอคะ”
“เอาหูมานี่” “ ……………………”
“จะดีเหรอ”
“เหอะน่า ไหมก็บอกว่าไหมอยู่ในช่วงระยะปลอดภัยด้วยไม่ใช่เหรอ”
“ก็ …….ได้ค่ะ”
“ไป ไปกัน”
ระหว่างที่สารวัตรสิทธิ์กำลังง่วงอยู่กับการปราบปรามยาเสพติดตามแนวชายแดนอยู่ ซึ่งได้รับความยากลำบากมาก และต้องสูญเสียลูกทีมไปหลายนายเลยทีเดียว
“ชักไม่ค่อยดีแล้ว เห้ย เรียกกำลังเสริมเว้ย” สารวัตรสิทธิ์ตะโกนบอกลูกทีมท่ามกลางเสียงปืนที่ดังขึ้นอยู่โดยรอบ
“เห้ย นั่นชาวบ้านนี่ สารวัตรสิทธิ์ ๆ”
“ครับพี่”
“ไม่มีใครคุ้มกันชาวบ้านเลยอ่ะ”
“งานเข้าแล้วไง ผมขอวิทยุหน่อย”
“อ่ะนี่”
“สองสอง ยิงคุ้มกันพลเรือนสองคน 12 นาฬิกา”
“สารวัตรสิทธิ์ ระวัง 2 นาฬิกาโว้ย”
“เย้ย”
ตูม !
เสียงระเบิดขว้างดังสนั่นป่า ทำให้ตำรวจเสียชีวิตทันที 5 นาย จากแรงอัดของระเบิด สารวัตรสิทธิ์กับลูกทีมคนหนึ่งกระเด็นไปตกข้าง ๆ ศพของลูกทีม
“โถ่เว้ย อะไรวะ พี่ชาติ ผมว่าเราน่าจะมีกำลังทางอากาศสนับสนุนนะพี่ ไม่งั้นเราตายกันหมดแน่ พี่ชาติว่าไง”
“ก็น่าจะนะ แต่ว่า นายจะทำอะไรก็ทำเถอะ มันมาอีกแล้ว ดูนั่น” สารวัตรสิทธิ์มองตามที่ลูกทีมชี้ไป
“ตายยากจริงนะ ไอ้พวกนี้”
“สิทธิ์โว้ย ทำอะไรซักอย่างสิว่ะ ลูกทีมเหลือน้อยแล้ว” สารวัตรแจ๊คตะโกนบอกท่ามกลางเสียงปืนและเสียงระเบิด
“ขอวิทยุหน่อย” สารวัตรแจ๊คหยิบวิทยุโยนให้สารวัตรสิทธิ์ “เรียกหน่วย 22 ขอกำลังสนับสนุนทางอากาศด่วนที่สุด ย้ำ ขอกำลังสนับสนุนทางอากาศด่วนที่สุด”
“รับทราบ”
ในขณะที่การปะทะดำเนินไปอย่างดุเดือด เฮลิคอปเตอร์ซึ่งบินมาสนับสนุน สองลำ ถูกยิงตก 1 ลำ
“สารวัตรสิทธิ์คร้าบ ฮ.ถูกยิงตกไปลำนึงแล้วครับ”
“อะไรนะ !”
“กำลังสนับสนุนกำลังไป ขอตำแหน่งด้วย”
“พิกัด 162 ตะวันตก จะให้สัญญาณโดยควันสีส้ม”
“รับทราบ”
แล้วในที่สุด การปะทะก็จบลง กำลังตำรวจสามารถยึดของกลางได้เป็นจำนวนมาก แล้วจับผู้กระทำผิดได้อีก 20 คน
กองบังคับการตำรวจตระเวนชายแดน อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก
“พี่สิทธิ์ ผมไม่คิดเลยนะว่า มันจะดุเดือดขนาดนี้อ่ะ” ตำรวจนายหนึ่งพูดกับสารวัตรสิทธิ์
“บอกแล้วไง เราไม่ได้คาดการณ์ในเรื่องของแผนการซุ่มโจมตีของเรา คราวหน้านะเว้ย ต้องเตรียมแผนรับมือพวกมันให้ดีกว่าเนี้ย”
1 สัปดาห์ต่อมา
“พี่นัด ไหมคิดถึงพี่นัดจังเลยอ่ะ เหนื่อยมั๊ย”
“มากมาย ขอน้ำพี่กินหน่อยดิ”
“ค่ะ”
“สอบเสร็จยัง”
“แล้วค่ะ ทำได้เยอะเลยแหละ”
“แน่ะ เก่งนะเนี่ย” สารวัตรสิทธิ์พูดพร้อมกับตบบ่าไหมเบา ๆ
“แน่นอน ไหมเก่งอยู่แล้วแหละ น่ารักด้วย” ไหมพูดพลางทำท่าเก๊กสวย
“แหวะ ไม่หลงตัวเองเลยนะ”
“555”
“ไป เข้าบ้านกัน”
สารวัตรสิทธิ์ยังไม่รู้ว่าไหมได้กระทำบางอย่างที่ผิดร้ายแรงมาก จนเวลาผ่านไป 1 เดือน ไหมก็เริ่มมีอาการแพ้ท้อง
จนพลอย พี่สาวของสารวัตรสิทธิ์นั้นผิดสังเกตเกี่ยวกับตัวไหม เพราะเห็นอาการไหมแปลก ๆ จึงได้เดินเข้าไปถาม
“ไหม เป็นอะไรเหรอ” พลอยถามขึ้นเมื่อเห็นไหมนั่งซึมอยู่บริเวณสวนหย่อมหน้าบ้าน
“แค่ เวียนหัวนิดหน่อยอ่ะค่ะ”
“เป็นไรป่าว ให้พี่พาเข้าไปพักในบ้านมั๊ย”
“ดีเหมือนกันค่ะ โอ๊ย” ไหมร้องขึ้นเมื่อมือของพลอยปัดมาโดนหน้าอกของเธอ
“เป็นอะไรเหรอ ไหม”
“มือพี่พลอยปัดมาโดนหน้าอกไหมอ่ะค่ะ”
“แค่ถูกเบา ๆ เองนะ เจ็บเหรอ”
“ค่ะ ไหมก็ไม่รู้ว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับไหมเหมือนกันอ่ะค่ะ พักนี้ ผิดสังเกต”
“อ่ะจ่ะ เข้าบ้านกัน” พลอยประคองไหมเดินเข้าไปในบ้าน
ห้องนอนสารวัตรสิทธิ์
“นัด ทำไมไม่ดูแลน้องมั่งเลยอ่ะ เอาแต่ทำงานเนี่ย น้องไม่สบายก็ไม่เคยดูเลยนะ เหลวไหลใหญ่แล้วนะเราเนี่ย”
“โธ่ พี่ครับ พี่เห็นใจผมหน่อยนะครับ ผมเพิ่งเสร็จศึกมาจากชายแดนเองนะพี่ เพิ่งหายจากไข้ด้วย”
“ทำไมวันนี้พี่เจอแต่คนไม่สบายเนี่ย”
“แล้วยัยไหมเป็นอะไรอ่ะพี่พลอย”
“ไหมบอกเวียนหัวหน่อย ๆ อ่ะ”
“มานอนบนเตียงก่อนดิ ไหม พักก่อน ผมว่า เวียนหัวเพราะอากาศมากกว่าอ่ะ อากาศร้อนด้วยนะพี่ ว่ามั๊ย วันนี้”
“นั่นดิ ร้อนอบอ้าวจะตายอยู่แล้วเนี่ย อยากจะอาบน้ำซัก 10 รอบเลย วันนี้ ร้อนผิดปกติอ่ะ”
“ตอนที่ผมอยู่ชายแดนนี่ อบอ้าวเป็นร้อยเท่าอ่ะพี่ เพื่อนผมเป็นไข้ป่ากันเพียบเลยอ่ะ”
“ลำบากล่ะสินะ แล้ว ยาเยอะมั๊ยนัด ที่นั่นอ่ะ”
“บานตะไทอ่ะครับ มันทำกันแบบเงียบ ๆ ตำรวจสังเวยชีวิตไปหลายคนเหมือนกันอ่ะ ตอนนั้น ฮ.โดนสอยร่วงไปลำนึง พอเสร็จศึก ได้ยาบ้า เพียบ จับได้ 20 คน ยึดอาวุธได้เพียบ”
“น่ากลัวอ่ะ ที่นี่ก็ มีประปรายนะ ส่วนใหญ่อยู่ตามชานเมือง ในตัวเมืองก็มีนิดหน่อย พี่เป็นห่วงนัดแทบแย่อ่ะ ไม่เคยออกไปแนวชายแดนเลยซักครั้งนึง”
“ครั้งนี้ครั้งแรกเลยครับ ผมเข้าใจแล้วว่า ตำรวจตระเวนชายแดนลำบากขนาดไหน”
“เดี๋ยวพี่จะไปข้างนอกหน่อยนะ นัด ฝากน้องด้วย”
“ครับพี่ ซื้อของมาฝากผมด้วยนะครับ”
“จ้า”
“ไง น้องไหม ไม่สบายเหรอ แหม่ ทำหน้าเหมือนกระต่ายปวดอึงั้นอ่ะ” สารวัตรสิทธิ์พูดพลางนอนลงบนเตียงข้าง ๆ ไหม
“พี่นัดบ้า นี่แน่ะ” ไหมตีแขนสารวัตรสิทธิ์ “ไหมรู้สึกว่าขาดความอบอุ่นตอนที่พี่นัดอยู่ชายแดน”
“พี่ก็คิดถึงไหมเหมือนกัน ไม่มีใครนอนอยู่ข้าง ๆ เหมือนที่บ้าน ที่นั่น ยามนอน ต้องกอดปืนแทนกอดไหมอ่ะ”
“ไหมสงสารพี่นัดจัง พี่นัดใช้ M 16 เหรอคะ เป็นอาวุธตอนสู้กับโจร”
“ใช่จ๊ะ”
“หนักน่าดู ง่วงง่ะ”
“นอนสิจ๊ะ เดี๋ยวพี่เอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าให้นะ”
“ค่ะ” สารวัตรสิทธิ์ห่มผ้าให้ไหมแล้วเดินออกไปหยิบของข้างนอก
2 สัปดาห์ ต่อมา
“ไหม เป็นไรอ่ะ ทำไมอาเจียนแบบนี้ล่ะ” จูนถามขึ้น
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ ช่วยพยุงเราหน่อยดิ”
“บ้านไม่มีใครอยู่ด้วยอ่ะดิ พี่เจก็ไปเรียนพิเศษ พี่นัด พี่พลอย พี่ต๊อบ พ่อ กับ แม่ ก็ไปทำงานกันหมด แย่จังเลยอ่ะ เข้าร่มก่อน ๆ” จูนพาไหมไปนั่งใต้ต้นไม้บริเวณบ้าน “ทำไมไหมขี้โรคจังอ่ะ พักนี้”
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ”
“แต่หน้าตาไหมเหมือนคนแพ้ท้องมากเลยอ่ะ”
“จริงเหรอ”
“จริงดิ ไหม ไหมบอกเราตรง ๆ นะ ว่า ไหมได้ไปมีอะไรกับใครมารึป่าว”
“จูน อย่าบอกใครนะ”
“ได้ ๆ” ไหมกระซิบว่า “เรามีอะไรกับพี่ต้นมาเมื่อเดือนก่อนอ่ะ” เมื่อไหมพูดจบ จูนก็ถึงกับใจหายวาบ
“ไหม ทำไมไหมทำแบบนี้อ่ะ”
“ไหมขอโทษ” ไหมพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา แล้วก็กอดจูน แล้วจูนก็กอดไหมตอบ
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะ จูนว่ายังมีทางออก แต่ว่า เวลานี้ ไหมต้องตั้งสติก่อน”
“จูนอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ”
“ได้ ๆ”
เย็นวันนั้น
“วันนี้เจอเรื่องฮานะพี่ โคตร ๆ อ่ะ ผมก็สงสัยนะ ทำไมเพื่อนผมมันโง่แบบนี้เหมือนกันอ่ะ” สารวัตรสิทธิ์เล่าเรื่องขำ ๆ จากที่ทำงานของเขาให้พี่ ๆ ฟัง ส่วนไหมนั้นกังวลต่ออาการของเธอไม่น้อยเลยทีเดียว ในใจของเธอนั้นอึดอัด อยากจะบอกความจริงให้สารวัตรสิทธิ์รู้ แต่เธอก็ไม่กล้า เพราะเห็นทุก ๆ คนกำลังมีความสุขกัน สักพักหนึ่ง เธอก็เริ่มมีอาการคลื่นไส้ อยากจะอาเจียน จึงได้วิ่งขึ้นไปบนห้องน้ำชั้นบนบ้านของเธอ
“โอ้ก อ้วก” ไหมอาเจียนออกมาและสำลักมากยิ่งขึ้น จูนนั้นกำลังจะเดินมาเข้าห้องน้ำอยู่พอดีเห็นไหมอาเจียน จึงได้เข้าไปช่วยไหม
“ไหม ๆ ใจเย็น ๆ นะ” จูนลูบหลังไหมเพื่อให้ไหมอาการดีขึ้น
“ไหมเวียนหัวอ่ะจูน”
“อ่ะนี่ ยาดม ค่อย ๆ สูดเข้าไปนะ” จูนเอายาดมมาให้ไหมดม “ค่อยยังชั่วมั๊ย” จูนถามไหม
“ก็ดีขึ้นมาบ้างแล้วอ่ะ”
“ไป งั้นเข้าห้องกัน” จูนพูดแล้วก็เอาน้ำมาราดซากที่ไหมได้อาเจียนออกมา
ห้องจูน
“ไหม จูนว่าไหมต้องบอกเรื่องนี้กับพี่นัดนะ เพื่อที่พี่นัดจะได้ช่วยไหมแก้ปัญหา”
“จะดีเหรอ”
“แล้วไหมคิดว่าจูนสามารถช่วยไหมแก้ปัญหาทุกเรื่องมั๊ยอ่ะ จูนไม่ได้เก่งเหมือนพี่นัดนะ”
“เราไม่อยากให้พี่นัดเสียใจอ่ะ” ไหมพูดด้วยอาการเซื่องซึม
“ไหม ไหมคิดดูให้ดีนะ ไหมจะให้พี่นัดรู้ความจริงจากปากของไหมเอง หรือจะให้พี่นัดรู้ความจริงจากปากคนอื่น ไหมคิดดี ๆ นะ”
“มันก็จริงนะ แต่ไหมกะว่าจะบอกพี่นัดพรุ่งนี้อ่ะ”
“ก็ได้ ตอนเนี้ย ไหมท้องได้เดือนนึงแล้วนะ ทะนุถนอมลูกในท้องหน่อยนะ”
“อึ้ม”
“คืนนี้ พอแค่นี้ก่อนเถอะ ไหมพักผ่อนได้แล้ว”
“ก็ดีนะ” จูนห่มผ้าให้ไหม
“จูน”
“ฮะ”
“อย่าเพิ่งบอกพี่นัดเรื่องนี้นะ”
“จ๊ะ ไม่บอกหรอก Good night นะ”
“จ้า” จูนพูดพลางปิดไฟแล้วเดินออกไปข้างนอก
ห้องนั่งเล่น
“เพื่อนนัดนี่ก็มีอะไรแปลก ๆ เยอะเลยนะ” พลอยพูดขึ้น
“แปลกสู้ของพ่อไม่ได้หรอก สมัยตอนที่พ่อบรรจุใหม่ ๆ อ่ะ มีฮากว่านี้อีก”
“พ่อครับ ผมเพิ่งรู้นะฮะ ว่าเพื่อนของพ่อนี่ ซื่อบื้อยิ่งกว่าเพื่อนผมอีกอ่ะ”
“อ่ะ พูดไปนะ จริง ๆ คนซื่ออ่ะ พ่อชอบ แต่ถ้า ซื่อบวกบื้อเนี่ย ไม่ดี เอาไปไกล ๆ เลย”
“แล้วของแม่ล่ะครับ ที่ทำงานของแม่นี่ เป็นยังไงมั่งล่ะครับ” สารวัตรสิทธิ์ถามแม่ของเขา
“ของแม่ไม่ค่อยมีเรื่องฮาน่ะสิ กลัวเล่าไปแล้วลูก ๆ จะไม่ฮากัน”
“แม่ครับ” สารวัตรสิทธิ์เดินลงไปนั่งข้างล่างแม่ พร้อมกับจับแขนของแม่ “เรื่องที่แม่เล่ามาให้ผมฟังตั้งแต่เด็ก ๆ ไม่เคยมีเรื่องไหนไม่ฮานะครับ”
“สิทธิ์ลูกเอ้ย อย่าไปรบเร้าแม่เค้าเลยเหอะน่า ต้องของ เจ เรานี่”
“คุณอาครับ ของผมก็ไม่มีฮาเหมือนกันนะครับ สู้ของพี่สิทธิ์ยังไม่ได้เลย”
“เหอะ ๆ”
“อ้าว แล้ว ไหมล่ะ น้องจูน” สารวัตรสิทธิ์ถามขึ้น
“ไหมง่วงนอนแล้วอ่ะค่ะ ขึ้นไปนอนแล้ว”
“อ๋อ เอ๊ะ ทำไมวันนี้นอนเร็วอ่ะ ทุกทีเห็นต้องเล่นคอมกับจูนอยู่จนดึกไม่ใช่เหรอ” สารวัตรสิทธิ์ถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ก็วันนี้เล่นมาทั้งวันแล้วนี่คะ ก็ต้องเพลียกันมั่งอ่ะ
“แหม เล่นได้เล่นดีกันจริง ๆ เลยนะ พวกนี้”
“แม่ครับ ผมก็ชักง่วงแล้วล่ะครับ งั้น ผมขึ้นไปนอนก่อนนะครับ”
“จ๊ะ”
“Good night นะครับ ทุกคน”
“จ้า”
ต่อมา
“อ้าวนัด ยังไม่นอนอีกเหรอ” พลอยถามขึ้น
“ผมมาเข้าห้องน้ำอ่ะครับพี่”
“อ๋อ”
“พี่พลอย ผมมีอะไรบางอย่างอยากจะคุยกับพี่พลอยหน่อยอ่ะครับ”
“มีไรเหรอ”
“พี่พลอยสังเกตเห็นความผิดปกติของยัยไหมมั๊ยอ่ะพี่ พักนี้”
“ก็ ไม่เห็นหนิ แค่น้องไม่สบายแค่นั้นเอง”
“ผมว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นอ่ะครับ”
“คิดมากไปรึป่าว” พลอยพูดพลางตบบ่าสารวัตรสิทธิ์เบา ๆ
วันต่อมา
“อ้าว พี่พลอยไม่ไปทำงานเหรอคะ” จูนถามขึ้น
“พี่ลาพักร้อนอ่ะจ่ะ แล้วไหมเป็นไงมั่งเหรอ”
“เพิ่งตื่นอ่ะค่ะ ไปแปรงฟันอยู่”
“อ๋อ”
“วันนี้ดูพี่พลอยเหงา ๆ นะคะ สงสัยไม่ได้เจอแฟน”
“บ้าเหรอน้องจูน พี่ยังไม่มีนะ”
“จริงเหรอออออ”
“จริงสิ”
“ม่ายเชื่อหรอก ม่ายเชื่อ อิ อิ”
“เดี๋ยวฆ่าให้ตายเลยดีมั๊ยเนี่ย”
“555”
“มาดูทีวีกันดีกว่า”
“เจ้าหน้าที่พบศพทารกนับร้อยอัดแน่นอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์ ซึ่งพบถูกทิ้งไว้ในป่าทางด้านชานเมือง นับเป็นอีกครั้ง
นะคะสำหรับเรื่องที่น่าอนาถใจเช่นนี้ ล่าสุดรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ได้กำชับทุกหน่วยงานให้เฝ้าระวังคลินิกทำแท้งเถื่อน ถ้าหากประชาชนท่านใดที่พบเห็นนะคะ สามารถแจ้งเจ้าหน้าที่ได้ตลอด 24 ชั่วโมงค่ะ” เสียงผู้ประกาศข่าวในทีวีดังขึ้น
“ไม่น่าเลยนะ วัยรุ่นสมัยนี้นี่ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวกันมาก อย่าเอาอย่างแบบนี้นะจ๊ะ น้องจูน”
“ค่ะ พี่สาวสุดสวย”
“อุ๊ย ชมพี่เหรอ เขินง่ะ”
“คนชมก็น่ารักด้วยแหละ”
“แน่นอนสิ น้องของพี่ก็ต้องน่ารักอยู่เสมอแหละ” ทั้งคู่กอดกัน ฝ่ายไหมนั้นได้ยินเสียงที่พลอยสอนจูนแล้วเห็นข่าวในทีวีก็อดเสียใจไม่ได้ จึงได้ขึ้นไปร้องไห้อยู่บนห้องตามลำพัง
เย็นวันนั้น ไหมมีอาการที่หนักยิ่งกว่าเดิม เธออาเจียนรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุด จูนได้ตัดสินใจไปบอกเรื่องนี้ให้พลอย ผู้ซึ่งเป็นญาติผู้พี่ของตัวเองรู้
“พี่พลอยคะ จูนมีอะไรจะบอก”
“อะไรเหรอ”
“ไหมท้องค่ะ”
“อะไรนะ น้องจูน พี่ได้ยินผิดไปมั๊ยเนี่ย”
“ไม่ผิดหรอกค่ะ ไหมท้อง”
“แล้วพี่นัดรู้เรื่องนี้ยังอ่ะ” พลอยถามด้วยความตกใจ
“ยังค่ะ พี่พลอยไปดูไหมกับจูนหน่อยนะคะ”
“จ๊ะ ๆ” พลอยกับจูนวิ่งขึ้นไปบนห้องน้ำชั้นสอง
“ไหม ๆ จูนมาแล้ว” จูนบอกไหมขณะที่เธอวิ่งเข้าห้องน้ำมาพร้อมกับพลอย
“น้องไหม เป็นไงมั่ง”
“ไหมเวียนหัวอ่ะค่ะ พี่พลอย” ไหมร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นพลอย “ไหมขอโทษนะคะ” ไหมพูดพลางยกมือไหว้ขอโทษพลอย
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะจ๊ะ มานี่ ไหวมั๊ย เข้าห้องกัน” พลอยประคองไหมเข้าไปในห้อง
ห้องจูน
“ไหมท้องตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ” พลอยถามไหม
“เดือนที่แล้วไหมมีเซ็กซ์กับแฟนอ่ะค่ะ ไหมคิดว่าช่วงนั้นไหมอยู่ในช่วงระยะปลอดภัย แต่สุดท้าย ไหมกลับคิดเวลาผิดอ่ะค่ะ” ไหมพูดทั้งร้องไห้
“แฟนไหมชื่ออะไรเหรอ” พลอยถาม
“ชื่อพี่ต้นอ่ะ รุ่นเดียวกับพี่เจ พี่พลอยคะ”
“ว่าไงเหรอ”
“ไหมกลัวว่าพี่นัดจะรับเรื่องนี้ไม่ได้อ่ะค่ะ ไหมเลยไม่กล้าบอกให้พี่นัดรู้”
“พี่นัดเขาต้องรับได้สิ เขาเป็นพี่ของไหมนะ”
“ไหมผิดไปแล้วค่ะ พี่พลอย” ไหมร้องไห้ขึ้นด้วยความเสียใจ
“ไม่เป็นไรจ๊ะ ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้ว เราจะผ่านพ้นไปด้วยกันนะ”
“ค่ะ”
ต่อมา
“พี่ต๊อบ ถ้าซื้อของอันนี้มาให้พี่พลอย พี่ต๊อบแน่ใจเหรอว่าพี่พลอยจะชอบอ่ะ” สารวัตรสิทธิ์ถามแฟนของพลอย
“อ่าว ก็ต้องชอบสิ แหม นายเป็นน้องพี่พลอยนายน่าจะรู้ดีกว่าพี่อีกนะเนี่ย เฮ้อ พวกกะนี้”
“อ่าว พี่พลอยมาพอดีเลยครับ ผมซื้อของมาฝากด้วยนะครับ”
“จ๊ะ นัด พี่มีอะไรบางอย่างจะบอกอ่ะ”
“อะไรเหรอครับพี่”
“ไหมท้อง”
“ฮะ พี่ว่าไงนะ”
“ไหมท้อง” พลอยบอกสารวัตรสิทธิ์เป็นครั้งที่สอง สารวัตรสิทธิ์ก็แสดงอาการตกใจอย่างมาก
“ใจเย็น ๆ ก่อนนะ” พลอยพูดได้แค่นั้น สารวัตรสิทธิ์โยนกระเป๋าไว้บนโซฟาแล้ววิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที
ไหมอาเจียนออกมารอบสองแล้ว เธออาเจียนอย่างหนักในห้องน้ำ โดยมีจูนดูแลอยู่ข้าง ๆ
“ไหม ค่อย ๆ นะ” จูนพูดขึ้น เมื่อจูนเห็นสารวัตรสิทธิ์
“จูน ออกมาหาพี่หน่อย”
“คะ”
อีกมุมหนึ่งของบ้าน
“มานี่”
“มีอะไรเหรอคะ”
“ไหมเป็นไงมั่ง”
“อาเจียนมาชั่วโมงกว่าแล้วค่ะ พี่นัด พี่นัดใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ” จูนพูดขึ้นพลางจับมือสารวัตรสิทธิ์ให้ใจเย็นลง เธอเห็นน้ำตาทั้งสองข้างออกมาจากหางตาของสารวัตรสิทธิ์ สารวัตรสิทธิ์ยกมือมาปาดน้ำตาที่หน้าของเขาเอง
“ไปดูไหมก่อนไป ถ้าไหมหายอาเจียนแล้ว พาไหมเข้ามาหาพี่ในห้องหน่อย”
“ค่ะ”
ต่อมา
“ไม่เป็นไรนะ” จูนพูดพร้อมกับประคองไหมมาหาสารวัตรสิทธิ์ในห้องซึ่งกำลังนั่งอยู่บนเตียงนอนของเขา
“ไหมขอโทษ” ไหมยกมือไหว้ขอโทษเขา ในความคิดของเขาตอนนั้นมีความโมโหเข้ามาแทรก เขาคิดที่จะตบหน้าไหมอย่างแรง แต่พอได้สติ เขาก็เกิดความสงสารน้องของเขาซึ่งกำลังทุกข์ทรมานอย่างมาก ทำให้เขาเลิกความคิดนั้นเสีย
“ไหมขอโทษนะคะ” ไหมยกมือไหว้พร้อมกับกล่าวขอโทษสารวัตรสิทธิ์อีกครั้งหนึ่ง เขาลงจากเตียงไปกอดไหมทันทีแล้วพูดด้วยเสียงที่สะอื้นออกมา
“ไม่เป็นไรไหม พี่ยังรักไหมอยู่นะ พี่รักไหม” ไหมสะอื้นไห้ออกมาอย่างเหลือที่จะทนได้อีกแล้ว สารวัตรสิทธิ์นั้นพาไหมไปที่ห้องน้ำเพื่ออาเจียนต่อ
ต่อมา ( อีกรอบหนึ่ง )
“จูน ออกไปอยู่กับพี่พลอยข้างนอกก่อน”
“ค่ะ” เมื่อจูนเดินออกไปแล้ว
“พี่นัดโกรธไหมมั๊ยคะ” ไหมถามขึ้นอีกครั้ง
“ปัญหามันเกิดขึ้นมาแล้ว จะทำยังไงได้อ่ะ ก็ต้องแก้ปัญหาลูกเดียวแหละ” สารวัตรสิทธิ์พูดพลางกอดเอวไหม
“มันเป็นความผิดที่ร้ายแรงของไหมเลยนะคะ”
“คนเราทำไปโดยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ได้ ไหมก็คงจะเหมือนกับพี่สมัยที่พี่ยังวัยรุ่นอยู่นั่นแหละ พี่ยังจำได้เลยว่า พี่เป็นประเภทที่อยากรู้อยากลองมากขนาดไหน แต่บางครั้ง ความอยากรู้มันก็นาโทษมาให้กับเรา”
“พี่นัดโชคดีกว่าไหมสิคะ”
“แต่ไหมก็ยังโชคดีนะ ที่ยังมีพี่เคียงข้าง ไม่ไปไหน ทำไมไหมไม่เอามาบอกพี่ล่ะ ว่า ไหมไปมีอะไรกับใครมาตอนนั้น”
“ไหมกลัวพี่นัดจะรับไม่ได้อ่ะค่ะ แล้วพี่นัดจะตบ จะตีไหมน่ะสิคะ”
“ไหมคิดว่าพี่จะทำกับน้องสาวแบบนั้นเหรอ ไหมขาดกำลังใจเหลือที่จะทน ไม่มีที่พึ่งอีกแล้วนะ ถ้าทำแบบนั้นอ่ะ ก็เท่ากับว่าพี่ซ้ำเติมไหมล่ะสิ” ไหมร้องไห้ออกมาอีกรอบหนึ่ง “ไหมใจเย็น ๆ ก่อนนะ มันยังไม่สายเกินแก้ เดี๋ยวเราจะมาช่วยกันแก้ไข โอเคนะ น้องไหม”
“ค่ะพี่นัด”
ห้องนั่งเล่นของบ้าน
“พี่นัดฆ่าไหมตายแล้วมั้งเนี่ย” จูนพูดขึ้น
“พี่ก็กลัวอยู่เหมือนกันอ่ะ พี่นัดพักนี้นี่หน้าตาดูบูด ๆ ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ”
“นั่นไง พี่นัดมาแล้ว”
“นัด ไหมเป็นไงมั่งเหรอ” พลอยถามขึ้น
“ค่อยยังชั่วแล้ว”
“พี่นึกว่านัดฆ่าน้องตายแล้วด้วยนะเนี่ย”
“พี่ครับ พี่อย่าลืมสิครับ ยัยไหมเป็นน้องของผม ถ้าถามว่า เรื่องนี้ ผิดที่ใคร มันก็ผิดที่เราด้วยกันหมดทุกคนนั่นแหละครับ”
“พี่นัดหมายถึงยังไงเหรอคะ” จูนถามขึ้น
“พี่หมายถึงว่าพวกเราทุกคนไม่ได้สอนเรื่องเพศให้ไหมมีความรู้มากพอที่สามารถจะป้องกันตัวเองได้ต่างหาก คงไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดหรอก แต่ว่า ในเมื่อมันเกิดมาแล้ว พวกเราทุกคนจะต้องให้กำลังใจไหม เพื่อให้ไหมได้ลุกขึ้นสู้กับปัญหาของตัวเองต่อ”
“แล้วนัดจะบอกเรื่องนี้พ่อกับแม่รู้ป่าวอ่ะ”
“ก็ต้องบอก เพราะผมคิดว่า ลำพังแค่พวกเรา สองคน คงช่วยอะไรไหมไม่ได้มากเท่าไหร่ ต้องปรึกษาเรื่องนี้กับพ่อแม่เราด้วย จะได้ช่วยพวกเราอีกแรงนึง”
ต่อมา
“พ่อครับ ผมมีเรื่องอะไรบางอย่างจะบอกครับ”
“มีอะไรเหรอ”
“ยัยไหมท้องครับ”
“อะไรนะ ! แล้วท้องกับใคร”
“เพื่อนพี่เจที่ชื่อพี่ต้นอ่ะค่ะ” จูนบอก
“ยัยไหมอยู่ไหน”
“อยู่บนห้องอ่ะค่ะ”
“มานี่ ต้องจัดการซักหน่อย”
“พ่อครับ ผมว่าเวลานี้พ่ออย่าเพิ่งทำอะไรดีกว่านะครับ”
“ทำไม มันท้องหนิ เด็กตัวแค่นี้ท้องแล้วก็แสดงว่าปีกกล้าขาแข็งแล้วนี่ ช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว จะเป็นยังไง มันก็รับผิดชอบชีวิตของมันเองได้แล้วหนิ” พ่อพูดพร้อมกับขึ้นไปบนห้องไหม
“นัด เอาไงต่อดีล่ะ” พลอยถามแล้ว สารวัตรสิทธิ์ก็วิ่งตามพ่อขึ้นไปบนห้อง
“อ้าว รอพี่ด้วยสิ” พลอยวิ่งตามไป
ห้องไหม
“ยัยไหม! ออกจากบ้านไปเดี๋ยวนี้เลยนะ บอกให้ออกไป ออกไป !” พ่อพูดพร้อมกับกระชากแขนไหมลงจากเตียง
“อย่านะคะ พ่อ ไหมขอโทษ”
“ยังมีหน้ามาขอโทษชั้นอีกเหรอ ชั้นไม่มีลูกที่ชิงสุกก่อนห่ามแบบนี้ ไป”
“พ่อ พ่อหยุดเลย หยุด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“ไอ้สิทธิ์ แกอย่ายุ่ง”
“ถ้าผมไม่ยุ่งล่ะก็เละแน่นอนล่ะครับบอกให้”
“ทำไม ทำไม พ่อบอกเลยนะ พ่อไม่มีลูกที่มันชิงสุกก่อนห่ามแบบนี้ เดี๋ยวนี้ชักปีกกล้าขาแข็ง บ้าผู้ชาย เอ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ ลูกกู”
“แทนที่พ่อจะเอาเวลามานั่งแก้ไข ดันไปโทษสิ่งที่อยู่นอกประเด็น แล้วพ่อคิดว่ายัยไหมอยากจะให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาเหรอครับ”
“ทำไมล่ะ แล้วก่อนทำทำไมไม่คิดก่อน จนเป็นเรื่อง แล้วทีแบบนี้จะมาอ้อนวอนขอความเห็นใจ ชั้นไม่หลงกลมันหรอก”
“พ่อครับ ผมสงสัยว่า การที่พ่อบอกว่ายัยไหมไม่ใช่ลูกของพ่อ พ่อพูดจริงหรือว่าพูดเล่นครับ” คำพูดของสารวัตรสิทธิ์นั้นได้ไปแทงใจดำของพ่อ ทำให้พ่อหยุดชะงักทันที “คงไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมา เวลานี้ไม่ใช่จะมานั่งโทษว่าใครผิดใครถูก ถ้าจะถามว่า ใครผิด มันก็ผิดด้วยกันทุกคนนั่นแหละครับ ผมเองก็ผิด ที่ดูแลยัยไหมไม่ดี จนเกิดเรื่องขึ้นมา พวกเราทุกคนก็ผิด ที่ไม่ได้สอนให้ยัยไหมรู้จักเรื่องนี้มากพอที่สามารถจะป้องกันตัวเองได้ แล้วเวลานี้ มันใช่เวลาที่จะมาโทษกันเหรอครับ”
สารวัตรสิทธิ์หยุดพักหนึ่งเพื่อดูอาการของพ่อ “พ่อครับ ไหมเสียใจมากในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปนะครับ แล้วไหมไม่มีที่พึ่งที่ไหนอีกแล้ว นอกจาก พวกเราทุกคน ผมว่านะครับ ไหมอยากได้กำลังใจจากพวกเราทุก ๆ คน เพื่อให้เธอได้ต่อสู้กับสิ่งที่เลวร้ายต่อ
พ่อยกโทษให้ไหมเถอะนะครับ”
“ไหมขอโทษค่ะ พ่อ” ไหมร้องไห้พร้อมกับยกมือไหว้ขอโทษไหม
“พ่อขอโทษลูก” พ่อพูดพร้อมกับกอดไหมแล้วพูดทั้งร้องไห้ “พ่อขอโทษที่ทำกับลูกรุนแรงไป เดี๋ยวเราจะมาตั้งต้นแล้วหาทางแก้ไขไปด้วยกันนะ”
“ค่ะพ่อ” เมื่อเห็นทั้งคู่กอดกัน สารวัตรสิทธิ์ก็อดที่จะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาด้วยความตื้นตันใจไม่ได้เหมือนกัน
“อ่อนไหวเหมือนกันนะเราเนี่ย” พลอยพูดพร้อมกับกอดบ่าของสารวัตรสิทธิ์ ทำให้สารวัตรสิทธิ์หัวเราะเบา ๆ
วันต่อมา
“อ้าว น้องไหม แหม นั่งอยู่พอดีเลย ทำไรอยู่เหรอ” เจนถามขึ้นเมื่อเดินเข้าบ้านสารวัตรสิทธิ์มา
“ป่าวค่ะ”
“ทำไมดูซึม ๆ เหรอ”
“แหะ ๆ ๆ ๆ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
“แน่ใจเหรอ มีอะไรบอกพี่ได้นะ”
“ก้อได้ค่ะ แต่พี่เจนต้องสัญญานะคะ ว่า จะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร”
“จ่ะ”
“ไหมท้องมาเดือนกว่าแล้วล่ะค่ะ”
“เอ๊า ตายแล้ว แล้วท้องกะใครล่ะ”
“ท้องกับเพื่อนพี่เจที่ชื่อพี่ต้นอ่ะค่ะ ไหมเครียดอยู่อ่ะ ไหมเป็นผู้ทำลายชื่อเสียงครอบครัว” ไหมพูดแล้วก็ น้ำตาซึมออกมา
“ไม่หรอกจ๊ะ คนเราเมื่อผิดแล้วอ่ะ สังคมย่อมให้อภัยนะ อย่าคิดมาก เชื่อพี่ ๆ” เจนพูดพร้อมกันกอดไหม
“ค่ะ”
…………………………………………………..
Dreammerize เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 พ.ค. 2555, 21:20:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 พ.ค. 2555, 21:27:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 1436
| ฐานันดรรัก >> |