ดึกดื่นในคืนหนาว
ยังไม่ได้เรียบเรียงค่ะ^^
Tags: Erotic
ตอน: ตอนที่ ๕ เล่ห์
“ เจ็บชะมัด”
อัณณ์ ร้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บปวดขณะค่อยๆนวดคลึงนิ้วมือลงบนข้อเท้าของตัวเองเบาๆแล้วพบว่าเธอรู้สึกเจ็บจริงๆ เด็กสาวคิดว่าเธออาจจะข้อเท้าแพลงก็เป็นได้
“ ซวยจริง อะไรจริง ”
พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเดินหายาสามัญที่สมควรจะมีเก็บไว้ในห้องชุดสุดหรูนี่ ไม่นานก็เจอตู้ยาเล็กๆที่แขวนติดกับผนังห้อง อัณณ์ ไม่รอช้ารีบค้นหายาบรรเทาอาการปวดและแผลฟกช้ำออกมานวดคลึงลงบนข้อเท้าของตัวเบาๆ จากนั้นก็ทิ้งร่างลงนอนบนโซฟาตัวยาวรอให้อาการปวดที่ข้อเท้าดีขึ้นก่อนแล้วจึงจะไปอาบน้ำ เด็กสาวนอนหลับตาพยายามข่มความเจ็บปวดลงแต่เธอก็ทำได้เพียงไม่นานเมื่อประตูห้องถูกเคาะจากคนด้านนอก
“ ใครอีกละ”
เด็กสาวบ่นก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่ประตูหรี่ตามองรอดช่องตาแมวเล็กๆเพื่อดูว่าคนที่อยู่ข้างนอกเป็นใครแล้วก็อมยิ้มในหน้าก่อนจะบอกออกไปว่า
“ โดนเขาไล่แล้วยังหน้าด้านกลับมาอีกเหรอคุณ กี้”
สาวสวยลูกสาวเจ้าของบริษัทเกี่ยวกับความงามถึงกับยืนนิ่งขบฟันแน่นฟังถ้อยคำถากถางของคนที่อยู่ข้างในอย่างโกรธจัด
“ เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ นังเด็กบ้า” สาวสวยตะโกนกลับเสียงดัง
“ ไม่เปิด อยากเข้า ก็พังประตูเข้ามาสิ ”
อัณณ์ บอกกลับเสียงสะใจก่อนจะยืนกอดอกพิงประตูบานหนาอารมณ์ดี ความจริงถ้าขาเธอไม่เจ็บอยู่แบบนี้รับรองว่าสาวสวยโดนมากกว่าคำพูดถากถางเจ็บๆแสบๆของเธอแน่ที่บังอาจว่าเธอเป็นเด็กเหลือขอ
“ กรี๊ด!! เปิดเดี๋ยวนี้นะ”
“ ประสาทหรือไง แหกปากอยู่ได้ สมน้ำหน้าแล้วที่ถูกทิ้งนิสัยห่วยแตกแบบนี้ใครมันจะไปทน” อัณณ์ พูดเสียงเหยียด
“ อีเด็กบ้า อีบ้า เปิดประตูนะ คอยดูนะฉันจะสั่งคนมาเก็บแก แกตายแน่”
สิ้นสุดเสียงขู่ของหญิงสาวด้านนอกประตูบานหนาก็ถูกดึงให้เปิดออกพร้อมกับเด็กสาวที่อยู่ด้านในตรงเข้าดึงกระชากผมยาวสลวยของสาวสวยเต็มแรงก่อนจะผลักร่างของสาวสวยเข้าอัดกับกำแพงห้องจนหัวของอีกฝ่ายโขกเข้ากับผนังเสียงดังโป๊ก อัณณ์ รีบถอยกลับมาตั้งหลักอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ที่ข้อเท้าจะเจ็บอยู่มากแต่มันก็ไม่สามารถลดความเร็วและทักษะการป้องการตัวของเธอให้ลดน้อยลงได้
“ ลองทายกันไหมว่าแกกับฉันใครจะตายก่อนกัน” เด็กสาวพูดอย่างท้าทายก่อนจะก้มตัวลงอย่างว่องไวเมื่อสาวสวยหันกลับมาหมายจะตรงเข้าทำร้ายร่างกายของเธอ หากแต่สำหรับคนที่เรียนศิลปะป้องกันตัวมาตั้งแต่เด็กและเติบโตมาท่ามกลางสังคมของพวกผู้ชาย อัณณ์ สามารถหลบการจู่โจมนี้ได้อย่างสบายๆพร้อมกับเอาไหล่เข้ากระแทกสีข้างของสาวสวยกลับทำให้เธอล้มลงไปกองกับพื้นหมดสภาพ
“ กรี๊ด!!! กรี๊ด!!! แกทำฉัน แกทำฉัน”
สาวสวยโวยวายเสียงดังและพยายามจะลุกขึ้นจากพื้นแต่ทุกครั้งที่เธอพยายามจะลุกก็ถูก อัณณ์ ผลักให้ล้มและด้วยเสื้อผ้าที่เธอใส่มาในวันนี้เป็นกระโกรงชุดแซกสั้นรัดรูปการเคลื่อนไหวจึงไม่ค่อยสะดวกนัก
“ ฉันทำแกแล้วไง แกมีปัญญาทำอย่างอื่นนอกจากแหกปากรึเปล่าละ ”
ร่างเล็กหัวเราะสะใจก่อนจะหยิบรองเท้าส้นสูงของสาวสวยที่กระเด็กหลุดออกจากเท้าขาวบางนั้นตอนที่หกล้มก้นกระแทกพื้นขึ้นถือมั่นอยู่ในมือและเธอคงปามันใส่ร่างของสาวสวยไปแล้วถ้า ร.ป.ภ.2 คนของที่นี้ไม่วิ่งเข้ามาห้ามเอาไว้เสียก่อนสาวสวยคนนี้คงถึงคราวหมดสวย
“..อย่าทำร้ายเธอนะครับคุณ ไม่งั้นคุณได้ไปโรงพักแน่..” รปภ สองคนบอกกับ อัณณ์ น้ำเสียงเคร่งเครียดเอาจริงทำให้เด็กสาวยอมโยนรองเท้าที่ถืออยู่ในมือทิ้งไปก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นยืนกอดอกอย่างไม่สบอารมณ์
“ ใครเป็นคนไปบอกพวกคุณว่าที่นี่เกิดเรื่อง” อัณณ์ ถาม ร.ป.ภ. สองนายที่กำลังช่วยกันพยุงสาวสวยให้ลุกขึ้นยืนอย่างสงสัย
“ เราเห็นภาพของคุณสองคนจากกล้องวงจรปิด ”
อัณณ์ ค่อยๆเดินออกไปตรงทางเดินด้านนอกชะโงกหน้าดูกล้องวงจรปิดตามที่ ร.ป.ภ. สองคนนั้นบอกเมื่อเห็นว่าเป็นจริงตามที่ชายทั้งสองคนพูดเธอก็ไม่ได้เถียงอะไรนอกจากเม้มปากลงต่ำมองสาวสวยอย่างเกลียดชัง
อัณณ์ ร้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บปวดขณะค่อยๆนวดคลึงนิ้วมือลงบนข้อเท้าของตัวเองเบาๆแล้วพบว่าเธอรู้สึกเจ็บจริงๆ เด็กสาวคิดว่าเธออาจจะข้อเท้าแพลงก็เป็นได้
“ ซวยจริง อะไรจริง ”
พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเดินหายาสามัญที่สมควรจะมีเก็บไว้ในห้องชุดสุดหรูนี่ ไม่นานก็เจอตู้ยาเล็กๆที่แขวนติดกับผนังห้อง อัณณ์ ไม่รอช้ารีบค้นหายาบรรเทาอาการปวดและแผลฟกช้ำออกมานวดคลึงลงบนข้อเท้าของตัวเบาๆ จากนั้นก็ทิ้งร่างลงนอนบนโซฟาตัวยาวรอให้อาการปวดที่ข้อเท้าดีขึ้นก่อนแล้วจึงจะไปอาบน้ำ เด็กสาวนอนหลับตาพยายามข่มความเจ็บปวดลงแต่เธอก็ทำได้เพียงไม่นานเมื่อประตูห้องถูกเคาะจากคนด้านนอก
“ ใครอีกละ”
เด็กสาวบ่นก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่ประตูหรี่ตามองรอดช่องตาแมวเล็กๆเพื่อดูว่าคนที่อยู่ข้างนอกเป็นใครแล้วก็อมยิ้มในหน้าก่อนจะบอกออกไปว่า
“ โดนเขาไล่แล้วยังหน้าด้านกลับมาอีกเหรอคุณ กี้”
สาวสวยลูกสาวเจ้าของบริษัทเกี่ยวกับความงามถึงกับยืนนิ่งขบฟันแน่นฟังถ้อยคำถากถางของคนที่อยู่ข้างในอย่างโกรธจัด
“ เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ นังเด็กบ้า” สาวสวยตะโกนกลับเสียงดัง
“ ไม่เปิด อยากเข้า ก็พังประตูเข้ามาสิ ”
อัณณ์ บอกกลับเสียงสะใจก่อนจะยืนกอดอกพิงประตูบานหนาอารมณ์ดี ความจริงถ้าขาเธอไม่เจ็บอยู่แบบนี้รับรองว่าสาวสวยโดนมากกว่าคำพูดถากถางเจ็บๆแสบๆของเธอแน่ที่บังอาจว่าเธอเป็นเด็กเหลือขอ
“ กรี๊ด!! เปิดเดี๋ยวนี้นะ”
“ ประสาทหรือไง แหกปากอยู่ได้ สมน้ำหน้าแล้วที่ถูกทิ้งนิสัยห่วยแตกแบบนี้ใครมันจะไปทน” อัณณ์ พูดเสียงเหยียด
“ อีเด็กบ้า อีบ้า เปิดประตูนะ คอยดูนะฉันจะสั่งคนมาเก็บแก แกตายแน่”
สิ้นสุดเสียงขู่ของหญิงสาวด้านนอกประตูบานหนาก็ถูกดึงให้เปิดออกพร้อมกับเด็กสาวที่อยู่ด้านในตรงเข้าดึงกระชากผมยาวสลวยของสาวสวยเต็มแรงก่อนจะผลักร่างของสาวสวยเข้าอัดกับกำแพงห้องจนหัวของอีกฝ่ายโขกเข้ากับผนังเสียงดังโป๊ก อัณณ์ รีบถอยกลับมาตั้งหลักอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ที่ข้อเท้าจะเจ็บอยู่มากแต่มันก็ไม่สามารถลดความเร็วและทักษะการป้องการตัวของเธอให้ลดน้อยลงได้
“ ลองทายกันไหมว่าแกกับฉันใครจะตายก่อนกัน” เด็กสาวพูดอย่างท้าทายก่อนจะก้มตัวลงอย่างว่องไวเมื่อสาวสวยหันกลับมาหมายจะตรงเข้าทำร้ายร่างกายของเธอ หากแต่สำหรับคนที่เรียนศิลปะป้องกันตัวมาตั้งแต่เด็กและเติบโตมาท่ามกลางสังคมของพวกผู้ชาย อัณณ์ สามารถหลบการจู่โจมนี้ได้อย่างสบายๆพร้อมกับเอาไหล่เข้ากระแทกสีข้างของสาวสวยกลับทำให้เธอล้มลงไปกองกับพื้นหมดสภาพ
“ กรี๊ด!!! กรี๊ด!!! แกทำฉัน แกทำฉัน”
สาวสวยโวยวายเสียงดังและพยายามจะลุกขึ้นจากพื้นแต่ทุกครั้งที่เธอพยายามจะลุกก็ถูก อัณณ์ ผลักให้ล้มและด้วยเสื้อผ้าที่เธอใส่มาในวันนี้เป็นกระโกรงชุดแซกสั้นรัดรูปการเคลื่อนไหวจึงไม่ค่อยสะดวกนัก
“ ฉันทำแกแล้วไง แกมีปัญญาทำอย่างอื่นนอกจากแหกปากรึเปล่าละ ”
ร่างเล็กหัวเราะสะใจก่อนจะหยิบรองเท้าส้นสูงของสาวสวยที่กระเด็กหลุดออกจากเท้าขาวบางนั้นตอนที่หกล้มก้นกระแทกพื้นขึ้นถือมั่นอยู่ในมือและเธอคงปามันใส่ร่างของสาวสวยไปแล้วถ้า ร.ป.ภ.2 คนของที่นี้ไม่วิ่งเข้ามาห้ามเอาไว้เสียก่อนสาวสวยคนนี้คงถึงคราวหมดสวย
“..อย่าทำร้ายเธอนะครับคุณ ไม่งั้นคุณได้ไปโรงพักแน่..” รปภ สองคนบอกกับ อัณณ์ น้ำเสียงเคร่งเครียดเอาจริงทำให้เด็กสาวยอมโยนรองเท้าที่ถืออยู่ในมือทิ้งไปก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นยืนกอดอกอย่างไม่สบอารมณ์
“ ใครเป็นคนไปบอกพวกคุณว่าที่นี่เกิดเรื่อง” อัณณ์ ถาม ร.ป.ภ. สองนายที่กำลังช่วยกันพยุงสาวสวยให้ลุกขึ้นยืนอย่างสงสัย
“ เราเห็นภาพของคุณสองคนจากกล้องวงจรปิด ”
อัณณ์ ค่อยๆเดินออกไปตรงทางเดินด้านนอกชะโงกหน้าดูกล้องวงจรปิดตามที่ ร.ป.ภ. สองคนนั้นบอกเมื่อเห็นว่าเป็นจริงตามที่ชายทั้งสองคนพูดเธอก็ไม่ได้เถียงอะไรนอกจากเม้มปากลงต่ำมองสาวสวยอย่างเกลียดชัง
แคลอรี่ร้อยเปอร์เซ็น เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ก.ค. 2555, 01:03:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ก.ค. 2555, 01:07:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 1203
| << ตอนที่ ๔ ไม่มีเรื่องบังเอิญ | ตอนที่ ๖ โครงร่างที่ยังเลือนราง >> |