แรงรักซ่อนปรารถนา by อัญจรี
เมื่อสิ่งที่ ทัศเทพ มอบให้ ชมจันทร์ มีเพียงแรงปรารถนาในเรือนกาย ชมจันทร์จะทำเช่นไร พรหมจรรย์ที่เธอมอบให้ จึงจะได้รับ แรงรักจากหัวใจ กลับคืนมา
*******
เมื่อความสัมพันธ์ทางกายเกิดขึ้นเพราะแรงปรารถนา หาใช่ ความรัก ดังนั้น การรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน มันจึงเป้นไปไม่ได้
เผียะ!
“เห็นแก่ตัว ทุเรศที่สุด!” หญิงสาวให้พรชายหนุ่ม หลังจากฟาดฝ่ามือใส่แก้มสากของเขาไปเต็มรัก
นัยน์ตาดำดุของ กวิน จ้องหน้านางแบบสาวเขม็ง แน่นอนว่าไม่เคยมีใครกล้าตบเขาอย่างนี้ ทำไม แพรวรุ้ง
ถึงไม่เหมือนดารา นางแบบคนอื่นๆ ที่เขาเคยควงนะ หากอยากได้อะไรก็บอกมาสิ ข้าวของ เงินทอง
รับรองว่าหล่อนจะอยู่สุขสบาย ไม่ต้องเร่แก้ผ้าถ่ายแบบอย่างนี้
“ฉันไม่ใช่อีตัว! ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่ สายตานายมันฟ้อง สายตาดูแคลนเหยียดหยามไม่เห็นค่าพรหมจรรย์ของฉัน อย่าคิดว่าฉันจะเหมือนผู้หญิงของนาย ที่ตั้งหน้าตั้งตารอท่าโดดขึ้นเตียง พอเสร็จกิจแล้วก็ถีบหัวส่ง ถึงฉันต้องแก้ผ้าหาเงินเลี้ยงตัว ฉันก็ไม่มีวันเป็นนางบำเรอของใคร! จำเอาไว้!”
“ตามใจ! อย่ามาอ้อนวอนฉันก็แล้วกัน ฉันให้โอกาสเธอเรียกร้องสิทธิ์เต็มที่ แต่เธอไม่อยากได้เองนะแพรวรุ้ง"
“ก็สิ่งที่ฉันอยากได้นายให้ไม่ได้! ไม่เป็นไร ฉันจะถือเสียว่ามันเป็นคราวซวยของฉันก็แล้วกัน!” นัยน์ตาคู่สวยเอ่อท้นด้วยหยาดน้ำตา จมูกโด่งรั้นแดงเรื่อ
แพรวรุ้งแสบไปทั่วทั้งโพรงเมื่อน้ำมูกน้ำตามันพร้อมใจกันเล่นงานเธอ
“ก็ดี! เธอเลือกเองนะ!” ชายหนุ่มตอกย้ำ แต่ในใจกลับมุ่งหวังในบางสิ่ง
‘ไม่มีวันเสียหรอก แพรวรุ้ง ถึงฉันจะแต่งงานกับเธอไม่ได้ แต่ยังไงซะ เธอก็ต้องเป็นของฉัน คนเดียวเท่านั้น'
*******
เมื่อความสัมพันธ์ทางกายเกิดขึ้นเพราะแรงปรารถนา หาใช่ ความรัก ดังนั้น การรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน มันจึงเป้นไปไม่ได้
เผียะ!
“เห็นแก่ตัว ทุเรศที่สุด!” หญิงสาวให้พรชายหนุ่ม หลังจากฟาดฝ่ามือใส่แก้มสากของเขาไปเต็มรัก
นัยน์ตาดำดุของ กวิน จ้องหน้านางแบบสาวเขม็ง แน่นอนว่าไม่เคยมีใครกล้าตบเขาอย่างนี้ ทำไม แพรวรุ้ง
ถึงไม่เหมือนดารา นางแบบคนอื่นๆ ที่เขาเคยควงนะ หากอยากได้อะไรก็บอกมาสิ ข้าวของ เงินทอง
รับรองว่าหล่อนจะอยู่สุขสบาย ไม่ต้องเร่แก้ผ้าถ่ายแบบอย่างนี้
“ฉันไม่ใช่อีตัว! ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่ สายตานายมันฟ้อง สายตาดูแคลนเหยียดหยามไม่เห็นค่าพรหมจรรย์ของฉัน อย่าคิดว่าฉันจะเหมือนผู้หญิงของนาย ที่ตั้งหน้าตั้งตารอท่าโดดขึ้นเตียง พอเสร็จกิจแล้วก็ถีบหัวส่ง ถึงฉันต้องแก้ผ้าหาเงินเลี้ยงตัว ฉันก็ไม่มีวันเป็นนางบำเรอของใคร! จำเอาไว้!”
“ตามใจ! อย่ามาอ้อนวอนฉันก็แล้วกัน ฉันให้โอกาสเธอเรียกร้องสิทธิ์เต็มที่ แต่เธอไม่อยากได้เองนะแพรวรุ้ง"
“ก็สิ่งที่ฉันอยากได้นายให้ไม่ได้! ไม่เป็นไร ฉันจะถือเสียว่ามันเป็นคราวซวยของฉันก็แล้วกัน!” นัยน์ตาคู่สวยเอ่อท้นด้วยหยาดน้ำตา จมูกโด่งรั้นแดงเรื่อ
แพรวรุ้งแสบไปทั่วทั้งโพรงเมื่อน้ำมูกน้ำตามันพร้อมใจกันเล่นงานเธอ
“ก็ดี! เธอเลือกเองนะ!” ชายหนุ่มตอกย้ำ แต่ในใจกลับมุ่งหวังในบางสิ่ง
‘ไม่มีวันเสียหรอก แพรวรุ้ง ถึงฉันจะแต่งงานกับเธอไม่ได้ แต่ยังไงซะ เธอก็ต้องเป็นของฉัน คนเดียวเท่านั้น'
Tags: แรงรักทวงแค้น ส.ธราธร ตีพิมพ์ ต่อด้วย แรงรักซ่อนปรารถนา (ผ่านพิจารณาจาก ส.ธราธร และ มารยายั่วใจ อัพต่อจากเรื่องนี้ เร็วๆ นี้ค่ะ มือใหม่หัดเขียน ช่วยติเตียน ด้วยนะคะ)
ตอน: บทที่ 11 ลูกเธอ ลูกฉัน ไม่ใช่ลูกของเรา 40% ทำร้ายจิตใจ เตรียมผ้าเช็ดหน้า Y^Y
บทที่ 11
ลูกเธอ ลูกฉัน ไม่ใช่ลูกของเรา
คุณหมอสูงวัยรีบรุดมายังห้องดังกล่าวแพรวรุ้งหน้าซีดเผือด เธอไม่ยอมให้พยาบาลเอาเข็มจิ้มที่ข้อมือง่ายๆ
กวินปวดใจยิ่งนักที่หล่อนทำอย่างนั้น หล่อนไม่ได้รักพ่อหนูมีนาหรอกหรือถึงไม่อยากช่วยให้เขามีชีวิต ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆ หญิงสาว เขารู้ดีว่าแพรวรุ้งพยศไม่เลิกแน่ๆ หากใช้ไม้แข็ง
“แพรว...ฉันขอร้อง ช่วยลูกฉันทีเถอะ เขาอาจจะตายในไม่กี่นาทีถ้าเลือดมาไม่ทัน เธออยากเห็นเขาตายอย่างนั้นหรือ? หญิงสาวส่ายหน้า น้ำตาเริ่มเอ่อคลอ เธอมีโรคประจำตัวและตอนนี้เธอก็กำลัง...
“ฉัน ฉันไม่สบายอยู่นะ ให้เลือดไม่ได้หรอก” เธอยังยืนยันคำเดิม แต่เสียงอ่อนลง
“โธ่แพรวช่วยทีเถอะ แพรวช่วยลูกของฉันที”
แพรวรุ้งน้ำตาไหลอาบแก้ม เขารักลูกชายคุณมิวเหลือเกิน รักมากจนไม่เหลือเผื่อแผ่มาให้ลูกของเธอ ไม่มีเหลือเศษเสี้ยวความรักไว้ให้ใครอีกแล้ว แม้แต่ลูกของเรา
“ก็ได้! คุณหมอคะ มาสูบเอาเลือด...ฮึกๆ ของแพรวไปเลย ฮึกๆ สูบเอาไปให้หมดยิ่ง...ดีฮือๆ”
คุณหมอชักงง เพียงแค่ให้เลือดต้องบังคับฝืนใจกันถึงขนาดนี้เชียวหรือ
กวินเจ็บแปลบในอกหล่อนทำเหมือนกำลังประชดเขา เขารู้ว่าหล่อนกำลังไม่สบาย แต่หน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ หล่อนน่าจะเข้าใจ เห็นใจเขาบ้าง เขาสัญญาว่าหากลูกชายเขาผ่านวันนี้ไปได้ เขาจะดูแลหล่อนอย่างดีที่สุด สาบานเลย
“หมอครับ เร็วเข้าช่วยชีวิตลูกชายผมที”
แพรวรุ้งกลั้นสะอื้นจนร่างสั่นระริก ขาเรียวยาวก้าวลงจากเตียงเพื่อเดินตามร่างคุณหมอสูงวัยไปยังอีกห้อง
ห้องเจ้าหนูมีนา
คุณพยาบาลไม่มีเวลามากพอที่จะสูบเอาเลือดของแพรวรุ้งลงถุง ร่างสองร่างจึงต้องนอนเคียงกันโดยมีสายยางลำเลียงหยาดโลหิตเชื่อมทั้งสองเอาไว้ ขณะที่ร่างกลมป้อมของพ่อหนูที่ถูกยิง เริ่มมีสีระเรื่อบนพวงแก้ม แต่อีกฝ่ายที่นอนเคียงกันกลับมีใบหน้าซีดลง ซีดลงและในที่สุดหล่อนก็สลบไป
“คุณคะ!” พยาบาลนางหนึ่งร้องเรียกนางแบบสาว ใบหน้าเจ้าหล่อนวิตกด้วยเกรงว่าลางสังหรณ์จะเป็นจริง
คุณหมอสูงวัยรีบย้ายจากร่างพ่อหนูน้อยมารักษานางแบบสาวทันที
เวลาเดียวกันนั้น กวินนั่งจดจ่อรอคอยด้วยความหวังอยู่หน้าห้องลูกชาย เขาห่วงบุตรชายที่รักยิ่งกว่าสิ่งใดๆ หากเป็นไปได้ เขาอยากแบกรับความเจ็บปวดทั้งหมดทั้งมวลนั้นเอาไว้เสียเอง มันคงไม่ทรมานเท่าสิ่งที่เขากำลังเผชิญในตอนนี้
พยาบาลสาวนางหนึ่งเปิดประตูห้องของบุตรชายออกมาในที่สุด เจ้าหล่อนเดินออกมาโดยที่สองมือเต็มไปด้วยเครื่องมือทางการแพทย์ หล่อนเก็บเครื่องมือแล้ว แสดงว่าลูกเขาปลอดภัย
“เป็นยังไงบ้างครับคุณพยาบาล”
ร่างสูงใหญ่ถึงกับเซเมื่อลุกขึ้นยืนโดยฉับพลัน
“น้องปลอดภัยแล้วค่ะ แต่คุณแม่กลับอาการไม่ดีเท่าที่ควร คงต้องรอเลือดที่กำลังส่งมา ร่างกายเธออ่อนแอมากนะคะ ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือก เราคงไม่ให้เธอให้เลือดแน่ๆ เพราะว่า...”
“นายคะ!? โทรศัพท์ค่ะ”
แก้วตาถือโทรศัพท์มาส่งให้นายหัวหน้าตาตื่น พยาบาลสาวจึงไม่เอ่ยต่อเพราะคิดว่าสามีของคนไข้คงจะทราบถึงสาเหตุแล้ว
กวินมองโทรศัพท์ในมืออย่างเห็นเป็นตัวประหลาด เขาไม่อยากรับสายเจ้าหล่อนเลย แต่คงเลี่ยงไม่ได้ คุณหญิงพราวพริ้งฉลาดเจ้าเล่ห์ หล่อนคงระแวงหากเขาขาดการติดต่อ
“ครับ ว่ายังไงครับพี่พริ้ง”
“อ้อ...ครับ พี่พริ้ง เซ็น เถอะครับ หรือว่าพี่พริ้งไม่ไว้ใจผม” เขาลองเชิง ซึ่งอีกฝ่ายก็เสียงอ่อนเสียงหวานตอบกลับมา
“ครับอีกวันสองวันผมก็จะกลับแล้ว คิดถึงพี่พริ้งนะครับ ครับสวัสดีครับ”
กวินถอนหายใจอีกครั้งก่อนยัดโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋ากางเกง เขานั่งรอจนคุณหมอสูงวัยเดินออกมาบอกว่าแพรวรุ้งอาการดีขึ้น จึงยอมกลับไปพักผ่อน ที่ห้อง
ลูกเธอ ลูกฉัน ไม่ใช่ลูกของเรา
คุณหมอสูงวัยรีบรุดมายังห้องดังกล่าวแพรวรุ้งหน้าซีดเผือด เธอไม่ยอมให้พยาบาลเอาเข็มจิ้มที่ข้อมือง่ายๆ
กวินปวดใจยิ่งนักที่หล่อนทำอย่างนั้น หล่อนไม่ได้รักพ่อหนูมีนาหรอกหรือถึงไม่อยากช่วยให้เขามีชีวิต ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆ หญิงสาว เขารู้ดีว่าแพรวรุ้งพยศไม่เลิกแน่ๆ หากใช้ไม้แข็ง
“แพรว...ฉันขอร้อง ช่วยลูกฉันทีเถอะ เขาอาจจะตายในไม่กี่นาทีถ้าเลือดมาไม่ทัน เธออยากเห็นเขาตายอย่างนั้นหรือ? หญิงสาวส่ายหน้า น้ำตาเริ่มเอ่อคลอ เธอมีโรคประจำตัวและตอนนี้เธอก็กำลัง...
“ฉัน ฉันไม่สบายอยู่นะ ให้เลือดไม่ได้หรอก” เธอยังยืนยันคำเดิม แต่เสียงอ่อนลง
“โธ่แพรวช่วยทีเถอะ แพรวช่วยลูกของฉันที”
แพรวรุ้งน้ำตาไหลอาบแก้ม เขารักลูกชายคุณมิวเหลือเกิน รักมากจนไม่เหลือเผื่อแผ่มาให้ลูกของเธอ ไม่มีเหลือเศษเสี้ยวความรักไว้ให้ใครอีกแล้ว แม้แต่ลูกของเรา
“ก็ได้! คุณหมอคะ มาสูบเอาเลือด...ฮึกๆ ของแพรวไปเลย ฮึกๆ สูบเอาไปให้หมดยิ่ง...ดีฮือๆ”
คุณหมอชักงง เพียงแค่ให้เลือดต้องบังคับฝืนใจกันถึงขนาดนี้เชียวหรือ
กวินเจ็บแปลบในอกหล่อนทำเหมือนกำลังประชดเขา เขารู้ว่าหล่อนกำลังไม่สบาย แต่หน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ หล่อนน่าจะเข้าใจ เห็นใจเขาบ้าง เขาสัญญาว่าหากลูกชายเขาผ่านวันนี้ไปได้ เขาจะดูแลหล่อนอย่างดีที่สุด สาบานเลย
“หมอครับ เร็วเข้าช่วยชีวิตลูกชายผมที”
แพรวรุ้งกลั้นสะอื้นจนร่างสั่นระริก ขาเรียวยาวก้าวลงจากเตียงเพื่อเดินตามร่างคุณหมอสูงวัยไปยังอีกห้อง
ห้องเจ้าหนูมีนา
คุณพยาบาลไม่มีเวลามากพอที่จะสูบเอาเลือดของแพรวรุ้งลงถุง ร่างสองร่างจึงต้องนอนเคียงกันโดยมีสายยางลำเลียงหยาดโลหิตเชื่อมทั้งสองเอาไว้ ขณะที่ร่างกลมป้อมของพ่อหนูที่ถูกยิง เริ่มมีสีระเรื่อบนพวงแก้ม แต่อีกฝ่ายที่นอนเคียงกันกลับมีใบหน้าซีดลง ซีดลงและในที่สุดหล่อนก็สลบไป
“คุณคะ!” พยาบาลนางหนึ่งร้องเรียกนางแบบสาว ใบหน้าเจ้าหล่อนวิตกด้วยเกรงว่าลางสังหรณ์จะเป็นจริง
คุณหมอสูงวัยรีบย้ายจากร่างพ่อหนูน้อยมารักษานางแบบสาวทันที
เวลาเดียวกันนั้น กวินนั่งจดจ่อรอคอยด้วยความหวังอยู่หน้าห้องลูกชาย เขาห่วงบุตรชายที่รักยิ่งกว่าสิ่งใดๆ หากเป็นไปได้ เขาอยากแบกรับความเจ็บปวดทั้งหมดทั้งมวลนั้นเอาไว้เสียเอง มันคงไม่ทรมานเท่าสิ่งที่เขากำลังเผชิญในตอนนี้
พยาบาลสาวนางหนึ่งเปิดประตูห้องของบุตรชายออกมาในที่สุด เจ้าหล่อนเดินออกมาโดยที่สองมือเต็มไปด้วยเครื่องมือทางการแพทย์ หล่อนเก็บเครื่องมือแล้ว แสดงว่าลูกเขาปลอดภัย
“เป็นยังไงบ้างครับคุณพยาบาล”
ร่างสูงใหญ่ถึงกับเซเมื่อลุกขึ้นยืนโดยฉับพลัน
“น้องปลอดภัยแล้วค่ะ แต่คุณแม่กลับอาการไม่ดีเท่าที่ควร คงต้องรอเลือดที่กำลังส่งมา ร่างกายเธออ่อนแอมากนะคะ ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือก เราคงไม่ให้เธอให้เลือดแน่ๆ เพราะว่า...”
“นายคะ!? โทรศัพท์ค่ะ”
แก้วตาถือโทรศัพท์มาส่งให้นายหัวหน้าตาตื่น พยาบาลสาวจึงไม่เอ่ยต่อเพราะคิดว่าสามีของคนไข้คงจะทราบถึงสาเหตุแล้ว
กวินมองโทรศัพท์ในมืออย่างเห็นเป็นตัวประหลาด เขาไม่อยากรับสายเจ้าหล่อนเลย แต่คงเลี่ยงไม่ได้ คุณหญิงพราวพริ้งฉลาดเจ้าเล่ห์ หล่อนคงระแวงหากเขาขาดการติดต่อ
“ครับ ว่ายังไงครับพี่พริ้ง”
“อ้อ...ครับ พี่พริ้ง เซ็น เถอะครับ หรือว่าพี่พริ้งไม่ไว้ใจผม” เขาลองเชิง ซึ่งอีกฝ่ายก็เสียงอ่อนเสียงหวานตอบกลับมา
“ครับอีกวันสองวันผมก็จะกลับแล้ว คิดถึงพี่พริ้งนะครับ ครับสวัสดีครับ”
กวินถอนหายใจอีกครั้งก่อนยัดโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋ากางเกง เขานั่งรอจนคุณหมอสูงวัยเดินออกมาบอกว่าแพรวรุ้งอาการดีขึ้น จึงยอมกลับไปพักผ่อน ที่ห้อง
Lilly เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ส.ค. 2555, 00:11:28 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ส.ค. 2555, 00:11:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 3297
| << บทที่ 10 แม่เลี้ยงพรหมจรรย์ 105% จบบทลบ | บทที่ 11 ลูกเธอ ลูกฉัน ไม่ใช่ลูกของเรา 90% บีบหัวใจสุดลบๆ >> |
sai 6 ส.ค. 2555, 00:23:57 น.
ปวดใจแทนแพรววจัง แต่อย่างว่ากวินก็ไม่รู้ว่าแพรวมีลูกด้วย
ปวดใจแทนแพรววจัง แต่อย่างว่ากวินก็ไม่รู้ว่าแพรวมีลูกด้วย
wii 6 ส.ค. 2555, 06:44:27 น.
ที่จริงเเพทย์เเละพยาบาลน่าจะตรวจก่อนที่จะดูดเอาเลือดไป ถ้าท้องยิ่งไม่ใด้ใหญ่เลย เเละอีกอย่างถ้าคนที่จะบริจาคเลือดเคยใด้รับเลือดจากคนอื่นมาก่อนยิ่งไม่ใด้ใหญ่เลยเพราะค่าpositiveเเละnegativeของเลือดจะเปลี่ยนไป เเม่ว่าเลือดนั้นจะเป็นกรุ๊ปเดียวกันก็ตาม เฮ้อน่าสงสารเเพรเนาะ น่าจะหอบลูกหนีไปให้ไกลเลย คนใจดำเเบบนายกวินต่อให้รักเเสนรักก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกมีเเต่นำความทุกข์มาให้คนรอบๆข้าง พูดง่ายๆว่าหาค่าของความเป็นคนไม่มีเลย
ที่จริงเเพทย์เเละพยาบาลน่าจะตรวจก่อนที่จะดูดเอาเลือดไป ถ้าท้องยิ่งไม่ใด้ใหญ่เลย เเละอีกอย่างถ้าคนที่จะบริจาคเลือดเคยใด้รับเลือดจากคนอื่นมาก่อนยิ่งไม่ใด้ใหญ่เลยเพราะค่าpositiveเเละnegativeของเลือดจะเปลี่ยนไป เเม่ว่าเลือดนั้นจะเป็นกรุ๊ปเดียวกันก็ตาม เฮ้อน่าสงสารเเพรเนาะ น่าจะหอบลูกหนีไปให้ไกลเลย คนใจดำเเบบนายกวินต่อให้รักเเสนรักก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกมีเเต่นำความทุกข์มาให้คนรอบๆข้าง พูดง่ายๆว่าหาค่าของความเป็นคนไม่มีเลย
nutcha 6 ส.ค. 2555, 07:46:16 น.
กวินโหดร้ายมาก ไรเตอร์คะขอแบบแพรวหนีออกจากเกาะได้และหนีให้กวินตามหาจนสุดหล้าฟ้าเขียวเลยชนิดที่ว่าเจออีกครั้งลูกโตแล้วนะ
กวินโหดร้ายมาก ไรเตอร์คะขอแบบแพรวหนีออกจากเกาะได้และหนีให้กวินตามหาจนสุดหล้าฟ้าเขียวเลยชนิดที่ว่าเจออีกครั้งลูกโตแล้วนะ
Lilly 6 ส.ค. 2555, 23:02:56 น.
ทำใจ ><
ทำใจ ><