ในสวนศิลป์
พี่ต้นกล้า นาวาตรีจิรวัติ สุกปลั่งนั้น ไม่ใช่ปัญหาของกฤษณะอีกต่อไปแล้ว วันนี้เป็นวันวิวาห์ของเขากับพี่แพรวพรรณที่เพาะบ่มความรักดูใจกันตามที่แม่ของพี่แพรวพรรณต้องการมาถึงเกือบสองปี..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: 15.1 “พี่ว่าเขาคงไม่ใช่คนเจ้าชู้ และก็ดูอบอุ่น”

บทที่ 15

จรินนาต้องแปลกใจที่อาบน้ำแต่งตัวลงมาจากชั้นบนแล้วพบว่าป้าสำเนียงยังไม่ได้ออกจากบ้านไปเฝ้าร้านให้สุนันทาเหมือนทุก ๆ วัน...

“อ้าวป้าวันนี้ไม่ได้ไปเฝ้าร้านให้สุเหรอ”

“เห็นเค้าว่าจะไปตอนเที่ยง ๆ”

“ทำไมละ”

“ไม่รู้ซิ โทรมาบอกอย่างนั้น”

“เมื่อเช้าตอนที่อาจารย์เดชาพงษ์กินข้าวอยู่บ้านเรา สุโทรมาหาป้าหรือเปล่า” จรินนาลองหยั่งสถานการณ์ที่ผ่านมา

“โทร..” พอได้คำตอบจรินนาก็ครุ่นคิดหาทางแก้ลำทันที

“อืม..งั้นจินออกไปข้างนอกก่อนนะ ค่ำนี้ จินกับป๊าจะไปงานเลี้ยง ป้าจะกลับค่ำ ๆ หน่อยก็ได้นะ...”

ออกจากบ้านมาแล้ว แรกทีเดียวจรินนาตั้งใจจะแวะร้านดอกไม้ของสุนันทาเพื่อแสดงตัวให้สุนันทารู้ว่าเธอล่วงรู้แผนการตื้น ๆ แบบนั้น แต่ขณะที่กำลังขับรถอยู่โทรศัพท์ของจรินนาก็ดังขึ้น เป็นเบอร์ของวิษณุจักร จรินนารีบรับสายและกรอกเสียงหวาน ๆ ไปทันที “สวัสดีค่ะ”

“วันนี้ออกไปไหนหรือเปล่า” น้ำเสียงของวิษณุจักรนุ่มทุ้มสุภาพเช่นเคย

“มีอะไรคะ”

“กลางวันนี้หาอะไรอร่อย ๆ กินกัน ที่บิ๊กซี บาร์บีคิวพลาซ่า ดีไหม”
“พี่จักรเลี้ยง”

“ได้...เจอกันที่บิ๊กซีเลยไหม”

“เจอกันที่โรงแรมก็ได้ค่ะ จินเข้าไปดูโรงแรมหน่อย ไม่ได้ไปหลายวันแล้ว ตรวจงานหน่อย”

“ตรวจงานศิลปะ หรืองานของพี่”

“อยากเห็นห้องทำงานของจินว่าไปถึงไหนแล้ว”

“น่าจะทำทีหลังสุดนะ เร่งห้องพักลูกค้าอยู่..ใกล้สิ้นปีแล้ว”

“ค่ะ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะคะ อย่างไรถ้าพี่จักรอยู่ข้างบน จินก็รออยู่ข้างล่างนะคะ จะซื้อขนมไปฝากนางเขาหน่อย”

หาข้ออ้างอันสวยงามได้แล้วจรินนาก็ตัดสายจากวิษณุจักรเปลี่ยนทิศทางเดินรถจากร้านของสุนันทาไปยังตลาดเพื่อซื้อผลไม้ติดมือไปฝากอนงค์นางตามที่กล่าวอ้าง และพอจรินนาหิ้วถุงผลไม้ไปถึงหญิงสาวก็ต้องแปลกใจที่ไม่พบเดชาพงษ์บนนั่งร้านที่หน้างานของเขา...และนั่งร้านอีกสองมุมก็ว่างเปล่าเช่นกัน

“ไปไหนกันหมด” จรินนาเอ่ยปากถามอนงค์นางที่หันมายิ้มทักทายให้

“เอ่อ..” อนงค์นางยิ้มแหย ๆ ให้ก่อนจะวางพู่กันแล้วปีนลงมาจากนั่งร้าน

“ซื้อผลไม้มาฝาก...ไหนกันหมด”

“พี่สุไม่สบาย พี่ขจรเกียรติไปเที่ยวฮ่องกง..”

“ฮ่องกง” จรินนาชักสีหน้าแปลกใจเพราะไม่อยากจะเชื่อว่าแค่คนเขียนภาพแต่งตัวธรรมดา ๆ เหมือนไม่มีเงินติดกระเป๋าจะไปเที่ยวต่างประเทศได้

“ติดคุกนะพี่ อาจารย์กล้วยกำลังไปประกันตัวอยู่น่ะ” ด้วยเห็นว่าเป็นจรินนาอนงค์นางจึงยอมเปิดปากทั้งที่ก่อนหน้านั้นวิษณุจักรก็เวียนมาถามอยู่เหมือนกันว่าทำไมวันนี้ทีมช่างดูเงียบผิดปกติ

“คดีอะไร”

“พยายามฆ่า...เมียพี่เกียรติเขามีชู้น่ะ หนีตามชู้ไป แล้วไปบังเอิญเจอกันอย่างไรไม่รู้ ก็เลยชกต่อยกัน แล้วทางนั้นเพี้ยงพร้ำโดนพี่เกียรติจัดหนักจนหยอดน้ำเกลือ เมียหลวงก็เลยแจ้งความว่าพี่เกียรติพยายามฆ่า ตำรวจจับเข้าคุกไปแล้ว อาจารย์เลยเดือดร้อนไปวิ่งเต้นอยู่นะ ไม่รู้เป็นอย่างไรบ้าง...”

พอรู้เรื่องหนักใจที่เขาไม่ได้เป็นคนก่อขึ้นมาแล้ว จรินนาที่ตั้งใจจะมาหาวิษณุจักรแล้วควงออกไปกินข้าวด้วยกันเพื่อหยั่งดูสีหน้าของเขา ก็รู้สึกเห็นใจเขาขึ้นมา หญิงสาวถอนหายใจเบา ๆ

“บางทีที่ส่งไปทำงานตามวัดทิ้งงานซะก็มี...อาจารย์ก็ต้องหามือวาดไปวาดแทน ติดต่อประสานงานนะคะ...เพราะส่วนใหญ่เจ้าภาพจะติดต่องานผ่านอาจารย์มา ที่ไปรับงานทะเลาะวิวาทกันจนร่วมงานไม่ได้ก็มี ต้องจับแยกไปกันคนละทางสองทาง มีเรื่องปวดหัวเยอะค่ะ...”

“แต่ดูอาจารย์เค้าใจเย็นดีนะ”

“ใจเย็น ใจดี งานนี้ก็คงเงินไหลอีกแน่ ๆ” ระบายไปแล้วอนงค์นางก็ถอนหายใจเบา ๆ

“แล้วหมดงานที่นี่นางจะทำอะไรต่อ” จรินนาเปลี่ยนเรื่องคุย แต่ว่าคำตอบของอนงค์นางก็ทำให้ จรินนารู้สึกแปลกใจขึ้นมา ฝ่ายอนงค์นางที่ต้องตอบไปแบบนั้นเพราะต้องการยืนยันความบริสุทธิ์ใจของตนเอง

“รับงานที่บ้านพี่วิษณุจักรไว้คะ พี่เค้าไม่ได้บอกพี่จินเหรอ”

“งานอะไร”

“งานภาพที่ผนังบ้านเหมือนกัน งานเบา ๆ ค่ะ”

“อืม..พี่เพิ่งรู้...แล้วเริ่มงานเมื่อไหร่”

“เสร็จงานนี่ นางก็ไปลุย คงสักครึ่งเดือนก็เสร็จ ดีไม่ดีก็ประมาณสิบวัน ถ้าพี่เขาไม่ขยับทำทั้งหลังนะ”

“นึกอย่างไรถึงอยากได้ภาพนี้บ้าง”

“ก็เห็นว่าสวยดี แต่ของนางจะเน้นที่ภาพเถาวัลย์ไม้เลื้อยใช้สีเย็น ๆ ค่ะ กำลังออกแบบตัวนกและผีเสื้อให้พี่เขาดูอยู่...”

“คุยกันบ่อยเหรอ”

“ก็..” อนงค์นางสังเกตแววตาจรินนาไปด้วย แต่ก็ไม่เห็นถึงแรงหึงหวงประการใด จะมีก็แต่เพียงแววตาหยอกเย้าใคร่รู้ความในใจ..อนงค์นางก็เลยต้องบอกเล่าต่อด้วยสีหน้าเหมือนเธอไม่ได้คิดอะไรกับวิษณุจักรบ้าง “ก็ไม่บ่อยค่ะ สองสามหนเอง บังเอิญเจอกันครั้งหนึ่งที่บ้านนาง แล้วก็เจอกันที่นี่แหละ” การได้เจอวิษณุจักรที่นี่ทำให้อนงค์นางรู้สึกมีแรงลุกจากที่ตอนและกระตือรือล้นที่จะสวยให้เขามอง ซึ่งมันก็ได้ผลทีเดียว

“งานนี้ไปกันกี่คน”

เจอคำถามนี้เขาไปอนงค์นางถึงกับนิ่งคิดหาคำตอบที่จะทำให้คนทั้งคู่ไม่ผิดใจกัน

“นางวาดคนเดียวแต่ช่วงนางทำงาน ตอนนั้นพี่จักรก็คงไม่อยู่บ้านหรอก อยู่แต่แม่บ้านพี่เค้า ตอนนางไปดูหน้างาน นางก็ไปกับพี่สุ”

“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่”

“ก็นางเกรงว่าพี่จะงอนพี่จักร”

“อุ้ย...พี่กับพี่จักรไม่ได้มีอะไรกันเลย คนรู้จักกันทั่ว ๆ ไป พี่ น้องกัน ถ้าเขาจีบนางพี่ก็ยินดี”

“เขาไม่จีบนางหรอกค่ะ”

“แล้วนางอยากจีบเขาไหมละ”

“ไม่กล้าคิดหรอกค่ะ”

“ทำไม หล่อขนาดนั้น ใครไม่รู้สึกก็บ้าไปแล้วนะ”

“แล้วพี่จินปล่อยให้หลุดมือทำไมละคะ”

“พี่...” จรินนากรอกตาครุ่นคิดคำตอบเอาตัวรอดบ้าง

“พี่ไม่รู้สิ ใจพี่เฉย ๆ พี่เจอคนหล่อ ๆ รวย ๆ มาเยอะมั้ง”

“หรือไม่ชอบแบบตี๋ ๆ ขาว ๆ” อนงค์นางลองหยั่งเชิงดูบ้าง

“พี่ไม่มีสเป็คหรอก...คุยกันรู้เรื่องก็พอแล้ว”

“อย่างอาจารย์ของนางละมีสิทธิ์ไหม”

พอโดนรุกเร้าคืนบ้างจรินนาก็พยายามเกลื่อนสีหน้า แต่ว่ามันก็แดงระเรื่อขึ้นมา “อันที่จริงพี่ถามนางก่อนนะว่านางรู้สึกอย่างไรกับพี่จักร”

“ถ้าพี่จินยืนยันว่าไม่มีอะไรพิเศษกับพี่จักร นางก็จะบอกว่านางก็รู้สึกดี ๆ กับพี่จักรไปตามประสาสาว ๆ อยากเจอคน หล่อ รวย การงานดี สุภาพ ขยัน...พี่เค้านี่ผู้ชายในฝันของสาว ๆ เลยนะ”

“พี่ว่าเขาก็คงชอบ ๆ นางอยู่นะ”

“เขาชอบพี่จิน”

“ไม่หรอก พี่บอกเขาไปแล้วว่าพี่ไม่ชอบเขาหรอก นางสบายใจได้เลย นางหาวิธีมัดใจเขาให้ได้แล้วกัน”

“แล้วพี่นางชอบใคร อาจารย์กล้วย”

“ทำไมต้องเป็นอาจารย์กล้วย..” จรินนาแสร้งขึ้นเสียงถาม

“พี่จินขี้โกง ไม่ยอมบอกความในใจกับนางบ้าง”

“พี่ไม่ได้ขี้โกง แต่พี่ยังพูดอะไรมากไม่ได้ เอาเป็นว่า ถ้าแฟร์ ๆ พี่ก็รู้สึกดีกับเขานะ”

“พี่มองเห็นอะไรในตัวอาจารย์ของนาง”

“พี่ว่าเขาคงไม่ใช่คนเจ้าชู้ และก็ดูอบอุ่น”

“แต่อาจารย์ของนางจนนะคะ เทียบกับพี่จินแล้ว ดอกฟ้า หมาวัดเลย”

“งั้นพี่ต้องทำตัวเองให้จนใช่ไหมจะได้คู่ควรกัน”

“พี่จินนี่ก็ตลกเป็นเหมือนกัน”

“พี่ว่ามันหมดยุคสมัยรวยจนแล้วแหละนาง คนเราถ้ารักกันคุยกันรู้เรื่อง อยากอยู่ด้วยกันทุกวันก็แต่งงานกัน"

“งั้นอาจารย์ของนางก็มีสิทธิ์”

“แล้วอาจารย์ของนางไม่มีใครเหรอ...สาวแก่แม่หม้ายดูท่าจะหวงอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“อาจารย์ไม่เล่นด้วยหรอก...ตักน้ำรดหัวตอ พี่จินสบายใจได้”

“ทำไมพี่ต้องสบายใจ”

“อ้าว ก็ถ้าคิดจะชอบอาจารย์กล้วยก็ชอบไปเลย”

“พี่ยังไม่ได้บอกพี่ชอบอาจารย์กล้วยสักหน่อย พี่ก็แค่ยกตัวอย่างความรู้สึกของพี่..อย่าเข้าใจพี่ผิดนะ นางเถอะ พี่จะบอกอะไรให้หน่อยนะ เตรียมรับมือกับแม่ของพี่จักรไว้ให้ดี ๆ แล้วกัน ขานั้นต้องคัดกรองลูกสะใภ้อย่างหนักเลยแหละ”

“คัดแบบแข่งกันทำอาหาร แข่งกันปักผ้านี่นางทำได้นะ แต่แข็งเรื่องสมบัตินางคงต้องบาย”

“พี่ว่ามันก็ขึ้นอยู่กับคนกลางเขาแหละ ถ้ามัดใจเขาได้ ให้เขาไปลุยกับแม่เขาเอง แต่ไม่ต้องถึงกับเอาตัวมัดเขาหรอกนะ ระวัง ๆ ตัวบ้างก็ดี...ท่าทางใช่เล่น”

“นางพอรู้ค่ะ..”

ขณะที่สองสาวหยุดพูดแล้วยิ้มให้กัน ที่บันไดก็มีเสียงกระแอมของวิษณุจักรที่ทำให้สองสาวต้องหันไปมองแล้วก็หันมายิ้มให้กันอย่างรู้กัน...

“สาว ๆ คุยอะไรกันครับ”

“จะชวนนางออกไปกินข้าวด้วยกันค่ะ พี่จักรว่าไง”

“ไม่ว่าไง ก็ไปซิ แต่ว่า แล้วเพื่อนของนางละ” วิษณุจักรหมายถึงสราวุฒิที่นั่งทำงานอยู่บนนั่งร้านตัวที่อยู่ห่างกันพอสมควร

“ชวนเขาไปด้วยกันซิ” จรินนาออกความเห็น แต่ว่าอนงค์นางรู้ว่าสราวุฒิคงจะไม่ไปแน่ ๆ เพราะเขาไม่ชอบการเสวนากับคนไม่คุ้นเคยกัน หญิงสาวจึงตอบไปว่า

“นางไม่ไปดีกว่าค่ะ กินข้าวรออาจารย์กล้วยอยู่กับพี่วุฒิที่นี่แหละ ตามสบายเลยค่ะ”

พออนงค์นางปฏิเสธ วิษณุจักรควรจะยินดี แต่เขากลับรู้สึกหึงขึ้นมา แต่ว่าไหน ๆ วันนี้เขาก็ชวน จรินนาออกไปหาอะไรกินเพื่อถามใจตัวเองแล้ว ก็คงต้องเลยตามเลยไปก่อน...







จุฬามณีเฟื่องนคร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ส.ค. 2555, 14:53:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ส.ค. 2555, 14:53:22 น.

จำนวนการเข้าชม : 2212





<< 14.2 “ยัง ขอเล่นตัวพอเป็นพิธีก่อน..อิอิ”   15.2 “พี่มีเรื่องให้นางช่วยหน่อย” >>
จุฬามณีเฟื่องนคร 7 ส.ค. 2555, 14:54:51 น.
นึกแล้วว่ามุกวายต้องเข้าตัวคนเขียน กร๊ากกกกกก // ขอบคุณจากทุก ๆ แรงใจนะครับ...จุ๊บ ๆ


imsoul 7 ส.ค. 2555, 15:55:16 น.
มาแล้ววววๆๆๆ


แว่นใส 7 ส.ค. 2555, 17:24:32 น.
รออยู่นะเนี่ย


คิมหันตุ์ 7 ส.ค. 2555, 17:59:47 น.
เค้ารอจารย์กล้วยกะอยู่นะเนี่ย....อิอิ


anOO 7 ส.ค. 2555, 19:03:00 น.
นายจักรคิดจะจับปลาหลายมือเหรอ


koffee 7 ส.ค. 2555, 19:33:34 น.
เพลี่ยงพล้ำ ค่ะ สะกดผิด


nateetip 7 ส.ค. 2555, 20:01:21 น.
^.^


konhin 7 ส.ค. 2555, 20:39:15 น.
รู้ทันกันจริงๆนางร้ายกับนางเอกเนี่ย ว่าแต่พระเอกทำไมน่าสงสารจัง


nutcha 7 ส.ค. 2555, 21:41:21 น.
อยากอ่านตอนหวาน ๆ ของอาจารย์กล้วยกับจินบ้างค่ะ


goldensun 7 ส.ค. 2555, 22:01:47 น.
งานนี้ท่าทางนายจักรจะไม่ใช่ฝ่ายเลือกนะคะ
สองสาวเราเป็นคนเลือกซะมากกว่า ว่าจะชอบใคร


Orathai 10 ส.ค. 2555, 07:17:47 น.
ไปถามใจตัวเองให้ดีแล้วกันทั้ง จรินนาทั้งวิษณุจักร...


Zephyr 12 ส.ค. 2555, 00:35:14 น.
อ่าว นายจักร ตกลงนายเลือกใคร
นางเลือกแล้ว จินแลพี่กล้วยก็เลือกกันและกันแล้ว นอกนั้น ก็ ตปก ไปละกัน


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account