'ฉันเคยรู้จักความรัก และฉันรู้ดีว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนเมื่อไม่สมดังหวัง

แต่ฉันรู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่า เมื่อต้องอยู่กับคนที่ไม่มีความรักให้ฉันเลย'


/////




"คุณไม่เข้าใจเหรอหนูหริ ว่าการอยู่ด้วยกันก็ไม่จำเป็นต้องรักกันมาก่อนก็ได้ ที่สำคัญคือคุณอุ้มท้องลูกของผม คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ"

"คุณเองก็มีผู้หญิงมากมายอยู่รอบตัว คุณจะกักขังฉันไว้ทำไม...คุณศินรินทร์ ฉันไม่ใช่คนที่คุณต้องการ... ไม่ใช่เลย..."

"ต้องการหรือไม่ต้องการคุณจะมารู้ใจผมได้ไงณสิริ แต่สิ่งที่รู้แน่ๆ ก็คือคุณเป็นของผมไงล่ะ หรือจะบอกว่าไม่ใช่ เพราะไอ้ที่ป่องมาก็เป็นหลักฐานชั้นยอดอยู่แล้วนี่"

"คุณมันใจร้าย"

"รู้ไว้ก็ดี!"

“โอววว ให้ตายสิ คุณนี่สุดยอดจริงๆ”

เสียงหายใจกระเส่าพร้อมอาการหอบประหนึ่งวิ่งมาไกลของชายหนุ่มรูปงามดังให้หญิงสาวหน้าตาสวยคมที่มีอาการไม่ต่างกันได้ยิน

เจ้าของร่างอรชรเปลือยเปล่าซบหน้าลงกับบ่ากว้างดังว่าจะหมดแรง เธอค่อยๆ ขยับเคลื่อนย้ายกายลงไป แล้วเบียดอกสล้างชูชันเข้าหากายสูงใหญ่หลังจากผ่านพ้นกิจกรรมเรียกเหงื่ออันแสนร้อนแรง

ตะแคงเบียดร่างอันแสนเย้ายวนอย่างมีจริตพองามเข้าหา ไต่นิ้วเรียวไปตามแผงอกตึงแน่นของอีกฝ่ายที่เอกเขนกนอนเคียง

เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างช้าๆ ส่งยิ้มแสนหวานที่บ่งบอกให้ชายหนุ่มรู้ว่าเขาคือผู้ชายที่เธอให้ความสำคัญมากเพียงใด หากเหตุผลแท้จริงคือกลัวว่าชายหนุ่มจะหลงใหลในรูปโฉมและลีลาของตนไม่นานเช่นเดียวกับหญิงสาวอีกหลายคน

“ทีน่าว่าคุณต่างหาก ที่สุดยอด”

กล่าวจบก็ยืดกายขึ้นมา บรรจงจูบชายหนุ่มราวกับว่ารสของน้ำผึ้งก็หวานได้ไม่เทียบเทียม

“ผมขอรับโทรศัพท์ก่อน”

เธอชะงักงัน เมื่อเขาผละห่างออกไปทันที ได้แต่มองเขาเอื้อมมือคว้าโทรศัพท์มือถือที่กำลังสั่นจนเกิดเสียงดังครืดคราดบนหัวเตียงนั้นอย่างปวดใจ

“ครับพี่เจ้า ผมอยู่ฮาวายเรียบร้อยแล้วครับ เมื่อไหร่ โอเค ..................................”

“งานหรือสาวๆ คะ เอสเค”

เธอถาม เมื่อการสนทนาผ่านคลื่นไร้สายจบ และชื่อของเขาที่เธอเรียก ก็คือตัวอักษรแรกของชื่อและนามสกุลจริง ‘ศินรินทร์ กุลวัฒนา’ ซึ่งสะกดด้วยตัวเอสและตัวเคเช่นเดียวกับเพื่อนๆ ของชายหนุ่มที่มักใช้เรียกกันเป็นประจำ

“ฮันนี่ คุณก็รู้อยู่แล้วว่าผมมาทำงาน แล้วจะให้เป็นเรื่องอื่นได้อย่างไรกันล่ะ”

น้ำเสียงทุ้มนั้นอ่อนหวาน เขาช่างรู้จักหลีกเลี่ยงคำตอบและใช้คำเรียกอีกฝ่ายให้ติดกับดักที่ไม่ต้องการให้ถามอะไรอีก แล้วหันมามอบรอยยิ้มหวานเชื่อมเพื่อเอาใจ แววตาจากนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนมีความหมายว่าเธอคือคนสำคัญ

หญิงงามได้แต่หัวใจละลาย รอยยิ้มของเธอสว่างไสว หัวใจโลดแล่นกับคำพูดและท่าทางของศินรินทร์มากมาย เพราะคำว่า ‘ฮันนี่’ ก็มีนัยว่า ‘ที่รัก’ นั่นเอง

“พี่ชายผมกำลังจะมาถึง”

เหมือนกับตกลงมากลางอากาศ เพราะคำพูดนี้ คือคำสั่งว่าต้องไปภายในสิบห้านาทีทั้งที่ยังไม่ทันได้พักเหนื่อย แต่กระนั้นก็จำต้องแสร้งส่งยิ้มหวาน พูดในสิ่งที่เธอรู้ว่าควรพูดเช่นไรเพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายเบื่ออย่างเร็วเกิน เพราะสิ่งสำคัญที่สุดเมื่อยังมีเขา ก็คือการการันตีเรื่องค่าใช้จ่าย ทั้งเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า น้ำหอมยี่ห้อหรูหรา และอื่นๆ อีกจิปาถะแบบไม่อั้น หากยังคบกันอยู่

“ฉันเข้าใจค่ะ ฉันเองก็อยู่ได้ไม่นานหรอก ต้องกลับไปเตรียมตัวเร็วๆ เหมือนกัน มีถ่ายแบบอีกสามชั่วโมงข้างหน้า”

พูดจบก็โน้มใบหน้าหล่อเหลาคมคายของชายหนุ่มมาจูบอย่างไม่ให้เสียเวลา

ไม่ต้องเอ่ยอะไรให้มากไปกว่านั้น เพราะต่างฝ่ายต่างรู้กันว่าความสัมพันธ์นั้นอยู่ในระดับใด แม้เธออยากจะจับเขามัดติดกับตัวมากแค่ไหน อยากจะรู้ว่าใช่เรื่องงานหรือไม่ กับการพูดคุยเมื่อครู่ แต่ก็ไม่อาจทำได้ นอกเสียจากแกล้งโง่และทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

และเพียงแค่เขาถอนริมฝีปาก

“ผมต้องไปแล้ว”

แทบอยากจะกรี๊ดให้ปรอทแตกอีกครั้ง

ร่างสูงใหญ่ สมส่วน และเปลือยเปล่านั้นยืนหยัดขึ้นเต็มความสูง เดินเข้าห้องน้ำที่เป็นกระจกฝ้าลวดลายอ่อนช้อย สมกับเป็นห้องพักแสนหรูของโรงแรมห้าดาว โดยไม่กล่าวสิ่งใด

ไม่... แม้แต่จะชวนไปอาบน้ำด้วยกัน

และเพียงแค่พ้นร่างของคู่นอน รอยยิ้มหวานบนใบหน้าสวยคมก็แปรเปลี่ยนไป ก้มหน้าที่แสดงความเจ็บปวดอย่างสุดกลั้นลงกับหมอนเอาไว้ กรีดร้องในระดับเสียงที่พอจะทำได้ เพราะคงอกแตกตายอยู่ตรงนี้ หากไม่ได้ระบายความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากการกระทำของเขาออกไปบ้าง

- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -




สวัสดีเพื่อนๆ นักอ่านที่รักทุกท่านนะคะ ดีใจที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้งค่ะ ขอรายงานตัวก่อนนะคะ ว่าหน้านี้อ้อยป่วย เส้นเลือดในสมองแตก มีรายงานอาการเป็นระยะบ้างทางเว็บเด็กดี ที่ห้องนิยายเรื่องรักในมือมารค่ะ (http://writer.dek-d.com/onlinenano/story/view.php?id=554281) ส่วนตอนนี้อาการหลายๆ อย่างดีขึ้นมากแล้ว เริ่มลั้ลลาแถวๆ หน้าคีย์บอร์ดได้บ้างแล้ว แต่อาการโดยรวม หมอยังวินิจฉัยว่าทรงตัวอยู่ แต่โดยรวมแล้วสำหรับอ้อยถือว่าดีมากค่ะ ดีกว่าตอนที่เป็นแรกๆ เยอะมากทีเดียว

วันนี้อ้อยก็เลยถือโอกาสมาส่งพี่ขุนให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันอีกครั้ง เผื่อว่าบางท่านไม่สะดวกที่จะเข้าในเว็บเด็กดีนะคะ

แจ้งความคืบหน้าเพิ่มเติมว่าพี่ขุนจะได้ออกเป็นเล่มแล้วนะคะ แต่เรื่องกำหนดวันวางแผงนั้น อ้อยยังไม่ทราบค่ะ ตอนนี้จะรีบทยอยเอามาลงให้เร็วที่สุดนะคะ

ขอบพระคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกท่านที่คอยติดตามอ่านนิยายของอ้อยด้วยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ

อ้อย/สุชาคริยา

สุชาคริยา

จำนวนการเข้าชม : 3344

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery