~**~หัวใจลายรัก ~**~
จู่ๆ เพื่อนสมัยเรียนก็มาขอร้องแกมบังคับให้หญิงสาวเจ้าของฉายา 'แม่ชี' ประจำกลุ่มอย่าง ณฤทัย ไปเข้าคอร์สอบรมธรรมะให้ วโรตม์ คนรักของเจ้าหล่อน ซึ่งเป็นเจ้าของอาบอบนวด เจ้าของฉายา 'ภูติแห่งราตรี' ที่ทั้ง โหด เหี้ยม เจ้าชู้และอันตราย ก่อนเจ้าหล่อนจะพาวโรตม์ไปพบพ่อแม่ ซึ่งเป็นคนธรรมะธัมโมมาก
ณฤทัยตั้งท่าจะปฏิเสธ ทว่าน้องสาวคนเดียวของเธอกลับถูก 'ภูติแห่งราตรี' พาตัวไปไว้บำเรอที่บ้าน ณฤทัยจึงต้องเข้าไปตามตัวน้องกลับมา
แม่ชีน้อยจะช่วยน้องได้หรือไม่ จะทำให้ให้ภูติกลายเป็นคนดีได้หรือเปล่า หรือจะเป็นเธอเองที่ต้องตกอยู่ใต้มนตร์สะกดของภูติตนนี้
ณฤทัยตั้งท่าจะปฏิเสธ ทว่าน้องสาวคนเดียวของเธอกลับถูก 'ภูติแห่งราตรี' พาตัวไปไว้บำเรอที่บ้าน ณฤทัยจึงต้องเข้าไปตามตัวน้องกลับมา
แม่ชีน้อยจะช่วยน้องได้หรือไม่ จะทำให้ให้ภูติกลายเป็นคนดีได้หรือเปล่า หรือจะเป็นเธอเองที่ต้องตกอยู่ใต้มนตร์สะกดของภูติตนนี้
Tags: โรแมนติกคอมเมดี้,ภูติราตรี,แม่ชี,อาบอบนวด
ตอน: บทนำ
สวัสดีค่ะ วันนี้กลับมาพร้อมนิยายเรื่องใหม่ ถ้าใครยังพอจำเจ้าพ่อ ที่นายดี แห่ง ณ ขณะรัก เคยไปทำซ่าเอาไว้ได้ล่ะก็ เรื่องนี้เป็นเรื่องของเขาค่ะ
ฝากด้วยนะคะ
+ + + + + + + +
บทนำ
เขาพลาด!
วโรตม์ย้ำคำนั้นกับตัวเองด้วยความเจ็บปวดระคนเจ็บใจ ขณะลากเท้าซึ่งปวดร้าวบริเวณหัวเข่าไปตามตรอกเล็กๆ ที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำสกปรกและเศษมูลฝอยที่หมักหมมนานนับปี กลิ่นเน่าเหม็นลอยอวลอยู่ในอากาศ ทว่าเขาไม่มีเวลาสนใจ สนแต่เพียงว่า ทำอย่างไรถึงจะเอาตัวรอดจากนักฆ่าที่กำลังตามหลังมา
เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นเต็มแผ่นหลังจนเสื้อเชิ้ตราคาแพงชุ่มเหงื่อ มือที่ถือปืนกระชับแน่น ดวงตาคมกล้าสีสนิมเหล็กกวาดมองซอยแห่งนั้นเพื่อประเมินสถานการณ์และคิดวางแผนอย่างรวดเร็ว
ครั้นแล้ว ก็ต้องสบถออกมาด้วยความผิดหวัง เมื่อพบว่ามันคือซอยตัน ที่มีถังขยะใบเก่าคร่ำคร่าให้กำบังกายเพียงใบเดียวเท่านั้น!
เสียงฝีเท้ามากกว่าหนึ่ง พร้อมเสียงเอะอะโวยวายแว่วมาจากต้นซอย และอีกไม่นาน พวกมันก็จะตามเข้ามาในนี้
พวกมันมีกี่คนนะ? วโรตม์ถอยไปนั่งพิงถังขยะอย่างเหนื่อยอ่อน พลางทบทวนความจำ...สี่คน และล้วนร่างหนากว่าเขาทั้งสิ้น!
ชายหนุ่มระบายลมหายใจออกมาหนักๆ...หัวใจวูบไหวเหมือนเทียนที่ต้องลม...
หากเป็นยามปกติ เขาค่อนข้างแน่ใจว่าเอาพวกมันอยู่ แต่ในยามที่ขาข้างหนึ่งถูกยิงและเลือดยังไหลไม่หยุด ร่างกายไม่มีเสื้อเกราะคุ้มกันและกระสุนก็เหลือเพียงสองลูก วโรตม์ก็ยังคิดหาทางเอาตัวรอดไม่เจอ
หรือฉายา “ภูติแห่งราตรี” จะสิ้นชื่อเสียคราวนี้?
เขาก้มลงมองมือใหญ่ข้างหนึ่งของตัวเอง พลันนั้น...ที่เห็นกลับไม่ใช่เส้นลายมือหนาหนัก ทว่าเป็นหลายชีวิตที่ต้องพบจุดจบเพราะมือเขา จุดจบอันหมายรวมถึง ผู้ชายหลายคนที่เสียชีวิตสิ้นไปจากโลกนี้ กับ ชีวิตผู้หญิงบางคนที่จมอยู่กับความชอกช้ำทรมาน จากการไม่อาจเริ่มต้นชีวิตใหม่ ได้เพียงเพราะได้ชื่อว่า เคยเป็นหมอนวด แถมยังติดโรคร้าย!
ธุรกิจสีเทาซึ่งหากินบนความ ‘อยาก’ ของผู้ชายอย่างอาบอบนวด สร้างเม็ดเงินมหาศาลให้วโรตม์ พร้อมๆ กับการบ่มเพาะศัตรูขึ้นจากหลายทิศทาง ทั้งจากคนทำธุรกิจเดียวกันและเจ้าหน้าที่ของรัฐบางรายที่พร้อมจะทำเป็นมองไม่เห็น ‘อะไรๆ’ ข้างในนั้น แต่นานวันเข้า ‘ค่ามองข้าม’ ก็เพิ่มปริมาณขึ้นจนกลายเป็นการค้ากำไรเกินควร หากไม่ให้ การข่มขู่จะเริ่มต้นขึ้น และนั่นก็ทำให้ในบางครั้งมือของเขาจำเป็นต้องเปื้อนเลือด
เสียงฝีเท้าของคนกลุ่มนั้นกำลังมุ่งมาทางนี้ ปลุกวโรตม์ให้หลุดออกจากภวังค์ รีบนอนคว่ำหน้าลงกับพื้นสกปรก เตรียมพร้อมสำหรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น...
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
พวกมันสาดกระสุนใส่ถังขยะที่เขาใช้เร้นกาย เสียงลูกปืนกระแทกถังดังป๋องแป๋ง...เป็นเวลายาวนานกว่าสิบนาที ก่อนจะหยุดลงเมื่อแน่ใจว่า พายุกระสุนที่พวกมันโหมใส่ น่าจะทำให้คนหลังถังขยะด่าวดิ้นแน่นอนแล้ว
...ความเงียบเข้าครอบคลุมซอยแห่งนั้นอีกครั้ง กลิ่นควันปืนผสมกลิ่นน้ำครำและขยะหมักหมมลอยอวลในอากาศ...
ทั้งสี่หันสบตากันด้วยความพึงพอใจ แต่วิสัยของนักฆ่า ต้องให้แน่ว่าเหยื่อตายจริง จึงจะออกจากที่ฆ่าได้ นั่นเอง หนึ่งในนั้นจึงเดินเข้าไปสำรวจผลงานอย่างไม่ระมัดระวังนัก และนั่นก็ทำให้ทันทีที่มันชะโงกหน้าลงไปดู ร่างของมันจึงถูกกระชากลงไปในถังขยะในลักษณะหัวคว่ำลงอย่างรวดเร็ว!
พวกมันที่เหลือยังไม่ทันตั้งตัวเสียด้วยซ้ำ ตอนที่กระสุนนัดแรกจาก ‘เหยื่อ’ ถูกปล่อยให้แล่นเข้าเจาะหน้าผากเพื่อนของมันคนหนึ่งอย่างพอเหมาะพอเจาะ!
นัดที่สอง เจาะเข้าที่หน้าอกของอีกคนโดยที่มันไม่มีโอกาสรู้ตัว!
ไม่นาน ร่างใหญ่ราวยักษ์ปักหลั่นทั้งสองก็ค่อยๆ ล้มลงบนพื้น ส่งผลให้น้ำที่เจิ่งนองแตกกระจาย
“เฮ้ย มึง!” เจ้าคนที่เหลือเพียงคนเดียวคำรามเสียงโกรธเกรี้ยวเมื่อได้สติ พร้อมๆ กับปืนในมือมันก็ปล่อยกระสุนออกมาอีกครั้ง วโรตม์กระโดดหลบหลังถังขยะอีกหน โดยไม่ลืมฉวยปืนจากมือเจ้าคนที่คว่ำหน้าขาชี้มาด้วย และยิงตอบโต้เมื่อสบช่อง
เมื่อเสียงปืนสงบลง เจ้านั่นก็นอนจมกองเลือดข้างๆ เพื่อนมันเรียบร้อยแล้ว...
วโรตม์กัดฟันลุกขึ้นยืน ใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด รอบนี้กระสุนของพวกมันเจาะเข้าที่แขนขวาของเขาได้สำเร็จ เลือดสีแดงเข้มไหลทะลุเสื้อเชิ้ตสีอ่อนออกมา เขารีบกดห้ามไม่ให้ไหลมากไปกว่านี้ จากนั้นก็ค่อยๆ เดินโซซัดโซเซออกจากบริเวณนั้น หวังสุดใจว่าจะสามารถพาร่างตัวเองออกไปถึงปากซอยได้ก่อนจะล้มลง
แต่พลันนั้นเอง ประสาทสัมผัสของเขาก็รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวจากด้านหลัง วโรตม์เสียวสันหลังวาบ เมื่อตระหนักได้ว่า หนึ่งในนั้นยังไม่ตาย!
วูบนั้น วโรตม์ทำใจปล่อยวาง แล้วปล่อยให้ภาพความทุรนทุรายของเหยื่อที่เขาฆ่า หมอนวดหลายคนทยอยปรากฏตัวในห้วงความคิด พร้อมกับขออโหสิกรรมในใจ
และภาพสุดท้ายที่เห็นก่อนเสียงปืนจะดังขึ้นคือ หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยเฉี่ยว ผิวขาวจัด ผู้มีดวงตาเซ็กซี่ชวนค้นหา...และยามนี้ดวงตาคู่นั้นกำลังบอกรักเขา...
อา...ใจหายนัก...
(จบบทนำสั้นๆ ค่ะ)
เปิดเรื่องอาจจะโหดไปนิ้ด อาชีพพระเอกอาจจะล่อแหลมไปหน่อย แต่ยังไงอ่านกันก่อนเนาะ แต่อย่างไรก็ตาม ยังคงพร้อมจะน้อมรับคำวิจารณ์เสมอค่ะ
ณสรวง
ฝากด้วยนะคะ
+ + + + + + + +
บทนำ
เขาพลาด!
วโรตม์ย้ำคำนั้นกับตัวเองด้วยความเจ็บปวดระคนเจ็บใจ ขณะลากเท้าซึ่งปวดร้าวบริเวณหัวเข่าไปตามตรอกเล็กๆ ที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำสกปรกและเศษมูลฝอยที่หมักหมมนานนับปี กลิ่นเน่าเหม็นลอยอวลอยู่ในอากาศ ทว่าเขาไม่มีเวลาสนใจ สนแต่เพียงว่า ทำอย่างไรถึงจะเอาตัวรอดจากนักฆ่าที่กำลังตามหลังมา
เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นเต็มแผ่นหลังจนเสื้อเชิ้ตราคาแพงชุ่มเหงื่อ มือที่ถือปืนกระชับแน่น ดวงตาคมกล้าสีสนิมเหล็กกวาดมองซอยแห่งนั้นเพื่อประเมินสถานการณ์และคิดวางแผนอย่างรวดเร็ว
ครั้นแล้ว ก็ต้องสบถออกมาด้วยความผิดหวัง เมื่อพบว่ามันคือซอยตัน ที่มีถังขยะใบเก่าคร่ำคร่าให้กำบังกายเพียงใบเดียวเท่านั้น!
เสียงฝีเท้ามากกว่าหนึ่ง พร้อมเสียงเอะอะโวยวายแว่วมาจากต้นซอย และอีกไม่นาน พวกมันก็จะตามเข้ามาในนี้
พวกมันมีกี่คนนะ? วโรตม์ถอยไปนั่งพิงถังขยะอย่างเหนื่อยอ่อน พลางทบทวนความจำ...สี่คน และล้วนร่างหนากว่าเขาทั้งสิ้น!
ชายหนุ่มระบายลมหายใจออกมาหนักๆ...หัวใจวูบไหวเหมือนเทียนที่ต้องลม...
หากเป็นยามปกติ เขาค่อนข้างแน่ใจว่าเอาพวกมันอยู่ แต่ในยามที่ขาข้างหนึ่งถูกยิงและเลือดยังไหลไม่หยุด ร่างกายไม่มีเสื้อเกราะคุ้มกันและกระสุนก็เหลือเพียงสองลูก วโรตม์ก็ยังคิดหาทางเอาตัวรอดไม่เจอ
หรือฉายา “ภูติแห่งราตรี” จะสิ้นชื่อเสียคราวนี้?
เขาก้มลงมองมือใหญ่ข้างหนึ่งของตัวเอง พลันนั้น...ที่เห็นกลับไม่ใช่เส้นลายมือหนาหนัก ทว่าเป็นหลายชีวิตที่ต้องพบจุดจบเพราะมือเขา จุดจบอันหมายรวมถึง ผู้ชายหลายคนที่เสียชีวิตสิ้นไปจากโลกนี้ กับ ชีวิตผู้หญิงบางคนที่จมอยู่กับความชอกช้ำทรมาน จากการไม่อาจเริ่มต้นชีวิตใหม่ ได้เพียงเพราะได้ชื่อว่า เคยเป็นหมอนวด แถมยังติดโรคร้าย!
ธุรกิจสีเทาซึ่งหากินบนความ ‘อยาก’ ของผู้ชายอย่างอาบอบนวด สร้างเม็ดเงินมหาศาลให้วโรตม์ พร้อมๆ กับการบ่มเพาะศัตรูขึ้นจากหลายทิศทาง ทั้งจากคนทำธุรกิจเดียวกันและเจ้าหน้าที่ของรัฐบางรายที่พร้อมจะทำเป็นมองไม่เห็น ‘อะไรๆ’ ข้างในนั้น แต่นานวันเข้า ‘ค่ามองข้าม’ ก็เพิ่มปริมาณขึ้นจนกลายเป็นการค้ากำไรเกินควร หากไม่ให้ การข่มขู่จะเริ่มต้นขึ้น และนั่นก็ทำให้ในบางครั้งมือของเขาจำเป็นต้องเปื้อนเลือด
เสียงฝีเท้าของคนกลุ่มนั้นกำลังมุ่งมาทางนี้ ปลุกวโรตม์ให้หลุดออกจากภวังค์ รีบนอนคว่ำหน้าลงกับพื้นสกปรก เตรียมพร้อมสำหรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น...
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
พวกมันสาดกระสุนใส่ถังขยะที่เขาใช้เร้นกาย เสียงลูกปืนกระแทกถังดังป๋องแป๋ง...เป็นเวลายาวนานกว่าสิบนาที ก่อนจะหยุดลงเมื่อแน่ใจว่า พายุกระสุนที่พวกมันโหมใส่ น่าจะทำให้คนหลังถังขยะด่าวดิ้นแน่นอนแล้ว
...ความเงียบเข้าครอบคลุมซอยแห่งนั้นอีกครั้ง กลิ่นควันปืนผสมกลิ่นน้ำครำและขยะหมักหมมลอยอวลในอากาศ...
ทั้งสี่หันสบตากันด้วยความพึงพอใจ แต่วิสัยของนักฆ่า ต้องให้แน่ว่าเหยื่อตายจริง จึงจะออกจากที่ฆ่าได้ นั่นเอง หนึ่งในนั้นจึงเดินเข้าไปสำรวจผลงานอย่างไม่ระมัดระวังนัก และนั่นก็ทำให้ทันทีที่มันชะโงกหน้าลงไปดู ร่างของมันจึงถูกกระชากลงไปในถังขยะในลักษณะหัวคว่ำลงอย่างรวดเร็ว!
พวกมันที่เหลือยังไม่ทันตั้งตัวเสียด้วยซ้ำ ตอนที่กระสุนนัดแรกจาก ‘เหยื่อ’ ถูกปล่อยให้แล่นเข้าเจาะหน้าผากเพื่อนของมันคนหนึ่งอย่างพอเหมาะพอเจาะ!
นัดที่สอง เจาะเข้าที่หน้าอกของอีกคนโดยที่มันไม่มีโอกาสรู้ตัว!
ไม่นาน ร่างใหญ่ราวยักษ์ปักหลั่นทั้งสองก็ค่อยๆ ล้มลงบนพื้น ส่งผลให้น้ำที่เจิ่งนองแตกกระจาย
“เฮ้ย มึง!” เจ้าคนที่เหลือเพียงคนเดียวคำรามเสียงโกรธเกรี้ยวเมื่อได้สติ พร้อมๆ กับปืนในมือมันก็ปล่อยกระสุนออกมาอีกครั้ง วโรตม์กระโดดหลบหลังถังขยะอีกหน โดยไม่ลืมฉวยปืนจากมือเจ้าคนที่คว่ำหน้าขาชี้มาด้วย และยิงตอบโต้เมื่อสบช่อง
เมื่อเสียงปืนสงบลง เจ้านั่นก็นอนจมกองเลือดข้างๆ เพื่อนมันเรียบร้อยแล้ว...
วโรตม์กัดฟันลุกขึ้นยืน ใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด รอบนี้กระสุนของพวกมันเจาะเข้าที่แขนขวาของเขาได้สำเร็จ เลือดสีแดงเข้มไหลทะลุเสื้อเชิ้ตสีอ่อนออกมา เขารีบกดห้ามไม่ให้ไหลมากไปกว่านี้ จากนั้นก็ค่อยๆ เดินโซซัดโซเซออกจากบริเวณนั้น หวังสุดใจว่าจะสามารถพาร่างตัวเองออกไปถึงปากซอยได้ก่อนจะล้มลง
แต่พลันนั้นเอง ประสาทสัมผัสของเขาก็รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวจากด้านหลัง วโรตม์เสียวสันหลังวาบ เมื่อตระหนักได้ว่า หนึ่งในนั้นยังไม่ตาย!
วูบนั้น วโรตม์ทำใจปล่อยวาง แล้วปล่อยให้ภาพความทุรนทุรายของเหยื่อที่เขาฆ่า หมอนวดหลายคนทยอยปรากฏตัวในห้วงความคิด พร้อมกับขออโหสิกรรมในใจ
และภาพสุดท้ายที่เห็นก่อนเสียงปืนจะดังขึ้นคือ หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยเฉี่ยว ผิวขาวจัด ผู้มีดวงตาเซ็กซี่ชวนค้นหา...และยามนี้ดวงตาคู่นั้นกำลังบอกรักเขา...
อา...ใจหายนัก...
(จบบทนำสั้นๆ ค่ะ)
เปิดเรื่องอาจจะโหดไปนิ้ด อาชีพพระเอกอาจจะล่อแหลมไปหน่อย แต่ยังไงอ่านกันก่อนเนาะ แต่อย่างไรก็ตาม ยังคงพร้อมจะน้อมรับคำวิจารณ์เสมอค่ะ
ณสรวง
ณสรวง เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ส.ค. 2555, 08:58:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ส.ค. 2555, 08:58:26 น.
จำนวนการเข้าชม : 1508
| Chapter 1 >> |
น้ำแอปเปิ้ล 19 ส.ค. 2555, 13:22:16 น.
ว้าว ชอบตาคนนี้ตั้งแต่อ่านนายดี ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้อ่านเรื่องเต็ม
ว้าว ชอบตาคนนี้ตั้งแต่อ่านนายดี ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้อ่านเรื่องเต็ม
nunoi 19 ส.ค. 2555, 20:53:50 น.
~ปูเสื่อรอค่า ~
~ปูเสื่อรอค่า ~
wane 20 ส.ค. 2555, 23:03:35 น.
ลุ้นมากมาย ใครจะมาช่วยเนี่ย
ลุ้นมากมาย ใครจะมาช่วยเนี่ย
ตุ๊งแช่ 21 ส.ค. 2555, 15:37:23 น.
นำสั้นจังค่ะ
นำสั้นจังค่ะ