ในสวนศิลป์
พี่ต้นกล้า นาวาตรีจิรวัติ สุกปลั่งนั้น ไม่ใช่ปัญหาของกฤษณะอีกต่อไปแล้ว วันนี้เป็นวันวิวาห์ของเขากับพี่แพรวพรรณที่เพาะบ่มความรักดูใจกันตามที่แม่ของพี่แพรวพรรณต้องการมาถึงเกือบสองปี..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..
ปัญหาของกฤษณะก็คือพี่ต้นกล้วย เดชาพงษ์ ซึ่งจนบัดนี้ก็ดูไม่มีวี่แววว่าจะชอบพอกับผู้หญิงคนไหน แต่เธอก็มั่นใจว่าด้วยญาณหยั่งรู้ของที่ได้จับมือและได้ทำนายพี่ชายของเธอไปแล้วนั้น เขาจะต้องได้เจอกับเนื้อคู่ของเขาและลงเอยด้วยการแต่งงานกันอย่างแน่นอน..แต่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน
เพราะคนเฉย ๆ อย่างพี่ต้นกล้วย เมขลาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า ถึงคราวจะต้องจีบผู้หญิงจะทำอย่างไร..แต่เธอก็มั่นใจว่า พระพรหมท่านก็คงมีวิถีของท่าน..คงมีวิธีการที่ทำให้คนสองคนได้พบกันมีเรื่องทำด้วยกันและผูกพันจนกระทั่งรักกันในที่สุด..เหมือนคู่ของเธอกับกฤษณะ ที่เริ่มต้นจากการเดินชนกันที่สถานีรถไฟและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องจุดไต้ตำตอ..
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนพิเศษ 1.1 งานแต่งวิษณุจักรกับอนงค์นาง
ตอนที่ 27
ตอนพิเศษ 1
4 เดือนต่อมา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะป๊า” จรินนาเงยหน้าจากเขียงที่กำลังหั่นผักร้องทักผู้เป็นพ่อที่ยืนนิ่งอยู่ตรงประตูครัว
“วันนี้ทำอะไรใส่บาตรล่ะลูก”
“วันนี้จินทำแกงจืดเต้าหู้ค่ะ ขนมก็เป็นขนมเค้กกล้วยหอมจากร้านทองใบ แล้วก็มีส้มเขียวหวาน ซื้อมาตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว..ส่วนของป๊าเหมือนเดิมค่ะ กลับมาป๊าก็กินได้เลย...”
“ป๊าออกไปเดินก่อนนะ เดี๋ยวจะรออพระอยู่ที่หน้าปากซอยแล้วกัน”
“อย่าเดินไปไกลนักนะคะ ค่อย ๆ เดินด้วย”
“ป๊าแข็งแรงแล้วน่า...”
“ค่ะ ป๊าแข็งแรงแล้ว...แต่จินยังเป็นห่วงค่ะ” เป็นห่วงเพราะหลังจากที่ตรวจเจอมะเร็งสำไส้ตอนต้นระยะที่สอง ผู้เป็นพ่อก็เข้ากับการผ่าตัดทันที เมื่อออกมาจากโรงพยาบาลมาแล้ว ทั้งเธอและเดชาพงษ์ต่างทุ่มเทหาวิธีการรักษาโรคร้ายของพ่อด้วยแนวทางอื่น ๆ ที่ไม่ใช้การใช้เคมีบำบัดและรังสี ซึ่งผู้เป็นพ่อก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จนกระทั่งร่างกายกลับมาแข็งแรงเป็นอัศจรรย์
และการเจ็บป่วยในครั้งนี้ก็ทำให้พ่อของเธอวางมือจากกิจการทั้งหมด ไม่เข้าไปวุ่นวายครุ่นคิดแก้ปัญหาใด ๆ เช่นแต่ก่อน แม้แต่โรงแรมที่เพิ่งเปิดให้บริการนั้น พ่อก็ให้เธอบริหารจัดการกับทีมงานเก่าได้อย่างเต็มที่
“หนูก็คิดซะว่าพ่อตายแล้ว ขอให้พ่อนั่งดูอย่างเดียวเถิด”...นั่นคือเหตุผลที่ลูกสาวต้องจำยอม
และจรินนาก็ทำงานอย่างสุดความสามารถเพราะต้องการให้พ่อสบายใจมีกำลังใจที่จะต่อสู้กับโรคภัยที่ยังไม่รู้ว่ามันสงบราบคาบไปแล้วหรือยัง แต่ว่าแนวทางจากหลักการอาหารแมคโครไบโอติกส์ที่ได้ศึกษาและนำมาทดลองใช้นั้น มันก็ได้ผลระดับหนึ่ง
...ซึ่งจรินนาเองนั้นเชื่ออย่างที่เดชาพงษ์บอกด้วยว่า คนเรานั้นมีทั้งบุญและบาปประกอบกันขึ้นมาเป็นคน ส่วนบาปกรรมที่เคยทำเอาไว้ก็ต้องชดใช้ และบุญกุศลก็พร้อมจะส่งผลอยู่เช่นกัน และเขาก็เชื่อว่ากำลังบุญที่พ่อหมั่นทำไว้ในช่วงหลัง ๆ และมุ่งมั่นจะทำต่อ ๆ ไปนั้น น่าจะกำลังส่งผลทำให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม ซึ่งเดชาพงษ์นั่นแหละบอกกับเธอว่า คนที่เฉียดตายไปครั้งหนึ่งแล้วความรู้สึกย่อมไม่มีวันเหมือนเดิม ดังนั้นพฤติกรรมเดิม ๆ ที่ไม่ใช่เรื่องดีนักอย่างการดื่มเหล้า นอนดึก และไม่ออกกำลังกาย กับการกินอาหารตามใจปากก็จะหายไป
...และเรื่องอาหารของพ่อนี้แม้มันจะทำความยุ่งยากมาให้ในเบื้องต้น แต่ว่าเมื่อได้เรียนรู้และทุ่มเทใจให้แล้ว มันก็ไม่ยากจนเกินไปนัก...ของที่ควรงดเว้น กับของที่ควรปรุงให้พ่อรับประทาน เป็นสิ่งที่จรินนาตระหนักและเอาใจใส่...
เธอเหลือพ่อเพียงคนเดียว และพ่อจะต้องอยู่กับเธอเป็นกำลังใจให้กับเธอไปอีกนานแสนนาน...
และเธอก็อยากจะขอบคุณฟ้าที่ส่งเดชาพงษ์มาทำให้เธอรู้สึกว่าโลกใบนี้ไม่อ้างว้างเดียวดายอย่างที่เคยเป็น
“อ้อ วันนี้ จินต้องไปงานแต่งของวิษณุจักรเขาใช่ไหม” ขณะที่จะหมุนตัวออกจากหน้าประตูครัวคุณบรรจงหันมาถาม...
“ค่ะ วันนี้วันแต่งงานของพี่จักร...”
“จินไม่รีบไปรึ”
“ก็รีบอยู่ค่ะ แต่ป๊าสำคัญกว่า”
“ป๊าดูแลตัวเองได้ เด็ก ๆ มันก็อยู่กัน อยากได้อะไรก็บอกเขา”
“จินอยากทำให้ป๊าค่ะ...ไปออกกำลังกายก่อนค่ะ เดี๋ยวจินจะออกไปใส่บาตรด้วย
ส่วนงานของพี่จักร จินไปช้า เขาก็ไม่ได้รอจินหรอกค่ะ”
จรินนาลงมาจากชั้นบนก็พบว่าเดชาพงษ์ขับรถมาถึงที่หน้าแล้ว เขาเปิดประตูเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้มสดชื่นเหมือนทุกวัน ๆ
“อรุณสวัสดิ์ครับ” ตั้งแต่วันที่พ่อของเธอได้เข้ารับการผ่าตัดจนถึงตอนนี้เธอกับเขาเจอกันแทบทุกวัน ถ้าไม่เป็นตอนเช้า ๆ แบบนี้ ก็เป็นเวลาหลังเลิกงานของเธอ หรือบางวันที่เธอมีงานเลี้ยงงานสังคม เขาก็จะมาช่วยดูเรื่องอาหารการกินของพ่อแทนอย่างรู้ดีกว่าควรปรุงอาหารแบบใดจึงจะปลอดภัยต่อผู้ป่วยมะเร็ง และพ่อก็ยินดีทุก ๆ ครั้งที่ได้เจอเดชาพงษ์เพราะนอกจากการดูแลเอาใจใส่เรื่องอาหารการกินแล้ว เขายังชวนคุยเรื่องบุญกุศลพูดยกใจให้พ่อของเธอชื่นฉ่ำได้ นอกจากนั้น วันพระใหญ่หากว่าพ่อของเธอต้องการไปอยู่วัดถือศีลแปดเขาก็พร้อมจะไปนอนเป็นเพื่อน ดังนั้นจรินนาๆ จึงรู้สึกอุ่นใจและสุขใจทุก ๆ ครั้งที่ได้เห็นหน้าของเขา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ...”
“วันนี้จินสวยจัง” จรินนาอยู่ในชุดแซคคอสี่เหลี่ยมแขนกุดสีโอรสยาวคลุมเข่าเผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียน เส้นผมนั้นก็ดัดเป็นลอนใหญ่เสยข้างซ้ายขึ้นติดกิ๊บฝังเพชรแพรวพราว
“พี่กล้วยก็หล่อ” หล่อเพราะว่าเขาตัดผมใหม่ และใส่เสื้อกางเกงตัวใหม่ที่จรินนาเป็นคนเลือกให้...วันนี้เธอควงเขาออกงานเขาจะต้องดูดีเหมาะสมกับเธอ จนใคร ๆ เอาไปครหาไม่ได้ และเขาเองก็ไม่เคยอิดออดใด ๆ หากจรินนาจะเปลี่ยนแปลงเรื่องเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของเขาเหมือนที่น้องสาวเคยทำ...ดังนั้นนับวัน ๆ จรินนาจึงได้เห็นเขาในแบบที่เธอชอบและบางทีหากจะให้เขาแต่งตัวในแบบที่เขาเคยแต่งเธอก็ไม่ได้รู้สักขัดหูขัดตาแต่อย่างใด...เพราะภาพรวมนั้น ไม่ว่าเปลือกที่หุ้มห่อร่างกายของเขานั้นจะเป็นเช่นใด เธอก็ไม่ได้สนใจไปกว่าเนื้อใจของเขาหรอก...
“คุณลุงล่ะ”
“สวดมนต์อยู่ข้างบนค่ะ เราไปกันเถอะ” ว่าแล้วจรินนาก็เดินเคียงคู่กับเขาไปยังรองเท้าส้นสูงที่ให้เด็กนำไปวางไว้ และพอจะย่อตัวเพื่อติดสายรัดส้น...
“ไม่ต้อง พี่ติดให้”
“ไม่ต้องคะ”
แม้จะห้ามปรามแต่ว่ามันก็ช้ากว่าเดชาพงษ์ที่ทรุดตัวลงไปติดรัดส้นให้แล้ว และพอใส่รองเท้าเสร็จ จรินนาก็นิ่วหน้าลำบากใจให้เขาได้เห็น
“น่า อยู่กันสองคน ไม่มีปัญหาอะไรหรอก คนเยอะ ๆ จินค่อย ๆ ก้มมัดเชือกรองเท้าให้พี่ก็แล้วกัน”
“น่ารักจัง” จรินนากระซิบบอกเขาเบา ๆ เขายักคิ้วให้ และพอเดินเข้าไปนั่งในรถของเขาที่จรินนาไม่ได้สนใจว่าเป็นรถกระบะสี่ประตูไม่สมฐานะเจ้าของโรงแรมระดับสามดาวแล้ว เขาก็เอียงแก้มมาหา...
“ขอรางวัลหน่อย”
จรินนาหันซ้ายหันขวาแล้วก็เอี้ยวตัวไปจูบหน้าเขาเบา ๆ....
“เบาไป...”
“พอแล้ว...”
เมื่อความรักสุกงอม เรื่องเหล่านี้มันจึงเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงใจสองดวงให้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง...และทั้งคู่ก็มีแผนที่จะแต่งงานกันในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าเพราะว่า ผู้เป็นพ่อของหญิงสาวนั้น อยากเห็นลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝา และงานแต่งวิษณุจักรกับอนงค์นางทั้งสองจึงต้องไปดูงานเพื่อจัดงานตัวเองให้สมบูรณ์ที่สุด
“เหนื่อยไหม”
“ถามทุกวันเลย ไม่เบื่อเหรอคะ”
“แล้วจินเบื่อจะตอบพี่หรือเปล่า”
“ไม่เหนื่อย ไม่เบื่อ อยากให้มาถามทุกวัน...”
“เมื่อคืนนอนหลับไหม”
“หลับเป็นตายเลย...แล้วงานของพี่กล้วยละเป็นอย่างไรบ้าง จะทำทันไหม” พอโรงแรมหิมวันต์เปิดแล้วภาพป่าหิมพานต์ของอาจารย์เดชาพงษ์ก็เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของแขกที่มาพัก กระทั่งมีแขกหลาย ๆคนอยากได้ผลงานจากปลายพู่กันของเขาไปเก็บสะสมไว้บ้าง ทางโรงแรมจึงทำนามบัตรให้เดชาพงษ์และฝากเคาน์เตอร์รีเซฟชั่นไว้ จึงเป็นที่มาของงานที่เขาเองก็ทำแทบไม่ทัน...ด้วยแปดเดือนในหนึ่งปีช่วงวันจันทร์ถึงวันศุกร์เขาก็ต้องสอนลูกศิษย์ที่เข้ามาเรียนที่วิทยาลัยในวัง งานวาดภาพจึงต้องทำในเวลากลางคืนและช่วงวันหยุด นอกจากนั้นเขาก็ยังต้องแบ่งเวลามาช่วยจรินนาอีก...จึงนับได้ว่าเวลาของเขานั้นมีอยู่อย่างจำกัดจริง ๆ
“ทำไปเรื่อย ๆ...ตามคิว”
“แล้วเมื่อคืนนอนกี่ชั่วโมง”
“สี่..”
“พักผ่อนมากกว่านี้หน่อยก็ได้นะ เดี๋ยวจะแย่ เป็นอะไรไป จินไม่ได้แต่งงาน”
“นี่ขนาดนอนน้อยนะ ยังแข็ง แรง” สายกรุ้มกริ่มที่หันมาหา ทำให้จรินนาหน้าแดงซ่าน...แล้วหญิงสาวก็แก้เขินด้วยการหยิกที่หน้าเขาเบา ๆ
ตอนพิเศษ 1
4 เดือนต่อมา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะป๊า” จรินนาเงยหน้าจากเขียงที่กำลังหั่นผักร้องทักผู้เป็นพ่อที่ยืนนิ่งอยู่ตรงประตูครัว
“วันนี้ทำอะไรใส่บาตรล่ะลูก”
“วันนี้จินทำแกงจืดเต้าหู้ค่ะ ขนมก็เป็นขนมเค้กกล้วยหอมจากร้านทองใบ แล้วก็มีส้มเขียวหวาน ซื้อมาตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว..ส่วนของป๊าเหมือนเดิมค่ะ กลับมาป๊าก็กินได้เลย...”
“ป๊าออกไปเดินก่อนนะ เดี๋ยวจะรออพระอยู่ที่หน้าปากซอยแล้วกัน”
“อย่าเดินไปไกลนักนะคะ ค่อย ๆ เดินด้วย”
“ป๊าแข็งแรงแล้วน่า...”
“ค่ะ ป๊าแข็งแรงแล้ว...แต่จินยังเป็นห่วงค่ะ” เป็นห่วงเพราะหลังจากที่ตรวจเจอมะเร็งสำไส้ตอนต้นระยะที่สอง ผู้เป็นพ่อก็เข้ากับการผ่าตัดทันที เมื่อออกมาจากโรงพยาบาลมาแล้ว ทั้งเธอและเดชาพงษ์ต่างทุ่มเทหาวิธีการรักษาโรคร้ายของพ่อด้วยแนวทางอื่น ๆ ที่ไม่ใช้การใช้เคมีบำบัดและรังสี ซึ่งผู้เป็นพ่อก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จนกระทั่งร่างกายกลับมาแข็งแรงเป็นอัศจรรย์
และการเจ็บป่วยในครั้งนี้ก็ทำให้พ่อของเธอวางมือจากกิจการทั้งหมด ไม่เข้าไปวุ่นวายครุ่นคิดแก้ปัญหาใด ๆ เช่นแต่ก่อน แม้แต่โรงแรมที่เพิ่งเปิดให้บริการนั้น พ่อก็ให้เธอบริหารจัดการกับทีมงานเก่าได้อย่างเต็มที่
“หนูก็คิดซะว่าพ่อตายแล้ว ขอให้พ่อนั่งดูอย่างเดียวเถิด”...นั่นคือเหตุผลที่ลูกสาวต้องจำยอม
และจรินนาก็ทำงานอย่างสุดความสามารถเพราะต้องการให้พ่อสบายใจมีกำลังใจที่จะต่อสู้กับโรคภัยที่ยังไม่รู้ว่ามันสงบราบคาบไปแล้วหรือยัง แต่ว่าแนวทางจากหลักการอาหารแมคโครไบโอติกส์ที่ได้ศึกษาและนำมาทดลองใช้นั้น มันก็ได้ผลระดับหนึ่ง
...ซึ่งจรินนาเองนั้นเชื่ออย่างที่เดชาพงษ์บอกด้วยว่า คนเรานั้นมีทั้งบุญและบาปประกอบกันขึ้นมาเป็นคน ส่วนบาปกรรมที่เคยทำเอาไว้ก็ต้องชดใช้ และบุญกุศลก็พร้อมจะส่งผลอยู่เช่นกัน และเขาก็เชื่อว่ากำลังบุญที่พ่อหมั่นทำไว้ในช่วงหลัง ๆ และมุ่งมั่นจะทำต่อ ๆ ไปนั้น น่าจะกำลังส่งผลทำให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม ซึ่งเดชาพงษ์นั่นแหละบอกกับเธอว่า คนที่เฉียดตายไปครั้งหนึ่งแล้วความรู้สึกย่อมไม่มีวันเหมือนเดิม ดังนั้นพฤติกรรมเดิม ๆ ที่ไม่ใช่เรื่องดีนักอย่างการดื่มเหล้า นอนดึก และไม่ออกกำลังกาย กับการกินอาหารตามใจปากก็จะหายไป
...และเรื่องอาหารของพ่อนี้แม้มันจะทำความยุ่งยากมาให้ในเบื้องต้น แต่ว่าเมื่อได้เรียนรู้และทุ่มเทใจให้แล้ว มันก็ไม่ยากจนเกินไปนัก...ของที่ควรงดเว้น กับของที่ควรปรุงให้พ่อรับประทาน เป็นสิ่งที่จรินนาตระหนักและเอาใจใส่...
เธอเหลือพ่อเพียงคนเดียว และพ่อจะต้องอยู่กับเธอเป็นกำลังใจให้กับเธอไปอีกนานแสนนาน...
และเธอก็อยากจะขอบคุณฟ้าที่ส่งเดชาพงษ์มาทำให้เธอรู้สึกว่าโลกใบนี้ไม่อ้างว้างเดียวดายอย่างที่เคยเป็น
“อ้อ วันนี้ จินต้องไปงานแต่งของวิษณุจักรเขาใช่ไหม” ขณะที่จะหมุนตัวออกจากหน้าประตูครัวคุณบรรจงหันมาถาม...
“ค่ะ วันนี้วันแต่งงานของพี่จักร...”
“จินไม่รีบไปรึ”
“ก็รีบอยู่ค่ะ แต่ป๊าสำคัญกว่า”
“ป๊าดูแลตัวเองได้ เด็ก ๆ มันก็อยู่กัน อยากได้อะไรก็บอกเขา”
“จินอยากทำให้ป๊าค่ะ...ไปออกกำลังกายก่อนค่ะ เดี๋ยวจินจะออกไปใส่บาตรด้วย
ส่วนงานของพี่จักร จินไปช้า เขาก็ไม่ได้รอจินหรอกค่ะ”
จรินนาลงมาจากชั้นบนก็พบว่าเดชาพงษ์ขับรถมาถึงที่หน้าแล้ว เขาเปิดประตูเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้มสดชื่นเหมือนทุกวัน ๆ
“อรุณสวัสดิ์ครับ” ตั้งแต่วันที่พ่อของเธอได้เข้ารับการผ่าตัดจนถึงตอนนี้เธอกับเขาเจอกันแทบทุกวัน ถ้าไม่เป็นตอนเช้า ๆ แบบนี้ ก็เป็นเวลาหลังเลิกงานของเธอ หรือบางวันที่เธอมีงานเลี้ยงงานสังคม เขาก็จะมาช่วยดูเรื่องอาหารการกินของพ่อแทนอย่างรู้ดีกว่าควรปรุงอาหารแบบใดจึงจะปลอดภัยต่อผู้ป่วยมะเร็ง และพ่อก็ยินดีทุก ๆ ครั้งที่ได้เจอเดชาพงษ์เพราะนอกจากการดูแลเอาใจใส่เรื่องอาหารการกินแล้ว เขายังชวนคุยเรื่องบุญกุศลพูดยกใจให้พ่อของเธอชื่นฉ่ำได้ นอกจากนั้น วันพระใหญ่หากว่าพ่อของเธอต้องการไปอยู่วัดถือศีลแปดเขาก็พร้อมจะไปนอนเป็นเพื่อน ดังนั้นจรินนาๆ จึงรู้สึกอุ่นใจและสุขใจทุก ๆ ครั้งที่ได้เห็นหน้าของเขา
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ...”
“วันนี้จินสวยจัง” จรินนาอยู่ในชุดแซคคอสี่เหลี่ยมแขนกุดสีโอรสยาวคลุมเข่าเผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียน เส้นผมนั้นก็ดัดเป็นลอนใหญ่เสยข้างซ้ายขึ้นติดกิ๊บฝังเพชรแพรวพราว
“พี่กล้วยก็หล่อ” หล่อเพราะว่าเขาตัดผมใหม่ และใส่เสื้อกางเกงตัวใหม่ที่จรินนาเป็นคนเลือกให้...วันนี้เธอควงเขาออกงานเขาจะต้องดูดีเหมาะสมกับเธอ จนใคร ๆ เอาไปครหาไม่ได้ และเขาเองก็ไม่เคยอิดออดใด ๆ หากจรินนาจะเปลี่ยนแปลงเรื่องเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของเขาเหมือนที่น้องสาวเคยทำ...ดังนั้นนับวัน ๆ จรินนาจึงได้เห็นเขาในแบบที่เธอชอบและบางทีหากจะให้เขาแต่งตัวในแบบที่เขาเคยแต่งเธอก็ไม่ได้รู้สักขัดหูขัดตาแต่อย่างใด...เพราะภาพรวมนั้น ไม่ว่าเปลือกที่หุ้มห่อร่างกายของเขานั้นจะเป็นเช่นใด เธอก็ไม่ได้สนใจไปกว่าเนื้อใจของเขาหรอก...
“คุณลุงล่ะ”
“สวดมนต์อยู่ข้างบนค่ะ เราไปกันเถอะ” ว่าแล้วจรินนาก็เดินเคียงคู่กับเขาไปยังรองเท้าส้นสูงที่ให้เด็กนำไปวางไว้ และพอจะย่อตัวเพื่อติดสายรัดส้น...
“ไม่ต้อง พี่ติดให้”
“ไม่ต้องคะ”
แม้จะห้ามปรามแต่ว่ามันก็ช้ากว่าเดชาพงษ์ที่ทรุดตัวลงไปติดรัดส้นให้แล้ว และพอใส่รองเท้าเสร็จ จรินนาก็นิ่วหน้าลำบากใจให้เขาได้เห็น
“น่า อยู่กันสองคน ไม่มีปัญหาอะไรหรอก คนเยอะ ๆ จินค่อย ๆ ก้มมัดเชือกรองเท้าให้พี่ก็แล้วกัน”
“น่ารักจัง” จรินนากระซิบบอกเขาเบา ๆ เขายักคิ้วให้ และพอเดินเข้าไปนั่งในรถของเขาที่จรินนาไม่ได้สนใจว่าเป็นรถกระบะสี่ประตูไม่สมฐานะเจ้าของโรงแรมระดับสามดาวแล้ว เขาก็เอียงแก้มมาหา...
“ขอรางวัลหน่อย”
จรินนาหันซ้ายหันขวาแล้วก็เอี้ยวตัวไปจูบหน้าเขาเบา ๆ....
“เบาไป...”
“พอแล้ว...”
เมื่อความรักสุกงอม เรื่องเหล่านี้มันจึงเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงใจสองดวงให้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง...และทั้งคู่ก็มีแผนที่จะแต่งงานกันในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าเพราะว่า ผู้เป็นพ่อของหญิงสาวนั้น อยากเห็นลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝา และงานแต่งวิษณุจักรกับอนงค์นางทั้งสองจึงต้องไปดูงานเพื่อจัดงานตัวเองให้สมบูรณ์ที่สุด
“เหนื่อยไหม”
“ถามทุกวันเลย ไม่เบื่อเหรอคะ”
“แล้วจินเบื่อจะตอบพี่หรือเปล่า”
“ไม่เหนื่อย ไม่เบื่อ อยากให้มาถามทุกวัน...”
“เมื่อคืนนอนหลับไหม”
“หลับเป็นตายเลย...แล้วงานของพี่กล้วยละเป็นอย่างไรบ้าง จะทำทันไหม” พอโรงแรมหิมวันต์เปิดแล้วภาพป่าหิมพานต์ของอาจารย์เดชาพงษ์ก็เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของแขกที่มาพัก กระทั่งมีแขกหลาย ๆคนอยากได้ผลงานจากปลายพู่กันของเขาไปเก็บสะสมไว้บ้าง ทางโรงแรมจึงทำนามบัตรให้เดชาพงษ์และฝากเคาน์เตอร์รีเซฟชั่นไว้ จึงเป็นที่มาของงานที่เขาเองก็ทำแทบไม่ทัน...ด้วยแปดเดือนในหนึ่งปีช่วงวันจันทร์ถึงวันศุกร์เขาก็ต้องสอนลูกศิษย์ที่เข้ามาเรียนที่วิทยาลัยในวัง งานวาดภาพจึงต้องทำในเวลากลางคืนและช่วงวันหยุด นอกจากนั้นเขาก็ยังต้องแบ่งเวลามาช่วยจรินนาอีก...จึงนับได้ว่าเวลาของเขานั้นมีอยู่อย่างจำกัดจริง ๆ
“ทำไปเรื่อย ๆ...ตามคิว”
“แล้วเมื่อคืนนอนกี่ชั่วโมง”
“สี่..”
“พักผ่อนมากกว่านี้หน่อยก็ได้นะ เดี๋ยวจะแย่ เป็นอะไรไป จินไม่ได้แต่งงาน”
“นี่ขนาดนอนน้อยนะ ยังแข็ง แรง” สายกรุ้มกริ่มที่หันมาหา ทำให้จรินนาหน้าแดงซ่าน...แล้วหญิงสาวก็แก้เขินด้วยการหยิกที่หน้าเขาเบา ๆ
จุฬามณีเฟื่องนคร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ส.ค. 2555, 11:23:56 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ส.ค. 2555, 11:23:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 3287
| << 26.2 ตอนจบ..........แล้วจ้า | ตอนพิเศษ 1.2 งานแต่งวิษณุจักรกับอนงค์นาง >> |
จุฬามณีเฟื่องนคร 31 ส.ค. 2555, 11:26:03 น.
หายไปสองวันได้มาสามหน้า สรุปว่า ตอนพิเศษ มันก็ต้องพิเศษไปด้วยกันนะครับ สามสิบคอมเม้นท์ขึ้น ผมถึงจะลง ตอนพิเศษที่ 1.2 งานแต่งวิษณุจักรกับอนงค์นาง นอกจากนั้นก็จะมี ตอนพิเศษที่ 2 คืองานแต่งของพี่ต้นกล้วยกับจรินนา และตอนพิเศษที่ 3 คือ งานแต่งของ หนูนากับกฤษณะ ปิดท้ายนิยายชุด(อย่างไม่เป็นทางการ) ลิขิตพรหม....ชุดนี้ครับ // ขอบคุณจากทุก ๆ แรงใจอีกครับ...จุ๊บ ๆ
หายไปสองวันได้มาสามหน้า สรุปว่า ตอนพิเศษ มันก็ต้องพิเศษไปด้วยกันนะครับ สามสิบคอมเม้นท์ขึ้น ผมถึงจะลง ตอนพิเศษที่ 1.2 งานแต่งวิษณุจักรกับอนงค์นาง นอกจากนั้นก็จะมี ตอนพิเศษที่ 2 คืองานแต่งของพี่ต้นกล้วยกับจรินนา และตอนพิเศษที่ 3 คือ งานแต่งของ หนูนากับกฤษณะ ปิดท้ายนิยายชุด(อย่างไม่เป็นทางการ) ลิขิตพรหม....ชุดนี้ครับ // ขอบคุณจากทุก ๆ แรงใจอีกครับ...จุ๊บ ๆ
nateetip 31 ส.ค. 2555, 11:34:17 น.
เอ้า..เอาหน่อย ลุ้นอ่านอยู่นะคะ ชอบทุกคู่เลยค่ะ
เอ้า..เอาหน่อย ลุ้นอ่านอยู่นะคะ ชอบทุกคู่เลยค่ะ
imsoul 31 ส.ค. 2555, 11:36:07 น.
น่ารักจริงเชียว
น่ารักจริงเชียว
invisible 31 ส.ค. 2555, 11:43:10 น.
หวานจริงๆ พ่อกล้วย
หวานจริงๆ พ่อกล้วย
saralun 31 ส.ค. 2555, 11:53:43 น.
หวานมาก ^^
หวานมาก ^^
คิมหันตุ์ 31 ส.ค. 2555, 12:23:22 น.
ความคิดเห็นที่ ๕ น่ารักตลอด อีกแปปเดียวเดี๋ยวจารย์กล้วยจะรวยแซงหน้าคุณจิน แล้วนะเนี่ย อิอิ
ความคิดเห็นที่ ๕ น่ารักตลอด อีกแปปเดียวเดี๋ยวจารย์กล้วยจะรวยแซงหน้าคุณจิน แล้วนะเนี่ย อิอิ
กระเเจะจันทร์ 31 ส.ค. 2555, 13:36:01 น.
ต้องลงนะค่ะ รออ่านนะ
ต้องลงนะค่ะ รออ่านนะ
tuktuk 31 ส.ค. 2555, 13:57:10 น.
มีกดดันคนอ่านด้วยคุณเฟื่อง
มีกดดันคนอ่านด้วยคุณเฟื่อง
innam 31 ส.ค. 2555, 15:05:59 น.
ตามเป็นกำลังใจ
ตามเป็นกำลังใจ
KipkeLucifer 31 ส.ค. 2555, 15:09:13 น.
ด้วยคน
ด้วยคน
หนอนฮับ 31 ส.ค. 2555, 15:31:58 น.
พี่กล้วยน่ารักอ่ะ
พี่กล้วยน่ารักอ่ะ
ปริยฉัตร 31 ส.ค. 2555, 16:57:15 น.
โอ้ว หวานขึ้นทุกวันเลยนะ พี่กล้วย
โอ้ว หวานขึ้นทุกวันเลยนะ พี่กล้วย
smallman 31 ส.ค. 2555, 17:10:57 น.
กรุบกริบๆ น่ารักจัง
กรุบกริบๆ น่ารักจัง
yoon 31 ส.ค. 2555, 17:26:31 น.
โอ้ยๆๆๆๆๆหวานๆๆๆๆๆๆๆรอๆๆๆ
โอ้ยๆๆๆๆๆหวานๆๆๆๆๆๆๆรอๆๆๆ
Zephyr 31 ส.ค. 2555, 18:24:55 น.
อาราย แข็ง....แรง 5555 แหมมีเว้นวรรคด้วยอ่ะ หึหึ
แหม น่าอิจฉาคู่นี้ หวานจริงจัง น่าร้ากกกกก
อาราย แข็ง....แรง 5555 แหมมีเว้นวรรคด้วยอ่ะ หึหึ
แหม น่าอิจฉาคู่นี้ หวานจริงจัง น่าร้ากกกกก
anOO 31 ส.ค. 2555, 19:09:39 น.
พี่กล้วย หวานเว่อร์ขึ้นทุกวัน
พี่กล้วย หวานเว่อร์ขึ้นทุกวัน
เด็กหญิงม่อน 31 ส.ค. 2555, 19:12:15 น.
พี่กล้วยหวานแบบเนียนๆ
พี่กล้วยหวานแบบเนียนๆ
konhin 31 ส.ค. 2555, 20:49:00 น.
นับด้วยๆ
นับด้วยๆ
nutcha 31 ส.ค. 2555, 22:11:31 น.
นับวันพี่ต้นกล้วยหวานขึ้นทุกวัน
นับวันพี่ต้นกล้วยหวานขึ้นทุกวัน
loveleklek 31 ส.ค. 2555, 22:37:11 น.
ครบ 30 ยังหว่า
ครบ 30 ยังหว่า
pseudolife 1 ก.ย. 2555, 05:28:46 น.
อ่านคู่นี้ทีไรอิ่มใจทุกที
อ่านคู่นี้ทีไรอิ่มใจทุกที
evelover 1 ก.ย. 2555, 11:03:01 น.
อยากอ่านต่อคร่า
อยากอ่านต่อคร่า
ปอกะเจา 1 ก.ย. 2555, 13:43:59 น.
แหะๆ มาตอบเม้นต์ตามคำเรียกร้องหลังจากเป็นนักอ่านเงามายาวนาน อยากอ่านต่อเร็วๆจังเลยค่ะ ^^
แหะๆ มาตอบเม้นต์ตามคำเรียกร้องหลังจากเป็นนักอ่านเงามายาวนาน อยากอ่านต่อเร็วๆจังเลยค่ะ ^^
kiki 1 ก.ย. 2555, 16:04:35 น.
อยากอ่านแล้วอ่ะ
อยากอ่านแล้วอ่ะ
FonFonnie 2 ก.ย. 2555, 05:37:31 น.
เย้ ในที่สุดก็ได้แต่ง ดีจัง
เย้ ในที่สุดก็ได้แต่ง ดีจัง
kk007 2 ก.ย. 2555, 07:24:05 น.
น่ารักมากๆๆ
น่ารักมากๆๆ
แวนด้าน้อย 2 ก.ย. 2555, 22:45:09 น.
มาอัพต่อไวๆนะคะ
มาอัพต่อไวๆนะคะ
