ลิขิตพราย โดย วงแหวนดาวเสาร์ สนพ.อรุณ
ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินทางรอนแรมไปในหนทางมืดมิด
มีเพียงเสียงหริ่งเรไรและหิ่งห้อยนำทาง
เขากำลังหนีจากสังคม ผู้คน มาเพื่อตามหาสิ่งหนึ่งซึ่งถูกซุกซ่อนเอาไว้ในป่าลึก... “บ่อพราย”
ตำนานเล่าขานกันว่าหากใครได้ส่องดูเงาตนเองที่บ่อในคืนเดือนมืด คนผู้นั้นจะมองเห็นสิ่งที่ตนตามหา
พี่นนท์คนใหม่กลายเป็นอีกคนที่เพลงพิณไม่รู้จัก จากผู้ชายขี้แพ้ สุภาพ อ่อนโยน ไม่สู้คน
กลายเป็นกระด้าง ปราดเปรียว สนุกกับชีวิตในเวลาที่ได้เอาชนะทุกสิ่งด้วยแววตาทรงพลังจนน่าขนลุก
ชั่วเวลาไม่กี่เดือนสรานนท์กลับกลายจากคนหมดตัวไปเป็นตากล้องมาแรงที่สุดในขณะนั้น
เขาเปิดนิทรรศการภาพถ่ายชวนพิศวงและดูสูงค่าจนเหล่าเศรษฐีแทบจะเหยียบกันเพื่อแย่งชิงไปไว้ในครอบครอง
ด้วยแรงดึงดูดแปลกประหลาดราวกับไม่ใช่พลังจากน้ำมือมนุษย์
มีเพียงเสียงหริ่งเรไรและหิ่งห้อยนำทาง
เขากำลังหนีจากสังคม ผู้คน มาเพื่อตามหาสิ่งหนึ่งซึ่งถูกซุกซ่อนเอาไว้ในป่าลึก... “บ่อพราย”
ตำนานเล่าขานกันว่าหากใครได้ส่องดูเงาตนเองที่บ่อในคืนเดือนมืด คนผู้นั้นจะมองเห็นสิ่งที่ตนตามหา
พี่นนท์คนใหม่กลายเป็นอีกคนที่เพลงพิณไม่รู้จัก จากผู้ชายขี้แพ้ สุภาพ อ่อนโยน ไม่สู้คน
กลายเป็นกระด้าง ปราดเปรียว สนุกกับชีวิตในเวลาที่ได้เอาชนะทุกสิ่งด้วยแววตาทรงพลังจนน่าขนลุก
ชั่วเวลาไม่กี่เดือนสรานนท์กลับกลายจากคนหมดตัวไปเป็นตากล้องมาแรงที่สุดในขณะนั้น
เขาเปิดนิทรรศการภาพถ่ายชวนพิศวงและดูสูงค่าจนเหล่าเศรษฐีแทบจะเหยียบกันเพื่อแย่งชิงไปไว้ในครอบครอง
ด้วยแรงดึงดูดแปลกประหลาดราวกับไม่ใช่พลังจากน้ำมือมนุษย์
Tags: สรานนท์ เพลงพิณ ธิติ พล กมลณัฐ บ่อพราย
ตอน: บทที่ ๗ คืนพรายกระซิบ...(ต่อ-จบบท)
*-*
คุณเลิฟหมวย – นั่นสิคะ กรรมการแลดูสติแตก ช่วงหลังจากนี้จะเริ่มโพสต์ถี่ขึ้นละค่ะ
คุณโกลเด้นซัน – จับไก่ได้ตลอดเลยนะคะขอบคุณมาก เดี๋ยวช่วงหลังจากนี้จะเริ่มรีไรท์แล้ว
ไก่น่าจะหลุดน้อยลง ปาดเหงื่อ ขออภัยในความไม่เรียบร้อย55
แต่เวลาน้อยจริงๆ ต้องตั้งใจแล้วค่ะ *-*
พี่พลยังทำใจไม่ได้ที่ตัวเองปิ๊งทอม ปกติมองแต่สาวสวยๆขาวๆ แย่จริงๆๆ
คุณซาอิ แกะน้อยงุงิหางเกลียวดึ๋งๆๆ – หุหุ ตาพลแย่จริง ปากแข็งแต่ใจสั่นแล้ว... ส่วนพี่นนท์ก็ยังรู้สึกผิดแต่จิตหื่นไม่เลิกรา และทำท่าจะต้องการมากขึ้นทุกวัน
คุณใบบัวน่ารัก – ระวังอะไรคะ ระวังธิติ ...หรือว่าระวังใจไม่ให้หลงรักสาวๆ อิอิอิ *0*
คุณลูกเฟอร์นักทำคลอดและทำหมันและล่าโป๋ย – เหอๆ คนนั้นเคลิ้ม คนนี้เคลิ้ม มะม้าก็เคลิ้ม
ตอนนี้เขียนจบแล้ว เหลืออีดิทเพิ่มความสนุก+ความอิ๊อ๊ะโลด
คุณอะมีราห์แท็คฯ – หุหุ ปากคมตามประสาคนมีไฝ เอ๊ย ขี้แมลงวันจางๆ พอกรุบกริบ เห็นไม่ชัด(แต่ณัฐจ้องบ่อย เง้อ)
คุณหลิง – นั่นสิคะ หนุ่มแว่น สูงหล่อคมขรึม มาลอยกระทงด้วย แค่นี้ก็เป็นลมตกน้ำได้ง่ายๆ แล้ว
คุณหมูอ้วน – คู่พี่พลอีกแล้ว ใครเป็นพระเอกกันแน่นะ พี่นนท์ยอมไม่ได้ คนเขียนต้องไปปรีไรท์ให้ร้อนแรงแล้วสิ
คุณ โอคุริยูมิ – ทำไมเข้ามาเม้นต์ไม่ได้ละคะ แล้วต้อนนี้หายสนิทรึยัง หุหุ รออยู่น้า
คุณพธิสา –อะไรอ่า ไม่ชอบผช.ผมยาวเหรอ อัคนิก็ผมยาวน้า ชามัลอ่ะผมสั้น อิอิอิ
คุณลูกหนู – พี่พลเสร็จนางตานี หรือนางตานีเสร็จพี่พล ลองไปอ่านต้นฉบับที่ให้ตรวจซ้า อิอิอิ >///<
สาวงามเดินวนอวดโฉมรอบเวทีด้วยลีลาต่างกันไป ใครจะไปคิดว่าเด็กปลานั้นสามารถ
เดินได้งามอย่างที่เรียกว่านางแบบมืออาชีพยังอาย ทั้งจริตที่ปั้นแต่งให้ชดช้อยสมกับชุดไทย
ที่สวมก็ต้องเรียกว่าชนะเลิศ
ในขณะที่กมลณัฐดูภายนอกสวยพริ้ง แต่ท่าเดินแต่แรกเดิมก็เรียกว่าลูกผีลูกคนอยู่แล้ว
คงบวกกับความอิ่มจนจุกที่ออกไปซัดอาหารมาเสียโขเมื่อครู่ทำให้หญิงสาวมีสภาพ
ไม่ต่างอะไรกันนักกับปลาทองที่กินอาหารมากเกินไปและได้แต่ลอยอืดว่ายเป๋ตัวเอียงอยู่ในตู้ปลา
แต่เนื่องจากการประกวดภายในนี้แม้แต่งตัวกันเต็มที่แต่ก็ถือเป็นการประกวดแบบขำๆ ของคนกันเอง
ดังนั้นจึงไม่มีใครถือสาอะไรกับสภาพเซซังของผู้เข้าประกวด นอกจากเพลงพิณซึ่งลุ้นเต็มที่ว่า
นางงามของตนเองจะได้รางวัลใหญ่
“เดินเซด้วยน่ะยายณัฐ เป็นอะไรของเขานะ ไหนว่าฝึกเดินในส้นสูงมาดีแล้ว”
“คงจะอิ่มมาก” พลตอบโดยไม่มองน้องสาว เสียงของเขาดูไปทางยิ้มๆ ราวคนกำลังละเมอ
“พี่พลช่วยหน่อยสิคะ แบบนี้เด็กเพลงโดนหักคะแนนแย่ ไหนเอามาดูซิ เพลงจะเพิ่มคะแนน
ให้ลูกน้องเรา” หญิงสาวค่อนข้างมั่นใจว่าอย่างไรเสียพี่ชายที่กุมใบคะแนนอยู่ก็คงต้องแกล้งกมลณัฐ
ขณะที่เธอต้องดูแลงานทางอื่นจึงไม่ได้เป็นกรรมการด้วย แต่พี่พลกับเธอก็เหมือนคนคนเดียวกัน
ในการประกวดที่เป็นกันเองนี้แม้คนอื่นเห็นเพลงพิณรวมหัวกับพี่ชายก็นึกเอ็นดูมากกว่าจะคิดจริงจัง
ยังไงสองคนเสียงเดียวก็มีค่าเท่าเดิม
“อะโห พี่พลให้คะแนนณัฐเต็มสิบเลยเหรอคะ คะแนนแต่งชุดไทยงามเนี่ย...”
เพลงพิณอุทานอย่างเหลือจะเชื่อกับภาพที่เห็น
“พะ พูดอะไรไม่เห็นจะรู้เรื่อง” พี่ชายที่มัวแต่เก๊กมาดคุณชายฉวยกระดาษคะแนนคืนมา
จากน้องสาว “ไหน...อ้อ นี่ พี่คงเขียนสลับช่องกับคะแนนของอีกคนตะหากเล่า นี่ไง
ของยายกมลณัฐจริงๆ ได้แค่สองคะแนนเห็นรึเปล่า”
ชายหนุ่มอึกอักชี้ให้น้องสาวคะแนนของอีกคนที่อยู่ติดกันซึ่งถูกกดจนต่ำเรี่ยดิน
“แหม รู้สึกจะเขียนสลับหมดทุกช่องเลยนะคะ อีกช่องก็เขียนผิด” เพลงพิณหัวเราะ
อย่างไม่เชื่อถือ “ว้าย ให้คะแนนยิ้มสวยตั้งสิบเอ็ด... ของเขาเต็มสิบไม่ใช่เหรอคะ
พี่พลนี่ยังไงกัน ไม่นึกว่าจะแอบเข้าข้างลูกน้องกับเขาด้วย”
“เปล่านะคะ พี่จงใจจะให้แค่หนึ่งคะแนน แต่นิ้วมันเพลินเขียนเกินไปตัว” คนที่ยังวางมาดไม่ยอมแพ้
“หรือเพราะกระดาษคะแนนไม่ได้จั่วหัวไว้ ว่าอันไหนของกรรมการคนไหน พี่พลก็เลยได้ที
เอาเลยค่ะเพลงเห็นด้วย ไม่ต้องแก้คะแนนนะ ให้เท่านี้ไปนั่นแหละ” หญิงสาวยุดมือพี่ชาย
ที่ทำท่าจะเอาปากกามาเขียนคะแนนลงไปใหม่เมื่อเห็นว่าเธอจ้องอยู่เอาไว้ เมื่อน้องสาว
เห็นดีเห็นงามด้วยตามนั้นเขาก็เลยแสร้งยอมตาม
“นี่เห็นว่าเพลงอยากให้เข้าข้างแม่นั่นหรอกนะ...”
“พี่ชายใจดีที่สุดในโลกเลย” เพลงพิณแกล้งชม
“จับผิดพี่นักนะน้องหนูเพลง”
“ก็ตอนนี้เหลือพี่พลคนเดียวให้แหย่นี่คะ พี่นนท์ไม่รู้หายไปไหน บอกเดี๋ยวมา
แต่ไม่เห็นตามเข้ามา อดดูรอบตัดสินเลย”
เพลงพิณได้แต่ข่มความรู้สึกแปลกๆ ยามเอ่ยชื่อใครคนนั้นลงไว้ในอก ทำไมที่ท่าน้ำ
เขามีท่าทีกับเธอแบบนั้น เขามองตาเธอแบบนั้นเขายังเป็นพี่นนท์คนเดิมหรือเปล่า
ทำไมดูช่างไม่คุ้นความรู้สึกเสียเหลือเกิน
แต่ที่แย่ยิ่งกว่า ทำไมเธอจำไม่ค่อยได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น คล้ายความจำจะมีส่วนซึ่งขาดหายไป
ธิติเองยืนอยู่ลำพังในเงามืดอยู่ลำพัง เขาปล่อยให้ดนัยแยกไปเดินเล่นสูบบุหรี่เงียบๆ ตามอัธยาศัย
สายตาว่องไวของชายหนุ่มเห็นเงาของสรานนท์เดินมาจากทิศท่าน้ำโดยลำพัง ไม่มีเพลงพิณ
ใจหนึ่งอยากเข้าไปหาเรื่องมันอีกสักรอบ แต่ใจหนึ่งก็คร้านจะก่อความวุ่นวายในเวลาที่ใครต่อใคร
ดูเหมือนจะอยู่ในอารมณ์แบบนี้ ชายหนุ่มเหลือบมองเดือนเต็มดวงที่เลื่อนมาอยู่กลางฟ้าแล้วก็ยิ้มออกมา
“ยังไงคืนนี้ก็มีอะไรสนุกๆ มากพอแล้วละนะ”
ชายหนุ่มรำพึงก่อนสาวเท้าไปยังทิศที่ต้องการ แม้ตอนนี้ใจเขาจะค่อนข้างอ่อนแอ แต่อย่างน้อย
ก็คงไม่มากเกินไปนัก สำหรับการจะก้าวไปสู่อนาคต อย่างที่เขาอยากให้เป็น
สรานนท์นนท์พบเพลงพิณอีกครั้งก็เป็นเวลาที่การตัดสินประกวดนางนพมาศจบลงแล้ว
ชายหนุ่มสังเกตเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีขัดเขินกับเขา อาจจะเพราะที่เขาพยายามสะกดเธอ
ตรงท่าน้ำ แต่ชายหนุ่มก็เสถามถึงผลการประกวดแทน
ที่หนึ่งซึ่งมาเหนือเมฆและได้รับเงินรางวัลเรือนหมื่นไปโดยไม่มีใครคาดคิดมาก่อนกลับเป็นปลา
เด็กสาวร่างอวบค่อนข้างมากแต่หน้าตาจิ้มลิ้มดีพอใช้ ที่สำคัญกรรมเกือบสิบคนนั้นถือใบคะแนน
ที่มีช่องให้คะแนนจริตกิริยามารยาทและท่วงท่าอันงามสง่ามากกว่าช่องความสวยความงาม
สาวร่างอวบจึงเฉือนเอาชนะที่สองและที่สามไปได้อย่างฉิวเฉียว
ส่วนกมลณัฐนั้นเข้าข่ายสวยแต่รูปจูบคงไม่หอมในสายตากรรมการ เพราะเจ้าหล่อนทั้งตื่นเวที
ทั้งเดินซวนเซจนน่าขัน แต่ถึงกระนั้นก็เป็นสีสันบนเวทีได้ไม่น้อยจึงได้รับรางวัลขวัญใจ
เป็นการปลอบขวัญไปเป็นสร้อยทองเส้นจิ๋ว
ถึงกระนั้นหญิงสาวก็ดีใจจนหน้าบาน ก็แค่โบนัสที่คุณเพลงจะให้ก็มากกว่าของยายปลาหลายขุม
ได้ทองมาอีก นับว่าคุ้มเกินคุ้มยิ่งกว่าอะไร อีกอย่างวันนี้เธอเองก็รู้สึกสนุก ความรู้สึกของซินเดอเรลล่า
มันเป็นแบบนี้นี่เอง ความรู้สึกที่สายตาของใครๆ มองมา แม้จะแค่วันนี้เพียงวันเดียว...
“พี่นนท์คะ เดี๋ยวเพลงกับพี่พลจะไปส่งคุณณัฐกลับบ้าน ดึกมากแล้ว ยังไงวันจันทร์หน้า
ก็เริ่มเดือนใหม่พอดี หวังว่าเพลงคงไม่ต้องโทรไปตามคุณผู้บริหารคนสำคัญให้มาทำงานนะคะ
อย่าให้ตาธิติมาค่อนเอาได้ล่ะ” เพลงพิณพยายามยิ้มแย้มทั้งที่จับได้ถึงกระแสความเคร่งเครียด
ในลมหายใจของคนตรงหน้า เขาดูคล้ายหงุดหงิดไมได้ดั่งใจอะไรสักอย่าง...หรือหลายอย่าง
“แน่นอนสิเพลง แล้วเจอกัน”
สรานนท์ยิ้มให้คนที่เห็นเขาเหมือนพี่ชายยามมองตามเพลงพิณ เขากำลังอยู่ในอารมณ์มืดหม่น
ด้วยจิตใจฝ่ายต่ำที่เข้าครอบงำ แถมยังมัวแต่เสียเวลากับเรื่องไร้สาระจนพลาดจะทำสิ่งที่ตั้งใจ
ไม่สิ เขาจะไม่พลาด ตอนนี้เขาทำได้ทุกอย่างที่อยากจะทำ
พระจันทร์ พลังอำนาจจิตที่ลดถอยลงทำให้เขาหงุดหงิดคล้ายจะคลั่ง เขาควบคุมใจคนไม่สะดวก
แต่กับอำนาจในตัวเองวันนี้มันยังใช้การได้ดีดุจเดิม และถ้ายิ่งไม่มีแสงจันทร์ส่องมา ในที่รโหฐาน
บางทีกับการควบคุมใจคนก็คงจะทำได้มากขึ้นด้วย
เพลงพิณรู้สึกตลอดเวลาว่าพี่ชายผู้เป็นสารถีค่อนข้างเงียบตอนนั่งไปด้วยกันสามคนในรถ
ในขณะที่กมลณัฐซึ่งคงเพลียเริ่มหาว หญิงสาวสังเกตว่าสายตาพี่ชายตนคอยแต่
จะมองกระจกหลังทุกบ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยทักอะไรออกไป ไม่นานรถบีเอ็มสีกรมท่า
ก็มาจอดสงบลงหน้าบ้านกมลณัฐ
ทั้งที่เลยเที่ยงคืนมาแล้วแต่บ้านหลังย่อมนั้นเป็นหลังเดียวที่เปิดไฟสว่างไสวอยู่
เห็นเงาคนสองคนเดินออกมาที่รั้วเล็ก พี่น้องอารยกิจจามองไปก็พอจะเดาได้ว่าคนที่
กอดอกไหล่ตึงอยู่คือบิดาของกมลณัฐ เด็กหนุ่มวัยมหาวิทยาลัยนั้นเดาได้ไม่ยากว่าเป็นน้องชาย
“พ่อดุเสียด้วย” พลเปรยเรียบๆ หากเป็นคนอื่นเขาคงพยักพเยิดให้น้องสาวลงไปทักทายแทนตน
เพราะไม่อยากก่อปัญหาโดยที่ปัญหามันไม่ได้มี แต่คราวนี้ชายหนุ่มก็ไม่เข้าใจตนเองว่าทำไม
เขาจึงลงไปไหว้บิดาลูกน้องสาวพร้อมเพลงพิณ ซึ่งผู้สูงวัยก็ดูอัธยาศัยดีกว่าหน้าตาที่ค่อนข้างเข้ม
กับไรหนวดงามๆ นั้น ถ้าถือไม้ตะพดอีกอย่างเดียวก็ครบสูตร
“ปกติพี่ณัฐไม่เคยกลับดึกเลยนะครับ แต่คราวนี้ขอไว้ก่อน พ่อเลยไม่ว่าอะไร” น้องชายที่ดูจะ
เป็นเด็ก ‘ดื้อแต่ดี’ พอฟัดพอเหวี่ยงกันเอ่ยชมพี่สาวให้แขกที่มาส่งได้รับรู้
พลคันปากยุกยิก แต่ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคนอย่างแม่นี่คงไม่เคยมีแฟน แต่ความมุงาน
นั่นก็เป็นตัวบ่งบอก อีกอย่างถึงจะทำงานจนมีกลับค่ำบ้างก็คงไม่ไปไกลจนคำว่าดึก
“ผมก็ไม่ห่วงหรอกครับ เพราะปกติถ้ารู้ว่าต้องดึกจริงๆ ณัฐก็จะไปค้างกับคุณเพลงในตึกที่บริษัทนี่นา”
บิดาเพลงพิณเอ่ยอย่างคุ้นกับเจ้านายของลูกสาวดี
“ค่ะ พอดีวันนี้เพลงต้องกลับบ้านเลยอาสาไว้ล่วงหน้าว่าจะมาส่ง”
สายตาเป็นมิตรของบิดากมลณัฐเผื่อแผ่มายังพลด้วย ชายหนุ่มเล็งเห็นว่าเจ้าของบ้านชอบเพลงพิณมาก
เลยมีทีท่าว่าจะชอบเขาด้วย ให้เห็นหน้าค่าตากันไว้ก่อนก็ดี เพราะอย่างไรเสียเขาก็เป็น...
เจ้านายคนใหม่ของลูกสาวอีกฝ่าย
สองพี่น้องสบายใจเมื่อเห็นกมลณัฐที่กำลังอารมณ์ดีกอดคอพ่อกับน้องร้องเพลงหงุงหงิงเข้าบ้านไป
ทั้งคู่กลับขึ้นรถ ก่อนปิดประตูยังได้ยินเสียงอวดแว่วๆ ว่าได้ทองจากรางวัลขวัญใจกรรมการมาเสียด้วย
“งกนัก แม่คนนี้”
“เปล่างกเสียหน่อย ก็ณัฐเขาคิดว่าน้องก็ยังเรียนไม่จบ แม่ก็ไม่มีแล้ว ตัวเองก็เลยต้องเป็น
หัวหน้าครอบครัวต่อจากพ่อนี่คะ”
“เข้าข้างจริงนะ เพราะงี้เหรอแม่นั่นถึงได้ชอบทำตัวแมนๆ ”พี่ชายพูดยิ้มๆ
“ไม่น่าจะเกี่ยวมังคะ นั่นคงความชอบส่วนตัว”
เพลงพิณซ่อนรอยยิ้มทั้งแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงถอนหายใจของพี่ชาย
ใครอยากรู้ก็ต้องพิสูจน์เอาเอง ของแบบนี้คนนอกช่วยได้แค่นิดๆ หน่อยๆ
ถ้าคิดจะเอาจริงก็ต้องช่วยตัวเองแล้วกันนะคะ พี่ชายที่รัก
{ ชอบใจขอ Like คนละไม้ละมือนะจ๊ะที่รัก...
-โปรดติดตาม บทที่ 8 คนที่ใจไม่อยากยอมรับ- }
คุณเลิฟหมวย – นั่นสิคะ กรรมการแลดูสติแตก ช่วงหลังจากนี้จะเริ่มโพสต์ถี่ขึ้นละค่ะ
คุณโกลเด้นซัน – จับไก่ได้ตลอดเลยนะคะขอบคุณมาก เดี๋ยวช่วงหลังจากนี้จะเริ่มรีไรท์แล้ว
ไก่น่าจะหลุดน้อยลง ปาดเหงื่อ ขออภัยในความไม่เรียบร้อย55
แต่เวลาน้อยจริงๆ ต้องตั้งใจแล้วค่ะ *-*
พี่พลยังทำใจไม่ได้ที่ตัวเองปิ๊งทอม ปกติมองแต่สาวสวยๆขาวๆ แย่จริงๆๆ
คุณซาอิ แกะน้อยงุงิหางเกลียวดึ๋งๆๆ – หุหุ ตาพลแย่จริง ปากแข็งแต่ใจสั่นแล้ว... ส่วนพี่นนท์ก็ยังรู้สึกผิดแต่จิตหื่นไม่เลิกรา และทำท่าจะต้องการมากขึ้นทุกวัน
คุณใบบัวน่ารัก – ระวังอะไรคะ ระวังธิติ ...หรือว่าระวังใจไม่ให้หลงรักสาวๆ อิอิอิ *0*
คุณลูกเฟอร์นักทำคลอดและทำหมันและล่าโป๋ย – เหอๆ คนนั้นเคลิ้ม คนนี้เคลิ้ม มะม้าก็เคลิ้ม
ตอนนี้เขียนจบแล้ว เหลืออีดิทเพิ่มความสนุก+ความอิ๊อ๊ะโลด
คุณอะมีราห์แท็คฯ – หุหุ ปากคมตามประสาคนมีไฝ เอ๊ย ขี้แมลงวันจางๆ พอกรุบกริบ เห็นไม่ชัด(แต่ณัฐจ้องบ่อย เง้อ)
คุณหลิง – นั่นสิคะ หนุ่มแว่น สูงหล่อคมขรึม มาลอยกระทงด้วย แค่นี้ก็เป็นลมตกน้ำได้ง่ายๆ แล้ว
คุณหมูอ้วน – คู่พี่พลอีกแล้ว ใครเป็นพระเอกกันแน่นะ พี่นนท์ยอมไม่ได้ คนเขียนต้องไปปรีไรท์ให้ร้อนแรงแล้วสิ
คุณ โอคุริยูมิ – ทำไมเข้ามาเม้นต์ไม่ได้ละคะ แล้วต้อนนี้หายสนิทรึยัง หุหุ รออยู่น้า
คุณพธิสา –อะไรอ่า ไม่ชอบผช.ผมยาวเหรอ อัคนิก็ผมยาวน้า ชามัลอ่ะผมสั้น อิอิอิ
คุณลูกหนู – พี่พลเสร็จนางตานี หรือนางตานีเสร็จพี่พล ลองไปอ่านต้นฉบับที่ให้ตรวจซ้า อิอิอิ >///<
สาวงามเดินวนอวดโฉมรอบเวทีด้วยลีลาต่างกันไป ใครจะไปคิดว่าเด็กปลานั้นสามารถ
เดินได้งามอย่างที่เรียกว่านางแบบมืออาชีพยังอาย ทั้งจริตที่ปั้นแต่งให้ชดช้อยสมกับชุดไทย
ที่สวมก็ต้องเรียกว่าชนะเลิศ
ในขณะที่กมลณัฐดูภายนอกสวยพริ้ง แต่ท่าเดินแต่แรกเดิมก็เรียกว่าลูกผีลูกคนอยู่แล้ว
คงบวกกับความอิ่มจนจุกที่ออกไปซัดอาหารมาเสียโขเมื่อครู่ทำให้หญิงสาวมีสภาพ
ไม่ต่างอะไรกันนักกับปลาทองที่กินอาหารมากเกินไปและได้แต่ลอยอืดว่ายเป๋ตัวเอียงอยู่ในตู้ปลา
แต่เนื่องจากการประกวดภายในนี้แม้แต่งตัวกันเต็มที่แต่ก็ถือเป็นการประกวดแบบขำๆ ของคนกันเอง
ดังนั้นจึงไม่มีใครถือสาอะไรกับสภาพเซซังของผู้เข้าประกวด นอกจากเพลงพิณซึ่งลุ้นเต็มที่ว่า
นางงามของตนเองจะได้รางวัลใหญ่
“เดินเซด้วยน่ะยายณัฐ เป็นอะไรของเขานะ ไหนว่าฝึกเดินในส้นสูงมาดีแล้ว”
“คงจะอิ่มมาก” พลตอบโดยไม่มองน้องสาว เสียงของเขาดูไปทางยิ้มๆ ราวคนกำลังละเมอ
“พี่พลช่วยหน่อยสิคะ แบบนี้เด็กเพลงโดนหักคะแนนแย่ ไหนเอามาดูซิ เพลงจะเพิ่มคะแนน
ให้ลูกน้องเรา” หญิงสาวค่อนข้างมั่นใจว่าอย่างไรเสียพี่ชายที่กุมใบคะแนนอยู่ก็คงต้องแกล้งกมลณัฐ
ขณะที่เธอต้องดูแลงานทางอื่นจึงไม่ได้เป็นกรรมการด้วย แต่พี่พลกับเธอก็เหมือนคนคนเดียวกัน
ในการประกวดที่เป็นกันเองนี้แม้คนอื่นเห็นเพลงพิณรวมหัวกับพี่ชายก็นึกเอ็นดูมากกว่าจะคิดจริงจัง
ยังไงสองคนเสียงเดียวก็มีค่าเท่าเดิม
“อะโห พี่พลให้คะแนนณัฐเต็มสิบเลยเหรอคะ คะแนนแต่งชุดไทยงามเนี่ย...”
เพลงพิณอุทานอย่างเหลือจะเชื่อกับภาพที่เห็น
“พะ พูดอะไรไม่เห็นจะรู้เรื่อง” พี่ชายที่มัวแต่เก๊กมาดคุณชายฉวยกระดาษคะแนนคืนมา
จากน้องสาว “ไหน...อ้อ นี่ พี่คงเขียนสลับช่องกับคะแนนของอีกคนตะหากเล่า นี่ไง
ของยายกมลณัฐจริงๆ ได้แค่สองคะแนนเห็นรึเปล่า”
ชายหนุ่มอึกอักชี้ให้น้องสาวคะแนนของอีกคนที่อยู่ติดกันซึ่งถูกกดจนต่ำเรี่ยดิน
“แหม รู้สึกจะเขียนสลับหมดทุกช่องเลยนะคะ อีกช่องก็เขียนผิด” เพลงพิณหัวเราะ
อย่างไม่เชื่อถือ “ว้าย ให้คะแนนยิ้มสวยตั้งสิบเอ็ด... ของเขาเต็มสิบไม่ใช่เหรอคะ
พี่พลนี่ยังไงกัน ไม่นึกว่าจะแอบเข้าข้างลูกน้องกับเขาด้วย”
“เปล่านะคะ พี่จงใจจะให้แค่หนึ่งคะแนน แต่นิ้วมันเพลินเขียนเกินไปตัว” คนที่ยังวางมาดไม่ยอมแพ้
“หรือเพราะกระดาษคะแนนไม่ได้จั่วหัวไว้ ว่าอันไหนของกรรมการคนไหน พี่พลก็เลยได้ที
เอาเลยค่ะเพลงเห็นด้วย ไม่ต้องแก้คะแนนนะ ให้เท่านี้ไปนั่นแหละ” หญิงสาวยุดมือพี่ชาย
ที่ทำท่าจะเอาปากกามาเขียนคะแนนลงไปใหม่เมื่อเห็นว่าเธอจ้องอยู่เอาไว้ เมื่อน้องสาว
เห็นดีเห็นงามด้วยตามนั้นเขาก็เลยแสร้งยอมตาม
“นี่เห็นว่าเพลงอยากให้เข้าข้างแม่นั่นหรอกนะ...”
“พี่ชายใจดีที่สุดในโลกเลย” เพลงพิณแกล้งชม
“จับผิดพี่นักนะน้องหนูเพลง”
“ก็ตอนนี้เหลือพี่พลคนเดียวให้แหย่นี่คะ พี่นนท์ไม่รู้หายไปไหน บอกเดี๋ยวมา
แต่ไม่เห็นตามเข้ามา อดดูรอบตัดสินเลย”
เพลงพิณได้แต่ข่มความรู้สึกแปลกๆ ยามเอ่ยชื่อใครคนนั้นลงไว้ในอก ทำไมที่ท่าน้ำ
เขามีท่าทีกับเธอแบบนั้น เขามองตาเธอแบบนั้นเขายังเป็นพี่นนท์คนเดิมหรือเปล่า
ทำไมดูช่างไม่คุ้นความรู้สึกเสียเหลือเกิน
แต่ที่แย่ยิ่งกว่า ทำไมเธอจำไม่ค่อยได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น คล้ายความจำจะมีส่วนซึ่งขาดหายไป
ธิติเองยืนอยู่ลำพังในเงามืดอยู่ลำพัง เขาปล่อยให้ดนัยแยกไปเดินเล่นสูบบุหรี่เงียบๆ ตามอัธยาศัย
สายตาว่องไวของชายหนุ่มเห็นเงาของสรานนท์เดินมาจากทิศท่าน้ำโดยลำพัง ไม่มีเพลงพิณ
ใจหนึ่งอยากเข้าไปหาเรื่องมันอีกสักรอบ แต่ใจหนึ่งก็คร้านจะก่อความวุ่นวายในเวลาที่ใครต่อใคร
ดูเหมือนจะอยู่ในอารมณ์แบบนี้ ชายหนุ่มเหลือบมองเดือนเต็มดวงที่เลื่อนมาอยู่กลางฟ้าแล้วก็ยิ้มออกมา
“ยังไงคืนนี้ก็มีอะไรสนุกๆ มากพอแล้วละนะ”
ชายหนุ่มรำพึงก่อนสาวเท้าไปยังทิศที่ต้องการ แม้ตอนนี้ใจเขาจะค่อนข้างอ่อนแอ แต่อย่างน้อย
ก็คงไม่มากเกินไปนัก สำหรับการจะก้าวไปสู่อนาคต อย่างที่เขาอยากให้เป็น
สรานนท์นนท์พบเพลงพิณอีกครั้งก็เป็นเวลาที่การตัดสินประกวดนางนพมาศจบลงแล้ว
ชายหนุ่มสังเกตเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีขัดเขินกับเขา อาจจะเพราะที่เขาพยายามสะกดเธอ
ตรงท่าน้ำ แต่ชายหนุ่มก็เสถามถึงผลการประกวดแทน
ที่หนึ่งซึ่งมาเหนือเมฆและได้รับเงินรางวัลเรือนหมื่นไปโดยไม่มีใครคาดคิดมาก่อนกลับเป็นปลา
เด็กสาวร่างอวบค่อนข้างมากแต่หน้าตาจิ้มลิ้มดีพอใช้ ที่สำคัญกรรมเกือบสิบคนนั้นถือใบคะแนน
ที่มีช่องให้คะแนนจริตกิริยามารยาทและท่วงท่าอันงามสง่ามากกว่าช่องความสวยความงาม
สาวร่างอวบจึงเฉือนเอาชนะที่สองและที่สามไปได้อย่างฉิวเฉียว
ส่วนกมลณัฐนั้นเข้าข่ายสวยแต่รูปจูบคงไม่หอมในสายตากรรมการ เพราะเจ้าหล่อนทั้งตื่นเวที
ทั้งเดินซวนเซจนน่าขัน แต่ถึงกระนั้นก็เป็นสีสันบนเวทีได้ไม่น้อยจึงได้รับรางวัลขวัญใจ
เป็นการปลอบขวัญไปเป็นสร้อยทองเส้นจิ๋ว
ถึงกระนั้นหญิงสาวก็ดีใจจนหน้าบาน ก็แค่โบนัสที่คุณเพลงจะให้ก็มากกว่าของยายปลาหลายขุม
ได้ทองมาอีก นับว่าคุ้มเกินคุ้มยิ่งกว่าอะไร อีกอย่างวันนี้เธอเองก็รู้สึกสนุก ความรู้สึกของซินเดอเรลล่า
มันเป็นแบบนี้นี่เอง ความรู้สึกที่สายตาของใครๆ มองมา แม้จะแค่วันนี้เพียงวันเดียว...
“พี่นนท์คะ เดี๋ยวเพลงกับพี่พลจะไปส่งคุณณัฐกลับบ้าน ดึกมากแล้ว ยังไงวันจันทร์หน้า
ก็เริ่มเดือนใหม่พอดี หวังว่าเพลงคงไม่ต้องโทรไปตามคุณผู้บริหารคนสำคัญให้มาทำงานนะคะ
อย่าให้ตาธิติมาค่อนเอาได้ล่ะ” เพลงพิณพยายามยิ้มแย้มทั้งที่จับได้ถึงกระแสความเคร่งเครียด
ในลมหายใจของคนตรงหน้า เขาดูคล้ายหงุดหงิดไมได้ดั่งใจอะไรสักอย่าง...หรือหลายอย่าง
“แน่นอนสิเพลง แล้วเจอกัน”
สรานนท์ยิ้มให้คนที่เห็นเขาเหมือนพี่ชายยามมองตามเพลงพิณ เขากำลังอยู่ในอารมณ์มืดหม่น
ด้วยจิตใจฝ่ายต่ำที่เข้าครอบงำ แถมยังมัวแต่เสียเวลากับเรื่องไร้สาระจนพลาดจะทำสิ่งที่ตั้งใจ
ไม่สิ เขาจะไม่พลาด ตอนนี้เขาทำได้ทุกอย่างที่อยากจะทำ
พระจันทร์ พลังอำนาจจิตที่ลดถอยลงทำให้เขาหงุดหงิดคล้ายจะคลั่ง เขาควบคุมใจคนไม่สะดวก
แต่กับอำนาจในตัวเองวันนี้มันยังใช้การได้ดีดุจเดิม และถ้ายิ่งไม่มีแสงจันทร์ส่องมา ในที่รโหฐาน
บางทีกับการควบคุมใจคนก็คงจะทำได้มากขึ้นด้วย
เพลงพิณรู้สึกตลอดเวลาว่าพี่ชายผู้เป็นสารถีค่อนข้างเงียบตอนนั่งไปด้วยกันสามคนในรถ
ในขณะที่กมลณัฐซึ่งคงเพลียเริ่มหาว หญิงสาวสังเกตว่าสายตาพี่ชายตนคอยแต่
จะมองกระจกหลังทุกบ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยทักอะไรออกไป ไม่นานรถบีเอ็มสีกรมท่า
ก็มาจอดสงบลงหน้าบ้านกมลณัฐ
ทั้งที่เลยเที่ยงคืนมาแล้วแต่บ้านหลังย่อมนั้นเป็นหลังเดียวที่เปิดไฟสว่างไสวอยู่
เห็นเงาคนสองคนเดินออกมาที่รั้วเล็ก พี่น้องอารยกิจจามองไปก็พอจะเดาได้ว่าคนที่
กอดอกไหล่ตึงอยู่คือบิดาของกมลณัฐ เด็กหนุ่มวัยมหาวิทยาลัยนั้นเดาได้ไม่ยากว่าเป็นน้องชาย
“พ่อดุเสียด้วย” พลเปรยเรียบๆ หากเป็นคนอื่นเขาคงพยักพเยิดให้น้องสาวลงไปทักทายแทนตน
เพราะไม่อยากก่อปัญหาโดยที่ปัญหามันไม่ได้มี แต่คราวนี้ชายหนุ่มก็ไม่เข้าใจตนเองว่าทำไม
เขาจึงลงไปไหว้บิดาลูกน้องสาวพร้อมเพลงพิณ ซึ่งผู้สูงวัยก็ดูอัธยาศัยดีกว่าหน้าตาที่ค่อนข้างเข้ม
กับไรหนวดงามๆ นั้น ถ้าถือไม้ตะพดอีกอย่างเดียวก็ครบสูตร
“ปกติพี่ณัฐไม่เคยกลับดึกเลยนะครับ แต่คราวนี้ขอไว้ก่อน พ่อเลยไม่ว่าอะไร” น้องชายที่ดูจะ
เป็นเด็ก ‘ดื้อแต่ดี’ พอฟัดพอเหวี่ยงกันเอ่ยชมพี่สาวให้แขกที่มาส่งได้รับรู้
พลคันปากยุกยิก แต่ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคนอย่างแม่นี่คงไม่เคยมีแฟน แต่ความมุงาน
นั่นก็เป็นตัวบ่งบอก อีกอย่างถึงจะทำงานจนมีกลับค่ำบ้างก็คงไม่ไปไกลจนคำว่าดึก
“ผมก็ไม่ห่วงหรอกครับ เพราะปกติถ้ารู้ว่าต้องดึกจริงๆ ณัฐก็จะไปค้างกับคุณเพลงในตึกที่บริษัทนี่นา”
บิดาเพลงพิณเอ่ยอย่างคุ้นกับเจ้านายของลูกสาวดี
“ค่ะ พอดีวันนี้เพลงต้องกลับบ้านเลยอาสาไว้ล่วงหน้าว่าจะมาส่ง”
สายตาเป็นมิตรของบิดากมลณัฐเผื่อแผ่มายังพลด้วย ชายหนุ่มเล็งเห็นว่าเจ้าของบ้านชอบเพลงพิณมาก
เลยมีทีท่าว่าจะชอบเขาด้วย ให้เห็นหน้าค่าตากันไว้ก่อนก็ดี เพราะอย่างไรเสียเขาก็เป็น...
เจ้านายคนใหม่ของลูกสาวอีกฝ่าย
สองพี่น้องสบายใจเมื่อเห็นกมลณัฐที่กำลังอารมณ์ดีกอดคอพ่อกับน้องร้องเพลงหงุงหงิงเข้าบ้านไป
ทั้งคู่กลับขึ้นรถ ก่อนปิดประตูยังได้ยินเสียงอวดแว่วๆ ว่าได้ทองจากรางวัลขวัญใจกรรมการมาเสียด้วย
“งกนัก แม่คนนี้”
“เปล่างกเสียหน่อย ก็ณัฐเขาคิดว่าน้องก็ยังเรียนไม่จบ แม่ก็ไม่มีแล้ว ตัวเองก็เลยต้องเป็น
หัวหน้าครอบครัวต่อจากพ่อนี่คะ”
“เข้าข้างจริงนะ เพราะงี้เหรอแม่นั่นถึงได้ชอบทำตัวแมนๆ ”พี่ชายพูดยิ้มๆ
“ไม่น่าจะเกี่ยวมังคะ นั่นคงความชอบส่วนตัว”
เพลงพิณซ่อนรอยยิ้มทั้งแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงถอนหายใจของพี่ชาย
ใครอยากรู้ก็ต้องพิสูจน์เอาเอง ของแบบนี้คนนอกช่วยได้แค่นิดๆ หน่อยๆ
ถ้าคิดจะเอาจริงก็ต้องช่วยตัวเองแล้วกันนะคะ พี่ชายที่รัก
{ ชอบใจขอ Like คนละไม้ละมือนะจ๊ะที่รัก...
-โปรดติดตาม บทที่ 8 คนที่ใจไม่อยากยอมรับ- }
อสิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ส.ค. 2555, 20:24:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ต.ค. 2557, 07:37:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 1419
| << บทที่ ๗ คืนพรายกระซิบ... | บทที่ ๘ คนที่ใจไม่อยากยอมรับ >> |
บุลินทร 31 ส.ค. 2555, 20:26:49 น.
ใครอะ ที่ใจไม่อยากยอมรับ อิอิ
ใครอะ ที่ใจไม่อยากยอมรับ อิอิ
หลายคนมั้งงงง อยากไม่อยากก็ต้องอยาก อ๊ะ 
lovemuay 31 ส.ค. 2555, 21:38:28 น.
ถึงณัฐจะไม่ได้ที่ 1 แต่ได้ใจพี่พลนะคะ คริคริ
ถึงณัฐจะไม่ได้ที่ 1 แต่ได้ใจพี่พลนะคะ คริคริ
Zephyr 31 ส.ค. 2555, 22:42:43 น.
พี่พล หลุดบ่อยน้า เพลงรู้เลย เห็นมะ
จีบเลยดิ ไหนๆคนอื่นก็รู้แล้ว อย่าเก๊กนักเลยน่า
มะม้า พี่พลจะเด่นกว่าพี่นนท์ละ จริงๆนะ
มะ ม้า ลง เสือ เดี๋ยว นี้ เลย นะ !!!!! (เฟอร์ไม่อ้อนแล้ว ขู่เลยดีกว่า หึหึ ถ้ามะม้าไม่ลง นะ เฟอร์บะให้มีพระจันทร์ทุกว่นเลย พี่นนท์ก็จะไม่มีแรง เหอออออ เหออออ อิอิ )
พี่พล หลุดบ่อยน้า เพลงรู้เลย เห็นมะ
จีบเลยดิ ไหนๆคนอื่นก็รู้แล้ว อย่าเก๊กนักเลยน่า
มะม้า พี่พลจะเด่นกว่าพี่นนท์ละ จริงๆนะ
มะ ม้า ลง เสือ เดี๋ยว นี้ เลย นะ !!!!! (เฟอร์ไม่อ้อนแล้ว ขู่เลยดีกว่า หึหึ ถ้ามะม้าไม่ลง นะ เฟอร์บะให้มีพระจันทร์ทุกว่นเลย พี่นนท์ก็จะไม่มีแรง เหอออออ เหออออ อิอิ )
goldensun 1 ก.ย. 2555, 00:24:00 น.
สมกับเป็นน้องสาวพี่พลเลย น้องเพลงจับไต๋คุณพี่ชายจอมเก๊กได้แล้ว ไปไม่เป็นเลย
แต่สาวณัฐท่าจะรู้ตัวยาก มีให้ 11 เต็ม 10 ซะด้วย
สมกับเป็นน้องสาวพี่พลเลย น้องเพลงจับไต๋คุณพี่ชายจอมเก๊กได้แล้ว ไปไม่เป็นเลย
แต่สาวณัฐท่าจะรู้ตัวยาก มีให้ 11 เต็ม 10 ซะด้วย
ใบบัวน่ารัก 1 ก.ย. 2555, 10:33:14 น.
ได้ทองมาก็ยังดี
ได้ทองมาก็ยังดี
sai 1 ก.ย. 2555, 23:13:13 น.
พี่พลคร้าาา ปากแข็งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่พลคร้าาา ปากแข็งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
shadha 2 ก.ย. 2555, 23:34:36 น.
จะเสร็จโจร หรือโจรเสร็จ ปลายทางก็เหมอนกันนะ มี๊ >w<
จะเสร็จโจร หรือโจรเสร็จ ปลายทางก็เหมอนกันนะ มี๊ >w<