หัวใจใกล้เกินเอื้อม by น้ำจันทร์
“เธอคิดว่านอนกับฉันแค่ครั้งเดียว มันจะพอรึเมธาวี คิดผิดกระมัง!...เพราะว่า...อย่างเธอ ต่อให้ นอนแบ ให้ฉันจนวันตายมันก็ไม่พอ!”
ฉาด!!! แก้มซีกขวาชาไปทั้งแถบ เขาหันกลับมาจะเอาเรื่อง แต่เจ้าหล่อนรู้ทางวิ่งไปที่ประตูเสียก่อน
“วาจาของคุณมัน ด้อยพัฒนา เหลือเกิน คุณภัทร ฝรั่งมังค่ามันสอนแต่ความรู้ในตำราหรืออย่างไร มันลืมสอนคุณค่าความเป็นมนุษย์ ผู้มีใจสูงให้คุณหรือเปล่า จิตใจของคุณมันถึงได้ สกปรก โสมม ต่ำเตี้ย จนเรี่ยดิน” หล่อนวางระเบิดลูกย่อมๆ เอาไว้ภายในห้องก่อนจะก้าวออกมา ลมหายใจเฮือกใหญ่ถูกพ่นออกมาตามด้วยรอยยิ้มสาใจที่ได้เอาคืนแม้จะเล็กน้อย
ธีรภัทรมองประตูบานใหญ่ตาขวางเขาจะทำอย่างไรถึงจะปราบพยศยัยตัวแสบได้สักทีขนาดโดนเขาจัดชุดใหญ่ให้ยังไม่สำนึก‘พรุ่งนี้เธอเสร็จฉันแน่ยัยตัวแสบ’

Tags: Touch Publishing (Viva)

ตอน: บทที่ 3 จุมพิตอันเผ็ดร้อนของธีรภัทร Vs. การเอาคืนเล็กๆ ของเมธาวี 40%



เสียงเคาะประตูทำให้ธีรภัทรรีบออกมาจากห้องน้ำ อารามรีบเร่งทำให้เขามีเพียงผ้าขนหนูผืนใหญ่พันกายท่อนล่างไว้ลวกๆ ส่วนท่อนบนเปล่าเปลือยอวดแผงอกล่ำๆ มีหยดน้ำเกาะพราวระยับ
“มีอะไร!” เขาถามเสียห้วนเมื่อเห็นหน้าหล่อน เมธาวีรู้สึกเหมือนยืนอยู่หน้าลานประหารโดยมีเขาเป็นเพชฌฆาต “อ่า...คือว่า...คุณป้าให้...ให้มาตามพี่ใหญ่ไปทานข้าวค่ะ” หญิงสาวตอบตะกุกตะกัก ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อเมื่อแลเห็นแผงอกล่ำๆ ของเขา “รู้แล้ว เดี๋ยวลงไป” เมธาวีพยักหน้ารับแล้วจะเดินกลับลงไปข้างล่าง แต่มือหนากลับยื่นมาคว้าเอวคอดของเธอเอาไว้ พริบตาเดียวเธอก็มายืนอยู่บนลานประหารจริงๆ ขณะที่เพชฌฆาตปิดประตูลงกลอน เตรียมลงทัณฑ์ “พี่...พี่ใหญ่จะทำอะไร?” หญิงสาวถามอย่างตระหนกพยายามแกะมือเขาออกให้พ้นจากเอวคอด “ฉันไม่ใช่พี่เธอ!” ชายหนุ่มประกาศชัด เมธาหน้าซีดเป็นกระดาษ
“นี่ของเธอใช่ไหม” เมธาวีพยักหน้ารับ หล่อนมองแจกันกุหลาบในมือเขา
“คราวหน้าคราวหลัง อย่าสะเออะ ทำอะไรให้ฉัน เพราะฉันไม่ต้องการ!” ธีรภัทรยืนยันคำพูดของตัวเอง ด้วยการขว้างแจกันกุหลาบออกไปทางหน้าต่าง เมธาวีกลั้นก้อนสะอื้นขมๆ ลงคอ กี่ปีๆ ธีรภัทรก็ไม่เปลี่ยนแถมยังร้ายกว่าเดิมด้วยซ้ำ หล่อนบังคับหยดน้ำตาให้มันไหลย้อนคืน ไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ
“อย่าได้ฝันว่าคนอย่างฉันจะยอมญาติดีกับเธอ ทุกอย่างฉันเห็นแก่แม่ของฉันเท่านั้น”
“คนหน้าไหว้หลังหลอก ต่อหน้าอย่างหนึ่งลับหลังอย่างหนึ่ง รังแกได้กระทั่งผู้หญิงไม่มีทางสู้ คำว่าสุภาพบุรุษสะกดเป็นไหมฮะ” “ไม่!” ธีรภัทรสวนทันควัน มือเรียวเหนี่ยวรั้งท้ายทอยและใบหน้าของเมธาวีเข้ามาชิด แล้วฉกจุมพิตลิ้มรสริมฝีปากของหล่อนอย่างดุดัน ไม่แยแสต่อการดิ้นรนประทุษร้ายอกแกร่งด้วยสองกำปั้นของหล่อน ธีรภัทรแทบคลั่ง เรียวปากนุ่มเต่งตึงของเจ้าหล่อนกำลังจะทำไห้เขาเป็นบ้า
เมธาวีสิ้นเรี่ยวแรงในอ้อมแขนกอดรัดของเพชฌฆาต จุมพิตลงทัณฑ์หนนี้ช่างเร่าร้อน เรียกร้อง และรุนแรง แผ่นหลังของหล่อนถูกดันไปชิดผนัง เพชฌฆาตมือฉมังกักกันร่างหล่อนไว้ด้วยวงแขนแข็งแกร่ง แผงอกอุ่นหนาบดเบียดอยู่กับหน้าอกนุ่มหยุ่น กายสาวตื่นเพริศทันใด เมธาวีหลงมัวเมาในรสเสน่หาที่ไม่เคยพานพบส่งเสียงครางประท้วงเมื่อเขาถอนถอดจุมพิต
“ติดใจละสิ เธอเองก็จูบดีขึ้นเยอะนะ คงมีคนช่วยสอนเยอะล่ะสิท่า” ธีรภัทรเย้ยหยันเสียงกระเส่า
ฉาด!!! หน้าหล่อๆ ของธีรภัทรหันตามแรงตบ
“อย่าทำแบบนี้กับฉันอีกเป็นอันขาด ฉันไม่ใช่เด็กสิบห้าที่คุณจะรังแกได้ง่ายๆ” เมธาวีกัดฟันบอกเขาชัดๆ เธอทั้งอับอายที่เขาดูถูก และละอายเพราะมัวเมาไปกับจูบของเขา
“ปล่อยนะ! อื้อออ” เพชฌฆาตบันดาลโทสะลงทัณฑ์จำเลยสาวด้วยจุมพิตดิบเถื่อนเอาแต่ใจ เขาขบเม้มริมฝีปากบนล่างแรงๆ เพียรดูดดุนเรียวลิ้นอ่อนบางอย่างกระหาย เมธาวีเจ็บร้าวจนน้ำตาคลอ เธอยอมนิ่งเฉยเปิดทางให้เขาสำรวจโพรงปากแต่โดยดี ก่อนที่...
“อ๊ะ...โอ๊ย! เป็นหมารึไงฮะ!” เขาถอยห่างจากคนตัวเล็ก ลองแตะมือที่ริมฝีปากก็พบมีเลือดซึมออกมา “ใช่กระมัง ไม่อย่างนั้นจะกัดพวกเดียวกันทำไม” หล่อนประชดเขาแล้วรีบเปิดประตูออกมา
‘ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวดี ฉันจะเอาคืนเธอจนคุ้ม คอยดู’



Lilly
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ต.ค. 2555, 03:11:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ต.ค. 2555, 03:11:31 น.

จำนวนการเข้าชม : 1865





<< ปกมาแล้วจ้า   บทที่ 3 จุมพิตอันเผ็ดร้อนของธีรภัทร Vs. การเอาคืนเล็กๆ ของเมธาวี 60% >>
nutcha 1 ต.ค. 2555, 16:37:42 น.
หนูอัญเมื่อไหร่หนังสือจะวางแผงจ๊ะ รอตั้งนานแล้ว อยากอ่านเป็นเล่มมั๊ก มาก

Lilly 2 ต.ค. 2555, 01:41:57 น.
วางแผงวันที่ 9 นี้จ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account