Empire School
เมื่อ'ซาตาน'หน้าหวาน วัย 16 ปี นาม 'เอรเดน โฮลไวท์' ดันดวงซวยสุดขีด ที่โดนไล่ออกจากโรงเรียน เอกชน แห่งหนึ่ง ด้วยการทำผิดกฏโรงเรียน เพียงข้อเดียว นั่นคือ การผิดคำพูด และด้วยเหตุผลบางประการ ที่เค้าเป็น 'ปิศาจ' เพียงเศษหนึ่งส่วนสอง ที่อยู่บนสังคมของมนุษย์อีก..ทำให้เขาต้องจำใจเข้าไปในโลกปิศาจ ที่มนุษย์ไม่สามารถเข้าถึงได้..'Empire School'โรงเรียนที่เหล่านักเรียนปราถนา โรงเรียนชื่อดังของโลกปิศาจแห่งนี้..ยินดีต้อนรับ..
Tags: แฟนตาซี
ตอน: บทนำ 1
ผม 'เอรเดน โฮลไวท์'..เป็นครึ่งซาตาน ครึ่งมนุษย์..ผมถือกำเนิดโดยแม่ซึ่งเป็นมนุษย์ พ่อของผมที่ไม่รู้ว่าหายหัวไปอยู่ไหน แต่รู้กันอยู่ พ่อซึ่งเป็น 'ราชาปิศาจซาตาน'อยู่อีกโลกหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่โลกเดียวกับผมแน่นอน ผมจึงได้ขึ้นชื่อว่า 'ลูกซาตาน' ..เฮ้อ!แต่ผมดันซวยน่ะสิ อยู่โลกมนุษย์มาเกือบ 16 ปี ดันโดนไล่ออกจากโรงเรียนกลางคัน เพราะอะไรน่ะหรอ..ถามได้!! ก็เพราะโรงเรียน ดันมีกฏบ้าบอคอแตกเพิ่มขึ้นทุกๆปี และผมก็เป็นหนึ่งในผู้โชคร้ายนั้น..ดันผิดคำพูดเล็กๆ น้อยๆ ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง เพียงข้อเดียว! คิดดูสิ มันไม่แฟร์! เลยด้วยซ้ำ แต่แล้วโชคก็เข้าข้างผม..
"หือ..Empire School.." ผมหยิบใบปลิวเก่าๆ ที่เก็บได้ข้างทางขึ้นมาดู
"โรงเรียนปิศาจ!!Empire School "
ผมทวนคำอีกรอบ นี่ผมไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ย!ผมขยี้ตา แล้วจึงหยิบใบปลิว ขึ้นมาดูอีกครั้ง
"นี่มันโรงเรียนปิศาจจริงๆด้วย!!"
เมื่อเห็นดังนั้น ผมจึงรีบนำใบปลิว ยัดใส่กระเป๋ากางเกงทันที แล้วรีบเดินกลับบ้านอย่างมีความสุข แต่ในใจก็แอบสงสัยลึกๆ ใครกันที่ทำใบปลิวแบบนี้ตกเอาไว้..เฮอะ! แต่ช่างเถอะ!! ยังไงซะตอนนี้ผมก็หาที่เรียนใหม่ได้แล้วนี่เนอะ..
"ฮิฮิ..ไว้เจอกันนะคะ พี่ชาย" เสียงเล็กๆเสียงหนึ่งดังขึ้น หลังกำแพงมืดๆนั้น
"แหม!พีชายเธอเนี่ย น่ารักอย่างงี้ ฉันขอละกัน" หญิงสาวผมบลอนด์ พูดพลางโปรยเสนห์
"จุ๊ จุ๊ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวท่านพี่รู้ตัวเข้า แล้วจะเป็นเรื่อง"สาวปริศนาตอบ
"อื้ม ยอมละกัน" จากนั้นทั้งสองก็หายตัวไป..
'ท่านพี่ต้องเป็นของฉันคนเดียว คนเดียวเท่านั้น ฉันรอเวลานี้มานานแสนนาน รอที่จะได้อยู่กับท่านพี่ ตลอดไป..'
"หือ..Empire School.." ผมหยิบใบปลิวเก่าๆ ที่เก็บได้ข้างทางขึ้นมาดู
"โรงเรียนปิศาจ!!Empire School "
ผมทวนคำอีกรอบ นี่ผมไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ย!ผมขยี้ตา แล้วจึงหยิบใบปลิว ขึ้นมาดูอีกครั้ง
"นี่มันโรงเรียนปิศาจจริงๆด้วย!!"
เมื่อเห็นดังนั้น ผมจึงรีบนำใบปลิว ยัดใส่กระเป๋ากางเกงทันที แล้วรีบเดินกลับบ้านอย่างมีความสุข แต่ในใจก็แอบสงสัยลึกๆ ใครกันที่ทำใบปลิวแบบนี้ตกเอาไว้..เฮอะ! แต่ช่างเถอะ!! ยังไงซะตอนนี้ผมก็หาที่เรียนใหม่ได้แล้วนี่เนอะ..
"ฮิฮิ..ไว้เจอกันนะคะ พี่ชาย" เสียงเล็กๆเสียงหนึ่งดังขึ้น หลังกำแพงมืดๆนั้น
"แหม!พีชายเธอเนี่ย น่ารักอย่างงี้ ฉันขอละกัน" หญิงสาวผมบลอนด์ พูดพลางโปรยเสนห์
"จุ๊ จุ๊ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวท่านพี่รู้ตัวเข้า แล้วจะเป็นเรื่อง"สาวปริศนาตอบ
"อื้ม ยอมละกัน" จากนั้นทั้งสองก็หายตัวไป..
'ท่านพี่ต้องเป็นของฉันคนเดียว คนเดียวเท่านั้น ฉันรอเวลานี้มานานแสนนาน รอที่จะได้อยู่กับท่านพี่ ตลอดไป..'
สาวน้อย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ต.ค. 2555, 21:03:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ธ.ค. 2555, 21:14:21 น.