เลือดรักทระนง
เด็กหญิงคนหนึ่งซ฿งถือกำเนิดมาจากโจร ปล้นฆ่า และเลือดอีกส่วนมาจากแม่ที่ไม่ยอมรับในความเป้นลูกของเธอ กระถินยังยืนหยัดที่จะอยู่อย่างทระนงในศักดิ์ศรีและค่าแห่งความเป้นคน ด้วยความรัก และซื่อสัตย์ต่อผู้มีพระคุณ
Tags: ศักดิ์ศรี คือสิ่งที่ต้องรักษา
ตอน: หาพินัยกรรม
ทนายทดรู้ชะตาว่าโดนจับผิด แต่ยังไม่มีการปูดเอาเรื่อง เขานัดพบกับพุดกรองที่โรงแรม ซึ่งเรียกว่าโรงน้ำชา
ทนายทดเอ่ยว่า
“คุณพระไม่ได้ทำพินัยกรรมแน่ เพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้ทำกับผม”
“แต่เขาต้องเขียนอะไรสำคัญไว้แน่ นังกระถินตัวดีต้องรู้ แต่ฉันแน่ใจว่านายรามไม่รู้แน่”
“ต้องหาให้พบโดยเร็วคุณพุดกรองเราจะได้นำมาทำเสียให้ทัน ว่าท่านเขียนอะไรไว้บ้าง เราจะได้แปลงกันเสียให้ทัน ไม่นานแล้วนายรามจะกลับมา”
“ฉันว่าต้องมีอะไรแปลกเกี่ยวกับนายรามเสียแล้ว”
“มีอะไรหรือครับ”ทดเอ่ยถามแล้วอดใจไม่ได้ จึงเข้ามาสวมกอดอีกฝ่าย พุดกรองสะบัดตัว
“ฉันร้อนอยู่ทด เราต้องเร่งกันคนละมือ ฉันจะไปหาหนังสือสำคัญฉบับนั้นถ้ามันมี แต่ถ้าไม่มีก็แล้วไป เราจะได้แน่ใจและเขียนขึ้นกันมาได้เลย ตอนนี้สนมองคุณพระคงจะแย่แล้ว ยาพิษสั่งสมมาก คงจะใกล้สิ้นเต็มที”
“ผมอยากให้ทุกอย่างเป้นของคุณโดยเร็วคุณพุดกรอง”
พุดกรองอาศัยช่วงที่คนปลอดแอบเข้าไปรื้อค้นหาพินัยกรรมจนทั่ว ในที่ ที่คิดว่ามี แต่นางไม่เห็นพินัยกรรม หรือเอกสารสำคัญที่จะชี้อนาคตของนาง
ยาที่วางคูณพระเข้าไปสั่งสมในร่างกายมากขึ้นทุกวัน สุขภาพจึงเริ่มพิการลงไปทีละส่วนเพราะยาที่ใช้เป็นสารหนู ได้เพิ่มในปริมาณที่ร่างกายเกินรับจะเริ่มชา และหมดความรู้สึก กระทั่งอวัยวะไม่ทำงานเพราะเสื่อม
คุณพระนอนหอบ พุดกรองเข้าไปดูแล แสร้งหายาลม ยาดมมาดูแล สักครู่ คุณพระคลายจะหยุดหายใจ พุดกรองเขย่าเรียกอีกฝ่ายหลายคำ ท่านครางเสียงในลำคอ รู้สึกแน่นหน้าอก พุดกรองนำยาให้ดื่ม พักหนึ่งท่านหายใจได้ และหลับลงไป พุดกรองสังเกตแล้วว่าอีกฝ่ายไม่ตื่นขึ้นมาจึงได้แอบออกจากห้อง
สร้อยสนเดินออกจากห้องทางมุมหนึ่ง เธอเห็นมารดาเดินสาวเท้าเร็วรี่ เข้าไปห้องสมุด สร้อยสนทำท่าจะตามจึงได้เห็น ทนายทดแต่งกายค่อนข้างเรียบร้อยตามเคย เดินขึ้นมาถึงข้างบน และเข้าห้องสมุด ต่อมาจึงเห็นละมุดมายืนเฝ้าราวกับดูต้นทาง
สร้อยสนจึงต้องแอบมองอยู่ที่เดิมออกมายุ่มย่ามกับมารดาไม่ได้ เพราะละมุดเฝ้าอยู่
พุดกรองหยิบกระดาษขาวออกมาปึกหนึ่งให้ทนายทดดู พร้อมกับบอกว่า
“ฉันค้นเอกสารที่เรากลัวได้เจอจริงๆ ฉันเจอเมื่อตอนกลางวัน ตอนนังกระถินมันลงไปเรือริมน้ำ โชคดีที่ฉันไปสงสัยหนังสือที่มันชอบอ่านให้คุณพระฟังจึงเห็นเข้า”
“เป็นร่างพินัยกรรมหรือครับคุณพุดกรอง”
“ใช่ คุณพระยกสมบัติให้นายราม แล้วส่วนของฉันให้นังกระถินดูแล ดูมันทำสิน่าแค้นใจมั้ย ฉันจะฉีกมันทิ้งเสียเดี๋ยวนี้เลย”
“อย่าเลยครับคุณพุดกรอง เอามาให้ผมดูก่อน ผมจะได้เขียนพินัยกรรมปลอมได้สะดวก”
คนทั้งสองไม่รู้เลยว่า มุมเงียบ ซึ่งเป็นมุมทึบข้างตู้ใหญ่ทึบ มีร่างของกระถินซ่อนอยู่ เด็กสาวยังไม่ลงไปข้างล่าง เธอปิดไฟไปแล้ว แต่ยังไม่ทันออก พุดกรองและทนายทดเข้ามา หญิงสาวจึงรีบเข้าหลบซ่อนมุม แอบฟังคนทั้งสองปรึกษาเรื่องพินัยกรรมปลอม
กระถินคิดตามด้วยเป็นคนฉลาด พินัยกรรมจะสร้างขึ้นหมายความคุณพระอาจจะเป็นอันตราย
“ผมจะรีบทำพินัยกรรมขึ้นให้เรียบร้อย ผมปลอมลายเซ็นท่านได้เหมือน คุณล่ะว่าจะจัดการกับคุณพระขั้นเด็ดขาด”
“ไม่สบโอกาสเลย นังกระถินมันเฝ้าแจทีเดียว นั่งนี่มันมารหัวขนโดยแท้”
กระถินบึ้งตึงกับถ้อยวาจาสิ้นเยื่อใยไม่เห็นแก่สายเลือดของผู้ให้กำเนิด เถอะเธอจะเป็นมารให้จริงอย่างปากมารดาปรามาส พร้อมจะขวางทุกรูปแบบเลยเชียว
“เรารีบไปกันเถอะ แล้วพินัยกรรมฉบับใหม่คุณพุดกรองเก็บไว้ให้ดีเชียวนะครับ”
“ฉันรู้แล้ว ฉันจะเก็บไว้ที่ห้องของฉัน รับรองนังกระถินไม่มีทางเข้าไปแน่ มันไม่กล้า”
กระถินรับรู้ถ้อยคำทั้งหมด ในสมองอึงอน เธอไม่ห่วงเรื่องสมบัติแต่ห่วงเรื่องที่คนทั้งสองบอกจะจัดการคุณพระต่างหาก พวกเขาจะจัดการอย่างไร กระถินห่วงคุณพระอย่างเหลือเกิน
กว่ากระถินจะอกจากห้องนั้นได้ ต้องรอเวลาให้ทุกคนออกไปจนหมด ซึ่งเธอยังต้องรอเวลานานมากกว่าจะให้พ้นสายตาของละมุด บ่าวสอพลอตัวร้าย
แม่นิ่มนั่งประดิษฐ์ขนมไว้รอท่ากระถินซึ่งกลับจากตึกค่อยข้างดึกมากในคืนนี้
“แม่นมขาถ้ากระถินไปทำงาน แม่นมไปอยู่กับคุณท่านบ้างนะคะ ท่านไม่ค่อยสบาย”
“คุณพุดกรองเธอไม่ใคร่พอใจนัก”
“กระถินจะเรียนขออนุญาตจากคุณท่านให้แม่นมไปอยู่กับท่าน”
“ตามใจคุณกระถินแต่มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมากหรือ แล้วคุณพี่ล่ะได้ข่าวหรือยัง”
ขณะคิดหญิงมากวัยยิ้มน้อย ๆนึกถึงยามเธอยังเด็กนางสั่งสอนให้ทำโน่นนี่ครั้นโตมากขึ้นกลับต้องเป็นฝ่ายฟังเด็กที่แม่นิ่มเลี้ยงเสียแล้ว
ทนายทดเอ่ยว่า
“คุณพระไม่ได้ทำพินัยกรรมแน่ เพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้ทำกับผม”
“แต่เขาต้องเขียนอะไรสำคัญไว้แน่ นังกระถินตัวดีต้องรู้ แต่ฉันแน่ใจว่านายรามไม่รู้แน่”
“ต้องหาให้พบโดยเร็วคุณพุดกรองเราจะได้นำมาทำเสียให้ทัน ว่าท่านเขียนอะไรไว้บ้าง เราจะได้แปลงกันเสียให้ทัน ไม่นานแล้วนายรามจะกลับมา”
“ฉันว่าต้องมีอะไรแปลกเกี่ยวกับนายรามเสียแล้ว”
“มีอะไรหรือครับ”ทดเอ่ยถามแล้วอดใจไม่ได้ จึงเข้ามาสวมกอดอีกฝ่าย พุดกรองสะบัดตัว
“ฉันร้อนอยู่ทด เราต้องเร่งกันคนละมือ ฉันจะไปหาหนังสือสำคัญฉบับนั้นถ้ามันมี แต่ถ้าไม่มีก็แล้วไป เราจะได้แน่ใจและเขียนขึ้นกันมาได้เลย ตอนนี้สนมองคุณพระคงจะแย่แล้ว ยาพิษสั่งสมมาก คงจะใกล้สิ้นเต็มที”
“ผมอยากให้ทุกอย่างเป้นของคุณโดยเร็วคุณพุดกรอง”
พุดกรองอาศัยช่วงที่คนปลอดแอบเข้าไปรื้อค้นหาพินัยกรรมจนทั่ว ในที่ ที่คิดว่ามี แต่นางไม่เห็นพินัยกรรม หรือเอกสารสำคัญที่จะชี้อนาคตของนาง
ยาที่วางคูณพระเข้าไปสั่งสมในร่างกายมากขึ้นทุกวัน สุขภาพจึงเริ่มพิการลงไปทีละส่วนเพราะยาที่ใช้เป็นสารหนู ได้เพิ่มในปริมาณที่ร่างกายเกินรับจะเริ่มชา และหมดความรู้สึก กระทั่งอวัยวะไม่ทำงานเพราะเสื่อม
คุณพระนอนหอบ พุดกรองเข้าไปดูแล แสร้งหายาลม ยาดมมาดูแล สักครู่ คุณพระคลายจะหยุดหายใจ พุดกรองเขย่าเรียกอีกฝ่ายหลายคำ ท่านครางเสียงในลำคอ รู้สึกแน่นหน้าอก พุดกรองนำยาให้ดื่ม พักหนึ่งท่านหายใจได้ และหลับลงไป พุดกรองสังเกตแล้วว่าอีกฝ่ายไม่ตื่นขึ้นมาจึงได้แอบออกจากห้อง
สร้อยสนเดินออกจากห้องทางมุมหนึ่ง เธอเห็นมารดาเดินสาวเท้าเร็วรี่ เข้าไปห้องสมุด สร้อยสนทำท่าจะตามจึงได้เห็น ทนายทดแต่งกายค่อนข้างเรียบร้อยตามเคย เดินขึ้นมาถึงข้างบน และเข้าห้องสมุด ต่อมาจึงเห็นละมุดมายืนเฝ้าราวกับดูต้นทาง
สร้อยสนจึงต้องแอบมองอยู่ที่เดิมออกมายุ่มย่ามกับมารดาไม่ได้ เพราะละมุดเฝ้าอยู่
พุดกรองหยิบกระดาษขาวออกมาปึกหนึ่งให้ทนายทดดู พร้อมกับบอกว่า
“ฉันค้นเอกสารที่เรากลัวได้เจอจริงๆ ฉันเจอเมื่อตอนกลางวัน ตอนนังกระถินมันลงไปเรือริมน้ำ โชคดีที่ฉันไปสงสัยหนังสือที่มันชอบอ่านให้คุณพระฟังจึงเห็นเข้า”
“เป็นร่างพินัยกรรมหรือครับคุณพุดกรอง”
“ใช่ คุณพระยกสมบัติให้นายราม แล้วส่วนของฉันให้นังกระถินดูแล ดูมันทำสิน่าแค้นใจมั้ย ฉันจะฉีกมันทิ้งเสียเดี๋ยวนี้เลย”
“อย่าเลยครับคุณพุดกรอง เอามาให้ผมดูก่อน ผมจะได้เขียนพินัยกรรมปลอมได้สะดวก”
คนทั้งสองไม่รู้เลยว่า มุมเงียบ ซึ่งเป็นมุมทึบข้างตู้ใหญ่ทึบ มีร่างของกระถินซ่อนอยู่ เด็กสาวยังไม่ลงไปข้างล่าง เธอปิดไฟไปแล้ว แต่ยังไม่ทันออก พุดกรองและทนายทดเข้ามา หญิงสาวจึงรีบเข้าหลบซ่อนมุม แอบฟังคนทั้งสองปรึกษาเรื่องพินัยกรรมปลอม
กระถินคิดตามด้วยเป็นคนฉลาด พินัยกรรมจะสร้างขึ้นหมายความคุณพระอาจจะเป็นอันตราย
“ผมจะรีบทำพินัยกรรมขึ้นให้เรียบร้อย ผมปลอมลายเซ็นท่านได้เหมือน คุณล่ะว่าจะจัดการกับคุณพระขั้นเด็ดขาด”
“ไม่สบโอกาสเลย นังกระถินมันเฝ้าแจทีเดียว นั่งนี่มันมารหัวขนโดยแท้”
กระถินบึ้งตึงกับถ้อยวาจาสิ้นเยื่อใยไม่เห็นแก่สายเลือดของผู้ให้กำเนิด เถอะเธอจะเป็นมารให้จริงอย่างปากมารดาปรามาส พร้อมจะขวางทุกรูปแบบเลยเชียว
“เรารีบไปกันเถอะ แล้วพินัยกรรมฉบับใหม่คุณพุดกรองเก็บไว้ให้ดีเชียวนะครับ”
“ฉันรู้แล้ว ฉันจะเก็บไว้ที่ห้องของฉัน รับรองนังกระถินไม่มีทางเข้าไปแน่ มันไม่กล้า”
กระถินรับรู้ถ้อยคำทั้งหมด ในสมองอึงอน เธอไม่ห่วงเรื่องสมบัติแต่ห่วงเรื่องที่คนทั้งสองบอกจะจัดการคุณพระต่างหาก พวกเขาจะจัดการอย่างไร กระถินห่วงคุณพระอย่างเหลือเกิน
กว่ากระถินจะอกจากห้องนั้นได้ ต้องรอเวลาให้ทุกคนออกไปจนหมด ซึ่งเธอยังต้องรอเวลานานมากกว่าจะให้พ้นสายตาของละมุด บ่าวสอพลอตัวร้าย
แม่นิ่มนั่งประดิษฐ์ขนมไว้รอท่ากระถินซึ่งกลับจากตึกค่อยข้างดึกมากในคืนนี้
“แม่นมขาถ้ากระถินไปทำงาน แม่นมไปอยู่กับคุณท่านบ้างนะคะ ท่านไม่ค่อยสบาย”
“คุณพุดกรองเธอไม่ใคร่พอใจนัก”
“กระถินจะเรียนขออนุญาตจากคุณท่านให้แม่นมไปอยู่กับท่าน”
“ตามใจคุณกระถินแต่มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมากหรือ แล้วคุณพี่ล่ะได้ข่าวหรือยัง”
ขณะคิดหญิงมากวัยยิ้มน้อย ๆนึกถึงยามเธอยังเด็กนางสั่งสอนให้ทำโน่นนี่ครั้นโตมากขึ้นกลับต้องเป็นฝ่ายฟังเด็กที่แม่นิ่มเลี้ยงเสียแล้ว
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 พ.ค. 2554, 22:24:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 พ.ค. 2554, 22:24:59 น.
จำนวนการเข้าชม : 4487
| << วางยา | ทีใครทีมัน >> |
ก้อนอิฐ 19 พ.ค. 2554, 00:22:46 น.
เอ๋............ทำไมมัน สั้นนักหล่ะคะ??? เหมือนเป็นส่วนที่เหลือ เลยนะเนี่ย...อิอิ
เอ๋............ทำไมมัน สั้นนักหล่ะคะ??? เหมือนเป็นส่วนที่เหลือ เลยนะเนี่ย...อิอิ
นางแก้ว 19 พ.ค. 2554, 08:20:32 น.
เขียนได้สั้น จึงมาสั้นค่ะ ไม่อยากหายไปนานกลัวแฟนๆหนีค่ะ
เขียนได้สั้น จึงมาสั้นค่ะ ไม่อยากหายไปนานกลัวแฟนๆหนีค่ะ
kaeka 19 พ.ค. 2554, 12:50:14 น.
เข้ามาเจอที่นี่ก็อ่านที่นี่เม้นท์ที่นี่นะจ๊ะคุณจ๋า
กระถินจ๋าใฝ่ดีเข้าไว้นะอย่าใจอ่อนกับแม่อย่างพุดกรองนะจ๊ะ
เข้ามาเจอที่นี่ก็อ่านที่นี่เม้นท์ที่นี่นะจ๊ะคุณจ๋า
กระถินจ๋าใฝ่ดีเข้าไว้นะอย่าใจอ่อนกับแม่อย่างพุดกรองนะจ๊ะ
แพม 19 พ.ค. 2554, 20:09:46 น.
แหงะ ให้มันจริงเหอะ กระถินเอ้ย!
แหงะ ให้มันจริงเหอะ กระถินเอ้ย!
นางแก้ว 19 พ.ค. 2554, 20:10:49 น.
ขอบคุณค่ะพี่เก๋ จ๋ษก็หว่านนิยายไปทั่วค่ะ เพื่อกระจายไปยังนักอ่านประจำเวบค่ะ อิอิ
ขอบคุณค่ะพี่เก๋ จ๋ษก็หว่านนิยายไปทั่วค่ะ เพื่อกระจายไปยังนักอ่านประจำเวบค่ะ อิอิ