MAGIC WING : ดินแดนเวทมนตร์กับคนมีปีก
การเดินทางแห่งโลกเวทมนตร์เพื่อตามหาความจริง จากการหายตัวไปอย่างลึกลับของบรมครูผู้วิเศษแห่งดินแดนเวทมนตร์ด้วยคำสาปแห่งเวทมนตร์ ที่ทิ้งไว้เพียงหนังสือเวทมนตร์ที่มอบไว้แด่ทายาทที่จะต้องออกเดินทางเพื่อค้นหาดาบแห่งมังกรสองเล่มร่วมกับสหายที่ถูกลิขิตมาเพื่อปราบมังกรแดง
การผจญภัยแห่งดินแดนเวทมนตร์เป็นการผจญภัยของทายาทของบรม
ครูผู้วิเศษแห่งดินแดนเวทมนตร์ที่ต้องเดินทางใช้ชีวิตอยู่บนเรือร่วมกับสหายอีกสองคน ที่ต่อสู้กับอันตรายในดินแดนที่ต้องคำสาป ผ่านจากเกาะหนึ่งไปยังอีกเกาะหนึ่ง เพื่อค้นหาดาบวิเศษที่หมู่เกาะต่าง ๆ ทั้ง 6 หมู่เกาะที่อยู่รายรอบหมู่เกาะ Magic ที่เป็นหมู่เกาะหลักของดินแดนเวทมนตร์ อุปสรรค์มากมายที่รอการเดินทางมาของพวกเขารอต้อนรับพวกเขาอยู่เพื่อไม่ให้พวกเขาสามารถทำตามวัตถุประสงค์ได้สำเร็จ ไม่มีอะไรที่จะสามารถเป็นเครื่องยืนยันได้เลยว่าพวกเขาจะสามารถค้นหาดาบแห่งตำนานเพื่อนำมาปราบมังกรและปกป้องดินแดนเวทมนตร์ให้รอดพ้นจากคำสาปได้ นอกการออกเดินทางตามหาดาบด้วยแรงศรัทธาแห่งความจริงของเวทมนตร์ที่พวกเขาเชื่อว่ามันอยู่กับตัวตนของพวกเขา และมันจะติดตามพวกเขาไปทุกหนทุกแห่ง คอยป้องกันอันตรายจากสัตรูจากทุกหนทุกแห่งที่อยู่รอบกายพวกเขา
การสิ้นสุดของพลังแห่งการศรัทธาในเวทมนตร์ที่อยู่ภายในชีวิตและจิตใจของคนดินแดนเวทมนตร์ จะสิ้นสุดอย่างไร การปกป้องดินแดนที่เต็มไปด้วยคำสาปจะสามารถทำมันให้ทลายลงไปด้วยพลังศรัทธาที่พวกเขามีอยู่ในจิตใจ

Tags: เวทมนตร์

ตอน: ตอนที่ 1 คำสาปและการเปลี่ยนแปลงของดินแดนเวทมนตร์

ณ ดินแดนเวทมนตร์
หมู่เกาะ Magic
เกิดหมอกควันคะคลุ้งไปทั่วดินแดน การกระทำผิดที่ร้ายแรงได้เกิดขึ้น สงครามที่นานมาแล้วไม่เคยเลยจะได้พบเห็น เวทมนตร์ที่เกิดจากผู้วิเศษที่มีพลังเวทชั้นสูง ได้ปะทะกันอย่างรุ่นแรง ประชากรที่อยู่ ณ บริเวณแห่งนั้นต้องหนีตายด้วยความหวาดกลัว โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ผู้ปกครองดินแดนเวทมนตร์และผู้ปกครอง เกาะ Dragons คือเหตุผลของการหลบหนีของผู้คน การเจรจาไม่ใช่สิ่งที่ผู้ปกครอง เกาะ Dragons ต้องการจะกระทำ หากแต่ต้องการจะเข่นฆ่าผู้ปกครองดินแดนเวทมนตร์ต่างหาก เค้ากล่าวเหตุผลที่เค้าพาเหล่ามังกรที่อยู่ภายใต้การปกครองของเค้ามายังเกาะ Magic เพื่อกระทำการสงคราม ส่วนผู้ปกครองดินแดนเวทมนตร์หาได้แก้ตนต่อเหตุผลการมาของ ผู้ปกครอง เกาะ Dragons ได้ไม่ เค้าต้องการให้กฎบ้าบอที่ต้องทำให้เกิดสงครามนั้นหายไป แต่ทว่า ผู้เป็นคู่กรณีกับผู้ปกครองดินแดนเวทมนตร์ ได้ถูกจองจำด้วยคนที่เรียกว่าพระมารดา บุตรตรีของหมู่เกาะที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ ได้ให้กำเนิดทารกน้อยน่ารัก เป็นบุตรตรีเช่นกัน ทั้งคู่ถูกจองจำอยู่ที่หอคอยที่มีเวทมนตร์เป็นเหมือนโซตรวนไว้อย่างหนาแน่น ซึ่งแน่ใจได้ว่าจะไม่มีวันหนีรอดออกมาได้
ทะเลที่ถาโถมไปด้วยเคลื่อนทะเลอันบ้าคลั่ง การเผชิญหน้าระหว่างผู้ปกครองดินแดนเวทมนตร์และผู้ปกครอง เกาะ Dragons ยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด หากแต่ยังไม่มีการลงมือด้วยพลังเวทมนตร์ต่ออีก หลังจากที่ได้ปะทะฝีมือกันมาช่วงเวลาหนึ่ง

ชายสูงวัยที่สวมชุดหนังสีดำ ผมยาวปะบ่า และเคราที่ยาวลงมาถึงหน้าอก ล้วนแต่เป็นสีเท่า กับท่วงท่าที่สง่างาม เขายืนอยู่บนหลังของสัตว์ที่มีลำตัวขนาดมหึมา เกล็ดที่ตัวเป็นสีนิลทำให้ความน่ากลัวเพิ่มพูนมากขึ้น ควันที่พวยพุ่งออกมาจากปากและจมูกที่มีไอของความร้อน ดวงตาสีเหลืองปนแดงที่จ้องมองมายังสัตรู กับท่าทีที่สง่างามไม่แพ้กับเจ้านายของมันเลยมันมีชื่อว่า Enormous
“เจ้ากระทำสิ่งใดไว้ ข้า คือตัวแทนของดินแดนเวทมนตร์ จะจัดการกับเจ้าด้วยวิธีของดินแดนเวทมนตร์ตามโบราณการณ์” เขาพูดอย่างหยิ่งยโส
“ข้าไม่คิดว่าวิธีของท่านจะทำให้ข้าหวาดกลัวได้ไม่ ข้าจะทำรายกำแพงที่ท่านนั้นกล่าวด้วยตัวของข้าเอง” บรมครูผู้วิเศษที่ยังหนุ่นแน่นได้กล่าวออกไปด้วยความหนักแน่น
“เจ้ายังไม่สำนึกถึงความผิด ที่กระทำไว้อีกยังงั้นรึ Corundum ถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องให้เจ้ารู้จักมารยาทให้การทำสงครามซะบ้าง”
“อา ซา ดิ โม ซ่า”
“แอด รัม”
“โอ้ย.........................”
เสียงร้องของ ผู้ปกครองเกาะ Dragons ดังสนั่นเมื่อคาถาของผู้ปกครองดินแดนเวทมนตร์
“ข้าคงจะลืมไปว่าเจ้า มีพลังอันน่ากลัวซ้อนอยู่ แต่เจ้าอย่าลืมนะว่า ข้าเองก็มีพลังที่ใครก็ยังไม่รู้เช่นกัน”
ห่างออกไปไม่ไกลนัก ชายแก่ที่มีเคราสีขาวยาวปกคลุมถึงหน้าอก เขาถือไม้เท้าวิเศษไว้ที่มือซ้าย เดินมุ่งมายังที่เกิดการปะทะกันด้วยพลังเวทมนตร์ และที่ตามมาใกล้ๆ อีกคนนั้นคือ ชายที่มีรูปร่างอวบอ้วนเล็กน้อยและรูปร่างสูงสง่ายังเป็นชายวัยกลางคนด้านหลังของเข้ามีปีกสีขาวเหมือนปีกนก แต่มีความแข็งแรง เขาเร่งฝีเท้าเพื่อที่จะตามชายแก่ให้ทัน
“ท่านบรมครูผู้วิเศษขอรับ” เขาเรียกด้วยเสียงที่เหนื่อยหอบ
ชายแก่หันมามองที่เขา แต่ไม่พูดอะไรออกมา และก้าวเดินต่อไป จนกระทั่งมาถึงหน้าผาอีกฝั่งหนึ่งที่มีการต่อสู้กัน เขามองไปยังบรมครูผู้วิเศษแห่งดินแดนเวทมนตร์ ด้วยท่าทางอ่อนโยน เขายังไม่กระทำการสิ่งใด หากแต่เฝ้าดูเหตุการอย่างไม่ละสายตา และเค้าได้กล่าวบางอย่างแก่ชายหนุ่มที่ตามมา ด้วยท่าทางว่าข้อความนั้นสำคัญเป็นอย่างยิ่ง

ส่วนฝ่าย ผู้ปกครอง เกาะ Dragons เห็นว่าตนเองถ้าสู้แบบเผชิญหน้ากับ ผู้ปกครองดินแดนเวทมนตร์ ตนคงสู้ไม่ไหวเป็นแน่ เขาถึง ใช้คาถาแยกร่างขั้นสูงในการต่อสู้ เพื่อที่จะให้คู่ต่อสู้เกิดความสับสน แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ ชายหนุ่มกว่าได้ทำสมาธิและใช้คาถาโบราณที่สามารถดูร่างที่แท้จริงของอีกฝ่าย จนรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาผู้นั้นได้ และรายคาถาการต่อสู่ไปยัง ผู้ปกครอง เกาะ Dragons จนมังกรของเขาเสถลา ล่วงล่นลงมาจากบนอากาศที่อยู่เมื่อครู่ ลงมาสู้น้ำทะเลในมหาสมุทร

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง มังกรได้โผล่ขึ้นมาจากน้ำพร้อมกับเจ้านายของมัน ด้วยอาการไม่สู้ดีนัก แต่ก็ยังยืนยัดร่างกายของเขาที่เปียกไปด้วยน้ำทะเล และกล่าวกับชายหนุ่มเพื่อเป็นการต่อรองอีกครั้ง
“Corundum เจ้าอยากเห็นอะไรที่เจ้าอยากจะเห็นไหม” เขากล่าวด้วยใบหน้าที่มีอุบาย
“เจ้ามันพวก เชื่อถือไม่ได้ทำไมข้าถึงต้องอยากจะเห็นในสิ่งที่เจ้าอยากให้ข้าเห็นเหล่า Cruel-Dragons”
“เพราะนั้นคือ สิ่งที่เจ้ารักยังไงหละ” เขากล่าวพร้อมกับ เสกหญิงคนหนึ่งที่งดงามมากเธอมีผมสีเขียวสดใส ผิวกายเธอขาวบริสุทธิ์ ใบน่างดงาม รูปร่างผอมบางน่าทะนุทะหนอมและน่าหลงใหล เธอนั่งคุกเข่าอยู่ข้างกายเขา มือที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวนอันใหญ่ เธอหันมามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนหน้าผาสูงชัน
“ช่วยข้าด้วย Corundum ได้โปรด” เธอเอ่ยวาจา
“Grace” เขาพูดขึ้นด้วยท่าที่ประหลาดใจ
“ข้าเจ็บปวดเหลือเกิน ได้โปรด ช่วยข้าด้วย Corundum Corundum….” เธอร้องเรียกด้วยความหวาดกลัว
“รอข้า จะไปช่วยเดี๋ยวนี้” เขาพูดด้วยความเป็นห่วงหญิงสาวผู้นั้น ด้วยความขาดสติยั่งคิด
“Corundum เจ้าอย่าไปเชื่อ.....” ชายแก่อีกฝากฝั่งหน้าผาได้ตะโกนออกมา แต่มันไม่ทันจะต่อการเตือนอีกต่อไป เมื่อ ชายผู้มีมังกร ได้ใช้คาถาคำสาปตาย
“ดิ เต ปู เย อัน คัด เต …..”

ทันทีที่คำสาปเกือบกล่าวจบ ชายแก่อีกฝากฝั่งหน้าผาได้ กล่าวคาถาแก้คำสาปตายและใช้ไม้เท้าของเขาชี้ไปที่ชายหนุ่มผู้ปกครองดินแดนเวทมนตร์ที่ถูกคำสาปนั้น แล้วทันใดนั้นชายหนุ่มที่ถูกคาถาสองครั้งในเวลาห่างกันไม่นาน แต่ก่อนที่เขาจะหายตัวไปจากบริเวณแห่งนั้น เขาได้รายเวทสาปไปยังชายที่ขี่มังกรโดยกล่าวเป็นภาษามังกรโบราณ
“แต ดอน อัน ทา ธา”
ทำให้ชายผู้ที่ขี่มังกรหายตัวไป และตัวเขาเองก็หายตัวไปเช่นกัน
และเมื่อชายแก่ที่อยู่ฝั่งหน้าผาได้กล่าวคาถาช่วยผู้ปกครองดินแดนเวทมนตร์ยังไม่ทันจบ ชายหนุ่มที่มีปีกก็ได้กล่าวคาถา ช่วยชีวิตชายแก่ไว้ได้อย่างหวุดหวิด
“ซา ซา แล อัน เตอ ทา วา ลาย อิน ตู นิ เด อัน” เขากล่าวขึ้น

มังกรเมื่อเจ้านายของมันชายตัวไปในทันใดแล้วนั้น ตัวของมันเองก็ถูกชายหนุ่มผู้นั้นใช้คาถาไล่ให้กลับไปยังดินแดนของมันดังเดิม

แล้วทันใดนั้นเอง ชายแก่ล้มลง ชายหนุ่มรีบเข้าไปรับร่างที่อ่อนแรงนั้นโดยทันที
“ขอบใจเจ้ามาก Walhalla” ชายแก่กล่าว
“ท่าน ท่านบรมครูผู้วิเศษขอรับ ข้าจะขอรับใช้ท่านและเครือญาติของท่านด้วยความจงรักภักดีเสมือนตัวท่านเช่นกัน” ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำตาที่รินไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

ชายแก่ที่ร่างกายอ่อนแรงนั้น ได้หยุดพูดไปและการเต้นของหัวใจและทีพจรก็หยุดลง
“ท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์” เค้าตะโกน

หลังจากที่ทุกอย่างสงบลง เมฆหมอกก็เริ่มจางหายไปที่ละน้อย ชายหนุ่มที่มีนามว่า Walhalla ได้ส่งสารการหายตัวไปของบรมครูผู้วิเศษแห่งดินแดนเวทมนตร์ โดยปีกเวทมนตร์ของเขาที่มีขนาดเล็กแต่รับน้ำหนักได้มากกว่าตัวมันเองหลายเท่า โดยมันเริ่มโบยบินไปแต่ละหมู่เกาและแต่ละเกาะเพื่อที่จะเชิญผู้ปกครองเกาะทุกเกาะที่มีพ่อมดแม่มดอาศัยอยู่ มาร่วมงานไว้อาลัยของการจากไปของอดีตบรมครูผู้วิเศษคนก่อนและเพื่อร่วมประชุมหาบรมครูผู้วิเศษคนใหม่ของดินแดนเวทมนตร์อีกด้วย

เช้าวันต่อมา ทันทีที่ผู้ปกครองทุกคนได้รับสารเชิญ ทุกคนก็เริ่มออกเดินทางเพื่อมายัง เกาะ Magic โดยทันทีเช่นกัน


ณ เกาะ Dragons

ส่วนมังกรเมื่อมันถูกคาถามา มันก็มีอาการบาดเจ็บพอสมควร แต่ก็อดทนกับอาการบาดเจ็บที่ปีกด้านขวาและบินมายังเกาะ Dragons ได้โดยสวัสดิภาพ และมันก็บินตรงไปยังปราสาทของเจ้านายมัน

ชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ที่หน้าต่างเห็นมังกรของผู้เป็นบิดาบินมาแต่ลำพัง ก็รีบลงมายังลานกว้างที่หน้าปราสาทอย่างรีบร้อน และเมื่อมังกรร่อนลงมายังลานกว้างนั้น เค้าก็กล่าวถามเรื่องราวกับเจ้ามังกรนั้นด้วยภาษาของมันนั้นเอง และมันเองก็เล่าให้เค้าฟังโดยระเอียดเลยทีเดียว
“เจ้าพวกนั้น ข้าจะฆ่าให้หมดด้วยตัวข้าเอง” เข้ากล่าวขึ้น
“ใจเย็นไว้ก่อน E-Dragons”ชายแก่ผมยาวและหนวดเครายาวสีขาวเทาคนหนึ่งเดินมาจากในปราสาทกล่าวขึ้น
“ท่านปู่ ท่านพ่อถูกพวกมันสังหารนะครับ”
“ยัง ยังไม่ตาย ดวงไฟของพ่อเจ้ายังอยู่ หากแต่ไม่รู้ว่าถูกพวกนั้นสาปไว้ที่ไหน”
“จริงเหรอท่านปู่”
“พรุ่งนี้ปู่จะเดินทางไปยัง เกาะ Magic เพื่อประชุมกับพวกมัน เจ้าจงเร่งฝึกวิชาต่อไป เจ้าได้ใช้มันในไม่ช้าแน่” ชายแก่กล่าวก่อนที่จะ สั่งให้เจ้ามังกรไปพักรักษาตัวของมันที่ถ้ำมังกร ที่นั้นมีบ่อน้ำวิเศษไว้สำหรับรักษาอาการป่วยของเหล่ามังกรที่อยู่บนเกาะแห่งนั้น

ณ หมู่เกาะทางตะวันตกเฉียงเหนือ เกาะที่ใหญ่กว่าเกาะ Magic และมีเพียงเกาะเดียวของหมู่เกาะนั้น มีชื่อว่า เกาะ Twilight เป็นเกาะที่ไม่มีผู้ปกครองเกาะเพราะบนเกาะแห่งนี้จะมีแต่สัตว์ร้ายและเวทมนตร์ที่อันตรายอยู่มากมาย บนเกาะเป็นป่าดิบชื่นและแซมด้วยต้นไม้ต้นใหญ่ที่หนาแน่น ซึ่งไม่มีใครเลยที่เขามายังเกาะแห่งนี้และหนีออกไปได้ หากแต่มีตระกูลหนึ่งที่มาอาศัยอยู่บนเกาะแห่งนี้ด้วยว่าเป็นที่พักร่างการอันเหนื่อยล้าและใกล้ที่จะหมดแรง นั้นคือตระกูลเหยี่ยว ชายแก่ที่มีหนวดเคราและผมยาวรุงรังสีขาวเทา ในชุดสีขาวยาว นั่งสมาธิอยู่บน ใบบัวใหญ่กลางบึงขนาดใหญ่ที่ในบึงนั้นเต็มไปด้วยปลาที่กินเนื้อเป็นอาหาร และใกล้กับบึงนั้นมีต้นไม้ต้นใหญ่ที่ให้ล้มเงาแก่สัตว์ที่แอบมาดื่มน้ำและกลายเป็นเหยื่อของปลาเหล่านั้นไปในที่สุด มันคือต้นโอ๊ก ที่อยู่มาหลายร้อยปีแล้ว

ขณะที่ผู้วิเศษผู้นั้นนั่งสมาธิตามปกติอยู่ ก็มีบางสิ่งบางอย่างเคลื่อนกายเข้ามาหาเค้าอย่างช้าๆ
“เจ้าคงไม่ได้ทำผิดมาหรอกใช่ไหม Hawk Black Ba Za ”ชายผู้แก่กว่าถาม
“ทำผิดเหรอ ไม่เลย นั้นคือสิ่งที่ถูกต้อง” เขาตอบ
“การช่วยชีวิตคนที่กำลังถูกสาปอย่างนั้นรึที่ถูกต้อง จนตัวเจ้าต้องเป็นเช่นนี้” ชายแก่กว่ากล่าว
“ข้าช่วยบุตรชายข้า เป็นสิ่งผิดที่ตรงไหนรึ ท่านพ่อ” เข้ากล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นขึ้น
ชายแก่ผู้นั่งสมาธิได้ลืมตาขึ้น มองวิญญาณที่ไร้ซึ่งร่างกาย ที่ลอยอยู่ตรงหน้าของเข้า
“เจ้าได้มาสถิตนะต้นโอ๊กเก่าแก่นี้ก็นับว่าเป็นบุญของเจ้าแล้ว Hawk Black Ba Za เจ้าต้องขอบคุณเจ้าลูกศิษย์ของเจ้านะ” ชายแก่กว่าพูด พลางเอามือทั้งสองข้างมาผสานกันแล้วก็รายคาถาสะกดวิญญาณ Hawk Black Ba Za ไปที่ต้นโอ๊กนั้นทันที
“ท่านพ่อ Corundum ยังไม่ตายหากแต่............”
“ข้าหาตัวแทนที่จะมาเป็นบรมครูผู้วิเศษไว้แล้ว เจ้าจงเป็นวิญญาณที่ดีในต้นโอ๊กนั้นเถอะ ข้าจะไปขอร้องคนๆ นั้นด้วยตัวของข้าเอง” ชายแก่กว่ากล่าว พลางลุกขึ้นยืนบนใบบัวและหายตัวไปทันที
“ท่านพ่อ ข้าขอโทษ” เขากล่าว

หลังจากที่หายตัวไป ชายแก่ก็มากลับมายืนอยู่ที่หน้าผาทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของหมู่เกาะ Twilight และเค้าได้ส่งกระแสจิตที่มีพลังเวทมนตร์มหาสานเพื่อส่งสารไปยังอีก หมู่เกาะหนึ่งที่อยู่ทางทิศเหนือของหมู่เกาะ Magic ซึ่งเป็นหมู่เกาะที่มีอากาศหนาว และมีหิมะตกตลอดทั้งปี แต่เกาะที่เค้าได้สงกระแสจิตไป นั้นก็คือเกาะ Glass เป็นเกาะที่มีหิมะตกตลอดทั้งปีเช่นกัน มีผู้วิเศษที่ปกครองเกาะ ชื่อว่า Sage-Troth เป็นผู้ปกครองเกาะ ภูเขาที่สูงชัน ต้นไม้ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะจนมองไม่เห็นใบสีเขียวของมันเลย บ้านที่ปล่องไฟและควันไฟพวยพุ่งออกมา ชายหนุ่มวัยกลางคน ผู้ที่ชอบนั่งสมาธิตลอดช่วงเวลากลางวัน ที่หินศิลาใต้ต้นไม้ใกล้กับบริเวณบ้านแห่งนั้น
“แสงแดดที่ส่องไปไม่ถึง จิตใจเจ้ายังคงสับสน”
ชายผู้นั่งหลับตา ได้ลืมตาตื่นขึ้น
“ท่านมีการณ์ใดที่จะให้ข้ารับใช่โปรดบอกมาเทิด”
“เจ้ารู้อยู่แล้ว ว่าสิ่งที่ข้าต้องการคืออะไร”
“ข้าไม่สามารถทำตามที่ทันขอได้ เพราะมันเกินสิ่งที่ข้าจะทำได้”
“ไม่เลย เจ้าเหมาะสมที่สุด จิตใจที่มั่นคงตัดสิ้นแล้วด้วยสิ่งเย้ายวน”
“ถ้าหากท่าน เห็นว่าข้าควรจะทำ ข้าจะทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน วันรุ่งพรุ่งนี้ข้าจะออกเดินทางทันที”
“แล้วเจ้าจะรู้ว่าข้าเลือกคนไม่ผิด”



inkpot
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 พ.ย. 2555, 22:47:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 พ.ย. 2555, 11:37:52 น.

จำนวนการเข้าชม : 1126





เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account