Love love online
การเข้าไปในเกมส์ของพี่ ๆ เป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่เป็นอยู่ ตลอดไป
นักเขียนสาวได้เข้าไปในเกมส์ตามคำชวน(แบบบังคับ)ของบ.ก.วี และได้สิ่งสำคัญกับชีวิตกลับคืนมาพร้อมกับการพบเพื่อนใหม่และการพจญภัยที่ย้อนยุคแบบผสมผสาน
ป.ล.เรื่องนี้โพล แค่ 2 เว็บ คือที่นี้กับเด็กดี เท่านั้น
นักเขียนสาวได้เข้าไปในเกมส์ตามคำชวน(แบบบังคับ)ของบ.ก.วี และได้สิ่งสำคัญกับชีวิตกลับคืนมาพร้อมกับการพบเพื่อนใหม่และการพจญภัยที่ย้อนยุคแบบผสมผสาน
ป.ล.เรื่องนี้โพล แค่ 2 เว็บ คือที่นี้กับเด็กดี เท่านั้น
Tags: online ,y, แฟนตาซี
ตอน: 3 บอสสุดน่ารัก อิอิ
ตอนที่ 6
3 บอสสุดน่ารัก อิอิ
มังกรเดินออกจากหอสมุดก็เป็นช่วงเย็นแล้ว เธอจึงเดินเอื่อย ๆ ไปยังอาคารเริ่มต้น เพื่อส่งภารกิจ
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบมีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ”
“มาส่งภารกิจค่ะ”เธอส่งจดหมายรับรองให้พนักงานสาวเธอรีบไปตรวจสอบข้อมูลแล้วมองดูหน้าคนทำด้วยอาการตกใจ
“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”มังกรเบญจธาตุถามเมื่อสาวตรงหน้ามีอาการแปลกใจ
“ขอโทษเจ้าค่ะ พอดีว่าคุณเป็นคนที่ 2 ที่ผ่านภารกิจนี้และ เป็นภารกิจเดียวกันอีกด้วยนะเจ้าค่ะ ขอบัตรโอนเงินด้วยเจ้าค่ะ” เธอทำหน้าที่ต่อโดยการโอนเงิน 1 ล้านชั่งพร้อมกล่องไม้ปริศนาอีก 4 กล่องสีเงิน”เมื่อเธอรับกล่องกับบัตรมา เสียงประกาศก็ดังขึ้น เธอเก็บกล่อง ทั้ง 4 เข้ากระเป๋าอย่างถูกใจ
(ผู้เล่น มังกรเบญจธาตุได้อาชีพ นักฆ่าฝึกหัด ระดับ 1ช่างตีเหล็กฝึกหัด ระดับ 8,หมอฝึกหัด ระดับ 5,แม่ครัวฝึกหัด ระดับ 8, ,นักเวทฝึกหัด ระดับ 5, นักฝึกสัตว์ฝึกหัด ระดับ 1, นายพรานฝึกหัด ระดับ 1,นักล่าสมบัติฝึกหัด ระดับ 1,นักดนตรีแห่งเวทฝึกหัด ระดับ 5 กรุณาไปรับอาชีพและของแต่ละอาชีพได้ที่อาคารอาชีพที่แผ่นดินใหญ่ ได้รับเงิน 1 ล้านชั่ง,กล่องไม้ปริศนา ระดับตำนาน 4 กล่อง)
“ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ ภารกิจนี้แค่ คุณกับผู้เล่นชายอีกคนเท่านั้นที่ผ่านทุกด้านค่ะ ไม่ทราบว่าคุณจะทำภารกิจอะไรอีกดีค่ะ”คำพูดของ NPC ทำให้เธอสงสัยอยู่ไม่น้อย แต่ก็ยังไม่ได้สนใจมากนัก เพราะเธอกำลังสนใจภารกิจมากกว่า
“ถ้าหากข้าไม่ได้รับ แต่กับเข้าทำภารกิจนั้นโดยไม่รู้ตัวละไม่ทราบว่าจะเป็นอย่างไร”
“ในกรณีนี้ หากภารกิจที่อยู่ในเกาะเริ่มต้นนี้ถ้ามีเงื่อนไขครบ ในหน้าต่างภารกิจจะมีชื่อภารกิจขึ้นมา และจะได้รับการประกาศก็ต่อเมื่อมาส่งภารกิจเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุพยักหน้า เข้าใจ และเดินไปยังกระดานประกาศเพื่อหาภารกิจ เธอมองไปเรื่อย ๆ ก็เจอกับภารกิจที่หน้าสนใจอยู่ 2 อย่าง ไม่กำหนดเวลา คือ ภารกิจจิ้งจอก 9 หาง หยินหยาง กับภารกิจ พยัคฆ์ขาวสะท้านพิภพ (ตอนนี้ยังไม่สามารถทำได้ค่ะ)เธอเดินไปยังเคาน์เตอร์อีกครั้ง
“ข้าสนใจ 2 ภารกิจนะแต่มีอยู่อันหนึ่งที่มันบอกว่าไม่สามารถทำได้”
หากเป็นเช่นนั้นก็เพราะมีคนทำได้ไปแล้วค่ะ หรือมอสเตอร์ในภารกิจยังไม่ถึงเงื่อนไขทางเราจึงไม่สามารถให้ขึ้นกระดานได้นะเจ้าค่ะ”
“งัน ข้ารับภารกิจจิ้งจอก 9 หางหยินหยาง แล้วกัน”
“เจ้าค่ะ ภารกิจนี้รับได้เพียงครั้งเดียวนะเจ้าค่ะ เงื่อนไขเพียงจับตัว 2 จิ้งจอก 9 หางหยินหยาง ให้ได้นะเจ้าค่ะ จึงได้เป็นมอสเตอร์ ระดับราชันย์ของเกาะ รองจากพยัคฆ์ขาวสะท้านพิภพที่กำลังรอเวลาอยู่นะเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าจะยืนยันไหมเจ้าค่ะ”
“ยืนยัน”
“งันนี้คือ ปลอกคอหนังมังกรดำ มีไว้จับสัตว์ระดับราชานะเจ้าค่ะ”เธอยืนปลอกคอให้
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับภารกิจ จิ้งจอก 9 หางหยินหยาง ได้รับปลอกคอหนังมังกรดำ ระดับsss 2 ชิ้น ภารกิจไม่มีกำหนดเวลาค่ะ)
“เมื่อทำเสร็จก็มาส่งภารกิจได้ที่นี้ค่ะ ส่วนมอสเตอร์ราชาทั้ง 2 จะเป็นของผู้เล่นพร้อมเงินรางวัลเจ้าค่ะ”
“เมื่ออยู่ระหว่างทำภารกิจนี้ มอสเตอร์ทั้ง 2 จะยังไม่กำเนิดขึ้นใหม่ ต้องให้ผู้ที่จับมันมาส่งภารกิจก่อน จิ้งจอกทั้ง 2 จะปรากฏตัวหลังจากนั้น 1 ปีในเกมส์เจ้าค่ะ”เธอพยักหน้ารับรู้แล้วเตรียมจะเดินจากไป
“เอ้อ...คือว่าภารกิจนี้ที่จริงก็มีคนทำได้แล้วนะค่ะ นานมากแล้วและเป็นคนเดียวที่ได้รับ 3 ราชาเป็นรางวัลนะเจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านผู้นั้นมีระดับ 30 อัพขึ้นไป แล้วคุณจะไว้หรือเจ้าค่ะ”
“จงอย่าดูถูกคนที่การมองสิ่งที่คอมพิวเตอร์วัดให้เจ้าเห็นสิ”มังกรเบญจธาตุตอบกลับด้วยน้ำเสียที่เย็นชา
“ขอประทานโทษเจ้าค่ะ ข้าไม่คิดจะดูถูกท่านแต่ว่าข้า แค่อยากเตือนท่านเท่านั้นเองนะเจ้าค่ะ”
“ขอบคุณ หากจะเตือนกันด้วยประโยคแบบหาเรื่องเข้าตัวแบบนี้ เจ้าหาคำพูดให้มันดีกว่านี้ หรือไม่เจ้าทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีที่สุดก่อนจะโดนไล่ออก เพราะปากเจ้าดีกว่า”มังกรเบญจธาตุเตือนกลับไม่แคร์ใคร ทำให้หน้าของเจ้าหน้าที่สลับสีไปมาเลยทีเดียว เธอเดินจากไป พร้อมตรวจดูที่ช่องภารกิจ แล้ว
มังกรเบญจธาตุเดินเข้าร้านโน่นออกร้านนี้เพื่อหาของเตรียมเดินทางจนไปจบที่ร้านสุดท้าย ร้านขายอาวุธของช่างฉาง
“สวัสดีขอรับ ไม่ทราบว่าต้องการอะไรดี ขอรับ” เสียงของหวงจงทักทายลูกค้าที่เข้ามาในร้านตามปกติ
“ต้องการมาสมัครงานเจ้าค่ะ” เสียงหวานติดดุตอบกลับไปพร้อมเดินไปอยู่หน้าเคาน์เตอร์
“รอ...เฮ้ย!” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคนพูด
“รออะไรเหรอพี่มาร์ค”มังกรเบญจธาตุถามยิ้ม ๆ
“ไม่ต้องรอจ้ะ มังกร พี่ตามท่านฉางก่อนนะ”
“เออะอะอะไรกันเจ้าหวงจง”
“นายท่านขอรับ มังกรมาหานะขอรับ”ชายหนุ่มตะโกนบอกไปหลังร้าน สักครู่ช่างฉางก็เดินออกมา
“มาแล้วหรือเจ้า เข้ามาข้างในก่อนสิ” ช่างฉางเดินนำหน้าไปในห้องครัวให้เธอนั่งรอที่นั้น
“ข้ามีของจะให้เจ้า หวังว่าเจ้าคงถูกใจ”ช่างฉางนำกล่องใหญ่ 2 กล่องมาวางไว้
“ให้ข้าหรือเจ้าค่ะ”ช่างฉางพยักหน้าแล้วให้เธอเปิดมันออกทั้ง 2 กล่อง กล่องแรกเป็นดาบคู่ซามูไร กล่องที่ 2 เป็นดาบใหญ่
“เจ้าบอกว่ายังหาอาวุธคู่ใจไม่ได้ แต่ดูแล้วเจ้าคงทำได้ทุกอย่าง แต่ข้าเห็นว่า 2 อันนี้เหมาะกับเจ้า ไม่ว่าใช้อันไหนก็ตาม แต่หากจะให้ข้าทำอย่างอื่นให้ก็ได้”มังกรเบญจธาตุลูบพวกมันอย่างถูกใจแล้วนำออกมาลองมือดูก็รู้สึกได้ถึงความเหมาะมือทั้ง 2 อย่าง
“ขอบคุณมากเจ้าค่ะ”เธอยกมือไหว้คนตรงหน้า
“ข้าชอบก็ตรงนี้แหละ ข้าขอให้เจ้าเป็นแบบนี้เสมอต้นเสมอปลายนะ”ช่างฉางรับไหว้ลูบหัวเธออย่างเอ็นดู
“ข้ามีอะไรจะขอท่านฉาง ไม่ทราบว่าท่านจะอนุญาตหรือไม่”
“ว่ามาก่อนสิ”
“ข้าอยากเรียกท่านว่าคุณพ่อจะได้ไหมเจ้าค่ะ ที่จริงท่านเองนะไม่เหมือนคุณพ่อกับคุณลุงที่เป็นพ่อบุญธรรมหรอกนะเจ้าค่ะ ถึงหน้าจะเหมือนคุณลุง และความชอบบางอย่างที่คล้ายกันก็เถอะเจ้าค่ะ แต่ข้าก็อยากเรียกท่านว่าพ่ออยู่ดี”มังกรเบญจธาตุพูดพร้อมคิดถึงอีก 2 ท่านที่เธอพูดถึง
“ข้าเองอายุก็เกือบ 60 แล้วลูก ๆก็โตกันหมดแล้ว ไม่นึกเหมือนกันว่าจะมีคนเรียกคำนี้อีก เอาสิข้าก็อยากได้ยินอยู่ และข้าก็อยากได้ลูกสาวมานาน ได้เจ้ามาเป็นลูกสาวแสนดื้อก็คงจะดี”ช่างฉางยิ้มรับอย่างถูกใจ
“ขอบคุณเจ้าค่ะ คุณพ่อ”เธอกอดช่างฉางทันที ทั้ง 2 คุยกันอยู่หลายเรื่องจนดึก เธอจึงทำอาหารให้ 2 หนุ่มต่างวัยทานกันพร้อมดีดพิณเพราะ ๆ ให้ทั้ง 2 ฟัง และก็นอนที่นี้เลย 1 คืน
ห้องพัก
“เสร็จแล้วขอรับนายหญิง”เดเนียวที่หวีผมให้นายสาวบอกกับผู้เป็นนายที่นั่งหลับตาคิดอะไรบางอย่างอยู่
“อืม...ขอบใจ”มังกรเบญจธาตุลืมตาขึ้น และเดินไปนั่งที่เตียง พร้อมเรียกหน้าตาติดต่อบุคคลออกมา รอสายไม่นาน ภาพโฮโลแกรมของปลายทางก็ปรากฏให้เห็น
(สวัสดีครับ)เสียงทุ่ม ก้มหัวให้ พร้อมการมองหน้าเธออย่างพิจารณา
“ดีค่ะ คุณกฤษ”เธอทักทายกับพร้อมรอยยิ้มบางๆ
(คุณคือ...)
“จำกันไม่ได้เหรอค่ะ”มังกรขำนิดๆ
(ขอโทษด้วยครับ)เสียงทุ่มตึงขึ้นพร้อมหน้าที่เชิดขึ้นเล็กน้อย
“นั้นสินะ คุณกฤษไม่เคยเห็นเรา ตั้งแต่เราจบเอก มีแต่เราที่เห็นคุณตลอด”ประโยคยาว ๆ ที่เอ่ยขึ้นพร้อมประโยคที่คุ้นเคย ทำให้กฤษดาขมวดคิ้วมากขึ้น
“คนที่นอนอยู่นะจะไม่รับเองใช่ไหม”เสียงที่เปลี่ยนไปเมื่อถามอีกคนหนึ่งที่หน้าจะนอนตักกฤษดา
(พี่มะขาม ครับ ลืมตามาคุยหน่อยเถอะครับ)
“ถ้าไม่ลุกขึ้น ก็ระวังคนที่ให้หนุนตักอยู่ก็แล้วกัน”เสียงขู่ของเธอทำให้คนที่หลับตาอยู่ลุกขึ้นมาด้วยดวงตาที่ขุ่นมั่ว และกอดกฤษดาจากด้านหลังและดึงขึ้นมานั่งบนตักของตน มองหน้าคนขู่
(ขู่จริง เจ้าดอกไม้หอม)ทัศเทพบ่นกลับพร้อมทำหน้าบูดใส่คนในภาพโฮโลแกรมที่รักไม่แพ้คนที่ตนกอดอยู่
“ไม่ได้ขู่ แต่ไม้หอมทำจริง”
(ก็เอาออกให้ตามคำบัญชาแล้วครับ ต้องการอะไรจากพี่คนนี้อีก)
“ถ้าจะยอมให้เอากลับมาละ”คนหน้าบูดตาโตทันที เมื่อได้ยินประโยคนั้น
(ทำไม)
“ไม้หอมรู้ว่าพี่นะต้องมีโปรแกรมบันทึกการเล่นของไม้หอมใช่ไหม”เขาพยักหน้า
(คงยังเปิดอยู่)เขาพยักหน้าอีกครั้ง
“อยากให้พี่เพิ่มทำทั้งแพทเลยได้ไหม ที่ๆน้องไปทุกที เอไอที่น้องพบทุกคน ทุกผู้ ไม่ว่ามิตรหรือศัตรู”
(ได้สิ)ทัศเทพรับปากทันที
“แต่ก็ไม่ง่ายใช่ไหมพี่มะขาม”ทัศเทพยิ้มรับ
(พี่ขอเพิ่มสถานะพิเศษของเจ้า)
“ได้ค่ะ”
(และ เจ้าต้องเข้าร่วมสงคราม ยึดไท หรืออาณาจักรแห่งมังกรให้ได้ ไม่ว่าวิธีใด)ผู้เป็นน้องสาวเงียบไปพักหนึ่ง
“เฮ้ย...ไม่เข้าไม่ได้หรือ”
(ได้...แต่ถึงพี่ไม่บังคับ พี่ว่าอย่างไร ก็ต้องมีอะไรบางอย่างที่จะทำให้น้องพี่ได้เข้าร่วมอยู่ดี)เธออึงไปนิดหนึ่งแล้วยิ้ม ๆ ให้
“นั้นสิ...คุณกฤษฝากพี่มะขามด้วยนะ”
(ครับ)กฤษดาที่ยังมองหน้าหญิงสาวรับคำ
“อ้อ ระวังนะพี่มะขามดูแลคุณกฤษให้ดีละไม่งั้นไม้หอมจะทำตามที่ขู่ไว้ ฝากบอก พวกหนุ่มๆด้วย นะ ดูแลหัวใจของตัวเองให้ดี”
(ไม่ต้องมาขู่เลย ตามหาหัวใจของเราให้ได้ก่อนเถอะ)ทัศเทพพูดทิ้งทายก่อนตัดสายไป
“หัวใจของมะลิหรือ”มังกรเบญจธาตุเอ่ยถามตัวเอง พร้อมคิดถึงความรู้สึกที่ขาดหายของอะไรบางอย่างที่รู้สึกมาตั้งแต่เริ่มเข้าเกมส์
ทัศเทพกับกฤษดา
“ไม่ต้องมาขู่เลย ตามหาหัวใจของเราให้ได้ก่อนเถอะ”ทัศเทพพูดทิ้งทายก่อนตัดสายของน้องสาว และโยนมือถือของตนไว้บนหมอน และเริ่มระรานคนที่ตนกอดอยู่
“เดียวสิครับ ไหนบอกว่าง่วงไง”กฤษดาขืนตัวไว้ เพราะคนตรงหน้าควรจะหลับต่อ เพราะเมื่อคืนก็ไม่ได้นอนนั่งทำงานอยู่ทั้งคืน พอเขาไปตามก็ไล่เขากับมานอนก่อน จนเขาตื่นมาแล้วไม่เห็นชายหนุ่มจึงได้ไปตามให้กับมานอน แต่พอนอนไปได้ไม่ถึงชั่วโมง ก็มีสาวโทรมาหาเมื่อกี่อีก
“ตื่นแล้ว”ทัศเทพตอบพร้อมหอมแก้มคนรัก
“งั้นคุยกันก่อนสิครับ พี่มะขาม”กฤษดารู้ดีว่าอย่างไรก็ไม่เคยขัดคนเอาแต่ใจได้จึงขอถามถึงสาวที่โทรมาหาคนรักก่อน
“คุยเรื่องอะไร เดียวค่อยคุยได้ไหม”เขาหอมแก้มอีกข้าง และเตรียมปลดอาภรบนร่างบาง
“ไม่ ถ้าไม่คุย กฤษจะไปทำงาน”กฤษดาห้ามเสียงแข็งและตีมือคนลามกทันที
“ก็ได้ครับ จะถามอะไรละครับ”ทัศเทพยอมลามือให้คนรัก
“เธอเป็นใคร”กฤษดาถามตรง ๆไม่อ้อมค่อม และนิสัยนี้แหละที่ทัศเทพชอบนอกจากความน่ารักของคนตรงหน้า
“ใครครับ”
“ก็เจ้าดอกไม้หอม”
“จำคนที่ทำให้พี่กับพี่มะยมวุ่นวายเมื่อ 2 ปีที่แล้ว และคนที่แย่งหน้าที่รับ NPC เมื่อ 5 ปีก่อนไม่ได้เหรอกฤษ”กฤษดานึกถึงเหตุการณ์ความวุ่นวายที่คนรักบอก
“คุณ มะลิ”ทัศเทพพยักหน้าพร้อมหอมแก้มคนรัก
“แต่ว่า...คนเมื่อกี่”
“นั้นแหละผลจากความวุ่นวายเมื่อ 2 ปีก่อน กับการทำงานของมะลิ ทำให้เธอเปลี่ยนไปโดยที่ตัวเองยังไม่รู้สึกตัว”ทัศเทพตอบยิ้มเศร้า เมื่อคิดถึงเรื่องราวของน้องน้อยของพวกเขาที่ เข้มแข็งจนพวกเขาอยากทำให้ได้บาง
“น่าสงสารนะครับ”ทัศเทพเคยเล่าเรื่องของน้องสาวให้กฤษดาฟังหลังเหตุการณ์วุ่นวาย
“อีกไม่นานหรอก เจ้าดอกไม้หอมของพวกเรา จะได้รับการปกป้องจากภมรตัวหนึ่ง ตัวที่เคยทำหน้าที่นี้มาก่อน”ทัศเทพบอกคนรักพร้อมปิดปากคนช่างถามด้วยปากของเขา
(อิอิ คิดต่อกันเอาเองนะ ข้าน้อยยังไม่อย่าโดน...:คนแต่ง)
ในเกมส์
ตอนเช้า มังกรเบญจธาตุก็ขอตัวไปทำภารกิจต่อ เธอเดินทางไปทิศใต้ของเมืองก็เจอกับลูกสุนัขสีน้ำตาล Lv. 5 เธอก็จัดการสังหารมันแล้วพบอีกเป็นฝูง เธอจึงได้ลองอาวุธใหม่ พอจัดการลูกสุนัข LV.5ไปเรื่อย ๆ ก็เข้าเขตหมาป่าลายหิมะLv.10 เมื่อมีตัวหนึ่งเห็นเธอ พวกมันที่เหลือก็ตรงเข้ามาหาเธอทันที จึงโดนเธอสอยไปทั้งกลุ่ม แล้วมาอีกหลายกลุ่มจน ระดับของเธอขึ้นเป็น Lv.14 หลังจากหยุดมานาน โดยเธอไม่รู้ตัว ต่อมาเธอก็เจอ จิ้งจอกสีดำLV.ตั้งแต่ 13-20 อยู่กันเป็นกลุ่ม
“ทางนี้มันมีแต่หมาใช่ไหมเดเนียว” เธอถามภูตหนุ่มที่ออกมาช่วยนายสาวตั้งแต่เข้าเขตจิ้งจอกสีดำ เธอจัดการกับหัวหน้ากลุ่มพร้อมกับลูกน้องมันไปเป็นกลุ่มที่ 5 ก็ยกขวดเลือดกับมานามาดื่มไปหลายขวด(ถึงจะทำเองเป็นแล้วแต่ก็เสียดายอยู่ดี)
“ขอรับนายหญิง ข้าว่าหาที่พักก่อนดีกว่าไหมขอรับนี้ก็เที่ยงแล้ว”มังกรเบญจธาตุหาต้นไม้ที่สูงพอสมควร โดดขึ้นไปนั่งพร้อมกับภูตหนุ่ม แล้วนำอาหารออกมาทานด้วยกัน เธอให้เดเนียวเปิดแผนที่ให้ดูก็พบว่าเธอเข้ามาในถิ่นของจิ้งจอกดำ 9 หาง ได้พักหนึ่งแล้ว
“ต่อไปคงเจอพวกจิ้งจอก 3 หาง LV.20-22 ,จิ้งจอกดำ 5 หาง LV.23-25,จิ้งจอกดำ 7 หาง LV.25-35,จิ้งจอกดำ 58หาง LV.35-40ขอรับ ถัดไปก็เป็นถ้ำของจิ้งจอกดำ 9 หาง ราชาของถิ่น LV.100 นะขอรับ”เธอดูตามที่เดเนียวบอก
“ทำไมราชาจิ้งจอกดำ ถึง LV.100 ละเดเนียว”
“ก็คงเพราะยังไม่มีใครจำมันได้มังขอรับ”
“แล้วพยัคฆ์อะไรนั้นละทำไมต้องรอเวลาครบก่อน”
“พยัคฆ์ขาวเป็นราชาแห่งเกาะ หากอ่อนแอคงมีผู้มาทำร้ายได้ง่าย ๆ จึงได้ทำแบบนั้นนะขอรับ ความจริงแล้วทั้ง 3 ตัวก็น่าจะถึงกำหนดพร้อมกันแต่เพราะแต่ละเผ่าพันธุ์มีระยะเวลาการเติบโตต่างกันด้วยนะขอรับ”
“นั้นสินะ นี้แค่จิ้งจอกกว่าจะไปถึงถ้ำยังมีเป็นฝูงเลย ใครมันทำเกาะนี้ให้มันยากวะ”(ก็แก่ไง:ผู้แต่ง)มังกรเบญจธาตุรู้สึกเหนื่อย แต่เธอก็กระโดดลงไปหา จิ้งจอก 3 หาง จนค่ำจึงหาที่พักผ่อน เธอจัดการเก็บจิ้งจอกเพื่อเพิ่ม LV.อยู่ 1 อาทิตย์พร้อมกับพัฒนาฝีมือให้ครบทุกเผ่า
ห้อง GM เกาะเริ่มต้น
‘แกร็กๆ’ ‘แอ็ด’เสียงเปิดประตูเข้ามาของผู้ที่มาเป็นแบบนินจา พร้อมรอยยิ้มที่ถูกใจ บางอย่าง และจูงคนรักมาด้วย เดินไปยังหน้ามอนิเตอร์มองภาพคนตรงหน้าพร้อมชึ้ให้คนรักดูอีกต่างหาก และเรียกคีบอร์ดิจิตอลขึ้นมากด
ทำให้พนักงานที่ประจำการมองด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ส่วนหัวหน้าของพวกเขาเพียงลืมตา บิดขี้เกียจและเดินมามองดู
“เพิ่มสถานะของดอกไม้หอมหรือ”ทัศเทพพยักหน้าให้กับอานัท
“อืม เจ้าตัวเขาขอมาโดยตรงนะ”อานัทพยักหน้ารับ
“นินายกลัวคำขู่ของไม้หอมถึงกับพากฤษมาด้วยเลยเหรอ”อานัทแซวเพื่อนอย่างเห็นขำ
“เฮ้ย นายก็รู้นิดอกไม้หอมนะน่ากลัวขนาดไหน ให้ดีฉันขอป้องกันไว้ก่อนดีกว่า”ทัศเทพตอบกับพร้อมละมือจากคีบอร์ดมากอดเอวคนรักหลวม ๆ
“เอ้อ ดอกไม้หอมกำลังไปป่าจิ้งจอกทิศใต้นิครับ”กฤษดาเอ่ยถามเพื่อให้หัวข้อสนทนาพ้นตัวเองไปก่อน
“หิหิ ครับรู้สึกว่าอยากได้สัตว์เลี้ยง”
“ 3 ราชาแห่งเกาะก็เหมาะสมดี”ทัศเทพยิ้มมากกว่าเดิม
“อ้อ พวกนายทั้งแผนกก็เตรียมตัวเก็บของด้วยละ โดยเฉพาะนายอานัท”อานัททำเพียงเลิกคิ้วแล้วพยักหน้ารับ
“ฉันต้องไปบอกใครบางคนแหละ”ทัศเทพบอกก่อนพาคนรักออกไป
“หัวหน้าครับ”สินเทพที่หน้าถอดสีตามสีหน้าของแฝดผู้น้องและคำพูดกำกวงเมื่อกี่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“มีอะไร”
“ท่านแฝดจะไล่พวกเราหรือขอรับ”คำถามของสินเทพทำให้ทุกคนหันมามองทันที
“บ้าสิ เจ้าปีศาจนั้นจะให้เราไปดูแลดอกไม้หอมต่อที่แผ่นดินใหญ่ต่างหาก นายนิคิดอะไรหาเรื่องจริง ๆ”อานัทหยุดดูปฏิกิริยาของพวกลูกน้อง แล้วดุลูกน้องคนสนิทที่ถามคำถามให้พวกที่เหลือเสียวเล่น
ถ้ำราชาจิ้งจอกดำ
เสียงต่อสู่ระหว่างคนกลุ่มหนึ่งกับมอสเตอร์เจ้าของถ้ำดังทั่วบริเวณนั้น ทั้ง 2 ฝ่ายสูญเสียคนของตนไปมากแต่ทางฝั่งมนุษย์ก็เหลือคนที่มากกว่าจึงไล่ตอนจนจิ้งจอกหนุ่มใช้ทางลัดหนีออกนอกถ้ำ หลบซ่อนตัวในป่าทึบด้วยอาการบาดเจ็บจนมืดค่ำ
มังกรเบญจธาตุได้ยินเสียงการต่อสู้ในถ้ำ เมื่อจัดการจิ้งจอกดำ 8 หาง ที่มีอยู่ประมาณ 5 ตัว จนLV.ของเธอขึ้นมาหยุดอยู่ที่ LV. 25 อย่าไม่รู้ตัว เสียงการต่อสู้ดังไม่ขาดระยะและเย็นมากแล้ว เธอจึงไม่เข้าไป และตั้งเต็นท์พร้อมกางตาข่ายเวท คุ้มบริเวณนั้นไว้ เธอเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ ก็ออกมาทานอาหารฝีมือของเดเนียว ที่ใช้เนื้อกระต่ายที่ล่าระหว่างทางก่อนเข้าเขตจิ้งจอกดำ มาทำทานและทำเผื่อเอาไว้หลายมือด้วย
(เนื่องจากไอดีของผู้เล่นมังกรเบญจธาตุเป็นไอดีพิเศษจึงได้รับสถานะที่ได้ระงับไว้
บันทึกทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ใช้ไอดี ไม่ว่าจะเป็น เพื่อนและศัตรูทุกคน Ai ที่เป็นมิตร หรือศัตรูทุกคน ทุกตัว Aiของเพื่อนและศัตรูทุกคน ทุกตัว ที่อยู่ในการปกครองของผู้ใช้ไอดีนับแต่นี้
เพิ่มสถานะกลิ่นกายหอม กลิ่นดอกมะลิ = คู่ครอง จะได้กลิ่นจากกายทันทีเมื่อเข้าเกมส์
เพื่อน จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ 5 กิโลเมตร
ผู้เป็นมิตร จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ100 เมตร
เพิ่มสถานะได้รับกลิ่นหอม
กลิ่นดอกแก้ว=ผู้เป็นมิตร
กลิ่นดอกลีลาวดี =ผู้ที่ไม่บ่งบอกว่าเป็นมิตรหรือศัตรู
กลิ่นดอกเล็บมือนาง=ผู้ที่เป็นศัตรูทันที
อนึ่งสถานะนี้จะกลิ่นกายหอมจะเริ่มเมื่อเริ่มวันที่ 3 ภายในเกมส์)
เสียงประกาศที่ดังขึ้นทำให้เดเนียวมองหน้านายสาวที่ยิ้มเย็นอย่างแปลกใจแล้วทานอาหารต่อเมื่อเสียงประกาศจบ
‘สวบ ๆ ๆ’เสียงดังมาจากด้านหลังของเต็นท์ จนเธอได้ยินแต่ก็ไม่ขยาบไปไหน เพราะมีเสียงของการเคลื่อนไหวของพวกLV สูง ๆ กลุ่มหนึ่งมาที่เธออยู่
“ขออภัยแม่นางที่รบกวน”เสียงของชายหนุ่มผู้หนึ่งที่มองเห็นเธอ แต่กลับไม่สามารถเดินเข้ามาในเขตที่เธอตั้งเต็นท์ได้
“เข้ามาสิ”เขาก้มหัวขอบคุณแล้วเดินเข้าไปที่เธอกำลังนั่งทานอยู่
“แม่นางไม่ทราบว่าเห็นจิ้งจอกดำบาดเจ็บผ่านมาทางนี้หรือไม่”
“จิ้งจอกดำ ข้าฆ่าไปแล้ว”เธอตอบหน้าตาย แล้วยกเนื้อที่ย่างมาทาน
“เจ้า..อะ”เสียงของลูกน้องที่ติดตามมาของชายหนุ่มร้องขึ้น เมื่อคิดจะเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต
“ขออภัยแทนคนของข้าด้วยแม่นาง” ชายหนุ่มหันมาก้มหัวให้หญิงสาวตรงหน้า
“เจ้าชื่ออะไร”มังกรเบญจธาตุถาม ลุกขึ้นเดินมายืนตรงหน้าชายหนุ่ม ที่มีแววตาไม่พอใจ แต่กับหายไปเพียงพริบตา
“เปียวเออเทียน”
“พวกเจ้าอยากได้ เขาไปทำไม”
“ท่านคงรับภารกิจนี้มาด้วย น่าจะรู้ว่าทำไม”
“กิลของเจ้านี้โลภไม่น้อย”
“เพื่อคนในกิลก็คงปฏิเสธไม่ได้”มังกรเบญจธาตุยิ้มให้เขาเพียงนิด แต่กับทำให้คนของเขากระเด็นไปไกล
“ข้าชอบเจ้านะ เปียวเออเทียน จำไว้หากประมุขของเจ้าทิ้งเพชรเม็ดงามอย่างเจ้าเมื่อใด ข้าจะทำทุกทางนำเจ้ามาอยู่ข้างกายข้า ส่วนเรื่องของจิ้งจอกดำนั้น ข้าต้องการไม่ว่าเจ้าหรือผู้ใดขัดขวางข้า สิ่งเดียวที่จะได้คือความตาย”เธอมองสบตาอย่างไม่ถอยหนี แต่อีกฝ่ายกลับถอยหลังจนออกไปนอกเขตเวท
“เปียวเออเทียน แล้วเราจะได้เจอกัน”มังกรเบญจธาตุหันหลังให้เขาภาพตรงหน้ากลับเป็นเพียงป่าถึงจะก้าวไปข้างหน้าก็ไม่พบเขตแดนเวท
“หัวหน้าเป็นอย่างไรบ้างขอรับ”เปียวเออเทียนส่ายหน้า
“นางเป็นใครนะ”
(เขตเวท...ของ...ใครกัน)จิ้งจอกดำ 9 หางบาดเจ็บจึงใช้เวทพรางตัวทำให้ตัวเองเป็นลูกจิ้งจอก พอรู้ตัวว่าตนอยู่ในเขตเวทของมนุษย์ก็สลบไป
“เดเนียว เข้าไปอยู่ในนาฬิกาก่อน”
“แต่ว่า...”
“ไม่เป็นไร ข้าอยากลองทำอะไรด้วยตัวเองดู หากชนะได้ด้วยตัวเองโดยไม่มีใครช่วยข้า หน้าจะดีกว่าและภูมิใจกว่าไม่ใช่เหรอ”
“ตามใจท่านเถอะขอรับ กระผมจะเอาใจช่วย”ภูตหนุ่มก็บินเข้านาฬิกาไป
(อืม...ทำไมไม่เจ็บ...เสียงใคร...กลิ่นอะไร)จิ้งจอกดำ 9 หางที่ตื่นขึ้นมาทำจมูกฟูดฟิดหากลิ่นนั้น โดยไม่ลืมตา
“ตัวนายนี้นุ่มจัง ขนก็สวยนะ”มังกรเบญจธาตุลูบขนของลูกจิ้งจอกดำอย่างถูกใจ แต่จิ้งจอกหนุ่มกัยกระโดดไปอีกฝั่งหนึ่งของเต็นท์ พร้อมแยกเขี้ยวให้เธอ
“หายแล้วสินะ แสดงว่าเวทขาวของข้าก็ใช้ได้เหมือนกัน”เธอยิ้มมุมปากนิด ๆ มองจิ้งจอกหนุ่มอย่างถูกใจ
“ทีจริง ข้าก็มาหาเจ้านั้นแหละ จิ้งจอกดำ 9 หางอุตสาห์วนเล่นรอบ ๆ เป็นอาทิตย์ รอให้เจ้าจัดการพวกนั้นให้หมด ไม่นึกว่าเจ้าจะบาดเจ็บออกมาเช่นนี้”สิ่งที่มังกรเบญจธาตุพูดถูก ทำให้จิ้งจอกหนุ่มถึงกับเผยร่างจิ้งจอก 9 หาง ออกมาพร้อมกับประกาศบนหัวเธอ
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุพบราชาจิ้งจอกดำ 9 หาง LV. 100 เนื่องจากระดับหากกันเกินไป ขอแนะนำให้หนีค่ะ)
“แม้...ตื่นขึ้นมาก็คิดฆ่าล้างบุญคุณเลยเนอะ แต่ไม่เป็นไร ข้าอยากลองดาบคู่อยู่พอดี”ทั้ง 2 หายตัวกันมาข้างนอก ซึ่งในตอนนี้ก็เช้าแล้ว ทั้ง 2 ต่อสู้แลกฝีมือกันอย่าไม่มีใครยอมใครจนกระทั้ง สู้ไปได้พักหนึ่ง จิ้งจอกดำก็รู้สึกว่าคู่ต่อสู้หายไป
“เหนื่อยจริง แม้LV.ตั้ง 100 เราแค่ 25 ฟันตั้งหลายครั้งกว่าเลือดกับพลังเวทท่านจะลด”มังกรเบญจธาตุมาลอยตัวบ่นอยู่กางอากาศโดยข้างหลังมีปีกสีเทากระพือเบา ๆอยู่ จนเธอรู้สึกได้ถึงการมาของจิ้งจอกดำหนุ่มที่มาพร้อมกับเวทความมืด เธอจึงต้านด้วยเวทเกราะแห่งแสง 9 ชั้น แต่กับถูกสลายไปทีละชั้นอย่างง่ายดาย และโดนตัวเธอทันที มังกรเบญจธาตุถึงกับกระอักเลือดตกลงไปข้างล่าง จิ้งจอกดำตามลงไปยืนคร่อมร่างเธอ แต่กลับกระเด็นออกมาด้วยพลังเวทของมังกรเบญจธาตุอย่างไม่ทันระวังตัว
มังกรเบญจธาตุลุกขึ้นมาพร้อมดื่มเลือดและมานา กระโดดเข้าไปจัดการกับจิ้งจอกดำต่ออย่างสูสี จนเธอเองก็แปลกใจที่ยังเหลือแรงอึดอย่างนี้ จนทั้ง 2 ถอยไปตั้งหลักกัน ยืนหอบจ้องตากันอย่างไม่ยอมกัน แต่ค่าพลังของจิ้งจอกดำกับลดลงเพียงครึ่งเดียว ส่วนของเธอนั้นพอได้จังหวะเธอก็เต็มพลังอยู่ตลอด
“ครึ่งหนึ่งก็ยังดี แต่สู้มาจนถึงขนาดนี้ไม่ยอมตายง่าย ๆ หรอก” ทั้ง 2 กระโดดเข้าหากันอีกครั้ง ฟาดฟันกันอีกฝ่ายด้วยดาบของตน ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน จนมังกรเบญจธาตุสังเกตว่าจิ้งจอกดำเริ่มล้ามากขึ้น เธอจึงร่ายเวทแห่งแสง สุริยะดับมาร พร้อมทุ่มพลังที่เหลือใส่จิ้งจอกดำเพื่อแลกชีวิต
“เอาวะ ลองตายดูแล้วกัน ถ้าพลาดครั้งนี้” เธอพุงตัวเข้าใส่อีกครั้ง
‘ย๊ากกกกกกกกกกกกก’ ‘ตุบ’ ฝุ่นฟุงกระจ่ายพร้อมกับเสียงเงียบลงของการต่อสู้
เมื่อทุกอย่างสงบลงจิ้งจอกหนุ่มกำลังคร่อมตัวมังกรเบญจธาตุอยู่ ด้านซ้ายมีรอยแผลเป็นทางยาวเนื่องจากพลังเวทของมังกรเบญจธาตุ ส่วนมังกรเบญจธาตุก็กระอักเลือดออกมามุมปาก
“ฆ่าข้าสิ” มังกรเบญจธาตุจ้องตาราชาจิ้งจอกดำแววตาประกายกล้า ราชาจิ้งจอกดำนั้นกับกลายร่ายเป็นมนุษย์ ถึงจะยังมีหูกับหาง พร้อมกรงเล็บที่จอคอมังกรเบญจธาตุอยู่
“ทำไม เจ้าถึงทำร้ายข้าได้ ทั้ง ๆ ที่เจ้าก็LV.ต่ำกว่าพวกที่ไปบุกถ้ำของข้าอีก”
“พลังของข้ามีถึง 4 เผ่า ถึงพวกนั้นจะได้อาชีพก็สู้ข้าไม่ได้อยู่ดี”
“เจ้าต้องการอะไรจากข้า”มังกรเบญจธาตุยิ้มหัวเราะน้อย ๆ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองอ่อนแรงเต็มที่
“เจ้าไง”
“ทำไม พวกเจ้าต้องการข้า โดยเฉพาะเจ้า”
“คนอื่น...ข้า... ไม่รู้... แต่ข้า...นอกจาก...ภารกิจแล้ว...พอเห็นเจ้า...แล้วอยากได้...ไว้เป็นเพื่อนมากกว่า ...หิๆ...อึกๆ...”มังกรเบญจธาตุกระอักเลือดอีกครั้ง และครั้งนี้กับใส่หน้าราชาจิ้งจอกดำเต็ม ๆ จนเธอสลบไป
ราชาจิ้งจอกหนุ่มเองก็ตกใจ เพราะทราบดีถึงพันธสัญญานี้ดี ชายหนุ่มมองหน้ามนุษย์ที่ทำให้เขารู้สึกอบอุ่น และอยากปกป้องเธอ หากเธอเจออันตรายอีก ความคิดนั้นทำให้ต่างหูข้างซ้ายของเขาตกลงไปที่หน้าอกของมังกรเบญจธาตุและดูดตัวของเขาเข้าไปทันที จะหนีก็ไม่ทันการแล้ว
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้ทำพันธสัญญาโลหิตกับราชาจิ้งจอกดำ LV.100 ได้รับราชาจิ้งจอกดำเป็นสัตว์เลี้ยงได้รับต่างหูจิ้งจอกดำ ระดับ SSS กรุณาตั้งชื่อด้วยค่ะ)
ภัตรคารเฮงจัง
“ทำไมนะ ข้าถึงได้หาตัวนางไม่เจอ นี้มันก็เป็นเดือนแล้วนะ”มากิถึงกับสติแตก เมื่อหาตัวคนที่ทำให้เขาขายหน้าแถมยังถูกดุที่ทำอะไรไม่คิดจนโดนฆ่าตายอีก
“เจ้าใจเย็นหน่อยเถอะ มากิ ไหนเจ้าว่านางLV.แค่13 เองไง อย่างไงเธอก็ต้องอยู่ที่เกาะนี้ เพื่อเพิ่มLV.อีกอย่างถึงนางไม่อยู่ในเมืองอย่างไงก็ต้องเข้ามาอยู่ดี” มาชิกะบ่นน้องชาย
“แล้วอีกอย่างหากเจอนางจริงเจ้าจะทำอย่างไงกับนางละ”
“ข้าจะให้พวกท่านจับนางมาให้ข้า แล้วสับนางเป็นชิ้นๆให้สาสมกับการที่ทำกับข้า คิมะเจ้าต้องช่วยข้านะ”มากิกระฟัดกระเฟียดใส่คนสนิทของตน
“เจ้าเองก็เช่นกัน อย่าตามใจมากิให้มากนัก...เฮ้ย”มาชิกะหันไปบ่นคิมะอีกคนที่เอาแต่ตามใจน้องชายของตัวเองตลอดจนเอาแต่ใจมากขึ้นทุกวัน
ด้าน มังกรเบญจธาตุ
“อือ....อือ”มังกรเบญจธาตุค่อย ๆลืมตาขึ้นมา ก็เห็นท้องฟ้าสีส้มที่กำลังจะกลายเป็นสีแดงในยามเย็น พอจะขยับตัวก็รู้สึกระบมไปหมดทั้งตัว
“เดเนียว ข้ายังไม่ตายเหรอ” เดเนียวออกจากนาฬิกามาอยู่ข้าง ๆนายสาว
“ขอรับ ข้าช่วย ท่านสลบไปนะขอรับ เมื่อเลือดกับมานาอยู่ ที่ 1 ทั้ง 2 ตัว”เดเนียวแปลงร่างให้ตัวเองเท่ามนุษย์แล้วพยุงนายสาวขึ้นนั่ง แล้วมีสิ่งหนึ่งตกลงไปอยู่ที่ตักของเธอ
“ต่างหูจิ้งจอกดำ ...ทำไม” เมื่อเธอจับต่างหูก็มีเสียงประกาศ
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้ทำพันธสัญญาโลหิตกับราชาจิ้งจอกดำ LV.100 ได้รับราชาจิ้งจอกดำเป็นสัตว์เลี้ยงได้รับต่างหูจิ้งจอกดำ ระดับ SSS กรุณาตั้งชื่อด้วยค่ะ)
“อินุยาฉะ”เธอเอ๋ยออกมาพร้อมยืนยันชื่อ และนำต่างหูมาใส่ พร้อมดื่มยาเลือดกับมานาที่เดเนียวยืนให้จนสถานะทุกอย่างเต็ม
“ปลดผนึก อินุยาฉะ”มังกรเรียกราชาจิ้งจอกดำหนุ่มออกมาหลังจากที่กลับมาที่เต็นท์ขอตน และปล่อยหน้าที่ทำอาหารให้เดเนียวไป
“อินุยาฉะ เจ้าอยากอยู่กับเราหรือไม่”มังกรเบญจธาตุถามจิ้งจอกหนุ่มเมื่อพวกเขาทานอาหารเสร็จแล้ว และมานั่งดูดาวกันหน้ากองไฟ ราชาจิ้งจอกดำมองหน้าผู้ที่มาเป็นนายของตนด้วยความบังเอิญแล้วคิดอยู่พักหนึ่ง
“ข้าก็ไม่รู้ แต่ไปกับท่านก็ดีเหมือนกัน”
“เหงาหรือ” ชายหนุ่มมองหน้าเธอที่เหมือนกับอ่านใจเขาออก
“นายหญิง ข้าไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่ข้ารู้สึกตลอดมานั้น เหมือนข้ากำลังรออะไรสักอย่าง หรือใครสักคน เพื่อค่อยปกป้อง คุ้มครอง ดูแล ตอนที่ข้าบาดเจ็บแล้วลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าท่านข้าเองก็รู้สึกว่า ข้าอาจเจอสิ่งที่รอคอยแล้วก็ได้ ยิ่งเห็นแววตาของท่าน ยิ่งเห็นความกล้าหาญของท่านแล้ว ก็ยิ่งคิดว่าใช่ ความรู้สึกของข้าคืออยากดูแลท่าน”
“แล้วข้าจะเชื่อเจ้าได้แค่ไหน”มังกรเบญจธาตุลองเชิงชายหนุ่ม
“นายหญิง มีปลอกคอที่เอาไว้จับข้าอยู่ไม่ใช่หรือ ท่านก็ใส่ให้ข้าสิ แต่ถึงไม่ใส่ข้าก็ไม่สามารถทำอะไรท่านได้อยู่ดี ”
“แต่เจ้าก็สามารถหักหลังข้าได้เช่นกัน”มังกรเบญจธาตุตอบกับหลังหยิบปลอกคอขึ้นมา
“อินุยาฉะไม่สามารถทรยศนายหญิงได้หรอกขอรับ”เดเนียวที่นั่งข้าง ๆนายหญิงพูดขึ้นมา
“ทำไมเหรอ เดเนียว”
“เพราะมีพันธสัญญาโลหิตอยู่ และค่าความภักดีก็เต็ม100อีกด้วย”มังกรเบญจธาตุเรียกหน้าต่างของอินุยาฉะมาดูก็พบว่ามันเต็มจริง ๆ พร้อมเขียนต่อท้ายไว้ว่า ไม่สามารถทรยศเจ้านายได้เนื่องจากสัญญาโลหิต
“งั้นหรือ”เธอหันไปมองพร้อมกับสวมปลอกคอให้ชายหนุ่ม
“ถึงเจ้าจะไม่ทรยศข้า แต่คนอื่นหารู้ว่าเจ้าไม่สวมปลอกคอ เดียวก็ต้องวุ่นวายอีก เพราะฉะนั้นใส่ไว้ดีแล้ว” ทั้ง 3 นั่งคุยถึงเรื่องต่าง ๆ จนดึก แล้วมังกรเบญจธาตุก็คิดทำพันธสัญญาโลหิตขึ้นมา เมื่อเธอหากระดาษที่ได้มาจากตอนทำหอสมุดอารักษ์เอามากางออกเมื่อเธอจรดปากกาขนนกอักษรเวทก็เข้ามาในหัวของเธอ เมื่อเขียนเสร็จก็ได้ทักษะมา 1 ทักษะ และเธอก็นั่งเขียนไปอีก 10 ม้วน จนเดเนียวขอให้เธอนอนได้แล้ว เธอถึงได้ยอมละมือ
วันต่อมา
เมืองหยินหยาง
“ท่านมาชิกะขอรับ มีคนจัดการราชาจิ้งจอกดำ 9 หางได้แล้วขอรับ”ลูกกิลของมาชิกะเข้ามารายงานรองประมุขกิลของตนทันที เมื่อมีประกาศจากระบบขึ้นกระดานข่าว
“สืบให้ได้ว่าเป็นใคร”
“อีกไม่นานคน ๆ นั้น จะต้องเข้าเมือง มาแน่”สายนทีคาดการ
“ทำไม”
“คน ๆนั้น คงทำภารกิจนี้อยู่ก็ต้องผ่านมาเข้าเมืองไปยังที่ราชาจิ้งจอกขาว 9 หางอยู่เป็นแน่น”
ประตูทางเข้าเมือง ฝั่งใต้
“อินุยาฉะ เจ้าแปลงร่างเป็นมนุษย์ดีกว่า ถึงจะสะดุดตา แต่ก็ไม่เคยมีใครเห็นร่างนี้ของเจ้า”มังกรเบญจธาตุสั่งจิ้งจอกหนุ่มที่ยังเป็นร่างสุนัขอยู่ โดยที่เธอมีเดเนียวนั่งอยู่บนไหล่
“ขอรับ” ทั้ง 2 เดินเข้าไปในเมือง เพื่อไปจัดการขายของที่ด๊รอปมาได้ โดยที่เดินเข้าร้านโน่นออกร้านนี้ ระหว่างทางไป ซอย 13 ผู้คนรอบ ๆ ก็ต่างมองทั้ง 2 อย่างสนใจ
ภัตรคารเฮงจัง
“ท่านมากิขอรับ” คนของกิลวิ่งมารายงาน
“ว่ามา”
“คนที่ท่านตามหานางเข้าเมืองมาแล้วขอรับ พร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง”
“ดี มาก็ดี คิมะไปกัน ข้าจะไปฆ่ามัน”มากิเดินนำทุกคนไป
“ข้าภาวนาให้เจ้ารอดจากมือของนางนะมากิ”
“เจ้าตัดสินใจแล้วเหรอ ว่าจะให้มังกรดัดนิสัยมากินะ”มาชิกะพยักหน้าและมองตามน้องชายกับคนของเขาไป
“ก็ดีกว่าให้เขาเป็นเด็กไม่รู้จักโต อีกอย่างจะได้รู้ใจตัวเองเสียที”
ลานน้ำพุ
“เจ้าอยากได้เหรอ”มังกรเบญจธาตุถามอินุยาฉะ ที่มองดาบวงพระจันทร์คู่อยู่ เขาพยักหน้า
“ดาบคู่นี้เท่าไร”เธอถามราคาพร้อมนำมาลองมือ
“5 ชั่งขาดตัวแม่นาง”
“งันข้าเอาคู่นี้แล้วกัน”เธอส่งเงินให้พ่อค้าแล้วส่งดาบให้คนที่อยากได้
“เจ้าไม่อยากได้อะไรหรือ เดเนียว”
“ไม่ขอรับ”
“อืม”ทั้ง 3 คุยกันและรู้สึกถึงแรงอาฆาตมาแต่ไกล
“นางปีศาจ ตายเสียเถอะ” 3 นายบ่าวมองไปยังต้นเสียง
“เจ้าถอยไปก่อนข้าจัดการเอง”มังกรเบญจธาตุสั่งอินุยาฉะ พร้อมหลบคมดาบ แล้วกระโดดตีลังกาถีบชายหนุ่มกลางอากาศแล้วลงมายืน
“เจ้าแน่นใจแล้วเหรอ” มังกรเบญจธาตุถามอย่างเย้ยหยัน พร้อมเรียกดาบใหญ่ออกมา รับดาบซามูไรของอีกฝ่าย
เธอดันอีกฝ่ายจนไปติดอีกฝากของลานน้ำพุ และรับมือกับพวกลูกน้องของชายหนุ่ม ที่วิ่งเข้ามาหาเธอ นับ 10 คน เมื่อเธอตวัดดาบเพียงไม่กี่ครั้ง พวกนั้นก็กลายเป็นแสงไปแล้ว จนมากิวิ่งเข้ามาอีกครั้งและต่อสู้กันอย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร แต่คนใจร้อนยอมเกิดความประมาณ จึงถูกคนที่ใจเย็นกว่าฟันไป 1 ครั้ง
“LV.ก็มากกว่าข้า 2 เท่า เจ้ายังพลาดได้ กลับไปทำให้ตัวเองใจเย็นก่อนเถอะเด็กน้อย”มากิกัดฟันอย่างแค้นเคืองกระโดดเข้าหามังกรเบญจธาตุอีกครั้ง
“คิมะ จัดการนาง” มากิใช้ช่วงที่มังกรเบญจธาตุยามใจให้คนสนิทลงมือสังหาร
‘เคร้ง’เสียงดาบปะทะกันพร้อมคิมะกับอินุยาฉะมองหน้ากันพอดี
“เจ้ากล้ามากนะ” มังกรเบญจธาตุยกดาบใหญ่เข้าหามากิแล้วฟันอีกครั้งจนดาบของมากิหลุดมือ ดาบใหญ่พาดคออย่างผู้ชนะ ทำให้คิมะเสียสมาธิไปช่วงหนึ่ง
“อินุยาฉะจัดการหมอนั้นแบบเป็น ๆ นะ”สายตาของมากิมองไปยังอีกฝังที่ต่อสู้กันอยู่ระหว่าง นักฆ่า LV .130 กับราชาจิ้งจอก 9 หาง LV. 100 โดยที่ตัวเองโดนมังกรเบญจธาตุพันธนการด้วยพลังเวทลอยขึ้นพร้อมคนที่ร่ายเวท ที่มองไปที่การต่อสู้ด้วยแววตานิ่ง ๆ
‘อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก’เสียงร้องจากปากของนักฆ่าหนุ่ม ทำให้มากิดิ้นพร่าน พยายามให้หลุดแต่ทำไมได้ คิมะถูกอินุยาฉะเล่นงานจนสะบักสะบอม
“ไม่...ข้าขอร้อง ข้าเป็นคนผิด เจ้าก็จัดการกับข้าสิ คิมะทำตามคำสั่งของข้าเท่านั้น ...ได้โปรด” มากิขอร้องคนข้าง ๆ ทันที โดยที่สายตาไม่ละไปจากภาพการต่อสู้ เพราะไม่อยากให้คิมะเป็นอะไรไปต่อหน้าเขาเป็นครั้งที่ 2 โดยที่เขาช่วยอะไรไม่ได้เลย
“เจ้าจะทำอะไรข้าก็เชิญ แต่ข้าขอชีวิตของเขา”
“จริงเหรอมากิ พูดคำไหนคำนั้นนะ”มังกรเบญจธาตถามซ้ำอีกครั้ง
“จริง ๆ ไม่มมมมมมมม”อินุยาฉะปลดอาวุธของคิมะแล้วบีบคอชายหนุ่ม มากิร้องจนสลบไปทั้งน้ำตา
“เจ้ายังไม่รู้หัวใจตัวเองสินะมากิ”มังกรเบญจธาตุพูดเบา ๆกับคนที่สลบไปแล้ว
“พอแล้วพามานี้สิ”มังกรเบญจธาตุสั่งอินุยาฉะ
“คิมะสินะ”
“จะฆ่าก็เชิญ แต่ปล่อยมากิไปเถอะ”
“ฆ่าเจ้าเหรอ ไม่แหละขี้เกียจ ข้าจับพวกเจ้าทำพันธสัญญาทาสดีกว่า” พูดจบเธอก็ร่ายเวทให้คิมะหลับไป
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับทักษะควบคุมสายลม ระดับ 1 ,ทักษะเวทนินทา ระดับ 1 ค่ะ)
“มังกร”มาชิกะมาหาเธอเมื่อเห็น 2 หนุ่มหลับไปแล้ว
“ข้าฝากเจ้าดูแล ทั้ง 2 คนด้วยแล้วกัน”มาชิกะมาพร้อมกับสายนที
“ข้าจะทำให้ดีที่สุดเจ้าค่ะ”
“ที่กิลของพวกเรามีเรื่องต้องสะสางนะ พวกพี่คงต้องไปก่อน”มังกรเบญจธาตุมองหน้าชายหนุ่มที่ดูเครียจ ๆ
“ถ้ามีอะไรที่ข้าช่วยได้ ก็ติดต่อมาแล้วกัน ข้าจะรับฝากเด็กทั้ง 2 ไว้ก่อน”
“ขอบคุณ” 2 ผู้นำกิลประกาศให้ทั้ง 2 กิล รีบขึ้นเรือกลับไปกิลที่แผ่นดินใหญ่และ ทิ้งคนไว้ดูแลที่นี้ประมาณ10 คน แล้วจากไป
ร้านช่างตีเหล็กฉาง
“ไปหาพ่อบุญธรรมกันดีกว่า” พวกเธอลอยตัวลงไปที่หน้าร้านช่างตีเหล็กฉาง แล้วพา 2 หนุ่มที่สลบเข้าไปในร้านด้วย
“ท่านมาชิกะ จะไม่ช่วยท่านมากิหรือขอรับ”
“ไม่แหละ ปล่อยไว้กับนางตอนนี้ มากิน่าจะปลอดภัยมากกว่า อีกอย่างปล่อยให้นางสั่งสอนไปนะดีแล้ว ข้าเองก็รักน้องจน ทำให้เขาเอาแต่ใจตัวเองมานานแล้ว” ทุกคนต่างมองหน้ากัน เมื่อได้ยินประโยคนั้น
ห้องพัก(ร้านช่างตีเหล็กฉาง)
“ท่านมากิขอรับ”คิมะที่ตื่นมาก่อนปลุกชายหนุ่มร่างบางที่นอนอยู่บนตัวเข้าได้สักพักหนึ่งแล้วแต่มากิก็ไม่ยอมตื่น
“อืม...อืม” เสียงจากคนขี้เซาดังขึ้น แล้วลุกพรวดทันที เมื่อนึกขึ้นได้
“คิมะ ๆ เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า”เสียงตะโกนถามดังขึ้นพร้อมสำรวจตัวคนที่ตนทับอยู่
‘โอ้ย’มากิจับแขนข้างซ้าย คิมะก็ร้องขึ้นเพราะรู้สึกเจ็บขึ้นมา
“ไม่เป็นไรขอรับ แล้วท่านมากิเป็นไงบางขอรับ” ชายหนุ่มยิ้มอย่างอ่อนโยน เมื่อเห็นคนที่ตัวเองแอบรักเป็นห่วงตนถึงขนาดนี้
“ตื่นกันแล้วเหรอ”มังกรเบญจธาตุเปิดประตูเข้ามา จ้องมองทั้ง 2 คนอย่างถูกใจ แล้วก็โยนม้วนคาถาให้พวกเขา
“เจ้าพูดเองนะ...ตอนนี้ถึงตาข้ามั้ง” 2 หนุ่มมองหน้ากันแล้วพร้อมใจกระโจนเข้าหาเธอ แต่ถูกเวทสะท้อนกลับไปจนติดผนัง
“จุ๊ ๆๆ จงทำตามที่พูด เสียมากิ หาไมข้าจะทำให้เจ้าตายทั้งเป็น”มังกรเบญจธาตุร่ายเวท ทำให้ทั้ง 2 ลอยมาอยู่ตรงหน้าพร้อมม้วนคาถา
“หรือเจ้าอยากให้คิมะตายต่อหน้าเจ้า ไม่สิตายนะสบายไป ต้องค่อย ๆ ทรมาน”พอเธอพูดจบรอบคอของคิมะเหมือนมีมือบีบอยู่จนเขาหายใจไม่ออก ตัวเริ่มแดงขึ้น
“ก็ได้ข้ายอมแล้ว”สุดท้ายมากิ ก็ยอมร่ายเวทพันธนาการโลหิต และตามมาด้วยคิมะ
“ก็แค่เนีย ทำเป็นเด็กไปได้”ร่างทั้ง 2 ร่วงสู้พื้นทันที แต่มังกรเบญจธาตุก็เห็นอาการผิดปกติของคิมะ ก็เดินเข้าไปดูอาการ
“แขนหลุดสินะ”มังกรเบญจธาตุพูดจบก็จัดการรักษาทันทีจนชายหนุ่มหาย พร้อมร่ายเวทรักษาแผลต่าง ๆอีกครั้ง
“ทีหลังก็หันมีปากบาง ไม่งันระวังเถอะ เจ้าจะเสียใจหากเจ้าไม่ได้บอกาสิ่งสำคัญกับใครสักคนที่เจ้ารัก”มังกรเบญจธาตุพูดจบก็เดินออกไป
“ตามมาสิ ข้ามีอะไรจะให้พวกเจ้า”ทั้ง 2 เดินตาม เธอออกไปก็พบคนคุ้นเคยกันดี
“ท่านฉาง หวงจง”
“สวัสดี มากิ คิมะ ไม่ได้เจอกันนานนะ” ช่างฉางที่กำลังนั่งทานของหวานที่มังกรทำให้อยู่กับหวงจง
“ท่านพ่อเจ้าค่ะ แล้วของที่ข้าให้ทำละเจ้าค่ะ”
“เสร็จแล้ว เจ้านี้แสบจริง เอามาได้ไง อัญมณี 9 ดาราอีกอย่างเจ้าก็ทำได้ ทำไม ไม่ทำหิ” ช่างฉางดุคนมาออดอ้อนพรางลูบหัวเธอเล่น
“นี้เจ้าค่ะค่าทำให้หนู”
“ไม่เอา เจ้านี้ ก็บอกแล้วพ่อไม่เอา”
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ เอางี้คราวหน้าก็หาอะไรแปลก ๆ มาให้พ่อแล้วกันให้ดีก็ทำอาหารไว้ให้พ่อด้วย เดียวเราอาจจะได้เจอกันอีกทีคงจะอีกฝั่ง แผ่นดินใหญ่”
“ ‘ไท’สินะ ข้าอยากไปเห็นใจจะขาดแล้ว”
“เจ้าพูดอย่างรู้จักมันดี”ช่างฉางเอ๋ยขึ้น
“ข้าอ่านมานะท่านพ่อ วันนี้พวกข้าขอพักที่นี้แล้วกันจะได้คุยกับท่านนาน ๆ กว่าจะได้เจอกันอีก”คืนนั้น 1 สาวกับ 3 หนุ่มก็พักอยู่ที่นั้น
ห้องมังกรเบญจธาตุ
“เดเนียว ติดต่อ พี่มาชิกะ”เดเนียวพยักหน้าพร้อมติดต่อให้ทันที
(ว่าไง มังกร)
“ท่านได้ของที่ข้าส่งไปแล้วหรือยัง”
(อืม ม้วนคาถาพันธสัญญาโลหิตใช่ไหม)
“ใช่ ข้าอยากให้พี่กับพี่นที และคนที่พวกพี่ไว้ใจ ให้ทำพันธสัญญาเสีย”
(มีอะไรหรือ)
“ข้าก็ไม่รู้ แต่ข้านั้นสังหรณ์ใจไม่ดีเรื่องที่พี่จะไปจัดการ แต่หากพวกพี่ยังไม่เชื่อใจข้าก็ไม่เป็นไร ข้าเพียงเป็นห่วงพวกท่านเท่านั้น”
(ก็ได้ แล้วมันจะมีผลอย่างไรบ้างละ)
“อันนี้พี่คงต้องลองด้วยตัวเอง”
ทิศตะวันออก
“ทำไมพวกข้าต้องมากับเจ้าด้วย”มากิที่เดินมาข้าง ๆถามขึ้นอย่างหมดความอดทน
“ตอนนี้พวกเจ้าเป็นทาสของข้าไม่ใช่เหรอ”มังกรถามกลับแทงใจดำของชายหนุ่ม จนทำให้เขาเงียบตลอดทางได้
“นายหญิงขอรับ”อินุยาฉะยกมือขวางพวกเข้าไว้
“ตอนนี้เข้าเขตของจิ้งจอกขาวแล้วขอรับ”
“เจ้ารู้ได้ไง ข้าไม่เห็นหมาสักตัว”มากิถามขึ้นเมื่อหันไปมาไม่เห็นมอสเตอร์สักตัว
“ก็เพราะระดับของพวกมันต่ำกว่าข้านะสิ”อินุยาฉะมองมากิด้วยหางตาอย่างดูถูก แล้วมากิก็จะเถียงกับแต่ถูกคิมะห้ามไว้ก่อน
“งั้นพวกเราพักกันก่อนแล้วกัน”มังกรเบญจธาตุหาที่นั่งทานอาหารที่ทำมา
“จะอร่อยเหรอ”มากิดูถูก และดม ๆ อาหารที่ได้รับมา มังกรเบญจธาตุเพียง หันมายิ้มเย็น ๆให้แล้วหันไปทานต่อ กลิ่นหอมของเนื้อกระต๋ายรมควันทำให้คนพูดน้ำลายสอ แล้วหยิบขึ้นมากิน
“อร่อย”เสียงชมจากคนหนุ่มร่างบางดังขึ้น จนคนที่เหลือยิ้ม
“ทานเยอะๆ ละคืนนี้เราจะบุกรังราชาจิ้งจอกขาวกัน”เธอบอกพร้อมเติมให้คนที่ทานหมดไป 2 จาน
“เจ้าจะบ้าเหรอนั้นจะบุก ตอนกลางคืนเนี่ยนะ”
“ใช่ แล้วเจ้า 2 คน LV.เท่าไร”
“120” มากิตอบ
“130 ขอรับ”คิมะตอบ
“อืม พวกเราเข้าไปในถ้ำเลย เพราะอินุมาด้วยอย่างนี้ พวกมันคงไม่กล้าโพล่หัวมาให้พวกเราจัดการแน่น หรือพวกเจ้าไม่มันใจฝีมือของตัวเองละ”มังกรเบญจธาตุถามกลับไป
ปากถ้ำราชาจิ้งจอกขาว 9 หาง
“สู้ตายโว้ย”เสียงหนึ่งดังขึ้น พร้อมพรรคพวกเฮโลกันเข้าไปหาบอสแห่งทิศใต้
“นั้นไง ทัพหน้าลุยไปแล้ว” มังกรบอกหน้าตาย
“เจ้ารู้ได้ไงว่า...”
“มากิ เจ้าคิดว่าพวกเราสู้กันกลางตลาดจะไม่มีใครเห็น อินุเลยเหรอ อย่างไรพวกระดับเดียวกับพวกเจ้าต้องรู้แน่น”มังกรแทรกก่อนที่มากิจะพูดจบ
“เจ้า”
“แล้ท่านจะทำอย่างไรต่อ”คิมะที่มองไปยังปากทางเข้าที่พวกคนเหล่านั้นที่หายเข้าไปในนั้น
“ข้าขออัญเชิญปิศาจแห่งเงา ชาโดว์”บทอัญเชิญปิศาจแห่งความมืดดังขึ้น
“มีอะไรให้ข้ารับใช้หรือนายหญิง”
“ช่วยบังพวกเราจากพวกที่อยู่ข้างในด้วย”ชาโดว์พยักหน้าแล้วพุงใส่พวกเขา
มังกรเบญจธาตุเดินนำทุกคนเข้าไปก็พบแต่ทางโล่งว่างเปล่า เดินจนถึงกลางถ้ำก็เห็น คนกลุ่มนั้นกำลังสู้กับราชาจิ้งจอกขาวกับจิ้งจอกขาว 8 หางอยู่ อินุยาฉะมองภาพนั้นอย่างตกตะลึงในความงามของชายหนุ่มร่างบางที่เป็นถึงราชาจิ้งจอกขาว จนก้าวเดินไปหาอย่างไม่รู้ตัวจนมังกรเบญจธาตุจับแขนไว้
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับ ทักษะอ่านอักขระเวทอัญเชิญ ระดับ 1)
“ขนาดข้ายืนอยู่ตรงนี้ เจ้ายังโดนเวทสะกดใจ ที่เจ้าเองก็มี หรือเจ้าตกหลุมรักราชาจิ้งจอกขาวตัวนั้นละอินุยาฉะ”ชายหนุ่มมองหน้านายสาวที่รู้ทันตน จนต้องพยักหน้าให้แล้ว หันไปมองภาพตรงหน้าต่อ
“เจ้าคงต้องภาวนาให้ข้าชนะเขา รวมทั้งตัวเจ้าต้องชนะหลังจากนี้ แล้วข้าจะให้พวกเจ้าได้สู้กัน” อินุยาฉะหันกับมามองเสี้ยวหน้านายสาวอีกครั้ง แล้วหันกลับไปมองต่อ เพียง 30 นาทีคนทั้งกลุ่มที่เข้ามาก่อนหน้าพวกเขาก็หายไปในพริบตาพร้อมกับลูกน้องของราชาจิ้งจอกขาวทั้งหมด ราชาจิ้งจอกขาวหันมาทางที่พวกเธอยืนอยู่
“หากพวกเจ้ายังมีศักดิ์ศรี ก็ออกมาเดียวนี้”
“รู้แล้วเหรอ ผนึกชาโดว์”ทั้ง 5 ปรากฏตัวต่อหน้าราชาจิ้งจอกขาว
“พวกเจ้าต้องการอะไร”เสียงทุ่มใส คำรามถาม ยิ่งเห็นราชาจิ้งจอกดำแล้วยิ่งระวังตัวมากขึ้น
“ตัวเจ้าไง”มังกรเบญจธาตุตอบพร้อมดาบซามูไรคู่ในมือ
“งันก็เข้ามา”
“ห้ามเข้ามายุ่งเด็ดขาด”เธอสั่งทั้ง 4 หนุ่ม และพุงโจมตีทันที แต่กับถูกราชาจิ้งจอกขาวใช้หางตบกลับลอยไปติดผนังถ้ำ กระอักเลือดออกมาแล้วยันตัวเองขึ้น เดินเข้าหาราชาจิ้งจอกขาวอีกครั้ง ราชาจิ้งจอกขาวใช้วิธีเดิม แต่มังกรเบญจธาตุก็หลบพ้น
“ดูถูกกันเกินไปมัง”ราชาจิ้งจอกขาวสะบัดหางอยู่หลายครั้ง แต่ก็พลาดทุกครั้ง จนเข้ารู้สึกโกรธขึ้นมา แล้วโจมตีด้วยลูกไฟ มังกรเบญจธาตุก็หลบได้อีกแถม เข้ามาหาเขาจนเกือบถึงตัว หากเขาหลบไม่ทัน
ทั้ง 2 ต่อสู้กันอย่างดุเดือดจนมังกรเบญจธาตุพลาดท่าโดนไปครั้ง 1
(500)
“เวร” เสียงสบถไม่สมกับเป็นผู้หญิงดังขึ้นจากคนโดน แต่กลับลุกขึ้นมาปะดาบต่อ ฝ่ายนั้นเองเลือดก็ลดไป1/5ส่วนตอบนี้ลดไปอีก 2 ส่วน จนต้องถอยไป
“ทำไม่เจ้าถึงไม่ให้เจ้าหมาดำนั้นช่วยละ”ราชาจิ้งจอกขาวถามเสียงเย็น
“ข้าอยากได้เจ้ามาไว้รับใช้ หากไม่ชนะด้วยตัวเอง เจ้าก็จะไม่ภักดีต่อข้าสิ”เธอพูดจบก็เป็นฝ่ายรุกอีกครั้ง แต่ก็โดนลูกไฟที่ราชาจิ้งจอกขาวสัดใส่จนไปติดกำแพงอีก
(250)
“นายหญิง”อินุยาฉะกับเดเนียว ก้าวเดินเพื่อจะไปช่วยนายสาวแต่กับชนกับกำแพงแก้ว
‘ร่ายไว้ตอนไหน’ 4 หนุ่ม คิดตรงกัน
ราชาจิ้งจอกขาวย่างสามขุม ไปที่ร่างของหญิงสางแล้วยืนคร่อมร่างบางที่พยายามลุกแต่ลุกไม่ขึ้น
“รู้สึกคนของเจ้าจะไม่ห่วงเจ้าเลยนะ”ราชาจิ้งจอกขาวชายตาไปยังราชาอีกตัวหนึ่ง
“ใครบอกละ...อึก ๆ พรวด”มังกรเบญจธาตุกระอักเลือดใส่หน้าราชาจิ้งจอกขาวเต็มหน้าจนเขาเองก็ตะลึง
“เจ้าอยากรู้เหรอว่าทำไม...เจ้าก็ดูให้ดีสิ”ราชาจิ้งจอกขาวรู้ดีว่าหากนี้คือพันธะสัญญาโลหิต และพลังของตนก็เหลือน้อยเต็มทีหลังจากที่สู้กับพวกมนุษย์มา 3 วัน 3 คืน เขาหันไปดูหน้าจิ้งจอกหนุ่มอีกตนที่ยืนมองจ้องเขา เมื่อแรกเห็นก็รู้ว่าหมอนั้นต้องการตัวเขา แต่ขัดผู้เป็นนายไม่ได้ แต่ตอนนี้ของหมอนั้นดูกังวลและมองไปยังนายของตนไม่ว่างตาฉับพลันเข้าก็เห็นบางอย่าง
“กำแพงแก้ว”ราชาจิ้งจอกขาวหันมามองคนตรงหน้าที่ลุกขึ้นยืนมามองเขา และส่งหมัดมายังท้องของเขาจนส่งเขาให้ลอยไปอีกฝังได้ และพุงตัวตามมายืนคร่อมร่างเขา
“เจ้าทำได้ไง” ตอนนี้เขาตัวชาไปทั้งตัว ไม่ใช่เพราะพลังหมัดแต่เป็นเพราะพลังเวทที่มากับหมัดเมื่อกี่
“เจ้าก็รู้นี้พันธนาการโลหิต ข้าสามารถใช้พลังของหมอนั้นได้ แล้วเจ้าละอยากมาอยู่กับข้าไหม”เธอวางดาบพาดคอของราชาจิ้งจอกขาว
“อยากฆ่าก็ฆ่า ไม่ต้องมาถาม”เขาหลับตาลงยอมจำนงต่อพลังของคนตรงหน้า
“เจ้าไม่อยากออกไปดูโลกภายนอกมังเหรอ เด็กน้อย”เธอถามพร้อมหยิบปลอกคอออกมาแล้วใส่ให้ราชาจิ้งจอกขาว พร้อมเก็บดาบคู่ แต่พอราชาจิ้งจอกขาวลืมตาพร้อมเวทที่คลายออก เขาก็ลุกขึ้นมาจับตัวมังกรเบญจธาตุให้อยู่ใต้ร่างบางพร้อมลูกไฟเวทข้าอยู่ในมือ
“เอาสิ”เธอมองด้วยสายตาอ่อนโยนสบตาโลหิตของคนที่กำลังจะทำร้ายเธอ ราชาจิ้งจอกขาวง้างมืออยู่อย่างนั้นอยู่นาน จนลูกไฟดับลง แล้วปล่อยเธอลุกขึ้นนั่ง จนเธอสวมกอดเขาก็เอนตัวตาม
“เหงามากใช่ไหม ไปอยู่กับข้าดีกว่ารับรองเจ้าไม่เหงาแน่นอน”สิ้นเสียงของเธอร่างของราชาจิ้งจอกขาวก็จางหายไป จนมีต่างหูสีขาวหล่นลงตรงหน้า เธอจึงจับมันขึ้นสวมไว้คู่กับของอินุยาฉะ พร้อมกับเวทกำแพงแก้วที่คลายตัว
“นายหญิง” 2หนุ่มเรียกนายสาวพร้อมกันเมื่อเธอเอนตัวลงไปอีกที แต่อินุยาฉะรับหัวของเธอได้ทัน และพยุงให้มาพิงอก
“อินุพาพวกเราออกไปจากที่นี้ก่อนเถอะ”ชายหนุ่มพยักหน้าพร้อมสะบัดหางไปพันร่างของ 3 หนุ่มไว้ ส่วนตัวเขาก็อุ้มนายสาว หายตัวออกมาจากถ้ำ ห่างมาหลายกิโลเมตร
“เป็นไงบางขอรับ” อินุยาฉะถามขึ้นเมื่อเดเนียวส่งเลือดกับมานาให้เธอไปหลายขวด พร้อมส่งเต็นท์ ให้ 2 หนุ่มที่เหลือไปจัดการ
“ไม่เป็นไรหรอกนา ขอโทษนะที่ใช้พลังของเจ้าโดยไม่ขอนะ”เธอดีขึ้นจนเป็นปกติแล้ว
“นายหญิง ไม่เป็นไรหรอกขอรับ ถึงอย่างไรท่านก็เป็นนายของข้าอย่างไรก็ใช้ได้อยู่แล้ว”อินุยาฉะตอบกลับพร้อมมองออกไปรอบๆเมื่อรู้สึกว่าที่ตนพามานั้นเป็นเขตของพยัคฆ์ลายคราม
“มีอะไร”
“รู้สึกข้าจะพาท่านมาอยู่ในเขตของพยัคฆ์ลายครามนะขอรับ”
“อืมไม่เป็นไร เจ้าก็สร้างเขตเวทไว้รอบที่พวกเราอยู่สิ”
“ขอรับ”ชายหนุ่มร่ายเวทสร้างอาณาเขตแบบเดียวที่นายของตนทำ ส่วนเดเนียวก็ไปทำหน้าที่ของตน อีก 2หนุ่มก็มาช่วยโดยไม่ต้องให้มังกรเบญจธาตุสั่ง
“ส่วนเจ้าราชาจิ้งจอกขาว เจ้าชื่อ เซนโซมารุ ก็แล้วกัน”เธอพูดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของประกาศซ้ำกันหลายครั้ง
“ปลดผนึก เซนโซมารุ”ราชาจิ้งจอกขาวออกมานั่งข้างเธอด้านซ้าย
“ท่านเป็นอย่างไรบ้าง”เขาถามทันทีนี้ออกมาพลางสำรวจดูนายสาวจนไปสบตากรุ่มกริ่มของจิ้งจอกอีกตนหนึ่ง
“ข้าไม่เป็นไรหรอกมารุ”เธอตอบพร้อมมองหน้าคนถาม แต่คนถามกับมองไปยังอีกคนอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เธอยิ้มอย่างถูกใจ
“มากิ คิมะ พวกเจ้าออกไปล่าสัตว์แถวนี้มาไป ตอนเป็นข้าจะทำอาหารให้ทาน”มังกรเบญจธาตุสั่ง 2 หนุ่มที่เหลือ
“แล้วทำไมข้าต้องไปด้วย”มากิถามกลับ
“เจ้านายจะใช้ไม่ได้เหรอ”มังกรเบญจธาตุย้อมกลับจนชายหนุ่มโมโหเดินเข้าไปหาแต่ถูกคิมะดึงแขนให้ออกเดินไปพร้อมกัน
“อินุ มารุ”เธอเขย่า แขนทั้ง 2 ตน จนทั้ง 2 หนุ่มหันมา
“ขอรับ”
“หากอยากสู้กันนะ ตอนบ่ายข้าจะให้พวกเจ้าสู้กันที่เนินพยัคฆ์คำรามก็แล้วกัน”
“แต่...”เซนโซมารุขัดขึ้น
“เจ้าก็เข้าไปพักผ่อนก่อนแล้วกัน ในนั้นจะทำให้พลังของเจ้าฟื้นตัวเร็วกว่าปกติ ผนึกเซนโซมารุ”ร่างชายหนุ่มหายไป
“อินุยาฉะ เจ้าจะเข้าไปในต่างหูก่อนไหม” เธอหันมาถามอีกตนหนึ่ง
“ยังขอรับ ข้ายังไม่อยากเข้า”เธอพยักหน้าแล้ว หยอกเย้าคนที่ยังมีแววตาสุกใส
“นิ เจ้าก็อย่าทำให้ตื่นสิเดียวก็อดหรอก”
“เอ้อ...ขอรับ”เขานั่งอึงหน้าแดงมองหน้านายสาวของตนที่รู้ทันความคิดของเขา จนมังกรเบญจธาตุหัวเราะชอบใจ
“ทำไมเจ้าต้องฟังนางด้วย”มากิที่เดินหน้าตูมตามหลังคิมะถามขึ้น
“อย่าลืมสิขอรับ ตอนนี้พวกเราเป็นทาสรับใช้ท่านมังกรอยู่นะขอรับ”ชายหนุ่มพูดพร้อมง้างธนูปลิดชีวิตเสือ 3 ตัวรวด
“แล้วไงก็แค่โดดทรมานจนตาย ข้าไม่กลัวหรอก”เขาเชิดหน้าเอ๋ยขึ้นพร้อมตามชายหนุ่มไปดูเข้าใช้มีดชำแหละเสือทั้ง 3 ตัว
“เก่งจริง”มากิเอ๋ยชม
“เมื่อกี่ไม่เห็นการต่อสู้หรือขอรับ นั้นนะ 1 ใน 3 บอสของเกราะเริ่มต้นนะขอรับ แถมร่ายเวทป้องกันพวกเราไว้อีก ลองคิดดูสิขอรับขนาดอินุยาฉะยังออกไม่ได้เลย นับภาษาอะไรกับพวกเราที่จะจัดการเธอได้
“แต่นาง...”
“ข้าว่านางไม่ได้มีดีแค่นี้แน่”ชายหนุ่มล่าสัตว์จนเต็มกล่องเก็บ 1 กล่องแล้วก็เดินกลับมาก็เห็นหญิงสาวอยู่ในชุดแม่ครัว และมีภูตหนุ่มเป็นผู้ช่วยเธอ ที่กำลังทำอาหาร
“เรียบร้อยแล้วขอรับ”คิมะยืนกล่อมคงสภาพให้พร้อมฉุดมากิมานั่งลงข้าง ๆ
“ขอบใจนะ”
“แล้วสัตว์เลี้ยงของเจ้าละ”มากิถามขึ้น
“อินุไปเอาน้ำนะ นั้นไงมาแล้ว”เธอชี้ไปทางทิศที่เห็นจิ้งจอกหนุ่มมา
“เจ้ามีทักษะของพ่อครัวด้วยเหรอ คิมะ”ชายหนุ่มพยักหน้า พร้อมรับน้ำจากอินุยาฉะที่เดินมานั่งอีกข้างของมังกรเบญจธาตุ
“เย็นนี้มีข้าวผัด เนื้อย่าง กับชุปผัก”เธอบอกเมนู พร้อมแจกงานให้ทั้ง 3 หนุ่ม
“หยี ชุปผัก ข้าไม่กินนะ”มากิทำหน้าเย้เกทันที
“เจ้าต้องกินไม่กินข้าจะจับกรอกปากเจ้า”เธอดุเด็กน้อยที่ไม่ทานผักทันที
“เผด็จการ! คิมะช่วยข้าด้วย”มากิว่าเธอพร้อมอ้อนคนข้างตัว
“คิมะ เจ้าเลิกตามใจเจ้าเด็กดื้อนี้สักทีเถอะ และอีกอย่างคิมะก็ช่วยเจ้าในเรื่องนี้ไม่ได้หรอก เจ้าก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะมากิหัดทำตัวให้ดี ๆหน่อย ต่อไปเจ้าจะปกครองใครได้อย่างไร หากเรื่องแค่นี้เจ้ายังทำไม่ได้มินะพี่เจ้าถึงไม่ให้ตำแหน่งในกิลกับเจ้า”
“เจ้า มันจะมากไปแล้วนะ”ทั้ง 2 จ้องตากันอีกคนเย็นสุดขั้วอีกคนก็ร้อนแรงสุดฤทธิ์ แต่คนที่ใจเย็นก็เอาชนะคนใจร้อนด้วยความเจ้าเล่ห์
‘โอ้ย’เสียงร้องของคนข้างกายที่ตอนนี้นั่งกุมหัวอยู่แล้ว ลงไปนอนกลิ้งไปมาอยู่ข้างๆ
“คิมะ...เจ้าเป็นอะไรนะหรือว่า....เจ้า”มากิรีบดูอาการของชายหนุ่มแล้ว เห็นอักษรปรากฏขึ้นกลางหน้าผาก
“ว่าไง เจ้าจะหือกับข้าอีกไหม”มังกรเบญจธาตุยิ้มเจ้าเล่ห์ มองสบตาของมากิที่เริ่มน้ำตาคลอเบ้าอีกแล้ว(โหด:ผู้แต่ง/แล้วใครถาม:มะลิ)
“ข้ายอมแล้ว ๆ พอแล้ว ข้าจะเชื่อฟังเจ้าทุกอย่าง ขอร้องเถอะ”ชายหนุ่มยิ่งร้อนรน เมื่อคนสนิทของตนดิ้นไปมา ถึงไม่ร้องให้เขาใจเสียไปมากกว่านี้ แต่เขาก็รู้ดีว่าคงเจ็บมาก เพราะชายหนุ่มกัดฟันแน่น
“จริงนะ”
“ครับ ๆ”
“งันเจ้าต้องฟังที่ข้าสั่งทุกอย่างนะ”
“ครับ”มากิคิดไม่ถึงว่ามังกรเบญจธาตุจะจัดการเขาด้วยวิธีนี้
“ดี”สิ้นคำของมังกรเบญจธาตุ คิมะก็หายจากอาการเจ็บปวดนอนหอบอยู่พักหนึ่ง มากิยกศีรษะเขาให้หนุนตักตัวเอง
“ข้าขอโทษคิมะ เจ้าต้องเจ็บตัวเพราะข้าอีกแล้ว”มากิลูบหัวชายหนุ่มเบา ๆ ทำให้เขาลุกขึ้น แต่มากิจับไหล่เขาไว้ไม่ให้ลุกทั้ง 2 มองตากันอยู่นานจนมีคนขัดจังหวะ
“มากิ เจ้ามาล้างผักมา”มังกรเบญจธาตุเรียกโดยไม่มองหน้าใครนอกจากงานในมือที่ทำอยู่
“คิมะ เจ้าก็มาด้วยจะได้สอนมากิล้างผัก แล้วห้ามช่วยนะ”คิมะมองหน้าหญิงสาวว่าจะให้นายของตนทำจริง ๆ เหรอ
“เจ้าสอนด้วยตัวเจ้าเองดีกว่านะ คิมะ หาไม่แล้ว เมื่อไรที่มากิไม่มีเจ้าทั้งในนี้หรือชีวิตจริง เขาจะไม่มีศักดิ์ศรีให้ได้ภาคภูมิใจ เจ้าอยากเห็นคนอื่นเหยียดหยามมากิไม่ละ” 2 หนุ่มฟังแล้วถึงกับอึง และยอมทำตามหน้าที่ของตน
เนินพยัคฆ์คำราม
‘ยากกกกกกกกกกกกกกก’ ‘เคร้ง’ ‘บึม’ เสียงการปะทะของ 2 บอสราชาจิ้งจอก 9 หาง ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยไม่รู้เป็นฝีมือของใคร ระหว่างจิ้งจอกดำกับจิ้งจอกขาว โดนมี 1 สาวกับ 3 หนุ่มนั่งบนก้อนหินขนาดใหญ่ จิบชาดูการต่อสู้ไม่วางตา
“ท่านมังกร เหตุใดท่านถึงให้ทั้ง 2 บอสสู้กันละขอรับ”คิมะถาม แทนคนที่อยากรู้แต่ไม่กล้าถาม
“อินุอยากจะกินมารุ ส่วนมารุก็อยากลองต่อสู้กับอินุ หากข้าไม่ให้สู้กันให้รู้แพ้ชนะเดียวก็แอบไปสู้กันจนได้นั้นแหละ”มังกรเบญจธาตุตอบโดยไม่มองหน้าคนถามแต่ตามองการต่อสู้ มือถือถ้วยชา
“แล้วท่านว่าใครจะชนะขอรับ”
“ก็ค่อยดูสิ”
การต่อสู้ดำเนินไปอยู่ 2 ชั่วยาม สุดท้ายคนที่เริ่มจะติดนิสัยเจ้าเล่ห์จากนายสาวก็ชนะไปจนได้
“เรามาตกลงกันดีกว่า”อินุยาฉะพูดขึ้นอีกฝ่ายจ้องตาถาม
“ถ้าเจ้าชนะข้า ข้าจะยอมเชื่อฟังเจ้ารองจากนายหญิง แต่ถ้าข้าชนะเจ้าต้องเป็นของข้า โดยไม่ขัดขืนเด็ดขาด”
“เจ้า...ตายเสียเถอะ”เซนโชมารุ ทำตาโตโมโหคนตรงหน้าที่คิดจะให้เข้าเป็นที่รอรับอารมณ์
“แสดงว่าเจ้าตกลง” ยิ่งอินุยาฉะพูดดวงตาของชายหนุ่มยิ่งแดงขึ้นด้วยความโกรธจนพลาดเปิดช่องโหว่ให้คนเจ้าเล่ห์โจมตีจนชนะ
“เจ้าชนะ”เซนโชมารุถึงจะเจ็บใจ แต่ก็รู้ดีว่าตัวเองพลาดจนโดนฝ่ายตรงข้ามโจมตีได้ แถมตอนนี้ก็อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุดจนเหนื่อยเลยเลิกดิ้นยอมให้อีกฝ่ายกอด
อินุยาฉะทั้งกอด ทั้งหอมคนในอ้อมแขนอย่างถูกใจแล้วอุ้มพาดบ่าเดินไปหานายหญิงกับอีก 3 หนุ่ม
“ข้าชนะขอรับนายหญิง”อินุยาฉะบอกแล้วว่าเซนโชมารุลง แต่ยังไม่ยอมปล่อยกอดเอวของอีกฝ่ายไว้
“อินุ ให้เกียรติมารุด้วย ถึงอย่างไรเขาก็เป็นราชาแห่งเกาะนี้เช่นกัน”เธอต่อว่า ชายหนุ่มถึงยอมปล่อย เซนโชมารุจึงเดินไปหลบข้างหลังเธออย่างไม่สนใครจะว่าเขาอย่างไร
‘วาบ’แสงจากต่างหูทั้ง 2 วาบขึ้น เป็นเนื้อเดียวกัน
(เนื่องจากราชาจิ้งจอกดำ 9 หางชนะ ราชาจิ้งจอกขาว 9 หางได้ตั้งเงื่อนไขคู่ครอง ต่างหูจึงรวมกันเป็นต่างหูหยกหยินหยาง)
“อย่างนี้ก็มีด้วยเหรอ”มังกรเบญจธาตุอุทานอย่างเหลือเชื่อ
“คิมะ”
“ขอรับ”
“เนินเนี่ยมีสัตว์ LV. อะไรบ้าง ตั้งแต่เรามา ข้ายังไม่เห็นสักตัว”เธอมองไปยังเนินกว้างที่ความเสียหายจากการต่อสู้กำลังหายไปตามโปรแกรม
“ส่วนมากจะเป็นเสือLV.15-30 ขอรับ” เขาเองก็สงสัย
“พวกมันกลัว พวกข้านะสินายหญิง”อินุยาฉะตอบข้อสงสัยของนายสาว
“นั้นสิ พวกเจ้าเป็นเป็น 2 ใน 3 บอสนิ งั้นผนึกอินุยาฉะ ผนึกเซนโชมารุ”ทั้ง 2 กลายเป็นแสงหายเข้าไปในต่างหู
“ทำอย่างนี้ดีเหรอ”มากิหลุดปากถาม
“หรือพวกเจ้าไม่มีน้ำยาจนต้องพึงพวกเขาตลอดละ ข้าเองก็อยากLV.อัพนะอีก 5 LV.ก็เปลี่ยนอาชีพแล้ว” 2 หนุ่มมองหน้าอย่างสงสัย
“นี้เจ้า LV. 25 เองเหรอ” มากิถามอย่างไม่อยากเชื่อ มังกรเบญจธาตุเพียงแต่ยิ้มให้แล้วมองไปยังเนินกว้างที่มีเสือ ออกมาเดินกันบางตา เธอจึงหยิบดาบใหญ่ขึ้นมา พร้อมกับ 3 หนุ่มที่มีอาวุธอยู่ในมือ เมื่อมีเสือออกมาหลายฝูงแล้ว ทั้ง 3 ก็เริ่มมหกรรมฆ่าล้างบางขึ้น
ตอนเย็น
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อนLV. 26....30 ได้เลื่อนทักษะเกี่ยวกับการต่อสู้เพิ่มอีกอย่าง2 ระดับ
ภูตนาฬิกาได้เลื่อนทักษะตามเจ้านาย ผู้เล่นคิมะได้เลื่อน LV .131 ได้เลื่อนทักษะเกี่ยวกับการต่อสู้พื้นฐานอีกอย่างละ 1 ระดับ และผู้เล่นมากิได้เลื่อน LV .121 ได้เลื่อนทักษะเกี่ยวกับการต่อสู้พื้นฐานอีกอย่างละ 1 ระดับ)
“เฮ้ย...ในที่สุดก็ 30 สักที”ทั้ง 3 ไล่ฆ่าเสือมาเรื่อยๆจนเข้าเขตลึกของทิศเหนือ เจอเสือตั้งแต่ LV. 15-60 ซึ่งเป็นรองบอสกว่าจะจัดการเสร็จก็เย็นพอดี
“พวกเราเข้าเขตของบอสพยัคฆ์แล้วขอรับ” คิมะบอกพร้อมมองไปรอบ ๆอย่างระมัดระวัง
“ปลดผนึก อินุยาฉะ ปลดผนึก เซนโชมารุ”ทั้ง 2 ออกมาพร้อมกันแต่อินุยาฉะกำลังกอดเซนโชมารุอยู่แบบบังคับ ทำให้นายสาวเกิดอาการหงุดหงิดเล็กน้อย
“อินุ” ‘โป๊ก’มังกรเบญจธาตุทำการปองร้ายศีรษะของลูกน้องไป 1 ที พร้อมดึงเซนโชมารุมาไว้อีกข้างหนึ่ง
“เอ้า ไปตั้งเต็นท์เลยไป อ้อเวทกำบังด้วยนะ”เธอโยนเต็นท์ให้อินุยาฉะแล้วให้อีก 2 หนุ่มไป และให้เดเนียวทำอาหารเย็น ส่วนเธอก็จับเซนโชมารุนั่งลงแล้วเธอนอนหนุนตักแกล้งใครบางตน
“จะพักกันที่นี้เลยหรือขอรับ”คิมะที่ตั้งเต็นท์อีกหลังเสร็จ ก็เดินมาถามเธอ
“อืม เราอยากพักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยกลับเข้าเมือง”เธอตอบทั้ง ๆที่หลับตาอยู่
“มากิมานิสิ”มากิที่ก่อกองไฟเสร็จก็เดินมาหาเธอ พร้อมนั่งลงข้าง ๆ
“มีอะไรครับ”
“ซุปผักเป็นไงบางละ”เธอถามเพราะมากิยอมทางอย่างว่าง่ายแถมหมดด้วย
“อร่อย...ครับ”มากิหน้าแดงน้อย ๆ เพราะตอนแรกเขานึกว่าเธอจะแกล้งให้ทานผักขม ๆที่เขาไม่ชอบ
“อืม งันจะสอนให้ทำแล้วกัน ทั้งคู่เลย ต่อไปต้องหัดทำอะไรเองนะ หาไมแล้วต่อไปเจ้าจะปกครองใครไม่ได้”
“ท่าน..รู้ฐานะใน...”
“ไม่รู้ หรอกว่าในชีวิตจริงของเจ้านะเป็นใคร แต่ข้าเห็นจากการที่พี่เจ้าไม่ยอมให้ตำแหน่งใดในกิลให้เจ้า แถมนิสัยปากเสียของเจ้า ทำให้ข้าเดาทางได้ไม่ยากนัก”ชายหนุ่มเถียงไม่ออกนั่งฟังทุกอย่างเงียบถึงจะโกรธคนที่นอนอยู่ แต่ไม่อยากสร้างเรื่องให้คนข้าง ๆ กายเจ็บตัวอีก
“ข้ารู้ เจ้านะไม่ยอมลงให้ข้าง่าย ๆ หากข้าไม่มีวิธีจัดการกับเจ้า เจ้าเป็นคนฉลาดมาก หากเมื่อใดเจ้าฝึกให้ตัวเองเย็นลงได้แล้ว และคิดในสิ่งที่ข้าสอนเจ้าดู ข้านะถูกสอนให้เข้มแข็งมาตั้งแต่เด็กถึงจะมีพี่ ๆ ตามใจ แต่พ่อกับแม่ท่านไม่เคยลดความเข้มงวดลง เพื่อให้พวกเราพี่น้องเข้มแข็งไม่ให้คนอื่นที่ต่อไปมันจะกลับมาเหยียบเธอให้จมดินละ”มังกรเบญจธาตุลืมตาแล้วลุกขึ้นไปช่วยเดเนียวจัดโต๊ะอาหาร พร้อมจิ้งจอก ทั้ง 2 ปล่อยให้ชายหนุ่มนั่งคิดด้วยตัวเองจนถึงเวลาอาหาร มือนี้มีอาหารหลากหลาย แต่ทุกคนกลับกินกันหมด
“ทำไมต้องใช้เวทกำบังด้วยละครับ”มากิถามขึ้นเมื่อมองออกไปก็ไม่เห็นมีอันตรายอะไร
“ข้ารำคาญพวกที่ชอบจุ้นเรื่องชาวบ้านกับพวกหัวขโมยนะ เลยป้องกันไว้ก่อน”
“อืม พวกเจ้ารู้จักเปียวเออเทียนหรือเปล่า”
“รู้จักขอรับ เขาเป็นคนของกิล 3 กษัตริย์จีน”
“กิลนี้เป็น 1 ใน 7 กิลที่คานอำนาจกันในเกมส์นะครับ”มากิบอกต่อจากคิมะ
“แล้วเจ้านั้นมีตำแหน่งอะไรละในกิล”เธอถามต่อ
“เป็นมือขวาของประมุขกิล เล่าปี นะขอรับ เปียวเออเทียนเป็นคนที่มีฝีมือ น่าเสียดาย เพราะกิลนี้เป็น 1 ใน 2 กิลที่ชอบบอกว่าตนเองเป็นฝ่ายธรรมะ แต่กับระรานชาวบ้านนะขอรับ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครกล้ายุ่งขนาด GM ยังโดนเล่นงานไปหลายคน แถมจับผิดไม่ได้เท่านั้น”คิมะบอกต่อ
“แล้วท่านจะถามไปทำไมหรือครับ”มากิถาม
“ถ้าข้าจะล้มกิลนี้ พวกเจ้าจะว่าไง เอาให้ไม่กล้าหือไปเลย” 2 หนุ่มมองหน้ากันต่างเอ๋ยห้ามทันที
“อย่าเลยครับ ขนาดข้ายังเคยโดนพวกมันเล่นงานเสียสะบักสะบอม...”มากิพูดอย่างลืมตัว
“นั้นสิขอรับ ข้าว่าอย่าไปยุ่งเลยขอรับกิลนี้เป็นกิลที่ใหญ่ไม่น้อย”
“แต่ข้าอยากได้เจ้านั้นมาเป็นมือซ้ายนิ อย่าห้ามข้าให้ยากเลย พวกเจ้าน่าจะสะใจมากกว่าหากข้าโดนพวกมันตามฆ่า”มังกรเบญจธาตุเลิกคิ้วถาม ยิ้มให้ทั้ง 2 แล้ว แย่งหนุนตักของเซนโชมารุกับอินุยาฉะ ทั้ง 2 อ้าปากค้างกับสิ่งที่เธอพูด
ทั้ง 2 หนุ่มขอตัวออกไปเดินเล่นโดยไม่ได้คิดมากเรื่องนี้
“อยากหนีกลับไปก่อนก็ได้นะ ข้าไม่ว่าหรอก พรุ่งนี้ข้าถึงจะกลับแล้วจะไปแผ่นดิน แห่ง ไท เลย”
“ไม่ไปหรอก ในเมื่อท่านเป็นนาย พวกข้าเป็นทาส ทาสก็ต้องอยู่กับเจ้านายสิ”มากิบอกหญิงสาวอย่างทะนงตน
“แล้วจะไม่อายเหรอ ที่ต้องเดินตามหญิงอัปลักษณ์”มังกรเบญจธาตุถามกลับ กับคำที่ชายหนุ่มเคยว่าตน
“ข้า...ข้าขอโทษ ที่ว่าท่านไปแบบนั้น แต่ข้าว่าท่านไม่อยากเดินกับเด็กเกเรอย่าข้ามากกว่า”
“ไม่นิ ได้เดินกับคนน่ารัก ดีออก พวกเจ้าจะไปเดินเล่นก็ไปเถอะ ข้าไม่หนีหรอก”มังกรเบญจธาตุได้คำตอบที่ถูกใจเลยให้ทั้งคู่ไปเดินเล่น
“นายหญิง เจ้าเด็กนั้นเปลี่ยนไปนะขอรับ”เดเนียวที่นำขนมมาเสริฟ์ให้พวกเธอพูดขึ้น
“อืม แต่ข้ายังไม่ไว้ใจ ทั้ง คู่เป็นคนฉลาด โดยเฉพาะมากิ หากเขาใช้ในทางที่ดี ที่ถูกต้องได้จะดียิ่ง และให้ดีกว่านี้หากทั้งมากิรู้ใจของตัวเองและคิมะนะ”
“นายหญิงพูดอย่างกับว่า เจ้าคิมะมัน...”อินุยาฉะถามขึ้น
“อืม คิมะนะรู้ใจตัวเองดี ไม่งั้น เจ้าว่าคิมะจะยอมทำทุกอย่างให้มากิทำไมละ ส่วนเจ้ามากิเองก็เริ่มรู้สึกตัวแล้ว แต่ก็ยังหลอกตัวเองอยู่”มังกรเบญจธาตุตอบกลับอย่างใจเย็น
“แล้ว...นายหญิงจะปล่อยพวกเขาไปเมื่อไร ขอรับ”เซนโชมารุถามบาง
“ก็คง...จนกว่ามากิกับคิมะจะยืนเคียงข้างกันได้ละมัง”
มากิกับคิมะ
“คิดอะไรอยู่ขอรับ”คิมะถามคนที่เงียบมาตลอดทาง
“ตั้งแต่โดนจับตัวมา นางรู้ความคิดของข้าทุกอย่างเลย จนข้าไม่รู้จะใช้วิธีไหนจัดการนาง แต่คิด ๆ ดูแล้ว ทุกสิ่งที่นางบอกกลับทำให้ข้าคิดไม่มีใครทำกับข้าอย่างนี้มาก่อน”
“ท่านชอบนางหรือขอรับ”คิมะถามดวงตาเศร้าหมองมองคนเดินนำหน้าตน
“ชอบสิ แต่ข้าอยากได้นางมาเป็นพี่สาวมากกว่า”มากิตอบออกไปอย่างที่ใจคิดและเกือบบอกออกไปหมด
“แล้วเจ้าละ”มากิถามกลับ เสียงเศร้าโดยไม่รู้ตัว
“นางเหมือน ท่านน้ามากิโอซังนะขอรับ ข้านับถือนางเหมือนท่านน้านะขอรับ”ชายหนุ่มตอบยิ้มๆที่มีให้มากิเท่านั้น
ทั้ง 2 เดินเล่นกันอยู่พักหนึ่งก็เดินกลับไปที่เต็นท์ ก็เห็นแค่เดเนียวกำลังนั่งทำอะไรสักอย่างอยู่ แต่ไม่เห็นหญิงสาวกับ 2 จิ้งจอกหนุ่ม
“นายหญิงละ”มากิถามเดเนียว มองดูสิ่งที่เขาทำอยู่ ที่จริงเขากับคิมะก็มีภูตนาฬิกา แต่ไม่ได้เอาออกมา
“ไปเดินเล่นแถวนี้นะ”เดเนียวตอบเสียงเรียบ ทำงานต่อ
“ข้าช่วย”คิมะเห็นแล้วว่าเดเนียวทำอะไรหลายอย่าง จึงอาสาช่วยเพราะเห็นมังกรเบญจธาตุทำประจำ ทำให้มากิ เข้ามาช่วยด้วยอย่างถือว่าจะเป็นเรื่องธรรมดา หลังจากมาอยู่กับมังกรเบญจธาตุ
มังกรเบญจธาตุกับ 2 ราชาจิ้งจอก
“ที่นี้สวยดีนะ”มังกรเบญจธาตุเดินเข้ามาในส่วนลึกของป่า พบถ้ำแห่งหนึ่งซึ่งมีกลิ่นคาวเลือดคละคลุงไปทั่ว ทั้งที่เป็นถ้ำที่หน้าจะสวยไม่น้อย เธอจึงเดินนำเข้าไปสำรวจดู
“ข้าว่าออกไปจากที่นี้กันดีกว่า ข้ารู้สึกถึงพลังบางอย่างที่อยู่ที่นี้”อินุยาฉะมองไปรอบ ๆอย่างระมัดระวังตามสัญชาตญาน
“อืม งันก็ออกไปกันเถอะ ปานนี้ 2 คนนั้นคงกลับมาแล้ว” ทั้ง 3 เตรียมจะเดินกลับแต่กับมีลูกเสือตัวหนึ่งวิ่งออกมาจากถ้ำด้านใน
“มนุษย์...พวกเจ้าเจ้ามาได้อย่างไร”
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุพบราชาพยัคฆ์เมฆเมฆาลายครามหิมะ LV.120 ปรากฏ เนื่องจากระดับต่างกันขอแนะนำให้ผู้เล่นหนีค่ะ)
มังกรเบญจธาตุเลิกคิ้วมองดูลูกเสือตรงหน้า แต่ 2 จิ้งจอกหนุ่มกับเดินมาอยู่ข้างหน้าของนายสาวประจันหน้ากับพยัคฆ์น้อย ถึงขนาดตัวจะต่างกัน แต่ระดับที่ได้ยินก็ทำให้พวกเขาต้องระวังไว้ มังกรเบญจธาตุเห็นเช่นนั้นแล้วก็สำรวจลูกเสือตรงหน้าอีกครั้งก็เห็นสารรูปแล้ว เหมือนไปฟัดกับใครมา
“เดียวก่อน”เธอเดินไปแตะบ่าของ 2 หนุ่มแล้วเดินไปเผชิญหน้าพยัคฆ์น้อย ประสานตากันอย่างไม่ยอมกัน เธอค่อย ๆหยิบอาหารที่เธอทำไว้แล้วยังเหลืออยู่ออกมาวางไว้ตรงหน้าแล้วถอยห่างออกไป
พยัคฆ์น้อยที่เพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บเนื่องจากมีคนบุกเข้ามาหลายวันก่อน จึงรู้สึกหิวโหยอย่างบอกไม่ถูกก็เข้าไปดม ๆ อาหารในจานอย่าระแวง
“กินสิ ไม่มีอันตรายหรอก” เธอบอกพร้อมกับยิ้มเอ็นดูให้เด็กน้อยตรงหน้าอย่างอ่อนโยน พยัคฆ์น้อยลองกินอย่างลืมตัว แต่ก็ยังระแวงอยู่จึงกินอย่างระวังมองหน้าคนให้ จนหมดจานแล้วเลียจานจนสะอาด หันขึ้นไปมองหน้าคนให้อีกครั้ง
“อะ ยังไม่อิ่มละสิ” เธอนั่งลงพร้อมหยิบออกมาอีกจาน พยัคฆ์น้อยไม่รอช้า กระโดดเข้าไปกินทันที
“หิวมากเลยเหรอ ดูสิบาดเจ็บด้วย” เธอยกมือขึ้นลูบหัวของพยัคฆ์น้อยพร้อมร่ายเวทรักษาจนมันกินหมดไปอีกจาน
“เจ้า...ไม่ฆ่าข้าเหรอ”คำถามแรกออกมาจากปากของพยัคฆ์น้อย ทำให้เธอหัวเราะหึๆ
“ไม่หรอก ถึงเจ้าจะเป็นถึงบอส แต่ตัวเล็กน่ารักอย่างนี้ ข้าไม่ฆ่าหรอก แต่ข้าอยากได้เจ้าไว้เป็นสัตว์เลี้ยงมากกว่า”พยัคฆ์น้อยถอยหลังพร้อมทำเสียงขู่ เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย
“หึๆ อย่ากลัวไปเลย ถึงอย่างไรตอนนี้ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก เพราะทำไม่ลง หากเจ้าไม่อยากเป็น ข้าก็ไม่บังคับหรอก พวกข้าไปนะ”มังกรเบญจธาตุใช้วงแหวนเวทย้าย ทั้ง 3 ออกมาหน้าถ้ำทันที ต่อหน้าพยัคฆ์น้อยโดยไม่ถามอะไรอีก
“ทำไม”เซนโชมารุถาม
“น่ารักเกินไป ทำร้ายไม่ลง” เธอพูดพร้อมเดินนำหน้าทั้งคู่ไป โดยหารู้ไหมว่ามีดวงตาคู่หนึ่งติดตามไปด้วย
“ไงเด็ก ๆ ทำอะไรกันอยู่”มังกรเบญจธาตุถาม 3 หนุ่มที่กำลังนั่งช่วยกันทำงานที่เธอสั่งไว้
“เรียบร้อยแล้ว ขอรับนายหญิง พอดี ท่านมากิกับท่านคิมะมาช่วยเลยเสร็จเร็วนะขอรับ”เดเนียวรายงานเมื่อนายสาวนั่งลงพร้อมนำชามาเสริ์ฟ เธอพยักหน้ารับรู้
“แล้วนี้ กำลังทำอะไรกันละเห็นนั่งท่องเป็นนักเรียนเลย”มังกรเบญจธาตุถามอีกเมื่อเห็นมีกระดาษอยู่ในมือของ 2 หนุ่ม
“รายการเครื่องปรุงของอาหารที่หมักนะขอรับ”คิมะเป็นคนบอก
“อ้อ...อืม ต่อไปข้าอนุญาตให้พวกเจ้าเรียกข้าว่า มะลิ ดีกว่าอย่างไรพวกเราก็ต้องอยู่ด้วยกันอีกยาว” 2 หนุ่มพยักหน้ารับรู้
“งั้น เรามาเริ่มกันดีกว่า”มังกรเบญจธาตุสอนทั้ง 2 ทำอาหารอย่างสนุกสนาน จนมาถึงตอนทานอาหารนั้นก็เกิดเหตุประหลาดคือ อาหารที่หยิบจะเข้าปากกับหายไป 5 หนุ่มต่างมองหน้ากันไปมา จนเมื่อถึงตามังกรเบญจธาตุบ้างเธอกับจับหัวขโมยตัวน้อยได้
“จับได้แล้ว” พยัคฆ์น้อยที่ตามมานั้นเพียงมาดูว่าพวกเธอนั้นจะออกจากเขตของตนเมื่อไร แต่พอได้กลิ่นอาหาร พร้อมนึกถึงความอร่อยของอาหาร ที่ผู้หญิงคนที่จับเขาอยู่ให้เขากินแล้ว มันจึงเกิดอาการอยากกินจึงได้ขโมยกันแบบซึ่ง ๆหน้า
“นีแน่”เธอตีก้นของพยัคฆ์น้อยที่มาขโมยกันแบบนี้ มันจึงดิ้นไปมาน้ำตาซึม
“อยากกินก็มาขอดี ๆ เป็นถึงบอส ทำไมถึงทำตัวไร้ศักดิ์ศรีอย่างนี้” พยัคฆ์น้อยหยุดดิ้น มองหน้าคนพูด หน้าแดงอับอายกับการกระทำของตนเอง
“ว่าไง”
“ก็มันอร่อยนิ ขอข้ากินด้วยได้ไหม”(หน้าด้านเสียงั้น:คนแต่ง/ ก็นางทำอาหารอร่อยนิหรือเจ้าว่าไม่ :พยัคฆ์น้อย)
“ได้สิ แต่มีข้อแม้ว่านะ”พยัคฆ์น้อยจ้องตาแป๋วมองสบตากับคนพูด
“เจ้าต้องมาเป็นสัตว์เลี้ยงของข้า”
“ไม่”เสียงตอบอย่างหยิ่งในศักดิ์ศรีผิดจากเมื่อกี่อย่างชัดเจน
“งันก็ออกไปเลย”เธอโยนพยัคฆ์น้อยออกไปจากเขตเวททันทีโดยไม่ถามอีก ทำให้พยัคฆ์น้อยตะลึง แต่ก็กระโดดลงสู่พื้นในท่าสวย แต่เมื่อวิ่งจะกลับเข้าไปอีกครั้ง กับชนเจ้ากับกำแพงเวท 4-5 ครั้ง ก็ชนได้แต่ความว่างเปล่า
มังกรเบญจธาตุสะบัดมือครั้งหนึ่ง ภาพตรงหน้าก็หายไป และบอกให้ทุกคนทานอาหารต่ออย่างไม่อาทรอะไร
พยัคฆ์น้อยรู้สึกเจ็บใจตัวเองที่ไม่สามารถเข้าไปได้ จึงได้แต่นั่งลงแล้วล้มตัวลงนอนอย่างหง่อยเหงาพลางคิดว่าหากยอมไปตั้งแต่แรกก็คงจะดี และหลับไปในที่สุด
“หลับเสียแล้ว”มังกรเบญจธาตุพูดขึ้นเมื่อลองเปิดเขตเวทดูก็เห็นเจ้าเสือน้อยนอนอยู่ เธอจึงอุ้มมันขึ้นมาไว้บนอกแล้วลูบหลังเบา ๆ
“เจ้าก็ใจดีเหมือนกันนะ”มากิพูดขึ้นลอย ๆ มองการกระทำของมังกรเบญจธาตุ
“ทำไมหรือ ข้าก็ไม่ใช่ยักษ์ใช่มารถึงได้จะใจจืดใจดำกับเด็กน้อยได้หรอกเจ้า อีกอย่างข้าก็อยากได้เจ้านี้ด้วย หาไหมแล้วปานนี้ข้าคงส่งกลับถ้ำไปแล้ว”เธอเดินมานั่งที่เดิมพร้อมว่าพยัคฆ์น้อยบนตักเธอ
“แต่กับข้า ท่านกับเผด็จการ”มากิบ่นกับพร้อมทำปากยืนแบบเด็ก ๆโดยไม่รู้ตัว มังกรเบญจธาตุได้แต่มองแล้วส่ายหน้ากับเด็กเอาแต่ใจตรงหน้าถ้าต้องสอนกันอีกเยอะ
“หอมจัง สบายด้วย ถ้าได้อยู่อย่างนี้ตลอดไปก็ดี”พยัคฆ์น้อยคิดขึ้นเมื่อได้กลิ่นหอมบางอย่าง แต่พอนึกได้ก็ลืมตาขึ้นมาดูก็เห็นคนที่โยนเอาออกไปเมื่อกี่กำลังลูบตัวมันอยู่
มันจึงกระโดดใส่ด้วยความดีใจ เลียหน้า เลียตา ของมังกรเบญจธาตุทันที หางส่ายไปมา
“ตื่นแล้วเหรอ งันกินสิข้าเตรียมไว้ให้เจ้าแล้ว กินเสียจะได้กลับถ้ำไป พรุ่งนี้เช้าข้าต้องออกเดินทาง ขอตัวไปนอนก่อนนะ” เธอลุกขึ้นเรียก 4 หนุ่มให้เข้าไปนอนในเต็นท์ แต่พยัคฆ์น้อยกับวิ่งมาดักหน้าไว้
“เดียวก่อน ข้า...”
“มีอะไรอีก”เธอถามเสียงเข้มจนพยัคฆ์น้อยกลัวจนต้องก้มหน้าพูดน้ำตาซึมอีกรอบ
“ข้า..ข้ายอมเป็นสัตว์เลี้ยงของเจ้าก็ได้”
(ราชาพยัคฆ์เมฆเมฆาลายครามหิมะLV.150 ยอมสยบต่อผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ)
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับราชาพยัคฆ์เมฆเมฆาลายครามหิมะเป็นสัตว์เลี้ยง ได้รับกำไลทองลายพยัคฆ์ ระดับ ss กรุณาตั้งชื่อด้วยค่ะ)
ตรงกลางระหว่าง ทั้ง 2 มีกำไลสีทองปรากฏขึ้นมา มังกรเบญจธาตุจึงจับมันขึ้นมา พร้อมกับการหายเข้าไปในกำไลของพยัคฆ์น้อย
“เสือ”เธอตั้งชื่อให้แล้วปลดผนึกออกมา พร้อมยืดสัญญาโลหิตให้ พยัคฆ์น้อยทำพันธะสัญญา เขายอมให้มังกรใช้เลือดแตะที่หน้าผาก
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้ทำพันธสัญญาโลหิตกับราชาพยัคฆ์เมฆเมฆาลายครามหิมะLV.150 กำไลสัตว์เลี้ยงเลื่อนระดับ SSS ค่ะ)
มังกรเบญจธาตุอุ้มมันขึ้นมาพร้อมทั้งขยี้หัวมันเล่น ก่อนที่จะพามันมาตรงที่เธอวางอาหารให้มันทาน เพื่อให้เจ้าตัวน้อยทาน แล้วอุ้มมันเข้าไปนอนในเต็นท์
มากิกับคิมะ
หลังจากถูกไล่ให้เข้ามานอน แต่ทั้ง 2 ก็ยังไม่หลับ แอบมองดูมังกรเบญจธาตุจัดการกับเจ้าพยัคฆ์น้อย
“เจ้าเสือน้อยนั้น น่ารักดีนะ”มากิบอกคนที่ยืนซ้อนหลังแอบมองวิธีการที่หญิงสาวจัดการ
“เจ้าอยากได้หรือ”คิมะถามคนที่อยู่ตรงหน้า
“ใช่ ข้า...”จังหวะที่มากิหันมาตอบคำถามเป็นจังหวะเดียวกับคิมะก้มลงมาพอดี ทำให้ทั้งคู่จูบกัน แต่คนที่สูงกว่ากับไม่พอจับท้ายทอยร่างบางประกบจูบอีกครั้งอย่างเรียกร้อง ดื่มดำความหวานของริมฝีปากสีชมพู่โดยที่คนใจตรงกันไม่ได้ขัดขืนใด ๆแถมยังกอดคอของร่างสูงไว้ไม่ให้ตัวเองล้มไป
“เจ้าทำแบบนี้ทำไม”มากิถามขึ้นเมื่อร่างสูงยอมถอนริมฝีปากออก กอดเขาไว้
“ข้ารักท่าน มากิ ข้ารักท่านจริง ๆ”คำสารภาพตรง ๆ ออกมาจากใจทำให้คนถามเงียบไป
“จริงเหรอ เจ้ารักเด็กไม่ดีอย่างข้าจริงเหรอ”มากิเงยหน้าขึ้นมาสบตาคิมะ มองหาความจริงใจในดวงตาคมเศร้าคู่นั้น ที่จะมองเขาตลอดเวลา ไม่ว่าเขาจะหันไปทางไหน แต่เมื่อหันกลับมาก็จะพบดวงตาคู่นี้มองเขาอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ชายหนุ่มมาดูแลเขาและไม่เคยเปลี่ยน สายตาที่จะมองเขาอย่างอ่อนโยนทุกครั้ง อ้อมกอดที่ค่อยปกป้องเขาทุกครั้ง ทำไมเขาถึงได้พึ่งรู้สึกตัวนะ ทั้ง ๆที่ผู้ชายคนนี้ปกป้องเขามานานมากแล้ว
“ข้ารู้ ว่าข้าไม่คู่ควรกับท่าน หากท่านไม่....”คิมะพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อร่างบางมองเขาอยู่นานมาก แต่กับโดยร่างบางประกบจูบอีกครั้งปิดปากเขา
“ข้ารักเจ้าเหมือนกัน คิมะ...เพียงแต่ว่าข้ารู้สึกตัวช้าไป ขอโทษนะที่ทำให้คิดมาก”ดวงหน้าที่แดงซ่านหลบตาของคนกอดทำให้คิมะหัวใจพองโตกอดคนตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ
‘คิมะ เจ้ารักมากิใช่ไหม’มังกรเบญจธาตุถามขึ้นเมื่อให้ชายหนุ่มมาช่วยตนตักน้ำในลำธาร ทำให้เขามองหน้าเธอ อย่างประหลาดใจว่าคนตรงหน้ารู้ได้อย่างไร
‘อย่าบอกว่าไม่ เพราะการกระทำของเจ้า เด็ก 3 ขวบยังรู้’
‘ท่าน’
‘แต่ก็นะ เจ้ามากิดันยังไม่รู้สึกตัว’
‘ท่านหมายความว่าอย่างไร ท่านมะลิ’คำพูดของมังกรเบญจธาตุทำให้เขาอยากรู้ขึ้นมา
‘ก็นะ เจ้าคิดว่าคนที่เอาแต่ใจ ไม่ยอมใคร กับพลาดท่าเสียทียอมรับใช้ข้า เพราะอะไรละหากไม่ เพราะไม่อยากทำอะไรที่เคยทำผิดพลาดมาแล้ว ทั้ง ๆที่ให้เจ้ามาฆ่าข้า แต่พอเห็นเจ้าเสียทีอินุก็พลาดเสียเอง ถึงกับยอมขอร้องข้าไม่ให้ทำร้ายเจ้า ร้องไห้จนสลบไปนะ’คิมะอึงกับสิ่งที่ได้รับรู้ เพราะตอนนั้นเขาสู้ราชาจิ้งจอกดำพลาดท่าจนได้เลือด แต่ที่พลาดจริงก็ตอนได้ยินเสียงร่างบาง เมื่อหันกับไปมองก็เห็นคนที่ตนรักสลบไป พ่ายแพ้อีกฝ่ายที่เป็นต่ออยู่แล้ว
‘จงใช้โอกาสที่ยังอยู่กับข้าให้เป็นประโยค เจ้าเป็นคนดี เป็นที่พึ่งให้กับมากิได้ในอนาคตแน่นนอน แต่หากเจ้ายังชักช้าอยู่ทั้ง ๆ ที่มีโอกาส ระวังสุนัขมันจะคาบไปรับประทาน’
‘แต่ว่า หากข้าบอกรักมากิจริง ๆ ในนี้ แล้วในโลกแห่งความเป็นจริงละขอรับ อีกอย่างข้ากลัวว่าหากมากิรู้ แล้วเป็นตรงข้ามละท่าน’
‘ความรักนั้นไร้พรมแดน เจ้าเคยได้ยินไหม ไม่ว่าจะต่างศักดิ์ ต่างชนชั้น ต่างภาษา ต่างภพ ต่างเพศ หรือเพศเดียวกันหากมมีความรักให้แก่กันแล้ว เรื่องอื่นที่ผ่านเข้ามาก็คืออุปสรรคชั้นดีที่จะไว้พิสูจน์มัน แต่นี้เจ้ายังไม่เริ่มเลยก็กลับท้อแล้ว แล้วต่อไปละ หากเขาต้องมีใครสักคนเข้ามาในชีวิต ไม่ว่าจะเข้ามาด้วยเหตุใด ตอนนั้นถึง หมอนั้นจะรู้ใจตัวเอง มันก็สายเกินไป เจ้าอยากให้เป็นอย่างนั้นหรือ’คำสอนของเธอทำให้เขาได้คิดและกล้าที่จะสารภาพและไม่ผิดหวังเมื่ออีกฝากก็เปิดใจง่าย ๆ ไม่เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ มันทำให้เขารู้สึกมีความสุขและแปลกใจ
แต่ตอนนี้คงไม่ใช่เวลาถาม เพราะคนที่ถูกกอดเริ่มหาวแล้ว เขาจึงอุ้มร่างบางไปที่เตียงนอนของเจ้าตัวและวางร่างบางอย่างเบามือ และผลักจะเอาผ้าห่มให้
“เจ้าจะไปไหน”มากิดึงแขนร่างสูงไว้ก่อนที่จะคิดได้ว่า ทำอะไรลงไปก็หน้าแดงซ่านขึ้นมาอีกรอบเมื่อเห็นชายหนุ่มนำผ้ามาห่มให้ตน
“นอนได้แล้วขอรับ”คิมะเห็นหน้าที่แดงก่ำแล้วยิ้มละมาย พร้อมกับสอดตัวเองเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันกับร่างบางพร้อมกอดกระชับคนรักให้มานอนบนอกของเขา แล้ว...........หลับไปพร้อมกัน(อันแน่นรู้นะคิดอะไรอยู่ อิอิ:คนแต่ง)
3 บอสสุดน่ารัก อิอิ
มังกรเดินออกจากหอสมุดก็เป็นช่วงเย็นแล้ว เธอจึงเดินเอื่อย ๆ ไปยังอาคารเริ่มต้น เพื่อส่งภารกิจ
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบมีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ”
“มาส่งภารกิจค่ะ”เธอส่งจดหมายรับรองให้พนักงานสาวเธอรีบไปตรวจสอบข้อมูลแล้วมองดูหน้าคนทำด้วยอาการตกใจ
“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”มังกรเบญจธาตุถามเมื่อสาวตรงหน้ามีอาการแปลกใจ
“ขอโทษเจ้าค่ะ พอดีว่าคุณเป็นคนที่ 2 ที่ผ่านภารกิจนี้และ เป็นภารกิจเดียวกันอีกด้วยนะเจ้าค่ะ ขอบัตรโอนเงินด้วยเจ้าค่ะ” เธอทำหน้าที่ต่อโดยการโอนเงิน 1 ล้านชั่งพร้อมกล่องไม้ปริศนาอีก 4 กล่องสีเงิน”เมื่อเธอรับกล่องกับบัตรมา เสียงประกาศก็ดังขึ้น เธอเก็บกล่อง ทั้ง 4 เข้ากระเป๋าอย่างถูกใจ
(ผู้เล่น มังกรเบญจธาตุได้อาชีพ นักฆ่าฝึกหัด ระดับ 1ช่างตีเหล็กฝึกหัด ระดับ 8,หมอฝึกหัด ระดับ 5,แม่ครัวฝึกหัด ระดับ 8, ,นักเวทฝึกหัด ระดับ 5, นักฝึกสัตว์ฝึกหัด ระดับ 1, นายพรานฝึกหัด ระดับ 1,นักล่าสมบัติฝึกหัด ระดับ 1,นักดนตรีแห่งเวทฝึกหัด ระดับ 5 กรุณาไปรับอาชีพและของแต่ละอาชีพได้ที่อาคารอาชีพที่แผ่นดินใหญ่ ได้รับเงิน 1 ล้านชั่ง,กล่องไม้ปริศนา ระดับตำนาน 4 กล่อง)
“ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ ภารกิจนี้แค่ คุณกับผู้เล่นชายอีกคนเท่านั้นที่ผ่านทุกด้านค่ะ ไม่ทราบว่าคุณจะทำภารกิจอะไรอีกดีค่ะ”คำพูดของ NPC ทำให้เธอสงสัยอยู่ไม่น้อย แต่ก็ยังไม่ได้สนใจมากนัก เพราะเธอกำลังสนใจภารกิจมากกว่า
“ถ้าหากข้าไม่ได้รับ แต่กับเข้าทำภารกิจนั้นโดยไม่รู้ตัวละไม่ทราบว่าจะเป็นอย่างไร”
“ในกรณีนี้ หากภารกิจที่อยู่ในเกาะเริ่มต้นนี้ถ้ามีเงื่อนไขครบ ในหน้าต่างภารกิจจะมีชื่อภารกิจขึ้นมา และจะได้รับการประกาศก็ต่อเมื่อมาส่งภารกิจเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุพยักหน้า เข้าใจ และเดินไปยังกระดานประกาศเพื่อหาภารกิจ เธอมองไปเรื่อย ๆ ก็เจอกับภารกิจที่หน้าสนใจอยู่ 2 อย่าง ไม่กำหนดเวลา คือ ภารกิจจิ้งจอก 9 หาง หยินหยาง กับภารกิจ พยัคฆ์ขาวสะท้านพิภพ (ตอนนี้ยังไม่สามารถทำได้ค่ะ)เธอเดินไปยังเคาน์เตอร์อีกครั้ง
“ข้าสนใจ 2 ภารกิจนะแต่มีอยู่อันหนึ่งที่มันบอกว่าไม่สามารถทำได้”
หากเป็นเช่นนั้นก็เพราะมีคนทำได้ไปแล้วค่ะ หรือมอสเตอร์ในภารกิจยังไม่ถึงเงื่อนไขทางเราจึงไม่สามารถให้ขึ้นกระดานได้นะเจ้าค่ะ”
“งัน ข้ารับภารกิจจิ้งจอก 9 หางหยินหยาง แล้วกัน”
“เจ้าค่ะ ภารกิจนี้รับได้เพียงครั้งเดียวนะเจ้าค่ะ เงื่อนไขเพียงจับตัว 2 จิ้งจอก 9 หางหยินหยาง ให้ได้นะเจ้าค่ะ จึงได้เป็นมอสเตอร์ ระดับราชันย์ของเกาะ รองจากพยัคฆ์ขาวสะท้านพิภพที่กำลังรอเวลาอยู่นะเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าจะยืนยันไหมเจ้าค่ะ”
“ยืนยัน”
“งันนี้คือ ปลอกคอหนังมังกรดำ มีไว้จับสัตว์ระดับราชานะเจ้าค่ะ”เธอยืนปลอกคอให้
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับภารกิจ จิ้งจอก 9 หางหยินหยาง ได้รับปลอกคอหนังมังกรดำ ระดับsss 2 ชิ้น ภารกิจไม่มีกำหนดเวลาค่ะ)
“เมื่อทำเสร็จก็มาส่งภารกิจได้ที่นี้ค่ะ ส่วนมอสเตอร์ราชาทั้ง 2 จะเป็นของผู้เล่นพร้อมเงินรางวัลเจ้าค่ะ”
“เมื่ออยู่ระหว่างทำภารกิจนี้ มอสเตอร์ทั้ง 2 จะยังไม่กำเนิดขึ้นใหม่ ต้องให้ผู้ที่จับมันมาส่งภารกิจก่อน จิ้งจอกทั้ง 2 จะปรากฏตัวหลังจากนั้น 1 ปีในเกมส์เจ้าค่ะ”เธอพยักหน้ารับรู้แล้วเตรียมจะเดินจากไป
“เอ้อ...คือว่าภารกิจนี้ที่จริงก็มีคนทำได้แล้วนะค่ะ นานมากแล้วและเป็นคนเดียวที่ได้รับ 3 ราชาเป็นรางวัลนะเจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านผู้นั้นมีระดับ 30 อัพขึ้นไป แล้วคุณจะไว้หรือเจ้าค่ะ”
“จงอย่าดูถูกคนที่การมองสิ่งที่คอมพิวเตอร์วัดให้เจ้าเห็นสิ”มังกรเบญจธาตุตอบกลับด้วยน้ำเสียที่เย็นชา
“ขอประทานโทษเจ้าค่ะ ข้าไม่คิดจะดูถูกท่านแต่ว่าข้า แค่อยากเตือนท่านเท่านั้นเองนะเจ้าค่ะ”
“ขอบคุณ หากจะเตือนกันด้วยประโยคแบบหาเรื่องเข้าตัวแบบนี้ เจ้าหาคำพูดให้มันดีกว่านี้ หรือไม่เจ้าทำหน้าที่ของเจ้าให้ดีที่สุดก่อนจะโดนไล่ออก เพราะปากเจ้าดีกว่า”มังกรเบญจธาตุเตือนกลับไม่แคร์ใคร ทำให้หน้าของเจ้าหน้าที่สลับสีไปมาเลยทีเดียว เธอเดินจากไป พร้อมตรวจดูที่ช่องภารกิจ แล้ว
มังกรเบญจธาตุเดินเข้าร้านโน่นออกร้านนี้เพื่อหาของเตรียมเดินทางจนไปจบที่ร้านสุดท้าย ร้านขายอาวุธของช่างฉาง
“สวัสดีขอรับ ไม่ทราบว่าต้องการอะไรดี ขอรับ” เสียงของหวงจงทักทายลูกค้าที่เข้ามาในร้านตามปกติ
“ต้องการมาสมัครงานเจ้าค่ะ” เสียงหวานติดดุตอบกลับไปพร้อมเดินไปอยู่หน้าเคาน์เตอร์
“รอ...เฮ้ย!” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคนพูด
“รออะไรเหรอพี่มาร์ค”มังกรเบญจธาตุถามยิ้ม ๆ
“ไม่ต้องรอจ้ะ มังกร พี่ตามท่านฉางก่อนนะ”
“เออะอะอะไรกันเจ้าหวงจง”
“นายท่านขอรับ มังกรมาหานะขอรับ”ชายหนุ่มตะโกนบอกไปหลังร้าน สักครู่ช่างฉางก็เดินออกมา
“มาแล้วหรือเจ้า เข้ามาข้างในก่อนสิ” ช่างฉางเดินนำหน้าไปในห้องครัวให้เธอนั่งรอที่นั้น
“ข้ามีของจะให้เจ้า หวังว่าเจ้าคงถูกใจ”ช่างฉางนำกล่องใหญ่ 2 กล่องมาวางไว้
“ให้ข้าหรือเจ้าค่ะ”ช่างฉางพยักหน้าแล้วให้เธอเปิดมันออกทั้ง 2 กล่อง กล่องแรกเป็นดาบคู่ซามูไร กล่องที่ 2 เป็นดาบใหญ่
“เจ้าบอกว่ายังหาอาวุธคู่ใจไม่ได้ แต่ดูแล้วเจ้าคงทำได้ทุกอย่าง แต่ข้าเห็นว่า 2 อันนี้เหมาะกับเจ้า ไม่ว่าใช้อันไหนก็ตาม แต่หากจะให้ข้าทำอย่างอื่นให้ก็ได้”มังกรเบญจธาตุลูบพวกมันอย่างถูกใจแล้วนำออกมาลองมือดูก็รู้สึกได้ถึงความเหมาะมือทั้ง 2 อย่าง
“ขอบคุณมากเจ้าค่ะ”เธอยกมือไหว้คนตรงหน้า
“ข้าชอบก็ตรงนี้แหละ ข้าขอให้เจ้าเป็นแบบนี้เสมอต้นเสมอปลายนะ”ช่างฉางรับไหว้ลูบหัวเธออย่างเอ็นดู
“ข้ามีอะไรจะขอท่านฉาง ไม่ทราบว่าท่านจะอนุญาตหรือไม่”
“ว่ามาก่อนสิ”
“ข้าอยากเรียกท่านว่าคุณพ่อจะได้ไหมเจ้าค่ะ ที่จริงท่านเองนะไม่เหมือนคุณพ่อกับคุณลุงที่เป็นพ่อบุญธรรมหรอกนะเจ้าค่ะ ถึงหน้าจะเหมือนคุณลุง และความชอบบางอย่างที่คล้ายกันก็เถอะเจ้าค่ะ แต่ข้าก็อยากเรียกท่านว่าพ่ออยู่ดี”มังกรเบญจธาตุพูดพร้อมคิดถึงอีก 2 ท่านที่เธอพูดถึง
“ข้าเองอายุก็เกือบ 60 แล้วลูก ๆก็โตกันหมดแล้ว ไม่นึกเหมือนกันว่าจะมีคนเรียกคำนี้อีก เอาสิข้าก็อยากได้ยินอยู่ และข้าก็อยากได้ลูกสาวมานาน ได้เจ้ามาเป็นลูกสาวแสนดื้อก็คงจะดี”ช่างฉางยิ้มรับอย่างถูกใจ
“ขอบคุณเจ้าค่ะ คุณพ่อ”เธอกอดช่างฉางทันที ทั้ง 2 คุยกันอยู่หลายเรื่องจนดึก เธอจึงทำอาหารให้ 2 หนุ่มต่างวัยทานกันพร้อมดีดพิณเพราะ ๆ ให้ทั้ง 2 ฟัง และก็นอนที่นี้เลย 1 คืน
ห้องพัก
“เสร็จแล้วขอรับนายหญิง”เดเนียวที่หวีผมให้นายสาวบอกกับผู้เป็นนายที่นั่งหลับตาคิดอะไรบางอย่างอยู่
“อืม...ขอบใจ”มังกรเบญจธาตุลืมตาขึ้น และเดินไปนั่งที่เตียง พร้อมเรียกหน้าตาติดต่อบุคคลออกมา รอสายไม่นาน ภาพโฮโลแกรมของปลายทางก็ปรากฏให้เห็น
(สวัสดีครับ)เสียงทุ่ม ก้มหัวให้ พร้อมการมองหน้าเธออย่างพิจารณา
“ดีค่ะ คุณกฤษ”เธอทักทายกับพร้อมรอยยิ้มบางๆ
(คุณคือ...)
“จำกันไม่ได้เหรอค่ะ”มังกรขำนิดๆ
(ขอโทษด้วยครับ)เสียงทุ่มตึงขึ้นพร้อมหน้าที่เชิดขึ้นเล็กน้อย
“นั้นสินะ คุณกฤษไม่เคยเห็นเรา ตั้งแต่เราจบเอก มีแต่เราที่เห็นคุณตลอด”ประโยคยาว ๆ ที่เอ่ยขึ้นพร้อมประโยคที่คุ้นเคย ทำให้กฤษดาขมวดคิ้วมากขึ้น
“คนที่นอนอยู่นะจะไม่รับเองใช่ไหม”เสียงที่เปลี่ยนไปเมื่อถามอีกคนหนึ่งที่หน้าจะนอนตักกฤษดา
(พี่มะขาม ครับ ลืมตามาคุยหน่อยเถอะครับ)
“ถ้าไม่ลุกขึ้น ก็ระวังคนที่ให้หนุนตักอยู่ก็แล้วกัน”เสียงขู่ของเธอทำให้คนที่หลับตาอยู่ลุกขึ้นมาด้วยดวงตาที่ขุ่นมั่ว และกอดกฤษดาจากด้านหลังและดึงขึ้นมานั่งบนตักของตน มองหน้าคนขู่
(ขู่จริง เจ้าดอกไม้หอม)ทัศเทพบ่นกลับพร้อมทำหน้าบูดใส่คนในภาพโฮโลแกรมที่รักไม่แพ้คนที่ตนกอดอยู่
“ไม่ได้ขู่ แต่ไม้หอมทำจริง”
(ก็เอาออกให้ตามคำบัญชาแล้วครับ ต้องการอะไรจากพี่คนนี้อีก)
“ถ้าจะยอมให้เอากลับมาละ”คนหน้าบูดตาโตทันที เมื่อได้ยินประโยคนั้น
(ทำไม)
“ไม้หอมรู้ว่าพี่นะต้องมีโปรแกรมบันทึกการเล่นของไม้หอมใช่ไหม”เขาพยักหน้า
(คงยังเปิดอยู่)เขาพยักหน้าอีกครั้ง
“อยากให้พี่เพิ่มทำทั้งแพทเลยได้ไหม ที่ๆน้องไปทุกที เอไอที่น้องพบทุกคน ทุกผู้ ไม่ว่ามิตรหรือศัตรู”
(ได้สิ)ทัศเทพรับปากทันที
“แต่ก็ไม่ง่ายใช่ไหมพี่มะขาม”ทัศเทพยิ้มรับ
(พี่ขอเพิ่มสถานะพิเศษของเจ้า)
“ได้ค่ะ”
(และ เจ้าต้องเข้าร่วมสงคราม ยึดไท หรืออาณาจักรแห่งมังกรให้ได้ ไม่ว่าวิธีใด)ผู้เป็นน้องสาวเงียบไปพักหนึ่ง
“เฮ้ย...ไม่เข้าไม่ได้หรือ”
(ได้...แต่ถึงพี่ไม่บังคับ พี่ว่าอย่างไร ก็ต้องมีอะไรบางอย่างที่จะทำให้น้องพี่ได้เข้าร่วมอยู่ดี)เธออึงไปนิดหนึ่งแล้วยิ้ม ๆ ให้
“นั้นสิ...คุณกฤษฝากพี่มะขามด้วยนะ”
(ครับ)กฤษดาที่ยังมองหน้าหญิงสาวรับคำ
“อ้อ ระวังนะพี่มะขามดูแลคุณกฤษให้ดีละไม่งั้นไม้หอมจะทำตามที่ขู่ไว้ ฝากบอก พวกหนุ่มๆด้วย นะ ดูแลหัวใจของตัวเองให้ดี”
(ไม่ต้องมาขู่เลย ตามหาหัวใจของเราให้ได้ก่อนเถอะ)ทัศเทพพูดทิ้งทายก่อนตัดสายไป
“หัวใจของมะลิหรือ”มังกรเบญจธาตุเอ่ยถามตัวเอง พร้อมคิดถึงความรู้สึกที่ขาดหายของอะไรบางอย่างที่รู้สึกมาตั้งแต่เริ่มเข้าเกมส์
ทัศเทพกับกฤษดา
“ไม่ต้องมาขู่เลย ตามหาหัวใจของเราให้ได้ก่อนเถอะ”ทัศเทพพูดทิ้งทายก่อนตัดสายของน้องสาว และโยนมือถือของตนไว้บนหมอน และเริ่มระรานคนที่ตนกอดอยู่
“เดียวสิครับ ไหนบอกว่าง่วงไง”กฤษดาขืนตัวไว้ เพราะคนตรงหน้าควรจะหลับต่อ เพราะเมื่อคืนก็ไม่ได้นอนนั่งทำงานอยู่ทั้งคืน พอเขาไปตามก็ไล่เขากับมานอนก่อน จนเขาตื่นมาแล้วไม่เห็นชายหนุ่มจึงได้ไปตามให้กับมานอน แต่พอนอนไปได้ไม่ถึงชั่วโมง ก็มีสาวโทรมาหาเมื่อกี่อีก
“ตื่นแล้ว”ทัศเทพตอบพร้อมหอมแก้มคนรัก
“งั้นคุยกันก่อนสิครับ พี่มะขาม”กฤษดารู้ดีว่าอย่างไรก็ไม่เคยขัดคนเอาแต่ใจได้จึงขอถามถึงสาวที่โทรมาหาคนรักก่อน
“คุยเรื่องอะไร เดียวค่อยคุยได้ไหม”เขาหอมแก้มอีกข้าง และเตรียมปลดอาภรบนร่างบาง
“ไม่ ถ้าไม่คุย กฤษจะไปทำงาน”กฤษดาห้ามเสียงแข็งและตีมือคนลามกทันที
“ก็ได้ครับ จะถามอะไรละครับ”ทัศเทพยอมลามือให้คนรัก
“เธอเป็นใคร”กฤษดาถามตรง ๆไม่อ้อมค่อม และนิสัยนี้แหละที่ทัศเทพชอบนอกจากความน่ารักของคนตรงหน้า
“ใครครับ”
“ก็เจ้าดอกไม้หอม”
“จำคนที่ทำให้พี่กับพี่มะยมวุ่นวายเมื่อ 2 ปีที่แล้ว และคนที่แย่งหน้าที่รับ NPC เมื่อ 5 ปีก่อนไม่ได้เหรอกฤษ”กฤษดานึกถึงเหตุการณ์ความวุ่นวายที่คนรักบอก
“คุณ มะลิ”ทัศเทพพยักหน้าพร้อมหอมแก้มคนรัก
“แต่ว่า...คนเมื่อกี่”
“นั้นแหละผลจากความวุ่นวายเมื่อ 2 ปีก่อน กับการทำงานของมะลิ ทำให้เธอเปลี่ยนไปโดยที่ตัวเองยังไม่รู้สึกตัว”ทัศเทพตอบยิ้มเศร้า เมื่อคิดถึงเรื่องราวของน้องน้อยของพวกเขาที่ เข้มแข็งจนพวกเขาอยากทำให้ได้บาง
“น่าสงสารนะครับ”ทัศเทพเคยเล่าเรื่องของน้องสาวให้กฤษดาฟังหลังเหตุการณ์วุ่นวาย
“อีกไม่นานหรอก เจ้าดอกไม้หอมของพวกเรา จะได้รับการปกป้องจากภมรตัวหนึ่ง ตัวที่เคยทำหน้าที่นี้มาก่อน”ทัศเทพบอกคนรักพร้อมปิดปากคนช่างถามด้วยปากของเขา
(อิอิ คิดต่อกันเอาเองนะ ข้าน้อยยังไม่อย่าโดน...:คนแต่ง)
ในเกมส์
ตอนเช้า มังกรเบญจธาตุก็ขอตัวไปทำภารกิจต่อ เธอเดินทางไปทิศใต้ของเมืองก็เจอกับลูกสุนัขสีน้ำตาล Lv. 5 เธอก็จัดการสังหารมันแล้วพบอีกเป็นฝูง เธอจึงได้ลองอาวุธใหม่ พอจัดการลูกสุนัข LV.5ไปเรื่อย ๆ ก็เข้าเขตหมาป่าลายหิมะLv.10 เมื่อมีตัวหนึ่งเห็นเธอ พวกมันที่เหลือก็ตรงเข้ามาหาเธอทันที จึงโดนเธอสอยไปทั้งกลุ่ม แล้วมาอีกหลายกลุ่มจน ระดับของเธอขึ้นเป็น Lv.14 หลังจากหยุดมานาน โดยเธอไม่รู้ตัว ต่อมาเธอก็เจอ จิ้งจอกสีดำLV.ตั้งแต่ 13-20 อยู่กันเป็นกลุ่ม
“ทางนี้มันมีแต่หมาใช่ไหมเดเนียว” เธอถามภูตหนุ่มที่ออกมาช่วยนายสาวตั้งแต่เข้าเขตจิ้งจอกสีดำ เธอจัดการกับหัวหน้ากลุ่มพร้อมกับลูกน้องมันไปเป็นกลุ่มที่ 5 ก็ยกขวดเลือดกับมานามาดื่มไปหลายขวด(ถึงจะทำเองเป็นแล้วแต่ก็เสียดายอยู่ดี)
“ขอรับนายหญิง ข้าว่าหาที่พักก่อนดีกว่าไหมขอรับนี้ก็เที่ยงแล้ว”มังกรเบญจธาตุหาต้นไม้ที่สูงพอสมควร โดดขึ้นไปนั่งพร้อมกับภูตหนุ่ม แล้วนำอาหารออกมาทานด้วยกัน เธอให้เดเนียวเปิดแผนที่ให้ดูก็พบว่าเธอเข้ามาในถิ่นของจิ้งจอกดำ 9 หาง ได้พักหนึ่งแล้ว
“ต่อไปคงเจอพวกจิ้งจอก 3 หาง LV.20-22 ,จิ้งจอกดำ 5 หาง LV.23-25,จิ้งจอกดำ 7 หาง LV.25-35,จิ้งจอกดำ 58หาง LV.35-40ขอรับ ถัดไปก็เป็นถ้ำของจิ้งจอกดำ 9 หาง ราชาของถิ่น LV.100 นะขอรับ”เธอดูตามที่เดเนียวบอก
“ทำไมราชาจิ้งจอกดำ ถึง LV.100 ละเดเนียว”
“ก็คงเพราะยังไม่มีใครจำมันได้มังขอรับ”
“แล้วพยัคฆ์อะไรนั้นละทำไมต้องรอเวลาครบก่อน”
“พยัคฆ์ขาวเป็นราชาแห่งเกาะ หากอ่อนแอคงมีผู้มาทำร้ายได้ง่าย ๆ จึงได้ทำแบบนั้นนะขอรับ ความจริงแล้วทั้ง 3 ตัวก็น่าจะถึงกำหนดพร้อมกันแต่เพราะแต่ละเผ่าพันธุ์มีระยะเวลาการเติบโตต่างกันด้วยนะขอรับ”
“นั้นสินะ นี้แค่จิ้งจอกกว่าจะไปถึงถ้ำยังมีเป็นฝูงเลย ใครมันทำเกาะนี้ให้มันยากวะ”(ก็แก่ไง:ผู้แต่ง)มังกรเบญจธาตุรู้สึกเหนื่อย แต่เธอก็กระโดดลงไปหา จิ้งจอก 3 หาง จนค่ำจึงหาที่พักผ่อน เธอจัดการเก็บจิ้งจอกเพื่อเพิ่ม LV.อยู่ 1 อาทิตย์พร้อมกับพัฒนาฝีมือให้ครบทุกเผ่า
ห้อง GM เกาะเริ่มต้น
‘แกร็กๆ’ ‘แอ็ด’เสียงเปิดประตูเข้ามาของผู้ที่มาเป็นแบบนินจา พร้อมรอยยิ้มที่ถูกใจ บางอย่าง และจูงคนรักมาด้วย เดินไปยังหน้ามอนิเตอร์มองภาพคนตรงหน้าพร้อมชึ้ให้คนรักดูอีกต่างหาก และเรียกคีบอร์ดิจิตอลขึ้นมากด
ทำให้พนักงานที่ประจำการมองด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ส่วนหัวหน้าของพวกเขาเพียงลืมตา บิดขี้เกียจและเดินมามองดู
“เพิ่มสถานะของดอกไม้หอมหรือ”ทัศเทพพยักหน้าให้กับอานัท
“อืม เจ้าตัวเขาขอมาโดยตรงนะ”อานัทพยักหน้ารับ
“นินายกลัวคำขู่ของไม้หอมถึงกับพากฤษมาด้วยเลยเหรอ”อานัทแซวเพื่อนอย่างเห็นขำ
“เฮ้ย นายก็รู้นิดอกไม้หอมนะน่ากลัวขนาดไหน ให้ดีฉันขอป้องกันไว้ก่อนดีกว่า”ทัศเทพตอบกับพร้อมละมือจากคีบอร์ดมากอดเอวคนรักหลวม ๆ
“เอ้อ ดอกไม้หอมกำลังไปป่าจิ้งจอกทิศใต้นิครับ”กฤษดาเอ่ยถามเพื่อให้หัวข้อสนทนาพ้นตัวเองไปก่อน
“หิหิ ครับรู้สึกว่าอยากได้สัตว์เลี้ยง”
“ 3 ราชาแห่งเกาะก็เหมาะสมดี”ทัศเทพยิ้มมากกว่าเดิม
“อ้อ พวกนายทั้งแผนกก็เตรียมตัวเก็บของด้วยละ โดยเฉพาะนายอานัท”อานัททำเพียงเลิกคิ้วแล้วพยักหน้ารับ
“ฉันต้องไปบอกใครบางคนแหละ”ทัศเทพบอกก่อนพาคนรักออกไป
“หัวหน้าครับ”สินเทพที่หน้าถอดสีตามสีหน้าของแฝดผู้น้องและคำพูดกำกวงเมื่อกี่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“มีอะไร”
“ท่านแฝดจะไล่พวกเราหรือขอรับ”คำถามของสินเทพทำให้ทุกคนหันมามองทันที
“บ้าสิ เจ้าปีศาจนั้นจะให้เราไปดูแลดอกไม้หอมต่อที่แผ่นดินใหญ่ต่างหาก นายนิคิดอะไรหาเรื่องจริง ๆ”อานัทหยุดดูปฏิกิริยาของพวกลูกน้อง แล้วดุลูกน้องคนสนิทที่ถามคำถามให้พวกที่เหลือเสียวเล่น
ถ้ำราชาจิ้งจอกดำ
เสียงต่อสู่ระหว่างคนกลุ่มหนึ่งกับมอสเตอร์เจ้าของถ้ำดังทั่วบริเวณนั้น ทั้ง 2 ฝ่ายสูญเสียคนของตนไปมากแต่ทางฝั่งมนุษย์ก็เหลือคนที่มากกว่าจึงไล่ตอนจนจิ้งจอกหนุ่มใช้ทางลัดหนีออกนอกถ้ำ หลบซ่อนตัวในป่าทึบด้วยอาการบาดเจ็บจนมืดค่ำ
มังกรเบญจธาตุได้ยินเสียงการต่อสู้ในถ้ำ เมื่อจัดการจิ้งจอกดำ 8 หาง ที่มีอยู่ประมาณ 5 ตัว จนLV.ของเธอขึ้นมาหยุดอยู่ที่ LV. 25 อย่าไม่รู้ตัว เสียงการต่อสู้ดังไม่ขาดระยะและเย็นมากแล้ว เธอจึงไม่เข้าไป และตั้งเต็นท์พร้อมกางตาข่ายเวท คุ้มบริเวณนั้นไว้ เธอเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ ก็ออกมาทานอาหารฝีมือของเดเนียว ที่ใช้เนื้อกระต่ายที่ล่าระหว่างทางก่อนเข้าเขตจิ้งจอกดำ มาทำทานและทำเผื่อเอาไว้หลายมือด้วย
(เนื่องจากไอดีของผู้เล่นมังกรเบญจธาตุเป็นไอดีพิเศษจึงได้รับสถานะที่ได้ระงับไว้
บันทึกทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ใช้ไอดี ไม่ว่าจะเป็น เพื่อนและศัตรูทุกคน Ai ที่เป็นมิตร หรือศัตรูทุกคน ทุกตัว Aiของเพื่อนและศัตรูทุกคน ทุกตัว ที่อยู่ในการปกครองของผู้ใช้ไอดีนับแต่นี้
เพิ่มสถานะกลิ่นกายหอม กลิ่นดอกมะลิ = คู่ครอง จะได้กลิ่นจากกายทันทีเมื่อเข้าเกมส์
เพื่อน จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ 5 กิโลเมตร
ผู้เป็นมิตร จะได้กลิ่นจากกาย ระยะ100 เมตร
เพิ่มสถานะได้รับกลิ่นหอม
กลิ่นดอกแก้ว=ผู้เป็นมิตร
กลิ่นดอกลีลาวดี =ผู้ที่ไม่บ่งบอกว่าเป็นมิตรหรือศัตรู
กลิ่นดอกเล็บมือนาง=ผู้ที่เป็นศัตรูทันที
อนึ่งสถานะนี้จะกลิ่นกายหอมจะเริ่มเมื่อเริ่มวันที่ 3 ภายในเกมส์)
เสียงประกาศที่ดังขึ้นทำให้เดเนียวมองหน้านายสาวที่ยิ้มเย็นอย่างแปลกใจแล้วทานอาหารต่อเมื่อเสียงประกาศจบ
‘สวบ ๆ ๆ’เสียงดังมาจากด้านหลังของเต็นท์ จนเธอได้ยินแต่ก็ไม่ขยาบไปไหน เพราะมีเสียงของการเคลื่อนไหวของพวกLV สูง ๆ กลุ่มหนึ่งมาที่เธออยู่
“ขออภัยแม่นางที่รบกวน”เสียงของชายหนุ่มผู้หนึ่งที่มองเห็นเธอ แต่กลับไม่สามารถเดินเข้ามาในเขตที่เธอตั้งเต็นท์ได้
“เข้ามาสิ”เขาก้มหัวขอบคุณแล้วเดินเข้าไปที่เธอกำลังนั่งทานอยู่
“แม่นางไม่ทราบว่าเห็นจิ้งจอกดำบาดเจ็บผ่านมาทางนี้หรือไม่”
“จิ้งจอกดำ ข้าฆ่าไปแล้ว”เธอตอบหน้าตาย แล้วยกเนื้อที่ย่างมาทาน
“เจ้า..อะ”เสียงของลูกน้องที่ติดตามมาของชายหนุ่มร้องขึ้น เมื่อคิดจะเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต
“ขออภัยแทนคนของข้าด้วยแม่นาง” ชายหนุ่มหันมาก้มหัวให้หญิงสาวตรงหน้า
“เจ้าชื่ออะไร”มังกรเบญจธาตุถาม ลุกขึ้นเดินมายืนตรงหน้าชายหนุ่ม ที่มีแววตาไม่พอใจ แต่กับหายไปเพียงพริบตา
“เปียวเออเทียน”
“พวกเจ้าอยากได้ เขาไปทำไม”
“ท่านคงรับภารกิจนี้มาด้วย น่าจะรู้ว่าทำไม”
“กิลของเจ้านี้โลภไม่น้อย”
“เพื่อคนในกิลก็คงปฏิเสธไม่ได้”มังกรเบญจธาตุยิ้มให้เขาเพียงนิด แต่กับทำให้คนของเขากระเด็นไปไกล
“ข้าชอบเจ้านะ เปียวเออเทียน จำไว้หากประมุขของเจ้าทิ้งเพชรเม็ดงามอย่างเจ้าเมื่อใด ข้าจะทำทุกทางนำเจ้ามาอยู่ข้างกายข้า ส่วนเรื่องของจิ้งจอกดำนั้น ข้าต้องการไม่ว่าเจ้าหรือผู้ใดขัดขวางข้า สิ่งเดียวที่จะได้คือความตาย”เธอมองสบตาอย่างไม่ถอยหนี แต่อีกฝ่ายกลับถอยหลังจนออกไปนอกเขตเวท
“เปียวเออเทียน แล้วเราจะได้เจอกัน”มังกรเบญจธาตุหันหลังให้เขาภาพตรงหน้ากลับเป็นเพียงป่าถึงจะก้าวไปข้างหน้าก็ไม่พบเขตแดนเวท
“หัวหน้าเป็นอย่างไรบ้างขอรับ”เปียวเออเทียนส่ายหน้า
“นางเป็นใครนะ”
(เขตเวท...ของ...ใครกัน)จิ้งจอกดำ 9 หางบาดเจ็บจึงใช้เวทพรางตัวทำให้ตัวเองเป็นลูกจิ้งจอก พอรู้ตัวว่าตนอยู่ในเขตเวทของมนุษย์ก็สลบไป
“เดเนียว เข้าไปอยู่ในนาฬิกาก่อน”
“แต่ว่า...”
“ไม่เป็นไร ข้าอยากลองทำอะไรด้วยตัวเองดู หากชนะได้ด้วยตัวเองโดยไม่มีใครช่วยข้า หน้าจะดีกว่าและภูมิใจกว่าไม่ใช่เหรอ”
“ตามใจท่านเถอะขอรับ กระผมจะเอาใจช่วย”ภูตหนุ่มก็บินเข้านาฬิกาไป
(อืม...ทำไมไม่เจ็บ...เสียงใคร...กลิ่นอะไร)จิ้งจอกดำ 9 หางที่ตื่นขึ้นมาทำจมูกฟูดฟิดหากลิ่นนั้น โดยไม่ลืมตา
“ตัวนายนี้นุ่มจัง ขนก็สวยนะ”มังกรเบญจธาตุลูบขนของลูกจิ้งจอกดำอย่างถูกใจ แต่จิ้งจอกหนุ่มกัยกระโดดไปอีกฝั่งหนึ่งของเต็นท์ พร้อมแยกเขี้ยวให้เธอ
“หายแล้วสินะ แสดงว่าเวทขาวของข้าก็ใช้ได้เหมือนกัน”เธอยิ้มมุมปากนิด ๆ มองจิ้งจอกหนุ่มอย่างถูกใจ
“ทีจริง ข้าก็มาหาเจ้านั้นแหละ จิ้งจอกดำ 9 หางอุตสาห์วนเล่นรอบ ๆ เป็นอาทิตย์ รอให้เจ้าจัดการพวกนั้นให้หมด ไม่นึกว่าเจ้าจะบาดเจ็บออกมาเช่นนี้”สิ่งที่มังกรเบญจธาตุพูดถูก ทำให้จิ้งจอกหนุ่มถึงกับเผยร่างจิ้งจอก 9 หาง ออกมาพร้อมกับประกาศบนหัวเธอ
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุพบราชาจิ้งจอกดำ 9 หาง LV. 100 เนื่องจากระดับหากกันเกินไป ขอแนะนำให้หนีค่ะ)
“แม้...ตื่นขึ้นมาก็คิดฆ่าล้างบุญคุณเลยเนอะ แต่ไม่เป็นไร ข้าอยากลองดาบคู่อยู่พอดี”ทั้ง 2 หายตัวกันมาข้างนอก ซึ่งในตอนนี้ก็เช้าแล้ว ทั้ง 2 ต่อสู้แลกฝีมือกันอย่าไม่มีใครยอมใครจนกระทั้ง สู้ไปได้พักหนึ่ง จิ้งจอกดำก็รู้สึกว่าคู่ต่อสู้หายไป
“เหนื่อยจริง แม้LV.ตั้ง 100 เราแค่ 25 ฟันตั้งหลายครั้งกว่าเลือดกับพลังเวทท่านจะลด”มังกรเบญจธาตุมาลอยตัวบ่นอยู่กางอากาศโดยข้างหลังมีปีกสีเทากระพือเบา ๆอยู่ จนเธอรู้สึกได้ถึงการมาของจิ้งจอกดำหนุ่มที่มาพร้อมกับเวทความมืด เธอจึงต้านด้วยเวทเกราะแห่งแสง 9 ชั้น แต่กับถูกสลายไปทีละชั้นอย่างง่ายดาย และโดนตัวเธอทันที มังกรเบญจธาตุถึงกับกระอักเลือดตกลงไปข้างล่าง จิ้งจอกดำตามลงไปยืนคร่อมร่างเธอ แต่กลับกระเด็นออกมาด้วยพลังเวทของมังกรเบญจธาตุอย่างไม่ทันระวังตัว
มังกรเบญจธาตุลุกขึ้นมาพร้อมดื่มเลือดและมานา กระโดดเข้าไปจัดการกับจิ้งจอกดำต่ออย่างสูสี จนเธอเองก็แปลกใจที่ยังเหลือแรงอึดอย่างนี้ จนทั้ง 2 ถอยไปตั้งหลักกัน ยืนหอบจ้องตากันอย่างไม่ยอมกัน แต่ค่าพลังของจิ้งจอกดำกับลดลงเพียงครึ่งเดียว ส่วนของเธอนั้นพอได้จังหวะเธอก็เต็มพลังอยู่ตลอด
“ครึ่งหนึ่งก็ยังดี แต่สู้มาจนถึงขนาดนี้ไม่ยอมตายง่าย ๆ หรอก” ทั้ง 2 กระโดดเข้าหากันอีกครั้ง ฟาดฟันกันอีกฝ่ายด้วยดาบของตน ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน จนมังกรเบญจธาตุสังเกตว่าจิ้งจอกดำเริ่มล้ามากขึ้น เธอจึงร่ายเวทแห่งแสง สุริยะดับมาร พร้อมทุ่มพลังที่เหลือใส่จิ้งจอกดำเพื่อแลกชีวิต
“เอาวะ ลองตายดูแล้วกัน ถ้าพลาดครั้งนี้” เธอพุงตัวเข้าใส่อีกครั้ง
‘ย๊ากกกกกกกกกกกกก’ ‘ตุบ’ ฝุ่นฟุงกระจ่ายพร้อมกับเสียงเงียบลงของการต่อสู้
เมื่อทุกอย่างสงบลงจิ้งจอกหนุ่มกำลังคร่อมตัวมังกรเบญจธาตุอยู่ ด้านซ้ายมีรอยแผลเป็นทางยาวเนื่องจากพลังเวทของมังกรเบญจธาตุ ส่วนมังกรเบญจธาตุก็กระอักเลือดออกมามุมปาก
“ฆ่าข้าสิ” มังกรเบญจธาตุจ้องตาราชาจิ้งจอกดำแววตาประกายกล้า ราชาจิ้งจอกดำนั้นกับกลายร่ายเป็นมนุษย์ ถึงจะยังมีหูกับหาง พร้อมกรงเล็บที่จอคอมังกรเบญจธาตุอยู่
“ทำไม เจ้าถึงทำร้ายข้าได้ ทั้ง ๆ ที่เจ้าก็LV.ต่ำกว่าพวกที่ไปบุกถ้ำของข้าอีก”
“พลังของข้ามีถึง 4 เผ่า ถึงพวกนั้นจะได้อาชีพก็สู้ข้าไม่ได้อยู่ดี”
“เจ้าต้องการอะไรจากข้า”มังกรเบญจธาตุยิ้มหัวเราะน้อย ๆ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองอ่อนแรงเต็มที่
“เจ้าไง”
“ทำไม พวกเจ้าต้องการข้า โดยเฉพาะเจ้า”
“คนอื่น...ข้า... ไม่รู้... แต่ข้า...นอกจาก...ภารกิจแล้ว...พอเห็นเจ้า...แล้วอยากได้...ไว้เป็นเพื่อนมากกว่า ...หิๆ...อึกๆ...”มังกรเบญจธาตุกระอักเลือดอีกครั้ง และครั้งนี้กับใส่หน้าราชาจิ้งจอกดำเต็ม ๆ จนเธอสลบไป
ราชาจิ้งจอกหนุ่มเองก็ตกใจ เพราะทราบดีถึงพันธสัญญานี้ดี ชายหนุ่มมองหน้ามนุษย์ที่ทำให้เขารู้สึกอบอุ่น และอยากปกป้องเธอ หากเธอเจออันตรายอีก ความคิดนั้นทำให้ต่างหูข้างซ้ายของเขาตกลงไปที่หน้าอกของมังกรเบญจธาตุและดูดตัวของเขาเข้าไปทันที จะหนีก็ไม่ทันการแล้ว
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้ทำพันธสัญญาโลหิตกับราชาจิ้งจอกดำ LV.100 ได้รับราชาจิ้งจอกดำเป็นสัตว์เลี้ยงได้รับต่างหูจิ้งจอกดำ ระดับ SSS กรุณาตั้งชื่อด้วยค่ะ)
ภัตรคารเฮงจัง
“ทำไมนะ ข้าถึงได้หาตัวนางไม่เจอ นี้มันก็เป็นเดือนแล้วนะ”มากิถึงกับสติแตก เมื่อหาตัวคนที่ทำให้เขาขายหน้าแถมยังถูกดุที่ทำอะไรไม่คิดจนโดนฆ่าตายอีก
“เจ้าใจเย็นหน่อยเถอะ มากิ ไหนเจ้าว่านางLV.แค่13 เองไง อย่างไงเธอก็ต้องอยู่ที่เกาะนี้ เพื่อเพิ่มLV.อีกอย่างถึงนางไม่อยู่ในเมืองอย่างไงก็ต้องเข้ามาอยู่ดี” มาชิกะบ่นน้องชาย
“แล้วอีกอย่างหากเจอนางจริงเจ้าจะทำอย่างไงกับนางละ”
“ข้าจะให้พวกท่านจับนางมาให้ข้า แล้วสับนางเป็นชิ้นๆให้สาสมกับการที่ทำกับข้า คิมะเจ้าต้องช่วยข้านะ”มากิกระฟัดกระเฟียดใส่คนสนิทของตน
“เจ้าเองก็เช่นกัน อย่าตามใจมากิให้มากนัก...เฮ้ย”มาชิกะหันไปบ่นคิมะอีกคนที่เอาแต่ตามใจน้องชายของตัวเองตลอดจนเอาแต่ใจมากขึ้นทุกวัน
ด้าน มังกรเบญจธาตุ
“อือ....อือ”มังกรเบญจธาตุค่อย ๆลืมตาขึ้นมา ก็เห็นท้องฟ้าสีส้มที่กำลังจะกลายเป็นสีแดงในยามเย็น พอจะขยับตัวก็รู้สึกระบมไปหมดทั้งตัว
“เดเนียว ข้ายังไม่ตายเหรอ” เดเนียวออกจากนาฬิกามาอยู่ข้าง ๆนายสาว
“ขอรับ ข้าช่วย ท่านสลบไปนะขอรับ เมื่อเลือดกับมานาอยู่ ที่ 1 ทั้ง 2 ตัว”เดเนียวแปลงร่างให้ตัวเองเท่ามนุษย์แล้วพยุงนายสาวขึ้นนั่ง แล้วมีสิ่งหนึ่งตกลงไปอยู่ที่ตักของเธอ
“ต่างหูจิ้งจอกดำ ...ทำไม” เมื่อเธอจับต่างหูก็มีเสียงประกาศ
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้ทำพันธสัญญาโลหิตกับราชาจิ้งจอกดำ LV.100 ได้รับราชาจิ้งจอกดำเป็นสัตว์เลี้ยงได้รับต่างหูจิ้งจอกดำ ระดับ SSS กรุณาตั้งชื่อด้วยค่ะ)
“อินุยาฉะ”เธอเอ๋ยออกมาพร้อมยืนยันชื่อ และนำต่างหูมาใส่ พร้อมดื่มยาเลือดกับมานาที่เดเนียวยืนให้จนสถานะทุกอย่างเต็ม
“ปลดผนึก อินุยาฉะ”มังกรเรียกราชาจิ้งจอกดำหนุ่มออกมาหลังจากที่กลับมาที่เต็นท์ขอตน และปล่อยหน้าที่ทำอาหารให้เดเนียวไป
“อินุยาฉะ เจ้าอยากอยู่กับเราหรือไม่”มังกรเบญจธาตุถามจิ้งจอกหนุ่มเมื่อพวกเขาทานอาหารเสร็จแล้ว และมานั่งดูดาวกันหน้ากองไฟ ราชาจิ้งจอกดำมองหน้าผู้ที่มาเป็นนายของตนด้วยความบังเอิญแล้วคิดอยู่พักหนึ่ง
“ข้าก็ไม่รู้ แต่ไปกับท่านก็ดีเหมือนกัน”
“เหงาหรือ” ชายหนุ่มมองหน้าเธอที่เหมือนกับอ่านใจเขาออก
“นายหญิง ข้าไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่ข้ารู้สึกตลอดมานั้น เหมือนข้ากำลังรออะไรสักอย่าง หรือใครสักคน เพื่อค่อยปกป้อง คุ้มครอง ดูแล ตอนที่ข้าบาดเจ็บแล้วลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าท่านข้าเองก็รู้สึกว่า ข้าอาจเจอสิ่งที่รอคอยแล้วก็ได้ ยิ่งเห็นแววตาของท่าน ยิ่งเห็นความกล้าหาญของท่านแล้ว ก็ยิ่งคิดว่าใช่ ความรู้สึกของข้าคืออยากดูแลท่าน”
“แล้วข้าจะเชื่อเจ้าได้แค่ไหน”มังกรเบญจธาตุลองเชิงชายหนุ่ม
“นายหญิง มีปลอกคอที่เอาไว้จับข้าอยู่ไม่ใช่หรือ ท่านก็ใส่ให้ข้าสิ แต่ถึงไม่ใส่ข้าก็ไม่สามารถทำอะไรท่านได้อยู่ดี ”
“แต่เจ้าก็สามารถหักหลังข้าได้เช่นกัน”มังกรเบญจธาตุตอบกับหลังหยิบปลอกคอขึ้นมา
“อินุยาฉะไม่สามารถทรยศนายหญิงได้หรอกขอรับ”เดเนียวที่นั่งข้าง ๆนายหญิงพูดขึ้นมา
“ทำไมเหรอ เดเนียว”
“เพราะมีพันธสัญญาโลหิตอยู่ และค่าความภักดีก็เต็ม100อีกด้วย”มังกรเบญจธาตุเรียกหน้าต่างของอินุยาฉะมาดูก็พบว่ามันเต็มจริง ๆ พร้อมเขียนต่อท้ายไว้ว่า ไม่สามารถทรยศเจ้านายได้เนื่องจากสัญญาโลหิต
“งั้นหรือ”เธอหันไปมองพร้อมกับสวมปลอกคอให้ชายหนุ่ม
“ถึงเจ้าจะไม่ทรยศข้า แต่คนอื่นหารู้ว่าเจ้าไม่สวมปลอกคอ เดียวก็ต้องวุ่นวายอีก เพราะฉะนั้นใส่ไว้ดีแล้ว” ทั้ง 3 นั่งคุยถึงเรื่องต่าง ๆ จนดึก แล้วมังกรเบญจธาตุก็คิดทำพันธสัญญาโลหิตขึ้นมา เมื่อเธอหากระดาษที่ได้มาจากตอนทำหอสมุดอารักษ์เอามากางออกเมื่อเธอจรดปากกาขนนกอักษรเวทก็เข้ามาในหัวของเธอ เมื่อเขียนเสร็จก็ได้ทักษะมา 1 ทักษะ และเธอก็นั่งเขียนไปอีก 10 ม้วน จนเดเนียวขอให้เธอนอนได้แล้ว เธอถึงได้ยอมละมือ
วันต่อมา
เมืองหยินหยาง
“ท่านมาชิกะขอรับ มีคนจัดการราชาจิ้งจอกดำ 9 หางได้แล้วขอรับ”ลูกกิลของมาชิกะเข้ามารายงานรองประมุขกิลของตนทันที เมื่อมีประกาศจากระบบขึ้นกระดานข่าว
“สืบให้ได้ว่าเป็นใคร”
“อีกไม่นานคน ๆ นั้น จะต้องเข้าเมือง มาแน่”สายนทีคาดการ
“ทำไม”
“คน ๆนั้น คงทำภารกิจนี้อยู่ก็ต้องผ่านมาเข้าเมืองไปยังที่ราชาจิ้งจอกขาว 9 หางอยู่เป็นแน่น”
ประตูทางเข้าเมือง ฝั่งใต้
“อินุยาฉะ เจ้าแปลงร่างเป็นมนุษย์ดีกว่า ถึงจะสะดุดตา แต่ก็ไม่เคยมีใครเห็นร่างนี้ของเจ้า”มังกรเบญจธาตุสั่งจิ้งจอกหนุ่มที่ยังเป็นร่างสุนัขอยู่ โดยที่เธอมีเดเนียวนั่งอยู่บนไหล่
“ขอรับ” ทั้ง 2 เดินเข้าไปในเมือง เพื่อไปจัดการขายของที่ด๊รอปมาได้ โดยที่เดินเข้าร้านโน่นออกร้านนี้ ระหว่างทางไป ซอย 13 ผู้คนรอบ ๆ ก็ต่างมองทั้ง 2 อย่างสนใจ
ภัตรคารเฮงจัง
“ท่านมากิขอรับ” คนของกิลวิ่งมารายงาน
“ว่ามา”
“คนที่ท่านตามหานางเข้าเมืองมาแล้วขอรับ พร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง”
“ดี มาก็ดี คิมะไปกัน ข้าจะไปฆ่ามัน”มากิเดินนำทุกคนไป
“ข้าภาวนาให้เจ้ารอดจากมือของนางนะมากิ”
“เจ้าตัดสินใจแล้วเหรอ ว่าจะให้มังกรดัดนิสัยมากินะ”มาชิกะพยักหน้าและมองตามน้องชายกับคนของเขาไป
“ก็ดีกว่าให้เขาเป็นเด็กไม่รู้จักโต อีกอย่างจะได้รู้ใจตัวเองเสียที”
ลานน้ำพุ
“เจ้าอยากได้เหรอ”มังกรเบญจธาตุถามอินุยาฉะ ที่มองดาบวงพระจันทร์คู่อยู่ เขาพยักหน้า
“ดาบคู่นี้เท่าไร”เธอถามราคาพร้อมนำมาลองมือ
“5 ชั่งขาดตัวแม่นาง”
“งันข้าเอาคู่นี้แล้วกัน”เธอส่งเงินให้พ่อค้าแล้วส่งดาบให้คนที่อยากได้
“เจ้าไม่อยากได้อะไรหรือ เดเนียว”
“ไม่ขอรับ”
“อืม”ทั้ง 3 คุยกันและรู้สึกถึงแรงอาฆาตมาแต่ไกล
“นางปีศาจ ตายเสียเถอะ” 3 นายบ่าวมองไปยังต้นเสียง
“เจ้าถอยไปก่อนข้าจัดการเอง”มังกรเบญจธาตุสั่งอินุยาฉะ พร้อมหลบคมดาบ แล้วกระโดดตีลังกาถีบชายหนุ่มกลางอากาศแล้วลงมายืน
“เจ้าแน่นใจแล้วเหรอ” มังกรเบญจธาตุถามอย่างเย้ยหยัน พร้อมเรียกดาบใหญ่ออกมา รับดาบซามูไรของอีกฝ่าย
เธอดันอีกฝ่ายจนไปติดอีกฝากของลานน้ำพุ และรับมือกับพวกลูกน้องของชายหนุ่ม ที่วิ่งเข้ามาหาเธอ นับ 10 คน เมื่อเธอตวัดดาบเพียงไม่กี่ครั้ง พวกนั้นก็กลายเป็นแสงไปแล้ว จนมากิวิ่งเข้ามาอีกครั้งและต่อสู้กันอย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร แต่คนใจร้อนยอมเกิดความประมาณ จึงถูกคนที่ใจเย็นกว่าฟันไป 1 ครั้ง
“LV.ก็มากกว่าข้า 2 เท่า เจ้ายังพลาดได้ กลับไปทำให้ตัวเองใจเย็นก่อนเถอะเด็กน้อย”มากิกัดฟันอย่างแค้นเคืองกระโดดเข้าหามังกรเบญจธาตุอีกครั้ง
“คิมะ จัดการนาง” มากิใช้ช่วงที่มังกรเบญจธาตุยามใจให้คนสนิทลงมือสังหาร
‘เคร้ง’เสียงดาบปะทะกันพร้อมคิมะกับอินุยาฉะมองหน้ากันพอดี
“เจ้ากล้ามากนะ” มังกรเบญจธาตุยกดาบใหญ่เข้าหามากิแล้วฟันอีกครั้งจนดาบของมากิหลุดมือ ดาบใหญ่พาดคออย่างผู้ชนะ ทำให้คิมะเสียสมาธิไปช่วงหนึ่ง
“อินุยาฉะจัดการหมอนั้นแบบเป็น ๆ นะ”สายตาของมากิมองไปยังอีกฝังที่ต่อสู้กันอยู่ระหว่าง นักฆ่า LV .130 กับราชาจิ้งจอก 9 หาง LV. 100 โดยที่ตัวเองโดนมังกรเบญจธาตุพันธนการด้วยพลังเวทลอยขึ้นพร้อมคนที่ร่ายเวท ที่มองไปที่การต่อสู้ด้วยแววตานิ่ง ๆ
‘อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก’เสียงร้องจากปากของนักฆ่าหนุ่ม ทำให้มากิดิ้นพร่าน พยายามให้หลุดแต่ทำไมได้ คิมะถูกอินุยาฉะเล่นงานจนสะบักสะบอม
“ไม่...ข้าขอร้อง ข้าเป็นคนผิด เจ้าก็จัดการกับข้าสิ คิมะทำตามคำสั่งของข้าเท่านั้น ...ได้โปรด” มากิขอร้องคนข้าง ๆ ทันที โดยที่สายตาไม่ละไปจากภาพการต่อสู้ เพราะไม่อยากให้คิมะเป็นอะไรไปต่อหน้าเขาเป็นครั้งที่ 2 โดยที่เขาช่วยอะไรไม่ได้เลย
“เจ้าจะทำอะไรข้าก็เชิญ แต่ข้าขอชีวิตของเขา”
“จริงเหรอมากิ พูดคำไหนคำนั้นนะ”มังกรเบญจธาตถามซ้ำอีกครั้ง
“จริง ๆ ไม่มมมมมมมม”อินุยาฉะปลดอาวุธของคิมะแล้วบีบคอชายหนุ่ม มากิร้องจนสลบไปทั้งน้ำตา
“เจ้ายังไม่รู้หัวใจตัวเองสินะมากิ”มังกรเบญจธาตุพูดเบา ๆกับคนที่สลบไปแล้ว
“พอแล้วพามานี้สิ”มังกรเบญจธาตุสั่งอินุยาฉะ
“คิมะสินะ”
“จะฆ่าก็เชิญ แต่ปล่อยมากิไปเถอะ”
“ฆ่าเจ้าเหรอ ไม่แหละขี้เกียจ ข้าจับพวกเจ้าทำพันธสัญญาทาสดีกว่า” พูดจบเธอก็ร่ายเวทให้คิมะหลับไป
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับทักษะควบคุมสายลม ระดับ 1 ,ทักษะเวทนินทา ระดับ 1 ค่ะ)
“มังกร”มาชิกะมาหาเธอเมื่อเห็น 2 หนุ่มหลับไปแล้ว
“ข้าฝากเจ้าดูแล ทั้ง 2 คนด้วยแล้วกัน”มาชิกะมาพร้อมกับสายนที
“ข้าจะทำให้ดีที่สุดเจ้าค่ะ”
“ที่กิลของพวกเรามีเรื่องต้องสะสางนะ พวกพี่คงต้องไปก่อน”มังกรเบญจธาตุมองหน้าชายหนุ่มที่ดูเครียจ ๆ
“ถ้ามีอะไรที่ข้าช่วยได้ ก็ติดต่อมาแล้วกัน ข้าจะรับฝากเด็กทั้ง 2 ไว้ก่อน”
“ขอบคุณ” 2 ผู้นำกิลประกาศให้ทั้ง 2 กิล รีบขึ้นเรือกลับไปกิลที่แผ่นดินใหญ่และ ทิ้งคนไว้ดูแลที่นี้ประมาณ10 คน แล้วจากไป
ร้านช่างตีเหล็กฉาง
“ไปหาพ่อบุญธรรมกันดีกว่า” พวกเธอลอยตัวลงไปที่หน้าร้านช่างตีเหล็กฉาง แล้วพา 2 หนุ่มที่สลบเข้าไปในร้านด้วย
“ท่านมาชิกะ จะไม่ช่วยท่านมากิหรือขอรับ”
“ไม่แหละ ปล่อยไว้กับนางตอนนี้ มากิน่าจะปลอดภัยมากกว่า อีกอย่างปล่อยให้นางสั่งสอนไปนะดีแล้ว ข้าเองก็รักน้องจน ทำให้เขาเอาแต่ใจตัวเองมานานแล้ว” ทุกคนต่างมองหน้ากัน เมื่อได้ยินประโยคนั้น
ห้องพัก(ร้านช่างตีเหล็กฉาง)
“ท่านมากิขอรับ”คิมะที่ตื่นมาก่อนปลุกชายหนุ่มร่างบางที่นอนอยู่บนตัวเข้าได้สักพักหนึ่งแล้วแต่มากิก็ไม่ยอมตื่น
“อืม...อืม” เสียงจากคนขี้เซาดังขึ้น แล้วลุกพรวดทันที เมื่อนึกขึ้นได้
“คิมะ ๆ เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า”เสียงตะโกนถามดังขึ้นพร้อมสำรวจตัวคนที่ตนทับอยู่
‘โอ้ย’มากิจับแขนข้างซ้าย คิมะก็ร้องขึ้นเพราะรู้สึกเจ็บขึ้นมา
“ไม่เป็นไรขอรับ แล้วท่านมากิเป็นไงบางขอรับ” ชายหนุ่มยิ้มอย่างอ่อนโยน เมื่อเห็นคนที่ตัวเองแอบรักเป็นห่วงตนถึงขนาดนี้
“ตื่นกันแล้วเหรอ”มังกรเบญจธาตุเปิดประตูเข้ามา จ้องมองทั้ง 2 คนอย่างถูกใจ แล้วก็โยนม้วนคาถาให้พวกเขา
“เจ้าพูดเองนะ...ตอนนี้ถึงตาข้ามั้ง” 2 หนุ่มมองหน้ากันแล้วพร้อมใจกระโจนเข้าหาเธอ แต่ถูกเวทสะท้อนกลับไปจนติดผนัง
“จุ๊ ๆๆ จงทำตามที่พูด เสียมากิ หาไมข้าจะทำให้เจ้าตายทั้งเป็น”มังกรเบญจธาตุร่ายเวท ทำให้ทั้ง 2 ลอยมาอยู่ตรงหน้าพร้อมม้วนคาถา
“หรือเจ้าอยากให้คิมะตายต่อหน้าเจ้า ไม่สิตายนะสบายไป ต้องค่อย ๆ ทรมาน”พอเธอพูดจบรอบคอของคิมะเหมือนมีมือบีบอยู่จนเขาหายใจไม่ออก ตัวเริ่มแดงขึ้น
“ก็ได้ข้ายอมแล้ว”สุดท้ายมากิ ก็ยอมร่ายเวทพันธนาการโลหิต และตามมาด้วยคิมะ
“ก็แค่เนีย ทำเป็นเด็กไปได้”ร่างทั้ง 2 ร่วงสู้พื้นทันที แต่มังกรเบญจธาตุก็เห็นอาการผิดปกติของคิมะ ก็เดินเข้าไปดูอาการ
“แขนหลุดสินะ”มังกรเบญจธาตุพูดจบก็จัดการรักษาทันทีจนชายหนุ่มหาย พร้อมร่ายเวทรักษาแผลต่าง ๆอีกครั้ง
“ทีหลังก็หันมีปากบาง ไม่งันระวังเถอะ เจ้าจะเสียใจหากเจ้าไม่ได้บอกาสิ่งสำคัญกับใครสักคนที่เจ้ารัก”มังกรเบญจธาตุพูดจบก็เดินออกไป
“ตามมาสิ ข้ามีอะไรจะให้พวกเจ้า”ทั้ง 2 เดินตาม เธอออกไปก็พบคนคุ้นเคยกันดี
“ท่านฉาง หวงจง”
“สวัสดี มากิ คิมะ ไม่ได้เจอกันนานนะ” ช่างฉางที่กำลังนั่งทานของหวานที่มังกรทำให้อยู่กับหวงจง
“ท่านพ่อเจ้าค่ะ แล้วของที่ข้าให้ทำละเจ้าค่ะ”
“เสร็จแล้ว เจ้านี้แสบจริง เอามาได้ไง อัญมณี 9 ดาราอีกอย่างเจ้าก็ทำได้ ทำไม ไม่ทำหิ” ช่างฉางดุคนมาออดอ้อนพรางลูบหัวเธอเล่น
“นี้เจ้าค่ะค่าทำให้หนู”
“ไม่เอา เจ้านี้ ก็บอกแล้วพ่อไม่เอา”
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ เอางี้คราวหน้าก็หาอะไรแปลก ๆ มาให้พ่อแล้วกันให้ดีก็ทำอาหารไว้ให้พ่อด้วย เดียวเราอาจจะได้เจอกันอีกทีคงจะอีกฝั่ง แผ่นดินใหญ่”
“ ‘ไท’สินะ ข้าอยากไปเห็นใจจะขาดแล้ว”
“เจ้าพูดอย่างรู้จักมันดี”ช่างฉางเอ๋ยขึ้น
“ข้าอ่านมานะท่านพ่อ วันนี้พวกข้าขอพักที่นี้แล้วกันจะได้คุยกับท่านนาน ๆ กว่าจะได้เจอกันอีก”คืนนั้น 1 สาวกับ 3 หนุ่มก็พักอยู่ที่นั้น
ห้องมังกรเบญจธาตุ
“เดเนียว ติดต่อ พี่มาชิกะ”เดเนียวพยักหน้าพร้อมติดต่อให้ทันที
(ว่าไง มังกร)
“ท่านได้ของที่ข้าส่งไปแล้วหรือยัง”
(อืม ม้วนคาถาพันธสัญญาโลหิตใช่ไหม)
“ใช่ ข้าอยากให้พี่กับพี่นที และคนที่พวกพี่ไว้ใจ ให้ทำพันธสัญญาเสีย”
(มีอะไรหรือ)
“ข้าก็ไม่รู้ แต่ข้านั้นสังหรณ์ใจไม่ดีเรื่องที่พี่จะไปจัดการ แต่หากพวกพี่ยังไม่เชื่อใจข้าก็ไม่เป็นไร ข้าเพียงเป็นห่วงพวกท่านเท่านั้น”
(ก็ได้ แล้วมันจะมีผลอย่างไรบ้างละ)
“อันนี้พี่คงต้องลองด้วยตัวเอง”
ทิศตะวันออก
“ทำไมพวกข้าต้องมากับเจ้าด้วย”มากิที่เดินมาข้าง ๆถามขึ้นอย่างหมดความอดทน
“ตอนนี้พวกเจ้าเป็นทาสของข้าไม่ใช่เหรอ”มังกรถามกลับแทงใจดำของชายหนุ่ม จนทำให้เขาเงียบตลอดทางได้
“นายหญิงขอรับ”อินุยาฉะยกมือขวางพวกเข้าไว้
“ตอนนี้เข้าเขตของจิ้งจอกขาวแล้วขอรับ”
“เจ้ารู้ได้ไง ข้าไม่เห็นหมาสักตัว”มากิถามขึ้นเมื่อหันไปมาไม่เห็นมอสเตอร์สักตัว
“ก็เพราะระดับของพวกมันต่ำกว่าข้านะสิ”อินุยาฉะมองมากิด้วยหางตาอย่างดูถูก แล้วมากิก็จะเถียงกับแต่ถูกคิมะห้ามไว้ก่อน
“งั้นพวกเราพักกันก่อนแล้วกัน”มังกรเบญจธาตุหาที่นั่งทานอาหารที่ทำมา
“จะอร่อยเหรอ”มากิดูถูก และดม ๆ อาหารที่ได้รับมา มังกรเบญจธาตุเพียง หันมายิ้มเย็น ๆให้แล้วหันไปทานต่อ กลิ่นหอมของเนื้อกระต๋ายรมควันทำให้คนพูดน้ำลายสอ แล้วหยิบขึ้นมากิน
“อร่อย”เสียงชมจากคนหนุ่มร่างบางดังขึ้น จนคนที่เหลือยิ้ม
“ทานเยอะๆ ละคืนนี้เราจะบุกรังราชาจิ้งจอกขาวกัน”เธอบอกพร้อมเติมให้คนที่ทานหมดไป 2 จาน
“เจ้าจะบ้าเหรอนั้นจะบุก ตอนกลางคืนเนี่ยนะ”
“ใช่ แล้วเจ้า 2 คน LV.เท่าไร”
“120” มากิตอบ
“130 ขอรับ”คิมะตอบ
“อืม พวกเราเข้าไปในถ้ำเลย เพราะอินุมาด้วยอย่างนี้ พวกมันคงไม่กล้าโพล่หัวมาให้พวกเราจัดการแน่น หรือพวกเจ้าไม่มันใจฝีมือของตัวเองละ”มังกรเบญจธาตุถามกลับไป
ปากถ้ำราชาจิ้งจอกขาว 9 หาง
“สู้ตายโว้ย”เสียงหนึ่งดังขึ้น พร้อมพรรคพวกเฮโลกันเข้าไปหาบอสแห่งทิศใต้
“นั้นไง ทัพหน้าลุยไปแล้ว” มังกรบอกหน้าตาย
“เจ้ารู้ได้ไงว่า...”
“มากิ เจ้าคิดว่าพวกเราสู้กันกลางตลาดจะไม่มีใครเห็น อินุเลยเหรอ อย่างไรพวกระดับเดียวกับพวกเจ้าต้องรู้แน่น”มังกรแทรกก่อนที่มากิจะพูดจบ
“เจ้า”
“แล้ท่านจะทำอย่างไรต่อ”คิมะที่มองไปยังปากทางเข้าที่พวกคนเหล่านั้นที่หายเข้าไปในนั้น
“ข้าขออัญเชิญปิศาจแห่งเงา ชาโดว์”บทอัญเชิญปิศาจแห่งความมืดดังขึ้น
“มีอะไรให้ข้ารับใช้หรือนายหญิง”
“ช่วยบังพวกเราจากพวกที่อยู่ข้างในด้วย”ชาโดว์พยักหน้าแล้วพุงใส่พวกเขา
มังกรเบญจธาตุเดินนำทุกคนเข้าไปก็พบแต่ทางโล่งว่างเปล่า เดินจนถึงกลางถ้ำก็เห็น คนกลุ่มนั้นกำลังสู้กับราชาจิ้งจอกขาวกับจิ้งจอกขาว 8 หางอยู่ อินุยาฉะมองภาพนั้นอย่างตกตะลึงในความงามของชายหนุ่มร่างบางที่เป็นถึงราชาจิ้งจอกขาว จนก้าวเดินไปหาอย่างไม่รู้ตัวจนมังกรเบญจธาตุจับแขนไว้
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับ ทักษะอ่านอักขระเวทอัญเชิญ ระดับ 1)
“ขนาดข้ายืนอยู่ตรงนี้ เจ้ายังโดนเวทสะกดใจ ที่เจ้าเองก็มี หรือเจ้าตกหลุมรักราชาจิ้งจอกขาวตัวนั้นละอินุยาฉะ”ชายหนุ่มมองหน้านายสาวที่รู้ทันตน จนต้องพยักหน้าให้แล้ว หันไปมองภาพตรงหน้าต่อ
“เจ้าคงต้องภาวนาให้ข้าชนะเขา รวมทั้งตัวเจ้าต้องชนะหลังจากนี้ แล้วข้าจะให้พวกเจ้าได้สู้กัน” อินุยาฉะหันกับมามองเสี้ยวหน้านายสาวอีกครั้ง แล้วหันกลับไปมองต่อ เพียง 30 นาทีคนทั้งกลุ่มที่เข้ามาก่อนหน้าพวกเขาก็หายไปในพริบตาพร้อมกับลูกน้องของราชาจิ้งจอกขาวทั้งหมด ราชาจิ้งจอกขาวหันมาทางที่พวกเธอยืนอยู่
“หากพวกเจ้ายังมีศักดิ์ศรี ก็ออกมาเดียวนี้”
“รู้แล้วเหรอ ผนึกชาโดว์”ทั้ง 5 ปรากฏตัวต่อหน้าราชาจิ้งจอกขาว
“พวกเจ้าต้องการอะไร”เสียงทุ่มใส คำรามถาม ยิ่งเห็นราชาจิ้งจอกดำแล้วยิ่งระวังตัวมากขึ้น
“ตัวเจ้าไง”มังกรเบญจธาตุตอบพร้อมดาบซามูไรคู่ในมือ
“งันก็เข้ามา”
“ห้ามเข้ามายุ่งเด็ดขาด”เธอสั่งทั้ง 4 หนุ่ม และพุงโจมตีทันที แต่กับถูกราชาจิ้งจอกขาวใช้หางตบกลับลอยไปติดผนังถ้ำ กระอักเลือดออกมาแล้วยันตัวเองขึ้น เดินเข้าหาราชาจิ้งจอกขาวอีกครั้ง ราชาจิ้งจอกขาวใช้วิธีเดิม แต่มังกรเบญจธาตุก็หลบพ้น
“ดูถูกกันเกินไปมัง”ราชาจิ้งจอกขาวสะบัดหางอยู่หลายครั้ง แต่ก็พลาดทุกครั้ง จนเข้ารู้สึกโกรธขึ้นมา แล้วโจมตีด้วยลูกไฟ มังกรเบญจธาตุก็หลบได้อีกแถม เข้ามาหาเขาจนเกือบถึงตัว หากเขาหลบไม่ทัน
ทั้ง 2 ต่อสู้กันอย่างดุเดือดจนมังกรเบญจธาตุพลาดท่าโดนไปครั้ง 1
(500)
“เวร” เสียงสบถไม่สมกับเป็นผู้หญิงดังขึ้นจากคนโดน แต่กลับลุกขึ้นมาปะดาบต่อ ฝ่ายนั้นเองเลือดก็ลดไป1/5ส่วนตอบนี้ลดไปอีก 2 ส่วน จนต้องถอยไป
“ทำไม่เจ้าถึงไม่ให้เจ้าหมาดำนั้นช่วยละ”ราชาจิ้งจอกขาวถามเสียงเย็น
“ข้าอยากได้เจ้ามาไว้รับใช้ หากไม่ชนะด้วยตัวเอง เจ้าก็จะไม่ภักดีต่อข้าสิ”เธอพูดจบก็เป็นฝ่ายรุกอีกครั้ง แต่ก็โดนลูกไฟที่ราชาจิ้งจอกขาวสัดใส่จนไปติดกำแพงอีก
(250)
“นายหญิง”อินุยาฉะกับเดเนียว ก้าวเดินเพื่อจะไปช่วยนายสาวแต่กับชนกับกำแพงแก้ว
‘ร่ายไว้ตอนไหน’ 4 หนุ่ม คิดตรงกัน
ราชาจิ้งจอกขาวย่างสามขุม ไปที่ร่างของหญิงสางแล้วยืนคร่อมร่างบางที่พยายามลุกแต่ลุกไม่ขึ้น
“รู้สึกคนของเจ้าจะไม่ห่วงเจ้าเลยนะ”ราชาจิ้งจอกขาวชายตาไปยังราชาอีกตัวหนึ่ง
“ใครบอกละ...อึก ๆ พรวด”มังกรเบญจธาตุกระอักเลือดใส่หน้าราชาจิ้งจอกขาวเต็มหน้าจนเขาเองก็ตะลึง
“เจ้าอยากรู้เหรอว่าทำไม...เจ้าก็ดูให้ดีสิ”ราชาจิ้งจอกขาวรู้ดีว่าหากนี้คือพันธะสัญญาโลหิต และพลังของตนก็เหลือน้อยเต็มทีหลังจากที่สู้กับพวกมนุษย์มา 3 วัน 3 คืน เขาหันไปดูหน้าจิ้งจอกหนุ่มอีกตนที่ยืนมองจ้องเขา เมื่อแรกเห็นก็รู้ว่าหมอนั้นต้องการตัวเขา แต่ขัดผู้เป็นนายไม่ได้ แต่ตอนนี้ของหมอนั้นดูกังวลและมองไปยังนายของตนไม่ว่างตาฉับพลันเข้าก็เห็นบางอย่าง
“กำแพงแก้ว”ราชาจิ้งจอกขาวหันมามองคนตรงหน้าที่ลุกขึ้นยืนมามองเขา และส่งหมัดมายังท้องของเขาจนส่งเขาให้ลอยไปอีกฝังได้ และพุงตัวตามมายืนคร่อมร่างเขา
“เจ้าทำได้ไง” ตอนนี้เขาตัวชาไปทั้งตัว ไม่ใช่เพราะพลังหมัดแต่เป็นเพราะพลังเวทที่มากับหมัดเมื่อกี่
“เจ้าก็รู้นี้พันธนาการโลหิต ข้าสามารถใช้พลังของหมอนั้นได้ แล้วเจ้าละอยากมาอยู่กับข้าไหม”เธอวางดาบพาดคอของราชาจิ้งจอกขาว
“อยากฆ่าก็ฆ่า ไม่ต้องมาถาม”เขาหลับตาลงยอมจำนงต่อพลังของคนตรงหน้า
“เจ้าไม่อยากออกไปดูโลกภายนอกมังเหรอ เด็กน้อย”เธอถามพร้อมหยิบปลอกคอออกมาแล้วใส่ให้ราชาจิ้งจอกขาว พร้อมเก็บดาบคู่ แต่พอราชาจิ้งจอกขาวลืมตาพร้อมเวทที่คลายออก เขาก็ลุกขึ้นมาจับตัวมังกรเบญจธาตุให้อยู่ใต้ร่างบางพร้อมลูกไฟเวทข้าอยู่ในมือ
“เอาสิ”เธอมองด้วยสายตาอ่อนโยนสบตาโลหิตของคนที่กำลังจะทำร้ายเธอ ราชาจิ้งจอกขาวง้างมืออยู่อย่างนั้นอยู่นาน จนลูกไฟดับลง แล้วปล่อยเธอลุกขึ้นนั่ง จนเธอสวมกอดเขาก็เอนตัวตาม
“เหงามากใช่ไหม ไปอยู่กับข้าดีกว่ารับรองเจ้าไม่เหงาแน่นอน”สิ้นเสียงของเธอร่างของราชาจิ้งจอกขาวก็จางหายไป จนมีต่างหูสีขาวหล่นลงตรงหน้า เธอจึงจับมันขึ้นสวมไว้คู่กับของอินุยาฉะ พร้อมกับเวทกำแพงแก้วที่คลายตัว
“นายหญิง” 2หนุ่มเรียกนายสาวพร้อมกันเมื่อเธอเอนตัวลงไปอีกที แต่อินุยาฉะรับหัวของเธอได้ทัน และพยุงให้มาพิงอก
“อินุพาพวกเราออกไปจากที่นี้ก่อนเถอะ”ชายหนุ่มพยักหน้าพร้อมสะบัดหางไปพันร่างของ 3 หนุ่มไว้ ส่วนตัวเขาก็อุ้มนายสาว หายตัวออกมาจากถ้ำ ห่างมาหลายกิโลเมตร
“เป็นไงบางขอรับ” อินุยาฉะถามขึ้นเมื่อเดเนียวส่งเลือดกับมานาให้เธอไปหลายขวด พร้อมส่งเต็นท์ ให้ 2 หนุ่มที่เหลือไปจัดการ
“ไม่เป็นไรหรอกนา ขอโทษนะที่ใช้พลังของเจ้าโดยไม่ขอนะ”เธอดีขึ้นจนเป็นปกติแล้ว
“นายหญิง ไม่เป็นไรหรอกขอรับ ถึงอย่างไรท่านก็เป็นนายของข้าอย่างไรก็ใช้ได้อยู่แล้ว”อินุยาฉะตอบกลับพร้อมมองออกไปรอบๆเมื่อรู้สึกว่าที่ตนพามานั้นเป็นเขตของพยัคฆ์ลายคราม
“มีอะไร”
“รู้สึกข้าจะพาท่านมาอยู่ในเขตของพยัคฆ์ลายครามนะขอรับ”
“อืมไม่เป็นไร เจ้าก็สร้างเขตเวทไว้รอบที่พวกเราอยู่สิ”
“ขอรับ”ชายหนุ่มร่ายเวทสร้างอาณาเขตแบบเดียวที่นายของตนทำ ส่วนเดเนียวก็ไปทำหน้าที่ของตน อีก 2หนุ่มก็มาช่วยโดยไม่ต้องให้มังกรเบญจธาตุสั่ง
“ส่วนเจ้าราชาจิ้งจอกขาว เจ้าชื่อ เซนโซมารุ ก็แล้วกัน”เธอพูดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของประกาศซ้ำกันหลายครั้ง
“ปลดผนึก เซนโซมารุ”ราชาจิ้งจอกขาวออกมานั่งข้างเธอด้านซ้าย
“ท่านเป็นอย่างไรบ้าง”เขาถามทันทีนี้ออกมาพลางสำรวจดูนายสาวจนไปสบตากรุ่มกริ่มของจิ้งจอกอีกตนหนึ่ง
“ข้าไม่เป็นไรหรอกมารุ”เธอตอบพร้อมมองหน้าคนถาม แต่คนถามกับมองไปยังอีกคนอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เธอยิ้มอย่างถูกใจ
“มากิ คิมะ พวกเจ้าออกไปล่าสัตว์แถวนี้มาไป ตอนเป็นข้าจะทำอาหารให้ทาน”มังกรเบญจธาตุสั่ง 2 หนุ่มที่เหลือ
“แล้วทำไมข้าต้องไปด้วย”มากิถามกลับ
“เจ้านายจะใช้ไม่ได้เหรอ”มังกรเบญจธาตุย้อมกลับจนชายหนุ่มโมโหเดินเข้าไปหาแต่ถูกคิมะดึงแขนให้ออกเดินไปพร้อมกัน
“อินุ มารุ”เธอเขย่า แขนทั้ง 2 ตน จนทั้ง 2 หนุ่มหันมา
“ขอรับ”
“หากอยากสู้กันนะ ตอนบ่ายข้าจะให้พวกเจ้าสู้กันที่เนินพยัคฆ์คำรามก็แล้วกัน”
“แต่...”เซนโซมารุขัดขึ้น
“เจ้าก็เข้าไปพักผ่อนก่อนแล้วกัน ในนั้นจะทำให้พลังของเจ้าฟื้นตัวเร็วกว่าปกติ ผนึกเซนโซมารุ”ร่างชายหนุ่มหายไป
“อินุยาฉะ เจ้าจะเข้าไปในต่างหูก่อนไหม” เธอหันมาถามอีกตนหนึ่ง
“ยังขอรับ ข้ายังไม่อยากเข้า”เธอพยักหน้าแล้ว หยอกเย้าคนที่ยังมีแววตาสุกใส
“นิ เจ้าก็อย่าทำให้ตื่นสิเดียวก็อดหรอก”
“เอ้อ...ขอรับ”เขานั่งอึงหน้าแดงมองหน้านายสาวของตนที่รู้ทันความคิดของเขา จนมังกรเบญจธาตุหัวเราะชอบใจ
“ทำไมเจ้าต้องฟังนางด้วย”มากิที่เดินหน้าตูมตามหลังคิมะถามขึ้น
“อย่าลืมสิขอรับ ตอนนี้พวกเราเป็นทาสรับใช้ท่านมังกรอยู่นะขอรับ”ชายหนุ่มพูดพร้อมง้างธนูปลิดชีวิตเสือ 3 ตัวรวด
“แล้วไงก็แค่โดดทรมานจนตาย ข้าไม่กลัวหรอก”เขาเชิดหน้าเอ๋ยขึ้นพร้อมตามชายหนุ่มไปดูเข้าใช้มีดชำแหละเสือทั้ง 3 ตัว
“เก่งจริง”มากิเอ๋ยชม
“เมื่อกี่ไม่เห็นการต่อสู้หรือขอรับ นั้นนะ 1 ใน 3 บอสของเกราะเริ่มต้นนะขอรับ แถมร่ายเวทป้องกันพวกเราไว้อีก ลองคิดดูสิขอรับขนาดอินุยาฉะยังออกไม่ได้เลย นับภาษาอะไรกับพวกเราที่จะจัดการเธอได้
“แต่นาง...”
“ข้าว่านางไม่ได้มีดีแค่นี้แน่”ชายหนุ่มล่าสัตว์จนเต็มกล่องเก็บ 1 กล่องแล้วก็เดินกลับมาก็เห็นหญิงสาวอยู่ในชุดแม่ครัว และมีภูตหนุ่มเป็นผู้ช่วยเธอ ที่กำลังทำอาหาร
“เรียบร้อยแล้วขอรับ”คิมะยืนกล่อมคงสภาพให้พร้อมฉุดมากิมานั่งลงข้าง ๆ
“ขอบใจนะ”
“แล้วสัตว์เลี้ยงของเจ้าละ”มากิถามขึ้น
“อินุไปเอาน้ำนะ นั้นไงมาแล้ว”เธอชี้ไปทางทิศที่เห็นจิ้งจอกหนุ่มมา
“เจ้ามีทักษะของพ่อครัวด้วยเหรอ คิมะ”ชายหนุ่มพยักหน้า พร้อมรับน้ำจากอินุยาฉะที่เดินมานั่งอีกข้างของมังกรเบญจธาตุ
“เย็นนี้มีข้าวผัด เนื้อย่าง กับชุปผัก”เธอบอกเมนู พร้อมแจกงานให้ทั้ง 3 หนุ่ม
“หยี ชุปผัก ข้าไม่กินนะ”มากิทำหน้าเย้เกทันที
“เจ้าต้องกินไม่กินข้าจะจับกรอกปากเจ้า”เธอดุเด็กน้อยที่ไม่ทานผักทันที
“เผด็จการ! คิมะช่วยข้าด้วย”มากิว่าเธอพร้อมอ้อนคนข้างตัว
“คิมะ เจ้าเลิกตามใจเจ้าเด็กดื้อนี้สักทีเถอะ และอีกอย่างคิมะก็ช่วยเจ้าในเรื่องนี้ไม่ได้หรอก เจ้าก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะมากิหัดทำตัวให้ดี ๆหน่อย ต่อไปเจ้าจะปกครองใครได้อย่างไร หากเรื่องแค่นี้เจ้ายังทำไม่ได้มินะพี่เจ้าถึงไม่ให้ตำแหน่งในกิลกับเจ้า”
“เจ้า มันจะมากไปแล้วนะ”ทั้ง 2 จ้องตากันอีกคนเย็นสุดขั้วอีกคนก็ร้อนแรงสุดฤทธิ์ แต่คนที่ใจเย็นก็เอาชนะคนใจร้อนด้วยความเจ้าเล่ห์
‘โอ้ย’เสียงร้องของคนข้างกายที่ตอนนี้นั่งกุมหัวอยู่แล้ว ลงไปนอนกลิ้งไปมาอยู่ข้างๆ
“คิมะ...เจ้าเป็นอะไรนะหรือว่า....เจ้า”มากิรีบดูอาการของชายหนุ่มแล้ว เห็นอักษรปรากฏขึ้นกลางหน้าผาก
“ว่าไง เจ้าจะหือกับข้าอีกไหม”มังกรเบญจธาตุยิ้มเจ้าเล่ห์ มองสบตาของมากิที่เริ่มน้ำตาคลอเบ้าอีกแล้ว(โหด:ผู้แต่ง/แล้วใครถาม:มะลิ)
“ข้ายอมแล้ว ๆ พอแล้ว ข้าจะเชื่อฟังเจ้าทุกอย่าง ขอร้องเถอะ”ชายหนุ่มยิ่งร้อนรน เมื่อคนสนิทของตนดิ้นไปมา ถึงไม่ร้องให้เขาใจเสียไปมากกว่านี้ แต่เขาก็รู้ดีว่าคงเจ็บมาก เพราะชายหนุ่มกัดฟันแน่น
“จริงนะ”
“ครับ ๆ”
“งันเจ้าต้องฟังที่ข้าสั่งทุกอย่างนะ”
“ครับ”มากิคิดไม่ถึงว่ามังกรเบญจธาตุจะจัดการเขาด้วยวิธีนี้
“ดี”สิ้นคำของมังกรเบญจธาตุ คิมะก็หายจากอาการเจ็บปวดนอนหอบอยู่พักหนึ่ง มากิยกศีรษะเขาให้หนุนตักตัวเอง
“ข้าขอโทษคิมะ เจ้าต้องเจ็บตัวเพราะข้าอีกแล้ว”มากิลูบหัวชายหนุ่มเบา ๆ ทำให้เขาลุกขึ้น แต่มากิจับไหล่เขาไว้ไม่ให้ลุกทั้ง 2 มองตากันอยู่นานจนมีคนขัดจังหวะ
“มากิ เจ้ามาล้างผักมา”มังกรเบญจธาตุเรียกโดยไม่มองหน้าใครนอกจากงานในมือที่ทำอยู่
“คิมะ เจ้าก็มาด้วยจะได้สอนมากิล้างผัก แล้วห้ามช่วยนะ”คิมะมองหน้าหญิงสาวว่าจะให้นายของตนทำจริง ๆ เหรอ
“เจ้าสอนด้วยตัวเจ้าเองดีกว่านะ คิมะ หาไม่แล้ว เมื่อไรที่มากิไม่มีเจ้าทั้งในนี้หรือชีวิตจริง เขาจะไม่มีศักดิ์ศรีให้ได้ภาคภูมิใจ เจ้าอยากเห็นคนอื่นเหยียดหยามมากิไม่ละ” 2 หนุ่มฟังแล้วถึงกับอึง และยอมทำตามหน้าที่ของตน
เนินพยัคฆ์คำราม
‘ยากกกกกกกกกกกกกกก’ ‘เคร้ง’ ‘บึม’ เสียงการปะทะของ 2 บอสราชาจิ้งจอก 9 หาง ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยไม่รู้เป็นฝีมือของใคร ระหว่างจิ้งจอกดำกับจิ้งจอกขาว โดนมี 1 สาวกับ 3 หนุ่มนั่งบนก้อนหินขนาดใหญ่ จิบชาดูการต่อสู้ไม่วางตา
“ท่านมังกร เหตุใดท่านถึงให้ทั้ง 2 บอสสู้กันละขอรับ”คิมะถาม แทนคนที่อยากรู้แต่ไม่กล้าถาม
“อินุอยากจะกินมารุ ส่วนมารุก็อยากลองต่อสู้กับอินุ หากข้าไม่ให้สู้กันให้รู้แพ้ชนะเดียวก็แอบไปสู้กันจนได้นั้นแหละ”มังกรเบญจธาตุตอบโดยไม่มองหน้าคนถามแต่ตามองการต่อสู้ มือถือถ้วยชา
“แล้วท่านว่าใครจะชนะขอรับ”
“ก็ค่อยดูสิ”
การต่อสู้ดำเนินไปอยู่ 2 ชั่วยาม สุดท้ายคนที่เริ่มจะติดนิสัยเจ้าเล่ห์จากนายสาวก็ชนะไปจนได้
“เรามาตกลงกันดีกว่า”อินุยาฉะพูดขึ้นอีกฝ่ายจ้องตาถาม
“ถ้าเจ้าชนะข้า ข้าจะยอมเชื่อฟังเจ้ารองจากนายหญิง แต่ถ้าข้าชนะเจ้าต้องเป็นของข้า โดยไม่ขัดขืนเด็ดขาด”
“เจ้า...ตายเสียเถอะ”เซนโชมารุ ทำตาโตโมโหคนตรงหน้าที่คิดจะให้เข้าเป็นที่รอรับอารมณ์
“แสดงว่าเจ้าตกลง” ยิ่งอินุยาฉะพูดดวงตาของชายหนุ่มยิ่งแดงขึ้นด้วยความโกรธจนพลาดเปิดช่องโหว่ให้คนเจ้าเล่ห์โจมตีจนชนะ
“เจ้าชนะ”เซนโชมารุถึงจะเจ็บใจ แต่ก็รู้ดีว่าตัวเองพลาดจนโดนฝ่ายตรงข้ามโจมตีได้ แถมตอนนี้ก็อยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุดจนเหนื่อยเลยเลิกดิ้นยอมให้อีกฝ่ายกอด
อินุยาฉะทั้งกอด ทั้งหอมคนในอ้อมแขนอย่างถูกใจแล้วอุ้มพาดบ่าเดินไปหานายหญิงกับอีก 3 หนุ่ม
“ข้าชนะขอรับนายหญิง”อินุยาฉะบอกแล้วว่าเซนโชมารุลง แต่ยังไม่ยอมปล่อยกอดเอวของอีกฝ่ายไว้
“อินุ ให้เกียรติมารุด้วย ถึงอย่างไรเขาก็เป็นราชาแห่งเกาะนี้เช่นกัน”เธอต่อว่า ชายหนุ่มถึงยอมปล่อย เซนโชมารุจึงเดินไปหลบข้างหลังเธออย่างไม่สนใครจะว่าเขาอย่างไร
‘วาบ’แสงจากต่างหูทั้ง 2 วาบขึ้น เป็นเนื้อเดียวกัน
(เนื่องจากราชาจิ้งจอกดำ 9 หางชนะ ราชาจิ้งจอกขาว 9 หางได้ตั้งเงื่อนไขคู่ครอง ต่างหูจึงรวมกันเป็นต่างหูหยกหยินหยาง)
“อย่างนี้ก็มีด้วยเหรอ”มังกรเบญจธาตุอุทานอย่างเหลือเชื่อ
“คิมะ”
“ขอรับ”
“เนินเนี่ยมีสัตว์ LV. อะไรบ้าง ตั้งแต่เรามา ข้ายังไม่เห็นสักตัว”เธอมองไปยังเนินกว้างที่ความเสียหายจากการต่อสู้กำลังหายไปตามโปรแกรม
“ส่วนมากจะเป็นเสือLV.15-30 ขอรับ” เขาเองก็สงสัย
“พวกมันกลัว พวกข้านะสินายหญิง”อินุยาฉะตอบข้อสงสัยของนายสาว
“นั้นสิ พวกเจ้าเป็นเป็น 2 ใน 3 บอสนิ งั้นผนึกอินุยาฉะ ผนึกเซนโชมารุ”ทั้ง 2 กลายเป็นแสงหายเข้าไปในต่างหู
“ทำอย่างนี้ดีเหรอ”มากิหลุดปากถาม
“หรือพวกเจ้าไม่มีน้ำยาจนต้องพึงพวกเขาตลอดละ ข้าเองก็อยากLV.อัพนะอีก 5 LV.ก็เปลี่ยนอาชีพแล้ว” 2 หนุ่มมองหน้าอย่างสงสัย
“นี้เจ้า LV. 25 เองเหรอ” มากิถามอย่างไม่อยากเชื่อ มังกรเบญจธาตุเพียงแต่ยิ้มให้แล้วมองไปยังเนินกว้างที่มีเสือ ออกมาเดินกันบางตา เธอจึงหยิบดาบใหญ่ขึ้นมา พร้อมกับ 3 หนุ่มที่มีอาวุธอยู่ในมือ เมื่อมีเสือออกมาหลายฝูงแล้ว ทั้ง 3 ก็เริ่มมหกรรมฆ่าล้างบางขึ้น
ตอนเย็น
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อนLV. 26....30 ได้เลื่อนทักษะเกี่ยวกับการต่อสู้เพิ่มอีกอย่าง2 ระดับ
ภูตนาฬิกาได้เลื่อนทักษะตามเจ้านาย ผู้เล่นคิมะได้เลื่อน LV .131 ได้เลื่อนทักษะเกี่ยวกับการต่อสู้พื้นฐานอีกอย่างละ 1 ระดับ และผู้เล่นมากิได้เลื่อน LV .121 ได้เลื่อนทักษะเกี่ยวกับการต่อสู้พื้นฐานอีกอย่างละ 1 ระดับ)
“เฮ้ย...ในที่สุดก็ 30 สักที”ทั้ง 3 ไล่ฆ่าเสือมาเรื่อยๆจนเข้าเขตลึกของทิศเหนือ เจอเสือตั้งแต่ LV. 15-60 ซึ่งเป็นรองบอสกว่าจะจัดการเสร็จก็เย็นพอดี
“พวกเราเข้าเขตของบอสพยัคฆ์แล้วขอรับ” คิมะบอกพร้อมมองไปรอบ ๆอย่างระมัดระวัง
“ปลดผนึก อินุยาฉะ ปลดผนึก เซนโชมารุ”ทั้ง 2 ออกมาพร้อมกันแต่อินุยาฉะกำลังกอดเซนโชมารุอยู่แบบบังคับ ทำให้นายสาวเกิดอาการหงุดหงิดเล็กน้อย
“อินุ” ‘โป๊ก’มังกรเบญจธาตุทำการปองร้ายศีรษะของลูกน้องไป 1 ที พร้อมดึงเซนโชมารุมาไว้อีกข้างหนึ่ง
“เอ้า ไปตั้งเต็นท์เลยไป อ้อเวทกำบังด้วยนะ”เธอโยนเต็นท์ให้อินุยาฉะแล้วให้อีก 2 หนุ่มไป และให้เดเนียวทำอาหารเย็น ส่วนเธอก็จับเซนโชมารุนั่งลงแล้วเธอนอนหนุนตักแกล้งใครบางตน
“จะพักกันที่นี้เลยหรือขอรับ”คิมะที่ตั้งเต็นท์อีกหลังเสร็จ ก็เดินมาถามเธอ
“อืม เราอยากพักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยกลับเข้าเมือง”เธอตอบทั้ง ๆที่หลับตาอยู่
“มากิมานิสิ”มากิที่ก่อกองไฟเสร็จก็เดินมาหาเธอ พร้อมนั่งลงข้าง ๆ
“มีอะไรครับ”
“ซุปผักเป็นไงบางละ”เธอถามเพราะมากิยอมทางอย่างว่าง่ายแถมหมดด้วย
“อร่อย...ครับ”มากิหน้าแดงน้อย ๆ เพราะตอนแรกเขานึกว่าเธอจะแกล้งให้ทานผักขม ๆที่เขาไม่ชอบ
“อืม งันจะสอนให้ทำแล้วกัน ทั้งคู่เลย ต่อไปต้องหัดทำอะไรเองนะ หาไมแล้วต่อไปเจ้าจะปกครองใครไม่ได้”
“ท่าน..รู้ฐานะใน...”
“ไม่รู้ หรอกว่าในชีวิตจริงของเจ้านะเป็นใคร แต่ข้าเห็นจากการที่พี่เจ้าไม่ยอมให้ตำแหน่งใดในกิลให้เจ้า แถมนิสัยปากเสียของเจ้า ทำให้ข้าเดาทางได้ไม่ยากนัก”ชายหนุ่มเถียงไม่ออกนั่งฟังทุกอย่างเงียบถึงจะโกรธคนที่นอนอยู่ แต่ไม่อยากสร้างเรื่องให้คนข้าง ๆ กายเจ็บตัวอีก
“ข้ารู้ เจ้านะไม่ยอมลงให้ข้าง่าย ๆ หากข้าไม่มีวิธีจัดการกับเจ้า เจ้าเป็นคนฉลาดมาก หากเมื่อใดเจ้าฝึกให้ตัวเองเย็นลงได้แล้ว และคิดในสิ่งที่ข้าสอนเจ้าดู ข้านะถูกสอนให้เข้มแข็งมาตั้งแต่เด็กถึงจะมีพี่ ๆ ตามใจ แต่พ่อกับแม่ท่านไม่เคยลดความเข้มงวดลง เพื่อให้พวกเราพี่น้องเข้มแข็งไม่ให้คนอื่นที่ต่อไปมันจะกลับมาเหยียบเธอให้จมดินละ”มังกรเบญจธาตุลืมตาแล้วลุกขึ้นไปช่วยเดเนียวจัดโต๊ะอาหาร พร้อมจิ้งจอก ทั้ง 2 ปล่อยให้ชายหนุ่มนั่งคิดด้วยตัวเองจนถึงเวลาอาหาร มือนี้มีอาหารหลากหลาย แต่ทุกคนกลับกินกันหมด
“ทำไมต้องใช้เวทกำบังด้วยละครับ”มากิถามขึ้นเมื่อมองออกไปก็ไม่เห็นมีอันตรายอะไร
“ข้ารำคาญพวกที่ชอบจุ้นเรื่องชาวบ้านกับพวกหัวขโมยนะ เลยป้องกันไว้ก่อน”
“อืม พวกเจ้ารู้จักเปียวเออเทียนหรือเปล่า”
“รู้จักขอรับ เขาเป็นคนของกิล 3 กษัตริย์จีน”
“กิลนี้เป็น 1 ใน 7 กิลที่คานอำนาจกันในเกมส์นะครับ”มากิบอกต่อจากคิมะ
“แล้วเจ้านั้นมีตำแหน่งอะไรละในกิล”เธอถามต่อ
“เป็นมือขวาของประมุขกิล เล่าปี นะขอรับ เปียวเออเทียนเป็นคนที่มีฝีมือ น่าเสียดาย เพราะกิลนี้เป็น 1 ใน 2 กิลที่ชอบบอกว่าตนเองเป็นฝ่ายธรรมะ แต่กับระรานชาวบ้านนะขอรับ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครกล้ายุ่งขนาด GM ยังโดนเล่นงานไปหลายคน แถมจับผิดไม่ได้เท่านั้น”คิมะบอกต่อ
“แล้วท่านจะถามไปทำไมหรือครับ”มากิถาม
“ถ้าข้าจะล้มกิลนี้ พวกเจ้าจะว่าไง เอาให้ไม่กล้าหือไปเลย” 2 หนุ่มมองหน้ากันต่างเอ๋ยห้ามทันที
“อย่าเลยครับ ขนาดข้ายังเคยโดนพวกมันเล่นงานเสียสะบักสะบอม...”มากิพูดอย่างลืมตัว
“นั้นสิขอรับ ข้าว่าอย่าไปยุ่งเลยขอรับกิลนี้เป็นกิลที่ใหญ่ไม่น้อย”
“แต่ข้าอยากได้เจ้านั้นมาเป็นมือซ้ายนิ อย่าห้ามข้าให้ยากเลย พวกเจ้าน่าจะสะใจมากกว่าหากข้าโดนพวกมันตามฆ่า”มังกรเบญจธาตุเลิกคิ้วถาม ยิ้มให้ทั้ง 2 แล้ว แย่งหนุนตักของเซนโชมารุกับอินุยาฉะ ทั้ง 2 อ้าปากค้างกับสิ่งที่เธอพูด
ทั้ง 2 หนุ่มขอตัวออกไปเดินเล่นโดยไม่ได้คิดมากเรื่องนี้
“อยากหนีกลับไปก่อนก็ได้นะ ข้าไม่ว่าหรอก พรุ่งนี้ข้าถึงจะกลับแล้วจะไปแผ่นดิน แห่ง ไท เลย”
“ไม่ไปหรอก ในเมื่อท่านเป็นนาย พวกข้าเป็นทาส ทาสก็ต้องอยู่กับเจ้านายสิ”มากิบอกหญิงสาวอย่างทะนงตน
“แล้วจะไม่อายเหรอ ที่ต้องเดินตามหญิงอัปลักษณ์”มังกรเบญจธาตุถามกลับ กับคำที่ชายหนุ่มเคยว่าตน
“ข้า...ข้าขอโทษ ที่ว่าท่านไปแบบนั้น แต่ข้าว่าท่านไม่อยากเดินกับเด็กเกเรอย่าข้ามากกว่า”
“ไม่นิ ได้เดินกับคนน่ารัก ดีออก พวกเจ้าจะไปเดินเล่นก็ไปเถอะ ข้าไม่หนีหรอก”มังกรเบญจธาตุได้คำตอบที่ถูกใจเลยให้ทั้งคู่ไปเดินเล่น
“นายหญิง เจ้าเด็กนั้นเปลี่ยนไปนะขอรับ”เดเนียวที่นำขนมมาเสริฟ์ให้พวกเธอพูดขึ้น
“อืม แต่ข้ายังไม่ไว้ใจ ทั้ง คู่เป็นคนฉลาด โดยเฉพาะมากิ หากเขาใช้ในทางที่ดี ที่ถูกต้องได้จะดียิ่ง และให้ดีกว่านี้หากทั้งมากิรู้ใจของตัวเองและคิมะนะ”
“นายหญิงพูดอย่างกับว่า เจ้าคิมะมัน...”อินุยาฉะถามขึ้น
“อืม คิมะนะรู้ใจตัวเองดี ไม่งั้น เจ้าว่าคิมะจะยอมทำทุกอย่างให้มากิทำไมละ ส่วนเจ้ามากิเองก็เริ่มรู้สึกตัวแล้ว แต่ก็ยังหลอกตัวเองอยู่”มังกรเบญจธาตุตอบกลับอย่างใจเย็น
“แล้ว...นายหญิงจะปล่อยพวกเขาไปเมื่อไร ขอรับ”เซนโชมารุถามบาง
“ก็คง...จนกว่ามากิกับคิมะจะยืนเคียงข้างกันได้ละมัง”
มากิกับคิมะ
“คิดอะไรอยู่ขอรับ”คิมะถามคนที่เงียบมาตลอดทาง
“ตั้งแต่โดนจับตัวมา นางรู้ความคิดของข้าทุกอย่างเลย จนข้าไม่รู้จะใช้วิธีไหนจัดการนาง แต่คิด ๆ ดูแล้ว ทุกสิ่งที่นางบอกกลับทำให้ข้าคิดไม่มีใครทำกับข้าอย่างนี้มาก่อน”
“ท่านชอบนางหรือขอรับ”คิมะถามดวงตาเศร้าหมองมองคนเดินนำหน้าตน
“ชอบสิ แต่ข้าอยากได้นางมาเป็นพี่สาวมากกว่า”มากิตอบออกไปอย่างที่ใจคิดและเกือบบอกออกไปหมด
“แล้วเจ้าละ”มากิถามกลับ เสียงเศร้าโดยไม่รู้ตัว
“นางเหมือน ท่านน้ามากิโอซังนะขอรับ ข้านับถือนางเหมือนท่านน้านะขอรับ”ชายหนุ่มตอบยิ้มๆที่มีให้มากิเท่านั้น
ทั้ง 2 เดินเล่นกันอยู่พักหนึ่งก็เดินกลับไปที่เต็นท์ ก็เห็นแค่เดเนียวกำลังนั่งทำอะไรสักอย่างอยู่ แต่ไม่เห็นหญิงสาวกับ 2 จิ้งจอกหนุ่ม
“นายหญิงละ”มากิถามเดเนียว มองดูสิ่งที่เขาทำอยู่ ที่จริงเขากับคิมะก็มีภูตนาฬิกา แต่ไม่ได้เอาออกมา
“ไปเดินเล่นแถวนี้นะ”เดเนียวตอบเสียงเรียบ ทำงานต่อ
“ข้าช่วย”คิมะเห็นแล้วว่าเดเนียวทำอะไรหลายอย่าง จึงอาสาช่วยเพราะเห็นมังกรเบญจธาตุทำประจำ ทำให้มากิ เข้ามาช่วยด้วยอย่างถือว่าจะเป็นเรื่องธรรมดา หลังจากมาอยู่กับมังกรเบญจธาตุ
มังกรเบญจธาตุกับ 2 ราชาจิ้งจอก
“ที่นี้สวยดีนะ”มังกรเบญจธาตุเดินเข้ามาในส่วนลึกของป่า พบถ้ำแห่งหนึ่งซึ่งมีกลิ่นคาวเลือดคละคลุงไปทั่ว ทั้งที่เป็นถ้ำที่หน้าจะสวยไม่น้อย เธอจึงเดินนำเข้าไปสำรวจดู
“ข้าว่าออกไปจากที่นี้กันดีกว่า ข้ารู้สึกถึงพลังบางอย่างที่อยู่ที่นี้”อินุยาฉะมองไปรอบ ๆอย่างระมัดระวังตามสัญชาตญาน
“อืม งันก็ออกไปกันเถอะ ปานนี้ 2 คนนั้นคงกลับมาแล้ว” ทั้ง 3 เตรียมจะเดินกลับแต่กับมีลูกเสือตัวหนึ่งวิ่งออกมาจากถ้ำด้านใน
“มนุษย์...พวกเจ้าเจ้ามาได้อย่างไร”
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุพบราชาพยัคฆ์เมฆเมฆาลายครามหิมะ LV.120 ปรากฏ เนื่องจากระดับต่างกันขอแนะนำให้ผู้เล่นหนีค่ะ)
มังกรเบญจธาตุเลิกคิ้วมองดูลูกเสือตรงหน้า แต่ 2 จิ้งจอกหนุ่มกับเดินมาอยู่ข้างหน้าของนายสาวประจันหน้ากับพยัคฆ์น้อย ถึงขนาดตัวจะต่างกัน แต่ระดับที่ได้ยินก็ทำให้พวกเขาต้องระวังไว้ มังกรเบญจธาตุเห็นเช่นนั้นแล้วก็สำรวจลูกเสือตรงหน้าอีกครั้งก็เห็นสารรูปแล้ว เหมือนไปฟัดกับใครมา
“เดียวก่อน”เธอเดินไปแตะบ่าของ 2 หนุ่มแล้วเดินไปเผชิญหน้าพยัคฆ์น้อย ประสานตากันอย่างไม่ยอมกัน เธอค่อย ๆหยิบอาหารที่เธอทำไว้แล้วยังเหลืออยู่ออกมาวางไว้ตรงหน้าแล้วถอยห่างออกไป
พยัคฆ์น้อยที่เพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บเนื่องจากมีคนบุกเข้ามาหลายวันก่อน จึงรู้สึกหิวโหยอย่างบอกไม่ถูกก็เข้าไปดม ๆ อาหารในจานอย่าระแวง
“กินสิ ไม่มีอันตรายหรอก” เธอบอกพร้อมกับยิ้มเอ็นดูให้เด็กน้อยตรงหน้าอย่างอ่อนโยน พยัคฆ์น้อยลองกินอย่างลืมตัว แต่ก็ยังระแวงอยู่จึงกินอย่างระวังมองหน้าคนให้ จนหมดจานแล้วเลียจานจนสะอาด หันขึ้นไปมองหน้าคนให้อีกครั้ง
“อะ ยังไม่อิ่มละสิ” เธอนั่งลงพร้อมหยิบออกมาอีกจาน พยัคฆ์น้อยไม่รอช้า กระโดดเข้าไปกินทันที
“หิวมากเลยเหรอ ดูสิบาดเจ็บด้วย” เธอยกมือขึ้นลูบหัวของพยัคฆ์น้อยพร้อมร่ายเวทรักษาจนมันกินหมดไปอีกจาน
“เจ้า...ไม่ฆ่าข้าเหรอ”คำถามแรกออกมาจากปากของพยัคฆ์น้อย ทำให้เธอหัวเราะหึๆ
“ไม่หรอก ถึงเจ้าจะเป็นถึงบอส แต่ตัวเล็กน่ารักอย่างนี้ ข้าไม่ฆ่าหรอก แต่ข้าอยากได้เจ้าไว้เป็นสัตว์เลี้ยงมากกว่า”พยัคฆ์น้อยถอยหลังพร้อมทำเสียงขู่ เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย
“หึๆ อย่ากลัวไปเลย ถึงอย่างไรตอนนี้ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก เพราะทำไม่ลง หากเจ้าไม่อยากเป็น ข้าก็ไม่บังคับหรอก พวกข้าไปนะ”มังกรเบญจธาตุใช้วงแหวนเวทย้าย ทั้ง 3 ออกมาหน้าถ้ำทันที ต่อหน้าพยัคฆ์น้อยโดยไม่ถามอะไรอีก
“ทำไม”เซนโชมารุถาม
“น่ารักเกินไป ทำร้ายไม่ลง” เธอพูดพร้อมเดินนำหน้าทั้งคู่ไป โดยหารู้ไหมว่ามีดวงตาคู่หนึ่งติดตามไปด้วย
“ไงเด็ก ๆ ทำอะไรกันอยู่”มังกรเบญจธาตุถาม 3 หนุ่มที่กำลังนั่งช่วยกันทำงานที่เธอสั่งไว้
“เรียบร้อยแล้ว ขอรับนายหญิง พอดี ท่านมากิกับท่านคิมะมาช่วยเลยเสร็จเร็วนะขอรับ”เดเนียวรายงานเมื่อนายสาวนั่งลงพร้อมนำชามาเสริ์ฟ เธอพยักหน้ารับรู้
“แล้วนี้ กำลังทำอะไรกันละเห็นนั่งท่องเป็นนักเรียนเลย”มังกรเบญจธาตุถามอีกเมื่อเห็นมีกระดาษอยู่ในมือของ 2 หนุ่ม
“รายการเครื่องปรุงของอาหารที่หมักนะขอรับ”คิมะเป็นคนบอก
“อ้อ...อืม ต่อไปข้าอนุญาตให้พวกเจ้าเรียกข้าว่า มะลิ ดีกว่าอย่างไรพวกเราก็ต้องอยู่ด้วยกันอีกยาว” 2 หนุ่มพยักหน้ารับรู้
“งั้น เรามาเริ่มกันดีกว่า”มังกรเบญจธาตุสอนทั้ง 2 ทำอาหารอย่างสนุกสนาน จนมาถึงตอนทานอาหารนั้นก็เกิดเหตุประหลาดคือ อาหารที่หยิบจะเข้าปากกับหายไป 5 หนุ่มต่างมองหน้ากันไปมา จนเมื่อถึงตามังกรเบญจธาตุบ้างเธอกับจับหัวขโมยตัวน้อยได้
“จับได้แล้ว” พยัคฆ์น้อยที่ตามมานั้นเพียงมาดูว่าพวกเธอนั้นจะออกจากเขตของตนเมื่อไร แต่พอได้กลิ่นอาหาร พร้อมนึกถึงความอร่อยของอาหาร ที่ผู้หญิงคนที่จับเขาอยู่ให้เขากินแล้ว มันจึงเกิดอาการอยากกินจึงได้ขโมยกันแบบซึ่ง ๆหน้า
“นีแน่”เธอตีก้นของพยัคฆ์น้อยที่มาขโมยกันแบบนี้ มันจึงดิ้นไปมาน้ำตาซึม
“อยากกินก็มาขอดี ๆ เป็นถึงบอส ทำไมถึงทำตัวไร้ศักดิ์ศรีอย่างนี้” พยัคฆ์น้อยหยุดดิ้น มองหน้าคนพูด หน้าแดงอับอายกับการกระทำของตนเอง
“ว่าไง”
“ก็มันอร่อยนิ ขอข้ากินด้วยได้ไหม”(หน้าด้านเสียงั้น:คนแต่ง/ ก็นางทำอาหารอร่อยนิหรือเจ้าว่าไม่ :พยัคฆ์น้อย)
“ได้สิ แต่มีข้อแม้ว่านะ”พยัคฆ์น้อยจ้องตาแป๋วมองสบตากับคนพูด
“เจ้าต้องมาเป็นสัตว์เลี้ยงของข้า”
“ไม่”เสียงตอบอย่างหยิ่งในศักดิ์ศรีผิดจากเมื่อกี่อย่างชัดเจน
“งันก็ออกไปเลย”เธอโยนพยัคฆ์น้อยออกไปจากเขตเวททันทีโดยไม่ถามอีก ทำให้พยัคฆ์น้อยตะลึง แต่ก็กระโดดลงสู่พื้นในท่าสวย แต่เมื่อวิ่งจะกลับเข้าไปอีกครั้ง กับชนเจ้ากับกำแพงเวท 4-5 ครั้ง ก็ชนได้แต่ความว่างเปล่า
มังกรเบญจธาตุสะบัดมือครั้งหนึ่ง ภาพตรงหน้าก็หายไป และบอกให้ทุกคนทานอาหารต่ออย่างไม่อาทรอะไร
พยัคฆ์น้อยรู้สึกเจ็บใจตัวเองที่ไม่สามารถเข้าไปได้ จึงได้แต่นั่งลงแล้วล้มตัวลงนอนอย่างหง่อยเหงาพลางคิดว่าหากยอมไปตั้งแต่แรกก็คงจะดี และหลับไปในที่สุด
“หลับเสียแล้ว”มังกรเบญจธาตุพูดขึ้นเมื่อลองเปิดเขตเวทดูก็เห็นเจ้าเสือน้อยนอนอยู่ เธอจึงอุ้มมันขึ้นมาไว้บนอกแล้วลูบหลังเบา ๆ
“เจ้าก็ใจดีเหมือนกันนะ”มากิพูดขึ้นลอย ๆ มองการกระทำของมังกรเบญจธาตุ
“ทำไมหรือ ข้าก็ไม่ใช่ยักษ์ใช่มารถึงได้จะใจจืดใจดำกับเด็กน้อยได้หรอกเจ้า อีกอย่างข้าก็อยากได้เจ้านี้ด้วย หาไหมแล้วปานนี้ข้าคงส่งกลับถ้ำไปแล้ว”เธอเดินมานั่งที่เดิมพร้อมว่าพยัคฆ์น้อยบนตักเธอ
“แต่กับข้า ท่านกับเผด็จการ”มากิบ่นกับพร้อมทำปากยืนแบบเด็ก ๆโดยไม่รู้ตัว มังกรเบญจธาตุได้แต่มองแล้วส่ายหน้ากับเด็กเอาแต่ใจตรงหน้าถ้าต้องสอนกันอีกเยอะ
“หอมจัง สบายด้วย ถ้าได้อยู่อย่างนี้ตลอดไปก็ดี”พยัคฆ์น้อยคิดขึ้นเมื่อได้กลิ่นหอมบางอย่าง แต่พอนึกได้ก็ลืมตาขึ้นมาดูก็เห็นคนที่โยนเอาออกไปเมื่อกี่กำลังลูบตัวมันอยู่
มันจึงกระโดดใส่ด้วยความดีใจ เลียหน้า เลียตา ของมังกรเบญจธาตุทันที หางส่ายไปมา
“ตื่นแล้วเหรอ งันกินสิข้าเตรียมไว้ให้เจ้าแล้ว กินเสียจะได้กลับถ้ำไป พรุ่งนี้เช้าข้าต้องออกเดินทาง ขอตัวไปนอนก่อนนะ” เธอลุกขึ้นเรียก 4 หนุ่มให้เข้าไปนอนในเต็นท์ แต่พยัคฆ์น้อยกับวิ่งมาดักหน้าไว้
“เดียวก่อน ข้า...”
“มีอะไรอีก”เธอถามเสียงเข้มจนพยัคฆ์น้อยกลัวจนต้องก้มหน้าพูดน้ำตาซึมอีกรอบ
“ข้า..ข้ายอมเป็นสัตว์เลี้ยงของเจ้าก็ได้”
(ราชาพยัคฆ์เมฆเมฆาลายครามหิมะLV.150 ยอมสยบต่อผู้เล่นมังกรเบญจธาตุ)
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับราชาพยัคฆ์เมฆเมฆาลายครามหิมะเป็นสัตว์เลี้ยง ได้รับกำไลทองลายพยัคฆ์ ระดับ ss กรุณาตั้งชื่อด้วยค่ะ)
ตรงกลางระหว่าง ทั้ง 2 มีกำไลสีทองปรากฏขึ้นมา มังกรเบญจธาตุจึงจับมันขึ้นมา พร้อมกับการหายเข้าไปในกำไลของพยัคฆ์น้อย
“เสือ”เธอตั้งชื่อให้แล้วปลดผนึกออกมา พร้อมยืดสัญญาโลหิตให้ พยัคฆ์น้อยทำพันธะสัญญา เขายอมให้มังกรใช้เลือดแตะที่หน้าผาก
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้ทำพันธสัญญาโลหิตกับราชาพยัคฆ์เมฆเมฆาลายครามหิมะLV.150 กำไลสัตว์เลี้ยงเลื่อนระดับ SSS ค่ะ)
มังกรเบญจธาตุอุ้มมันขึ้นมาพร้อมทั้งขยี้หัวมันเล่น ก่อนที่จะพามันมาตรงที่เธอวางอาหารให้มันทาน เพื่อให้เจ้าตัวน้อยทาน แล้วอุ้มมันเข้าไปนอนในเต็นท์
มากิกับคิมะ
หลังจากถูกไล่ให้เข้ามานอน แต่ทั้ง 2 ก็ยังไม่หลับ แอบมองดูมังกรเบญจธาตุจัดการกับเจ้าพยัคฆ์น้อย
“เจ้าเสือน้อยนั้น น่ารักดีนะ”มากิบอกคนที่ยืนซ้อนหลังแอบมองวิธีการที่หญิงสาวจัดการ
“เจ้าอยากได้หรือ”คิมะถามคนที่อยู่ตรงหน้า
“ใช่ ข้า...”จังหวะที่มากิหันมาตอบคำถามเป็นจังหวะเดียวกับคิมะก้มลงมาพอดี ทำให้ทั้งคู่จูบกัน แต่คนที่สูงกว่ากับไม่พอจับท้ายทอยร่างบางประกบจูบอีกครั้งอย่างเรียกร้อง ดื่มดำความหวานของริมฝีปากสีชมพู่โดยที่คนใจตรงกันไม่ได้ขัดขืนใด ๆแถมยังกอดคอของร่างสูงไว้ไม่ให้ตัวเองล้มไป
“เจ้าทำแบบนี้ทำไม”มากิถามขึ้นเมื่อร่างสูงยอมถอนริมฝีปากออก กอดเขาไว้
“ข้ารักท่าน มากิ ข้ารักท่านจริง ๆ”คำสารภาพตรง ๆ ออกมาจากใจทำให้คนถามเงียบไป
“จริงเหรอ เจ้ารักเด็กไม่ดีอย่างข้าจริงเหรอ”มากิเงยหน้าขึ้นมาสบตาคิมะ มองหาความจริงใจในดวงตาคมเศร้าคู่นั้น ที่จะมองเขาตลอดเวลา ไม่ว่าเขาจะหันไปทางไหน แต่เมื่อหันกลับมาก็จะพบดวงตาคู่นี้มองเขาอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ชายหนุ่มมาดูแลเขาและไม่เคยเปลี่ยน สายตาที่จะมองเขาอย่างอ่อนโยนทุกครั้ง อ้อมกอดที่ค่อยปกป้องเขาทุกครั้ง ทำไมเขาถึงได้พึ่งรู้สึกตัวนะ ทั้ง ๆที่ผู้ชายคนนี้ปกป้องเขามานานมากแล้ว
“ข้ารู้ ว่าข้าไม่คู่ควรกับท่าน หากท่านไม่....”คิมะพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อร่างบางมองเขาอยู่นานมาก แต่กับโดยร่างบางประกบจูบอีกครั้งปิดปากเขา
“ข้ารักเจ้าเหมือนกัน คิมะ...เพียงแต่ว่าข้ารู้สึกตัวช้าไป ขอโทษนะที่ทำให้คิดมาก”ดวงหน้าที่แดงซ่านหลบตาของคนกอดทำให้คิมะหัวใจพองโตกอดคนตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ
‘คิมะ เจ้ารักมากิใช่ไหม’มังกรเบญจธาตุถามขึ้นเมื่อให้ชายหนุ่มมาช่วยตนตักน้ำในลำธาร ทำให้เขามองหน้าเธอ อย่างประหลาดใจว่าคนตรงหน้ารู้ได้อย่างไร
‘อย่าบอกว่าไม่ เพราะการกระทำของเจ้า เด็ก 3 ขวบยังรู้’
‘ท่าน’
‘แต่ก็นะ เจ้ามากิดันยังไม่รู้สึกตัว’
‘ท่านหมายความว่าอย่างไร ท่านมะลิ’คำพูดของมังกรเบญจธาตุทำให้เขาอยากรู้ขึ้นมา
‘ก็นะ เจ้าคิดว่าคนที่เอาแต่ใจ ไม่ยอมใคร กับพลาดท่าเสียทียอมรับใช้ข้า เพราะอะไรละหากไม่ เพราะไม่อยากทำอะไรที่เคยทำผิดพลาดมาแล้ว ทั้ง ๆที่ให้เจ้ามาฆ่าข้า แต่พอเห็นเจ้าเสียทีอินุก็พลาดเสียเอง ถึงกับยอมขอร้องข้าไม่ให้ทำร้ายเจ้า ร้องไห้จนสลบไปนะ’คิมะอึงกับสิ่งที่ได้รับรู้ เพราะตอนนั้นเขาสู้ราชาจิ้งจอกดำพลาดท่าจนได้เลือด แต่ที่พลาดจริงก็ตอนได้ยินเสียงร่างบาง เมื่อหันกับไปมองก็เห็นคนที่ตนรักสลบไป พ่ายแพ้อีกฝ่ายที่เป็นต่ออยู่แล้ว
‘จงใช้โอกาสที่ยังอยู่กับข้าให้เป็นประโยค เจ้าเป็นคนดี เป็นที่พึ่งให้กับมากิได้ในอนาคตแน่นนอน แต่หากเจ้ายังชักช้าอยู่ทั้ง ๆ ที่มีโอกาส ระวังสุนัขมันจะคาบไปรับประทาน’
‘แต่ว่า หากข้าบอกรักมากิจริง ๆ ในนี้ แล้วในโลกแห่งความเป็นจริงละขอรับ อีกอย่างข้ากลัวว่าหากมากิรู้ แล้วเป็นตรงข้ามละท่าน’
‘ความรักนั้นไร้พรมแดน เจ้าเคยได้ยินไหม ไม่ว่าจะต่างศักดิ์ ต่างชนชั้น ต่างภาษา ต่างภพ ต่างเพศ หรือเพศเดียวกันหากมมีความรักให้แก่กันแล้ว เรื่องอื่นที่ผ่านเข้ามาก็คืออุปสรรคชั้นดีที่จะไว้พิสูจน์มัน แต่นี้เจ้ายังไม่เริ่มเลยก็กลับท้อแล้ว แล้วต่อไปละ หากเขาต้องมีใครสักคนเข้ามาในชีวิต ไม่ว่าจะเข้ามาด้วยเหตุใด ตอนนั้นถึง หมอนั้นจะรู้ใจตัวเอง มันก็สายเกินไป เจ้าอยากให้เป็นอย่างนั้นหรือ’คำสอนของเธอทำให้เขาได้คิดและกล้าที่จะสารภาพและไม่ผิดหวังเมื่ออีกฝากก็เปิดใจง่าย ๆ ไม่เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ มันทำให้เขารู้สึกมีความสุขและแปลกใจ
แต่ตอนนี้คงไม่ใช่เวลาถาม เพราะคนที่ถูกกอดเริ่มหาวแล้ว เขาจึงอุ้มร่างบางไปที่เตียงนอนของเจ้าตัวและวางร่างบางอย่างเบามือ และผลักจะเอาผ้าห่มให้
“เจ้าจะไปไหน”มากิดึงแขนร่างสูงไว้ก่อนที่จะคิดได้ว่า ทำอะไรลงไปก็หน้าแดงซ่านขึ้นมาอีกรอบเมื่อเห็นชายหนุ่มนำผ้ามาห่มให้ตน
“นอนได้แล้วขอรับ”คิมะเห็นหน้าที่แดงก่ำแล้วยิ้มละมาย พร้อมกับสอดตัวเองเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันกับร่างบางพร้อมกอดกระชับคนรักให้มานอนบนอกของเขา แล้ว...........หลับไปพร้อมกัน(อันแน่นรู้นะคิดอะไรอยู่ อิอิ:คนแต่ง)
dargonblack เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 พ.ย. 2555, 22:27:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 พ.ย. 2555, 22:55:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 1493
| << ตอนที่ 4 4 ภารกิจกับสิ่งที่ชอบ อิอิ 2 | น้ำตกสะท้อนจันทร์ ทุ่งดอกไม้ดวงดาว >> |