อาญาสวาทมาเฟีย
ความรักของเขา ตายไปพร้อมกับภรรยาและลูกในท้อง เหลือเพียงความแค้นที่หล่อเลี้ยงหัวใจ เธอคือน้องสาวของคนที่ฆ่าภรรยาและลูกของเขา เธอจึงต้องชดใช้ความผิดครั้งนี้
Tags: มาเฟีย นิยาย รวิญาดา ผการุ้ง
ตอน: ตอนที่ 3. ไม่อาจเปลี่ยนใจ 50%
ตอนที่ 3.ไม่อาจเปลี่ยนใจ
“อะไรนะ แกบอกว่าลี่อิงอยู่ที่ไหนนะ!” หย่งเผิงตะคอกใส่อาเฟยด้วยความโมโห
เมื่ออีกฝ่ายรายงานให้รู้ว่าน้องสาวของเขาเดินทางไปฮ่องกงโดยไม่ได้บอกให้เขารู้ มาเฟียร้ายตบโต๊ะปังใบหน้าถมึงทึงกรุ่นโทสะ นึกโกรธน้องสาวตัวดีที่ไปไหนไม่ยอมบอกเขา อิงอรคงคิดว่าตัวเองเรียนจบแล้วไม่ต้องพึ่งพิงเขาอีก ถึงได้ปีกกล้าขาแข็งทำอะไรโดยไม่เห็นหัวพี่ชายคนนี้
“คุณริวอิจิเดินทางไปฮ่องกงพร้อมกับคุณลี่อิงด้วยครับ คนของเรารายงานว่าคุณลี่อิงเดินทางไปเยี่ยมคุณอารีย์น้าของเธอครับ” อาเฟยรีบอธิบายให้ผู้เป็นนายรู้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะโมโหมากไปกว่านี้
ใบหน้าเคร่งตึงของหย่งเผิงคลายลง เมื่อรู้ว่าน้องสาวไม่ได้เดินทางไปเพียงลำพัง แต่อิงอรก็มีความผิดฐานไม่ยอมขออนุญาตเขาอยู่ดี คนที่ผิดกว่าคืออาเฟยที่ไม่ยอมรายงานเรื่องนี้ให้รู้ตั้งแต่วันแรกๆ มาบอกเอาตอนที่เขากลับมาจากฮอกไกโด
“โทรไปเรียกตัวลี่อิงกลับมา” เขาสั่งการเสียงเข้ม
หย่งเผิงคิดว่าเขาไม่ควรปล่อยให้น้องสาวอยู่ที่ฮ่องกงนานๆ ถึงแม้จะไม่มีใครรู้ว่าอิงอรเป็นน้องสาวของเขา แต่การที่เธอไปที่นั่นก็ยากจะควบคุมความประพฤติได้ ยิ่งไปหาอารีย์ผู้เป็นน้าแบบนั้น อาจจะไม่ยอมกลับมาญี่ปุ่นอีกก็ได้ ข้อตกลงระหว่างเขากับทาเคชิจะล้มไม่ท่าตั้งแต่ยังไม่ได้จัดการ
“คุณลี่อิงปิดโทรศัพท์ครับ”
อาเฟยบอกผู้เป็นนาย หลังจากกดโทรหาอิงอรหลายครั้ง แต่หญิงสายไม่เปิดเครื่อง คงจะกลัวถูกพี่ชายว่าจึงทำแบบนี้ มือขวาของหย่งเผิงรู้สึกเป็นห่วงน้องสาวของผู้เป็นนายขึ้นมา เขารู้ดีว่านายของเขาขี้โมโหแค่ไหน หากอิงอรกลับมาถึงญี่ปุ่นคงไม่แคล้วถูกลงโทษหนักแน่
“นังน้องดื้อ คิดลองดีกับฉันหรือไง”
หย่งเผิงกัดฟันกรอดโมโหจนตัวสั่น เขาเกลียดคนขัดคำสั่งที่สุด ยิ่งเป็นคนที่เขาเกลียดชังอย่างน้องสาวคนละแม่อย่างอิงอร ยิ่งทำให้โทสะพุ่งแรง เขาปราณีกับอิงอรมามากพอแล้ว ถึงเวลาต้องสั่งสอนให้หลาบจำจะได้ไม่กล้าขัดคำสั่งอีกมาเฟียร้ายหยิบโทรศัพท์มากดโทรหาคนของเขา
“อาสง นี่ฉันหย่งเผิงนะ”
“ครับพี่เผิง พี่มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม เหมือนที่เคยทำมาก่อน
“ฉันจะให้แกช่วยเอาตัวผู้หญิงคนหนึ่งมาให้ฉันหน่อย” หย่งเผิงเดินมานั่งที่โซฟากลางห้อง ยื่นมือมารับถ้วยชาที่อาเฟยรินส่งให้มาจิบดับอารมณ์กรุ่นร้อนในใจ “เธอชื่ออิงอร เป็นหลานสาวของเมียไอ้อาปิงมือขวาของไอ้จางหลง”
“หลานของเมียไอ้อาปิงเหรอครับ ได้ครับพี่เผิง พี่จะให้ผมเอาตัวมันมาให้พี่ที่ไหนครับ” จ้าวสงรับปากอย่างไม่อิดออด ด้วยเกลียดชังจางหลงกับอาปิงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“เอามันไปไว้ที่เซฟเฮ้าส์ของแกก่อนก็ได้ ฉันจะไปจัดการมันเอง”
ถ้อยคำของหย่งเผิงทำให้คนปลายสาย นิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยถามว่า “ผมช่วยจัดการให้พี่เผิงเองก็ได้ครับ ไม่ต้องมาจัดการด้วยตัวเองให้ลำบาก แค่ผู้หญิงคนเดียวเรื่องขี้ผง” จ้าวสงขันอาสาลงมือทำงานให้ โดยไม่รู้ว่าลูกพี่ของตนต้องการให้ทำอะไรแค่ไหน
“ทำตามที่ฉันบอกก็พออาสง”
หย่งเผิงส่ายหน้าระอากับความขี้ประจบของจ้าวสง อีกฝ่ายเคยเป็นลูกน้องใต้สังกัดของเขามาก่อน และเขาเคยช่วยเหลือสนับสนุนจนมีตำแหน่งในแก๊งค์ จ้าวสงจึงยังภักดีกับเขาอยู่ เมื่อเขาหวนกลับมาอีกครั้งจ้าวสงจึงเป็นมือเป็นเท้าช่วยเขาจัดการกับหลี่ไท่หยางกับจางหลงอีกแรง หย่งเผิงอาศัยจ้าวสงคอยส่งข่าวความเคลื่อนไหวของซื่อเหวินหลัวและหลี่ไท่หยางให้เขารับรู้ตลอดห้าปีที่ผ่านมา โดยให้การสนับสนุนอีกฝ่ายอย่างลับๆ ในการแย่งชิงอำนาจกับซื่อเหวินหลัว หากแผนการลอบฆ่าซื่อเหวินหลัวสำเร็จ จ้าวสงจะก้าวขึ้นมามีอำนาจสูงสุดในแก๊งค์มังกรแทนซื่อเหวินหลัว หลังจากนั้นเขาจะคอยชักใยอยู่เบื้องหลังให้จ้าวสงออกหน้าปะทะกับหลี่ไท่หยางและจางหลง
“ครับพี่เผิง” จ้าวสงรับคำ ก่อนวางสายไป
“คุณหย่งจะไปฮ่องกงจริงหรือครับ” อาเฟยที่ฟังอยู่เอ่ยถามขึ้น
หย่งเผิงส่ายหน้า ยกน้ำชาขึ้นจิบแล้วบอกว่า “ใครว่าฉันจะไปเองล่ะ แกนั่นแหละต้องไปเอาตัวนังลี่อิงมาให้ฉัน ระวังริวอิจิด้วยนะอย่าให้เป็นอันตราย ฉันอยากสั่งสอนนังน้องหัวดื้อให้มันกลัวเสียบ้าง มันจะได้ไม่กล้าขัดคำสั่งฉันอีก”
“อาสงไม่รู้ว่าคุณลี่อิงเป็นน้องสาวคุณหย่ง ผมเกรงว่ามันจะทำอะไรหนักมือไป มันยิ่งโรคจิตอยู่ด้วย” อาเฟยอดเป็นห่วงอิงอรไม่ได้
นายของเขาปกปิดเรื่องน้องสาวคนนี้มาตลอด คนในแก๊งค์ไม่มีใครรู้ว่าหย่งเผิงมีน้องสาวต่างมารดาอยู่คนหนึ่ง เพราะหย่งเผิงไล่อิงอรกับมารดาของเธอออกจากบ้านหลังจากบิดาเสียชีวิต เขาเกลียดชังสองแม่ลูกจนสั่งให้คนมาตามฆ่ามารดาของอิงอรที่เมืองไทย โชคดีที่หย่งเผิงยังเห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดไม่สั่งฆ่าอิงอรไปพร้อมกัน แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้รักใคร่ใยดีน้องสาวเท่าไหร่ หากริวอิจิลูกชายของทาเคชิไม่มาชอบพออิงอร นายของเขาคงไม่เห็นความสำคัญของน้องสาว
“มันไม่กล้าทำเกินคำสั่งหรอก อย่าคิดมากน่า” หย่งเผิงยิ้มหยันมองหน้าลูกน้องคนสนิทอย่างรู้ทัน “นังลี่อิงมันแค่หมากในเกมของฉัน ถ้ามันไร้ประโยชน์เมื่อไหร่ ฉันจะยกให้แกเอาไว้เล่น”
อาเฟยหน้าขรึมลง ไม่กล้าสบตาผู้เป็นนาย หย่งเผิงคงรู้ว่าเขาแอบคิดอะไรกับน้องสาวของอีกฝ่าย ถึงได้พูดออกมาแบบนั้น อาเฟยรู้ดีว่านายของตนเป็นคนเจ้าเล่ห์แสนกล หากคืนสู่อำนาจได้เมื่อไหร่ คงคิดกำจัดทาเคชิกับริวอิจิสองพ่อลูกเป็นแน่ ถึงตอนนั้นอิงอรจะไปไหนเสีย หย่งเผิงคงยกเธอให้เขาตอบแทนความดีความชอบที่เคยช่วยชีวิตไว้ อาเฟยแอบวาดหวัง
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
หนึ่งอาทิตย์แล้วที่อิงอรมาอยู่ที่บ้านของน้าสาว อารีย์เปิดโอกาสให้หลานสาวไปเที่ยวกับเพื่อนชายเพราะกำหนดผ่าคลอดของเธอยังมาไม่ถึง ริวอิจิแวะมารับอิงอรพาไปเที่ยวยังแหล่งท่องเที่ยวในย่านต่างๆ ของฮ่องกง วันนี้ริวอิจิพาอิงอรมาเที่ยวที่ โอเชี่ยนปาร์ค ซึ่งเป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมของฮ่องกง ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเกาะฮ่องกง มีเครื่องเล่นหลากหลายให้เล่นรวมถึงการแสดงโชว์ของสัตว์ อุโมงค์น้ำขนาดยักษ์และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ มากมายรายรอบเขา สองหนุ่มสาวพากันนั่งรถกระเช้าชมวิวทิวทัศน์อันงดงามอย่างเพลิดเพลิน กว่าจะเที่ยวชมได้ทั่วต้องใช้เวลาทั้งวันในการเที่ยวที่นี่
“เป็นไงบ้างเหนื่อยมั้ยน้ำอิง” ริวอิจิส่งน้ำผลไม้กระป๋องให้เพื่อนสาว หลังจากพากันเดินมาถึงรถแล้ว
“นิดหน่อยจ้ะ แต่สนุกมากกว่า” อิงอรยิ้มให้เพื่อนชายด้วยรอยยิ้มสดใส
เวลานี้เป็นเวลาเย็นพระอาทิตย์อ่อนแสงลงกำลังจะลับขอบฟ้า ประกายสีส้มอมทองอาบไล้ขอบผืนน้ำทะเล ดูสวยแปลกตา สองหนุ่มสาวนั่งเอนหลังในรถ ทอดสายตามองความงามของธรรมชาติ ผ่อนคลายความเหนื่อยล้าอันแสนสนุกจากการท่องเที่ยวมาตลอดวัน
ดวงตายาวเรียวสดใสของอิงอรหรี่ปิดลง พร้อมกับระบายลมหายใจออกช้าๆ เอนอิงศีรษะซบพนักเบาะหนังเนื้อดี ของรถยนต์คันหรูที่จางหลงมีน้ำใจให้ยืมมาใช้ระหว่างพำนักอยู่ที่ฮ่องกง ใบหน้างามผุดผาดสงบนิ่งอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง ละวางโลกภายนอกไว้ชั่วคราว
ตั้งแต่วันแรกที่เธอได้ก้าวเข้ามาในบ้านของจางหลง หญิงสาวไม่มีโอกาสได้เข้าไปในนั้นอีกเลย รุ่งเช้าของวันต่อมาจางหลงก็ส่งลูกชายกลับบ้านตระกูลหลี่ อิงอรแอบลอบมองสองพ่อลูกอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ เธอเห็นท่าทางขัดใจของจางหมิงเด็กชายไม่ยอมกลับออกฤทธิ์ร้องโวยวายแต่คนเป็นพ่อไม่สนใจ จับเจ้าตัวเล็กยัดใส่รถขับออกไป หลังจากกลับมาจากไปเที่ยวกับริวอิจิ อิงอรก็แอบย่องไปส่องดูเจ้าของบ้านอีก เธอรู้จากน้าสาวว่าช่วงเย็นหากไม่มีภารกิจอะไร จางหลงมักจะมานั่งเล่นอยู่ในสวนเป็นนานสองนาน ร่างสูงของเขาเดินเล่นอยู่ในสวนสวย บางครั้งก็พึมพำอะไรอยู่คนเดียว ท่าทางของเขาดูหมองเศร้าจนน่าสงสาร ต่อหน้าคนอื่นจางหลงจะทำตัวนิ่งเฉย บางคราก็เงียบขรึม ต่างจากเมื่อห้าปีก่อนที่เธอกับเขาเคยได้ใกล้ชิดกัน ตอนนั้นเขาเป็นคนช่างคุย มีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าหล่อเหลาเสมอ ดูอบอุ่นเป็นกันเองและน่าหลงไหล แต่ตอนนี้จางหลงได้กลายเป็นผู้ชายที่เย็นชา ไร้ชีวิตชีวาไปเสียแล้ว
อิงอรถอนหายใจกับตัวเองเมื่อนึกถึงความห่วงใยที่เธอมีให้เขา จางหลงไม่เคยทักทายหรือพูดคยกับเธออีกเลย แม้เธอจะแกล้งเดินเข้าไปในสวนตอนที่เขาอยู่ ชายหนุ่มจะเดินเลี่ยงหนีกลับเข้าไปในตึกเสีย พอนั่งรถมาเจอกันที่ประตูทางบ้านเขาก็มองเมินไม่ทักทายเหมือนไม่ใส่ใจเธอเลย
เธอเป็นแค่คนเคยรู้จัก แต่ไม่ใช่คนที่เขาจดจำ...
ถึงแม้เขาจะเมินเฉยกับเธอ แต่หัวใจเจ้ากรรมมันไม่เคยหยุดคิดถึงเขาได้สักวัน ดวงตาก็คอยจะมองแต่ร่างสูงสง่าของเขาอยู่ร่ำไป รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่สน ยังจะหน้าด้านหน้าทนหลงรักหลงชอบเขาอยู่ได้ อิงอรยกมือขึ้นทาบอกของตัวเอง เมื่อรู้สึกเจ็บปลาบขึ้นมา ดวงตาคู่สวยลืมขึ้นช้าๆ ก่อนจะกะพริบตาแรงๆ สองสามครั้งเมื่อเห็นสายตาของริวอิจิมองเธออยู่
“กลับบ้านกันเถอะริว น้ำอิงหิวจัง” อิงอรหลบสายตาอ่อนโยนนั้น รู้สึกผิดที่คิดถึงผู้ชายคนอื่น ทั้งที่มีคนแสนดีอยู่ข้างกาย ทำไมเธอถึงไม่รักเขาจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดหัวใจอยู่แบบนี้
“ริวก็หิวเหมือนกัน ขอไปกินข้าวด้วยคนนะ”
ใบหน้าคมคายของชายหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่น ระบายยิ้มออกมา ดวงตาทอประกายอบอุ่นไม่ต่างจากดวงอาทิตย์ในยามเช้า เขามักจะยิ้มให้เธอแบบนี้เสมอ เมื่อเห็นใบหน้าอ่อนใสมีรอยเหนื่อยล้า ทำให้เธอรู้สึกถึงความอาทรที่ส่งมา มิตรภาพอันแสนยาวนานกว่าสิบปีถักทอให้สองหนุ่มสาวรู้สึกผูกพันกัน แม้ฝ่ายหญิงจะไม่รักแต่ไม่อาจปฏิเสธความห่วงใยของเขาได้
“ริวจะกลับวันไหนจ้ะ” อิงอรชวนคุย ระหว่างรถเคลื่อนตัว
“ทำไม เบื่อหน้าริวแล้วเหรอ ถึงจะไล่กลับน่ะ”
ริวอิจิมองเพื่อนสาวด้วยสายตาตัดพ้อ หลายวันมานี้เขาสังเกตเห็นอิงอรแอบเหม่อหลายครั้ง เพื่อนสาวของเขาไม่เคยมีอาการแบบนี้มาก่อน พอมาถึงฮ่องกงอิงอรดูมีอะไรบางอย่างในใจ เขารู้ดีว่าเธอไม่เคยคิดอะไรกับเขามากเกินกว่าคำว่าเพื่อน แต่ยังหวังว่าเธอจะหันมามองเขาบ้าง เมื่อเธอไม่เคยเหลือบแลสายตามองผู้ชายคนไหนเช่นกัน แต่ตอนนี้ความเชื่อมั่นนั้นเริ่มสั่นคลอน เมื่อเขาเห็นสายตาของเพื่อนสาวทอดมองเจ้านายของน้าเขย ด้วยแววตาที่เธอไม่เคยมองเขาหรือผู้ชายคนไหน ยามพลั้งเผลออิงอรจะชะเง้อชะแง้แลมองร่างสูงใหญ่ของจางหลงอยู่บ่อยครั้ง เวลาแค่ไม่กี่วันทำไมผู้ชายคนนั้นถึงได้มีอิทธิพลต่อหญิงสาวได้มากมายขนาดนี้ ริวอิจิได้แต่แอบนึกขัดเคืองใจ
“ไม่ใช่สักหน่อย น้ำอิงแค่อยากรู้ว่าริวจะอยู่จนน้าอ้อยคลอดหรือเปล่า” เธอรีบอธิบายเมื่อเห็นเพื่อนเข้าใจผิด มือบางแตะท่อนแขนคนขี้น้อยใจ ยิ้มหวานให้เขาอย่างที่เคยทำ
“ริวจ้ะ ริวคนดี อย่าน้อยใจน้ำอิงเลยน้า...”
ริวอิจิทนปั้นหน้าเคร่งอยู่ไม่ไหว หลุดยิ้มออกมาจนได้ เขาไม่เคยทนลูกอ้อนกับยิ้มหวานๆ ของเพื่อนสาวได้สักครั้ง ไม่เคยโกรธเธอลงหรือขัดใจเธอได้สักหน หัวใจของเขาตกเป็นทาสผู้หญิงคนนี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้น
“คราวหลังอย่าพูดอะไรกำกวมแบบนี้สิ รู้มั้ยว่าริวเป็นคนคิดมาก” เขาหายน้อยใจแล้ว แต่ยังเก็กหน้าทำเสียงเข้ม
“จ้า คราวหน้าคราวต่อไป น้ำอิงจะพูดให้ชัดให้เคลียร์ โอเคมั้ย” อิงอรยิ้มกว้าง ให้คำมั่นเสียงใส
“อื้อ... มีอะไรก็พูดกันตรงๆ เราสองคนเป็น... เป็นเพื่อนกันนะ” ริวอิจิรู้สึกจุกอก เมื่อคิดถึงสถานะของเขาและเธอ “เพื่อนกันมีอะไรก็พูดกันได้ ขอให้รู้ไว้นะน้ำอิง ว่าต่อให้น้ำอิงไม่เชื่อใจคนทั้งโลก แต่ริวจะเป็นคนเดียวที่น้ำอิงเชื่อใจได้ ริวจะไม่มีวันทำร้ายน้ำอิง”
ถ้อยคำของเขากระแทกใจคนฟังจนน้ำตาซึม ได้แต่ยิ้มอ่อนๆ ให้เขาด้วยความซาบซึ้ง มือหนาเอื้อมมากุมมือบางไว้แน่น ส่งผ่านความรู้สึกในหัวใจของเขาให้เธอรับรู้ อิงอรกระชับมือตอบเธอเชื่อทุกคำพูดของริวอิจิ แม้เขาจะไม่ได้เป็นคนรักของเธอ แต่เขาจะปกป้องเธอเสมอ เหมือนที่เคยทำมาตลอด
สองหนุ่มสาวนิ่งเงียบไปตลอดทาง มือกุมกันไว้ไม่ยอมปล่อย ฝ่ายหนึ่งขอเป็นแค่คนคอยปกป้องเธอ อีกฝ่ายรับรู้และเข้าใจ แต่ไม่อาจก้าวข้ามเส้นแบ่งของความเป็นเพื่อนมาได้
มิตรภาพและความปรารถนาดี คือสิ่งเดียวที่เชื่อมหัวใจสองดวงไว้ด้วยกัน...
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
มาอัพครึ่งแรกให้อ่านกันก่อนนะคะ
ครึ่งแรกมาดูความมิตรภาพอันแสนงดงามของหนูน้ำอิงกับหนุ่มริวอิจิกันก่อนนะคะ
หนุ่มคนนี้น่ารักมาก แต่เขาเป็นพระรองค่ะ (พระรองมักจะแสนดี แต่นางเอกไม่รัก อกหักรับประทานแห้วตอนจบตลอด เห้อ...)
ครึ่งหลังค่อยเจอเฮียหลงนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
รวิญาดา/ผการุ้ง
“อะไรนะ แกบอกว่าลี่อิงอยู่ที่ไหนนะ!” หย่งเผิงตะคอกใส่อาเฟยด้วยความโมโห
เมื่ออีกฝ่ายรายงานให้รู้ว่าน้องสาวของเขาเดินทางไปฮ่องกงโดยไม่ได้บอกให้เขารู้ มาเฟียร้ายตบโต๊ะปังใบหน้าถมึงทึงกรุ่นโทสะ นึกโกรธน้องสาวตัวดีที่ไปไหนไม่ยอมบอกเขา อิงอรคงคิดว่าตัวเองเรียนจบแล้วไม่ต้องพึ่งพิงเขาอีก ถึงได้ปีกกล้าขาแข็งทำอะไรโดยไม่เห็นหัวพี่ชายคนนี้
“คุณริวอิจิเดินทางไปฮ่องกงพร้อมกับคุณลี่อิงด้วยครับ คนของเรารายงานว่าคุณลี่อิงเดินทางไปเยี่ยมคุณอารีย์น้าของเธอครับ” อาเฟยรีบอธิบายให้ผู้เป็นนายรู้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะโมโหมากไปกว่านี้
ใบหน้าเคร่งตึงของหย่งเผิงคลายลง เมื่อรู้ว่าน้องสาวไม่ได้เดินทางไปเพียงลำพัง แต่อิงอรก็มีความผิดฐานไม่ยอมขออนุญาตเขาอยู่ดี คนที่ผิดกว่าคืออาเฟยที่ไม่ยอมรายงานเรื่องนี้ให้รู้ตั้งแต่วันแรกๆ มาบอกเอาตอนที่เขากลับมาจากฮอกไกโด
“โทรไปเรียกตัวลี่อิงกลับมา” เขาสั่งการเสียงเข้ม
หย่งเผิงคิดว่าเขาไม่ควรปล่อยให้น้องสาวอยู่ที่ฮ่องกงนานๆ ถึงแม้จะไม่มีใครรู้ว่าอิงอรเป็นน้องสาวของเขา แต่การที่เธอไปที่นั่นก็ยากจะควบคุมความประพฤติได้ ยิ่งไปหาอารีย์ผู้เป็นน้าแบบนั้น อาจจะไม่ยอมกลับมาญี่ปุ่นอีกก็ได้ ข้อตกลงระหว่างเขากับทาเคชิจะล้มไม่ท่าตั้งแต่ยังไม่ได้จัดการ
“คุณลี่อิงปิดโทรศัพท์ครับ”
อาเฟยบอกผู้เป็นนาย หลังจากกดโทรหาอิงอรหลายครั้ง แต่หญิงสายไม่เปิดเครื่อง คงจะกลัวถูกพี่ชายว่าจึงทำแบบนี้ มือขวาของหย่งเผิงรู้สึกเป็นห่วงน้องสาวของผู้เป็นนายขึ้นมา เขารู้ดีว่านายของเขาขี้โมโหแค่ไหน หากอิงอรกลับมาถึงญี่ปุ่นคงไม่แคล้วถูกลงโทษหนักแน่
“นังน้องดื้อ คิดลองดีกับฉันหรือไง”
หย่งเผิงกัดฟันกรอดโมโหจนตัวสั่น เขาเกลียดคนขัดคำสั่งที่สุด ยิ่งเป็นคนที่เขาเกลียดชังอย่างน้องสาวคนละแม่อย่างอิงอร ยิ่งทำให้โทสะพุ่งแรง เขาปราณีกับอิงอรมามากพอแล้ว ถึงเวลาต้องสั่งสอนให้หลาบจำจะได้ไม่กล้าขัดคำสั่งอีกมาเฟียร้ายหยิบโทรศัพท์มากดโทรหาคนของเขา
“อาสง นี่ฉันหย่งเผิงนะ”
“ครับพี่เผิง พี่มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม เหมือนที่เคยทำมาก่อน
“ฉันจะให้แกช่วยเอาตัวผู้หญิงคนหนึ่งมาให้ฉันหน่อย” หย่งเผิงเดินมานั่งที่โซฟากลางห้อง ยื่นมือมารับถ้วยชาที่อาเฟยรินส่งให้มาจิบดับอารมณ์กรุ่นร้อนในใจ “เธอชื่ออิงอร เป็นหลานสาวของเมียไอ้อาปิงมือขวาของไอ้จางหลง”
“หลานของเมียไอ้อาปิงเหรอครับ ได้ครับพี่เผิง พี่จะให้ผมเอาตัวมันมาให้พี่ที่ไหนครับ” จ้าวสงรับปากอย่างไม่อิดออด ด้วยเกลียดชังจางหลงกับอาปิงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“เอามันไปไว้ที่เซฟเฮ้าส์ของแกก่อนก็ได้ ฉันจะไปจัดการมันเอง”
ถ้อยคำของหย่งเผิงทำให้คนปลายสาย นิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยถามว่า “ผมช่วยจัดการให้พี่เผิงเองก็ได้ครับ ไม่ต้องมาจัดการด้วยตัวเองให้ลำบาก แค่ผู้หญิงคนเดียวเรื่องขี้ผง” จ้าวสงขันอาสาลงมือทำงานให้ โดยไม่รู้ว่าลูกพี่ของตนต้องการให้ทำอะไรแค่ไหน
“ทำตามที่ฉันบอกก็พออาสง”
หย่งเผิงส่ายหน้าระอากับความขี้ประจบของจ้าวสง อีกฝ่ายเคยเป็นลูกน้องใต้สังกัดของเขามาก่อน และเขาเคยช่วยเหลือสนับสนุนจนมีตำแหน่งในแก๊งค์ จ้าวสงจึงยังภักดีกับเขาอยู่ เมื่อเขาหวนกลับมาอีกครั้งจ้าวสงจึงเป็นมือเป็นเท้าช่วยเขาจัดการกับหลี่ไท่หยางกับจางหลงอีกแรง หย่งเผิงอาศัยจ้าวสงคอยส่งข่าวความเคลื่อนไหวของซื่อเหวินหลัวและหลี่ไท่หยางให้เขารับรู้ตลอดห้าปีที่ผ่านมา โดยให้การสนับสนุนอีกฝ่ายอย่างลับๆ ในการแย่งชิงอำนาจกับซื่อเหวินหลัว หากแผนการลอบฆ่าซื่อเหวินหลัวสำเร็จ จ้าวสงจะก้าวขึ้นมามีอำนาจสูงสุดในแก๊งค์มังกรแทนซื่อเหวินหลัว หลังจากนั้นเขาจะคอยชักใยอยู่เบื้องหลังให้จ้าวสงออกหน้าปะทะกับหลี่ไท่หยางและจางหลง
“ครับพี่เผิง” จ้าวสงรับคำ ก่อนวางสายไป
“คุณหย่งจะไปฮ่องกงจริงหรือครับ” อาเฟยที่ฟังอยู่เอ่ยถามขึ้น
หย่งเผิงส่ายหน้า ยกน้ำชาขึ้นจิบแล้วบอกว่า “ใครว่าฉันจะไปเองล่ะ แกนั่นแหละต้องไปเอาตัวนังลี่อิงมาให้ฉัน ระวังริวอิจิด้วยนะอย่าให้เป็นอันตราย ฉันอยากสั่งสอนนังน้องหัวดื้อให้มันกลัวเสียบ้าง มันจะได้ไม่กล้าขัดคำสั่งฉันอีก”
“อาสงไม่รู้ว่าคุณลี่อิงเป็นน้องสาวคุณหย่ง ผมเกรงว่ามันจะทำอะไรหนักมือไป มันยิ่งโรคจิตอยู่ด้วย” อาเฟยอดเป็นห่วงอิงอรไม่ได้
นายของเขาปกปิดเรื่องน้องสาวคนนี้มาตลอด คนในแก๊งค์ไม่มีใครรู้ว่าหย่งเผิงมีน้องสาวต่างมารดาอยู่คนหนึ่ง เพราะหย่งเผิงไล่อิงอรกับมารดาของเธอออกจากบ้านหลังจากบิดาเสียชีวิต เขาเกลียดชังสองแม่ลูกจนสั่งให้คนมาตามฆ่ามารดาของอิงอรที่เมืองไทย โชคดีที่หย่งเผิงยังเห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดไม่สั่งฆ่าอิงอรไปพร้อมกัน แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้รักใคร่ใยดีน้องสาวเท่าไหร่ หากริวอิจิลูกชายของทาเคชิไม่มาชอบพออิงอร นายของเขาคงไม่เห็นความสำคัญของน้องสาว
“มันไม่กล้าทำเกินคำสั่งหรอก อย่าคิดมากน่า” หย่งเผิงยิ้มหยันมองหน้าลูกน้องคนสนิทอย่างรู้ทัน “นังลี่อิงมันแค่หมากในเกมของฉัน ถ้ามันไร้ประโยชน์เมื่อไหร่ ฉันจะยกให้แกเอาไว้เล่น”
อาเฟยหน้าขรึมลง ไม่กล้าสบตาผู้เป็นนาย หย่งเผิงคงรู้ว่าเขาแอบคิดอะไรกับน้องสาวของอีกฝ่าย ถึงได้พูดออกมาแบบนั้น อาเฟยรู้ดีว่านายของตนเป็นคนเจ้าเล่ห์แสนกล หากคืนสู่อำนาจได้เมื่อไหร่ คงคิดกำจัดทาเคชิกับริวอิจิสองพ่อลูกเป็นแน่ ถึงตอนนั้นอิงอรจะไปไหนเสีย หย่งเผิงคงยกเธอให้เขาตอบแทนความดีความชอบที่เคยช่วยชีวิตไว้ อาเฟยแอบวาดหวัง
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
หนึ่งอาทิตย์แล้วที่อิงอรมาอยู่ที่บ้านของน้าสาว อารีย์เปิดโอกาสให้หลานสาวไปเที่ยวกับเพื่อนชายเพราะกำหนดผ่าคลอดของเธอยังมาไม่ถึง ริวอิจิแวะมารับอิงอรพาไปเที่ยวยังแหล่งท่องเที่ยวในย่านต่างๆ ของฮ่องกง วันนี้ริวอิจิพาอิงอรมาเที่ยวที่ โอเชี่ยนปาร์ค ซึ่งเป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมของฮ่องกง ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเกาะฮ่องกง มีเครื่องเล่นหลากหลายให้เล่นรวมถึงการแสดงโชว์ของสัตว์ อุโมงค์น้ำขนาดยักษ์และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ มากมายรายรอบเขา สองหนุ่มสาวพากันนั่งรถกระเช้าชมวิวทิวทัศน์อันงดงามอย่างเพลิดเพลิน กว่าจะเที่ยวชมได้ทั่วต้องใช้เวลาทั้งวันในการเที่ยวที่นี่
“เป็นไงบ้างเหนื่อยมั้ยน้ำอิง” ริวอิจิส่งน้ำผลไม้กระป๋องให้เพื่อนสาว หลังจากพากันเดินมาถึงรถแล้ว
“นิดหน่อยจ้ะ แต่สนุกมากกว่า” อิงอรยิ้มให้เพื่อนชายด้วยรอยยิ้มสดใส
เวลานี้เป็นเวลาเย็นพระอาทิตย์อ่อนแสงลงกำลังจะลับขอบฟ้า ประกายสีส้มอมทองอาบไล้ขอบผืนน้ำทะเล ดูสวยแปลกตา สองหนุ่มสาวนั่งเอนหลังในรถ ทอดสายตามองความงามของธรรมชาติ ผ่อนคลายความเหนื่อยล้าอันแสนสนุกจากการท่องเที่ยวมาตลอดวัน
ดวงตายาวเรียวสดใสของอิงอรหรี่ปิดลง พร้อมกับระบายลมหายใจออกช้าๆ เอนอิงศีรษะซบพนักเบาะหนังเนื้อดี ของรถยนต์คันหรูที่จางหลงมีน้ำใจให้ยืมมาใช้ระหว่างพำนักอยู่ที่ฮ่องกง ใบหน้างามผุดผาดสงบนิ่งอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง ละวางโลกภายนอกไว้ชั่วคราว
ตั้งแต่วันแรกที่เธอได้ก้าวเข้ามาในบ้านของจางหลง หญิงสาวไม่มีโอกาสได้เข้าไปในนั้นอีกเลย รุ่งเช้าของวันต่อมาจางหลงก็ส่งลูกชายกลับบ้านตระกูลหลี่ อิงอรแอบลอบมองสองพ่อลูกอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ เธอเห็นท่าทางขัดใจของจางหมิงเด็กชายไม่ยอมกลับออกฤทธิ์ร้องโวยวายแต่คนเป็นพ่อไม่สนใจ จับเจ้าตัวเล็กยัดใส่รถขับออกไป หลังจากกลับมาจากไปเที่ยวกับริวอิจิ อิงอรก็แอบย่องไปส่องดูเจ้าของบ้านอีก เธอรู้จากน้าสาวว่าช่วงเย็นหากไม่มีภารกิจอะไร จางหลงมักจะมานั่งเล่นอยู่ในสวนเป็นนานสองนาน ร่างสูงของเขาเดินเล่นอยู่ในสวนสวย บางครั้งก็พึมพำอะไรอยู่คนเดียว ท่าทางของเขาดูหมองเศร้าจนน่าสงสาร ต่อหน้าคนอื่นจางหลงจะทำตัวนิ่งเฉย บางคราก็เงียบขรึม ต่างจากเมื่อห้าปีก่อนที่เธอกับเขาเคยได้ใกล้ชิดกัน ตอนนั้นเขาเป็นคนช่างคุย มีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าหล่อเหลาเสมอ ดูอบอุ่นเป็นกันเองและน่าหลงไหล แต่ตอนนี้จางหลงได้กลายเป็นผู้ชายที่เย็นชา ไร้ชีวิตชีวาไปเสียแล้ว
อิงอรถอนหายใจกับตัวเองเมื่อนึกถึงความห่วงใยที่เธอมีให้เขา จางหลงไม่เคยทักทายหรือพูดคยกับเธออีกเลย แม้เธอจะแกล้งเดินเข้าไปในสวนตอนที่เขาอยู่ ชายหนุ่มจะเดินเลี่ยงหนีกลับเข้าไปในตึกเสีย พอนั่งรถมาเจอกันที่ประตูทางบ้านเขาก็มองเมินไม่ทักทายเหมือนไม่ใส่ใจเธอเลย
เธอเป็นแค่คนเคยรู้จัก แต่ไม่ใช่คนที่เขาจดจำ...
ถึงแม้เขาจะเมินเฉยกับเธอ แต่หัวใจเจ้ากรรมมันไม่เคยหยุดคิดถึงเขาได้สักวัน ดวงตาก็คอยจะมองแต่ร่างสูงสง่าของเขาอยู่ร่ำไป รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่สน ยังจะหน้าด้านหน้าทนหลงรักหลงชอบเขาอยู่ได้ อิงอรยกมือขึ้นทาบอกของตัวเอง เมื่อรู้สึกเจ็บปลาบขึ้นมา ดวงตาคู่สวยลืมขึ้นช้าๆ ก่อนจะกะพริบตาแรงๆ สองสามครั้งเมื่อเห็นสายตาของริวอิจิมองเธออยู่
“กลับบ้านกันเถอะริว น้ำอิงหิวจัง” อิงอรหลบสายตาอ่อนโยนนั้น รู้สึกผิดที่คิดถึงผู้ชายคนอื่น ทั้งที่มีคนแสนดีอยู่ข้างกาย ทำไมเธอถึงไม่รักเขาจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดหัวใจอยู่แบบนี้
“ริวก็หิวเหมือนกัน ขอไปกินข้าวด้วยคนนะ”
ใบหน้าคมคายของชายหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่น ระบายยิ้มออกมา ดวงตาทอประกายอบอุ่นไม่ต่างจากดวงอาทิตย์ในยามเช้า เขามักจะยิ้มให้เธอแบบนี้เสมอ เมื่อเห็นใบหน้าอ่อนใสมีรอยเหนื่อยล้า ทำให้เธอรู้สึกถึงความอาทรที่ส่งมา มิตรภาพอันแสนยาวนานกว่าสิบปีถักทอให้สองหนุ่มสาวรู้สึกผูกพันกัน แม้ฝ่ายหญิงจะไม่รักแต่ไม่อาจปฏิเสธความห่วงใยของเขาได้
“ริวจะกลับวันไหนจ้ะ” อิงอรชวนคุย ระหว่างรถเคลื่อนตัว
“ทำไม เบื่อหน้าริวแล้วเหรอ ถึงจะไล่กลับน่ะ”
ริวอิจิมองเพื่อนสาวด้วยสายตาตัดพ้อ หลายวันมานี้เขาสังเกตเห็นอิงอรแอบเหม่อหลายครั้ง เพื่อนสาวของเขาไม่เคยมีอาการแบบนี้มาก่อน พอมาถึงฮ่องกงอิงอรดูมีอะไรบางอย่างในใจ เขารู้ดีว่าเธอไม่เคยคิดอะไรกับเขามากเกินกว่าคำว่าเพื่อน แต่ยังหวังว่าเธอจะหันมามองเขาบ้าง เมื่อเธอไม่เคยเหลือบแลสายตามองผู้ชายคนไหนเช่นกัน แต่ตอนนี้ความเชื่อมั่นนั้นเริ่มสั่นคลอน เมื่อเขาเห็นสายตาของเพื่อนสาวทอดมองเจ้านายของน้าเขย ด้วยแววตาที่เธอไม่เคยมองเขาหรือผู้ชายคนไหน ยามพลั้งเผลออิงอรจะชะเง้อชะแง้แลมองร่างสูงใหญ่ของจางหลงอยู่บ่อยครั้ง เวลาแค่ไม่กี่วันทำไมผู้ชายคนนั้นถึงได้มีอิทธิพลต่อหญิงสาวได้มากมายขนาดนี้ ริวอิจิได้แต่แอบนึกขัดเคืองใจ
“ไม่ใช่สักหน่อย น้ำอิงแค่อยากรู้ว่าริวจะอยู่จนน้าอ้อยคลอดหรือเปล่า” เธอรีบอธิบายเมื่อเห็นเพื่อนเข้าใจผิด มือบางแตะท่อนแขนคนขี้น้อยใจ ยิ้มหวานให้เขาอย่างที่เคยทำ
“ริวจ้ะ ริวคนดี อย่าน้อยใจน้ำอิงเลยน้า...”
ริวอิจิทนปั้นหน้าเคร่งอยู่ไม่ไหว หลุดยิ้มออกมาจนได้ เขาไม่เคยทนลูกอ้อนกับยิ้มหวานๆ ของเพื่อนสาวได้สักครั้ง ไม่เคยโกรธเธอลงหรือขัดใจเธอได้สักหน หัวใจของเขาตกเป็นทาสผู้หญิงคนนี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้น
“คราวหลังอย่าพูดอะไรกำกวมแบบนี้สิ รู้มั้ยว่าริวเป็นคนคิดมาก” เขาหายน้อยใจแล้ว แต่ยังเก็กหน้าทำเสียงเข้ม
“จ้า คราวหน้าคราวต่อไป น้ำอิงจะพูดให้ชัดให้เคลียร์ โอเคมั้ย” อิงอรยิ้มกว้าง ให้คำมั่นเสียงใส
“อื้อ... มีอะไรก็พูดกันตรงๆ เราสองคนเป็น... เป็นเพื่อนกันนะ” ริวอิจิรู้สึกจุกอก เมื่อคิดถึงสถานะของเขาและเธอ “เพื่อนกันมีอะไรก็พูดกันได้ ขอให้รู้ไว้นะน้ำอิง ว่าต่อให้น้ำอิงไม่เชื่อใจคนทั้งโลก แต่ริวจะเป็นคนเดียวที่น้ำอิงเชื่อใจได้ ริวจะไม่มีวันทำร้ายน้ำอิง”
ถ้อยคำของเขากระแทกใจคนฟังจนน้ำตาซึม ได้แต่ยิ้มอ่อนๆ ให้เขาด้วยความซาบซึ้ง มือหนาเอื้อมมากุมมือบางไว้แน่น ส่งผ่านความรู้สึกในหัวใจของเขาให้เธอรับรู้ อิงอรกระชับมือตอบเธอเชื่อทุกคำพูดของริวอิจิ แม้เขาจะไม่ได้เป็นคนรักของเธอ แต่เขาจะปกป้องเธอเสมอ เหมือนที่เคยทำมาตลอด
สองหนุ่มสาวนิ่งเงียบไปตลอดทาง มือกุมกันไว้ไม่ยอมปล่อย ฝ่ายหนึ่งขอเป็นแค่คนคอยปกป้องเธอ อีกฝ่ายรับรู้และเข้าใจ แต่ไม่อาจก้าวข้ามเส้นแบ่งของความเป็นเพื่อนมาได้
มิตรภาพและความปรารถนาดี คือสิ่งเดียวที่เชื่อมหัวใจสองดวงไว้ด้วยกัน...
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
มาอัพครึ่งแรกให้อ่านกันก่อนนะคะ
ครึ่งแรกมาดูความมิตรภาพอันแสนงดงามของหนูน้ำอิงกับหนุ่มริวอิจิกันก่อนนะคะ
หนุ่มคนนี้น่ารักมาก แต่เขาเป็นพระรองค่ะ (พระรองมักจะแสนดี แต่นางเอกไม่รัก อกหักรับประทานแห้วตอนจบตลอด เห้อ...)
ครึ่งหลังค่อยเจอเฮียหลงนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
รวิญาดา/ผการุ้ง
รวิญาดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 พ.ย. 2555, 01:04:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 พ.ย. 2555, 01:04:17 น.
จำนวนการเข้าชม : 2466
| << ตอนที่ 2. หมากในเกมแค้น | ตอนที่ 3. ไม่อาจเปลี่ยนใจ 100% >> |
แว่นใส 7 พ.ย. 2555, 12:21:35 น.
น่าสงสารนะ
น่าสงสารนะ
หมูอ้วน 7 พ.ย. 2555, 14:31:23 น.
หาคู่ให้ริว สักคนนะค่ะ สงสารริวจังเลย
หาคู่ให้ริว สักคนนะค่ะ สงสารริวจังเลย
เคสิยาห์ 7 พ.ย. 2555, 18:46:03 น.
หย่งเผิง โคตรชั่วเลย อย่างนี้ต้องให้น้ำอิงแก้แค้นให้แม่มั๊ยเนี่ย เฮียหลงแก้แค้นให้อวี้เหมย จขรก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ กินน้ำเยอะๆนอนพักผ่อนให้เพียงพอนะคะ
หย่งเผิง โคตรชั่วเลย อย่างนี้ต้องให้น้ำอิงแก้แค้นให้แม่มั๊ยเนี่ย เฮียหลงแก้แค้นให้อวี้เหมย จขรก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ กินน้ำเยอะๆนอนพักผ่อนให้เพียงพอนะคะ
shotang 24 ธ.ค. 2555, 12:24:53 น.
ฮื้ อ น่าสงสารริวจัง
ฮื้ อ น่าสงสารริวจัง