I love you sir รักนะค่ะคุณชาย
สวัสดีจ้าวันนี้จะมาแนะนาตัวละครกันนิดๆหน่อยๆ ตัวละครตัวแรกมีชื่อว่า “ชิสุ ฮารุกะ” (มีฉายาว่ายัยบื้อ โดย โทโอรุเป็นผู้ตั้งให้) เกิดวันที่ 30 มีนาคม 2542
เป็นนางเอกของเรื่องจ้า และก็มีเหตุผลจำเป็นที่จะต้องมาเป็นเมดของ โทงะ โทโอรุ
ตัวละครตัวที่สองมีชื่อว่า “โทงะ โทโอรุ”(มีฉายาว่านายจอมหยิ่ง โดย ฮารุกะแอบตั้งให้ ^-^) เกิดวันที่ 27 ธันวาคม 2542 เป็นพระเอกจ้า ซึ่งเป็นเจ้านายที่เอาแต่ใจสุดๆ เห็นแก่ตัวสุดๆ และก็นิสัยคุณหนูสุดๆ หาที่ใดเปรียบมิได้ *3*(เหนื่อยใจแทน ฮารุกะจัง)
ตัวละครตัวที่สามมีชื่อว่า “โทกะ มิสึโกะ”อยากจะบอกว่า she ร้ายมาก เกิดวันที่ 27 กันยายน 2542 เป็นคู่ปรับของ”ฮารุกะ”
ตัวละครตัวที่สี่มีชื่อว่า “โฮยะ อิซึ” เป็นเพื่อนของ “ฮารุกะ” เกิดวันที่ 5 มกราคม 2542 เป็นเพื่อนสนิทผู้ชายของฮารุกะซึ่งอิซึเองก็แอบชอบฮารุกะมาตั้งนานแล้วด้วย โดยที่ฮารุกะเองไม่รู้เรื่องเลย (บื้อสมฉายาจริงๆ)
งั้นพอแค่ สี่ตัวละครก่อนนะ (>-<)
เป็นนางเอกของเรื่องจ้า และก็มีเหตุผลจำเป็นที่จะต้องมาเป็นเมดของ โทงะ โทโอรุ
ตัวละครตัวที่สองมีชื่อว่า “โทงะ โทโอรุ”(มีฉายาว่านายจอมหยิ่ง โดย ฮารุกะแอบตั้งให้ ^-^) เกิดวันที่ 27 ธันวาคม 2542 เป็นพระเอกจ้า ซึ่งเป็นเจ้านายที่เอาแต่ใจสุดๆ เห็นแก่ตัวสุดๆ และก็นิสัยคุณหนูสุดๆ หาที่ใดเปรียบมิได้ *3*(เหนื่อยใจแทน ฮารุกะจัง)
ตัวละครตัวที่สามมีชื่อว่า “โทกะ มิสึโกะ”อยากจะบอกว่า she ร้ายมาก เกิดวันที่ 27 กันยายน 2542 เป็นคู่ปรับของ”ฮารุกะ”
ตัวละครตัวที่สี่มีชื่อว่า “โฮยะ อิซึ” เป็นเพื่อนของ “ฮารุกะ” เกิดวันที่ 5 มกราคม 2542 เป็นเพื่อนสนิทผู้ชายของฮารุกะซึ่งอิซึเองก็แอบชอบฮารุกะมาตั้งนานแล้วด้วย โดยที่ฮารุกะเองไม่รู้เรื่องเลย (บื้อสมฉายาจริงๆ)
งั้นพอแค่ สี่ตัวละครก่อนนะ (>-<)
Tags: วัยรุ่น โรแมนติกคอมเมดี้
ตอน: บทที่1 ฉันเนี่ยนะ!!!..เป็นเมดของนาย
“ฮาว~ เช้าแล้วหรอ แม่ค่ะ! ทำไมไม่ปลุกหนู เดียวหนูก็ไปโรงเรียนสายหรอก อ๊ากกกก ก~ นี่มัน!!! 07.50 น. แล้ว อ้าวแม่หายไปไหน? คงไปทำงานแล้วมั้ง แต่ต้องโดนทำโทษแน่เลยเรา!!”
ณ โรงเรียนของฉัน
ครู : ทำไมเธอถึงทำตัวแบบนี้! นี่มันกี่โมงแล้วทำไมถึงพึ่งมา! เขาเรียนกันจนจะหมดคาบแล้ว ทำไมถึงเป็นเด็กอย่างนี้นะ ทั้งที่เรียนดีแท้ๆ แต่กลับมาสายทุกครั้งเลย”
“หนูขอโทษค่ะครู หนูจะพยายามมาให้เร็วอีกนิด แฮะๆๆ^^a” ฉันยิ้มแหยะๆ ก็ให้ทำไงได้ล่ะ ก็เร็วได้เท่านี้ล่ะ
ครู : อีกนิดหรอ ต้องมากกว่านิดสิ เพราะมาสายอย่างนี้ทุกทีเกรดเธอเลยโดนฉุดลงเพราะมาสายนี่ไง เพื่อเป็นการลงโทษ ไปวิ่งรอบสนาม 10 รอบ ปฏิบัติ!” และแล้วฉันก็โดนทำโทษไปตามระเบียบ เฮ้อออ อ~
ณ โรงอาหาร
“เย้!ในที่สุดก็พักกลางวัน หิวชะมัดแถมปวดขาอีกต่างหาก ปวดขาๆๆๆ ให้วิ่งตั้ง 10 รอบ คุณครูใจร้ายยย ย TT^TT ”
“เธอน่ะบ่นอยู่ได้ เดี๋ยวครูก็มาได้ยินหรอก = =” อิซึทำหน้าเอือมระอา เพราะโดนฉันบ่นให้ฟังตั้งแต่โดนทำโทษเสร็จยันพักเที่ยง ก็ทำไงได้ล่ะ ก็มันปวดขานิ -*-
กรี๊ดดดด ด~ กร๊าดดด ด~ วี้ดว้ายยยย~ โทโอรุ~~~
“เอ๋? ตรงนั้นเค้ามุงอะไรกันน่ะอิซึ แจกของฟรีหรอ ‘ ‘ ?” ฉันทำหน้าอยากรู้อยากเห็นเต็มที่ ก็ของฟรีใครจะพลาดล่ะ ><~
“สงสัยคงจะเป็นโทโอรุละมั้ง คงไม่ใช่ของฟรีหรอก อีกอย่างหมอนั้นน่ะ ป๊อบจะตาย สาวๆรุมกรี๊ดกันตรึม!”
“เอิ่มมม...ไม่ใช่ของฟรีหรอกหรอ เฮ้อ~ น่ารำคาญชะมัด กรี๊ดกันอยู่ได้ ไม่ใช่ของฟรีสักหน่อยกรี๊ดกันทำมายยย>{}<~” (ของฟรีบ้านเธอสิ ใครเค้ากรี๊ดกัน เค้าต้องแอบซุ่มเงียบไว้คนเดียว จะได้ได้คนเดียวไง ว่ะฮ่าฮ่า # ผิด : @ Mo)
แต่แล้วอยู่ดีๆนายโทโอรุก็เดินมาทางฉัน
“นี่เธอน่ะตามฉันมานี้หน่อยสิ” โทโอรุไม่พูดเปล่า แต่เค้าเอามือมาจับแขนฉันให้เดินตามด้วยล่ะ! >///<
“ -///- ทะ...ทำไม ฉะ...ฉันต้องไปกับนายด้วยล่ะ” อ๊ากกก ก ปล่อยเซ่!!! คนเค้ามองกันใหญ่แล้ว ฉันเขิลนะ!
“ก็เรื่องของแม่เธอไงล่ะ หึหึ เธอไม่รู้หรอกหรอว่าแม่เธอนะ อุ๊บ! ลืมบอกไปว่าถ้าไม่ตามฉันมาฉันจะพูดตรงนี้นะ”
“ เอิ่มม ม~ แต่นายเองก็พูดมานิดนึงแล้วไม่ใช้หรอ - -* ” กวนประสาทจริงๆ คนแบบนี้พวกผู้หญิงที่โรงเรียนชอบกันได้ไง @-@ หนักใจจริงงงง ง~ คนแบบนี้ฉันไม่มีทางชอบหรอไหนบอกว่าเป็นพวกคนรวยๆ เค้านิสัยกันอย่างนี้หรอ *-*
พึ่งรู้ธาติแท้ถึงจะหล่อแต่นิสัยแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ ว่าแต่...มันเรื่องอะไรกัน
“นี่! มีอะไรก็รีบๆพูดมาสิ ฉันมีงานต้องทำในห้องสมุด เพราะฉะนั้น...เร็วๆ”
“ ได้! แม่เธอตอนนี้เป็นหนี้พ่อของฉัน 50,000,000 บาท แล้วหนีไปแล้ว เพราะฉะนั้นเธอ! ต้องมาทำงานให้ฉันชดใช้หนี้ของแม่เธอซะ หึหึ เอาเป็นว่า...ฉันจะให้เธอมาเป็นเมดประจำตัวของฉันแล้วกันนะ เพราะงั้นนับจากนี้เธอต้องย้ายมาอยู่บ้านขอฉัน!”
“หา....ทำไมฉันต้องไปอยู่บ้านนายด้วยอ่ะไม่มีทาง” T-T แม่นะแม่ใจร้ายถึงว่าไม่เห็นตั้งแต่เช้า
“ว่าแต่...โทโอรุ เมดนี่ต้องทำอะไรบ้าง?”
“อ้อ ก็แค่ทำทุกอย่างตามคำสั่งฉันไงล่ะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ ชิสุ ฮา ฮา ฮา...ฮานามิ ใช่ม๊ะ!! ”
“หนอย ชิสุ ฮารุกะย่ะหัดจำซะบ้างสิ!” เอ๋? ว่าแต่ฉันยังไม่ได้บอกชื่อเลยนิ เค้ารู้ชื่อฉันได้ยังไง O.o!!
“เรื่องชื่อชั่งเถอะแต่ลูกหนี้อย่างเธอมีสิทธิมาว่าเจ้าหนี้อย่างฉันด้วยหรอ? หึ ”
“ O.o เอ่อ ขอโทษค่ะ (นายจอมหยิ่ง) งั้นเลิกเรียนแล้วฉันจะไปเก็บของไปอยู่บ้านนายโอเคมั๊ย?”
“ อืมโออยู่ แต่ทำไมอย่างเธอถึงยอมง่ายจังมันแปลกๆ ”
“ไม่แปลกหรอกกกก ก~~~ >< ”
พอเลิกเรียน ฉันก็รีบกลับบ้านแล้วไปเก็บของอย่างรวดเร็ว ความจริงแล้วที่รีบมาเก็บของน่ะ ไม่ใช่เพราะดีใจที่จะได้ไปอยู่บ้านเดียวกันกับนายนั่นหรอกนะ แต่คิดจะเก็บของแล้วหนีไปต่างหาก >-< ฉันนี่คิดได้ยังไงเนี่ย!! โฮะๆๆๆ ฉะนั้นต้องรีบหนี พอเก็บของเสร็จแล้ว ฉันก็รีบวิ่งสุดกำลัง ตรงไปที่ประตูบ้าน
“ -0-!! ง่ะ นายมาทำอะไรตรงนี้อ่ะนายจอมหยิ่ง เอ่ย โทโอรุ นายมาทำอะไรหน้าบ้านฉันหรอ (หนอย!!นายรู้ทันหรอว่าฉันจะหนี)
“เอ่อ...มาทำอะไรที่นี้หรอ? ก็มารับเธอไง ^^ ”
“หา~~~~~~~ ไม่ต้องหรอก คือ...เอ่อ...ฉันไปเองได้!!” ไม่นะฉันหนีไม่ทันหรือนี่!! \>{}</
“เผอิญว่าฉันผ่านมาทางนี้พอดี ก็เลยคิดจะมารับเธอไปที่บ้านฉันเลยไง งั้นขึ้นรถสิ!”
“คะ? อะไรนะ?? ”
“ก็บอกให้ขึ้นรถไง -*- ”
“โอ้! รถสปอร์ตสุดหรูเปิดประทุนคันนี้เนี่ยนะ” *0* ฉันนี้มีบุญจริงๆที่ได้นั่งรถแบบนี้ ไม่สิ! หนีไม่ทันหรอนี่ งั้นฉันก็ต้องแกล้งทำงานอย่างขยันขันแข็งซักพัก เพื่อให้ตายใจแล้วค่อยหนีออกไปแล้วก็แล้วกัน ^0^ โฮะๆๆๆ
ณ บ้านของโอโทรุ
ในที่สุดก็ถึงบ้านของนายนั่นแล้ว ฉันเมารถจะแย่แล้ว แหวะ แหวะ @.@
“โอ้โห นี่มันบ้านหรือวังกันแน่เนี่ย!! โคตรใหญ่เลยอะ สุดๆอะ แบบว่าเกินบรรยาย นี่นาย เอ้ย! โทโอรุแล้วมันใหญ่ขนาดนี้แล้วฉันจะหลงทางในบ้านนายไหมเนี่ย”
เมื่อก้าวเท้าเขามาในบ้านของโทโอรุ ก็มีเมดกับพ่อบ้าน 10-20 คนยืนเรียงแถวอยู่
“กลับมาแล้วหรอ ครับ/ค่ะ นายน้อย ยินดีต้อนรับครับ/ค่ะ” เมดและพ่อบ้านทั้งหมดนั้นพูดขึ้นพร้อมกัน ว้าววว ว *0*
“แล้วนายน้อยพาใครมาด้วยหรือขอครับ” พ่อบ้านคนหนึ่งถาม
“เมดคนใหม่ไง แล้วก็...ฉันตั้งให้เป็นเมดประจำตัวของฉันนะ ^^ ”
“เอ๋ นายน้อยไม่เคยให้ใครมาเป็นเมดส่วนตัวเลยนิครับ แล้วทำไม ? ”
“เรื่องมากหน่าโชตะ” (โชตะ เป็นหัวหน้าพ่อบ้านที่พึ่งสร้างสดๆ : @ Mo)
“มา! ฮารุกะเดียวฉันจะพาเดินชมสถานที่เองนะ”
“อะ...อืม -///- ” แล้วโทโอรุก็พาฉันเดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องๆหนึ่งซึ่งสวยและใหญ่โตมาก
“นะ นายหยุดทำไมหรอ?”
“ก็นี้ห้องของเธอไง ^^”
“ โอ้โห! ห้องนี้หรอห้องฉัน”
“เล็กไปหรอ?? ”
“มะ...ไม่ใช่อย่างงั้น มันใหญ่มากต่างหากล่ะ”
“เขาไปดูสิ”
“ อืม...ว้าว!! สวยโคตรไม่คิดว่าในชีวิตจะได้มาอยู่ในห้องที่สวยและกว้างขนาดนี้”
“นี้เธอไปเปลี่ยนชุดเมดได้แล้วอย่ามั่วอึ่งห้องตัวเองอยู่เลยหน่า”
“จ้า! นายน้อยนิด^-^”
“นี้เธออย่าเติมนิดได้ไหม นายน้อยอย่างเดียวสิ -////-”
“ได้ค่ะ! นะ...นาย นอ...น้อย!! 0///0”
ทำไมหัวใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้นะ ก็แค่พูดว่า นะ..นาย นอ..น้อย 0///0 เองแต่ชั่งเถอะ ไปเปลี่ยนชุดดีกว่า
……เวลาผ่านไป.......
“นี้ฮารุกะ เปลี่ยนชุดเสร็จรึยัง ยังมีงานให้เธอทำอยู่นะ”
“ค่ะ เสร็จแล้วค่ะ” แต่ทำไมมันวอบๆแวมๆแบบนี้อ้ะ! >///<
“เร็วๆสิฉันรอมา 30 นาทีแล้วนะถ้าไม่ออกมาฉันจะเปิดเขาไปแล้วนะ - -* ”
“อะๆออกแล้วรอแปบ ”
แก๊ก ~ เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น แล้วฉันก็ก้าวเท้าออกมาจากห้องแต่งตัว รู้สึกตื่นเต้นไงไม่รู้ >///<
“ออกมาแล้วจ้า~”
คำพูดของโทโอรุ
ผมว่า ผมจะแกล้งเธอไม่ให้เธอได้พักเลยทีเดียวเพราะว่าเธอหน้าแกล้งมาก ด้วยหน้าตาของเธอที่แสนน่ารัก หน้าเรียวยาว ตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อย แก้มสีแดงระเรื่อเหมือนตุ๊กตามันทำให้ผมอยากแกล้งเธอเข้าไปอีก
และแล้ว ฮารุกะก็ออกมาจาก ห้องเปลี่ยนเสื้อ
“สวยไม๊??” ฮารุกะถามผม ผมมองใบหน้าจิ้มลิ้มนั่น มันเหมาะกับชุดเมดมาก ผมจะอดใจไว้ไม่ไหวแล้ววว
0///0 สะ...สวย อะ
“ธะ เธอจะบ้าหรอ!! ชุดเมดน่ะ เค้าใส่ไว้ทำงานบ้านนะ -///- ” กะ..เกือบบอกไปแย้ว~~~~~~~~~~~
ถ้ายัยนั้นรู้ว่าเราแอบ........มันจะเกิออะไรขึ้นเนีย~~~~~~~~~
จบบทพูดของโทโอรุ
ณ โรงเรียนของฉัน
ครู : ทำไมเธอถึงทำตัวแบบนี้! นี่มันกี่โมงแล้วทำไมถึงพึ่งมา! เขาเรียนกันจนจะหมดคาบแล้ว ทำไมถึงเป็นเด็กอย่างนี้นะ ทั้งที่เรียนดีแท้ๆ แต่กลับมาสายทุกครั้งเลย”
“หนูขอโทษค่ะครู หนูจะพยายามมาให้เร็วอีกนิด แฮะๆๆ^^a” ฉันยิ้มแหยะๆ ก็ให้ทำไงได้ล่ะ ก็เร็วได้เท่านี้ล่ะ
ครู : อีกนิดหรอ ต้องมากกว่านิดสิ เพราะมาสายอย่างนี้ทุกทีเกรดเธอเลยโดนฉุดลงเพราะมาสายนี่ไง เพื่อเป็นการลงโทษ ไปวิ่งรอบสนาม 10 รอบ ปฏิบัติ!” และแล้วฉันก็โดนทำโทษไปตามระเบียบ เฮ้อออ อ~
ณ โรงอาหาร
“เย้!ในที่สุดก็พักกลางวัน หิวชะมัดแถมปวดขาอีกต่างหาก ปวดขาๆๆๆ ให้วิ่งตั้ง 10 รอบ คุณครูใจร้ายยย ย TT^TT ”
“เธอน่ะบ่นอยู่ได้ เดี๋ยวครูก็มาได้ยินหรอก = =” อิซึทำหน้าเอือมระอา เพราะโดนฉันบ่นให้ฟังตั้งแต่โดนทำโทษเสร็จยันพักเที่ยง ก็ทำไงได้ล่ะ ก็มันปวดขานิ -*-
กรี๊ดดดด ด~ กร๊าดดด ด~ วี้ดว้ายยยย~ โทโอรุ~~~
“เอ๋? ตรงนั้นเค้ามุงอะไรกันน่ะอิซึ แจกของฟรีหรอ ‘ ‘ ?” ฉันทำหน้าอยากรู้อยากเห็นเต็มที่ ก็ของฟรีใครจะพลาดล่ะ ><~
“สงสัยคงจะเป็นโทโอรุละมั้ง คงไม่ใช่ของฟรีหรอก อีกอย่างหมอนั้นน่ะ ป๊อบจะตาย สาวๆรุมกรี๊ดกันตรึม!”
“เอิ่มมม...ไม่ใช่ของฟรีหรอกหรอ เฮ้อ~ น่ารำคาญชะมัด กรี๊ดกันอยู่ได้ ไม่ใช่ของฟรีสักหน่อยกรี๊ดกันทำมายยย>{}<~” (ของฟรีบ้านเธอสิ ใครเค้ากรี๊ดกัน เค้าต้องแอบซุ่มเงียบไว้คนเดียว จะได้ได้คนเดียวไง ว่ะฮ่าฮ่า # ผิด : @ Mo)
แต่แล้วอยู่ดีๆนายโทโอรุก็เดินมาทางฉัน
“นี่เธอน่ะตามฉันมานี้หน่อยสิ” โทโอรุไม่พูดเปล่า แต่เค้าเอามือมาจับแขนฉันให้เดินตามด้วยล่ะ! >///<
“ -///- ทะ...ทำไม ฉะ...ฉันต้องไปกับนายด้วยล่ะ” อ๊ากกก ก ปล่อยเซ่!!! คนเค้ามองกันใหญ่แล้ว ฉันเขิลนะ!
“ก็เรื่องของแม่เธอไงล่ะ หึหึ เธอไม่รู้หรอกหรอว่าแม่เธอนะ อุ๊บ! ลืมบอกไปว่าถ้าไม่ตามฉันมาฉันจะพูดตรงนี้นะ”
“ เอิ่มม ม~ แต่นายเองก็พูดมานิดนึงแล้วไม่ใช้หรอ - -* ” กวนประสาทจริงๆ คนแบบนี้พวกผู้หญิงที่โรงเรียนชอบกันได้ไง @-@ หนักใจจริงงงง ง~ คนแบบนี้ฉันไม่มีทางชอบหรอไหนบอกว่าเป็นพวกคนรวยๆ เค้านิสัยกันอย่างนี้หรอ *-*
พึ่งรู้ธาติแท้ถึงจะหล่อแต่นิสัยแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ ว่าแต่...มันเรื่องอะไรกัน
“นี่! มีอะไรก็รีบๆพูดมาสิ ฉันมีงานต้องทำในห้องสมุด เพราะฉะนั้น...เร็วๆ”
“ ได้! แม่เธอตอนนี้เป็นหนี้พ่อของฉัน 50,000,000 บาท แล้วหนีไปแล้ว เพราะฉะนั้นเธอ! ต้องมาทำงานให้ฉันชดใช้หนี้ของแม่เธอซะ หึหึ เอาเป็นว่า...ฉันจะให้เธอมาเป็นเมดประจำตัวของฉันแล้วกันนะ เพราะงั้นนับจากนี้เธอต้องย้ายมาอยู่บ้านขอฉัน!”
“หา....ทำไมฉันต้องไปอยู่บ้านนายด้วยอ่ะไม่มีทาง” T-T แม่นะแม่ใจร้ายถึงว่าไม่เห็นตั้งแต่เช้า
“ว่าแต่...โทโอรุ เมดนี่ต้องทำอะไรบ้าง?”
“อ้อ ก็แค่ทำทุกอย่างตามคำสั่งฉันไงล่ะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ ชิสุ ฮา ฮา ฮา...ฮานามิ ใช่ม๊ะ!! ”
“หนอย ชิสุ ฮารุกะย่ะหัดจำซะบ้างสิ!” เอ๋? ว่าแต่ฉันยังไม่ได้บอกชื่อเลยนิ เค้ารู้ชื่อฉันได้ยังไง O.o!!
“เรื่องชื่อชั่งเถอะแต่ลูกหนี้อย่างเธอมีสิทธิมาว่าเจ้าหนี้อย่างฉันด้วยหรอ? หึ ”
“ O.o เอ่อ ขอโทษค่ะ (นายจอมหยิ่ง) งั้นเลิกเรียนแล้วฉันจะไปเก็บของไปอยู่บ้านนายโอเคมั๊ย?”
“ อืมโออยู่ แต่ทำไมอย่างเธอถึงยอมง่ายจังมันแปลกๆ ”
“ไม่แปลกหรอกกกก ก~~~ >< ”
พอเลิกเรียน ฉันก็รีบกลับบ้านแล้วไปเก็บของอย่างรวดเร็ว ความจริงแล้วที่รีบมาเก็บของน่ะ ไม่ใช่เพราะดีใจที่จะได้ไปอยู่บ้านเดียวกันกับนายนั่นหรอกนะ แต่คิดจะเก็บของแล้วหนีไปต่างหาก >-< ฉันนี่คิดได้ยังไงเนี่ย!! โฮะๆๆๆ ฉะนั้นต้องรีบหนี พอเก็บของเสร็จแล้ว ฉันก็รีบวิ่งสุดกำลัง ตรงไปที่ประตูบ้าน
“ -0-!! ง่ะ นายมาทำอะไรตรงนี้อ่ะนายจอมหยิ่ง เอ่ย โทโอรุ นายมาทำอะไรหน้าบ้านฉันหรอ (หนอย!!นายรู้ทันหรอว่าฉันจะหนี)
“เอ่อ...มาทำอะไรที่นี้หรอ? ก็มารับเธอไง ^^ ”
“หา~~~~~~~ ไม่ต้องหรอก คือ...เอ่อ...ฉันไปเองได้!!” ไม่นะฉันหนีไม่ทันหรือนี่!! \>{}</
“เผอิญว่าฉันผ่านมาทางนี้พอดี ก็เลยคิดจะมารับเธอไปที่บ้านฉันเลยไง งั้นขึ้นรถสิ!”
“คะ? อะไรนะ?? ”
“ก็บอกให้ขึ้นรถไง -*- ”
“โอ้! รถสปอร์ตสุดหรูเปิดประทุนคันนี้เนี่ยนะ” *0* ฉันนี้มีบุญจริงๆที่ได้นั่งรถแบบนี้ ไม่สิ! หนีไม่ทันหรอนี่ งั้นฉันก็ต้องแกล้งทำงานอย่างขยันขันแข็งซักพัก เพื่อให้ตายใจแล้วค่อยหนีออกไปแล้วก็แล้วกัน ^0^ โฮะๆๆๆ
ณ บ้านของโอโทรุ
ในที่สุดก็ถึงบ้านของนายนั่นแล้ว ฉันเมารถจะแย่แล้ว แหวะ แหวะ @.@
“โอ้โห นี่มันบ้านหรือวังกันแน่เนี่ย!! โคตรใหญ่เลยอะ สุดๆอะ แบบว่าเกินบรรยาย นี่นาย เอ้ย! โทโอรุแล้วมันใหญ่ขนาดนี้แล้วฉันจะหลงทางในบ้านนายไหมเนี่ย”
เมื่อก้าวเท้าเขามาในบ้านของโทโอรุ ก็มีเมดกับพ่อบ้าน 10-20 คนยืนเรียงแถวอยู่
“กลับมาแล้วหรอ ครับ/ค่ะ นายน้อย ยินดีต้อนรับครับ/ค่ะ” เมดและพ่อบ้านทั้งหมดนั้นพูดขึ้นพร้อมกัน ว้าววว ว *0*
“แล้วนายน้อยพาใครมาด้วยหรือขอครับ” พ่อบ้านคนหนึ่งถาม
“เมดคนใหม่ไง แล้วก็...ฉันตั้งให้เป็นเมดประจำตัวของฉันนะ ^^ ”
“เอ๋ นายน้อยไม่เคยให้ใครมาเป็นเมดส่วนตัวเลยนิครับ แล้วทำไม ? ”
“เรื่องมากหน่าโชตะ” (โชตะ เป็นหัวหน้าพ่อบ้านที่พึ่งสร้างสดๆ : @ Mo)
“มา! ฮารุกะเดียวฉันจะพาเดินชมสถานที่เองนะ”
“อะ...อืม -///- ” แล้วโทโอรุก็พาฉันเดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องๆหนึ่งซึ่งสวยและใหญ่โตมาก
“นะ นายหยุดทำไมหรอ?”
“ก็นี้ห้องของเธอไง ^^”
“ โอ้โห! ห้องนี้หรอห้องฉัน”
“เล็กไปหรอ?? ”
“มะ...ไม่ใช่อย่างงั้น มันใหญ่มากต่างหากล่ะ”
“เขาไปดูสิ”
“ อืม...ว้าว!! สวยโคตรไม่คิดว่าในชีวิตจะได้มาอยู่ในห้องที่สวยและกว้างขนาดนี้”
“นี้เธอไปเปลี่ยนชุดเมดได้แล้วอย่ามั่วอึ่งห้องตัวเองอยู่เลยหน่า”
“จ้า! นายน้อยนิด^-^”
“นี้เธออย่าเติมนิดได้ไหม นายน้อยอย่างเดียวสิ -////-”
“ได้ค่ะ! นะ...นาย นอ...น้อย!! 0///0”
ทำไมหัวใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้นะ ก็แค่พูดว่า นะ..นาย นอ..น้อย 0///0 เองแต่ชั่งเถอะ ไปเปลี่ยนชุดดีกว่า
……เวลาผ่านไป.......
“นี้ฮารุกะ เปลี่ยนชุดเสร็จรึยัง ยังมีงานให้เธอทำอยู่นะ”
“ค่ะ เสร็จแล้วค่ะ” แต่ทำไมมันวอบๆแวมๆแบบนี้อ้ะ! >///<
“เร็วๆสิฉันรอมา 30 นาทีแล้วนะถ้าไม่ออกมาฉันจะเปิดเขาไปแล้วนะ - -* ”
“อะๆออกแล้วรอแปบ ”
แก๊ก ~ เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น แล้วฉันก็ก้าวเท้าออกมาจากห้องแต่งตัว รู้สึกตื่นเต้นไงไม่รู้ >///<
“ออกมาแล้วจ้า~”
คำพูดของโทโอรุ
ผมว่า ผมจะแกล้งเธอไม่ให้เธอได้พักเลยทีเดียวเพราะว่าเธอหน้าแกล้งมาก ด้วยหน้าตาของเธอที่แสนน่ารัก หน้าเรียวยาว ตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อย แก้มสีแดงระเรื่อเหมือนตุ๊กตามันทำให้ผมอยากแกล้งเธอเข้าไปอีก
และแล้ว ฮารุกะก็ออกมาจาก ห้องเปลี่ยนเสื้อ
“สวยไม๊??” ฮารุกะถามผม ผมมองใบหน้าจิ้มลิ้มนั่น มันเหมาะกับชุดเมดมาก ผมจะอดใจไว้ไม่ไหวแล้ววว
0///0 สะ...สวย อะ
“ธะ เธอจะบ้าหรอ!! ชุดเมดน่ะ เค้าใส่ไว้ทำงานบ้านนะ -///- ” กะ..เกือบบอกไปแย้ว~~~~~~~~~~~
ถ้ายัยนั้นรู้ว่าเราแอบ........มันจะเกิออะไรขึ้นเนีย~~~~~~~~~
จบบทพูดของโทโอรุ
momojung เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ธ.ค. 2555, 17:05:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ธ.ค. 2555, 17:05:31 น.
จำนวนการเข้าชม : 2052
| บทที่2 ไม่จริงหน่า เพื่อนในโรงเรียนรู้แล้วหรอว่าฉันไปเป็นเมดของนายนั่น!!! >> |
สาวน้อย 7 ธ.ค. 2555, 07:09:00 น.
กรี๊ด///โทโอรุ ฮารุกะ..
หนุกมากเลยค่ะรีบๆอัพต่อนะคะ
ปล.เรารู้จักกันรึเปล่าคะ@icezy
กรี๊ด///โทโอรุ ฮารุกะ..
หนุกมากเลยค่ะรีบๆอัพต่อนะคะ
ปล.เรารู้จักกันรึเปล่าคะ@icezy