เพราะรักเธอ
ทุกสิ่งเกิดเพราะว่ารัก และจบลงเพราะความรัก รักที่ผิด กับ รักที่ถูกก่อให้เกิดเรื่องราวต่างๆได้มากมาย และเมื่อใช่ความรักในการมอง เราก็จะมีคนรักมากมายในโลกใบนี้
Tags: วันเวลา หัวใจ
ตอน: ตอนที่18 -->> เจอคุณพ่อครั้งแรกในรอบสิบสามปี
ยัยเนวจะได้เจอคุณพ่อล่ะ เจอกันยังไงนะ
วันนี้ลงถึงตอนจบเลยนะ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เนวดี Talk
ร้านอาหาร วีเลิฟ
“อร่อยดีเนอะ”
“ใช่ แต่ที่มันอร่อยนะเพราะเธอหิวรึเปล่าแคว”
“เนวเธอชอบรู้ทันตลอดเลย”
นี่คือบทสนทนาของฉันกับยัยแควที่คุยกันตอนที่เดินออกมารอพี่ข้าวปั้นกับพี่ภูที่ไปเอารถ แล้วฉันก็จำอะไรต่อจากนั้นไม่ได้ รู้แต่ว่าตอนนี้เจ็บหัวจัง
“เนวตื่นแล้วเหรอ”
เสียงพี่ข้าวปั้นนี้หน่า
“พี่ข้าวปั้น เจ็บหัวจังเลยค่ะ”
พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นพี่ข้าวปั้นนั่งอยู่ข้างเตียง ถัดมาก็เป็นยัยแควแล้วก็พี่ภู คนสุดท้ายคือคนที่แสนคุ้นตาแต่ก็ไม่ได้เจอมานาน
ตึก ตึก ตึก
“พ่อ”
“เนวเรียกใครพ่อเหรอครับ” พี่ข้าวปั้นถามที่ฉันหลุดปากเรียกคนๆนั้นไป
“คือ จะถามว่าพ่อใครคะ” ไม่รู้น้ำที่นี่จะขุ่นพอไหมแต่ก็แถๆไปก่อนละกัน
“อ๋อ คุณอาครับผมขอแนะนำ เนวดีแฟนผมครับ เนวคุณอาโอรุเป็นพ่อของมากี้”
ฉันยกมือไหว้ พ่อ พ่อเองก็มองฉันด้วยสายตาเอ็นดู พ่อคะนาจิคิดถึงพ่อ
“หนูเจ็บมากเหรอร้องไห้เลย อาขอโทษนะรถอาเบรกไม่อยู่เลยชนหนูเข้า”
ภาพในความทรงจำกลับมาอีกครั้ง รถสีเทาพุ่งเขามาที่ฉันกับยัยแควฉันผลัคยัยแควหลบแต่ฉันดันสะดุดอะไรสักอย่างสงสัยหัวจะกระแทกถึงเจ็บแบบนี้
แต่ที่น้ำตาไหลเพราะนาจิคิดถึงพ่อตะหาก
“ไม่เป็นไรค่ะคุณ...อา หนูเจ็บนิดหน่อยค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นอาขอเลี้ยงข้าวหนูนะถือว่าเป็นคำขอโทษ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณอาเนวไม่เป็นไรหรอกครับ” พี่ข้าวปั้นออกตัวปฏิเสธพ่อแทนฉัน ไม่ ฉันอยากอยู่กับพ่อนานกว่านี้
“ถ้าคุณอาไม่รังเกียจหนูยินดีค่ะ”
“เนว” พี่ข้าวปั้นทำเสียงแข็ง
อะไรเล่าก็คนเขาอยากอยู่กับพ่อนี่
“ข้าวปั้นมีปัญหาอะไรรึเปล่าลูก”
คุณพ่อนี่น่ารักจังเลยใส่ใจคนอื่นเหมือนเดิมแต่พ่อดูแกไปเยอะเลยผมที่มีสีขาวขึ้นแซมหน้าที่มีร่องรอยที่ระบุอายุที่มากขึ้นแต่รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและยังเหลือเค้าที่บ่งบอกว่าตอนหนุ่มๆหล่อมากแค่ไหน พันธุกรรมมันส่งถึงฉันด้วย
“ไม่มีครับคุณอาแต่ผมเนวเขาไม่เป็นอะไรมากไม่อยากรบกวนคุณอาครับ”
“ไม่เป็นหรอกข้าวปั้นอาอยากจะเลี้ยงของโทษหนูเนว เย็นนี้ได้ไหมลูกพรุ่งนี้อาต้องบินไปต่างประเทศ”
“ได้ค่ะ”
กินข้าวกับพ่อ กินข้าวกับพ่อ กินข้าวกับพ่อ
“อาจะไปรอที่ร้านอุ่นใจนะข้าวปั้นรู้จักใช่ไหมสักทุ่มหนึ่งนะลูก ไปกันทั้งหมดเลยนะ อาต้องไปทำธุระก่อน”
พ่อจะไปแล้วเหรอคะ
“สวัสดีค่ะ”
“เนว” พี่ข้าวปั้นทำเสียงเข็มใส่ อะไรของเขาหรือว่า
หึง บ้า!!!
“พี่กับแควไปจ่ายเงินก่อนนะเดี๋ยวจะให้รถเข็นมารับ” พี่ภูบอกก่อนที่จะลากยัยแควออกไป
เอาล่ะสิในห้องเหรอกันแค่สองคน พี่ข้าวปั้นทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ
“ทำไมไปตกลงดับคุณอาง่ายๆแบบนั้นล่ะ”
“ถ้าปฏิเสธก็จะดูเสียมารยาทไปนะสิค่ะ”
“แน่ใจเหรอ” เสียงบ่งบอกอารมณ์สุดๆ
“แน่ใจสิคะ ตอนนี้กี่โมงค่ะกลับบ้านไปอาบน้ำหน่อยดีกว่าเหนียวมาก”
ตอนนี้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไปหาชุดสวยๆใส่ดีกว่าพ่อจะได้รู้ว่าลูกสาวคนนี้สวยแค่ไหน สวยเหมือนแม่ผู้หญิงที่พ่อรักที่สุด
“คนนั้นพ่อเธอจริงๆเหรอหล่อมากเลยนะพ่อฉันสู้ไม่ได้เลย” ยัยแควเพ้อถึงพ่อฉันมาตั้งแต่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันสองคนในห้องนอน“ถ้าแม่กลับมาเจอพ่อเธอแม่ต้องเปลี่ยนใจแน่เลย”แถมยังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“พ่อกับแม่ฉันเขาเลิกกันนานแล้ว อีกอย่างพ่อก็มีภรรยาอยู่แล้ว ดูให้หน่อยสิชุดนี้กับชุดนี้ชุดไหนดี”
“ชุดนั้น แต่ก็ไม่แน่นะที่เธอเล่าให้ฉันฟังพ่อเธอไม่ได้รักแม่ของยัยนั้นเลย”
“ชุดนี้เหรอเอาชุดนี้ดีกว่าสีส้มสวยดี แต่ความจริงเวลามันก็ผ่านมานานแล้วนะไม่แน่พ่ออาจจะรักผู้หญิงคนนั้นแล้วก็ได้ และที่แน่ๆแม่รักคุณลุงจ้าวแน่นอน”
“เหรอ” แคว ‘เหรอ’ เรื่องไหนอ่ะ งงแล้ว
“เหรอเรื่องไหน ชุดหรือพ่อฉัน”
“ไม่รู้เหมือนกันฉันเองเริ่มงงแล้ว เอาเป็นว่าทั้งสองเรื่องละกัน”
จบประโยคของแควเสียงหัวเราะของเราสองคนก็ดังขึ้น ก็มันขำตรงที่เอาสองเรื่องมาพูดพร้อมกันได้อย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“กับแค่ไปกินข้าวกันคนแก่ต้องแต่งซะสวย”
“พี่ข้าวปั้นว่าใครแก่คะ คุณอาเขายังดูหนุ่มอยู่เลยหล่อด้วย อิๆ”
“ชิ!!!”
ฉันหันไปมองพี่ข้าวปั้นด้วยความไม่เข้าใจเพราะตั้งแต่ลงมาจากห้องจนถึงตอนนี้ที่ออกมาจากบ้านจนจะถึงที่อยู่แล้วเขาทำหน้าเหมือนอยากฆ่าคนอยู่ตลอกเวลา อย่าบอกนะว่าอยากจะฆ่าพ่อฉันน่ะเดี๋ยวได้เห็นดีกัน แล้วสองคนข้างหลังไม่เอาปากมาด้วยหรือไงนั่งเงียบอยู่ได้
“พี่ข้าวปั้นทำหน้าแบบนั้นเดี๋ยวจะมีคนอื่นว่าแก่ไม่รู้นะ”
“เนว” พี่ข้าวปั้นทำเสียงเข้มอีกแล้ว
“ขา”
“เนวคงไม่ได้ชอบคุณอาหรอกนะ” อ๋อ ที่ทำนั้นแบบนั้นกังวนเรื่องนี้เอง
หา...บ้าแล้ว
“อะ...อะไรนะ”คนที่ตกใจไม่แพ้กันคือยัยแคว“เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะพี่ข้าวปั้นแควยืนยันได้”
“แควรู้ได้ไง เนวยังไม่ตอบเลย”พี่ภูที่เงียบอยู่พูดออกมา แต่ความจริงถ้าจะพูดแบบนี้เงียบแบบเดินจะดีกว่าไหมคะ
“พี่ภูหาว่าแควยุ้งเหรอคะ”
“ปะ...เปล่านะ” แล้วเสียงก็เบาลงจนฟังไปรู้เรื่อง
“ว่าไงเนว” พี่ข้าวปั้นยังไม่เลิกทำเสียงแข็งอีก
“ไม่ว่าอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ ก็อย่างที่แควพูดมันเป็นไปไม่ได้ แต่ท่านเป็นคนที่อบอุ่นดีจะเรียกว่าชอบก็ได้ ถึงแล้วหืม!!!คุณอาเลือกร้านได้อบอุ่นมากๆเลยน่ารักที่สุด โอ๊ย!!!”
พี่ข้าวเบรกรถกระทันทำเอาฉันที่มัวแต่พูดไม่หยุดหัวกระแทกกับหน้ารถ ทำบ้าอะไรวะเจ็บนะ
“ลงไปได้แล้วนั่งรออะไรล่ะอยากเจอคุณอามากไม่ใช่เหรอ”
ฉันหันไปมองหน้าพี่ข้าวปั้น แต่เห็นไม่ชัดเพราะหน้าร้านมืด เป็นอะไรของเขา
ฝากไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้เรื่องที่จะได้อยู่กับพ่อให้นานที่สุดสำคัญกว่า
พอเดินเข้ามาในร้านบรรยากาศอบอุ่นมากจริงๆ พนักงานต้อนรับก็หล่อดีนะเลือกหน้าตาพนักงานแน่นอนเลย
“จองไว้หรือเปล่าครับ”พนักงานต้อนรับถามพี่ภูที่เป็นคนเดินนำส่วนคนที่เดินสุดท้ายก็คือคนปากเสียที่ชอบพูดไม่เข้าเรื่อง
“คุณโอรุ เคนจิโดะ ครับ”
พนักงานเดินนำไปที่โต๊ะ อยู่ลึกเข้าไปในร้านแล้วก็ดูเป็นส่วนตัวมากเลย
“สวัสดีค่ะคุณอา”
พวกเราสี่คนไหว้คุณพ่อ พ่อมองมาทางฉันอย่างอึ้งๆ ฉันแอบเห็นที่ปากพ่อพรึมพรำอะไรบางอย่าง
“คุณอาเป็นอะไรครับ” พี่ข้าวปั้นทักพ่อที่ยืนเหมือนคนไร้วิญญาณ
“หนูเนวสวยเหมือน...”
“แม่ค่ะคนอื่นๆชอบบอกว่าเนวเหมือนแม่ตอนสาวๆแต่เหมือนแม่มากไปหน่อยเนวเลยอาภัพพ่อ”
“อาเสียใจด้วยนะ” เสียใจเรื่องอะไร พ่อไม่ได้ตายสักหน่อย
“พ่อเนวยังมีชีวิตอยู่ค่ะ”
“เหรอโทษทีๆ นั่งๆดีกว่า”
พ่อเชิญเราทุกคนนั่ง พ่อนั่งหัวโต๊ะฉันนั่งต่อจากพ่อถัดจากฉันคือยัยแคว ตรงข้ามกับฉันคือพี่ข้าวปั้น และถัดจากพี่ข้าวปั้นก็คือพี่ภู
“ดีขึ้นแล้วใช่ไหมหนูเนว”
“ค่ะ”
“เป็นแฟนกันนานแล้วเหรอข้าวปั้น” พ่อหันไปคุยกับพี่ข้าวปั้น
“ประมาณครึ่งปีแล้วครับ” ใช่เหรอได้ข่าวไม่ใช่นะ
“อืม นั้นอาหารมาแล้วไม่รู้ว่าหนูเนวจะชอบไหม”
พนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟ แกงส้ม แกงเขียงหวาน ต้มจืด พะแนง หมูทอด ห่อหมก ไก่ชุบแป้งทอด ทอดมัน ต้มจืดตำลึง ผัดเปรี้ยวหวาน ไข่ทอดชะอม ต้มยำกุ้ง อาหารพวกนี้มันเป็นของชอบฉัน
“อาหราพวกนี้เป็นของที่ลูกสาวคนโตอาชอบ ทุกครั้งที่อามาที่นี่อาจะสั่งแบบนี้ อาไม่รู้ว่าหนูเนวจะชอบไหม”พ่อมองดูเมนูอาหารแล้วหันมามองฉัน แววตาพ่อดูอ่อนโยนมาก
พ่อคิดถึงนาจิอยู่ตลอดเลยเหรอคะ
“ชอบค่ะชอบมากชอบที่สุด คุณอาทานแกงส้มนะคะทานกับไข่ทอด”ฉันตักแกงส้มกับไข่ทอดของโปรดพ่อที่ฉันจำได้
“ขอบใจลูก หนูเนวรู้รึเปล่าว่านี่ของโปรดอาเลยนะ”
“รู้ค่ะ”
"หึ!!!"
ฉันตอบอะไรผิดทำไมพ่อถึงมองแบบนั้นล่ะ แย่แล้ว
“เนวเห็นสองอย่างวางใกล้คุณอาเนวเลยคิดว่าคุณอาน่าจะชอบ ทานค่ะทาน”
เกือบไปแล้ว อร่อยอ่ะกินแล้วคิดถึงแม่จังตอนที่อยู่กันสามคนพ่อแม่ลูก แม่จะทำอาหารพวกนี้เสมอรสชาติก็คล้ายกันมาก แต่ถ้าเป็นแบบนี้พ่อก็ยังรักแม่อยู่นะสิ พ่อขานจิขอโทษนาจิทำให้แม่รักคนอื่นไปแล้ว
“ข้าวปั้นไม่ค่อยกินเลยนะ ดูเพื่อนเราสิทานกันไม่พูดไม่จา” พ่อทักพี่ข้าวปั้น นั้นดิฉันมัวแต่คิดนู่นคิดนี้จนลืมพี่ข้าวปั้นไปเลย
“ผมไม่ค่อยหิวครับคุณอา”
“เหรอลูก ของหวานมาแล้วไอศกรีมกะทิ” ไอศกรีมกะทิ ขอโปรดฉันอีกแล้ว“หนูเนวชอบไหมถ้าไม่ชอบจะเอาอย่างอื่นก็ได้นะลูก”
“ชอบค่ะ”
“หนูเนวมีอะไรหลายๆที่เหมือนลูกสาวคนโตลุงมากแต่แกบุญน้อยจากลุงไปไกล”
“แคระๆ”
“เป็นอะไร/เป็นอะไร”พ่อกับพี่ข้าวปั้นถามฉันพร้อมกัน
“เปล่าค่ะ”
“คุณอาครับเนวเคยบอกผมว่ารู้จักนาจิครับ” พี่ข้าวปั้น จะพูดให้ได้อะไร
“หนูเนวเคยเป็นเพื่อนกับนาจิเหรอ อาดีใจนะที่ได้เจอเพื่อนของนาจิ เนวเห็นนาจิใช่ไหมเขาเป็นคนน่ารักมาก ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ก็คงอายุเท่าหนู รูปร่างหน้าตาคงคล้ายหนู”
จะร้องอีกแล้วแววตาพ่อทำนาจิเขื่อนน้ำตาแตกรู้ไหมคะ พี่ข้าวปั้นก็อีกคนจ้องอยู่ได้ดูหน้าสิแบบนั้นเขาเรียกจับผิดกันเห็นๆ มาก่อเพลิงใส่แฟนตัวเองรู้บ้างไหมเนี่ย
“นี่ก็ดึกแล้วพรุ่งนี้อาต้องเดินทางแต่เช้า”
อะไรกันถึงเวลาที่ต้องจากพ่ออีกแล้วนี่เราเพิ่งเจอกันได้ไม่กี่ชั่วโมงเองต่อเวลาอีกหน่อยไม่ได้เหรอคะ
“ครับคุณอา” พี่ข้าวปั้นพูดพร้อมรอยยิ้มเท่าที่รู้สึกได้มันเป็นรอยยิ้มแรกตั้งแต่มาถึงที่นี่
เรื่องอะไรมาไล่พ่อเขาแบบนั้น พ่อขาอย่าเพิ่งไป ต่อเวลา ต่อเวลา ต่อเวลา
“อาไปก่อนนะเด็กๆ หนูเนวไว้คราวหน้าเจอกันเรามาคุยเรื่องลูกสาวอาใหม่”
ฉันพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยกมือไหว้ท่าน พ่อรับไหว้แล้วเดินออกไป พ่อขาแล้วเมื่อไรล่ะคะนาจิจะได้เจอพ่ออีก
“แสดงออกมากไปแล้วละมั่ง”
“อะไรกันคะพี่ข้าวปั้นชวนเนวทะเลาะอีกแล้วไหนบอกว่าจะไว้ใจกันไงคะ”พูดจบฉันก็ลุกขึ้น
“จะไปไหน”
“กลับบ้านสิคะ หรือจะไม่ไปส่ง”ฉันพูดจบประโยค พี่ข้าวปั้นก็หลุดยิ้มออกมา
แอบเห็นพี่ภูกับยัยแควมองหน้ากับแบบงงๆด้วย
ไม่เตยเห็นแฟนเขาง้องอนกันเหรอจ๊ะ
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แล้วเธอก็ไม่บอกความจริงฉันล่ะงงกับเธอจริงๆนะยัยเนว
วันนี้ลงถึงตอนจบเลยนะ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เนวดี Talk
ร้านอาหาร วีเลิฟ
“อร่อยดีเนอะ”
“ใช่ แต่ที่มันอร่อยนะเพราะเธอหิวรึเปล่าแคว”
“เนวเธอชอบรู้ทันตลอดเลย”
นี่คือบทสนทนาของฉันกับยัยแควที่คุยกันตอนที่เดินออกมารอพี่ข้าวปั้นกับพี่ภูที่ไปเอารถ แล้วฉันก็จำอะไรต่อจากนั้นไม่ได้ รู้แต่ว่าตอนนี้เจ็บหัวจัง
“เนวตื่นแล้วเหรอ”
เสียงพี่ข้าวปั้นนี้หน่า
“พี่ข้าวปั้น เจ็บหัวจังเลยค่ะ”
พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นพี่ข้าวปั้นนั่งอยู่ข้างเตียง ถัดมาก็เป็นยัยแควแล้วก็พี่ภู คนสุดท้ายคือคนที่แสนคุ้นตาแต่ก็ไม่ได้เจอมานาน
ตึก ตึก ตึก
“พ่อ”
“เนวเรียกใครพ่อเหรอครับ” พี่ข้าวปั้นถามที่ฉันหลุดปากเรียกคนๆนั้นไป
“คือ จะถามว่าพ่อใครคะ” ไม่รู้น้ำที่นี่จะขุ่นพอไหมแต่ก็แถๆไปก่อนละกัน
“อ๋อ คุณอาครับผมขอแนะนำ เนวดีแฟนผมครับ เนวคุณอาโอรุเป็นพ่อของมากี้”
ฉันยกมือไหว้ พ่อ พ่อเองก็มองฉันด้วยสายตาเอ็นดู พ่อคะนาจิคิดถึงพ่อ
“หนูเจ็บมากเหรอร้องไห้เลย อาขอโทษนะรถอาเบรกไม่อยู่เลยชนหนูเข้า”
ภาพในความทรงจำกลับมาอีกครั้ง รถสีเทาพุ่งเขามาที่ฉันกับยัยแควฉันผลัคยัยแควหลบแต่ฉันดันสะดุดอะไรสักอย่างสงสัยหัวจะกระแทกถึงเจ็บแบบนี้
แต่ที่น้ำตาไหลเพราะนาจิคิดถึงพ่อตะหาก
“ไม่เป็นไรค่ะคุณ...อา หนูเจ็บนิดหน่อยค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นอาขอเลี้ยงข้าวหนูนะถือว่าเป็นคำขอโทษ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณอาเนวไม่เป็นไรหรอกครับ” พี่ข้าวปั้นออกตัวปฏิเสธพ่อแทนฉัน ไม่ ฉันอยากอยู่กับพ่อนานกว่านี้
“ถ้าคุณอาไม่รังเกียจหนูยินดีค่ะ”
“เนว” พี่ข้าวปั้นทำเสียงแข็ง
อะไรเล่าก็คนเขาอยากอยู่กับพ่อนี่
“ข้าวปั้นมีปัญหาอะไรรึเปล่าลูก”
คุณพ่อนี่น่ารักจังเลยใส่ใจคนอื่นเหมือนเดิมแต่พ่อดูแกไปเยอะเลยผมที่มีสีขาวขึ้นแซมหน้าที่มีร่องรอยที่ระบุอายุที่มากขึ้นแต่รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและยังเหลือเค้าที่บ่งบอกว่าตอนหนุ่มๆหล่อมากแค่ไหน พันธุกรรมมันส่งถึงฉันด้วย
“ไม่มีครับคุณอาแต่ผมเนวเขาไม่เป็นอะไรมากไม่อยากรบกวนคุณอาครับ”
“ไม่เป็นหรอกข้าวปั้นอาอยากจะเลี้ยงของโทษหนูเนว เย็นนี้ได้ไหมลูกพรุ่งนี้อาต้องบินไปต่างประเทศ”
“ได้ค่ะ”
กินข้าวกับพ่อ กินข้าวกับพ่อ กินข้าวกับพ่อ
“อาจะไปรอที่ร้านอุ่นใจนะข้าวปั้นรู้จักใช่ไหมสักทุ่มหนึ่งนะลูก ไปกันทั้งหมดเลยนะ อาต้องไปทำธุระก่อน”
พ่อจะไปแล้วเหรอคะ
“สวัสดีค่ะ”
“เนว” พี่ข้าวปั้นทำเสียงเข็มใส่ อะไรของเขาหรือว่า
หึง บ้า!!!
“พี่กับแควไปจ่ายเงินก่อนนะเดี๋ยวจะให้รถเข็นมารับ” พี่ภูบอกก่อนที่จะลากยัยแควออกไป
เอาล่ะสิในห้องเหรอกันแค่สองคน พี่ข้าวปั้นทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ
“ทำไมไปตกลงดับคุณอาง่ายๆแบบนั้นล่ะ”
“ถ้าปฏิเสธก็จะดูเสียมารยาทไปนะสิค่ะ”
“แน่ใจเหรอ” เสียงบ่งบอกอารมณ์สุดๆ
“แน่ใจสิคะ ตอนนี้กี่โมงค่ะกลับบ้านไปอาบน้ำหน่อยดีกว่าเหนียวมาก”
ตอนนี้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไปหาชุดสวยๆใส่ดีกว่าพ่อจะได้รู้ว่าลูกสาวคนนี้สวยแค่ไหน สวยเหมือนแม่ผู้หญิงที่พ่อรักที่สุด
“คนนั้นพ่อเธอจริงๆเหรอหล่อมากเลยนะพ่อฉันสู้ไม่ได้เลย” ยัยแควเพ้อถึงพ่อฉันมาตั้งแต่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันสองคนในห้องนอน“ถ้าแม่กลับมาเจอพ่อเธอแม่ต้องเปลี่ยนใจแน่เลย”แถมยังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“พ่อกับแม่ฉันเขาเลิกกันนานแล้ว อีกอย่างพ่อก็มีภรรยาอยู่แล้ว ดูให้หน่อยสิชุดนี้กับชุดนี้ชุดไหนดี”
“ชุดนั้น แต่ก็ไม่แน่นะที่เธอเล่าให้ฉันฟังพ่อเธอไม่ได้รักแม่ของยัยนั้นเลย”
“ชุดนี้เหรอเอาชุดนี้ดีกว่าสีส้มสวยดี แต่ความจริงเวลามันก็ผ่านมานานแล้วนะไม่แน่พ่ออาจจะรักผู้หญิงคนนั้นแล้วก็ได้ และที่แน่ๆแม่รักคุณลุงจ้าวแน่นอน”
“เหรอ” แคว ‘เหรอ’ เรื่องไหนอ่ะ งงแล้ว
“เหรอเรื่องไหน ชุดหรือพ่อฉัน”
“ไม่รู้เหมือนกันฉันเองเริ่มงงแล้ว เอาเป็นว่าทั้งสองเรื่องละกัน”
จบประโยคของแควเสียงหัวเราะของเราสองคนก็ดังขึ้น ก็มันขำตรงที่เอาสองเรื่องมาพูดพร้อมกันได้อย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย
“กับแค่ไปกินข้าวกันคนแก่ต้องแต่งซะสวย”
“พี่ข้าวปั้นว่าใครแก่คะ คุณอาเขายังดูหนุ่มอยู่เลยหล่อด้วย อิๆ”
“ชิ!!!”
ฉันหันไปมองพี่ข้าวปั้นด้วยความไม่เข้าใจเพราะตั้งแต่ลงมาจากห้องจนถึงตอนนี้ที่ออกมาจากบ้านจนจะถึงที่อยู่แล้วเขาทำหน้าเหมือนอยากฆ่าคนอยู่ตลอกเวลา อย่าบอกนะว่าอยากจะฆ่าพ่อฉันน่ะเดี๋ยวได้เห็นดีกัน แล้วสองคนข้างหลังไม่เอาปากมาด้วยหรือไงนั่งเงียบอยู่ได้
“พี่ข้าวปั้นทำหน้าแบบนั้นเดี๋ยวจะมีคนอื่นว่าแก่ไม่รู้นะ”
“เนว” พี่ข้าวปั้นทำเสียงเข้มอีกแล้ว
“ขา”
“เนวคงไม่ได้ชอบคุณอาหรอกนะ” อ๋อ ที่ทำนั้นแบบนั้นกังวนเรื่องนี้เอง
หา...บ้าแล้ว
“อะ...อะไรนะ”คนที่ตกใจไม่แพ้กันคือยัยแคว“เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะพี่ข้าวปั้นแควยืนยันได้”
“แควรู้ได้ไง เนวยังไม่ตอบเลย”พี่ภูที่เงียบอยู่พูดออกมา แต่ความจริงถ้าจะพูดแบบนี้เงียบแบบเดินจะดีกว่าไหมคะ
“พี่ภูหาว่าแควยุ้งเหรอคะ”
“ปะ...เปล่านะ” แล้วเสียงก็เบาลงจนฟังไปรู้เรื่อง
“ว่าไงเนว” พี่ข้าวปั้นยังไม่เลิกทำเสียงแข็งอีก
“ไม่ว่าอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ ก็อย่างที่แควพูดมันเป็นไปไม่ได้ แต่ท่านเป็นคนที่อบอุ่นดีจะเรียกว่าชอบก็ได้ ถึงแล้วหืม!!!คุณอาเลือกร้านได้อบอุ่นมากๆเลยน่ารักที่สุด โอ๊ย!!!”
พี่ข้าวเบรกรถกระทันทำเอาฉันที่มัวแต่พูดไม่หยุดหัวกระแทกกับหน้ารถ ทำบ้าอะไรวะเจ็บนะ
“ลงไปได้แล้วนั่งรออะไรล่ะอยากเจอคุณอามากไม่ใช่เหรอ”
ฉันหันไปมองหน้าพี่ข้าวปั้น แต่เห็นไม่ชัดเพราะหน้าร้านมืด เป็นอะไรของเขา
ฝากไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้เรื่องที่จะได้อยู่กับพ่อให้นานที่สุดสำคัญกว่า
พอเดินเข้ามาในร้านบรรยากาศอบอุ่นมากจริงๆ พนักงานต้อนรับก็หล่อดีนะเลือกหน้าตาพนักงานแน่นอนเลย
“จองไว้หรือเปล่าครับ”พนักงานต้อนรับถามพี่ภูที่เป็นคนเดินนำส่วนคนที่เดินสุดท้ายก็คือคนปากเสียที่ชอบพูดไม่เข้าเรื่อง
“คุณโอรุ เคนจิโดะ ครับ”
พนักงานเดินนำไปที่โต๊ะ อยู่ลึกเข้าไปในร้านแล้วก็ดูเป็นส่วนตัวมากเลย
“สวัสดีค่ะคุณอา”
พวกเราสี่คนไหว้คุณพ่อ พ่อมองมาทางฉันอย่างอึ้งๆ ฉันแอบเห็นที่ปากพ่อพรึมพรำอะไรบางอย่าง
“คุณอาเป็นอะไรครับ” พี่ข้าวปั้นทักพ่อที่ยืนเหมือนคนไร้วิญญาณ
“หนูเนวสวยเหมือน...”
“แม่ค่ะคนอื่นๆชอบบอกว่าเนวเหมือนแม่ตอนสาวๆแต่เหมือนแม่มากไปหน่อยเนวเลยอาภัพพ่อ”
“อาเสียใจด้วยนะ” เสียใจเรื่องอะไร พ่อไม่ได้ตายสักหน่อย
“พ่อเนวยังมีชีวิตอยู่ค่ะ”
“เหรอโทษทีๆ นั่งๆดีกว่า”
พ่อเชิญเราทุกคนนั่ง พ่อนั่งหัวโต๊ะฉันนั่งต่อจากพ่อถัดจากฉันคือยัยแคว ตรงข้ามกับฉันคือพี่ข้าวปั้น และถัดจากพี่ข้าวปั้นก็คือพี่ภู
“ดีขึ้นแล้วใช่ไหมหนูเนว”
“ค่ะ”
“เป็นแฟนกันนานแล้วเหรอข้าวปั้น” พ่อหันไปคุยกับพี่ข้าวปั้น
“ประมาณครึ่งปีแล้วครับ” ใช่เหรอได้ข่าวไม่ใช่นะ
“อืม นั้นอาหารมาแล้วไม่รู้ว่าหนูเนวจะชอบไหม”
พนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟ แกงส้ม แกงเขียงหวาน ต้มจืด พะแนง หมูทอด ห่อหมก ไก่ชุบแป้งทอด ทอดมัน ต้มจืดตำลึง ผัดเปรี้ยวหวาน ไข่ทอดชะอม ต้มยำกุ้ง อาหารพวกนี้มันเป็นของชอบฉัน
“อาหราพวกนี้เป็นของที่ลูกสาวคนโตอาชอบ ทุกครั้งที่อามาที่นี่อาจะสั่งแบบนี้ อาไม่รู้ว่าหนูเนวจะชอบไหม”พ่อมองดูเมนูอาหารแล้วหันมามองฉัน แววตาพ่อดูอ่อนโยนมาก
พ่อคิดถึงนาจิอยู่ตลอดเลยเหรอคะ
“ชอบค่ะชอบมากชอบที่สุด คุณอาทานแกงส้มนะคะทานกับไข่ทอด”ฉันตักแกงส้มกับไข่ทอดของโปรดพ่อที่ฉันจำได้
“ขอบใจลูก หนูเนวรู้รึเปล่าว่านี่ของโปรดอาเลยนะ”
“รู้ค่ะ”
"หึ!!!"
ฉันตอบอะไรผิดทำไมพ่อถึงมองแบบนั้นล่ะ แย่แล้ว
“เนวเห็นสองอย่างวางใกล้คุณอาเนวเลยคิดว่าคุณอาน่าจะชอบ ทานค่ะทาน”
เกือบไปแล้ว อร่อยอ่ะกินแล้วคิดถึงแม่จังตอนที่อยู่กันสามคนพ่อแม่ลูก แม่จะทำอาหารพวกนี้เสมอรสชาติก็คล้ายกันมาก แต่ถ้าเป็นแบบนี้พ่อก็ยังรักแม่อยู่นะสิ พ่อขานจิขอโทษนาจิทำให้แม่รักคนอื่นไปแล้ว
“ข้าวปั้นไม่ค่อยกินเลยนะ ดูเพื่อนเราสิทานกันไม่พูดไม่จา” พ่อทักพี่ข้าวปั้น นั้นดิฉันมัวแต่คิดนู่นคิดนี้จนลืมพี่ข้าวปั้นไปเลย
“ผมไม่ค่อยหิวครับคุณอา”
“เหรอลูก ของหวานมาแล้วไอศกรีมกะทิ” ไอศกรีมกะทิ ขอโปรดฉันอีกแล้ว“หนูเนวชอบไหมถ้าไม่ชอบจะเอาอย่างอื่นก็ได้นะลูก”
“ชอบค่ะ”
“หนูเนวมีอะไรหลายๆที่เหมือนลูกสาวคนโตลุงมากแต่แกบุญน้อยจากลุงไปไกล”
“แคระๆ”
“เป็นอะไร/เป็นอะไร”พ่อกับพี่ข้าวปั้นถามฉันพร้อมกัน
“เปล่าค่ะ”
“คุณอาครับเนวเคยบอกผมว่ารู้จักนาจิครับ” พี่ข้าวปั้น จะพูดให้ได้อะไร
“หนูเนวเคยเป็นเพื่อนกับนาจิเหรอ อาดีใจนะที่ได้เจอเพื่อนของนาจิ เนวเห็นนาจิใช่ไหมเขาเป็นคนน่ารักมาก ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ก็คงอายุเท่าหนู รูปร่างหน้าตาคงคล้ายหนู”
จะร้องอีกแล้วแววตาพ่อทำนาจิเขื่อนน้ำตาแตกรู้ไหมคะ พี่ข้าวปั้นก็อีกคนจ้องอยู่ได้ดูหน้าสิแบบนั้นเขาเรียกจับผิดกันเห็นๆ มาก่อเพลิงใส่แฟนตัวเองรู้บ้างไหมเนี่ย
“นี่ก็ดึกแล้วพรุ่งนี้อาต้องเดินทางแต่เช้า”
อะไรกันถึงเวลาที่ต้องจากพ่ออีกแล้วนี่เราเพิ่งเจอกันได้ไม่กี่ชั่วโมงเองต่อเวลาอีกหน่อยไม่ได้เหรอคะ
“ครับคุณอา” พี่ข้าวปั้นพูดพร้อมรอยยิ้มเท่าที่รู้สึกได้มันเป็นรอยยิ้มแรกตั้งแต่มาถึงที่นี่
เรื่องอะไรมาไล่พ่อเขาแบบนั้น พ่อขาอย่าเพิ่งไป ต่อเวลา ต่อเวลา ต่อเวลา
“อาไปก่อนนะเด็กๆ หนูเนวไว้คราวหน้าเจอกันเรามาคุยเรื่องลูกสาวอาใหม่”
ฉันพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยกมือไหว้ท่าน พ่อรับไหว้แล้วเดินออกไป พ่อขาแล้วเมื่อไรล่ะคะนาจิจะได้เจอพ่ออีก
“แสดงออกมากไปแล้วละมั่ง”
“อะไรกันคะพี่ข้าวปั้นชวนเนวทะเลาะอีกแล้วไหนบอกว่าจะไว้ใจกันไงคะ”พูดจบฉันก็ลุกขึ้น
“จะไปไหน”
“กลับบ้านสิคะ หรือจะไม่ไปส่ง”ฉันพูดจบประโยค พี่ข้าวปั้นก็หลุดยิ้มออกมา
แอบเห็นพี่ภูกับยัยแควมองหน้ากับแบบงงๆด้วย
ไม่เตยเห็นแฟนเขาง้องอนกันเหรอจ๊ะ
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แล้วเธอก็ไม่บอกความจริงฉันล่ะงงกับเธอจริงๆนะยัยเนว
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ธ.ค. 2555, 06:58:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 13 ธ.ค. 2555, 06:58:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 883
| << ตอนที่17-->> หนังโรแมนติกกับการคืนดีของสองเรา | ตอนที่19 -->>ประจันหน้าคุณแม่(เลี้ยง) >> |
