ทางเดินหัวใจ
เรื่องหนึ่งเรื่องเริ่มมาจากความฝัน อีกหลายเรื่องคืความผูกพันธ์
มีการพัฒนาอย่างเงียบๆ รอเพียงเวลาที่เหมาที่ควรเท่านั้น
แล้วความรกจะดำเนินต่อไป
มีการพัฒนาอย่างเงียบๆ รอเพียงเวลาที่เหมาที่ควรเท่านั้น
แล้วความรกจะดำเนินต่อไป
Tags: ฝัน และ จริง
ตอน: ตอนที่ 7.4 สอบแข่งขัน คำถามอะไรเอ่ย
มาเล่นตอบคำถามกับยัยนำ้ค้างกันดีกว่าคะ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ชายหาด
“วันนี้เป็นวันที่สี่แล้วนะครับน้องๆ จากเมื่อวานคงมีคนบาดเจ็บกับบ้างวันนี้เลยมีข่าวดีมีใครยากรู้บ้างของเสียงหน่อย”
“เฮ!!!”
เด็กชิงทุนเฮลั่นนึกว่าวันนี้จะได้พักผ่อนแล้ว
“สงสัยจะเจ็บจริงกันนะเนี่ย เอาล่ะวันนี้เราคงจะแข่งเกมเบาๆละกัน”
“ฮู่!!!”
“ใครบอกให้พูด ฟังวันนี้เราจะเล่นด่าน ตอบคำถามอะไรเอ่ย เกมง่ายๆใช่ไหวพริบ ใครได้สิบคะแนนก่อนเข้ารอบ ห้าคนสุดท้ายตกรอบ เนวจัดการต่อนะ”
แล้วปรวัฒน์ก็ส่งไมค์ต่อให้เพื่อนสาว แล้วเดินไปช่วยเพื่อนคนอื่นเลือกคำถาม
“เรามาเริ่มคำถามแรกกันเลยนะ คำถามแรก ทำไมเราไม่ควรดื่มสุราขณะคับรถ” เมื่อคำถามจบคนที่อยู่ด้านหลังยกมือ
“คชาครับ เดี๋ยวโดนจับครับ”
“มีเหตุผล แต่ผิด”
“น้ำค้างค่ะ เดี๋ยวเหล้าหก”
“ถูกต้องค่ะ ต่อไปพี่กษัตริย์องค์หนึ่งเดินไถ่ถามสุขทุกข์ของชาวบ้าน แล้วท่านก็ไปเจอเด็กเล็กๆคนหนึ่งพระองค์ทรงตรัสถามไปว่าเจ้าหนูอายุเท่าไหร่แล้ว สี่ขวบครับแล้วท่านล่ะครับ เราเหรอฮาๆๆสี่สิบแล้วกัน แล้วเวลาก็ผ่านไปหลายปีพระองค์ก็ได้เจอเด็กคนนั้นอีกครั้งแล้วก็ตรัสถามคำเดิมเจ้าอายุเท่าไหร่แล้ว สิบสี่ครับ แล้วท่าล่ะครับ เราน่ะเหรอฮาๆๆสี่สิบล่ะมั่ง แล้วอีกหลายปีผ่านไปเด็กคนนั้นโตพอที่จะรับราชกาลแล้วได้เข้าเฝ้าพระองค์ พระองค์ทรงจำได้เลยตรัสถามอายุเหนุ่มคนนั้นว่าเจ้าอายุเท่าไหร่แล้ว ยี่สิบแปดพระยะค่ะแล้วปีนี้พระองค์ทรงอายุเท่าไหร่แล้วพระยะคะ เราเหรอฮาๆๆสี่สิบละกัน ถามว่าทำไมผ่านไปกี่ปีกษัตริย์องค์นี้จึงอายุเท่าเดิม”
“น้ำค้างค่ะ เพราะกษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ”
“ถูก ปลาหมอตายเพราะอะไร”
“น้ำค้างค่ะ ตายเพราะไม่หายใจ”
“ถูกค่ะ คำถามต่อไปน้ำอะไรยืนได้”
“น้ำค้างค่ะ น้ำตื่นค่ะ”
“ถูกค่ะ คำถามต่อไปทำไมบางคนเจ็บหนังหัว”
“พุดครับ เพราะไม่สระผมครับ”
“ผิดจ๊ะ”
“น้ำค้างค่ะ เพราะผมหยิกค่ะ”
“ถูกค่ะ คำถามต่อไป มีพี่น้องสามคน นั่งบนควายตัวหนึ่ง น้องคนเล็กนั่งบนหัว น้องคนกลางนั่งท้าย คนพี่น้องกลาง ควายหนักตรงไหน”
นรีทำท่าจะยกมือแต่หันไปเห็นสายตาคนอื่นๆที่มองเธอแปลกๆ นรีเลยหดมือลง
“วิวค่ะ ตรงกลางค่ะ”
“ผิด”
“เอกครับ ตรงท้ายครับ”
“ผิดค่ะ”
“นิกกี้ค่ะ หัวค่ะ”
“ผิดจ๊ะ”
“นกค่ะ ทั้งตัวค่ะ”
“ผิดอีกล่ะค่ะ” ทุกคนยังนิ่ง “มีใครจะตอบอีกไหมพี่จะเปลี่ยนคำถามแล้วนะ”
นรีช่างใจเธอตอบได้ แต่ถ้าตอบไปคนอื่นก็จะเกลียดเธอ ‘เอาก็เอาเราแข่งกับตัวเองเราไม่ได้แข่งกับใคร เพื่อพี่ดิว’
“มีค่ะน้ำค้างค่ะ ไม่รู้ค่ะน้ำค้างไม่ใช่ควาย”
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด พอเธอตอบคนอื่นๆก็หันมาทำตาขวางใส่เธอ แต่มาถึงขั้นนี้แล้วมีเหรอว่าเธอจะแคร์
“ถูกค่ะ คำถามต่อไปสโนว์ไวท์ทำไมถึงไม่มีขี่มูก”
“น้ำค้างค่ะ เพราะมีคนแคระทั้งเจ็ดค่ะ”
“ถูกค่ะ คนเป็นเอดส์เพราะอะไร”
“น้ำค้างค่ะ เป็นคำผวนนะคะ คนมันซวยค่ะ”
“ถูกจ๊ะ ต่อไป ล้างชามยังไงไม่ให้มือเปียก”
“เอกครับ ใส่ถุงมือครับ”
“เกือบถูกค่ะ”
“น้ำค้างค่ะ ทิ้งไว้ให้แม่ล้างค่ะ”
“ถูก คำถามต่อไปหนึ่งรูปี เท่ากับเท่าไหร่”
“น้ำค้างค่ะ สิบสองรูเดือนค่ะ”
“ถูกจ๊ะ น้องน้ำค้างเข้ารอบแล้วมาเลยค่ะ”
นรีลุกจากที่นั่ง มีคนขัดขาแต่โชคดีที่ปรเมตรที่ยืนอยู่ใกล้ๆรับไว้ทันเธอเลยไม่ล้ม แต่คนที่ขัดขาท่าทางจะซวยเพราะปรเมตรท่าทางจะไม่ยอม
“น้องเป็นอะไรไหม”นรีส่ายหน้า ปรเมตรเลยทันไปที่ผู้ชายต้นเหตุ“น้องทำไมทำแบบนี้ ถ้าเพื่อนล้มไปจะเป็นยังไง”
ปรเมตรโมโหที่เห็นความไม่ยุติทำกระชากคอคนนั้นขึ้นมา ผู้ชายคนนั้นหน้าซีด
“พี่คะน้ำค้างไม่เป็นอะไรช่างเขาเถอะค่ะ”
นรีช่วยพูดแต่ดูเหมือนรุ่นพี่สุดหล่อจะไม่ฟัง เธอเลยหันไปขอความช่วยเหลือจากแฟนสาวของชายหนุ่มแทน
“พี่ข้าวปั้น”เนวดีจับแขนแฟนหนุ่ม เขายอมปล่อยมือแล้วเดินออกมา “พี่รู้นะคะว่าทุกคนคิดอะไร พี่บอกแล้วว่ามันเป็นคำถามไหวพริบน้องๆหลายคนจริงจังเกินไป ก่อนจะโทษคนอื่นมองตัวเองรึยังคะว่าเราทำได้ดีรึยัง น้องน้ำค้างไปนั่งเถอะ มาคำถามต่อไป...”
แล้วคำถามมากมายก็ผ่านไปจนมีคนเข้ารอบไปสิบเก้าคนแล้ว ณหทัย สารินา เมฆา และ กระบี่ก็ได้เข้ารอบไปแล้วด้วย ส่วนอีกหกคนที่เหลือก็ได้เก้าคะแนนเท่ากัน
“คำถามสุดท้าย ยาย กับ กาแฟ เหมือนกันตรงไหน”
“ต้นครับ ขมครับ”
“ผิดค่ะ”
“ฝันค่ะ ดำค่ะ”
“ผิดค่ะ”
“พลครับ แก่ครับ”
“ยังไม่ถูกค่ะ”
“นิกาค่ะ เอ่อ...ทำให้ตาแข็ง”
“ถูกต้องค่ะ ในที่สุดเราก็ได้คนครบแล้วนะคะ พี่เสียใจกับคนที่เหลือด้วยนะ ไปทานอาหารกลางวันก่อนแล้วเก็บกระเป๋านะคะ ส่วนน้องที่เข้ารอบทานอาหารเสร็จไปเจอกันที่ท่าเรือนะคะ”
กรุงเทพฯ
“ไม่เอาแล้ว ใบชาร้อน ซับหน้าหน่อยสิพี่ พี่หิวน้ำ เมื่อยเก้าอี่ พี่พัดลมเร็วๆสิคะพี่”
ชารินีบ่นทีมงานแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เข้ากองถ่ายละคร แต่ทุกคนก็ยังต้องทำอย่างไม่ปริปาก
“แฟนนายนี่เรื่องมากสุดๆเลยว่ะ”
มหาศาลที่มาถ่ายละครเรื่องเดียวกับแดนไทย แซวเพื่อนที่ไม่อยากสนิท
“ปากนายนี่มันเน่าจริงๆเลยว่ะมาร์ค ถึงว่าเพลงที่นายร้องถึงได้เน่า”
แดนไทยต่อกรตอบอย่างไม่ยอมจี้จุดอ่อนของคู่ปรับ
“ไอ้ดิว”
คนโกรธจัดกดอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
“ขึ้นไอ้เลยเหรอครับคุณมาร์ค”
แดนไทยยังยั่วต่อ
“น้องดิว น้องมาร์ค คะมีเรื่องอะไรกันรึเปล่าคะคุยกันเสียงดังเชียว”
พี่ขิงผู้จัดการกองถ่ายที่แอบดูทั้งสองคนอยู่รีบมาขัดจังหวะก่อนงานของเธอจะพังอย่างไม่เป็นท่าเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา
“ไม่”
“เปล่า”
“ดีค่ะ ช่วยพี่หน่อยนะคะพี่ของร้อง พี่ยังมีลูก มีแม่ มีพ่อ มีน้อง มีหลาน มีสามีที่ต้องเลี้ยงอีก พี่ขอนะคะ”
พี่ขิงยกมือไหว้สองหนุ่ม
“พี่ขิงครับผมกับดิวเราเป็นเพื่อนกันเราไม่ทะเลาะกันหรอกครับ เอาเวลาไปดูแลแฟนของเพื่อนผมดีกว่า”
มหาศาลโอบไหล่แดนไทยแต่จริงๆแล้วควรจะเรียกว่าจกไหล่มากกว่า แล้วอย่าที่เคยๆเป็นแดนไทยก็จิกหลังของมหาศาลกลับเหมือนกัน
มาทางด้านพี่ชายสุดที่รักของนรีบ้าง นายกำลังช่วยแม่ดวงใจทำอาหารและมีเพื่อนสนิทน้องสาวมาช่วยเป็นพนักงานเสิร์ฟ
“น้ำค้างไปเข้าค่ายสอบชิงทุนน่ะ”
ตอนนี้สาวน้อยนั่งคุยกับกัตพงศ์และก้าวหน้าที่แวะมาซื้ออาหาร
“เหรอ”
กัตพงศ์หน้าเศร้าเซ็งที่ไม่ได้เจอนรี
“กันต์แกจะทำหน้าเศร้าไปทำไมวะ ดูอย่างข้าสิยังยิ้มได้เลย”
ก้าวหน้าปลอดใจเพื่อนแล้วโยนเข้าตัว
“ก็กันต์เขาไม่ได้หน้าด้านเหมือนเธอนี่ตูน”
“เจ็บเลย”
ก้าวหน้าทำหน้าเจ็บปวดจับหน้าอกแกล้งเซไปข้างหลัง เล่นเอาเพื่อนสองคนขำออกมา
แต่มยุราไม่รู้เลยว่ากำลังทำให้พี่ชายเพื่อนไม่พอใจ
“ลูกโป่งเอาข้าวผัดไปให้ลูกค้าโต๊ะสองให้พี่หน่อยครับ”
“ค่ะ”
และนี่ก็คือวิธีแก้โมโห(หึง) ของชายหนุ่ม
“ลูกโป่งเอาน้ำไปเสิร์ฟโต๊ะสามให้พี่หน่อยครับ”
“ค่ะ”
“ลูกโป่งเอาข้าวกล่องไปให้พี่วินมอไซร์หน้าร้านหน่อยครับ”
“ค่ะ”
“ลูกโป่งไปเซ็กบินโต๊ะสี่หน่อยครับ”
“ค่ะ”
นายเรียกใช้มยุราจนไม่มีช่วงให้ได้คุยกับเพื่อนอีกจนเพื่อนทั้งสองกลับ นายเลยหยุดเรียกมยุรา เธอเลยมานั่งพักที่โต๊ะ
“ลูกโป่ง”
“ค่ะ”
นายเดินมาเรียกด้านหลังมยุรา พอเธอขานรับพร้อมลุกขึ้นแล้วหันมาด้านหลังทำให้หน้าสาวน้อยชนกับอกอุ่นๆของนาย เธอตกใจถอยหลังไปสะดุดเก้าอี้จนเกือบจะล้มแต่นายคว้าตัวเธอไว้ ตอนนี้เลยกายเป็นว่าสาวน้อยถูกชายหนุ่มกอดไปแล้ว
ชายหนุ่มรู้ตัวแต่อยากจะอยู่แบบนี้อีกสักหน่อย แต่สาวน้อยในอ้อมกอดเริ่มดิ้นเขาเลยจำใจปล่อย
“พี่น้ำตกมีอะไรคะ”
“น้ำหวานครับพี่ชงมาให้”
“ขอบคุณค่ะ”
สาวน้อยรับน้ำมาแล้วยิ้มให้หันกลับมานั่งยิ้มแก้มแทบฉีกแต่ไม่กล้าหันไปมองชายหนุ่มข้างหลังที่ยิ้มแก้มแทบฉีกเชนกัน
ชายหาด
“น้ำค้างเก่งมากเลยได้เข้ารอบคนแรกเลย”
กระบี่ชมเพื่อน
“น้ำค้างชอบทายเล่นกับพี่ชายแล้วก็พ่อนะ เขาสองคนชอบอะไรแบบนี้”
“พี่ชายน้ำค้างที่เป็นอาจารย์น่ะเหรอ”
ณหทัยถาม
“ใช่พี่ชายน้ำค้างชื่ออาจารย์นาย”
“หาอาจารย์นายนะเหรอ”
กระบี่มีสีหน้าตกใจ
“ใช่กระบี่รู้จักพี่ชายน้ำค้างเหรอ”
“เราเคยเห็นบ่อยๆ เขาเป็นอาจารย์ที่สาวๆกรี๊ดมากเลยนะ”
“พี่น้ำ...”นรีนึกได้ว่าไม่ควรเรียกชื่อเล่นพี่ชาย “พี่นายนะเหรอไม่จริงอ่ะ ผู้หญิงที่ไหนจะไปชอบคนปากจัด”
“จริงๆ”กระบี่ยืนยัน “อาจารย์นายเป็นสุภาพบุรุตมาก”
“เหรอ”
นรียิ้มแห้งๆให้ พี่ชายของเธอนะเหรอ ไม่จริงมั่ง
“แสดงว่าพี่ของน้ำค้างก็ต้องหล่อมากเลยนะสิ”
สารินาทำตาชวนฝัน
“ใช่หล่อ ใจดี เก่ง มีความสามารถ ไอดอลเราเลย”
กระบี่บรรยาย นรียิ่งไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่
“บ่ายแล้วเราไปที่ท่าเรือกันเถอะ”
เมฆา มองนาฬิกาว่าถึงเวลาแล้วเลยชวนเพื่อนๆไปตามที่รุ่นพี่สั่งไว้
ทั้งห้าคนเดินมาถึงที่ท่าเรือเป็นกลุ่มแรก เห็นพวกรุ่นพี่กำลังเตรียมเรือมากมายไว้
“น้องน้ำค้าง”
นรีหันไปตามสียงเรียกก็เห็นเนวดีโบกมือให้เธอกับเพื่อนๆเข้าไปหา
“พี่เนวครับเอาเรือมาทำไมครับเนี่ย”
กระบี่รีบถาม
“ก็เอาไว้ให้พวกเธอฝึกนะสิ”
เนวดีพูดยิ้มๆ หรือว่าพรุ่งนี้พวกพวกเธอจะต้องแข่งเจ้าสิ่งนี้ มันดูไม่อยากก็จริงแต่ถ้ามาอยู่ในเกมชิงทุนนี้แล้วมันคงไม่ธรรมดาแน่ๆ
แล้วพรุ่งนี้พวกเธอจะต้องเจอกับอะไรอีกล่ะเนี่ย
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ใครตอบกันได้บ้างคะขอเสียงหน่อย
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ชายหาด
“วันนี้เป็นวันที่สี่แล้วนะครับน้องๆ จากเมื่อวานคงมีคนบาดเจ็บกับบ้างวันนี้เลยมีข่าวดีมีใครยากรู้บ้างของเสียงหน่อย”
“เฮ!!!”
เด็กชิงทุนเฮลั่นนึกว่าวันนี้จะได้พักผ่อนแล้ว
“สงสัยจะเจ็บจริงกันนะเนี่ย เอาล่ะวันนี้เราคงจะแข่งเกมเบาๆละกัน”
“ฮู่!!!”
“ใครบอกให้พูด ฟังวันนี้เราจะเล่นด่าน ตอบคำถามอะไรเอ่ย เกมง่ายๆใช่ไหวพริบ ใครได้สิบคะแนนก่อนเข้ารอบ ห้าคนสุดท้ายตกรอบ เนวจัดการต่อนะ”
แล้วปรวัฒน์ก็ส่งไมค์ต่อให้เพื่อนสาว แล้วเดินไปช่วยเพื่อนคนอื่นเลือกคำถาม
“เรามาเริ่มคำถามแรกกันเลยนะ คำถามแรก ทำไมเราไม่ควรดื่มสุราขณะคับรถ” เมื่อคำถามจบคนที่อยู่ด้านหลังยกมือ
“คชาครับ เดี๋ยวโดนจับครับ”
“มีเหตุผล แต่ผิด”
“น้ำค้างค่ะ เดี๋ยวเหล้าหก”
“ถูกต้องค่ะ ต่อไปพี่กษัตริย์องค์หนึ่งเดินไถ่ถามสุขทุกข์ของชาวบ้าน แล้วท่านก็ไปเจอเด็กเล็กๆคนหนึ่งพระองค์ทรงตรัสถามไปว่าเจ้าหนูอายุเท่าไหร่แล้ว สี่ขวบครับแล้วท่านล่ะครับ เราเหรอฮาๆๆสี่สิบแล้วกัน แล้วเวลาก็ผ่านไปหลายปีพระองค์ก็ได้เจอเด็กคนนั้นอีกครั้งแล้วก็ตรัสถามคำเดิมเจ้าอายุเท่าไหร่แล้ว สิบสี่ครับ แล้วท่าล่ะครับ เราน่ะเหรอฮาๆๆสี่สิบล่ะมั่ง แล้วอีกหลายปีผ่านไปเด็กคนนั้นโตพอที่จะรับราชกาลแล้วได้เข้าเฝ้าพระองค์ พระองค์ทรงจำได้เลยตรัสถามอายุเหนุ่มคนนั้นว่าเจ้าอายุเท่าไหร่แล้ว ยี่สิบแปดพระยะค่ะแล้วปีนี้พระองค์ทรงอายุเท่าไหร่แล้วพระยะคะ เราเหรอฮาๆๆสี่สิบละกัน ถามว่าทำไมผ่านไปกี่ปีกษัตริย์องค์นี้จึงอายุเท่าเดิม”
“น้ำค้างค่ะ เพราะกษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ”
“ถูก ปลาหมอตายเพราะอะไร”
“น้ำค้างค่ะ ตายเพราะไม่หายใจ”
“ถูกค่ะ คำถามต่อไปน้ำอะไรยืนได้”
“น้ำค้างค่ะ น้ำตื่นค่ะ”
“ถูกค่ะ คำถามต่อไปทำไมบางคนเจ็บหนังหัว”
“พุดครับ เพราะไม่สระผมครับ”
“ผิดจ๊ะ”
“น้ำค้างค่ะ เพราะผมหยิกค่ะ”
“ถูกค่ะ คำถามต่อไป มีพี่น้องสามคน นั่งบนควายตัวหนึ่ง น้องคนเล็กนั่งบนหัว น้องคนกลางนั่งท้าย คนพี่น้องกลาง ควายหนักตรงไหน”
นรีทำท่าจะยกมือแต่หันไปเห็นสายตาคนอื่นๆที่มองเธอแปลกๆ นรีเลยหดมือลง
“วิวค่ะ ตรงกลางค่ะ”
“ผิด”
“เอกครับ ตรงท้ายครับ”
“ผิดค่ะ”
“นิกกี้ค่ะ หัวค่ะ”
“ผิดจ๊ะ”
“นกค่ะ ทั้งตัวค่ะ”
“ผิดอีกล่ะค่ะ” ทุกคนยังนิ่ง “มีใครจะตอบอีกไหมพี่จะเปลี่ยนคำถามแล้วนะ”
นรีช่างใจเธอตอบได้ แต่ถ้าตอบไปคนอื่นก็จะเกลียดเธอ ‘เอาก็เอาเราแข่งกับตัวเองเราไม่ได้แข่งกับใคร เพื่อพี่ดิว’
“มีค่ะน้ำค้างค่ะ ไม่รู้ค่ะน้ำค้างไม่ใช่ควาย”
แล้วก็เป็นอย่างที่คิด พอเธอตอบคนอื่นๆก็หันมาทำตาขวางใส่เธอ แต่มาถึงขั้นนี้แล้วมีเหรอว่าเธอจะแคร์
“ถูกค่ะ คำถามต่อไปสโนว์ไวท์ทำไมถึงไม่มีขี่มูก”
“น้ำค้างค่ะ เพราะมีคนแคระทั้งเจ็ดค่ะ”
“ถูกค่ะ คนเป็นเอดส์เพราะอะไร”
“น้ำค้างค่ะ เป็นคำผวนนะคะ คนมันซวยค่ะ”
“ถูกจ๊ะ ต่อไป ล้างชามยังไงไม่ให้มือเปียก”
“เอกครับ ใส่ถุงมือครับ”
“เกือบถูกค่ะ”
“น้ำค้างค่ะ ทิ้งไว้ให้แม่ล้างค่ะ”
“ถูก คำถามต่อไปหนึ่งรูปี เท่ากับเท่าไหร่”
“น้ำค้างค่ะ สิบสองรูเดือนค่ะ”
“ถูกจ๊ะ น้องน้ำค้างเข้ารอบแล้วมาเลยค่ะ”
นรีลุกจากที่นั่ง มีคนขัดขาแต่โชคดีที่ปรเมตรที่ยืนอยู่ใกล้ๆรับไว้ทันเธอเลยไม่ล้ม แต่คนที่ขัดขาท่าทางจะซวยเพราะปรเมตรท่าทางจะไม่ยอม
“น้องเป็นอะไรไหม”นรีส่ายหน้า ปรเมตรเลยทันไปที่ผู้ชายต้นเหตุ“น้องทำไมทำแบบนี้ ถ้าเพื่อนล้มไปจะเป็นยังไง”
ปรเมตรโมโหที่เห็นความไม่ยุติทำกระชากคอคนนั้นขึ้นมา ผู้ชายคนนั้นหน้าซีด
“พี่คะน้ำค้างไม่เป็นอะไรช่างเขาเถอะค่ะ”
นรีช่วยพูดแต่ดูเหมือนรุ่นพี่สุดหล่อจะไม่ฟัง เธอเลยหันไปขอความช่วยเหลือจากแฟนสาวของชายหนุ่มแทน
“พี่ข้าวปั้น”เนวดีจับแขนแฟนหนุ่ม เขายอมปล่อยมือแล้วเดินออกมา “พี่รู้นะคะว่าทุกคนคิดอะไร พี่บอกแล้วว่ามันเป็นคำถามไหวพริบน้องๆหลายคนจริงจังเกินไป ก่อนจะโทษคนอื่นมองตัวเองรึยังคะว่าเราทำได้ดีรึยัง น้องน้ำค้างไปนั่งเถอะ มาคำถามต่อไป...”
แล้วคำถามมากมายก็ผ่านไปจนมีคนเข้ารอบไปสิบเก้าคนแล้ว ณหทัย สารินา เมฆา และ กระบี่ก็ได้เข้ารอบไปแล้วด้วย ส่วนอีกหกคนที่เหลือก็ได้เก้าคะแนนเท่ากัน
“คำถามสุดท้าย ยาย กับ กาแฟ เหมือนกันตรงไหน”
“ต้นครับ ขมครับ”
“ผิดค่ะ”
“ฝันค่ะ ดำค่ะ”
“ผิดค่ะ”
“พลครับ แก่ครับ”
“ยังไม่ถูกค่ะ”
“นิกาค่ะ เอ่อ...ทำให้ตาแข็ง”
“ถูกต้องค่ะ ในที่สุดเราก็ได้คนครบแล้วนะคะ พี่เสียใจกับคนที่เหลือด้วยนะ ไปทานอาหารกลางวันก่อนแล้วเก็บกระเป๋านะคะ ส่วนน้องที่เข้ารอบทานอาหารเสร็จไปเจอกันที่ท่าเรือนะคะ”
กรุงเทพฯ
“ไม่เอาแล้ว ใบชาร้อน ซับหน้าหน่อยสิพี่ พี่หิวน้ำ เมื่อยเก้าอี่ พี่พัดลมเร็วๆสิคะพี่”
ชารินีบ่นทีมงานแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เข้ากองถ่ายละคร แต่ทุกคนก็ยังต้องทำอย่างไม่ปริปาก
“แฟนนายนี่เรื่องมากสุดๆเลยว่ะ”
มหาศาลที่มาถ่ายละครเรื่องเดียวกับแดนไทย แซวเพื่อนที่ไม่อยากสนิท
“ปากนายนี่มันเน่าจริงๆเลยว่ะมาร์ค ถึงว่าเพลงที่นายร้องถึงได้เน่า”
แดนไทยต่อกรตอบอย่างไม่ยอมจี้จุดอ่อนของคู่ปรับ
“ไอ้ดิว”
คนโกรธจัดกดอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
“ขึ้นไอ้เลยเหรอครับคุณมาร์ค”
แดนไทยยังยั่วต่อ
“น้องดิว น้องมาร์ค คะมีเรื่องอะไรกันรึเปล่าคะคุยกันเสียงดังเชียว”
พี่ขิงผู้จัดการกองถ่ายที่แอบดูทั้งสองคนอยู่รีบมาขัดจังหวะก่อนงานของเธอจะพังอย่างไม่เป็นท่าเหมือนครั้งที่ผ่านๆมา
“ไม่”
“เปล่า”
“ดีค่ะ ช่วยพี่หน่อยนะคะพี่ของร้อง พี่ยังมีลูก มีแม่ มีพ่อ มีน้อง มีหลาน มีสามีที่ต้องเลี้ยงอีก พี่ขอนะคะ”
พี่ขิงยกมือไหว้สองหนุ่ม
“พี่ขิงครับผมกับดิวเราเป็นเพื่อนกันเราไม่ทะเลาะกันหรอกครับ เอาเวลาไปดูแลแฟนของเพื่อนผมดีกว่า”
มหาศาลโอบไหล่แดนไทยแต่จริงๆแล้วควรจะเรียกว่าจกไหล่มากกว่า แล้วอย่าที่เคยๆเป็นแดนไทยก็จิกหลังของมหาศาลกลับเหมือนกัน
มาทางด้านพี่ชายสุดที่รักของนรีบ้าง นายกำลังช่วยแม่ดวงใจทำอาหารและมีเพื่อนสนิทน้องสาวมาช่วยเป็นพนักงานเสิร์ฟ
“น้ำค้างไปเข้าค่ายสอบชิงทุนน่ะ”
ตอนนี้สาวน้อยนั่งคุยกับกัตพงศ์และก้าวหน้าที่แวะมาซื้ออาหาร
“เหรอ”
กัตพงศ์หน้าเศร้าเซ็งที่ไม่ได้เจอนรี
“กันต์แกจะทำหน้าเศร้าไปทำไมวะ ดูอย่างข้าสิยังยิ้มได้เลย”
ก้าวหน้าปลอดใจเพื่อนแล้วโยนเข้าตัว
“ก็กันต์เขาไม่ได้หน้าด้านเหมือนเธอนี่ตูน”
“เจ็บเลย”
ก้าวหน้าทำหน้าเจ็บปวดจับหน้าอกแกล้งเซไปข้างหลัง เล่นเอาเพื่อนสองคนขำออกมา
แต่มยุราไม่รู้เลยว่ากำลังทำให้พี่ชายเพื่อนไม่พอใจ
“ลูกโป่งเอาข้าวผัดไปให้ลูกค้าโต๊ะสองให้พี่หน่อยครับ”
“ค่ะ”
และนี่ก็คือวิธีแก้โมโห(หึง) ของชายหนุ่ม
“ลูกโป่งเอาน้ำไปเสิร์ฟโต๊ะสามให้พี่หน่อยครับ”
“ค่ะ”
“ลูกโป่งเอาข้าวกล่องไปให้พี่วินมอไซร์หน้าร้านหน่อยครับ”
“ค่ะ”
“ลูกโป่งไปเซ็กบินโต๊ะสี่หน่อยครับ”
“ค่ะ”
นายเรียกใช้มยุราจนไม่มีช่วงให้ได้คุยกับเพื่อนอีกจนเพื่อนทั้งสองกลับ นายเลยหยุดเรียกมยุรา เธอเลยมานั่งพักที่โต๊ะ
“ลูกโป่ง”
“ค่ะ”
นายเดินมาเรียกด้านหลังมยุรา พอเธอขานรับพร้อมลุกขึ้นแล้วหันมาด้านหลังทำให้หน้าสาวน้อยชนกับอกอุ่นๆของนาย เธอตกใจถอยหลังไปสะดุดเก้าอี้จนเกือบจะล้มแต่นายคว้าตัวเธอไว้ ตอนนี้เลยกายเป็นว่าสาวน้อยถูกชายหนุ่มกอดไปแล้ว
ชายหนุ่มรู้ตัวแต่อยากจะอยู่แบบนี้อีกสักหน่อย แต่สาวน้อยในอ้อมกอดเริ่มดิ้นเขาเลยจำใจปล่อย
“พี่น้ำตกมีอะไรคะ”
“น้ำหวานครับพี่ชงมาให้”
“ขอบคุณค่ะ”
สาวน้อยรับน้ำมาแล้วยิ้มให้หันกลับมานั่งยิ้มแก้มแทบฉีกแต่ไม่กล้าหันไปมองชายหนุ่มข้างหลังที่ยิ้มแก้มแทบฉีกเชนกัน
ชายหาด
“น้ำค้างเก่งมากเลยได้เข้ารอบคนแรกเลย”
กระบี่ชมเพื่อน
“น้ำค้างชอบทายเล่นกับพี่ชายแล้วก็พ่อนะ เขาสองคนชอบอะไรแบบนี้”
“พี่ชายน้ำค้างที่เป็นอาจารย์น่ะเหรอ”
ณหทัยถาม
“ใช่พี่ชายน้ำค้างชื่ออาจารย์นาย”
“หาอาจารย์นายนะเหรอ”
กระบี่มีสีหน้าตกใจ
“ใช่กระบี่รู้จักพี่ชายน้ำค้างเหรอ”
“เราเคยเห็นบ่อยๆ เขาเป็นอาจารย์ที่สาวๆกรี๊ดมากเลยนะ”
“พี่น้ำ...”นรีนึกได้ว่าไม่ควรเรียกชื่อเล่นพี่ชาย “พี่นายนะเหรอไม่จริงอ่ะ ผู้หญิงที่ไหนจะไปชอบคนปากจัด”
“จริงๆ”กระบี่ยืนยัน “อาจารย์นายเป็นสุภาพบุรุตมาก”
“เหรอ”
นรียิ้มแห้งๆให้ พี่ชายของเธอนะเหรอ ไม่จริงมั่ง
“แสดงว่าพี่ของน้ำค้างก็ต้องหล่อมากเลยนะสิ”
สารินาทำตาชวนฝัน
“ใช่หล่อ ใจดี เก่ง มีความสามารถ ไอดอลเราเลย”
กระบี่บรรยาย นรียิ่งไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่
“บ่ายแล้วเราไปที่ท่าเรือกันเถอะ”
เมฆา มองนาฬิกาว่าถึงเวลาแล้วเลยชวนเพื่อนๆไปตามที่รุ่นพี่สั่งไว้
ทั้งห้าคนเดินมาถึงที่ท่าเรือเป็นกลุ่มแรก เห็นพวกรุ่นพี่กำลังเตรียมเรือมากมายไว้
“น้องน้ำค้าง”
นรีหันไปตามสียงเรียกก็เห็นเนวดีโบกมือให้เธอกับเพื่อนๆเข้าไปหา
“พี่เนวครับเอาเรือมาทำไมครับเนี่ย”
กระบี่รีบถาม
“ก็เอาไว้ให้พวกเธอฝึกนะสิ”
เนวดีพูดยิ้มๆ หรือว่าพรุ่งนี้พวกพวกเธอจะต้องแข่งเจ้าสิ่งนี้ มันดูไม่อยากก็จริงแต่ถ้ามาอยู่ในเกมชิงทุนนี้แล้วมันคงไม่ธรรมดาแน่ๆ
แล้วพรุ่งนี้พวกเธอจะต้องเจอกับอะไรอีกล่ะเนี่ย
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ใครตอบกันได้บ้างคะขอเสียงหน่อย
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ธ.ค. 2555, 18:16:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 พ.ค. 2559, 14:59:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 771
| << ตอนที่7.3 สอบแข่งขัน ปีน ปีน หน้าฝา | ตอนที่7.7 สอบเข่งขัน สอบๆๆ >> |
