เล่ห์รักเกมหัวใจ
มีน เขาถูกว่าจ้างให้หักอกเธอ "อลินา" ที่คนว่าจ้างบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงร้ายกาจ
อลินา ถูกว่าจ้างให้ดักหลังผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ อย่าง"มีน" ที่ไม่ยอมสยบให้หญิงใด
เมื่อ แผนถูกซ้อนเป็นชั้นๆเหมือนขนมที่แสนหวาน กับดักที่พันจนวุ่นวาย

หมายเหตุ เรื่องนี้เขียนสดๆ ดังนั้นอาจจะมีเนื้อหาที่จะมีการเปลี่ยนแปลงภายหลังค่ะ
Tags: เล่ห์รักเกมหัวใจ คีตา ณิชนิตา

ตอน: บทที่ ๑๗ การต่อสู้ของเกมร้าย

บทที่ ๑๗

การต่อสู้ของเกมร้าย

ม่ายสาวนั่งครุ่นคิดถึงปัญหาระหว่างเธอและมีน เธอไม่สามารถยอมให้ชายหนุ่มทำร้ายลูกสาวได้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สิ่งเดียวที่ต้องดีที่สุดก็คือ ลิษา เธอเกลียดความรู้สึกของการทะเลาะกัน ลิษาไม่เคยขึ้นเสียงก็ทำเพราะผู้ชายคนนี้ มีนเป็นผู้ชายที่เจ้าเล่ห์ ปากหวาน ดวงตาคมคู่นั้นคือดาบพิฆาตคนที่ตกเป็นเหยื่อโดยง่าย สีหน้าเคร่งขึ้นอีกเมื่อนึกถึงคำพูดของชายหนุ่ม

“แล้วผมผิดอะไรล่ะที่จะเอาเทคนิคการหลอกลวงชั้นเลิศของคุณไปหลอกคนอื่นบ้าง”

ดวงตาเข้มจัดด้วยความโกรธที่พลุ่งพล่านไปหมด รตีคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อกดติดต่อไปยังคนสนิททันที

“อัศวิน นี่ฉันเองนะ มีเรื่องให้นายช่วยหน่อย สืบเรื่องของนายมีนให้ฉันที” เธอเข้าเรื่องทันทีที่ปลายสายตอบรับกลับมา อัศวินเป็นคนที่ทำงานกับเธอมานานตั้งแต่อยู่ในบริษัทของกิตติธร

“ใครหรือครับ”

“อดีตลูกเลี้ยงฉันไง” เสียงลากยาวจากปลายสายทำให้รู้ว่าเขาจำได้แล้วว่า มีนเป็นใคร

“จะสืบหาเขาหรือครับ นี่เกิดอะไรขึ้น หรือคุณรตีอยากกลับไปเลี้ยงดูเขาอีกครั้ง ข่าวล่าสุดที่ผมเคยแจ้งให้คุณทราบก็คือ เขาถูกคุณพิมพิการับไปดูแลนี่ครับ ไม่ต้องกลัวบาปกรรมหรอกมันเลยจุดนั้นไปแล้ว”

“อย่ามาประชดฉันนะ คราวนี้ไม่ใช่เรื่องกลัวบาปอะไรนั่นอีกแล้ว แต่ฉันเจอเขา...ดูเหมือนเขากำลังจะแก้แค้น”

“แก้แค้น? เขามีอะไรที่สู้คุณได้หรือครับ คุณมีทุกอย่างแล้วนี่ มีอะไรต้องกลัวอีก”

“มีนที่ฉันเห็น...เขามีเล่ห์เหลี่ยมของผู้ชายที่ทำให้ลิษาหลงใหล ฉันอยากให้แน่ใจว่าเขามีแผนการอะไรอีก”

“ที่แท้ก็เพราะลูกทูนหัวของคุณนี่เอง ผมว่าถึงนายมีนได้คุณลิษาไป เขาเองนั่นแหละจะลำบาก เอาอย่างนี้เดี๋ยวผมสืบหาจุดอ่อนเขาให้แล้วจะมาแจ้งคุณอีกที” ถ้อยคำประชดนั้นทำให้รตีกดความความรู้สึกไว้เพื่อที่จะใช้ความสามารถของอัศวินไว้

ช่างภาพหนุ่มเร่งงานที่เพิ่งถ่ายเสร็จ ตรวจดูความเรียบร้อยก่อนจะส่งงานให้กับจรรยา เมื่อเปิดประตูห้องทำงานหัวหน้าเข้าไปนั่งรอที่จะพูดคุยกัน บรรณาธิการสาวมองชายหนุ่มอย่างสังเกต เขาดูมีความสุขอยู่ลึกๆ ในดวงตา ผิดจากเมื่อก่อนที่แม้จะดูมีความสุขแต่มันก็ไม่ได้มีชีวิตชีวามากเหมือนอย่างตอนนี้เลย “เกิดอะไรขึ้น ช่วงนี้ดูอารมณ์ดีนะ”

“ดีทุกวันนี้ครับพี่แจน” เขาตอบเลี่ยงๆ สายตาหันไปจ้องภาพที่อยู่ในแฟ้มงานนั้นแทนการสบตา

“ให้ฉันเชื่อเธอเหรอยะ หรือว่าเป็นเพราะข่าวของเธอกับคุณษา” จรรยานึกแซวในที แต่ใจหนึ่งนั้นก็หวั่นใจว่ามีนจะเจอตอเขา

“เปล่าหรอกครับ”

“นี่มีน หยุดอยู่ที่ใครสักคนได้แล้วนะ คุณลิษาเธอก็ออกจะน่ารัก ที่บ้านก็ร่ำรวย หน้าตาก็ดี การศึกษาก็ดี หาไม่ได้อีกแล้วนะ” สีหน้าจริงจังอย่างที่อยากให้ลูกน้องคนสนิทได้คนรักที่ดีสักคน นานทีจะได้พูดคุยถึงเรื่องส่วนตัวกันสักครั้ง แม้ว่าเธอจะทำงานร่วมกันมานานแต่มีนไม่เคยพูดเรื่องส่วนตัวให้ได้ยินเลยสักครั้ง

“พี่แจน ผมหยุดแน่ครับแต่คงไม่ใช่กับลิษา ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วแหละ” ชายหนุ่มสารภาพทั้งยิ้มที่มุมปากดูมีความสุขกับเรื่องที่เปรยออกมานักหนา

“ห๊ะ!! หมายความว่ายังไง เธอมีคนรักแล้ว” คำว่ามีคนรักนั้นกระตุ้นความสนใจมากกว่าสิ่งที่เธออยากลุ้น

“ก็ตามที่พี่ได้ยินนั่นแหละ”

“อะไรกัน ทำไมพี่ไม่เห็นรู้เรื่อง ใครเหรอบอกพี่ได้ไหม” จรรยาพยายามที่จะเค้นเรื่องออกมาใจหนึ่งนั้นดีใจแทนแต่อีกใจหนึ่งนั้นกลับเป็นกังวลแทน

“เดี๋ยววันหนึ่งพี่ก็รู้เองแหละครับ”

“นี่อย่าทำเป็นมีความลับนะ แล้วคุณษาล่ะ เธอจะมาทำเป็นเล่นๆ กับคุณษาไม่ได้นะมีน คุณรตีเคืองขึ้นมาเธออาจจะแย่เอานะ ได้ยินว่าคุณรตีเป็นคนที่ค่อนข้างเข้มงวดแล้วที่สำคัญ รักลูกสาวมากๆ” บรรณาธิการสาวรีบตักเตือนด้วยความห่วงใยหนุ่มรุ่นน้องแทบจะทันที ทว่าสีหน้าของมีนไม่ได้ยี่หระกับเรื่องที่เธอกล่าวออกมาเลย เขากลับยิ้มเหยียดๆ แทน

“งั้นเหรอครับ งั้นพี่ก็คงไม่รู้...น่าจะสืบเพิ่มอีกสักนิดว่าที่จริงแล้วผมเคยเป็นลูกเลี้ยงของคุณรตีมาก่อน”

จรรยาได้แต่อ้าปากค้างด้วยความตกใจ เธอคาดไม่ถึงจริงๆ เพราะรตีเองก็ไม่เคยเผยเรื่องชีวิตส่วนตัวเรื่องการแต่งงานให้ใครทราบ เธอไม่เคยคิดสะดุดใจเรื่องนี้มาก่อน เพราะสองคนนี้ไม่ได้ใช้นามสกุลเดียวกัน แล้วทำไมเหตุการณ์ครั้งล่าสุดที่เธอได้พบกับลิษา เธอกล่าวแซวเรื่องนี้ไป หญิงสาวกลับทำเหมือนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเรื่องจริง...ประหนึ่งเธอคบกับมีนไปแล้ว...



ชายหนุ่มขับรถเรื่อยออกมาตามที่ได้นัดกับลิษาไว้ที่ผับแห่งหนึ่ง หญิงสาวเป็นคนเชิญชวนเขาเองซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่เขาต้องการอยู่แล้ว ทว่าตั้งแต่เขาเคลื่อนรถออกมาจากสำนักงานกลับรู้สึกเหมือนมีคนตามเขาอยู่ตลอดเวลา จนเมื่อไปถึงที่นัดพบ มีนเห็นรถยนต์คันหรูที่เขาจำได้ว่านั่นเป็นรถของอดีตแม่เลี้ยง รอยยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลา

ลิษาเดินเข้ามาเขาด้วยสีหน้าแช่มชื่น มีนคว้าข้อมือเธอดึงให้ร่างบางนั้นเข้ามาแนบลำตัวก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาจุมพิตแก้มที่ระเรื่อด้วยสีสันของเครื่องสำอาง

“อุ้ย พี่มีน ทำอะไรตรงนี้คะ คนเยอะแยะ” เธอแสร้งว่าอย่างเขินอายแล้วตบเบาๆ ที่หน้าอกกว้าง

“คิดถึง” เขาบอกสั้นๆ ส่งยิ้มหวานให้ ลิษายิ้มหวานกลับคืนคล้องแขนชายหนุ่มก่อนจะพาเข้าไปในสถานบันเทิงที่ซึ่งเธอจองโต๊ะไว้ให้เพื่อนๆ เพื่อแนะนำชายหนุ่มให้เพื่อนๆ รู้จัก

รตีซึ่งนั่งอยู่ในรถเห็นการกระทำของอดีตลูกเลี้ยงอยู่ตลอด มือที่ถูกดูแลอย่างดีนั้นกำหมัดแน่นด้วยความรู้สึกคับแค้นใจ กำปั้นนั้นทุบลงไปยังเบาะหนังข้างกายด้วยสุดจะทน มีนกล้าดีที่จะทำให้เธอโกรธ เธอก็จะทำให้เขาได้รับรู้ว่า ความเจ็บ...มันรู้สึกยังไงกันแน่

ลิษาคล้องแขนชายหนุ่มลากเขาเข้ามาถึงโต๊ะที่เพื่อนๆ นั่งอยู่สองถึงสามคน สาวๆ ทั้งสามต่างจ้องมีนด้วยดวงตาที่แสดงถึงความอิจฉาอยู่ในที ชายหนุ่มยิ้มบางให้กับเพื่อนๆ ของหญิงสาว

“นี่พี่มีนเป็นแฟนฉันเองจ๊ะ” น้ำเสียงเหมือนโอ้อวดอยู่ในที ชายหนุ่มรับไหว้หญิงสาวเพื่อนๆของลิษาก่อนจะนั่งลง

“แหม ได้ยินข่าวว่าพี่มีนเป็นคนที่ไม่ยอมตกลงปลงใจกับใครเลย คิดยังไงมาจีบเพื่อนของเราได้คะ”

“ก็ไม่ได้คิดอะไรครับ ผมไม่ได้จีบด้วยซ้ำ”

“อย่างนี้ก็หมายความว่าเพื่อนเราจีบพี่น่ะสิ” เสียงหัวเราะครื้นเครงเชิงหยอกเย้านั้นทำให้ชายหนุ่มยิ้มในหน้าไม่ตอบคำถามเหล่านั้น

“บ้าสิ พูดบ้าๆ นะพวกเธอ เลิกแซวได้แล้ว” หญิงสาวเจ้าของเรื่องตัดบทหันไปสบตามีนอย่างหวานหยดก่อนจะซบหน้าลงบนบ่าหนา แสดงความหวานโดยไม่เก้อเขินกับเพื่อนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย

มีนมองท่าทางของลิษาด้วยหางตาโดยไม่ได้ปฏิเสธอะไรเลย เขาจะไม่ตอบรับท่าทางเหล่านั้น เพียงแค่ทำไปตามน้ำเท่าที่พอจะทำได้ ให้เธอหลงเขาเพิ่มขึ้นอีกสักหน่อยเถอะ...แล้วมันจะจบลง



สนต์ขับรถพาชารีนมายังเรดคลับทั้งคู่ปรึกษากันในเรื่องที่เคยพูดไว้กับอลินา เธอไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธทำให้ทั้งคู่เริ่มร้อนรน ใจหนึ่งก็กลัวใจของอลินาว่าจะคิดทำแผนการนั้นต่อหรือไม่ เมื่อมาถึงร้านอลินาเข้ามาหาพร้อมกับรอรับคำสั่งของเครื่องดื่มและขนม อลินาทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับคนทั้งคู่

ชารีนมองหญิงสาวด้วยความรู้สึกสำนึกผิด เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเกิดความรู้สึกนี้กับใครมากเป็นพิเศษเช่นที่มีกับอลินา เพราะความคิดชั่ววูบโดยแท้ “พี่ขอโทษนะลีน่า”

“เรื่องอะไรละคะ” เธอถามกลับแม้จะรู้อะไรบางอย่างในใจดีอยู่แล้ว

“เรื่องที่จ้างให้ลีน่าไปทำน่ะแล้วก็มาบอกยกเลิกกะทันหัน”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่ไม่ได้ตั้งใจนี่ ลีน่าแปลกใจนะคะที่พี่จ้างไปทำแบบนั้น เพราะพี่บอกว่าพี่รักและห่วงใยเพื่อนแต่การกระทำมันแปลกๆ เรื่องแบบนี้เพื่อนไม่ค่อยห่วงกันมากหรอกค่ะ ลีน่าไม่รู้ว่าพี่คิดอย่างไรกับพี่มีนนะคะแต่สิ่งที่พี่ทำให้เขา จริง ๆ แล้วดูเป็นความปรารถนาดีก็จริงแต่เหมือนซ่อนความริษยาอยู่ลึกๆ”

ชารีนบีบมือตัวเองแน่น เป็นจริงตามที่อลินาพูดทุกอย่าง เธอรู้สึกอย่างนั้น “ใช่ พี่อิจฉาผู้หญิงที่มีนจีบทุกคน นึกเกลียดที่เขาทำร้ายความรัก นึกเสียใจที่เขาไม่เคยคิดจะล้อเล่นกับพี่เหมือนอย่างที่ทำกับคนอื่น พี่แอบชอบเขามานาน แต่พี่รู้ตัวแล้วว่าทำผิด ถ้าสนต์ไม่เตือนสติพี่ พี่ก็คงยังคงงมงายว่าสิ่งที่พี่ทำมันเป็นเรื่องที่ดีแน่ๆ พี่เสียใจจริง ๆ นะ” เธอย้ำความรู้สึกที่มี อลินายิ้มบาง

“พี่ควรพูดกับเพื่อนพี่มากกว่าค่ะ แล้วเรื่องระหว่างพี่มีนกับฉันมันเป็นอดีตที่เราทั้งคู่ไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิด ฉันพยายามลืมสิ่งที่เกิดขึ้น ลืมความเจ็บปวดที่ครั้งหนึ่งเขาทำ แปลกใจนะคะที่ผู้หญิงหลายคนอยากเจ็บปวดเพราะเขา ถ้ารักแล้วมันเจ็บแล้วจะรักไปทำไมเหรอคะ เพราะพี่มาช่วยกระตุ้นความคิดที่อยากแก้แค้นผู้ชายอย่างเขา พี่ทำให้ฉันเลือกที่จะทำในสิ่งที่ใจแอบคิดมานาน เหมือนเรื่องบังเอิญ...เหมือนโชคชะตาที่ทำให้พวกเรามาเจอกัน แม้จะบอกตัวเองให้เริ่มต้นใหม่แต่ในใจของฉันก็ยังคงคิดเรื่องนี้อยู่ดี” หญิงสาวถอนใจ ดวงตาสวยจ้องสบตากับชารีน เธอดูหนักใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

“พี่ขอโทษจริง ๆ ไม่คิดว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้ พี่ไม่รู้มาก่อนว่าลีน่ากับมีนเคยรักกัน ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรประหลาดแบบนี้”

“พี่ไม่ได้คิดอะไรประหลาดหรอกค่ะ มันอยู่ใต้จิตสำนึกของเราเอง อยากทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการแม้รู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องดีนัก พี่ควรมองอะไรรอบข้างตัวเองให้มากนะคะ พี่แปลกใจแค่ว่าทำไมพี่มีนไม่เคยจีบพี่สักครั้ง...แล้วทำไมไม่ลองคิดลึกๆ ละคะว่าพี่มีนไม่อยากทำร้ายพี่เพราะความเป็นเพื่อนที่มันมีมิตรภาพที่ดีกว่ามาก แล้วเรื่องที่พี่ขอ...” อลินาหยุดเมื่อพัชระเดินเข้ามาหา สนต์จ้องหญิงสาวตรงหน้าด้วยความชื่นชมในใจ อลินาเข้มแข็งและเข้าใจชีวิตมากกว่าชารีนเสียอีก คนข้างๆ ของเขาต่างหากที่ฝังใจจำแต่ความเจ็บ

สีหน้าของพัชระนั้นค่อนข้างประหลาดใจที่ทั้งสามคนนั่งอยู่ด้วยกัน เขาส่งยิ้มให้กับแขกทั้งสองคน นานๆ ทีชารีนและสนต์จะแวะเข้ามาที่เรดคลับ “อ้าว คุณสนต์กับคุณชามาแวะดื่มกาแฟหรือครับ”

“อ๋อ คะ...ค่ะ” ชารีนอึกอักก่อนจะส่งยิ้มให้เจื่อนๆ อลินาเลยลุกขึ้นปล่อยให้พัชระนั่งคุยกับแขกเสียเอง

ชารีนและสนต์นั่งพูดคุยกับพัชระเพียงไม่นานก็ขอตัวกลับ หญิงสาวหลับตาเอนตัวกับเบาะรถหลังจากที่ยังไม่ได้เรื่องของมีนและอลินา สนต์เหลือบมองเพื่อนสาวก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมือเธอเอาไว้

“อย่ากังวลไปเลย จากที่เห็นลีน่าวันนี้ เธอคงไม่คิดติดใจที่จะแก้แค้นมีนอีกแล้วล่ะ”

“ฉันทำผิดกับมีนไปแล้วนะ”

“เธอเสียใจที่ทำผิดกับมีนเท่านั้นเหรอ” น้ำเสียงแผ่ว ๆ นั้นสื่อความรู้สึกของคนถามออกไปอย่างมาก ชารีนส่ายหน้า

“เสียใจที่ทำให้เพื่อนลำบาก ไม่ว่าจะเป็นนายหรือมีน ทุกคนยุ่งยากเพราะฉัน อารมณ์ชั่ววูบแท้ๆ”

“มันจะผ่านไป เชื่อเถอะ เธอได้พยายามแก้ไขมันแล้วไม่ว่ามันจะทันหรือไม่ แต่เธอทำดีที่สุดแล้ว ฉันอยู่ข้างเธอเสมอนะ...ชา” น้ำเสียงอบอุ่นนั้นทำให้ชารีนลืมตาขึ้น มองเห็นใบหน้าคมข้างกาย

เขาคือเพื่อนที่แสนดีของเธอมาตลอดไม่ว่าเธอจะทำผิดพลาดมากมายแค่ไหน สนต์ก็ยังกุมมือเธอไว้เสมอ เขาไม่เคยก้าวข้ามเส้นเขตแดนที่มากกว่าเพื่อนเลยสักครั้ง...แต่ทำไมตอนนี้หัวใจเธอถึงอ่อนไหวไปกับสายตาอบอุ่น น้ำเสียงทอดนุ่มให้กำลังใจแบบนี้ เธอรู้ว่ามันไม่ดีที่จะคิดกับเพื่อนในแง่ชู้สาว เหมือนอย่างที่เธอเคยคิดกับมีน

“ฉันเคยคิดเกินกว่าเพื่อนกับมีน...นายว่าฉันเลวไหม มีนทำดีกับฉันทุกอย่างแต่ฉันกับคิดแบบนี้”

“มีนเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ไม่แปลกหรอกที่ชาจะแอบชอบเขา”

“เพราะความใกล้ชิดมั้ง...มันทำให้ฉันเผลอไป แล้วสนต์ล่ะ เคยรู้สึกแบบนี้กับฉันบ้างไหม” ชารีนนั้นไม่ได้คิดอะไรกับคำถามที่ตัวเองนึกอยากแซวเล่นให้บรรยากาศดีขึ้น แต่คนฟังกลับทำหน้าปั้นยาก เป็นคำถามแทงใจดำ สีหน้าเจื่อนซีดของสนต์ทำให้หญิงสาวเริ่มสะกิดใจขึ้นมาบ้าง รอยยิ้มบางผุดขึ้นมาบนใบหน้าสวย

“กลับกันเถอะ” เธอกล่าวตัดบทไม่ให้ชายหนุ่มกระอักกระอ่วนมากกว่านี้

หลังจากที่ขับรถมาส่งลิษาถึงหน้าบ้านเขาก็ขับรถวนกลับห้องที่เรดคลับ จนเมื่อถึงหน้าร้านซึ่งตอนนี้ร้านปิดแล้ว เขาควานหากุญแจรั้วก่อนจะเปิดประตูลงไป เสียงรถที่แล่นเข้ามาจอดใกล้ๆ กันนั้นทำให้ชายหนุ่มหันไปมอง ชายฉกรรจ์สามคนลงจากรถยนต์กลางเก่ากลางใหม่นั้น สีหน้าเหี้ยมๆ นั้นทำให้มีนรู้ว่า กลุ่มคนเหล่านี้คงไม่ได้มาดีแน่ๆ

“พวกคุณมีอะไรหรือเปล่า” แม้จะใจดีสู้เสือถามออกไปทว่าขากลับก้าวถอยหลังเตรียมหนีกลับขึ้นรถ

“มีคนฝากของมาให้คุณ” หนึ่งในนั้นกล่าว ก่อนที่มีนจะตั้งตัว พวกมันฟาดไม้ที่แอบไว้ด้านหลังไปที่ใบหน้าและลำตัว ช่างภาพหนุ่มไม่ทันที่จะปัดป้องได้ทันท่วงที ล้มฟุบลงกับพื้นฟุตปาธ

“เขาฝากมาบอกคุณด้วยว่า เตือนคุณแล้ว...คราวหน้าอาจจะไม่ใช่แค่ตัวคุณแต่เป็นคนที่อยู่ข้างๆ คุณเจ็บแทน” พูดจบก็ฟาดไม้ลงที่หลังชายหนุ่มอีกหลายครั้ง มีนหันกลับก่อนจะยกแขนขึ้นป้องไว้พยามที่จะลุกขึ้น เลือดสดๆ ไหลออกมาจากมุมปาก คิดว่าคงเป็นช่วงที่ถูกตีล้มลงทำให้ปากไปกระแทกกับพื้น ก่อนที่ไม้นั้นจะฟาดลงมาอีก เสียงหนึ่งดังขึ้นห้ามเสียก่อน

“หยุดนะ!! ไม่งั้นพวกแกได้ไส้แตกแน่” พัชระร้องขึ้นเสียงดังพร้อมกับเล็งปืนเล็กนั้นไปทางคนที่กำลังจะเงื้อไม้ขึ้น

กลุ่มคนชุดดำนั้นทิ้งไม้ลงกับพื้นทันทีก่อนจะถอยกรูดไปที่รถของตัวเองแล้วขับรถฉิวออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่ากลุ่มคนร้ายออกไปแล้ว เขาจึงยอมปล่อยมือที่จับแขนน้องสาวไว้ ให้เธอวิ่งเข้ามาดูมีน

ร่องรอยฟกช้ำ เลือดกบปากนั้นทำให้อลินาหน้าตื่น เธอพยายามที่เรียกให้เขาลืมตามองเธอแต่มีนกลับสลบไปทันที พัชระหน้านิ่วก่อนจะรีบเข้ามาพยุงร่างไร้สติของเพื่อนขึ้นเบาะด้านหลังก่อนจะขึ้นประจำที่คนขับ กุญแจยังเสียบอยู่ในที่ของมันทำให้เขารู้ว่ามีนไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย เขาคงลงมาเปิดประตูรั้วเล็กนี้เพื่อเอารถเข้ามาเก็บไว้ แต่ไม่ทันได้ทำอะไรก็คงเจอเรื่องเสียก่อน

อลินาที่นั่งคอยกดซับเลือดของชายหนุ่มรู้สึกหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก มันใจหาย จนต้องเอามือทาบหน้าอกเป็นระยะ เพื่อเตือนว่าเธออยู่ในความเป็นจริงแค่ไหน ยิ่งมองใบหน้าคมที่เต็มไปด้วยเลือดนั้นน้ำตาก็พาลจะไหลออกมา ความเจ็บปวดหนักหน่วงในหัวใจแบบนี้มันเหมือนตอนที่เธอเสียแม่ไป

...อย่าเป็นอะไรนะคะ มือบางกุมมือที่โชกเลือดนั้นไว้แน่น มันออกจะสั่นด้วยความกลัวที่ก่อตัวขึ้นมาจากเหตุการณ์เมื่อครู่

มันเกิดอะไรขึ้น...ทำไมมีนถึงถูกทำร้าย



ณิชนิตา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ธ.ค. 2555, 10:22:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ธ.ค. 2555, 10:22:36 น.

จำนวนการเข้าชม : 1540





<< บทที่ ๑๖ แลกชีวิตกับเธอ   บทที่ ๑๘ ปกป้องตัวเอง >>
nutcha 26 ธ.ค. 2555, 15:29:22 น.
มีนจะยิ่งแค้นแล้วทำอะไรไม่ยั้งคิดอีกเปล่าเนี้ย


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account