คำโปรยปกหลัง...

“ผมไม่คิดนะ ว่าคุณเฟื่องจะความจำสั้น”
“ขอโทษนะคะ ความจำฉันปรกติดี!”
“อ้อ! หรือครับ ถ้าอย่างงั้น คุณน่าจะจำได้ ว่าคุณเคยเรียกผมว่า ‘พี่’”
“แต่รู้สึกว่า ‘นั่น’ เป็นเรื่องเข้าใจผิด ฉันไม่เคยเก็บไว้ในสมองหรอกค่ะ”
นพรัตน์ยังคงยิ้มบางๆ กล่าวต่อไปอีกว่า
“ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องเมื่อสองวันก่อนหรอกนะครับ” เขาพูด “แต่ผมหมายถึงเมื่อสิบแปดปีที่แล้วต่างหาก คุณเรียกผมว่า ‘พี่นพ’ ทุกคำ”
“ไม่จริงล่ะ! ฉันไม่เคยเรียก!” เฟื่องฟ้าเถียง
“เคย คุณเคยเรียก”
“ไม่จริง! ตัวของฉัน ฉันจำได้ ไม่เคยเรียก!”