เมื่อหนึ่งอยากสานสัมพันธ์
แต่อีกหนึ่งกลับพยายาม "ตัด"
ปฏิบัติการ "รัก" พาตัว จึงเริ่มต้นขึ้น!


-------------------------------------------


เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย...ฉันทำอะไรให้เธอเคืองขุ่น

ปรักปรำฉันเป็นจำเลย? เชลย? ตัวประกัน?

จู่ๆ สติก็ดับวูบ ตื่นมาอีกครั้ง “พาริน” ก็พบว่านอนอยู่บนเตียงใหญ่ภายในห้องที่ไม่คุ้นเคย พร้อมๆ กับพบว่าตัวเองถูกลักพาตัว!!!

ราวกับฉากในละครที่เพิ่งย้อนดู เสียงเพลงประกอบดังกระหึ่มในหัว...

ไม่นะ นี่มันยุคไหนสมัยไหนแล้ว ยังจะมีการลักพาตัวอยู่อีก ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ หึ...แต่อย่าหวังว่าลูกพระพายอย่างเธอจะยอมให้ใครกดขี่ง่ายๆ ลองดูสิ ได้เห็นดีกันแน่!

ทว่าทุกอย่างกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด ดูเหมือน “ธารณ์” เตรียมตัวมาดี เขาสามารถแก้เกมของเธอได้ทุกกระบวน รู้ทันไปเสียทุกเรื่องราวกับเลี้ยงกุมารทองเอาไว้อย่างไรอย่างนั้น

ถูกลักพาตัว ริบเงิน โทรศัพท์มือถือว่าร้ายแล้ว การอยู่ใกล้ธารณ์กลับร้ายยิ่งกว่า รับมือกับเขาไม่พอ ยังมีของแถมเป็นอริของเขาด้วยสิ โอ๊ยยยย เธออยากจะบ้า!



** เรื่องนี้มีตัวละครเกี่ยวเนื่องกับเรื่อง เลื่อมลายดอกรัก ที่วางแผงไปกับสนพ.แจ่มใสนะคะ
แต่สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ จะไม่ได้งงอะไรน้าาาา

เรื่องรักระหว่างเชฟขนมหวานกับสถาปนิกปากหมาน...
ที่จะทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวยเหมือนได้ละเลียดขนมฝรั่งเศส

นวนิยายในชุด My Beloved...เธอที่รัก เป็นนวนิยายชุดของเนตรนภัสเอง ไม่ได้เขียนกับนักเขียนท่านอื่นนะคะ และเรื่องทั้ง 2 เรื่องในชุดก็เป็นเรื่องที่แยกกัน เพียงแต่เป็นเรื่องของหนุ่มๆ ตระกูลก. คือกานต์และกันต์

เนื้อเรื่องไม่ต่อกัน อ่านเรื่องไหนก็รู้เรื่องค่ะ...โดยเขียนเรื่องของแฝดผู้น้องก่อนซึ่งวางแผงแล้วในชื่อ "เล่หรักถักใจ"

ปิ่นปัก สาวน้อยวัยกระเตาะ น่ารัก ขี้อ้อน แต่หัวทึบ เรียนไม่เก่ง อย่าว่าจะทำอะไรเชิดหน้าชูตาเลย แค่เรียนจบมหาวิทยาลัยได้ก็เป็นบุญมากแล้ว แม้ทำอะไรไม่ได้เรื่อง คอยแต่จะล่มอยู่เรื่อยแต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอทำได้ดีกว่าใครก็คือถักตุ๊กตา และความฝันอันยิ่งใหญ่ของเธอก็คือมีร้านเป็นของตัวเองแต่ก็ถูกป้าขัดขวางอยู่นั่น

ใช่ซี่...ก็เธอไม่ใช่หลานรักนี่นะ ชิ

กานต์ ชายหนุ่มที่แหกกฎนักบัญชีที่ต้องระเบียบจัด หน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่กับตัวเลขยาวพรืด หายใจเข้าเป็นรายได้ หายใจออกเป็นกำไร...หนุ่มรูปหล่อ อบอุ่น ใจดี ที่สำคัญมีแมวเป็นอาวุธเด็ด

ในขณะที่ยังวุ่นๆ อยู่กับปัญหาที่ต้องเผชิญ ทั้งจากป้า ทั้งมือมืดที่มองไม่เห็นและอดีตที่เธอไม่เคยรู้ ก็ได้ชายหนุ่มนี่แหละคอยอยู่เคียงข้าง จนชักไม่แน่ใจว่าตอนแรกที่เขายื่นมือเข้ามาช่วยอุปการะเจ้าเหมียวที่ตกปุลงมาจากฟากฟ้านั้น จริงๆ แล้วเจ้าตัวอยากอุปการะแมวหรือเจ้าของแมวกันแน่...

-----------------------------------

นวนิยายในชุด My Beloved...เธอที่รัก เป็นนวนิยายชุดของเนตรนภัสเอง ไม่ได้เขียนกับนักเขียนท่านอื่นนะคะ และเรื่องทั้ง 2 เรื่องในชุดก็เป็นเรื่องที่แยกกัน เพียงแต่เป็นเรื่องของหนุ่มๆ ตระกูลก. คือกานต์และกันต์

เนื้อเรื่องไม่ต่อกัน อ่านเรื่องไหนก็รู้เรื่องค่ะ...โดยเขียนเรื่องของแฝดผู้น้องก่อน ส่วนนายกันต์จะตามมาหลังจากเรื่องของกานต์จบแล้วนะคะ

ท่ามกลางสายฝนพร่างพราย ภายใต้ละอองแห่งรัก

ใต้ละอองรักจะตีพิมพ์กับสนพ.อรุณ

เนื้อเรื่องใต้ละอองรักในดราฟต์แรกที่ลงให้เพื่อนๆ อ่านนี้ยังไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไร เพราะมีบางจุดที่อาจจะเอ๊ะ พี่วรรษเป็นอะไรกันแน่ถึงทำแบบนี้ หายบ้าแล้วหรือยังเพราะเนตรนภัสไม่ได้เคลียร์ไว้เลยในตอนแรก นำเสนอในมุมของเท่ารักล้วนๆ แต่ในเวอร์ชั่นที่บก.ได้ติติงมามีเพิ่มเติมบางจุดเข้าไปเพื่อให้เคลียร์ยิ่งขึ้น และปรับเปลี่ยนอะไรบ้างเล็กน้อยในจุดบกพร่องที่ยังมีอยู่ แต่รับรองว่าคงความสนุกไว้เหมือนเดิม

พบกันบนแผงหนังสือปลายเดือนกันยายนนี้ค่ะ

“พี่พริษฐ์หยิบหีบใบนั้นให้ชมพู่หน่อย”

ชายหนุ่มขยับเข้ามาทันที พื้นที่แคบๆ ทำให้ต้องยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง ในขณะแก้มแหม่มเขย่งก็แล้ว ยืดแขนจนแทบเป็นกระโดดก็แล้ว กลับยังเอาลงมาไม่ได้ แต่พริษฐ์สามารถทำให้หีบไม้ลอยมาอยู่ตรงหน้าเธอได้เพียงแค่ไม่กี่วินาที

หญิงสาวรับมาอย่างลิงโลด รีบก้มลงสำรวจทันใด ทว่าการหันหน้าเข้าหาชั้นวางของทำให้มีเงาพาดผ่าน ไม่สามารถมองลวดลายได้ถนัด แก้มแหม่มทำเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจจึงกลับหลังหันเข้าหาแสงไฟ แล้วก็ต้องตัวแข็งทื่อ แทนที่จะสว่างกลับมืดหนักเข้าไปอีก เมื่อมีกำแพงร่างกายบังเอาไว้

“พี่พริษฐ์” เธอครางเสียแผ่ว ความใกล้ชิดทำให้ไม่กล้าขยับตัว

เดินไปข้างหน้าก็ชนอกแกร่ง ครั้นจะถอยหลังก็ติดชั้นวางของ และถึงแม้แขนทั้งสองข้างของพริษฐ์ยังตกอยู่ข้างตัว แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนโดนกอดกลายๆ

“ครับ”

เสียงขานรับดังอยู่ใกล้ๆ ราวกับเจ้าตัวโน้มหน้าลงมาคุยชิดกระหม่อมนี่เอง ความชิดใกล้ที่มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้แก้มแหม่มเริ่มทำอะไรไม่ถูก หูได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นดังมาก ราวกับวินาทีใดข้างหน้ามันจะหลุดออกมานอกอกประจานตัวเองให้ได้อาย

ใจจึงอยากผลักชายหนุ่มออกไปไกลๆ ให้พ้นตัวจะได้หายใจหายคอสะดวก แต่เสียงเล็กๆ อีกเสียงหนึ่งกลับสั่งห้ามไว้ แก้มแหม่มจึงยืนนิ่งก้มหน้างุดปล่อยให้ชายหนุ่ม ‘กอด’ อยู่อย่างนั้น

“มองพี่ได้ไหม”

นั่นไม่ใช่ประโยคคำถาม เพราะหลังจากนั้นคางมนก็ถูกช้อนขึ้นด้วยนิ้วมือแข็งแรง

ราวกับถูกร่ายมนตร์ ประกายบางอย่างซึ่งสะท้อนผ่านลูกแก้วสีดำคู่นั้นทำให้แก้มแหม่มอยากรู้ว่าคืออะไร จากที่ควรเบือนหลบก็จ้องนิ่งอยู่อย่างนั้น กระทั่งใบหน้าคมค่อยๆ เคลื่อนเข้ามา ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เธอก็ยังไม่ถอนสายตา

ตอนระยะห่างระหว่างกันเหลือไม่ถึงนิ้ว พริษฐ์ก็หยุดถามเสียงทุ้ม

“พี่จูบได้ไหม”

แก้มแหม่มน่าจะรู้ว่าคำถามของพริษฐ์ไม่เคยเป็นคำถามสักครั้ง สิ้นคำริมฝีปากอุ่นก็นาบลงมา คลอเคลีย หยอกเย้ากับริมฝีปากอิ่มราวภมรหนุ่มเลาะเล็มดื่มกินความหวานอย่างไม่รู้เบื่อ เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายสำลักลมหายใจ เขาก็ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย กระนั้นก็ยังไม่ยอมห่างไปไหน

เหมือนคนขาดอากาศหายใจมานาน พอได้รับอิสระแก้มแหม่มก็สูดลมเข้าปอดหนักๆ มือเล็กยกขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองอย่างเลื่อนลอย

ร่องรอยอ่อนหวานยังคงซ่านอยู่ตรงริมฝีปาก

เมื่อกี้เธอถูกจูบใช่ไหม


- * - * - เรื่องนี้รีอัปให้อ่านอีกรอบ และจะมีตอนพิเศษเพิ่มจากเดิม 3 ตอนค่ะ - * - * -