เพทุบายร่ายรัก
คุณจะทำยังไง?
ถ้าได้รับคำสั่งให้ดูแลบุตรชายท่านประธาน
แต่กลับเป็นเพลย์บอยหนุ่มหล่อเหลือร้าย
ซ้ำยังต้องตกเป็นเมียเขา!
ลิขสิทธิ์งานเขียนนี้เป็นของสนพ.ในเครือTouch Publishing
หมายเหตุ..
งานเขียนเรื่องนี้เดิมชื่อ เจมส์..สุภาพบุรุษยอดนักรัก
ปัจจุบันต้นฉบับได้ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อเรื่อง
ถ้าได้รับคำสั่งให้ดูแลบุตรชายท่านประธาน
แต่กลับเป็นเพลย์บอยหนุ่มหล่อเหลือร้าย
ซ้ำยังต้องตกเป็นเมียเขา!
ลิขสิทธิ์งานเขียนนี้เป็นของสนพ.ในเครือTouch Publishing
หมายเหตุ..
งานเขียนเรื่องนี้เดิมชื่อ เจมส์..สุภาพบุรุษยอดนักรัก
ปัจจุบันต้นฉบับได้ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อเรื่อง
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตัวอย่างเนื้อเรื่อง
เพทุบายร่ายรัก
ประพันธ์โดย...กันต์ระพี
ลิขสิทธิ์งานเขียนเรื่องนี้เป็นของสนพ. Touch Publishing
หมายเหตุ...
งานเขียนเรื่องนี้เดิมชื่อ เจมส์..สุภาพบุรุษยอดนักรัก
ปัจจุบันต้นฉบับได้ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อเรื่อง
(คัวอย่างเนื้อเรื่อง)
แดเนียล แมคไซเฟอร์ บุรุษสูงวัยท่าทางใจดีเงยหน้าจากแฟ้มเอกสาร หลังจากได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้ง ครั้นเห็นคนที่เรียกพบอยู่ในชุดยูนิฟอร์มของบริษัทก้าวผ่านประตูมายืนสำรวมหน้าโต๊ะทำงานก็คลี่ยิ้ม แสดงอัชฌาสัยอันดีในฐานะประธานบริษัทแมคไซเฟอร์ เน็ทเวิร์ค จำกัด
“คุณมารตี วีรสวัสดิ์สินะ”
“ค่ะ เมื่อสักครู่หัวหน้าแผนกแจ้งให้ทราบว่าท่านประธานต้องการพบดิฉัน”
“อืม...นั่งก่อนสิ” เจ้าของห้องผายมือไปที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน พึงพอใจกับกริยาอ่อนน้อมถ่อมตนของอีกฝ่าย ครั้นเห็นโอเปอเรเตอร์สาวที่กล่าวขอบคุณเสียงเบาทรุดตัวลงนั่งตามคำเชื้อเชิญก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“คุณคงแปลกใจสินะที่จู่ ๆ ผมก็เรียกตัวขึ้นมาพบ”
“ก็มีบ้างค่ะ ไม่ทราบว่าท่านประธานมีอะไรให้ดิฉันรับใช้หรือเปล่าค่ะ”
คนนั่งตัวลีบเหลือบมองนายจ้างแล้วหลุบสายตาลงต่ำ นึกหวั่นใจ เพราะเพิ่งจะเข้ามาทำงานยังไม่ถึงสามเดือนเสียด้วยซ้ำ หล่อนยังไม่ผ่านการทดลองงาน จึงเกรงว่าจะได้รับข่าวร้าย ซึ่งแน่นอนว่าหล่อนไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น
“อย่าเรียกว่ารับใช้เลย เรียกว่าไหว้วานจะดีกว่า เพราะเรื่องที่ผมจะพูดกับคุณไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน”
มารตีได้ยินดังนั้นก็ช้อนตาขึ้นมองนายจ้าง แม้จะแปลกใจอยู่บ้าง แต่ก็ยังสงวนท่าที รอฟังอีกฝ่าย
“คืออย่างงี้ พอดีพรุ่งนี้ลูกชายผมจะบินกลับจากอังกฤษ แต่ผมจะต้องไปดูงานที่ญี่ปุ่นกับสิงค์โปร์เกือบสองเดือน มันค่อนข้างจะกะทันหันไปนิด ผมเลยหาคนมาดูแลตาหนูไม่ทัน ก็เลยอยากจะรบกวนคุณสักหน่อย หวังว่าคงจะไม่ขัดข้องหรอกนะ”
“ไม่ค่ะ...ไม่ขัดข้องเลย และก็อย่าถือว่าเป็นการรบกวนเลยค่ะ ถ้าเป็นเรื่องที่ดิฉันช่วยได้ ดิฉันก็ยินดี” คนกลัวตกงานตอบกลับลิ้นรัวโดยไม่ต้องคิดเสียด้วยซ้ำ ซึ่งนั่นก็ทำให้นายจ้างคลี่ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
“ได้ยินคุณพูดแบบนี้ผมก็สบายใจ เอาเป็นว่าช่วงที่ดูแลตาหนู...ก็ไม่ต้องมาทำงานหรอกนะ ทางที่ดีย้ายไปอยู่กับแกที่คอนโดจะได้สะดวก แล้วผมจะบอกแผนกบัญชีให้โอนเงินให้คุณทุกเดือน”
“ได้ค่ะ”
“อ้อ...มีอีกเรื่องที่คุณควรจะจำไว้ให้ขึ้นใจ”
“เรื่องอะไรเหรอคะ?”
“คือผมไม่ชอบให้ใครขัดใจตาหนู สงสารแก เพราะแม่ของแกตายตั้งแต่ยังเล็ก ยังไงคุณก็ตามใจตาหนูแกหน่อยก็แล้วกันนะ”
“ได้ค่ะ ท่านประธานไม่ต้องเป็นห่วง ดิฉันจะดูแลลูกชายของท่านเป็นอย่างดี” มารตีคลี่ยิ้ม อดคิดไม่ได้ว่าเจ้านายของหล่อนคงจะรักบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้ไม่ใช่น้อย ก็แน่ล่ะ...ด้วยวัยขนาดนี้เพิ่งจะมีบุตรอยู่ในวัยซุกซน ซ้ำยังเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวที่จะสืบทอดตระกูลแมคไซเฟอร์ ท่านประธานก็ต้องรักต้องหลงเป็นธรรมดา ไม่เช่นนั้นคงไม่ย้ำนักย้ำหนาเช่นนี้
“เอ่อ...ไม่ทราบว่าลูกชายของท่านชื่ออะไรเหรอคะ”
“ตาหนูเจมส์...เจมส์ แมคไซเฟอร์”
ประพันธ์โดย...กันต์ระพี
ลิขสิทธิ์งานเขียนเรื่องนี้เป็นของสนพ. Touch Publishing
หมายเหตุ...
งานเขียนเรื่องนี้เดิมชื่อ เจมส์..สุภาพบุรุษยอดนักรัก
ปัจจุบันต้นฉบับได้ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อเรื่อง
(คัวอย่างเนื้อเรื่อง)
แดเนียล แมคไซเฟอร์ บุรุษสูงวัยท่าทางใจดีเงยหน้าจากแฟ้มเอกสาร หลังจากได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้ง ครั้นเห็นคนที่เรียกพบอยู่ในชุดยูนิฟอร์มของบริษัทก้าวผ่านประตูมายืนสำรวมหน้าโต๊ะทำงานก็คลี่ยิ้ม แสดงอัชฌาสัยอันดีในฐานะประธานบริษัทแมคไซเฟอร์ เน็ทเวิร์ค จำกัด
“คุณมารตี วีรสวัสดิ์สินะ”
“ค่ะ เมื่อสักครู่หัวหน้าแผนกแจ้งให้ทราบว่าท่านประธานต้องการพบดิฉัน”
“อืม...นั่งก่อนสิ” เจ้าของห้องผายมือไปที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน พึงพอใจกับกริยาอ่อนน้อมถ่อมตนของอีกฝ่าย ครั้นเห็นโอเปอเรเตอร์สาวที่กล่าวขอบคุณเสียงเบาทรุดตัวลงนั่งตามคำเชื้อเชิญก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“คุณคงแปลกใจสินะที่จู่ ๆ ผมก็เรียกตัวขึ้นมาพบ”
“ก็มีบ้างค่ะ ไม่ทราบว่าท่านประธานมีอะไรให้ดิฉันรับใช้หรือเปล่าค่ะ”
คนนั่งตัวลีบเหลือบมองนายจ้างแล้วหลุบสายตาลงต่ำ นึกหวั่นใจ เพราะเพิ่งจะเข้ามาทำงานยังไม่ถึงสามเดือนเสียด้วยซ้ำ หล่อนยังไม่ผ่านการทดลองงาน จึงเกรงว่าจะได้รับข่าวร้าย ซึ่งแน่นอนว่าหล่อนไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น
“อย่าเรียกว่ารับใช้เลย เรียกว่าไหว้วานจะดีกว่า เพราะเรื่องที่ผมจะพูดกับคุณไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน”
มารตีได้ยินดังนั้นก็ช้อนตาขึ้นมองนายจ้าง แม้จะแปลกใจอยู่บ้าง แต่ก็ยังสงวนท่าที รอฟังอีกฝ่าย
“คืออย่างงี้ พอดีพรุ่งนี้ลูกชายผมจะบินกลับจากอังกฤษ แต่ผมจะต้องไปดูงานที่ญี่ปุ่นกับสิงค์โปร์เกือบสองเดือน มันค่อนข้างจะกะทันหันไปนิด ผมเลยหาคนมาดูแลตาหนูไม่ทัน ก็เลยอยากจะรบกวนคุณสักหน่อย หวังว่าคงจะไม่ขัดข้องหรอกนะ”
“ไม่ค่ะ...ไม่ขัดข้องเลย และก็อย่าถือว่าเป็นการรบกวนเลยค่ะ ถ้าเป็นเรื่องที่ดิฉันช่วยได้ ดิฉันก็ยินดี” คนกลัวตกงานตอบกลับลิ้นรัวโดยไม่ต้องคิดเสียด้วยซ้ำ ซึ่งนั่นก็ทำให้นายจ้างคลี่ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
“ได้ยินคุณพูดแบบนี้ผมก็สบายใจ เอาเป็นว่าช่วงที่ดูแลตาหนู...ก็ไม่ต้องมาทำงานหรอกนะ ทางที่ดีย้ายไปอยู่กับแกที่คอนโดจะได้สะดวก แล้วผมจะบอกแผนกบัญชีให้โอนเงินให้คุณทุกเดือน”
“ได้ค่ะ”
“อ้อ...มีอีกเรื่องที่คุณควรจะจำไว้ให้ขึ้นใจ”
“เรื่องอะไรเหรอคะ?”
“คือผมไม่ชอบให้ใครขัดใจตาหนู สงสารแก เพราะแม่ของแกตายตั้งแต่ยังเล็ก ยังไงคุณก็ตามใจตาหนูแกหน่อยก็แล้วกันนะ”
“ได้ค่ะ ท่านประธานไม่ต้องเป็นห่วง ดิฉันจะดูแลลูกชายของท่านเป็นอย่างดี” มารตีคลี่ยิ้ม อดคิดไม่ได้ว่าเจ้านายของหล่อนคงจะรักบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้ไม่ใช่น้อย ก็แน่ล่ะ...ด้วยวัยขนาดนี้เพิ่งจะมีบุตรอยู่ในวัยซุกซน ซ้ำยังเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวที่จะสืบทอดตระกูลแมคไซเฟอร์ ท่านประธานก็ต้องรักต้องหลงเป็นธรรมดา ไม่เช่นนั้นคงไม่ย้ำนักย้ำหนาเช่นนี้
“เอ่อ...ไม่ทราบว่าลูกชายของท่านชื่ออะไรเหรอคะ”
“ตาหนูเจมส์...เจมส์ แมคไซเฟอร์”
กันต์ระพี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ก.พ. 2556, 20:23:15 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ก.ค. 2556, 22:13:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 2424
nunoi 21 ก.พ. 2556, 21:33:16 น.
บทนำ ก็เริ่มสนุกแล้ว มาต่อเร็วๆ นะคะ
บทนำ ก็เริ่มสนุกแล้ว มาต่อเร็วๆ นะคะ
ม่านฝัน 21 ก.พ. 2556, 22:36:20 น.
น่าติดตามค่ะ
น่าติดตามค่ะ
Sukhumvit66 22 ก.พ. 2556, 02:15:14 น.
น่าสนุกน่ะเนี่ย รอตอนต่อไปค่ะ
น่าสนุกน่ะเนี่ย รอตอนต่อไปค่ะ
HaDeS 28 มี.ค. 2556, 18:21:37 น.
ตามๆ อิอิ
ตามๆ อิอิ