Faithful love ❤╝พิศวาสรัก หัวใจเพื่อเธอ╚❤
“พิศวาสรัก หัวใจเพื่อเธอ” เรื่องราวของความรักที่ซื่อสัตย์ เพราะอุบัติเหตุที่เขาไม่ได้ตั้งใจ ทำให้คนทั้งคู่ได้มาพบกัน เมื่อเขาได้เจอเธอแล้ว ดวงตาของเขาไม่ค่อยเหลียวมองผู้หญิงคนใดอีกเลย หัวใจที่แสนอบอุ่นพร้อมจะมอบความรักให้แก่เธอเพียงผู้เดียวความรักก่อตัวขึ้น
อย่างช้าๆและมั่นคง อีกด้านหนึ่งหญิงสาวที่ไขว่คว้าหาความรักมาเนินนาน
ได้หัวใจของชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์มาครอบครอง แต่จะทำอย่างไรเมื่อเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นใครและจะทำอย่างไรหากวันหนึ่งความทรงจำของเธออาจไม่มีเขาอยู่ในนั้นอีกตลอดไป

Tags: รัก หวาน โรเเมนติก

ตอน: EP1 When I See your Face




EP1 When I See your Face
เมื่อฉันได้เจอเธอ…


“คุณยายขา เนซไปก่อนนะคะ” เสียงหวานๆของ “เนสิตา” หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มเอ่ยกับคุณยายละไมหญิงชราใจดีที่เป็นผู้เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็ก ก่อนที่หญิงสาวจะขยับตัวไปคว้ากระเป๋าสะพายและสวมรองเท้าอย่างรีบเร่ง
“รีบกลับนะลูก เดี๋ยวเย็นนี้ยายจะทำไข่ยัดไส้ของโปรดของหนูไว้ให้” หญิงชราบอกอย่างนุ่มนวล ก่อนส่งรอยยิ้มเอ็นดู
ให้หลาน
เนสิตา เป็นเด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่กับคุณยายละไมมาตั้งแต่เธอยังเด็ก แต่ทั้งสองยายหลานไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน
หญิงชราเป็นเพียงผู้ที่คอยดูแลเธอให้เติบโตมาอย่างสมบูรณ์เท่านั้น เรื่องนี้เนสิตาไม่เคยรับรู้ และเธอก็ไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าพ่อแม่
ของเธอคือใคร ความทรงจำในวัยเด็กที่หลงเหลืออยู่ของเธอก็คือ คุณยายละไม และ เปียโนหนึ่งหลังที่คุณยายบอกว่ามันเป็น
เครื่องดนตรีที่เธอเล่นมาตั้งแต่ยังเด็ก
ทั้งสองคนใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายในบ้านหลังเล็กๆ คุณยายละไมส่งเสียให้เนสิตาได้เรียนจนจบและหญิงสาว
ยังมีพรสวรรค์ในด้านดนตรี เธอจึงได้ประกอบอาชีพเป็นคุณครูสอนเปียโนอยู่ที่โรงเรียนสอนดนตรีแห่งหนึ่งที่พึ่งมาเปิด
อยู่ใกล้ๆบ้านของเธอ
“เนซของยาย…หนูก็โตมากพอแล้ว ตอนนี้คงถึงเวลาที่ยายจะต้องบอกความจริงเรื่องพ่อแม่ของหนูซักที”
หญิงชรารำพันกับตัวเอง เธอตั้งใจว่าวันนี้เธอจะเล่าเรื่องราวเกี่ยวพ่อแม่ของเนสิตาให้เด็กสาวฟังเสียงที เพราะตลอดเวลา
สิบกว่าปีหญิงชราไม่เคยปริปากพูดถึงเลย แม้ว่าหลานสาวจะคะยั้นคะยอเพียงใด
ร่างกายที่สั่นเทาของหญิงสาวค่อยๆลุกและเดินออกไปจากห้องพระไป โดยที่เธอไม่ทันได้สังเกตว่า ธูปเทียนที่จุดไว้
เพื่อบูชาพระยังไม่ได้ถูกดับลง


ด้านเนสิตาที่รีบร้อนออกมาจากบ้าน เพราะเกรงว่าจะไปสอนไม่ทันก็ได้รับโทรศัพท์ว่าวันนี้เด็กที่เธอจะต้องสอน
ไม่มาเรียน แต่หญิงสาวจะต้องไปสอนนักเรียนคนอื่นแทน ซึ่งเจ้านายของเธอบอกว่านักเรียนอีกคนจะมาช้าหน่อย
ดังนั้น เนสิตาจึงไม่ต้องรีบไปมานัก หญิงสาวยืนรอรถอยู่ที่ป้ายรถประจำทาง พลางหยิบสมุดไดอารี่ของตัวเองขึ้นมา
เขียนข้อความลงไป

วันนี้จะได้สอนนักเรียนใหม่ด้วยแหละ ดีใจจังจะได้รู้จักคนบนโลกใบนี้ เพิ่มขึ้นอีกคนนึงแล้ว :)


“ว้าย…ขับรถภาษาอะไรเนี่ย รถก็ออกจะสวยแต่คนขับไม่มีมารยาท” เนสิตาบ่นเมื่อรถสปอตรถหรูที่พึ่งขับผ่านหน้า
ของเธอไป ขับเร็วจนน้ำที่ขังอยู่กระเด็นขึ้นมาเลอะกระโปรงของเธอ
“เลอะหมด…แล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้” หญิงสาวก้มลงมองกระโปรงสีครีมของตัวอีกที่ มีคราบสีดำเปรอะอยู่เป็นทางยาว
ก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา และตัดสินใจว่าคงต้องไปสอนทั้งที่มอมแมมอย่างนี้เพราะ ถ้ากลับไปเปลี่ยนชุดคงจะไม่ทัน
อย่างแน่นอน
“น้องเนซมาเร็วเข้า นักเรียนมาถึงแล้วจ้ะ” เจ้านายของเธอกวักมือเรียก เมื่อหญิงสาวเดินทางมือถึง
“อ้าว ไหนบอกว่าจะมาช้าหน่อยไงคะ” เนสิตาถาม
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน…เอาเป็นว่า เนซรีบเข้าไปเถอะจ๊ะ” เนสิตาพยักหน้ารับคำ และรีบเดินตรงไปยังห้องสอนทันที
เธอก็ลืมถามเจ้านายเสียด้วยว่านักเรียนที่มาเรียนกับเธอเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่จะได้เตรียมตัวรับมือและเตรียมการสอนถูก
ประตูห้องเรียนถูกเปิดออก ภายในมีหญิงสาวหุ่นเพรียวยืนเท้าเอวอยู่ข้างๆเปียโน โตแล้วสินะ เนสิตาคิดในใจ
นักเรียนคนนี้ดูแล้วท่าจะอายุประมาณ 18-19ปี และน่าจะเป็นคุณหนูไฮโซ ดูจากการแต่งตัวและท่าทางที่มองมายังเนสิตา
อย่างเหยียดๆ
“สวัสดีค่ะจ้ะ” เนสิตาเอ่ยทักทาย พลางเดินตรงไปที่เปียโน
“คุณเป็นครูที่จะมาสอนฉันเหรอ แล้วทำไมถึงมาสายล่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างหยาบกระด้างและไม่เป็นมิตร
และมองเนสิตาตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่เนสิตาก็ยังคงยิ้มแย้มและไม่ได้ว่าอะไร
“ขอโทษด้วยนะจ๊ะ พอดีมีการเข้าใจผิดเรื่องเวลากันนิดหน่อย เอาล่ะเรามาเริ่มเรียนกันเลยดีกว่านะ” เนสิตาบอก
“แต่งตัวสกปรกอย่างงี้ จะได้เรื่องรึเปล่าเนี่ย ฉันอุตส่าห์มาเรียนที่นี่เพราะเห็นเป็นโรงเรียนของพี่ชาย นึกว่าจะได้เจอ
ครูเก่งๆ ครูไก่กาอย่างเธอ ฉันไม่เอาหรอกนะ” หญิงสาวที่อายุน้อยกว่าพูดจาดูถูก นั่นเป็นเพราะเธอเป็นถึงน้องสาวเจ้าของ
โรงเรียนแห่งนี้ ซึ่งเนสิตาก็พอจะทราบมาคร่าวๆว่าโรงเรียนนี้เป็นกิจการเล็กๆน้อยของเศรษฐีที่อยากจะลองลงทุนเล่นๆ
“ขอโทษนะคะ ฉันยังไม่ทันได้เริ่มสอนเลย คุณควรจะลองเรียนดูก่อนแล้วค่อยตัดสินฉันนะคะ” เนสิตาเริ่มรู้สึกโมโห
“ดูจากการแต่งตัวเธอสิ…ดูไม่มีการศึกษาเอาซะเลย” เนสิตาถึงกับอ้าปากค้างไม่คิดว่าคนที่พึ่งเจอกันครั้งแรก
จะมาดูถูกกันถึงขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินคนจากภายนอก จริงๆแล้วเนสิตาก็ไม่ได้แต่งตัวแย่อะไร เพียงแต่ชุด
ของเธอ มันไม่ได้เป็นของมียี่ห้อหรือราคาแพงก็เท่านั้น
“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าใครสั่งสอนคุณให้ตัดสินคนจากเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่เหรอคะ อีกอย่างคนมีการศึกษาอย่างคุณ
ไม่ควรจะมาดูถูกคนอื่นเขาอย่างนี้นะคะ หรือว่าจริงๆแล้วการศึกษาไม่ได้ช่วยขัดเกลาอะไรคุณเลย” เนสิตาสวนกลับอย่าง
เหลืออด เธอเกลียดนักคนที่ชอบมาดูถูกคนอื่น
“นี่แกกล้าว่าฉันเหรอ…ออกไปเลยนะ! ฉันไม่เรียนกับแก แล้วฉันจะบอกให้พี่ชายไล่แกออกด้วย” หญิงสาวชี้หน้าด่า
“ตามสบายค่ะ…” เนสิตาไหวไหล่อย่างไม่สนใจและหันหลังเดินออกจากห้อง ไล่ออกก็ไล่ออกสิ ถ้าต้องมาสอน
คนแบบนี้ให้เสียสุขภาพจิต เธอไปหางานไม่ทำดีกว่า หลังจากที่เนสิตาเดินออกมาก็ได้ยินเสียงกรี๊ดสนั่นตามหลังออกมาด้วย
พนักงานต่างพากันตกใจ
“เนซ เกิดอะไรขึ้น” เจ้านายรีบวิ่งหน้าตาตื่น มาหาเธอทันที
“เนซขอโทษนะคะ แต่เนซจะไม่สอนนักเรียนคนนั้นค่ะ” เนสิตาพูดสั้นๆ พลางเก็บข้าวของลงกระเป๋าไปด้วย
“ถ้าพี่จะให้เนซลาออกก็โทรมาบอกเนซนะคะ รู้สึกว่าน้องสาวเจ้าของที่นี่จะไม่พอใจเนซเอามากๆ”
“ใจเย็นก่อนนะเนซ เรื่องนี้เดี๋ยวพี่จัดการให้ เรากลับไปพักก่อนแล้วกัน” เจ้านายสาวบอกพลางจับไหล่ของเนสิตาเบาๆ
“เฮ้อ สงสัยจะตกงานสินะเรา” หญิงสาวเดินถอนหายใจกลับบ้าน กลับไปตั้งหลักที่บ้านก่อนก็ดีเหมือนกันอย่างน้อย
ก็ยังมีคุณยายที่จะเป็นที่ปรึกษาที่ดีของเธอ เนสิตาจึงมุ่งหน้ากลับบ้าน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ เนซพูดค่ะ” หญิงสาวรับโทรศัพท์อย่างนุ่มนวล
“หนูเนซ นี่ป้าบังอรนะลูก ตอนนี้บ้านของหนูไฟไหม้ คุณยายยังติดอยู่ข้างใน รีบกลับมาด่วนเลยนะลูก” เสียงป้าบังอร
หญิงวัยกลางคนที่อยู่บ้านติดกับเนสิตาบอกอย่างร้อนรน เพราะตอนนี้บ้านทั้งหลังของหญิงสาวกำลังถูกเพลิงโหม อย่างหนัก
“เอ่อ ป้าบังอรคะ มีใครแจ้งดับเพลิงรึยัง เนซจะรีบกลับไปนะคะ ต้องช่วยคุณยายออกมาให้ได้นะคะ” เนสิตาบอก
เสียงสั่นก่อนจะตัดสายไป


“สิ่งศักดิ์สิทธ์ช่วยคุ้มครองคุณยายด้วยนะคะ ถ้าคุณยายเป็นอะไรไปเนซคงไม่เหลือใครแล้วบนโลกใบนี้”
เนสิตารีบเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่รู้ตัว ก่อนจะวิ่งข้ามถนนโดยไม่ทันได้ระวัง

โครม!!!!! เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดด


ร่างบางของเธอถูกรถยนต์คันหรูที่ขับมาด้วยความเร็วชนเข้าอย่างจัง ก่อนที่รถยนต์คันนั้นจะเบรกอย่างกะทันหัน
เลือดสดๆไหลออกมาจากตัวเธอไม่หยุด โสตประสาททั้งหมดของเธอกำลังจะถูกปิดลง สิ่งสุดท้ายที่ดวงตาพร่ามัวของเธอ
มองเห็นก็คือ ชายหนุ่มรูปงามที่มีท่าทางตกใจ รีบเข้ามาประคองเธอเอาไว้ ก่อนที่แสงต่างๆจะดับวูบลง




Talk: เย้!!! ลงนิยายได้เเล้ว ขอฝากเนื้อ ฝากตัวด้วยนะคะ ^O^



สาวน้อยจากดาวอังคาร
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 มี.ค. 2556, 00:52:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 มี.ค. 2556, 00:52:20 น.

จำนวนการเข้าชม : 915





เทียนจันทร์ 2 มี.ค. 2556, 19:59:29 น.
ยินดีด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account