รักในธารา
หญิงสาวผู้เป็นคนที่จะต้องสืบทอดมรดกของตระกูล จะเป็นอย่างไร เมื่อเขาได้เจอกับ เจ้าชายแห่งวงตระกูลอีกฝ่าย อุปสักต่างไม่ต้องการให้เขารักกัน อะไรจะเกิดขึ้น
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บอกกล่าว
ณ บ้านที่ใหญ่โตหรูหราดั่งพระราชวัง หญิงสาวผมยาวใส่ชุดกระโปรงสีฟ้าค่อยๆเดินลงมาจากบรรได อย่างเหน็ดเหนื่อย
"คุณแม่ค่ะ" หญิงสาวเรียกคนที่อยู่ข้างล่างบรรได
"มีอะไรหรอ" หญิงอีกคนที่อยู่ข้างถาม
"คุณพ่อล่ะค่ะ ทำไมยังไม่ลงมาอีก นี้ก็เวลากินอาหารเช้าแล้วนะค่ะ"
"นี่ สุรัติกาล หนูหิวหนูก็กินไปคนเดียวซิ สุณัฐธินันท์ กับ สุพันฐวรา ก็ยังไม่ลงมาเหมือนกัน หนูจะรีบไปไหนหรือเปล่า" แม่ของสุรัติกาลถาม
"เปล่าค่ะ ไม่ได้รีบ" สิ้นสุดเสียง สุรัติกาลก็เดินขึ้นบรรไดไป แล้วเข้าไปที่ห้องตัวเอง
แอ้ดดดดดด ตึ้งงงงง!!!!!
"อะไรๆ ก็ต้องรอ พี่ พี่ พี่ พี่ แม่ไม่เคยนึกถึงใจเราบ้างเลย อยากได้อะไรก็ม่ให้ ทีกับพี่นะ ขอปุ๊ปได้ปั๊ปเลย มันน่าโมโหจริง" สุรัติกาลพูดพร้อมกับทำหน้าบึ้ง
"คุณหนูค่ะ" คนใช้เรียกสุรัติกาล
"มีอะไร" สุรัติกาลตอบเสียงแข็ง
"คุณท่านให้มาเรียกไปพบค่ะ" คนใช้ตอบ
"คุณพ่อลงมาแล้วเหรอ ก็ดีซิ จะฟ้องให้หมดเลย" สุรัติกาลนึกในใจ
เวลา 8.00 น.
"คุณค่ะ เรียกพวกเรามาทั้งหมดนี่มีอะไรหรือเปล่าค่ะ" เสียงแม่ของรัติกาลถาม
"ที่ผมเรียกทุกคนมาที่นี้เพราะถ้าวันไหนผมตายไป ใครจะเป็นทำงานต่อจากฉัน ฉันเลยเขียนพินัยกรรมไว้ และฉันจะอ่านพินัยกรรมนั้นก่อนทนายความให้พวกเธอฟัง ซึ่งถ้าพวกเธอได้ยินผิดเพี้ยนไปจากนี้ แสดงว่าคือพินัยกรรมปลอมอย่างแน่นอน" เสียงของพ่อรัติกาลที่มีชื่อเรียกว่า ท่านสุธรรณกร
"เอาล่ะ ฉันจะเริ่มอ่านเดี๋ยวนี้แหละ" เสียงพ่อพูดพร้อมกับแกะซองกระดาษอย่างทะนุถนอม
"พินัยกรรมฉบับนี้เขียนว่า บ้านหลังนี้จะยกให้กับ" พ่อหยุดแล้วมองหน้าสมาชิกในครอบครัวทุกคนก่อนจะอ่านต่อว่า
"คุณหญิงสุพรรณวิลัยแต่เพียงผู้เดียว"
"ส่วนบริษัทของฉันจะยกให้ สุณัฐธินันท์ ซึ่งเป็นลูกสาวคนโตดูแล"
"ส่วนสุพันฐวรา และ สุรัติกาล จะเป็นคนคอยช่วยเหลือแม่และพี่สาวคนโต้ของพวกเธอ ถ้าใครไม่ทำหน้าที่ที่พ่อได้ยกให้นี้ ให้เธอทั้งสองสามารถปกครองแทนได้ทันที
สิ้นสุดเสียงของพ่อ ทุกคนถึงกับอ้าปากค้าง เพราะว่าพ่อของเราทุกคนได้จากไปอย่างไม่ได้บอกลา ทุกคนร้องไห้และเสียใจ วันรุ่งขึ้นเราเลยทำงานศพและกรวดน้ำอุทิศส่วนกุลศลไปให้แล้ว
The End
"คุณแม่ค่ะ" หญิงสาวเรียกคนที่อยู่ข้างล่างบรรได
"มีอะไรหรอ" หญิงอีกคนที่อยู่ข้างถาม
"คุณพ่อล่ะค่ะ ทำไมยังไม่ลงมาอีก นี้ก็เวลากินอาหารเช้าแล้วนะค่ะ"
"นี่ สุรัติกาล หนูหิวหนูก็กินไปคนเดียวซิ สุณัฐธินันท์ กับ สุพันฐวรา ก็ยังไม่ลงมาเหมือนกัน หนูจะรีบไปไหนหรือเปล่า" แม่ของสุรัติกาลถาม
"เปล่าค่ะ ไม่ได้รีบ" สิ้นสุดเสียง สุรัติกาลก็เดินขึ้นบรรไดไป แล้วเข้าไปที่ห้องตัวเอง
แอ้ดดดดดด ตึ้งงงงง!!!!!
"อะไรๆ ก็ต้องรอ พี่ พี่ พี่ พี่ แม่ไม่เคยนึกถึงใจเราบ้างเลย อยากได้อะไรก็ม่ให้ ทีกับพี่นะ ขอปุ๊ปได้ปั๊ปเลย มันน่าโมโหจริง" สุรัติกาลพูดพร้อมกับทำหน้าบึ้ง
"คุณหนูค่ะ" คนใช้เรียกสุรัติกาล
"มีอะไร" สุรัติกาลตอบเสียงแข็ง
"คุณท่านให้มาเรียกไปพบค่ะ" คนใช้ตอบ
"คุณพ่อลงมาแล้วเหรอ ก็ดีซิ จะฟ้องให้หมดเลย" สุรัติกาลนึกในใจ
เวลา 8.00 น.
"คุณค่ะ เรียกพวกเรามาทั้งหมดนี่มีอะไรหรือเปล่าค่ะ" เสียงแม่ของรัติกาลถาม
"ที่ผมเรียกทุกคนมาที่นี้เพราะถ้าวันไหนผมตายไป ใครจะเป็นทำงานต่อจากฉัน ฉันเลยเขียนพินัยกรรมไว้ และฉันจะอ่านพินัยกรรมนั้นก่อนทนายความให้พวกเธอฟัง ซึ่งถ้าพวกเธอได้ยินผิดเพี้ยนไปจากนี้ แสดงว่าคือพินัยกรรมปลอมอย่างแน่นอน" เสียงของพ่อรัติกาลที่มีชื่อเรียกว่า ท่านสุธรรณกร
"เอาล่ะ ฉันจะเริ่มอ่านเดี๋ยวนี้แหละ" เสียงพ่อพูดพร้อมกับแกะซองกระดาษอย่างทะนุถนอม
"พินัยกรรมฉบับนี้เขียนว่า บ้านหลังนี้จะยกให้กับ" พ่อหยุดแล้วมองหน้าสมาชิกในครอบครัวทุกคนก่อนจะอ่านต่อว่า
"คุณหญิงสุพรรณวิลัยแต่เพียงผู้เดียว"
"ส่วนบริษัทของฉันจะยกให้ สุณัฐธินันท์ ซึ่งเป็นลูกสาวคนโตดูแล"
"ส่วนสุพันฐวรา และ สุรัติกาล จะเป็นคนคอยช่วยเหลือแม่และพี่สาวคนโต้ของพวกเธอ ถ้าใครไม่ทำหน้าที่ที่พ่อได้ยกให้นี้ ให้เธอทั้งสองสามารถปกครองแทนได้ทันที
สิ้นสุดเสียงของพ่อ ทุกคนถึงกับอ้าปากค้าง เพราะว่าพ่อของเราทุกคนได้จากไปอย่างไม่ได้บอกลา ทุกคนร้องไห้และเสียใจ วันรุ่งขึ้นเราเลยทำงานศพและกรวดน้ำอุทิศส่วนกุลศลไปให้แล้ว
The End
ฝันริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 มี.ค. 2556, 16:59:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 มี.ค. 2556, 16:59:45 น.