กลแค้น แสนรัก
หลังเรียนจบจากอเมริกา กฤตดนัยก็บินกลับมาประเทศไทย
แต่พอกลับบ้านมาได้วันเดียวกฤตดนัยก็ดันไปมีเรื่องกับสาวน้อยข้างบ้าน
อารมณ์คุกรุ่นกันได้ไม่นาน ก็ต้องมาช๊อคที่รู้ว่าพ่อแม่จับให้หมั้นหมายกัน
และที่ช๊อคกว่านั้นก็คือสาวน้อยคนนี้เป็นน้องสาวของเพื่อนจอมทรยศของเค้านั่นเอง

กฤตดนัยจะทำยังไงต่อไป เพื่อจบเรื่องบ้าๆ นี้

สาวน้อยข้างบ้านจะเป็นยังไง เมื่อต้องเป็นเหยื่อในการแก้แค้นครั้งนี้

ติดตามและเอาใจช่วยกันด้วยนะคะ ^^"
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 1 : แรกเจอ

นกตัวใหญ่กำลังร่อนตัวลงสู่ลานกว้าง นำพากฤตดนัย บัณฑิตหนุ่มหมาดๆ จากมหาวิทยาลัยชื่อดังของสหรัฐอเมริกากลับสู่ประเทศบ้านเกิด ชายหนุ่มเมื่อออกจากแอร์พอร์ตก็โดยสารรถแท๊กซี่ไปที่บ้านพิพัฒน์เกียรติมงคลทันที

“ตอนนี้คงไม่มีใครอยู่บ้านสินะ”

ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมยิ้มบางๆ เมื่อมาถึงหน้าบ้าน เขาเปิดประตูเข้าไปในฐานะหนึ่งในเจ้าของบ้าน ในขณะที่เตชินี หรือ สแตมป์ ลูกสาวคนเล็กแห่งบ้านปรัชญากุล ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้านเห็นเข้า ก็มองไปที่ชายหนุ่มอย่างสนใจ

กฤตดนัยเป็นชายหนุ่มอายุย่างเข้า 23 ปี หน้าตาหล่อ ขาว ตี๋ แบบคนจีน คิ้วดกหนา ดวงตาคมสุกใสแต่แลดูเศร้า จมูกโด่งคมสันได้รูปรับกับหน้า ริมฝีปากบางสีชมพู รูปร่างสูงโปรงกำลังดี ผิวขาวอมชมพูจนผู้หญิงอาย

“ใครกัน? หรือว่าจะเป็นพี่แก๊บ ลูกชายคุณป้ากาญจน์ที่ว่าเรียนที่อเมริกา เห็นบอกจะกลับมาเดือนหน้านี่นา” เตชินีสงสัยอยู่ในใจ แต่สายตาก็ไม่ได้ละไปจากหน้าของชายหนุ่มเลย จนกระทั่งกฤตดนัยเดินเข้าไปในบ้าน เตชินีก็ได้แต่ถอนใจที่จะไม่ได้มองหน้าชายหนุ่มรูปงามข้างบ้านคนนี้ต่ออีก

“เฮ่อ สิบโมงแล้ว เตรียมตัวไปเรียนดีกว่าเรา”

ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง..

เตชินีและเพื่อนๆ กำลังนั่งคุยกันอย่างออกรส และเรื่องที่เพื่อนๆ ของเตชินีกำลังสนใจอยู่ก็คงไม่พ้นเรื่องชายหนุ่มข้างบ้านที่เตชินีพบเมื่อสายวันนี้

“หล่อมากไหมแก” นิภาดา หรือนุ่มนิ่ม เพื่อนสนิทของเตชินีถามขึ้นอย่างสนใจ

“หล่อมาก ตรงสเปก และห้ามใครแย่ง เก็ตไหม? ” เตชินีตอบยิ้มๆ

“งก !!!” เพื่อนๆ ทั้งสามคนพูดออกมาพร้อมกัน อย่างเสียดาย มีเพียงชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่นั่งอยู่ข้างๆ เตชินี ที่เบะปากทำหน้าเซ็ง

“พวกโง่ มีคนหล่อที่สุดในโลกนั่งอยู่ด้วยแล้วดันไม่สนใจ ไปสนใจไอ้หน้าจีนที่ไหนก็ไม่รู้” เมฆา หรือแมทช์ ผู้ชายหนึ่งเดียวในกลุ่มอดที่จะบ่นออกมาไม่ได้ หากแต่ว่าไม่มีใครสนใจ ทุกคนยังรุมถามถึงเรื่องชายข้างบ้านคนนั้นกับเตชินีไม่หยุด

“น้องเอมอยากเห็นหน้าเค้าจังค่ะ” น้องเอม หรือเอมิกา ผู้หญิงที่อ่อนโยน เรียบร้อยที่สุดในกลุ่มเอ่ยขึ้น

“น้องเอมก็เอากะเค้าด้วย?” เมฆายังไม่วายบ่นแบบเซ็งๆ อะไรกัน ผู้หญิงที่เรียบร้อย น่ารัก ขี้อาย อย่างน้องเอม ก็ยังไปสนใจไอ้หน้าจีนนั่นอีก เมฆายิ่งคิดก็ยิ่งเซ็ง

“ถ้าอย่างงั้น เย็นนี้พวกเราไปบ้านยัยสแตมป์กันดีไหม” ทีน ธีรศักดิ์ หรือชื่อที่สั่งให้ทุกคนเรียกว่า “ทีน่า” กระเทยร่างยักษ์ แต่ใจดี รีบพูดขึ้นมาทันที

“ดีมากค่า !!!” สามสาวพร้อมใจกันตอบอย่างไม่ลังเล ส่วนเมฆาถึงกับฟุบหน้าลงกับโต๊ะด้วยความเซ็ง

บ้านปรัชญากุล..

ทั้งห้าคนกำลังทำทีเป็นว่าคุยเล่นกันที่สนามหญ้าหน้าบ้าน จุดเดียวกับที่เตชินีเห็นกฤตดนัยครั้งแรก

“อยู่ไหนเนี่ย ผู้ชายของฉัน ทำไมไม่เห็นออกมาซักที” นิภาดาเริ่มบ่นเนื่องจากนั่งยืดคอรอดูมาพักใหญ่แล้ว แต่พอหันไปเห็นหน้าดุๆ ของเตชินีก็ทำหน้าแหย

“เออ ผู้ชายของแกก็ได้ย่ะ ยัยสแตมป์” นิภาดารีบเปลี่ยนคำพูดใหม่ เพื่อให้เพื่อนสาวเลิกทำหน้าดุใส่ตนซักที

“เอ่อ แมทช์หลับแล้วค่ะ” เอมิกา พูดเบาๆ เหมือนกลัวว่าเมฆาจะตื่น

“ช่างมัน” นิภาดาไม่สนใจเมฆาอย่างชัดเจน

ทันใดนั้นก็มีเสียงนึงดังขึ้นจนเมฆาต้องสะดุ้งตื่น “แหง๊ววววววววววววววววว !!!” ตามด้วย “ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้แมวบ้า !!”

“สตาร์ !!” เตชินีเรียกชื่อแมวจบ ร่างแมวตัวน้อยก็ลอยมาตกตรงหน้าพอดี เตชินีอึ้งได้พักเดียว ก็รีบกุลีกุจออุ้มแมวน้อยขึ้นมาแนบอก ส่วนเพื่อนๆ คนอื่นก็ได้แต่ยืนงงกับเหตุการณ์

“แมวเธอใช่ไหม” กฤตดนัยพูดเสียงดุๆ

“ทำไมต้องรุนแรงแบบนี้ด้วย” ถึงแม้เตชินีจะพึงพอใจในหน้าตาของกฤตดนัย แต่สตาร์แมวน้อยตัวนี้ เธอรักมากที่สุด จึงอดที่จะโมโหไม่ได้

“ฉันไม่ชอบแมว” กฤตดนัยตอบสั้นๆ แต่ทำให้เตชินีโมโหชะมัด และกำลังจะอ้าปากด่า แต่กฤตดนัยก็ชิงพูดซะก่อน

“เอาว่าฉันขอโทษที่รุนแรงกับแมวของเธอล่ะกัน” เตชินีฟังแล้วก็ค่อยรู้สึกดีหน่อย ที่ชายหนุ่มยังมีความสำนึกผิดอยู่บ้าง แต่รู้สึกดีได้ไม่นานก็ต้องโมโหใหม่อีกครั้ง เพราะกฤตดนัยพูดต่อว่า “ดูแลมันให้ดีๆ ถ้ามันเข้ามายุ่งย่ามที่บ้านฉันอีก จะไม่ใช่แค่โยนมันกลับบ้าน แต่จะวางยาเบื่อมันแทน เข้าใจนะ?” กฤตดนัยพูดหน้านิ่งๆ แล้วก็เดินกลับเข้าบ้านไปแบบไม่สนใจอะไร

เตชินีทำอะไรไม่ได้ นอกจากร้องด่ากลับไป

“ไอ้บ้าเอ๊ย !!”

ในขณะที่ทุกคนอึ้งกับเหตุการณ์ มีเพียงเมฆาที่ยิ้มกับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างพึงใจ “หึหึ อยู่ดีๆ ก็หมดคู่แข่งโดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลยสินะ”



Gypsophila
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 เม.ย. 2556, 15:36:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 เม.ย. 2556, 15:37:17 น.

จำนวนการเข้าชม : 1063





เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account