หว่านเล่ห์เสน่ห์รัก
หว่านเล่ห์เสน่ห์รัก By กันต์ระพี
พรุ่งนี้หล่อนจะไม่จมอยู่กับความขมขื่นในอดีต
แต่จะลุกขึ้นมาเผชิญหน้า
จะไม่ยอมให้ใครมามีอิทธิพลต่อจิตใจได้อีก
และถ้าเป็นไปได้...
ก็อยากจะสร้างความเจ็บปวดและอับอายคืนกลับแก่เขาบ้าง!
พรุ่งนี้หล่อนจะไม่จมอยู่กับความขมขื่นในอดีต
แต่จะลุกขึ้นมาเผชิญหน้า
จะไม่ยอมให้ใครมามีอิทธิพลต่อจิตใจได้อีก
และถ้าเป็นไปได้...
ก็อยากจะสร้างความเจ็บปวดและอับอายคืนกลับแก่เขาบ้าง!
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตัวอย่างเนื้อเรื่อง
หว่านเล่ห์เสน่ห์รัก
ประพันธ์โดย...กันต์ระพี
ตัวอย่างเนื้อเรื่อง
“เราเลิกกันเถอะ!”
“อะไรนะคะ?”
“ที่ผ่านมาผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณ ก็แค่คบเล่น ๆ ไปอย่างงั้น ต่อไปก็ทางใครทางมันก็แล้วกัน”
“มาร์ช! นี่คุณล้อฉันเล่นใช่ไหม มันไม่จริงใช่ไหม บอกฉันสิคะว่ามันไม่จริง!”
กลีบปากสีชมพูระเรื่อสั่นเทา พยายามกล้ำกลืนฝืนเสียงสะอื้นไห้ ยามคำพูดพรั่งพรูนั้นหลุดจากปาก นัยน์ตาสีนิลเต้นระริกฉายแววเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด พลันหยาดน้ำใสก็รินไหลจากดวงตาคู่สวย เมื่อไม่อาจต้านกระแสธารที่เอ่อล้นนั้นได้ ขณะจ้องคนตรงหน้าตาไม่กะพริบเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง ว่าจะได้ยินคำพูดนั้นหลุดจากปากของคนที่คบหากันมาเกือบสามปี
ภาพที่เห็นตรงหน้า สั่นคลอนความรู้สึกของคนที่เตรียมใจมารับสถานการณ์ดังกล่าว รวดร้าวอยู่ในอก เจ็บลึก ๆ อยากจะยกเลิกความคิดของตนแล้วรั้งร่างสั่นเทาด้วยแรงสะอื้นไห้เข้ามากอดปลอบใจให้คลายเศร้า อยากจะกลืนกินทุกถ้อยคำที่พูดออกไป หรือไม่ก็ตัดลิ้นตัวเองนั้นทิ้งเสีย คงจะดีเสียกว่าทำให้หล่อนต้องเจ็บปวดใจเพราะคำพูดของเขา แต่จะทำยังไงได้...
“ผมพูดจริง ไม่ได้ล้อเล่น เราเลิกกันเถอะ!”
เจ้าของน้ำเสียงเย็นชายืนกรานอีกครั้งแล้วก้าวจากไป ทิ้งคนที่ร้องเรียกเพรียกหาเขาแทบขาดใจไว้เบื้องหลัง ปล่อยให้หล่อนจมอยู่กับความเจ็บช้ำและหยาดน้ำตาที่ไหลนองหน้า
“ไม่!! ไม่นะคะมาร์ช ได้โปรด...อย่าทิ้งฉันไป มาร์ช...มาร์ช...”
ตอนที่ 1
“หนูนา!!”
ร่างที่นอนกระสับกระส่ายบนเตียงกว้างตะโกนออกมาสุดเสียงก่อนจะทะลึ่งตัวขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นปาดเหงื่อกาฬที่ผุดพรายเต็มใบหน้าแล้วเสยผมลวก ๆ สองสามครั้ง แม้จะหลุดจากความฝันที่ตามมาหลอกหลอน แต่ลมหายใจก็ยังคงหอบสะท้อนให้ได้เห็น
เกือบสิบปีแล้วสินะ...
มาร์ชครุ่นคิด เขาไม่เคยลืมเหตุการณ์ในวันนั้น ยังจำเด็กมัธยมต้นวัยสิบห้าปีคนนั้นได้ติดตา ผู้หญิงตัวอ้วนกลม ตัดผมหน้าม้า สวมแว่นตาหนาเตอะ ที่เขาทิ้งให้จมอยู่กับความเจ็บปวดที่เมืองไทย ขณะที่ตัวเขาบินลัดฟ้าย้ายถิ่นฐานมาอยู่ที่สหรัฐอเมริกา
หลายคนบอกว่าเขาทิ้งหนูนา เพราะหล่อนขี้เหร่ ไม่มีอะไรคู่ควรกับคนหน้าตาดีอย่างเขา แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่ใช่เลย สถานการณ์รอบข้างต่างหากที่เป็นตัวบีบบังคับ ทำให้ต้องเดินทางมาศึกษาต่อต่างประเทศทันทีที่จบมัธยมปลาย เพราะมารดาแต่งงานใหม่กับชาวต่างชาติ
แม้ใครจะมองหนูนาขี้ริ้วขี้เหร่ แต่ในสายตามาร์ช...เด็กผู้หญิงตัวอ้วนกลมคนนั้น ใสซื่อ อ่อนโยนและน่ารักที่สุด เห็นหล่อนครั้งแรกที่ใต้อาคารเรียน เขาก็นึกสนใจ สืบเสาะจนรู้ว่าเพิ่งย้ายมาเรียนมัธยมต้น ซึ่งในขณะนั้นเขาก็เพิ่งย้ายมาเรียนในระดับมัธยมปลาย
มาร์ชลอบมองหล่อนอยู่เป็นอาทิตย์กว่าจะกล้าเข้าไปพูดคุยทำความรู้จัก และหลังจากนั้นก็ตามรับตามส่งถึงที่บ้าน ไม่เคยพาเถลไถลออกนอกลู่นอกทางเลยสักครั้ง จนหนูนาวางใจและเปิดใจรับเขา มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะเอ่ยปากตัดความสัมพันธ์กับคนที่ผูกพันกันมาเกือบสามปี
เขายังจำได้ดีว่าต้องใช้ความพยายามอย่างมากและทำใจอยู่หลายคืน จึงกล้านัดหล่อนออกมาบอกเลิก ด้วยตระหนักถึงความจำเป็นที่บีบบังคับ ทำให้ไม่อยากผูกมัดผู้หญิงที่ตนรัก แต่อยากเปิดโอกาสให้ได้พบกับผู้ชายดี ๆ ที่สามารถดูแลหล่อนได้ดีกว่าเขาที่อยู่ห่างออกไปอีกซีกโลก
มาร์ช เกริกเกียรติวณิช...
ชื่อ – นามสกุลเดิมที่ใช้มาตลอดสิบเจ็ดปี เวลานี้ได้ถูกลบเลือนไปแล้ว เขาไม่ใช่เด็กมัธยมปลายที่ต้องคร่ำเคร่งกับการท่องตำราเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่เป็นนักร้องหนุ่มเนื้อหอมวัยยี่สิบเจ็ดปี ที่มีผู้คนคลั่งไคล้หลงใหลและชื่นชมไปทั่วทุกมุมโลก
มาร์ช มาร์โลว์...
ดาวดวงใหม่ที่ทอแสงเจิดจรัสบนเส้นทางดนตรี ทายาทเพียงคนเดียวของมาร์ติน มาร์โลว์ เจ้าของบริษัทมาร์โลว์ เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ของสหรัฐอเมริกา หรืออีกนัยหนึ่งชายสูงวัยท่าทางใจดีที่แต่งงานกับมารดาของเขา
มาร์ตินเป็นคนจิตใจดี เขารักและเอ็นดูมาร์ชไม่ต่างจากบุตรชายแท้ ๆ ตั้งใจจะให้สืบทอดกิจการ จึงรับบุตรนอกไส้มาเป็นบุตรบุญธรรมและให้ใช้นามสกุลของเขา พร้อมทั้งสร้างหลักฐานมั่นคงให้ ด้วยการปั้นมาร์ชให้ขึ้นมายืนอยู่แถวหน้าในฐานะนักร้องซุปเปอร์สตาร์
“มาร์ช! มาร์ช! คุณโอเคไหม?”
เสียงเคาะประตูรัวถี่ ๆ กับเสียงที่เรียกขานอย่างร้อนรนของผู้จัดการส่วนตัวที่หน้าห้อง ทำให้คนนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ หลุดจากภวังค์ ลุกขึ้นไปเปิดประตู
“ผมโอเค”
มาร์ชเปิดประตูออกกว้างแทนที่จะแง้มมัน เพราะต้องการให้คนที่ยืนอยู่ด้านนอกเห็นว่าเขาไม่ได้เป็นอะไร ก่อนจะเดินนำมาทรุดตัวลงนั่งบนที่นอน ครั้นชายวัยกลางคนรูปร่างขาวท้วมที่ก้าวตามเข้ามาเห็นสีหน้าของคนในปกครองก็รู้สึกไม่สบายใจ เพราะทราบดีว่าชายหนุ่มมักตกอยู่ในอาการเช่นนี้บ่อยครั้ง จากการร่วมงานกันมานานหลายปี
“ฝันถึงผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วเหรอ?”
“อืม...ไม่รู้เป็นอะไร ถ้าไม่เหนื่อยจนหลับเป็นตาย เป็นต้องฝันถึงเธอทุกทีสิน่า”
“อยากให้ผมตามหมอไหม?”
“คุณก็รู้นี่นาทอมว่ามันไม่มีประโยชน์ มันไม่ได้ช่วยให้ผมดีขึ้นมาเลย อย่างดีเขาก็ลงความเห็นว่าผมเครียดแล้วก็จ่ายยาระงับประสาท เขาไม่รู้หรอกว่าผมกำลังจะบ้า กับไอ้ความฝันบ้า ๆ ที่มันตามหลอกหลอนผมมาตลอดสิบปี” น้ำเสียงนั้นบ่งบอกความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่เจ้าตัวยกมือขึ้นกุมขมับ เมื่ออาการปวดศีรษะตุบ ๆ มาเยือนเหมือนเช่นทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
“โอเค ไม่ตามก็ไม่ตาม เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมให้คนเอานมอุ่น ๆ ขึ้นมาให้ ดื่มสักแก้ว มันอาจจะช่วยทำให้คุณหลับสบายขึ้น” ทอมตบบ่าคนในปกครองแล้วทำท่าจะก้าวออกจากห้อง แต่ก็ต้องหันกลับมาเมื่อนึกอะไรได้บางอย่าง
“อ้อ...ผมบอกคุณหรือยังว่าอาทิตย์หน้าต้องไปทัวร์คอนเสิร์ตแถบเอเชีย”
“ที่ไหนบ้าง”
มาร์ชได้ยินก็หูผึ่ง ใช่ว่าจะบ้างาน แต่กำลังคิดว่าการได้ขึ้นแสดงคอนเสิร์ตบนเวทีเป็นการปลดปล่อยพลังงานในตัวเองอีกรูปแบบหนึ่ง มันจะช่วยให้เขาดีขึ้นและหลับได้อย่างสบาย มากกว่าการเดินสายแจกลายเซ็นเหมือนในช่วงนี้ เพราะทุกครั้งที่เหนื่อยจัดก็จะไม่ฝันอะไรเลย ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เขาต้องการ
“ทางบริษัทฯ จัดให้ไปสิงค์โปร์ ฮ่องกง ไต้หวัน จีนและก็ไทย”
“ไทย...”
คล้อยหลังผู้จัดการส่วนตัว มาร์ชครุ่นคิดเงียบ ๆ บางทีการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ด้วยการออกกำลังอย่างบ้าคลั่ง หรือรับงานเป็นบ้าเป็นหลังอย่างที่ทำอยู่ เพราะต้องการให้ร่างกายเหน็ดเหนื่อยจะได้หลับสนิท มันอาจจะไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องก็ได้
ทำไมเขาไม่แก้ที่ต้นเหตุ?
ไม่แน่...ถ้าได้พบหนูนา ได้ขอโทษหล่อนสักครั้ง ความรู้สึกผิดที่ติดอยู่ในใจคงเลือนหาย และอาจจะทำให้ฝันที่ตามมาหลอกหลอนนั่นจบสิ้นลงไปเสียที...
หว่านเล่ห์เสน่ห์รัก วางจำหน่ายแล้ว!!
พบกันที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป
หรือสั่งซื้อได้ที่
http://welovenovel.com/PD351429-สินค้า-หว่านเล่ห์เสน่ห์รัก.html
อ่านหว่านเล่ห์เสน่ห์รัก (e-book)
อ่านได้บน iPad, iPhone, iPad Touch (iOS 4 ขึ้นไป)
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=1646
ประพันธ์โดย...กันต์ระพี
ตัวอย่างเนื้อเรื่อง
“เราเลิกกันเถอะ!”
“อะไรนะคะ?”
“ที่ผ่านมาผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณ ก็แค่คบเล่น ๆ ไปอย่างงั้น ต่อไปก็ทางใครทางมันก็แล้วกัน”
“มาร์ช! นี่คุณล้อฉันเล่นใช่ไหม มันไม่จริงใช่ไหม บอกฉันสิคะว่ามันไม่จริง!”
กลีบปากสีชมพูระเรื่อสั่นเทา พยายามกล้ำกลืนฝืนเสียงสะอื้นไห้ ยามคำพูดพรั่งพรูนั้นหลุดจากปาก นัยน์ตาสีนิลเต้นระริกฉายแววเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด พลันหยาดน้ำใสก็รินไหลจากดวงตาคู่สวย เมื่อไม่อาจต้านกระแสธารที่เอ่อล้นนั้นได้ ขณะจ้องคนตรงหน้าตาไม่กะพริบเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง ว่าจะได้ยินคำพูดนั้นหลุดจากปากของคนที่คบหากันมาเกือบสามปี
ภาพที่เห็นตรงหน้า สั่นคลอนความรู้สึกของคนที่เตรียมใจมารับสถานการณ์ดังกล่าว รวดร้าวอยู่ในอก เจ็บลึก ๆ อยากจะยกเลิกความคิดของตนแล้วรั้งร่างสั่นเทาด้วยแรงสะอื้นไห้เข้ามากอดปลอบใจให้คลายเศร้า อยากจะกลืนกินทุกถ้อยคำที่พูดออกไป หรือไม่ก็ตัดลิ้นตัวเองนั้นทิ้งเสีย คงจะดีเสียกว่าทำให้หล่อนต้องเจ็บปวดใจเพราะคำพูดของเขา แต่จะทำยังไงได้...
“ผมพูดจริง ไม่ได้ล้อเล่น เราเลิกกันเถอะ!”
เจ้าของน้ำเสียงเย็นชายืนกรานอีกครั้งแล้วก้าวจากไป ทิ้งคนที่ร้องเรียกเพรียกหาเขาแทบขาดใจไว้เบื้องหลัง ปล่อยให้หล่อนจมอยู่กับความเจ็บช้ำและหยาดน้ำตาที่ไหลนองหน้า
“ไม่!! ไม่นะคะมาร์ช ได้โปรด...อย่าทิ้งฉันไป มาร์ช...มาร์ช...”
ตอนที่ 1
“หนูนา!!”
ร่างที่นอนกระสับกระส่ายบนเตียงกว้างตะโกนออกมาสุดเสียงก่อนจะทะลึ่งตัวขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นปาดเหงื่อกาฬที่ผุดพรายเต็มใบหน้าแล้วเสยผมลวก ๆ สองสามครั้ง แม้จะหลุดจากความฝันที่ตามมาหลอกหลอน แต่ลมหายใจก็ยังคงหอบสะท้อนให้ได้เห็น
เกือบสิบปีแล้วสินะ...
มาร์ชครุ่นคิด เขาไม่เคยลืมเหตุการณ์ในวันนั้น ยังจำเด็กมัธยมต้นวัยสิบห้าปีคนนั้นได้ติดตา ผู้หญิงตัวอ้วนกลม ตัดผมหน้าม้า สวมแว่นตาหนาเตอะ ที่เขาทิ้งให้จมอยู่กับความเจ็บปวดที่เมืองไทย ขณะที่ตัวเขาบินลัดฟ้าย้ายถิ่นฐานมาอยู่ที่สหรัฐอเมริกา
หลายคนบอกว่าเขาทิ้งหนูนา เพราะหล่อนขี้เหร่ ไม่มีอะไรคู่ควรกับคนหน้าตาดีอย่างเขา แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่ใช่เลย สถานการณ์รอบข้างต่างหากที่เป็นตัวบีบบังคับ ทำให้ต้องเดินทางมาศึกษาต่อต่างประเทศทันทีที่จบมัธยมปลาย เพราะมารดาแต่งงานใหม่กับชาวต่างชาติ
แม้ใครจะมองหนูนาขี้ริ้วขี้เหร่ แต่ในสายตามาร์ช...เด็กผู้หญิงตัวอ้วนกลมคนนั้น ใสซื่อ อ่อนโยนและน่ารักที่สุด เห็นหล่อนครั้งแรกที่ใต้อาคารเรียน เขาก็นึกสนใจ สืบเสาะจนรู้ว่าเพิ่งย้ายมาเรียนมัธยมต้น ซึ่งในขณะนั้นเขาก็เพิ่งย้ายมาเรียนในระดับมัธยมปลาย
มาร์ชลอบมองหล่อนอยู่เป็นอาทิตย์กว่าจะกล้าเข้าไปพูดคุยทำความรู้จัก และหลังจากนั้นก็ตามรับตามส่งถึงที่บ้าน ไม่เคยพาเถลไถลออกนอกลู่นอกทางเลยสักครั้ง จนหนูนาวางใจและเปิดใจรับเขา มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะเอ่ยปากตัดความสัมพันธ์กับคนที่ผูกพันกันมาเกือบสามปี
เขายังจำได้ดีว่าต้องใช้ความพยายามอย่างมากและทำใจอยู่หลายคืน จึงกล้านัดหล่อนออกมาบอกเลิก ด้วยตระหนักถึงความจำเป็นที่บีบบังคับ ทำให้ไม่อยากผูกมัดผู้หญิงที่ตนรัก แต่อยากเปิดโอกาสให้ได้พบกับผู้ชายดี ๆ ที่สามารถดูแลหล่อนได้ดีกว่าเขาที่อยู่ห่างออกไปอีกซีกโลก
มาร์ช เกริกเกียรติวณิช...
ชื่อ – นามสกุลเดิมที่ใช้มาตลอดสิบเจ็ดปี เวลานี้ได้ถูกลบเลือนไปแล้ว เขาไม่ใช่เด็กมัธยมปลายที่ต้องคร่ำเคร่งกับการท่องตำราเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่เป็นนักร้องหนุ่มเนื้อหอมวัยยี่สิบเจ็ดปี ที่มีผู้คนคลั่งไคล้หลงใหลและชื่นชมไปทั่วทุกมุมโลก
มาร์ช มาร์โลว์...
ดาวดวงใหม่ที่ทอแสงเจิดจรัสบนเส้นทางดนตรี ทายาทเพียงคนเดียวของมาร์ติน มาร์โลว์ เจ้าของบริษัทมาร์โลว์ เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ของสหรัฐอเมริกา หรืออีกนัยหนึ่งชายสูงวัยท่าทางใจดีที่แต่งงานกับมารดาของเขา
มาร์ตินเป็นคนจิตใจดี เขารักและเอ็นดูมาร์ชไม่ต่างจากบุตรชายแท้ ๆ ตั้งใจจะให้สืบทอดกิจการ จึงรับบุตรนอกไส้มาเป็นบุตรบุญธรรมและให้ใช้นามสกุลของเขา พร้อมทั้งสร้างหลักฐานมั่นคงให้ ด้วยการปั้นมาร์ชให้ขึ้นมายืนอยู่แถวหน้าในฐานะนักร้องซุปเปอร์สตาร์
“มาร์ช! มาร์ช! คุณโอเคไหม?”
เสียงเคาะประตูรัวถี่ ๆ กับเสียงที่เรียกขานอย่างร้อนรนของผู้จัดการส่วนตัวที่หน้าห้อง ทำให้คนนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ หลุดจากภวังค์ ลุกขึ้นไปเปิดประตู
“ผมโอเค”
มาร์ชเปิดประตูออกกว้างแทนที่จะแง้มมัน เพราะต้องการให้คนที่ยืนอยู่ด้านนอกเห็นว่าเขาไม่ได้เป็นอะไร ก่อนจะเดินนำมาทรุดตัวลงนั่งบนที่นอน ครั้นชายวัยกลางคนรูปร่างขาวท้วมที่ก้าวตามเข้ามาเห็นสีหน้าของคนในปกครองก็รู้สึกไม่สบายใจ เพราะทราบดีว่าชายหนุ่มมักตกอยู่ในอาการเช่นนี้บ่อยครั้ง จากการร่วมงานกันมานานหลายปี
“ฝันถึงผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วเหรอ?”
“อืม...ไม่รู้เป็นอะไร ถ้าไม่เหนื่อยจนหลับเป็นตาย เป็นต้องฝันถึงเธอทุกทีสิน่า”
“อยากให้ผมตามหมอไหม?”
“คุณก็รู้นี่นาทอมว่ามันไม่มีประโยชน์ มันไม่ได้ช่วยให้ผมดีขึ้นมาเลย อย่างดีเขาก็ลงความเห็นว่าผมเครียดแล้วก็จ่ายยาระงับประสาท เขาไม่รู้หรอกว่าผมกำลังจะบ้า กับไอ้ความฝันบ้า ๆ ที่มันตามหลอกหลอนผมมาตลอดสิบปี” น้ำเสียงนั้นบ่งบอกความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่เจ้าตัวยกมือขึ้นกุมขมับ เมื่ออาการปวดศีรษะตุบ ๆ มาเยือนเหมือนเช่นทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
“โอเค ไม่ตามก็ไม่ตาม เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมให้คนเอานมอุ่น ๆ ขึ้นมาให้ ดื่มสักแก้ว มันอาจจะช่วยทำให้คุณหลับสบายขึ้น” ทอมตบบ่าคนในปกครองแล้วทำท่าจะก้าวออกจากห้อง แต่ก็ต้องหันกลับมาเมื่อนึกอะไรได้บางอย่าง
“อ้อ...ผมบอกคุณหรือยังว่าอาทิตย์หน้าต้องไปทัวร์คอนเสิร์ตแถบเอเชีย”
“ที่ไหนบ้าง”
มาร์ชได้ยินก็หูผึ่ง ใช่ว่าจะบ้างาน แต่กำลังคิดว่าการได้ขึ้นแสดงคอนเสิร์ตบนเวทีเป็นการปลดปล่อยพลังงานในตัวเองอีกรูปแบบหนึ่ง มันจะช่วยให้เขาดีขึ้นและหลับได้อย่างสบาย มากกว่าการเดินสายแจกลายเซ็นเหมือนในช่วงนี้ เพราะทุกครั้งที่เหนื่อยจัดก็จะไม่ฝันอะไรเลย ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เขาต้องการ
“ทางบริษัทฯ จัดให้ไปสิงค์โปร์ ฮ่องกง ไต้หวัน จีนและก็ไทย”
“ไทย...”
คล้อยหลังผู้จัดการส่วนตัว มาร์ชครุ่นคิดเงียบ ๆ บางทีการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ด้วยการออกกำลังอย่างบ้าคลั่ง หรือรับงานเป็นบ้าเป็นหลังอย่างที่ทำอยู่ เพราะต้องการให้ร่างกายเหน็ดเหนื่อยจะได้หลับสนิท มันอาจจะไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องก็ได้
ทำไมเขาไม่แก้ที่ต้นเหตุ?
ไม่แน่...ถ้าได้พบหนูนา ได้ขอโทษหล่อนสักครั้ง ความรู้สึกผิดที่ติดอยู่ในใจคงเลือนหาย และอาจจะทำให้ฝันที่ตามมาหลอกหลอนนั่นจบสิ้นลงไปเสียที...
หว่านเล่ห์เสน่ห์รัก วางจำหน่ายแล้ว!!
พบกันที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป
หรือสั่งซื้อได้ที่
http://welovenovel.com/PD351429-สินค้า-หว่านเล่ห์เสน่ห์รัก.html
อ่านหว่านเล่ห์เสน่ห์รัก (e-book)
อ่านได้บน iPad, iPhone, iPad Touch (iOS 4 ขึ้นไป)
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=1646
กันต์ระพี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 มิ.ย. 2554, 11:54:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ส.ค. 2555, 17:37:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 3278
ดารานิล 2 มิ.ย. 2554, 12:20:15 น.
แวะมาทักทายค่ะ เห็นชื่อเรื่องเราใกล้ๆ กัน 555+
แวะมาทักทายค่ะ เห็นชื่อเรื่องเราใกล้ๆ กัน 555+
lovemuay 2 มิ.ย. 2554, 17:57:12 น.
น่าอ่านจังเลยค่ะ มาเร็วๆนะคะ ^^
น่าอ่านจังเลยค่ะ มาเร็วๆนะคะ ^^
XaWarZd 2 มิ.ย. 2554, 22:29:43 น.
เปิดมาโดนใจ อารมณ์ตอนนี้เลย
เปิดมาโดนใจ อารมณ์ตอนนี้เลย
