ต้องมนต์โอสธี
เมื่อ รัก มาปรากฏอยู่ตรงหน้า และเธอก็คือรักนั้น เขาสัญญาไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไป
Tags: เล่ห์ กล มนตรา มนตราดวงดาว ต้องมนต์โอสธี
ตอน: บทนำ รสขมของหัวใจ
ต้องมนต์โอสธี
นัชภัส
บทนำ
รสขมของหัวใจ
ลมเย็นๆที่พัดผ่านและกลิ่นหอมหวานๆทำให้หญิงสาวค่อยรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เปลือกตาบางขยับอยู่ครู่ก่อนจะเปิดปรือขึ้นอย่างเลื่อนลอย ครั้งแรกที่เธอลืมตาขึ้นนั้นเหมือนทุกอย่างพร่าเลือนไปหมดจนต้องหลับตาลงอีกครั้ง คราวนี้นิ่งไปนานถึงได้ลืมขึ้นอีกครั้ง และ...เธอก็ต้องตกใจจนพูดไม่ออก เพราะใบหน้าคมสันที่โน้มต่ำลงมามองอยู่จนแทบชิด!
นี่เธออยู่ที่ไหน แล้ว...แล้วทำไม เขา...เขา!
“รู้สึกตัวแล้วหรือ”
เสียงห้าวนุ่มของผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ บนเตียงเดียวกันกับเธอเอ่ยถามเบาๆ พร้อมกับลมหายใจอุ่นที่เป่ารดอยู่ใกล้ๆ มือใหญ่ข้างหนึ่งเอื้อมมาแตะที่หน้าผากของเธอพร้อมกับที่เขาผ่อนลมหายใจ
“เป็นยังไงบ้าง คุณหลับไปนานเหลือเกิน รู้มั้ยผมใจไม่ดีเลย เพราะอยู่ดีๆคุณก็ไข้ขึ้น”
ร่างสูงใหญ่ที่ข่มจนเธอดูคล้ายมดตัวเล็กเข้าไปทุกที เอี้ยวตัวหันกลับไปวางผ้าบนมือที่ถือไว้แต่แรกลงบนชามซึ่งวางไว้ที่โต๊ะตัวเล็กข้างเตียง ก่อนที่เขาจะหันกลับมา แล้วเท้าแขนคร่อมเธอไว้เสมือนจะกักกันเธอไว้ใต้เงาของเขา
“ผมขอโทษ...แต่ผมรักคุณจริงๆนะวินนี่ ผมไม่อยากให้เราจบกันแค่นี้”
นัยน์ตายาวเรียวดำสนิทยังจ้องมองไม่ลดละ แววตาของเขา...เต็มไปด้วยความห่วงหา
“วินนี่ครับ...พูดกับผมหน่อยสิ” น้ำเสียงออดอ้อนร้องขอ...แต่ ไม่ใช่!
ถ้าเธอเป็นวินนี่จริงๆ ก็คงจะรักไม่ลงหรอก ผู้ชายโรคจิตอะไรแบบนี้...รักจนคลั่งถึงขนาดวางยานอนหลับแล้วจับตัวมาแบบนี้!
“คุณ!” เธอยกมือขึ้นผลักเขาออกห่างจนสุดแรง ดวงหน้านิ่วบึ้งหลังจากหายอึ้งและตะลึงจนพอที่จะตั้งสติได้
“ฉันไม่ใช่วินนี่ ไม่ใช่นวิยา ฉันชื่อ สิรี นิจสิรี! พี่สาวฝาแฝดของวินนี่”
อาการของผู้ชายตรงหน้าดูจะเปลี่ยนไปฉับพลัน ทั้งๆที่เมื่อครู่เขายังดูเป็นผู้ชายแสนดีมาดอบอุ่นที่แอบซ่อนความเป็นโรคจิตไว้ แต่ตอนนี้สิ...ทำหน้าเหมือนอย่างกับอยากจะฆ่าใครด้วยซ้ำ!
“ทำไมคุณจะต้องโกหกผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยฮะวินนี่!”
“ฉันไม่ได้โกหกนะอีตาบ้า!”
ร่างเล็กแบบบางที่โดนอีกฝ่ายจับตัวให้ลุกขึ้นนั่งประจันหน้า เขย่าจนหัวสั่นหัวคลอนดูจะเหลืออดเต็มที
“คุณนี่มันงี่เง่า!” หญิงสาวแหวลั่นๆ “คุณ-โอ๊ต ฟังนะ ฉันเป็นพี่สาวฝาแฝดของวินนี่ ฉันชื่อสิรี ไม่ใช่วินนี่!”
หากโอสธีส่ายหน้าตะโกนกลับเสียงก้องว่า “วินนี่ไม่เคยมีพี่น้อง!”
“อีตาหัวแข็ง ไอ้คนตาถั่ว!” เสียงหวานแหวเอาทั้งๆที่เพิ่งฟื้นจากฤทธิ์ยานอนหลับ
“ได้ ไม่ยอมรับก็ได้วินนี่!”
โอสธีกระแทกเสียงลั่นอย่างโกรธจัด ก่อนจะประกาศออกมาทำให้คนฟังถึงกับตัวชาพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
“ถึงคุณจะเป็นวินนี่ หรือ สิรี หรือใครอีกมากมายที่คุณจะโกหก แต่อย่าหวังคุณจะหนีไปไหนจากผมไม่ได้แน่ คุณต้องอยู่ที่นี่ ในฐานะแม่เลี้ยงของไร่สรณสิริ!”
========================================================================
“วินนี่” เสียงเรียกนุ่มนวลมาพร้อมกับจุมพิตที่แตะลงแถวขมับก่อนจะระเรื่อยมาจนบรรจบกับริมฝีปากอิ่มแสนหวานที่เขาปรารถนาอยู่ทุกเวลา ร่างเล็กบอบบางในอ้อมแขนของเขาตอบรับจนทำให้เขาแทบจะสำลักในความสุขของความรัก จูบดูดดื่มหวานล้ำแทบจะสูดเอาลมหายใจของอีกฝ่ายมาเก็บไว้กับตัว
“เหนื่อยมาก เร่งวันเร่งคืนจะได้กลับมาเจอคุณเร็วๆ”
ถ้อยคำแสนหวานกระซิบแนบชิดริมฝีปาก ก่อนที่รอยจูบแสนหวานจะประทับลงมาอีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่อบอุ่นกอดรัดเธอเข้าไปแนบชิด มือใหญ่เริ่มซุกซนยามลอดเข้าสู่ใต้ผ้าเนื้อดี
“คุณโอ๊ต” ร่างเล็กเริ่มดิ้น ริมฝีปากอิ่มแสนหวานประท้วง หลังจากเขาถอนจูบแล้วพรมจุมพิตไปทั่วทั้งใบหน้าของเธอ เรือนร่างสูงใหญ่แข็งแกร่งที่อิงแอบบอกถึงความร้อนจากร่างของเขาที่ผิดปกติ
“อืม...คุณโอ๊ต พอแล้ว...ไม่รู้จักอาย คนอะไร”
หญิงสาวบ่นอุบอิบ ใบหน้าแดงเถือกเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองเธอพร้อมรอยยิ้มแถมยังกระเซ้าเสียงระรื่น
“อายอะไรอายใคร ในเมื่อคุณเป็นของผมแล้วนี่นา ไม่มีคุณให้กอดผมนอนไม่หลับเลย”
“บ้า!” เสียงหวานแหวสั่นๆ ก่อนซุกหน้าเข้ากับอกกว้างอิงแอบแนบชิดอย่างโหยหา
“คิดถึงคุณรู้มั้ยคะ” บอกแล้วก็หน้าแดงด้วยความอาย
“ผมก็คิดถึงคุณ คิดถึงมาก-ก-ก-กเลยรู้มั้ย ไม่อยากห่างจากคุณเลย มันเหมือนใจจะขาด”
เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาพร้อมกับรอยยิ้มแสนหวานที่ดูเศร้าพิกล
“คิดถึงสิรี...หรือว่าวินนี่คะ”
“ถามแบบนี้อีกแล้ว” ชายหนุ่มค่อยถอนหายใจ
“วินนี่ทำไมคุณถึงได้ติดใจกับชื่อสิรีนะ ไม่ว่าจะนวิยาหรือนิจสิรี ก็คือคนนี้ คนที่ผมกอดไว้อยู่นี่ไง”
ดวงตาโตหมองลงทันควัน มือน้อยที่วางแทบหัวใจเขาเอื้อมขึ้นมาแนบกับแก้มสาก
“ถ้า...คนตรงนี้เป็นได้แค่เงาล่ะคะ”
“ไม่ๆวินนี่...ผมรู้ว่าคุณฝังใจกับเรื่องพี่สาวฝาแฝดของคุณที่เสียไปตั้งแต่เด็ก มันอาจจะเพราะอุบัติเหตุที่ทำให้คุณเป็นอย่างนี้ ไม่เอาน่าคนดี...อย่าคิดมากเลยนะครับ”
รอยจุมพิตอบอุ่นแตะลงมาอีกครั้ง พร้อมกับที่ตัวเธอถูกช้อนขึ้นอุ้ม หญิงสาวหลับตาลงรับรอยไออุ่นจากลมหายใจที่แนบสนิทลงมาอีกครั้ง โอสธีอุ้มเธอก้าวผ่านห้องโถงกลับเข้าห้องนอนไป และเป็นอีกครั้งที่เธอหลงลืมความเจ็บปวดในใจไปได้เพียงชั่วคราว จากรสหวานของความรักที่เขามอบมาให้ จากอ้อมกอดอบอุ่นที่เธอรู้ดีแก่ใจว่ามันไม่ใช่ของเธอ ไม่มีทางที่อ้อมกอดนี้จะเป็นของผู้หญิงที่ชื่อ นิจสิรี
=========================================================================
“ผม...ขอโทษ”
ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยบอกเสียงแผ่ว หากอ้อมแขนที่โอบรัดร่างเล็กไม่ยอมคลาย ใบหน้าคมสันซุกลงกับกลุ่มผมนุ่ม กระซิบพึมพำแนบเส้นผมหอมกรุ่นด้วยเสียงอันสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกท่วมท้นในใจ
ความรู้สึกเดียวที่มีก็คือเขาไม่อยากจะเสียเธอไป...ไม่ เขาจะไม่มีทางยอม!
“แต่...ผมรักคุณ สิรี...รักมาก”
“คุณรักวินนี่ต่างหาก” เสียงหวานท้วงเบาๆ พร้อมกับร่างบางที่กำลังดิ้นรนออกห่าง
“ไม่...เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่เดี๋ยวนี้...ผมมีแค่คุณ”
นิจสิรีดิ้นหนีจากอ้อมกอดของเขาจนได้ และเมื่อเธอหันกลับมามองเขาก็พบว่าแววตาคู่นั้นช่างดูว่างเปล่าเหลือเกิน ว่างเปล่าจนน่าใจหาย...เพราะเขาไม่สามารถหาคำว่ารักจากแววตาของเธอได้เลย
“ใช่...มีแค่ฉัน เพราะฉันเป็นตัวแทนของวินนี่ใช่มั้ย เหลือเพียงฉันที่ตรงนี้ที่เป็นเงาของวินนี่ที่คุณรัก!”
===============>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>..
ครบแล้วคร้าาาาาาาาาาา สามพี่น้องบ้านมาม่า เอ๊ยยยยยยยยยย มรณสิริ เอ๊ยยยยย สรณสิริ 555+ เรื่องสุดท้ายของน้องชายคนเล็กของบ้านคร้า มนตราดวงดาว กับ ต้องมนต์โอสธี
มาม่า บีบตับ บีบม้ามกันไปอีกเรื่อง อั้ยย่ะ!
คืนนี้ฝันดี บ๊ายบายนะคะ จุีบๆ >.<
นัชภัส
บทนำ
รสขมของหัวใจ
ลมเย็นๆที่พัดผ่านและกลิ่นหอมหวานๆทำให้หญิงสาวค่อยรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เปลือกตาบางขยับอยู่ครู่ก่อนจะเปิดปรือขึ้นอย่างเลื่อนลอย ครั้งแรกที่เธอลืมตาขึ้นนั้นเหมือนทุกอย่างพร่าเลือนไปหมดจนต้องหลับตาลงอีกครั้ง คราวนี้นิ่งไปนานถึงได้ลืมขึ้นอีกครั้ง และ...เธอก็ต้องตกใจจนพูดไม่ออก เพราะใบหน้าคมสันที่โน้มต่ำลงมามองอยู่จนแทบชิด!
นี่เธออยู่ที่ไหน แล้ว...แล้วทำไม เขา...เขา!
“รู้สึกตัวแล้วหรือ”
เสียงห้าวนุ่มของผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ บนเตียงเดียวกันกับเธอเอ่ยถามเบาๆ พร้อมกับลมหายใจอุ่นที่เป่ารดอยู่ใกล้ๆ มือใหญ่ข้างหนึ่งเอื้อมมาแตะที่หน้าผากของเธอพร้อมกับที่เขาผ่อนลมหายใจ
“เป็นยังไงบ้าง คุณหลับไปนานเหลือเกิน รู้มั้ยผมใจไม่ดีเลย เพราะอยู่ดีๆคุณก็ไข้ขึ้น”
ร่างสูงใหญ่ที่ข่มจนเธอดูคล้ายมดตัวเล็กเข้าไปทุกที เอี้ยวตัวหันกลับไปวางผ้าบนมือที่ถือไว้แต่แรกลงบนชามซึ่งวางไว้ที่โต๊ะตัวเล็กข้างเตียง ก่อนที่เขาจะหันกลับมา แล้วเท้าแขนคร่อมเธอไว้เสมือนจะกักกันเธอไว้ใต้เงาของเขา
“ผมขอโทษ...แต่ผมรักคุณจริงๆนะวินนี่ ผมไม่อยากให้เราจบกันแค่นี้”
นัยน์ตายาวเรียวดำสนิทยังจ้องมองไม่ลดละ แววตาของเขา...เต็มไปด้วยความห่วงหา
“วินนี่ครับ...พูดกับผมหน่อยสิ” น้ำเสียงออดอ้อนร้องขอ...แต่ ไม่ใช่!
ถ้าเธอเป็นวินนี่จริงๆ ก็คงจะรักไม่ลงหรอก ผู้ชายโรคจิตอะไรแบบนี้...รักจนคลั่งถึงขนาดวางยานอนหลับแล้วจับตัวมาแบบนี้!
“คุณ!” เธอยกมือขึ้นผลักเขาออกห่างจนสุดแรง ดวงหน้านิ่วบึ้งหลังจากหายอึ้งและตะลึงจนพอที่จะตั้งสติได้
“ฉันไม่ใช่วินนี่ ไม่ใช่นวิยา ฉันชื่อ สิรี นิจสิรี! พี่สาวฝาแฝดของวินนี่”
อาการของผู้ชายตรงหน้าดูจะเปลี่ยนไปฉับพลัน ทั้งๆที่เมื่อครู่เขายังดูเป็นผู้ชายแสนดีมาดอบอุ่นที่แอบซ่อนความเป็นโรคจิตไว้ แต่ตอนนี้สิ...ทำหน้าเหมือนอย่างกับอยากจะฆ่าใครด้วยซ้ำ!
“ทำไมคุณจะต้องโกหกผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยฮะวินนี่!”
“ฉันไม่ได้โกหกนะอีตาบ้า!”
ร่างเล็กแบบบางที่โดนอีกฝ่ายจับตัวให้ลุกขึ้นนั่งประจันหน้า เขย่าจนหัวสั่นหัวคลอนดูจะเหลืออดเต็มที
“คุณนี่มันงี่เง่า!” หญิงสาวแหวลั่นๆ “คุณ-โอ๊ต ฟังนะ ฉันเป็นพี่สาวฝาแฝดของวินนี่ ฉันชื่อสิรี ไม่ใช่วินนี่!”
หากโอสธีส่ายหน้าตะโกนกลับเสียงก้องว่า “วินนี่ไม่เคยมีพี่น้อง!”
“อีตาหัวแข็ง ไอ้คนตาถั่ว!” เสียงหวานแหวเอาทั้งๆที่เพิ่งฟื้นจากฤทธิ์ยานอนหลับ
“ได้ ไม่ยอมรับก็ได้วินนี่!”
โอสธีกระแทกเสียงลั่นอย่างโกรธจัด ก่อนจะประกาศออกมาทำให้คนฟังถึงกับตัวชาพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
“ถึงคุณจะเป็นวินนี่ หรือ สิรี หรือใครอีกมากมายที่คุณจะโกหก แต่อย่าหวังคุณจะหนีไปไหนจากผมไม่ได้แน่ คุณต้องอยู่ที่นี่ ในฐานะแม่เลี้ยงของไร่สรณสิริ!”
========================================================================
“วินนี่” เสียงเรียกนุ่มนวลมาพร้อมกับจุมพิตที่แตะลงแถวขมับก่อนจะระเรื่อยมาจนบรรจบกับริมฝีปากอิ่มแสนหวานที่เขาปรารถนาอยู่ทุกเวลา ร่างเล็กบอบบางในอ้อมแขนของเขาตอบรับจนทำให้เขาแทบจะสำลักในความสุขของความรัก จูบดูดดื่มหวานล้ำแทบจะสูดเอาลมหายใจของอีกฝ่ายมาเก็บไว้กับตัว
“เหนื่อยมาก เร่งวันเร่งคืนจะได้กลับมาเจอคุณเร็วๆ”
ถ้อยคำแสนหวานกระซิบแนบชิดริมฝีปาก ก่อนที่รอยจูบแสนหวานจะประทับลงมาอีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่อบอุ่นกอดรัดเธอเข้าไปแนบชิด มือใหญ่เริ่มซุกซนยามลอดเข้าสู่ใต้ผ้าเนื้อดี
“คุณโอ๊ต” ร่างเล็กเริ่มดิ้น ริมฝีปากอิ่มแสนหวานประท้วง หลังจากเขาถอนจูบแล้วพรมจุมพิตไปทั่วทั้งใบหน้าของเธอ เรือนร่างสูงใหญ่แข็งแกร่งที่อิงแอบบอกถึงความร้อนจากร่างของเขาที่ผิดปกติ
“อืม...คุณโอ๊ต พอแล้ว...ไม่รู้จักอาย คนอะไร”
หญิงสาวบ่นอุบอิบ ใบหน้าแดงเถือกเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองเธอพร้อมรอยยิ้มแถมยังกระเซ้าเสียงระรื่น
“อายอะไรอายใคร ในเมื่อคุณเป็นของผมแล้วนี่นา ไม่มีคุณให้กอดผมนอนไม่หลับเลย”
“บ้า!” เสียงหวานแหวสั่นๆ ก่อนซุกหน้าเข้ากับอกกว้างอิงแอบแนบชิดอย่างโหยหา
“คิดถึงคุณรู้มั้ยคะ” บอกแล้วก็หน้าแดงด้วยความอาย
“ผมก็คิดถึงคุณ คิดถึงมาก-ก-ก-กเลยรู้มั้ย ไม่อยากห่างจากคุณเลย มันเหมือนใจจะขาด”
เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาพร้อมกับรอยยิ้มแสนหวานที่ดูเศร้าพิกล
“คิดถึงสิรี...หรือว่าวินนี่คะ”
“ถามแบบนี้อีกแล้ว” ชายหนุ่มค่อยถอนหายใจ
“วินนี่ทำไมคุณถึงได้ติดใจกับชื่อสิรีนะ ไม่ว่าจะนวิยาหรือนิจสิรี ก็คือคนนี้ คนที่ผมกอดไว้อยู่นี่ไง”
ดวงตาโตหมองลงทันควัน มือน้อยที่วางแทบหัวใจเขาเอื้อมขึ้นมาแนบกับแก้มสาก
“ถ้า...คนตรงนี้เป็นได้แค่เงาล่ะคะ”
“ไม่ๆวินนี่...ผมรู้ว่าคุณฝังใจกับเรื่องพี่สาวฝาแฝดของคุณที่เสียไปตั้งแต่เด็ก มันอาจจะเพราะอุบัติเหตุที่ทำให้คุณเป็นอย่างนี้ ไม่เอาน่าคนดี...อย่าคิดมากเลยนะครับ”
รอยจุมพิตอบอุ่นแตะลงมาอีกครั้ง พร้อมกับที่ตัวเธอถูกช้อนขึ้นอุ้ม หญิงสาวหลับตาลงรับรอยไออุ่นจากลมหายใจที่แนบสนิทลงมาอีกครั้ง โอสธีอุ้มเธอก้าวผ่านห้องโถงกลับเข้าห้องนอนไป และเป็นอีกครั้งที่เธอหลงลืมความเจ็บปวดในใจไปได้เพียงชั่วคราว จากรสหวานของความรักที่เขามอบมาให้ จากอ้อมกอดอบอุ่นที่เธอรู้ดีแก่ใจว่ามันไม่ใช่ของเธอ ไม่มีทางที่อ้อมกอดนี้จะเป็นของผู้หญิงที่ชื่อ นิจสิรี
=========================================================================
“ผม...ขอโทษ”
ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยบอกเสียงแผ่ว หากอ้อมแขนที่โอบรัดร่างเล็กไม่ยอมคลาย ใบหน้าคมสันซุกลงกับกลุ่มผมนุ่ม กระซิบพึมพำแนบเส้นผมหอมกรุ่นด้วยเสียงอันสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกท่วมท้นในใจ
ความรู้สึกเดียวที่มีก็คือเขาไม่อยากจะเสียเธอไป...ไม่ เขาจะไม่มีทางยอม!
“แต่...ผมรักคุณ สิรี...รักมาก”
“คุณรักวินนี่ต่างหาก” เสียงหวานท้วงเบาๆ พร้อมกับร่างบางที่กำลังดิ้นรนออกห่าง
“ไม่...เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่เดี๋ยวนี้...ผมมีแค่คุณ”
นิจสิรีดิ้นหนีจากอ้อมกอดของเขาจนได้ และเมื่อเธอหันกลับมามองเขาก็พบว่าแววตาคู่นั้นช่างดูว่างเปล่าเหลือเกิน ว่างเปล่าจนน่าใจหาย...เพราะเขาไม่สามารถหาคำว่ารักจากแววตาของเธอได้เลย
“ใช่...มีแค่ฉัน เพราะฉันเป็นตัวแทนของวินนี่ใช่มั้ย เหลือเพียงฉันที่ตรงนี้ที่เป็นเงาของวินนี่ที่คุณรัก!”
===============>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>..
ครบแล้วคร้าาาาาาาาาาา สามพี่น้องบ้านมาม่า เอ๊ยยยยยยยยยย มรณสิริ เอ๊ยยยยย สรณสิริ 555+ เรื่องสุดท้ายของน้องชายคนเล็กของบ้านคร้า มนตราดวงดาว กับ ต้องมนต์โอสธี
มาม่า บีบตับ บีบม้ามกันไปอีกเรื่อง อั้ยย่ะ!
คืนนี้ฝันดี บ๊ายบายนะคะ จุีบๆ >.<
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 มิ.ย. 2556, 23:28:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 มิ.ย. 2556, 23:28:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 2318
ปลายสี 27 มิ.ย. 2556, 23:36:45 น.
เรื่องนี้ยังไม่บีบเท่าสองคนก่อน แต่ก็น่ากลัวจะเรียกน้ำตาเหมือนกัน
ติดตามนะคะ
เรื่องนี้ยังไม่บีบเท่าสองคนก่อน แต่ก็น่ากลัวจะเรียกน้ำตาเหมือนกัน
ติดตามนะคะ
konhin 27 มิ.ย. 2556, 23:47:07 น.
กรี๊ดๆ บทนำครบแล้ว งั้นขอตอนแรกเลยค่ะ กรี๊ดๆ
กรี๊ดๆ บทนำครบแล้ว งั้นขอตอนแรกเลยค่ะ กรี๊ดๆ
Zephyr 28 มิ.ย. 2556, 00:06:58 น.
เพิ่งเข้ามาอ่าน อต่น่าติดตามค่ะ
เพิ่งเข้ามาอ่าน อต่น่าติดตามค่ะ
คิมหันตุ์ 28 มิ.ย. 2556, 00:11:14 น.
ลงชื่อรอกินมาม่าจ่ะ อิอิ
ลงชื่อรอกินมาม่าจ่ะ อิอิ
Sukhumvit66 28 มิ.ย. 2556, 01:46:27 น.
มาลงทุกเรื่อง หรือทีละเรื่องค่ะ อยากอ่านทุกเรื่องเลยอ่ะ
มาลงทุกเรื่อง หรือทีละเรื่องค่ะ อยากอ่านทุกเรื่องเลยอ่ะ
nunoi 28 มิ.ย. 2556, 10:10:33 น.
รอกินมาม่า ด้วยคนค่ะ
รอกินมาม่า ด้วยคนค่ะ
teesaparn 28 มิ.ย. 2556, 11:21:40 น.
ว้าวๆๆ มาแว้ว....
ว้าวๆๆ มาแว้ว....
พันธุ์แตงกวา 28 มิ.ย. 2556, 14:03:54 น.
ฮัดช่า ตาโอสธีคนนี้เด็ดจริงไรจริง แล้วยังไงละเนี่ย รีบมาต่อเวยๆนะคะ
ฮัดช่า ตาโอสธีคนนี้เด็ดจริงไรจริง แล้วยังไงละเนี่ย รีบมาต่อเวยๆนะคะ
ลิลลี่ 28 มิ.ย. 2556, 23:09:43 น.
ช่วงนี้สิ้นเดือนคงต้องแวะมากินมาม่าที่นี่ ดูท่าแล้วจะมีเยอะ555555555
ช่วงนี้สิ้นเดือนคงต้องแวะมากินมาม่าที่นี่ ดูท่าแล้วจะมีเยอะ555555555
Heronett 18 ก.ค. 2556, 19:08:17 น.
อยากอ่านเรื่องนี้
อยากอ่านเรื่องนี้
ผักหวาน 19 ก.ย. 2556, 09:07:44 น.
เมื่อไหร่จะมาค๊า
เมื่อไหร่จะมาค๊า
นปารมี 22 ต.ค. 2556, 11:50:07 น.
ตามอ่านจ้า น้องดังปัณณ์ ไฟแรงนิ แบ่งมาให้พี่บ้างนะ ฮ่าๆๆ
ตามอ่านจ้า น้องดังปัณณ์ ไฟแรงนิ แบ่งมาให้พี่บ้างนะ ฮ่าๆๆ