short tales
เรื่องรักหลากหลายรูปแบบ
Tags: short tales
ตอน: บริสุทธิ์
“อย่าแตะต้องตัวฉัน” ด้วยถ้อยคำเพียงแผ่วเบาหากบาดลึก พร้อม ๆ กับสายตาที่เหยียดมองก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาถอยห่าง
ชายหนุ่มระบายลมหายใจช้า ๆ ควบคุมสติอารมณ์
“โอเค...ผมขอโทษ” เขายกมือขึ้นยอมแพ้ ไม่อยากให้เธอสติแตกจนเตลิด
“เราต้องคุยกัน” เขาบอก
เธอไม่พูดอะไรยังคงกระชับผ้าห่มแนบแน่น เขาได้ยินเสียงสะอื้นเบา ๆ จากร่างบนเตียง
“เราแต่งงานกันแล้วนะ มันเป็นเรื่องปกติธรรมชาติของคู่สามีภรรยาแล้วก็สัตว์โลกทุกชนิด การสืบพันธุ์” เสียงเขาเบาลงในประโยคสุดท้าย
“เราก็แค่มนุษย์ธรรมดาที่ยังไม่ข้ามพ้นเหมือนพุทธองค์ ยังมีรัก โลภ โกรธ หลง” ดูทีรึคนอย่างเขายังอุตส่าห์เอาพุทธธรรมมาอ้างได้อย่างหน้าไม่อาย
“ฉันยังไม่พร้อม”
“โอเค ๆ ผมขอโทษ” เขากล่าวประโยคเดิมซ้ำ พยามระงับโทสะที่ทะลุจุดเดือดไปเรียบร้อยแล้ว
เธอทำเขาเสียศูนย์หลายครั้งหลายครา นี่มันปาเข้าไปเกือบครึ่งปีแล้วของชีวิตการแต่งงาน แต่...เขายังไม่ได้แอ้มเมียตัวเองเลยสักครั้ง
ชีวิตหนุ่มเจ้าสำราญมากเสน่ห์เช่นเขา เหตุอันใดถึงได้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้ เขาตกลงใจแต่งงานกับเธอเพราะเธอเป็นหญิงสาวแสนน่ารัก คุยด้วยแล้วสบายใจ อ่อนหวาน เรียบร้อย ดูน่าเอ็นดู ช่างเหมือนลูกแมวน้อย ๆ เหมาะที่จะเป็นแม่ของลูก ไม่เหมือนพวกสาว ๆ พราวเสน่ห์ทั้งหลายแหล่ที่เพียงแค่เห็นรูปร่างหน้าตาของเขาแล้ว พวกเธอก็จะทอดสายตาให้ทันที แล้วมันก็เป็นเรื่องแสนธรรมดาที่ท้ายที่สุดแล้วมันจะจบลงบนฟูกหนานุ่มอยู่ร่ำไป
แต่กับเธอมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แตกต่างมากจนเขาแทบกระอักเลือดเลยทีเดียว หากพวกเพื่อนฝูงรู้เข้า เขาจะเอาหน้าไปไว้เสียที่ไหนหนอ คงต้องหาปี๊บคลุมหัวสักใบหนึ่งล่ะ แต่ก็ไม่แน่ว่าจะรอดพ้น คลุมหัวด้วยปี๊บแล้วอาจจะโดนตีด้วยไม้ให้หนวกหูขึ้นไปอีก พร้อม ๆ กับเสียงหัวเราะเยาะอย่างสะใจให้เจ็บปวดซ้ำ ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งเครียด เมื่อเครียดก็ต้องหาทางระบาย จะไปสนใจทำไมในเมื่อเธอไม่สามารถ “ให้” ในสิ่งที่เขาต้องการ จะมาโทษเขาได้ยังไง
ชายหนุ่มกระแทกประตูห้องนอนปิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว บอกถึงอารมณ์ขุ่นมัวภายใน เขาจะทำยังไงกับเธอดี
ขอหย่า...ไม่ ๆๆ มันออกจะเกินไปหน่อยรึเปล่าเขาเองก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ที่สุดแม่คงไม่ยอมแน่นอน แม่รักลูกสะไภ้คนนี้ยังกับอะไรดี ท่าทางจะรักกว่าลูกชายตัวเองด้วยซ้ำไป
อีกวิธีหนึ่งคือ “จัดการเธอซะ” ให้รู้แล้วรู้รอดไป นั่นดูเข้าท่ากว่าเยอะเลยล่ะในความคิดของเขา ในเมื่อเธอเป็นเมียเขานี่ เธอเป็นสิทธิ์ของเขา เขาจะทำอะไรเธอก็ได้ รึเปล่า...?
ความคิดส่วนดีที่พอจะมีอยู่บ้างในเศษเสี้ยวของสมองกระตุ้นเตือน
“ปวดกบาลโว๊ย...” ชายหนุ่มตะโกนออกมา
รึว่าเขาต้องทนอยู่ในสภาพเช่นนี้ไปตลอดชีวิต
********************
เธอรักเขา หญิงสาวบอกกับตัวเองอย่างนั้นนับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอรังเกียจการสัมผัสของเขา เขามีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเกินไป และมันก็ไม่ใช่แค่การคบหากันธรรมดา มันมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่านั้น เธอรับมันไม่ได้
มือของเขาสัมผัสหญิงใดมาบ้าง...
ปากของเขาเคยจูบใครต่อใครมาบ้าง...
เนื้อตัวของเขาเคยคลอเคลียเนื้อแนบเนื้อกับใครมาบ้าง...
เธอทนรับกับสิ่งเหล่านี้ไม่ได้เลย ใช่ว่าเธอจะไม่เคยพยามหรอกนะ แต่ลงท้ายที่สุดก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้อยู่นั่นเอง
หรือรักของเธอจะเป็นเพียงแค่ความฝัน
คนเราจะอยู่ด้วยกันแค่เพราะความรักอย่างเดียวได้ไหม...?
แค่รักไม่ไคร่ หรือสองสิ่งนี้จำเป็นด้วยกันทั้งคู่ เธอฝันแค่เพียงความรัก การอยู่ด้วยกันเพราะความเข้าใจ แค่นี้จะเพียงพอไหมสำหรับชีวิตคู่ สำหรับคนสองคนที่จะอยู่เคียงคู่กันไปตลอดชีวิต
มันไม่เพียงพอเธอน่าจะรู้อยู่แล้ว ไม่เช่นนั้นชีวิตการแต่งงานของเธอจะเป็นเช่นนี้เหรอ ทุกค่ำคืนมันเปล่าดายเงียบร้าง เขาทอดทิ้งเธอไปในทุกค่ำคืน...
***เขียนเรื่่องนี้ขึ้นมาเพราะแค่อยากรู้ว่า ระหว่างความรักกับความไคร่ สิ่งไหนจะสำคัญกว่ากันเท่านั้นเอง คิดเห็นเป็นยังไงแชร์กันได้นะคะ หรือใครมีความเห็นต่างก็ไม่ว่ากัน
ชายหนุ่มระบายลมหายใจช้า ๆ ควบคุมสติอารมณ์
“โอเค...ผมขอโทษ” เขายกมือขึ้นยอมแพ้ ไม่อยากให้เธอสติแตกจนเตลิด
“เราต้องคุยกัน” เขาบอก
เธอไม่พูดอะไรยังคงกระชับผ้าห่มแนบแน่น เขาได้ยินเสียงสะอื้นเบา ๆ จากร่างบนเตียง
“เราแต่งงานกันแล้วนะ มันเป็นเรื่องปกติธรรมชาติของคู่สามีภรรยาแล้วก็สัตว์โลกทุกชนิด การสืบพันธุ์” เสียงเขาเบาลงในประโยคสุดท้าย
“เราก็แค่มนุษย์ธรรมดาที่ยังไม่ข้ามพ้นเหมือนพุทธองค์ ยังมีรัก โลภ โกรธ หลง” ดูทีรึคนอย่างเขายังอุตส่าห์เอาพุทธธรรมมาอ้างได้อย่างหน้าไม่อาย
“ฉันยังไม่พร้อม”
“โอเค ๆ ผมขอโทษ” เขากล่าวประโยคเดิมซ้ำ พยามระงับโทสะที่ทะลุจุดเดือดไปเรียบร้อยแล้ว
เธอทำเขาเสียศูนย์หลายครั้งหลายครา นี่มันปาเข้าไปเกือบครึ่งปีแล้วของชีวิตการแต่งงาน แต่...เขายังไม่ได้แอ้มเมียตัวเองเลยสักครั้ง
ชีวิตหนุ่มเจ้าสำราญมากเสน่ห์เช่นเขา เหตุอันใดถึงได้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้ เขาตกลงใจแต่งงานกับเธอเพราะเธอเป็นหญิงสาวแสนน่ารัก คุยด้วยแล้วสบายใจ อ่อนหวาน เรียบร้อย ดูน่าเอ็นดู ช่างเหมือนลูกแมวน้อย ๆ เหมาะที่จะเป็นแม่ของลูก ไม่เหมือนพวกสาว ๆ พราวเสน่ห์ทั้งหลายแหล่ที่เพียงแค่เห็นรูปร่างหน้าตาของเขาแล้ว พวกเธอก็จะทอดสายตาให้ทันที แล้วมันก็เป็นเรื่องแสนธรรมดาที่ท้ายที่สุดแล้วมันจะจบลงบนฟูกหนานุ่มอยู่ร่ำไป
แต่กับเธอมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แตกต่างมากจนเขาแทบกระอักเลือดเลยทีเดียว หากพวกเพื่อนฝูงรู้เข้า เขาจะเอาหน้าไปไว้เสียที่ไหนหนอ คงต้องหาปี๊บคลุมหัวสักใบหนึ่งล่ะ แต่ก็ไม่แน่ว่าจะรอดพ้น คลุมหัวด้วยปี๊บแล้วอาจจะโดนตีด้วยไม้ให้หนวกหูขึ้นไปอีก พร้อม ๆ กับเสียงหัวเราะเยาะอย่างสะใจให้เจ็บปวดซ้ำ ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งเครียด เมื่อเครียดก็ต้องหาทางระบาย จะไปสนใจทำไมในเมื่อเธอไม่สามารถ “ให้” ในสิ่งที่เขาต้องการ จะมาโทษเขาได้ยังไง
ชายหนุ่มกระแทกประตูห้องนอนปิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว บอกถึงอารมณ์ขุ่นมัวภายใน เขาจะทำยังไงกับเธอดี
ขอหย่า...ไม่ ๆๆ มันออกจะเกินไปหน่อยรึเปล่าเขาเองก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ที่สุดแม่คงไม่ยอมแน่นอน แม่รักลูกสะไภ้คนนี้ยังกับอะไรดี ท่าทางจะรักกว่าลูกชายตัวเองด้วยซ้ำไป
อีกวิธีหนึ่งคือ “จัดการเธอซะ” ให้รู้แล้วรู้รอดไป นั่นดูเข้าท่ากว่าเยอะเลยล่ะในความคิดของเขา ในเมื่อเธอเป็นเมียเขานี่ เธอเป็นสิทธิ์ของเขา เขาจะทำอะไรเธอก็ได้ รึเปล่า...?
ความคิดส่วนดีที่พอจะมีอยู่บ้างในเศษเสี้ยวของสมองกระตุ้นเตือน
“ปวดกบาลโว๊ย...” ชายหนุ่มตะโกนออกมา
รึว่าเขาต้องทนอยู่ในสภาพเช่นนี้ไปตลอดชีวิต
********************
เธอรักเขา หญิงสาวบอกกับตัวเองอย่างนั้นนับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอรังเกียจการสัมผัสของเขา เขามีผู้หญิงมากหน้าหลายตาเกินไป และมันก็ไม่ใช่แค่การคบหากันธรรมดา มันมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่านั้น เธอรับมันไม่ได้
มือของเขาสัมผัสหญิงใดมาบ้าง...
ปากของเขาเคยจูบใครต่อใครมาบ้าง...
เนื้อตัวของเขาเคยคลอเคลียเนื้อแนบเนื้อกับใครมาบ้าง...
เธอทนรับกับสิ่งเหล่านี้ไม่ได้เลย ใช่ว่าเธอจะไม่เคยพยามหรอกนะ แต่ลงท้ายที่สุดก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้อยู่นั่นเอง
หรือรักของเธอจะเป็นเพียงแค่ความฝัน
คนเราจะอยู่ด้วยกันแค่เพราะความรักอย่างเดียวได้ไหม...?
แค่รักไม่ไคร่ หรือสองสิ่งนี้จำเป็นด้วยกันทั้งคู่ เธอฝันแค่เพียงความรัก การอยู่ด้วยกันเพราะความเข้าใจ แค่นี้จะเพียงพอไหมสำหรับชีวิตคู่ สำหรับคนสองคนที่จะอยู่เคียงคู่กันไปตลอดชีวิต
มันไม่เพียงพอเธอน่าจะรู้อยู่แล้ว ไม่เช่นนั้นชีวิตการแต่งงานของเธอจะเป็นเช่นนี้เหรอ ทุกค่ำคืนมันเปล่าดายเงียบร้าง เขาทอดทิ้งเธอไปในทุกค่ำคืน...
***เขียนเรื่่องนี้ขึ้นมาเพราะแค่อยากรู้ว่า ระหว่างความรักกับความไคร่ สิ่งไหนจะสำคัญกว่ากันเท่านั้นเอง คิดเห็นเป็นยังไงแชร์กันได้นะคะ หรือใครมีความเห็นต่างก็ไม่ว่ากัน
เทียนจันทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ก.ค. 2556, 12:32:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ก.ค. 2556, 12:39:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 1023
| << ผู้หญิงของบ้านสีน้ำ |