เจ้าหัวใจ
เรื่องย่อ..... เจ้าหัวใจ

ฉากหน้าคือรองประธานวินมาร์ กรุ๊ป บริษัทเดินเรือทะเลและห้างสรรพสินค้ายักษ์ใหญ่ทั้งในยุโรปและอเมริกา ฉากหลังคือลูกครึ่งสเปนยิปซีที่ถูกทอดทิ้งและเป็นบุตรบุญธรรมของ ริตช์ คาร์ลตัน อดีตมาเฟีย ประธานใหญ่แห่งวินมาร์ กรุ๊ป

แพทริค เจคอป (เจค)จะถูกห้อมล้อมไปด้วยสาวงามแต่หัวใจภักดิ์รักแท้มอบให้แก่หญิงเดียวในดวงใจที่ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะได้ครอบครอง

อิสริยา คาร์ลตัน (ลูกพีช)สาวสวย เริ่ด เชิด หยิ่ง คุณหนูจอมเอาแต่ใจที่ใคร ๆ ต่างอิจฉาภายใต้ความเอาแต่ใจของคุณหนูแห่งวินมาร์ กรุ๊ป...อิสริยา มีหัวใจและมีความรัก ความรักที่เธอมีมอบให้แก่พี่ชายในฝันของเธอมาแต่เยาว์นั่นคือ แพททริค เจคอป ผู้เย็นชา

คนหนึ่งทำยังไงก็ได้ เพื่อจะหลีกหนีไปให้ไกล เพราะยังไงก็เป็นไปไม่ได้ที่จะได้ครอบครอง แพทริค เจคอป“เจ้าชายน้ำแข็ง” ของลูกพีช

อีกคนหนึ่งทำยังไงก็ได้ให้เขามาอยู่ใกล้ ๆ และหันมาสนใจเพียงเธอ อิสริยา“ลูกพีช” ยัยตัวร้ายของแพทริค


Tags: หวานแหวว โรแมนติก

ตอน: ตอนที่ 1 : เรียกร้องความสนใจ



เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!....เสียงเบรคดังสนั่นของรถจาร์กัวร์สีดำสองประตูรุ่นใหม่ล่าสุดที่แล่นเข้ามาจอดที่หน้าสถานีตำรวจ บ่งบอกอารมณ์ของคนขับได้อย่างดี ร่างสูงในสูทอาร์มานี่สีดำ จมูกโด่งเป็นสันสวมแว่นกันแดดสีดำก้าวลงจากรถ พร้อมปิดประตูเสียงดังสนั่น ไม่สนใจคนสองคนบนรถอีกคันที่วิ่งตามลงมาเพราะอารมณ์ข้างในตอนนี้มันพร้อมที่จะระเบิดออกมาได้ทุกขณะตามแรงอารมณ์ของเจ้าของร่างสูง
ครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่อยากจะนับที่ยายตัวร้ายขยันสร้างเรื่องให้ต้องวุ่นวายอยู่ร่ำไป เจอตัวแล้วอยากจะจับมาตีก้นให้หายซ่านัก เด็กอะไรเอาแต่ใจก็ที่หนึ่ง ใครพูดก็ไม่ฟังอย่าว่าแต่เขาเลยที่ปวดหัวแม้แต่นายเองก็เถอะยังต้องยอม.....ก็เพราะให้ท้ายอย่างนี้งัยเล่ายัยตัวร้ายถึงเอาแต่ใจและไม่ยอมโตซักที เพียงแค่สายตามองเห็นร่างสูงเดินเข้ามาในสถานีตำรวจ เจ้าของนัยตาหวานก็แอบยิ้มดีใจใครจะรู้บ้างว่าถ้าไม่ทำแบบนี้คงไม่ได้เจอคนใจร้าย เจ้าชายน้ำแข็งของหนูพีชซิ....หญิงสาวคิดในใจและแอบมองคนหน้ายักษ์ที่ทำหน้าบึ้งตึงยังกับโกรธใครมาเป็นสิบปีสิบชาติ …..กี่วันแล้วที่ไม่ยอมกลับบ้านอ้างว่ายุ่ง ๆ ยุ่งเรื่องงานตลอด แต่มีเวลาควงสาว ๆ นางแบบนมปลอมไปกินข้าวมีข่าวลงหนังสือไม่เว้นแต่ล่ะวัน....หมั่นใส้.............ไม่รู้เจ้าชายน้ำแข็งชอบได้ไง หน้าก็ปลอม นมก็ปลอม ปลอมทั้งตัว

“ สวัสดีครับผมแพทริค เป็นผู้ปกครองของอิสริยาครับ ” ปากพูดตาตาจ้องมองมาที่ร่างเพียวสมส่วนแบบคาดโทษ ทำให้สาวน้อยนัยตาหวานหนาว ๆ ร้อน ๆ

“ซิ......คิดว่าลูกพีชจะกลัวเหรอ” ลูกพีชบ่นพึมพำคนเดียวเบาๆ

“ผมต้องขอโทษจริง ๆ ครับที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ และยินดีรับผิดชอบค่าเสียหายทุกอย่างครับ” ชายหนุ่มพูดกับเจ้าหน้าที่ตำรวจด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย

“ เจค ...ลูกพีชไม่ผิดนะลูกพีชแค่ต้องการนั่งโต๊ะที่ลูกพีชเคยนั่งก็เท่านั้นเอง”

“ เท่านั้นเองเหรอ...ถ้าเธอคิดว่าการที่เธอไปทำร้านคนอื่นเขาเสียหาย พังไม่เป็นท่าแบบนั้นนะเป็นเรื่องแค่นั้นเองเธอเอาสมองส่วนไหนคิดกันห๊า.....ยัยตัวแสบ” เจคหันมาตะคอกใส่คนตรงหน้าทันทีอย่างเหลืออด กี่ครั้งแล้วที่เกิดเรื่องไร้สาระแบบนี้ และกี่ครั้งแล้วที่เขาต้องคอยวิ่งมาตามแก้ปัญหาบ้าๆ นี่

“ มันไม่ใช่ความผิดของลูกพีชนี่นา ก็ทางร้านเขาไม่ทำตามลูกพีชบอกเองนี่ ...ช่วยไม่ได้”

“ อยู่เฉย ๆ และเงียบไปเลยไม่งั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน ชายหนุ่มหันมาตะคอกใส่หน้า”

“ เอ่อ!!! เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะครับ “ เจ้าหน้าที่ตำรวจที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตรงหน้าลุกขึ้นก่อนที่จะเถียงกันยืดยาวไปมากกว่านี้

“ ผมว่าคุณแพทริคตกลงค่าเสียหายกับผู้จัดการร้านเลยก็แล้วกันนะครับ เชิญครับผมจะเป็นพยานให้ ในเมื่ออยู่กันพร้อมทั้งสองฝ่ายแบบนี้”

“ สวัสดีครับผมแพทริคครับเป็นผู้ปกครองของอิสริยาครับ” เจคหันไปพูดกับอีตาหัวล้านพุงยื่นผู้จัดการร้าน ที่นั่งเหงื่อออกเต็มหัว....ดู ๆ แล้วก็น่าขำชมัดหญิงสาวคิดในใจ และเผลอยิ้มออกมาเกือบมีเสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมา ถ้าไม่หันไปสบตากับคนหน้ายักษ์ที่ทำหน้ายักษ์ได้ตลอดเวลา.......แบร่ๆๆๆๆๆ สาวน้อยคิดในใจ ทำเป็นหน้าดุ

“ ครับสวัสดีครับ ......ผมโจเซฟ...เอ่อ...เป็นผู้จัดการร้าน...ที่เอ่อ...เอ่อ....คุณหนู..เอ้ย!! คุณอิสริยา บังเอิญเกิดอุบัติเหตุทำโต๊ะล้มไป 5 ตัวและเคานท์เตอร์บาร์ร้านเสียหายไปทั้งหมด ....ครับ”

“ เอ่อๆ คือ มันเป็นอุบัติเหตุครับคุณแพทริค ทางร้านเราไม่ติดใจเอาความอะไรครับ ถ้ารู้ว่าคุณหนู..เอ้ยคุณอิสริยาอยากนั่งโต๊ะตัวนั้นทางร้านจะไม่ขัดใจเลยครับ เพียงแต่ว่าวันนี้เรารับพนักงานมาใหม่เลยยังไม่ทราบว่าคุณหนูอิสริยาเป็นใครนะครับ.....ทางร้านต้องขอโทษจริง ๆ นะครับที่ทำให้คุณแพทริคต้องเสียเวลา เอายังงี้ก็แล้วกันครับทางร้านจะให้ทานดินเนอร์ที่ร้านฟรี 1 เดือนสำหรับคุณหนูอิสริยา อยากไปทานวันไหนก็ได้ถือว่าเป็นการขอโทษที่ทำให้คุณหนูอารมณ์เสีย” โจเฟหันมาบอกชายหนุ่มด้วยเสียงสั่นๆ ตะกุกตะกัก

“ นั่นไงเห็นไหมเจค....ลูกพีชบอกแล้วว่าลูกพีชไม่ผิดคุณโจเซฟยังบอกเลยว่าเป็นอุบัติเหตุ” หญิงสาวพูดไปพร้อมกับหันไปมองหน้าโจเซฟที่ยืนพุงยื่น พร้อมกับพยักหน้าเพื่อให้อีกคนยืนยันคำพูดของตน

“ จริงครับคุณแพทริคครับมันเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ ครับคุณหนูไม่ได้ตั้งใจครับ” ….เฮ้อ!! โจเซฟยื่นพูดไปพร้อมกับเช็ดเหงื่อที่หน้าไป....คิดในใจกลับไปนี่ต้องไปเล่นงานไอ้ลูกน้องตัวดีซะหน่อยไม่ดูตาม้าตาเรือ .....มีปัญหากับใครไม่มี ดันไปมีปัญหากับลูกสาวสุดรักสุดดวงใจของ มีสเตอร์ ริตช์ คาร์ลตัน เจ้าพ่อแห่งวินมาร์ กรุ๊ป....แค่กระดิกนิ้วเดียวรับรองร้านเขาไม่มีที่จะให้อยู่ในโลกนี้แน่นอน....ระรอดไหมเนี่ยเรา....โจเชฟคิดไปเช็ดเหงื่อไป

“ คุณโจเซฟครับ ....ผมพูดตามหลักฐานที่ผมเห็นอยู่ในขณะนี้ มันชัดเจนเหมือนในรูปถ่ายนี้ใช่ไหมครับ” เจคหันมาพูดพร้อมกับสยิ่นรูปถ่ายที่เขาถืออยู่ในมือที่เขาให้โทนี่ลูกน้องคนสนิทไปถ่ายรูปนำมาให้ดู เพื่อจะได้รู้ว่าผลงานยัยตัวร้ายรุนแรงแค่ไหนให้ผู้จัดการร้านดู พร้อมกับส่งสายตาจ้องมาทางหญิงสาวที่นั่งอยู่เก้าอี้ด้านหน้าเอาเรื่องเต็มที่

“ ใครผิดผมก็ว่าไปตามผิดผมว่า โต๊ะล้มไป 5 ตัวและเคานท์เตอร์บาร์เสียหายไปทั้งหมด มันคงไม่ใช่อุบัติเหตุหรอกใช่ไหมครับคุณโจเซฟ” โจเซฟถึงกับสะดุ้ง....พร้อมกับหันไปมองคนพูดและมองหญิงสาวที่ยืนหน้างออยู่สลับกันไปมา และเช็ดเหงื่อที่หัวไปด้วย วันนี้มันเป็นวันอะไรว่ะเนี่ยะ....ทำไมมันถึงได้ซวยแบบนี้ ได้ยินแต่ชื่อว่า คุณแพทริค เจคอป รองประธานแห่งวินมาร์ กรุ๊ป ฉลาดและเฉียบขาดก็เพิ่งเจอตัวเป็น ๆ วันนี้ ...ดูท่าจะน่ากลัวกว่าอดีตมาเฟียเฒ่าแห่งวินมาร์ ซะอีก

“ เอ่อ...เอ่อ...คุณแพทริคว่ายังไงก็ว่ายังงั้นล่ะครับ ....ผมยังไงก็ได้ครับ”

“ ได้ยังไงคุณผู้จัดการ....เมื่อกี้คุณบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุไม่ใช่ความผิดของลูกพีชซะหน่อยมากลับคำง่าย ๆ ได้ยังไง หรือว่ายังไม่เข็ดอีกใช่ไหม…หญิงสาวลุกขึ้นพร้อมกับหันมาจ้องหน้าโจเชฟนิ่งอย่างขัดใจ

“ ฉับบอกให้เธอเงียบลูกพีช และขอโทษคุณโจเซฟเขาซะ ไม่งั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน” ชายหนุ่มหันมาพูดกับกับหญิงสาวเอาแต่ใจที่ตอนนี้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา พร้อมกับมองหน้าแบบไม่หลบสายตา....มันน่าจับตัวมาแล้วตีก้นซะให้เข็ดเด็กอะไรร้ายกาจซะมัด

“ ก็ลูกพีชไม่ผิด ...ไม่ผิดๆๆๆๆๆ เจคจะให้ลูกพีชขอโทษได้ไง...ลูกพีช....ไม่ขอโทษ” หญิงสาวพูดช้า ๆ และเน้นๆ ใส่หน้าชายหนุ่มแบบคนอวดดี

“ เธอจะขอโทษหรือไม่ขอโทษลูกพีช...ฉันให้โอกาสเธอพูดใหม่” เจคพูดเสียงรอดไรฟันไปพร้อมกับจ้องหน้าหญิงสาวนิ่ง

“…”

“ จะขอโทษคุณโจเซฟเขาไหม.....???? ลูกพีช ฉันจะนับหนึ่งถึงสามไม่อย่างนั้นเธอโดนแน่ ว่าไงจะขอโทษไหม”

“ ขอโทษก็ได้....แต่บอกไว้ก่อนนะว่าลูกพีชไม่ผิด” พอพูดเสร็จ ลูกพีชก็หันมาไปพูดกับผู้จัดการร้านที่ตอนนี้ที่นั่งเช็ดเหงื่ออยู่ข้างหน้า

“ ลูกพีชขอโทษนะค่ะคุณผู้จัดการ….โจเซฟ” ปากพูดว่าขอโทษแต่สายตากับจ้องไปที่ชายหนุ่มนิ่งแบบไม่หลบสายตา

“ ที่นี้พอใจหรือยัง ??? ” พูดเสร็จก็ก้มลงคว้ากระเป๋าแล้วเดินตัวปลิวออกไปจากสถานีตำรวจอย่างขัดใจ

“ โทนี่....จัดการกับค่าเสียหายให้คุณโจเซฟด้วยนะ “ แพทริคหันมาบอกลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างหลังพร้อมกับเดินตามยัยตัวร้ายออกไป ลูกพีชเดินออกมายังไม่พ้นประตูก็ถูกมือหนาคว้าแขนไว้โดยชายหนุ่มเสียก่อน...พร้อมกับก้มหน้าลงมาพูดกับเธอจนจมูกแทบจะชนกันและรู้สึกลมหายใจของกันและกัน “ เรามีเรื่องต้องคุยกัน ”

********************************



sweetie
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 มิ.ย. 2554, 12:41:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 มิ.ย. 2554, 13:22:52 น.

จำนวนการเข้าชม : 1818





เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account