All about love รักเธอทั้งหมดของหัวใจ
คนหนึ่งกลัวที่จะรัก...คนหนึ่งกล้าที่จะหยุดเพื่อที่จะรัก....
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: จุดเริ่มต้น The begining
ตอนที่ 1_จุดเริ่มต้น...
“เฮ้ย..นุ..ปีนี้มึงจะไปช่วยดูน้องหลีดที่คณะป่าววะ...” เสียงไอ้กิ๋วถามผมตอนกำลังเดินลงมาจากตึกที่คณะ
“กูว่าจะไม่แล้วว่ะ...ปีสามแล้ว...อีกอย่างจะฝึกสอนแล้วด้วยขี้เกียจว่ะ...” ผมตอบแล้วเดินต่อ ไอ้กิ๋ววิ่งอ้อมมาดักผมด้านหน้า...ผมเองก็มองมันแบบงงๆประมาณว่า...อะไรของมึงวะเนี่ย
“ได้ไงว๊า...มึงไม่ไปช่วยดู....แล้วน้องที่คณะมันจะทำไงอ่ะ...มือใหม่กันทั้งนั้น...น่านะ...ไปดูพวกมันซักนิดนึงก็ได้น่า....เย็นนี้ไปด้วยกัน..” ไอ้กิ๋วยังคงเซ้าซี้ต่อ
“อะไรของมึงวะเนี่ย...ร้อยวันพันปีไม่เห็นมึงจะสนใจเลยหลีดเนี่ย..เอางี้..คำเดียว...บอกมาตรงๆ”
“ครือว่า....กูอยากไปดูหน้าน้องใหม่ๆอ่ะ...เห็นมันบอกกันว่าน้องผู้หญิงน่ารักๆเพียบเลย...”
“น่านไง...กูว่าแล้ว..เออๆแค่ไปดูเฉยๆนะเว้ย..แต่เรื่องอื่นกูไม่ยุ่งนะ..ไม่อยากเหนื่อยว่ะ...เครียดมากๆหน้ากูโทรมหมด”
“ก็แค่น๊านแหละ...นึกแล้วก็ตื่นเต้นว่ะ..อยากเห๊นอยากเห็น...” ไอ้กิ๋วพูดแล้วทำหน้ากระดี๊กระด๊า
“เออ...แค่ดูนะเมิง..อย่าได้คิดอย่างอื่น...ไม่งั้นกูจะโทรบออกไอ้นิ่มนะเว้ย..ขอบอก...” ผมพูดปุ๊บไอ้กิ๋วเอานิ้วมือทำจุ๊ๆปั๊บ...เฮ้อ....เพื่อนกรู...
ห้าโมงเย็นผมกับไอ้กิ๋วเดินมาที่หน้าคณะนั่งรออยู่ที่ม้าหินอ่อน...คุยกันซักพักน้องๆปีสองปีสามก็เริ่มเดินเข้ามาหามาทักทายตามประสาแล้วก็นั่งลงเม้าท์ต่อกันอีกซักพัก
“เป็นไงปอย...น้องปีนี้...โอเคมั้ยล่ะ...” ผมถามน้องปอยเป็นหลีดปีสองที่นั่งอยู่ข้างๆผม...ปอยเป็นเด็กผู้หญิงเชื้อสายจีนผิวขาวหน้าหมวยมีเขี้ยวหน้าตาน่ารักดีที่สำคัญเต้นเก่งมาก...เต้นน้ำไหลไฟดับ...
“โห..พี่นุ...กว่าจะหามาได้นะ...กวาดมาจนจะหมดเอกปอยกะเอกพี่นุแล้วเนี่ย...” ปอยบ่น
“พี่เห็นแว่บๆน่ารักทั้งนั้นเลยนี่หว่า...” ไอ้กิ๋วพูดแทรกเข้ามาทำเอาเจ้าอิ่มซัดเพี๊ยะที่แขนไอ้กิ๋ว...อิ่มเป็นเพื่อนกับปอยเรียนอยู่เอกเดียวกัน...อิ่มเป็นเด็กน่ารักแบ๊วๆออกจะเอ๋อๆเพราะชอบเออเร่อตลอดเวลาซ้อม... “แหม!พี่กิ๋ว....ตางี้เป็นประกายวิ๊งๆเลยนะ..คอยดูนะหนูจะฟ้องพี่นิ่ม...”
“โห...พูดกันจริงชื่อนี้..เมื่อกี้ไอ้นุก็ทีนึงแล้ว...กิ๊กๆกั๊กๆน่าอย่าคิดมาก...”
“แล้วพี่นุจะไม่มาช่วยซ้อมจริงๆเหรอปีนี้อ่ะ...” ปอยถามเสียงอ่อยๆ
“เหนื่อยอ่ะปอย...ขอพี่ดูอยู่ห่างๆดีกว่าอ่ะ...มีอะไรก็มาปรึกษาละกันแต่ถ้าจะให้ช่วยเต็มๆตัวเหมือนเมื่อก่อนอ่ะ...ไม่เอาแล้ว...เหนื่อยว่ะ...เครียดด้วย..”
“ปอยเอ้ยยยย....อ้อนไอ้นุมันดีๆเดี๋ยวมันก็ใจอ๊อนนนน...เชื่อดิ..” ไอ้กิ๋วแทรกเข้ามาอีก
“น่า..นะๆๆๆๆ...” ได้เรื่องเลยปอยกับอิ่มเกาะแขนผมคนละข้างอ้อนวอนใหญ่
“นึกว่าช่วยน้องช่วยนุ่งน๊าพี่นุนะ....” อิ่มพูด
“งั้นเดี๋ยววันนี้พี่นุลองดูน้องๆหน่อยละกันว่าเวิร์คมั้ย...พอดีซ้อมมาได้สองสามวันแล้วอ่ะ..พี่นุช่วยดูๆให้ปอยหน่อยนะว่าควรปรับตรงไหนบ้าง...” ปอยหันมาบอกผมแล้วดึงแขนอิ่มลุกไปที่สนามหญ้าเรียกน้องๆมาเข้าแถว ผมก็กวาดสายตามองไปทั่วๆ....ดูๆแล้วปีนี้มาน้องหลีดเยอะเหมือนกันเว้ย...ผู้ชายพอๆกับผู้หญิงเลยซึ่งแตกต่างจากทุกปีที่จะมีผู้ชายน้อยมาก...ดูไปดูมาเริ่มรู้สึกเหมือนที่ไอ้กิ๋วบอกคือมีน้องๆหน้าตาดีหลายคนแฮะ....
ผมเห็นปอยกับอิ่มพูดอะไรกับน้องๆซักสองสามคำแล้วหันมากวักมือเรียกไอ้กิ๋ว ไอ้นั่นก็แบบว่าพร้อมอยู่แล้วอ่ะครับพุ่งไปอย่างกะจรวด...ระริกระรี้เชียวมันอ่ะ...
“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ...” น้องๆหลีดที่นั่งอยู่ยกมือไหว้...
“สวัสดีน้องๆทุกคนนะ...เป็นไง...ซ้อมกันมาได้2-3วันแล้วเป็นไงบ้าง...เห็นพี่ปอยกับพี่อิ่มบอกว่ายังเหยาะแหยะๆกันอยู่...วันนี้...พี่มีเพื่อนมาด้วยคนหนึ่ง...เป็นรุ่นพี่ในคณะนี่แหละ...”
“พี่เค้าช่วยสอนพี่สองคนมา....อยากบอกว่า...โหดมากกกก...” อิ่มบอก...น้องๆก็เริ่มหันมามองผมละ
“เอ๊า...ไอ้นุ..มาคุยกะน้องๆหน่อย...เร็วๆเลยมึงอย่าลีลา...” ไอ้กิ๋วตะโกนเรียก...ผมก็...เอาวะ...ไม่ลุกไม่ได้แล้วเดี๋ยวเสียฟอร์มหมด...ผมเดินไปคุยกันน้องๆได้นิดหน่อยแล้วก็ปล่อยให้ปอยกับอิ่มซ้อมน้องๆต่อไปกันก่อน...ผมกับไอ้กิ๋วนั่งดูอยู่ห่างๆพร้อมกับอาการหื่นๆของไอ้กิ๋ว...สักพักปอยเดินมาหาผม..
“พี่นุ...เดี๋ยวปอยจะให้น้องมาสอบกับพี่นุนะ...พี่นุดูให้หน่อย...มันไม่กลัวปอยเลยอ่ะ...” ปอยบ่น
“โห...หมดนี่อ่ะนะ...จะได้กลับกันกี่ทุ่มอ่ะปอย..” ผมบอก
“เอางี๊...เดี๋ยวพี่ดูน้องผู้หญิงเอง...ส่วนไอ้นุ..มึงดูน้องผู้ชาย...” ไอ้กิ๋วหันมาบอกผมแล้วรีบลุกไปเรียกน้องหลีดผู้หญิงด้วยความไวแสง...เดี๋ยวเดียวน้องผู้ชายก็เดินมาหาผมแล้วพร้อมกับปอยมานั่งอยู่ข้างๆผม...ส่วนอิ่มไปคุมอยู่กับไอ้กิ๋ว
“อย่างพวกแกเนี่ยต้องเจอของจริง...เอ๊า..นั่งลง...เดี๋ยวออกมาทีละคน” เสียงปอยตวาดแว๊ดๆ ผมมองไปทั่วๆแล้วก็รู้สึกว่า..นี่หลีดคณะกูเหรอวะเนี่ย...มีผู้ชายอยู่ประมาณสิบคน...แต่ที่ดูได้จริงๆนี่...เอ่อ...คือว่ามีไม่ถึงห้าคนเลยเว้ย...ที่เหลือหน้าเหี้ยหมดมีตั้งแต่เหี้ยน้อยจนถึงเหี้ยปานกลางเลย...
“เอ๊า!!!แก...ไอ้หนึ่ง...กะไอ้เดี่ยว...ออกมา....” เสียงปอยตวาดเรียกน้องแต่ละคนออกมาสอบ...ดีบ้าง...มั่วบ้าง...หุหุหุ..
ไอ้หนึ่งนี่หน้าตาหล่อแต่ท่าทางเอาเรื่อง...คิ้วเข้ม...ขาว..หุ่นล่ำ..ไอ้เดี่ยวนี่หน้าเสี่ยวๆหุ่นคล้ายๆหมีแต่ท่าทางแข็งแรงแต่สาวแตกเชียว....ปอยยังเรียกต่อไปเรื่อยๆ...ไอ้แซ๊ก...ไอ้เอก...ไอ้วุ้น...ผมก็บอกนั่น..ตินี่ไปเรื่อย...จนมาคนต่อมา... “ไอ้เจมส์....แกลุกมาเลยเร็วๆ...” ปอยเรียกชื่อ ส่วนไอ้เจ้าของชื่อพอเดินออกมาปั๊บ...ผมก็เฮ้ย...แม่งตัวสูงมาก มากกว่าทุกคนในรุ่นเลย...หุ่นแม่งสูงล่ำอย่างกะนักบาสเลย...ผมยังคิดอยู่เลยว่าจะจัดโซนเต้นยังไง...จะต่อตัวยังไงได้วะเนี่ย...เพราะเจมส์มันสูงโด่อยู่คนเดียวเลยในขณะที่คนอื่นเค้าตัวเท่าๆกันสามารถจับกันเป็นคู่ๆได้พอดี...ไอ้เจมส์ทำท่าพื้นฐานไปได้ซักพัก...ผมก็เริ่มหงุดหงิดเพราะไม่รู้ว่ามันไม่ได้จริงหรือมันแกล้งกันแน่...ผมก็เลยต้องเดินไปดูมันใกล้ๆ...พอไปใกล้ๆมัน ผมว่าผมตัวสูงแล้วนะแต่ปรากฏว่าผมเองยังสูงแค่คอมันเอง.......
ตลอดช่วงที่ผมยืนบอกเจมส์มันใกล้ๆนั้นผมสังเกตได้ว่าเจมส์มันจะก้มมองผมตลอดจนผมรู้สึกได้...มองจนผมเริ่มจะเขินละ...ไม่รู้มันจะมองทำไม....โดยผมเองต้องเป็นฝ่ายถอยออกมายืนไกลๆจากมันซะเอง(หรือกลัวใจตัวเองหว่า...555)...ตกลงมึงมองกูนี่เพราะอะไรเนี่ย...มองเพราะจู้จี้หรือเลื่อมใสหรือยังไงวะ...งงๆ...หลังจากเจ้าเจมส์ก็ดูที่เหลือสอบต่อไปอีกเรื่อยๆจนครบ...ก็ถึงเวลาเบรกพักกินข้าว...
“เดี๋ยวไปกินข้าวกันพี่นุ...ไปร้านหลังมอเนี่ย...อิ่มมันบอกอร่อย..” ปอยเดินเข้ามาบอกผม...ผมก็เออๆออๆตาก็มองไปที่น้องๆแต่ละคน...ได้ยินมันแซวกันแว่วๆเข้าหูว่าเจ้าเจมส์มันกำลังตามจีบเมย์อยู่....เมย์นี่ก็เป็นหลีดที่อยู่เอกเดียวกะมันเหมือนกัน..มันเลยตามมาเป็นหลีดด้วยผมได้ยินก็..นะ..ไม่ได้รู้สึกยังไงแต่เหมือนกับวิ๊งๆยังไงไม่รู้แฮะ...แต่ก็ทิ้งไว้ตรงนั้นไม่ได้สนใจอะไรต่อ..
“เดี๋ยวกู...พาน้องขึ้นรถกูไปก็ได้..ประหยัดดี...แต่เอาเฉพาะน้องผู้หญิงนะเว้ย...” ไอ้กิ๋วเดินมาบอกแล้ว สตารท์รถขับออกไป...
ผมกับปอยและอิ่มก็เดินไปที่รถมอ’ไซด์ของตัวเองเตรียมตัวออกไปเหมือนกันสายตาก็เหลือบไปเห็นร่างสูงๆเดินอยู่หน้าตึก....ปอยกับอิ่มเลยขับไปจอดข้างๆ
“อ้าว..เจมส์ทำไมเดินไปล่ะ...รถไม่พอเหรอ?...” อิ่มถาม...เจมส์มันก็ส่ายหน้า
“งั้นไปกับพี่นุไป๊...พี่นุเค้าไปคนเดียวน่ะ...” ปอยบอก
“พี่นุ...เอาไอ้เจมส์ไปด้วยนะ...มันไม่มีรถไป...” อิ่มหันมาตะโกนบอกผมแล้วรีบบึ่งออกไปเร็วจี๋ ผมก็เลยขับไปจอดตรงที่เจ้าเจมส์มันยืนรออยู่
“เจมส์ขับละกัน...” ผมลงจากรถให้เจมส์มันขับแทน พอไปถึงร้านข้าวแต่ละคนก็พยายามสั่งอะไรที่มันเหมือนๆ กันเพื่อที่จะได้เร็วๆเพราะแต่ละคนนั้นหิวมากกกกกก....พอกินกันเรียบร้อยก็กลับมาซ้อมต่อที่เดิม...ระหว่างรอให้ครบแต่ละคนก็พักผ่อนกันตามอัธยาศัย...ผมก็นั่งรวมกลุ่มอยู่กับปอย อิ่มแถมยังมีเจ้าเจมส์มานั่งรวมกลุ่มอยู่ด้วยแถมยังแอบมองผมเป็นระยะๆอีก...มันให้เหตุผลว่าไม่รู้จะคุยกับใคร...เมย์ก็ยังไม่มา...
หลังจากมากับครบแล้วก็ซ้อมกันอีกซักพักแล้วจึงปล่อยน้องๆกลับบ้านกัน..สรุปว่าวันแรกของผมกับน้องๆก็ไม่เลวนะ...แต่ว่าผมจะยังไงดีละเนี่ย...คิดจะรับภาระอันใหญ่หลวงอีกแล้วเหรอเนี่ย...
“เป็นไงวะ...พอเจอน้องแล้วอ่ะ..” ไอ้กิ๋วถามผมระหว่างที่พวกเรานั่งรอส่งน้องๆกลับบ้าน
“ก็ดี...” ผมตอบสั้นๆ
“พี่นู๊....นะๆๆ...ช่วยหน่อยเหอะน๊า...ไม่งั้นปอยตายแน่เลย...” ปอยพูด
“นั่นดินะ...รับรองหนูจะไม่ให้พี่นุเหนื่อยเด็ดขาด..” อิ่มพูดแล้วชูมือสองนิ้ว
“น่าไอ้นุ...ช่วยๆน้องมันไปเหอะ...ดีออก...ปีนี้มีน้องเยอะ..เราก็พาน้องไปเก็บตัวชายทะเลกันได้เลยเนี่ย”
ไอ้กิ๋วบอก ปอยกับอิ่มทำท่าเห็นด้วยทันที
“เออๆ...ก็ได้วะ..แต่ถ้าปัญหามันเยอะนักก็ไม่เอาเลยนะเว้ย..บอกไว้ก่อน...” ผมบอก.....เฮ้ออออ....งานเข้าอีกแล้วผม....กรรมจริงๆ!!!!!
“เฮ้ย..นุ..ปีนี้มึงจะไปช่วยดูน้องหลีดที่คณะป่าววะ...” เสียงไอ้กิ๋วถามผมตอนกำลังเดินลงมาจากตึกที่คณะ
“กูว่าจะไม่แล้วว่ะ...ปีสามแล้ว...อีกอย่างจะฝึกสอนแล้วด้วยขี้เกียจว่ะ...” ผมตอบแล้วเดินต่อ ไอ้กิ๋ววิ่งอ้อมมาดักผมด้านหน้า...ผมเองก็มองมันแบบงงๆประมาณว่า...อะไรของมึงวะเนี่ย
“ได้ไงว๊า...มึงไม่ไปช่วยดู....แล้วน้องที่คณะมันจะทำไงอ่ะ...มือใหม่กันทั้งนั้น...น่านะ...ไปดูพวกมันซักนิดนึงก็ได้น่า....เย็นนี้ไปด้วยกัน..” ไอ้กิ๋วยังคงเซ้าซี้ต่อ
“อะไรของมึงวะเนี่ย...ร้อยวันพันปีไม่เห็นมึงจะสนใจเลยหลีดเนี่ย..เอางี้..คำเดียว...บอกมาตรงๆ”
“ครือว่า....กูอยากไปดูหน้าน้องใหม่ๆอ่ะ...เห็นมันบอกกันว่าน้องผู้หญิงน่ารักๆเพียบเลย...”
“น่านไง...กูว่าแล้ว..เออๆแค่ไปดูเฉยๆนะเว้ย..แต่เรื่องอื่นกูไม่ยุ่งนะ..ไม่อยากเหนื่อยว่ะ...เครียดมากๆหน้ากูโทรมหมด”
“ก็แค่น๊านแหละ...นึกแล้วก็ตื่นเต้นว่ะ..อยากเห๊นอยากเห็น...” ไอ้กิ๋วพูดแล้วทำหน้ากระดี๊กระด๊า
“เออ...แค่ดูนะเมิง..อย่าได้คิดอย่างอื่น...ไม่งั้นกูจะโทรบออกไอ้นิ่มนะเว้ย..ขอบอก...” ผมพูดปุ๊บไอ้กิ๋วเอานิ้วมือทำจุ๊ๆปั๊บ...เฮ้อ....เพื่อนกรู...
ห้าโมงเย็นผมกับไอ้กิ๋วเดินมาที่หน้าคณะนั่งรออยู่ที่ม้าหินอ่อน...คุยกันซักพักน้องๆปีสองปีสามก็เริ่มเดินเข้ามาหามาทักทายตามประสาแล้วก็นั่งลงเม้าท์ต่อกันอีกซักพัก
“เป็นไงปอย...น้องปีนี้...โอเคมั้ยล่ะ...” ผมถามน้องปอยเป็นหลีดปีสองที่นั่งอยู่ข้างๆผม...ปอยเป็นเด็กผู้หญิงเชื้อสายจีนผิวขาวหน้าหมวยมีเขี้ยวหน้าตาน่ารักดีที่สำคัญเต้นเก่งมาก...เต้นน้ำไหลไฟดับ...
“โห..พี่นุ...กว่าจะหามาได้นะ...กวาดมาจนจะหมดเอกปอยกะเอกพี่นุแล้วเนี่ย...” ปอยบ่น
“พี่เห็นแว่บๆน่ารักทั้งนั้นเลยนี่หว่า...” ไอ้กิ๋วพูดแทรกเข้ามาทำเอาเจ้าอิ่มซัดเพี๊ยะที่แขนไอ้กิ๋ว...อิ่มเป็นเพื่อนกับปอยเรียนอยู่เอกเดียวกัน...อิ่มเป็นเด็กน่ารักแบ๊วๆออกจะเอ๋อๆเพราะชอบเออเร่อตลอดเวลาซ้อม... “แหม!พี่กิ๋ว....ตางี้เป็นประกายวิ๊งๆเลยนะ..คอยดูนะหนูจะฟ้องพี่นิ่ม...”
“โห...พูดกันจริงชื่อนี้..เมื่อกี้ไอ้นุก็ทีนึงแล้ว...กิ๊กๆกั๊กๆน่าอย่าคิดมาก...”
“แล้วพี่นุจะไม่มาช่วยซ้อมจริงๆเหรอปีนี้อ่ะ...” ปอยถามเสียงอ่อยๆ
“เหนื่อยอ่ะปอย...ขอพี่ดูอยู่ห่างๆดีกว่าอ่ะ...มีอะไรก็มาปรึกษาละกันแต่ถ้าจะให้ช่วยเต็มๆตัวเหมือนเมื่อก่อนอ่ะ...ไม่เอาแล้ว...เหนื่อยว่ะ...เครียดด้วย..”
“ปอยเอ้ยยยย....อ้อนไอ้นุมันดีๆเดี๋ยวมันก็ใจอ๊อนนนน...เชื่อดิ..” ไอ้กิ๋วแทรกเข้ามาอีก
“น่า..นะๆๆๆๆ...” ได้เรื่องเลยปอยกับอิ่มเกาะแขนผมคนละข้างอ้อนวอนใหญ่
“นึกว่าช่วยน้องช่วยนุ่งน๊าพี่นุนะ....” อิ่มพูด
“งั้นเดี๋ยววันนี้พี่นุลองดูน้องๆหน่อยละกันว่าเวิร์คมั้ย...พอดีซ้อมมาได้สองสามวันแล้วอ่ะ..พี่นุช่วยดูๆให้ปอยหน่อยนะว่าควรปรับตรงไหนบ้าง...” ปอยหันมาบอกผมแล้วดึงแขนอิ่มลุกไปที่สนามหญ้าเรียกน้องๆมาเข้าแถว ผมก็กวาดสายตามองไปทั่วๆ....ดูๆแล้วปีนี้มาน้องหลีดเยอะเหมือนกันเว้ย...ผู้ชายพอๆกับผู้หญิงเลยซึ่งแตกต่างจากทุกปีที่จะมีผู้ชายน้อยมาก...ดูไปดูมาเริ่มรู้สึกเหมือนที่ไอ้กิ๋วบอกคือมีน้องๆหน้าตาดีหลายคนแฮะ....
ผมเห็นปอยกับอิ่มพูดอะไรกับน้องๆซักสองสามคำแล้วหันมากวักมือเรียกไอ้กิ๋ว ไอ้นั่นก็แบบว่าพร้อมอยู่แล้วอ่ะครับพุ่งไปอย่างกะจรวด...ระริกระรี้เชียวมันอ่ะ...
“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ...” น้องๆหลีดที่นั่งอยู่ยกมือไหว้...
“สวัสดีน้องๆทุกคนนะ...เป็นไง...ซ้อมกันมาได้2-3วันแล้วเป็นไงบ้าง...เห็นพี่ปอยกับพี่อิ่มบอกว่ายังเหยาะแหยะๆกันอยู่...วันนี้...พี่มีเพื่อนมาด้วยคนหนึ่ง...เป็นรุ่นพี่ในคณะนี่แหละ...”
“พี่เค้าช่วยสอนพี่สองคนมา....อยากบอกว่า...โหดมากกกก...” อิ่มบอก...น้องๆก็เริ่มหันมามองผมละ
“เอ๊า...ไอ้นุ..มาคุยกะน้องๆหน่อย...เร็วๆเลยมึงอย่าลีลา...” ไอ้กิ๋วตะโกนเรียก...ผมก็...เอาวะ...ไม่ลุกไม่ได้แล้วเดี๋ยวเสียฟอร์มหมด...ผมเดินไปคุยกันน้องๆได้นิดหน่อยแล้วก็ปล่อยให้ปอยกับอิ่มซ้อมน้องๆต่อไปกันก่อน...ผมกับไอ้กิ๋วนั่งดูอยู่ห่างๆพร้อมกับอาการหื่นๆของไอ้กิ๋ว...สักพักปอยเดินมาหาผม..
“พี่นุ...เดี๋ยวปอยจะให้น้องมาสอบกับพี่นุนะ...พี่นุดูให้หน่อย...มันไม่กลัวปอยเลยอ่ะ...” ปอยบ่น
“โห...หมดนี่อ่ะนะ...จะได้กลับกันกี่ทุ่มอ่ะปอย..” ผมบอก
“เอางี๊...เดี๋ยวพี่ดูน้องผู้หญิงเอง...ส่วนไอ้นุ..มึงดูน้องผู้ชาย...” ไอ้กิ๋วหันมาบอกผมแล้วรีบลุกไปเรียกน้องหลีดผู้หญิงด้วยความไวแสง...เดี๋ยวเดียวน้องผู้ชายก็เดินมาหาผมแล้วพร้อมกับปอยมานั่งอยู่ข้างๆผม...ส่วนอิ่มไปคุมอยู่กับไอ้กิ๋ว
“อย่างพวกแกเนี่ยต้องเจอของจริง...เอ๊า..นั่งลง...เดี๋ยวออกมาทีละคน” เสียงปอยตวาดแว๊ดๆ ผมมองไปทั่วๆแล้วก็รู้สึกว่า..นี่หลีดคณะกูเหรอวะเนี่ย...มีผู้ชายอยู่ประมาณสิบคน...แต่ที่ดูได้จริงๆนี่...เอ่อ...คือว่ามีไม่ถึงห้าคนเลยเว้ย...ที่เหลือหน้าเหี้ยหมดมีตั้งแต่เหี้ยน้อยจนถึงเหี้ยปานกลางเลย...
“เอ๊า!!!แก...ไอ้หนึ่ง...กะไอ้เดี่ยว...ออกมา....” เสียงปอยตวาดเรียกน้องแต่ละคนออกมาสอบ...ดีบ้าง...มั่วบ้าง...หุหุหุ..
ไอ้หนึ่งนี่หน้าตาหล่อแต่ท่าทางเอาเรื่อง...คิ้วเข้ม...ขาว..หุ่นล่ำ..ไอ้เดี่ยวนี่หน้าเสี่ยวๆหุ่นคล้ายๆหมีแต่ท่าทางแข็งแรงแต่สาวแตกเชียว....ปอยยังเรียกต่อไปเรื่อยๆ...ไอ้แซ๊ก...ไอ้เอก...ไอ้วุ้น...ผมก็บอกนั่น..ตินี่ไปเรื่อย...จนมาคนต่อมา... “ไอ้เจมส์....แกลุกมาเลยเร็วๆ...” ปอยเรียกชื่อ ส่วนไอ้เจ้าของชื่อพอเดินออกมาปั๊บ...ผมก็เฮ้ย...แม่งตัวสูงมาก มากกว่าทุกคนในรุ่นเลย...หุ่นแม่งสูงล่ำอย่างกะนักบาสเลย...ผมยังคิดอยู่เลยว่าจะจัดโซนเต้นยังไง...จะต่อตัวยังไงได้วะเนี่ย...เพราะเจมส์มันสูงโด่อยู่คนเดียวเลยในขณะที่คนอื่นเค้าตัวเท่าๆกันสามารถจับกันเป็นคู่ๆได้พอดี...ไอ้เจมส์ทำท่าพื้นฐานไปได้ซักพัก...ผมก็เริ่มหงุดหงิดเพราะไม่รู้ว่ามันไม่ได้จริงหรือมันแกล้งกันแน่...ผมก็เลยต้องเดินไปดูมันใกล้ๆ...พอไปใกล้ๆมัน ผมว่าผมตัวสูงแล้วนะแต่ปรากฏว่าผมเองยังสูงแค่คอมันเอง.......
ตลอดช่วงที่ผมยืนบอกเจมส์มันใกล้ๆนั้นผมสังเกตได้ว่าเจมส์มันจะก้มมองผมตลอดจนผมรู้สึกได้...มองจนผมเริ่มจะเขินละ...ไม่รู้มันจะมองทำไม....โดยผมเองต้องเป็นฝ่ายถอยออกมายืนไกลๆจากมันซะเอง(หรือกลัวใจตัวเองหว่า...555)...ตกลงมึงมองกูนี่เพราะอะไรเนี่ย...มองเพราะจู้จี้หรือเลื่อมใสหรือยังไงวะ...งงๆ...หลังจากเจ้าเจมส์ก็ดูที่เหลือสอบต่อไปอีกเรื่อยๆจนครบ...ก็ถึงเวลาเบรกพักกินข้าว...
“เดี๋ยวไปกินข้าวกันพี่นุ...ไปร้านหลังมอเนี่ย...อิ่มมันบอกอร่อย..” ปอยเดินเข้ามาบอกผม...ผมก็เออๆออๆตาก็มองไปที่น้องๆแต่ละคน...ได้ยินมันแซวกันแว่วๆเข้าหูว่าเจ้าเจมส์มันกำลังตามจีบเมย์อยู่....เมย์นี่ก็เป็นหลีดที่อยู่เอกเดียวกะมันเหมือนกัน..มันเลยตามมาเป็นหลีดด้วยผมได้ยินก็..นะ..ไม่ได้รู้สึกยังไงแต่เหมือนกับวิ๊งๆยังไงไม่รู้แฮะ...แต่ก็ทิ้งไว้ตรงนั้นไม่ได้สนใจอะไรต่อ..
“เดี๋ยวกู...พาน้องขึ้นรถกูไปก็ได้..ประหยัดดี...แต่เอาเฉพาะน้องผู้หญิงนะเว้ย...” ไอ้กิ๋วเดินมาบอกแล้ว สตารท์รถขับออกไป...
ผมกับปอยและอิ่มก็เดินไปที่รถมอ’ไซด์ของตัวเองเตรียมตัวออกไปเหมือนกันสายตาก็เหลือบไปเห็นร่างสูงๆเดินอยู่หน้าตึก....ปอยกับอิ่มเลยขับไปจอดข้างๆ
“อ้าว..เจมส์ทำไมเดินไปล่ะ...รถไม่พอเหรอ?...” อิ่มถาม...เจมส์มันก็ส่ายหน้า
“งั้นไปกับพี่นุไป๊...พี่นุเค้าไปคนเดียวน่ะ...” ปอยบอก
“พี่นุ...เอาไอ้เจมส์ไปด้วยนะ...มันไม่มีรถไป...” อิ่มหันมาตะโกนบอกผมแล้วรีบบึ่งออกไปเร็วจี๋ ผมก็เลยขับไปจอดตรงที่เจ้าเจมส์มันยืนรออยู่
“เจมส์ขับละกัน...” ผมลงจากรถให้เจมส์มันขับแทน พอไปถึงร้านข้าวแต่ละคนก็พยายามสั่งอะไรที่มันเหมือนๆ กันเพื่อที่จะได้เร็วๆเพราะแต่ละคนนั้นหิวมากกกกกก....พอกินกันเรียบร้อยก็กลับมาซ้อมต่อที่เดิม...ระหว่างรอให้ครบแต่ละคนก็พักผ่อนกันตามอัธยาศัย...ผมก็นั่งรวมกลุ่มอยู่กับปอย อิ่มแถมยังมีเจ้าเจมส์มานั่งรวมกลุ่มอยู่ด้วยแถมยังแอบมองผมเป็นระยะๆอีก...มันให้เหตุผลว่าไม่รู้จะคุยกับใคร...เมย์ก็ยังไม่มา...
หลังจากมากับครบแล้วก็ซ้อมกันอีกซักพักแล้วจึงปล่อยน้องๆกลับบ้านกัน..สรุปว่าวันแรกของผมกับน้องๆก็ไม่เลวนะ...แต่ว่าผมจะยังไงดีละเนี่ย...คิดจะรับภาระอันใหญ่หลวงอีกแล้วเหรอเนี่ย...
“เป็นไงวะ...พอเจอน้องแล้วอ่ะ..” ไอ้กิ๋วถามผมระหว่างที่พวกเรานั่งรอส่งน้องๆกลับบ้าน
“ก็ดี...” ผมตอบสั้นๆ
“พี่นู๊....นะๆๆ...ช่วยหน่อยเหอะน๊า...ไม่งั้นปอยตายแน่เลย...” ปอยพูด
“นั่นดินะ...รับรองหนูจะไม่ให้พี่นุเหนื่อยเด็ดขาด..” อิ่มพูดแล้วชูมือสองนิ้ว
“น่าไอ้นุ...ช่วยๆน้องมันไปเหอะ...ดีออก...ปีนี้มีน้องเยอะ..เราก็พาน้องไปเก็บตัวชายทะเลกันได้เลยเนี่ย”
ไอ้กิ๋วบอก ปอยกับอิ่มทำท่าเห็นด้วยทันที
“เออๆ...ก็ได้วะ..แต่ถ้าปัญหามันเยอะนักก็ไม่เอาเลยนะเว้ย..บอกไว้ก่อน...” ผมบอก.....เฮ้ออออ....งานเข้าอีกแล้วผม....กรรมจริงๆ!!!!!
Spaceboy เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ส.ค. 2556, 22:43:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ส.ค. 2556, 22:43:43 น.