อาญาซาตาน
ชาครีย์ หรือเสือ จากอดีตเคยเป็นคนจนๆ กลับกลายมาเป็นนักธุรกิจผู้ร่ำรวย เพราะได้เงินจากการขายที่ดินแถวหนองงูเห่าที่เมื่อก่อนราคาไร่ละไม่กี่แสน แต่พอสร้างสนามบินขึ้นมากลายเป็นราคาหลายสิบล้าน และเขาก็สร้างฐานะให้มั่นคงด้วยการจับธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ มีเพื่อนๆ ที่เป็นลูกคนรวยทั้งหมอ ทั้งนักการเมืองคอยช่วยเหลือด้วย ทำให้สร้างตัวได้ในเวลาแค่สิบกว่าปีเท่านั้น
เขาจึงตามมาแก้แค้นคอบครัวของยุพาพร ซึ่งเป็นแม่ของวิโรจน์เจ้านายเก่าของพ่อเขา และมีเคยมีคดีความกันมาตั้งแต่สมัยเขายังเรียนไม่จบ เพราะวีรดา (มิว) ในวัยแปดขวบซึ่งเป็นลูกสาวของวิโรจน์กับเสาวรส และเป็นเด็กสปอยมาก วันนั้นไปเล่นที่ท่าน้ำ น้องของเสือก็ไปเล่นด้วย เพราะพ่อแม่ของเขาอยู่ห้องแถวในโรงงานของวิโรจน์ เลยรู้จักมักคุ้นกับลูกเจ้านายดี
แต่เพราะความสปอยของมิว จึงผลักน้องสาวเสือตกน้ำต่อหน้าต่อตาเขา และเขากับพ่อแม่ก็แจ้งตำรวจเอาเรื่องพ่อแม่ของมิว ยุพาพรใช้เงินอุดให้เรื่องเงียบ เสือกับพ่อแม่เสียใจมากเลยออกจากงานย้ายกลับบ้านที่หนองงูเห่า ปีต่อมาพ่อของเสือมาหาเพื่อนที่โรงงานเลยถูกวิโรจน์ขับรถชน เสือเสียใจมากฟ้องตามเคย และแพ้คดีตามเคย เพราะยุพาพรใช้เงินอุด ทำให้เสือโกรธมาก
เลยกลับมาเล่นงานครอบครัวนี้ด้วยการช้อนซื้อบริษัทส่งออกอาหารกระป๋องของวิโรจน์ที่จะเจ้งแหล่ไม่เจ้งแหล่ รวมทั้งคฤหาสน์ราคาเป็นร้อยล้าน เสือก็ซื้อมาในราคาแค่เจ็ดสิบล้าน เพราะวิโรจน์ติดการพนัน ติดหญิง ไม่สนใจจะทำงานสานต่อกิจการครอบครัวเหมือนเมื่อก่อน ลูกชายก็ไม่ได้เรื่อง ลูกสาวคือมิวก็ถูกส่งไปเรียบต่อเมืองนอกตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งก่อน
เสือยื่นข้อเสนอให้ยุพาพรกับวิโรจน์ว่าจะให้หุ้นในบริษัท 25% ถ้าวิโรจน์ยอมทำงานเป็นลูกจ้างในบริษัทต่อ และยกหนี้ให้ 25ล้านบาท ถ้าวิโรจน์ส่งมิวที่กำลังเรียนอยู่เมืองนอกให้มาเป็นนางบำเรอเขาสองปี วิโรจน์ยอมทำตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสไม่ยอม และให้วิโรจน์ไปหาลูกเมียน้อยที่วิโรจน์เคยมีอะไรด้วยมาแทนมิว
กัณหา(นิ่ม) ที่เป็นลูกของวิโรจน์ที่เกิดจากกันยาเด็กรับใช้ในบ้าน และถูกยุพาพรไล่ออกจากบ้านตั้งแต่รู้ว่าท้องแล้ว และวิโรจน์ก็ไม่เคยสนใจจะติดตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสคอยจับตามองเสมอๆ ว่ากันยาพาลูกไปอยู่ที่ไหนกับใคร และกันยาก็มีลูกชายกับผัวใหม่คือ ชาลี อีกคนแล้วทิ้งลูกทั้งสองให้แม่ (ยายจำปา) เลี้ยงดูตามลำพังจนโตเป็นสาว
และเป็นช่วงที่ยายจำปาเกิดป่วยหนัก หลานทั้งสองต้องหาเงินเป็นล้านไปจ่ายให้โรงพยาบาล กัณหาต้องยอมตามที่พ่อกับย่าขอร้องเพื่อแลกกับการรักษายายให้หาย และให้บ้านฟรีๆ อีกหนึ่งหลังจะได้ไม่ต้องเช่าห้องแถวในสลัมอยู่ และมีเงินเดือนให้สี่หมื่นตลอดสองปี กัณหาจึงได้เข้าไปอยู่กับเสือในคราบของมิว เด็กสปอยที่เสือเกลียดมาก และคิดจะเล่นงานกลับคืนให้สาสม
และเสือก็ทำอย่างนั้นจริงๆ แม้จะแปลกใจว่าทำไมเด็กนอกอย่างมิวถึงยังบริสุทธิ์อยู่ และทำไมถึงยอมอยู่บ้านหลังเล็กๆ ที่เขาเตรียมให้แทนตึกใหญ่ ทำไมถึงทำกับข้าวกินเองได้ งานบ้านก็ทำได้ เดินออกไปปากซอยไกลๆ ก็ทำได้ เขาสงสัยแต่ก็คิดว่าความยากจนทำให้คนเปลี่ยนไป เลยไม่คิดจะหาคำตอบจริงๆ จังๆ
เขาจึงตามมาแก้แค้นคอบครัวของยุพาพร ซึ่งเป็นแม่ของวิโรจน์เจ้านายเก่าของพ่อเขา และมีเคยมีคดีความกันมาตั้งแต่สมัยเขายังเรียนไม่จบ เพราะวีรดา (มิว) ในวัยแปดขวบซึ่งเป็นลูกสาวของวิโรจน์กับเสาวรส และเป็นเด็กสปอยมาก วันนั้นไปเล่นที่ท่าน้ำ น้องของเสือก็ไปเล่นด้วย เพราะพ่อแม่ของเขาอยู่ห้องแถวในโรงงานของวิโรจน์ เลยรู้จักมักคุ้นกับลูกเจ้านายดี
แต่เพราะความสปอยของมิว จึงผลักน้องสาวเสือตกน้ำต่อหน้าต่อตาเขา และเขากับพ่อแม่ก็แจ้งตำรวจเอาเรื่องพ่อแม่ของมิว ยุพาพรใช้เงินอุดให้เรื่องเงียบ เสือกับพ่อแม่เสียใจมากเลยออกจากงานย้ายกลับบ้านที่หนองงูเห่า ปีต่อมาพ่อของเสือมาหาเพื่อนที่โรงงานเลยถูกวิโรจน์ขับรถชน เสือเสียใจมากฟ้องตามเคย และแพ้คดีตามเคย เพราะยุพาพรใช้เงินอุด ทำให้เสือโกรธมาก
เลยกลับมาเล่นงานครอบครัวนี้ด้วยการช้อนซื้อบริษัทส่งออกอาหารกระป๋องของวิโรจน์ที่จะเจ้งแหล่ไม่เจ้งแหล่ รวมทั้งคฤหาสน์ราคาเป็นร้อยล้าน เสือก็ซื้อมาในราคาแค่เจ็ดสิบล้าน เพราะวิโรจน์ติดการพนัน ติดหญิง ไม่สนใจจะทำงานสานต่อกิจการครอบครัวเหมือนเมื่อก่อน ลูกชายก็ไม่ได้เรื่อง ลูกสาวคือมิวก็ถูกส่งไปเรียบต่อเมืองนอกตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งก่อน
เสือยื่นข้อเสนอให้ยุพาพรกับวิโรจน์ว่าจะให้หุ้นในบริษัท 25% ถ้าวิโรจน์ยอมทำงานเป็นลูกจ้างในบริษัทต่อ และยกหนี้ให้ 25ล้านบาท ถ้าวิโรจน์ส่งมิวที่กำลังเรียนอยู่เมืองนอกให้มาเป็นนางบำเรอเขาสองปี วิโรจน์ยอมทำตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสไม่ยอม และให้วิโรจน์ไปหาลูกเมียน้อยที่วิโรจน์เคยมีอะไรด้วยมาแทนมิว
กัณหา(นิ่ม) ที่เป็นลูกของวิโรจน์ที่เกิดจากกันยาเด็กรับใช้ในบ้าน และถูกยุพาพรไล่ออกจากบ้านตั้งแต่รู้ว่าท้องแล้ว และวิโรจน์ก็ไม่เคยสนใจจะติดตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสคอยจับตามองเสมอๆ ว่ากันยาพาลูกไปอยู่ที่ไหนกับใคร และกันยาก็มีลูกชายกับผัวใหม่คือ ชาลี อีกคนแล้วทิ้งลูกทั้งสองให้แม่ (ยายจำปา) เลี้ยงดูตามลำพังจนโตเป็นสาว
และเป็นช่วงที่ยายจำปาเกิดป่วยหนัก หลานทั้งสองต้องหาเงินเป็นล้านไปจ่ายให้โรงพยาบาล กัณหาต้องยอมตามที่พ่อกับย่าขอร้องเพื่อแลกกับการรักษายายให้หาย และให้บ้านฟรีๆ อีกหนึ่งหลังจะได้ไม่ต้องเช่าห้องแถวในสลัมอยู่ และมีเงินเดือนให้สี่หมื่นตลอดสองปี กัณหาจึงได้เข้าไปอยู่กับเสือในคราบของมิว เด็กสปอยที่เสือเกลียดมาก และคิดจะเล่นงานกลับคืนให้สาสม
และเสือก็ทำอย่างนั้นจริงๆ แม้จะแปลกใจว่าทำไมเด็กนอกอย่างมิวถึงยังบริสุทธิ์อยู่ และทำไมถึงยอมอยู่บ้านหลังเล็กๆ ที่เขาเตรียมให้แทนตึกใหญ่ ทำไมถึงทำกับข้าวกินเองได้ งานบ้านก็ทำได้ เดินออกไปปากซอยไกลๆ ก็ทำได้ เขาสงสัยแต่ก็คิดว่าความยากจนทำให้คนเปลี่ยนไป เลยไม่คิดจะหาคำตอบจริงๆ จังๆ
Tags: พระเอกโหด เศร้า รัดทด
ตอน: แม้รักก็ต้องหักห้ามใจ
เจ้าของอ้อมแขนอันอบอุ่นลืมตาตื่นขึ้นในรุ่งเช้าอันเงียบสงบ อดยิ้มบางๆ ออกมาไม่ได้เมื่อมีแขนเรียวโอบกอดเขาไว้ไม่ห่างเช่นกัน เขาจ้องมองดวงหน้าสวยใสสะอาดหมดจดที่กำลังหลับใหลอยู่เนิ่นนาน ผิวขาวราวหิมะนี้น่าจะได้จากทั้งพ่อแม่และย่า เพราะมีเชื้อสายจีนกันหมด ทรวดทรงองเอวสูงเพรียวบางนี้ไม่บอกก็รู้ว่าได้มาจากพ่อกับย่า
คิ้วดกดำโก่งโค้งราวคันศรก็น่าจะได้จากพ่อ ริมฝีปากสวยได้รูปอิ่มเต็มเท่ากันทั้งบนและล่าง จ้องมองแล้วคล้ายปลาตะเพียนจีนนี้น่าจะมาจากย่า ตาสองชั้นซึ่งไม่ใคร่จะได้พบเห็นบ่อยนักจากลูกหลานของกลุ่มคนเหล่านี้ เขาเองก็เดาไม่ถูกว่าได้ใครมา และความมีน้ำใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กับคนอื่นที่เพิ่งเกิดขึ้นภายหลังต่างจากวัยเด็ดโดยสิ้นเชิงนี้
ก็เดาไม่ออกว่ามาจากใครกันแน่จะว่าจากพ่อก็ไม่น่าใช่ เพราะวิโรจน์ที่แม้จะรักและอ่อนโยนกับลูกที่เขามักพบเห็นบ่อยครั้งนั้นก็แค่มีให้ลูกตัวเองเท่านั้น แต่กับคนอื่นแล้วเขาแทบไม่เห็นหรือจะไม่ได้สังเกตอันนี้ก็ไม่อาจจะเดาได้ และไม่อาจจะปักใจเชื่อได้เช่นกันว่าพฤติกรรมเหล่านี้มาจากผู้แม่และผู้เป็นย่า เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาดเขารู้จักสองคนนั้นดี
แต่ช่างประไรจะได้มากจากใครเขาไม่แคร์ เพราะสิ่งที่แคร์มากกว่าก็คือทำไมเขาถึงมีความสุขนักเวลามีเธออยู่ใกล้ๆ อย่างนี้ ใจมันอยากจะอิงแอบแนบชิดแทบจะตลอดเวลา และไม่รู้จักเบื่อหน่ายแม้จะล่วงเลยมาถึงหนึ่งปีเจ็ดเดือนกับอีกสองวันแล้วก็ตามที จมูกโด่งยื่นไปหอมแก้มนุ่มแผ่วเบาเมื่อใจปรารถนา จนทำให้คนหลับลืมตาตื่นไปด้วย
“คุณหิวหรือเปล่า ผมจะไปทำมื้อเช้าให้กิน”
คำเอื้อนเอ่ยช่างนุ่มนวลเหลือเกินในความคิดของกัณหา แต่เพราะน้ำเสียงอย่างนี้ไม่ใช่หรือที่เคยหลอกล่อให้ตัวเองต้องตกหลุมพลางของเขามาแล้ว จนต้องพานพบกับอาการบาดเจ็บทางใจจวบจนวินาทีนี้ ดังนั้นเธอจึงบอกกับตัวเองว่าไม่มีวันลุ่มหลงไปกับเขาอีกแล้ว จึงเลือกที่ไม่ตอบเขาเอาดื้อๆ
“งั้นคุณไปอาบน้ำนะ แล้วขึ้นไปรอข้างบนเดี๋ยวผม จะยกขึ้นไปให้ บรรยากาศตอนเช้าที่นี่สวยและเงียบสงบมาก รับรองคุณต้องชอบ”
‘จุ๊บ’
แต่เขาก็ไม่แคร์ กลับบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงโทนเดิม แล้วจูบแก้มนุ่มฟอดใหญ่ ก่อนจะพากายเปลือยลุกขึ้นไปคว้ากางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามในกระเป๋ามาใส่และออกจากห้องนอนไปอย่างรวดเร็ว ผิดกับอีกคนที่ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า อาบน้ำด้วยหัวใจล่องลอย และขึ้นไปนั่งเหม่อมองท้องฟ้าสีครามด้วยหัวใจที่หม่นหมอง
“มื้อเช้ามาแล้วครับ”
ดวงหน้าสวยหันไปมองเจ้าของใบหน้าคมที่มาพร้อมถาดใบใหญ่มีจานขนมปังปิ้ง ไข่ดาว เบคอน ไส้กรอก น้ำเปล่า น้ำผลไม้ กาแฟครบเซ็ทประหนึ่งตระเตรียมไว้ก่อนล่วงหน้าเป็นอย่างดีแล้ว แต่ป่วยการหากจะถามไถ่ และแม้ไม่รู้สึกหิวสักนิด แต่คนนั่งเหม่อก็ยังรับกาแฟจากมือเขามาจิบ ใช้ส้อมจิ้มของในจานมากินอย่างละนิดละหน่อย
เพื่อรักษาน้ำใจ ที่คนอย่างคุณเสืออุตส่าห์ลงมือทำมาให้ เพราะคงไม่กี่คนนักที่จะมีวาสนาได้ลิ้มลอง ทว่ากัณหาก็ยังอยากจะเป็นคนบาปหนักบาปหนาเหล่านั้นอยู่ดี จะได้ไม่ต้องมานั่งรับเคราะห์กรรมจากบุญวาสนาจอมปลอมนี้จากเขานั่นเอง
ชาครีย์ไม่คะยั้นคะยอให้คนตรงหน้ากินมื้อเช้าที่เขาตั้งใจทำให้หมด เพราะเห็นท่าทีหงอยเหงาแล้วก็ไม่อยากจะกวนใจ เขาจึงเป็นคนจัดการแทนจนเกลี้ยง ยกลงไปล้างเก็บเรียบร้อย ถึงได้กลับขึ้นมา เห็นร่างที่ยืนนิ่งจ้องมองสีครามสวยสดใสอยู่อย่างนั้น จึงหยุดยืนแล้วจ้องมองร่างที่มีกางเกงขาสั้นสีขาวกับเสื้อกล้ามสีเดียวกันหุ้มไว้
เผยให้เห็นผิวขาวราวหิมะ ส่วนเว้าโค้งของทรวดทรงองเอวสลักเสลาสวยงามและลงตัว ประหนึ่งรูปปั้นนางกาลาเธีย ในเทพปกรณัมกรีก ที่พิกเมเลี่ยนผู้สรรสร้างขึ้นมาเองถึงกับตกหลุมรัก จนต้องอธิฐานขอพรจากเทพีอโพรไดท์เพื่อให้ได้อิงแอบสาวสวยเสมือนรูปที่เขาปั้น และเขาก็ได้สมปรารถนาเกินพรที่ขอเสียด้วย
แล้วเขาล่ะ!
เป็นอย่างประติมากรคนนั้นไหม!!
เขาเผลอใจตกหลุมรักเธอไปแล้วหรืออย่างไร!!!
ถ้าใช่!
เขาต้องอธิฐานขอพรให้ผู้หญิงตรงหน้านี้เปลี่ยนเป็นอีกคนที่ไม่ใช่คนที่ได้ชื่อว่าปลิดชีวิตน้องของเขาเมื่อสิบห้าปีมาแล้วไหม แล้วเทพีองค์ใดจะบันดาลให้พรของเขาเป็นจริงขึ้นมาได้บ้าง ป่วยการจะคิดเพราะมันคงมีแต่ในเทพนิยายเท่านั้น ส่วนชีวิตจริงมันขมขื่นยิ่งกว่าละครน้ำเน่าหลังข่าวเสียอีก
คิ้วดกดำโก่งโค้งราวคันศรก็น่าจะได้จากพ่อ ริมฝีปากสวยได้รูปอิ่มเต็มเท่ากันทั้งบนและล่าง จ้องมองแล้วคล้ายปลาตะเพียนจีนนี้น่าจะมาจากย่า ตาสองชั้นซึ่งไม่ใคร่จะได้พบเห็นบ่อยนักจากลูกหลานของกลุ่มคนเหล่านี้ เขาเองก็เดาไม่ถูกว่าได้ใครมา และความมีน้ำใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กับคนอื่นที่เพิ่งเกิดขึ้นภายหลังต่างจากวัยเด็ดโดยสิ้นเชิงนี้
ก็เดาไม่ออกว่ามาจากใครกันแน่จะว่าจากพ่อก็ไม่น่าใช่ เพราะวิโรจน์ที่แม้จะรักและอ่อนโยนกับลูกที่เขามักพบเห็นบ่อยครั้งนั้นก็แค่มีให้ลูกตัวเองเท่านั้น แต่กับคนอื่นแล้วเขาแทบไม่เห็นหรือจะไม่ได้สังเกตอันนี้ก็ไม่อาจจะเดาได้ และไม่อาจจะปักใจเชื่อได้เช่นกันว่าพฤติกรรมเหล่านี้มาจากผู้แม่และผู้เป็นย่า เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาดเขารู้จักสองคนนั้นดี
แต่ช่างประไรจะได้มากจากใครเขาไม่แคร์ เพราะสิ่งที่แคร์มากกว่าก็คือทำไมเขาถึงมีความสุขนักเวลามีเธออยู่ใกล้ๆ อย่างนี้ ใจมันอยากจะอิงแอบแนบชิดแทบจะตลอดเวลา และไม่รู้จักเบื่อหน่ายแม้จะล่วงเลยมาถึงหนึ่งปีเจ็ดเดือนกับอีกสองวันแล้วก็ตามที จมูกโด่งยื่นไปหอมแก้มนุ่มแผ่วเบาเมื่อใจปรารถนา จนทำให้คนหลับลืมตาตื่นไปด้วย
“คุณหิวหรือเปล่า ผมจะไปทำมื้อเช้าให้กิน”
คำเอื้อนเอ่ยช่างนุ่มนวลเหลือเกินในความคิดของกัณหา แต่เพราะน้ำเสียงอย่างนี้ไม่ใช่หรือที่เคยหลอกล่อให้ตัวเองต้องตกหลุมพลางของเขามาแล้ว จนต้องพานพบกับอาการบาดเจ็บทางใจจวบจนวินาทีนี้ ดังนั้นเธอจึงบอกกับตัวเองว่าไม่มีวันลุ่มหลงไปกับเขาอีกแล้ว จึงเลือกที่ไม่ตอบเขาเอาดื้อๆ
“งั้นคุณไปอาบน้ำนะ แล้วขึ้นไปรอข้างบนเดี๋ยวผม จะยกขึ้นไปให้ บรรยากาศตอนเช้าที่นี่สวยและเงียบสงบมาก รับรองคุณต้องชอบ”
‘จุ๊บ’
แต่เขาก็ไม่แคร์ กลับบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงโทนเดิม แล้วจูบแก้มนุ่มฟอดใหญ่ ก่อนจะพากายเปลือยลุกขึ้นไปคว้ากางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามในกระเป๋ามาใส่และออกจากห้องนอนไปอย่างรวดเร็ว ผิดกับอีกคนที่ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า อาบน้ำด้วยหัวใจล่องลอย และขึ้นไปนั่งเหม่อมองท้องฟ้าสีครามด้วยหัวใจที่หม่นหมอง
“มื้อเช้ามาแล้วครับ”
ดวงหน้าสวยหันไปมองเจ้าของใบหน้าคมที่มาพร้อมถาดใบใหญ่มีจานขนมปังปิ้ง ไข่ดาว เบคอน ไส้กรอก น้ำเปล่า น้ำผลไม้ กาแฟครบเซ็ทประหนึ่งตระเตรียมไว้ก่อนล่วงหน้าเป็นอย่างดีแล้ว แต่ป่วยการหากจะถามไถ่ และแม้ไม่รู้สึกหิวสักนิด แต่คนนั่งเหม่อก็ยังรับกาแฟจากมือเขามาจิบ ใช้ส้อมจิ้มของในจานมากินอย่างละนิดละหน่อย
เพื่อรักษาน้ำใจ ที่คนอย่างคุณเสืออุตส่าห์ลงมือทำมาให้ เพราะคงไม่กี่คนนักที่จะมีวาสนาได้ลิ้มลอง ทว่ากัณหาก็ยังอยากจะเป็นคนบาปหนักบาปหนาเหล่านั้นอยู่ดี จะได้ไม่ต้องมานั่งรับเคราะห์กรรมจากบุญวาสนาจอมปลอมนี้จากเขานั่นเอง
ชาครีย์ไม่คะยั้นคะยอให้คนตรงหน้ากินมื้อเช้าที่เขาตั้งใจทำให้หมด เพราะเห็นท่าทีหงอยเหงาแล้วก็ไม่อยากจะกวนใจ เขาจึงเป็นคนจัดการแทนจนเกลี้ยง ยกลงไปล้างเก็บเรียบร้อย ถึงได้กลับขึ้นมา เห็นร่างที่ยืนนิ่งจ้องมองสีครามสวยสดใสอยู่อย่างนั้น จึงหยุดยืนแล้วจ้องมองร่างที่มีกางเกงขาสั้นสีขาวกับเสื้อกล้ามสีเดียวกันหุ้มไว้
เผยให้เห็นผิวขาวราวหิมะ ส่วนเว้าโค้งของทรวดทรงองเอวสลักเสลาสวยงามและลงตัว ประหนึ่งรูปปั้นนางกาลาเธีย ในเทพปกรณัมกรีก ที่พิกเมเลี่ยนผู้สรรสร้างขึ้นมาเองถึงกับตกหลุมรัก จนต้องอธิฐานขอพรจากเทพีอโพรไดท์เพื่อให้ได้อิงแอบสาวสวยเสมือนรูปที่เขาปั้น และเขาก็ได้สมปรารถนาเกินพรที่ขอเสียด้วย
แล้วเขาล่ะ!
เป็นอย่างประติมากรคนนั้นไหม!!
เขาเผลอใจตกหลุมรักเธอไปแล้วหรืออย่างไร!!!
ถ้าใช่!
เขาต้องอธิฐานขอพรให้ผู้หญิงตรงหน้านี้เปลี่ยนเป็นอีกคนที่ไม่ใช่คนที่ได้ชื่อว่าปลิดชีวิตน้องของเขาเมื่อสิบห้าปีมาแล้วไหม แล้วเทพีองค์ใดจะบันดาลให้พรของเขาเป็นจริงขึ้นมาได้บ้าง ป่วยการจะคิดเพราะมันคงมีแต่ในเทพนิยายเท่านั้น ส่วนชีวิตจริงมันขมขื่นยิ่งกว่าละครน้ำเน่าหลังข่าวเสียอีก
กันเกราธัญญรัตน์วรนัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ต.ค. 2556, 07:58:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ต.ค. 2556, 07:58:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 1686
| << ของฝากจากซาตาน | วิมานทราย >> |
alecigor 24 ต.ค. 2556, 08:23:46 น.
ตอนนี้สั้นหรือเราอ่านเพลินกันนี่
ตอนนี้สั้นหรือเราอ่านเพลินกันนี่
nunoi 24 ต.ค. 2556, 10:12:32 น.
สั้นจัง ขอยาวกว่านี้อีกนิดนะคะ
สั้นจัง ขอยาวกว่านี้อีกนิดนะคะ
icevy20 24 ต.ค. 2556, 22:36:59 น.
จริงด้วยๆ อ่านเพลินๆจบเฉย
จริงด้วยๆ อ่านเพลินๆจบเฉย
กันเกราธัญญรัตน์วรนัน 27 ต.ค. 2556, 14:20:56 น.
คุณ alecigor = ทั้งอย่างค่ะ เพราะกันเกราลงเกินที่ สนพ. กำหนดไว้ให้มาแยะแล้ว พอดีเห็นคนอ่านกำลังติดพันก็ไม่อยากจะหยุด เลยต้องค่อยๆ แอบลงทีละนิดๆ ค่ะ อุ๊บ อย่าไปบอกใครเชียวนะคะ
ะขาดจ้า แต่ไม่อาจจะทำได้
คุณ icevy20 = ดีใจค่ะที่คนอ่านแล้วเพลิน
กันเกราลงเกินมาแยะแล้ว แต่จะพยายามค่อยๆ ลงให้อ่านนะคะ แต่บอกไว้ก่อนว่าลงจนจบไม่ได้นะคะ เพราะว่านิยายวางแผงแล้วค่ะ
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมม
คุณ alecigor = ทั้งอย่างค่ะ เพราะกันเกราลงเกินที่ สนพ. กำหนดไว้ให้มาแยะแล้ว พอดีเห็นคนอ่านกำลังติดพันก็ไม่อยากจะหยุด เลยต้องค่อยๆ แอบลงทีละนิดๆ ค่ะ อุ๊บ อย่าไปบอกใครเชียวนะคะ
ะขาดจ้า แต่ไม่อาจจะทำได้
คุณ icevy20 = ดีใจค่ะที่คนอ่านแล้วเพลิน
กันเกราลงเกินมาแยะแล้ว แต่จะพยายามค่อยๆ ลงให้อ่านนะคะ แต่บอกไว้ก่อนว่าลงจนจบไม่ได้นะคะ เพราะว่านิยายวางแผงแล้วค่ะ
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมม